Psyche
alle pijlers
Angst voor flauwvallen
zondag 2 augustus 2009 om 18:20
Ik ben een jaar geleden tijdens een schoolpresentatie van een uur een keer niet goed geworden, toen stond ik voor de klas en we moesten met zn 2en presenteren en het ging prima maar toen het andere meisje met haar stuk begon, merkte ik dat mijn zicht steeds slechter werd, allemaal stipjes, heel langzaam werden het steeds meer stipjes en uiteindelijk was het zwart en ging het geluid ook langzaam weg, maar ik was nog wel bij, toen zei ik heel droog ineens "ehh kunnen we even stoppen want ik zie niks meer", toen dronk ik wat water en toen kwam mijn zicht langzaam weer terug.
sindsdien was ik alleen bang dat ik zou flauwvallen tijdens presentaties, verder niet. maar nadat ik weer een paar keer had gepresenteerd zonder dat ik flauw werd, ging dat weer prima.
nou was ik een paar maanden geleden met mijn zus naar de stad en toen stonden we in de rij bij een winkel en een meisje die ik kende stond voor me, ik was met haar aan het praten maar ondertussen voelde ik dat ik het warm kreeg en licht in mn hoofd werd, maar dit negeerde ik.. toen werd het ineens helemaal zwart voor mn ogen, maar ik was nog wel bij, toen heb ik een flesje water naast me gepakt en toen kwam mijn zicht weer terug.
ik vind dit soort momenten dood eng, vooral omdat mensen om me heen geen idee hebben waarom ik ineens zo paniekerig word..
nou ging ik een paar dagen geleden naar de stad met mn moeder en zus en toen we in een grote winkel liepen begon ik te denken "als ik maar niet weer niet goed word" en die gedachte kan ik dan niet meer uit mn hoofd zetten, en toen we uiteindelijk in de rij stonden kreeg ik het benauwd en ik werd duizelig dus ben ik snel naar buiten gelopen en toen ging het weer prima.
een uur later ging ik naar de supermarkt, toen stonden we in de rij, zelfde probleem, ik kreeg het weer benauwd en duizelig dus ik rende weer naar buiten.
nou ben ik een paar dagen maar niks meer gaan doen, omdat ik bang ben dat ik me weer naar ga voelen, dan vind ik het ook niet leuk meer om rond te kijken.
ik ben verder niet claustrofobisch niks, ik heb wel sinds 8 maanden pfeiffer, kan dit er ook mee te maken hebben?
please help!
sindsdien was ik alleen bang dat ik zou flauwvallen tijdens presentaties, verder niet. maar nadat ik weer een paar keer had gepresenteerd zonder dat ik flauw werd, ging dat weer prima.
nou was ik een paar maanden geleden met mijn zus naar de stad en toen stonden we in de rij bij een winkel en een meisje die ik kende stond voor me, ik was met haar aan het praten maar ondertussen voelde ik dat ik het warm kreeg en licht in mn hoofd werd, maar dit negeerde ik.. toen werd het ineens helemaal zwart voor mn ogen, maar ik was nog wel bij, toen heb ik een flesje water naast me gepakt en toen kwam mijn zicht weer terug.
ik vind dit soort momenten dood eng, vooral omdat mensen om me heen geen idee hebben waarom ik ineens zo paniekerig word..
nou ging ik een paar dagen geleden naar de stad met mn moeder en zus en toen we in een grote winkel liepen begon ik te denken "als ik maar niet weer niet goed word" en die gedachte kan ik dan niet meer uit mn hoofd zetten, en toen we uiteindelijk in de rij stonden kreeg ik het benauwd en ik werd duizelig dus ben ik snel naar buiten gelopen en toen ging het weer prima.
een uur later ging ik naar de supermarkt, toen stonden we in de rij, zelfde probleem, ik kreeg het weer benauwd en duizelig dus ik rende weer naar buiten.
nou ben ik een paar dagen maar niks meer gaan doen, omdat ik bang ben dat ik me weer naar ga voelen, dan vind ik het ook niet leuk meer om rond te kijken.
ik ben verder niet claustrofobisch niks, ik heb wel sinds 8 maanden pfeiffer, kan dit er ook mee te maken hebben?
please help!
maandag 3 augustus 2009 om 22:21
hey! ik ben vandaag weer naar de stad geweest met mn zus, ik zei eerst dat ik niet echt wou, maar toen zei mn zus ACH stel je niet aan, wat opzich wel goed van dr was haha.
dus ik ben gegaan, gewapend met een flesje water.
ik ben meegegaan enzo, winkels in alles, er gebeurde niks, maar ik was de hele tijd aan het letten op mn adem en hoe ik me voelde, ik werd er gestoord van.. ik moet zeggen dat het wel beter ging, maar ik was blij toen we weer gingen.
en meike ik wil graag je hulp! want toen ik in de stad liep had ik ook zoiets van jezus een paar weken terug liep ik nog gewoon in de stad en er was niks aan de hand, ik heb dit echt mezelf aangepraat, want dat wat gebeurde in die rij was alweer een paar maanden terug.
misschien kunnen we beter via msn praten dan, of via iets anders? ik weet niet wat je wil.
want zo gaat het heel langzaam haha.
en cat23 bedankt voor de tips! en ik heb dat inderdaad ook, flauwvallen zelf gaat het niet meer om, het is de angst voor de angst inderdaad.
dus ik ben gegaan, gewapend met een flesje water.
ik ben meegegaan enzo, winkels in alles, er gebeurde niks, maar ik was de hele tijd aan het letten op mn adem en hoe ik me voelde, ik werd er gestoord van.. ik moet zeggen dat het wel beter ging, maar ik was blij toen we weer gingen.
en meike ik wil graag je hulp! want toen ik in de stad liep had ik ook zoiets van jezus een paar weken terug liep ik nog gewoon in de stad en er was niks aan de hand, ik heb dit echt mezelf aangepraat, want dat wat gebeurde in die rij was alweer een paar maanden terug.
misschien kunnen we beter via msn praten dan, of via iets anders? ik weet niet wat je wil.
want zo gaat het heel langzaam haha.
en cat23 bedankt voor de tips! en ik heb dat inderdaad ook, flauwvallen zelf gaat het niet meer om, het is de angst voor de angst inderdaad.
dinsdag 4 augustus 2009 om 22:06
Hi Jrine,
ik dacht, stuur je even een prive bericht maar weet zo snel niet hoe dat moet dus even zo.
Je kunt me 't makkelijkst bereiken via de chat op de site van ons bedrijf; www.ditisnlp.nl Ik denk dat dat het makkelijkst is (want ik vergeet vaak msn aan te zetten dus dat kan ook weer lang duren voordat we contact hebben)
Je ziet direct of ik aanwezig ben. Vind je dat wat?
Ik ben morgen overdag denk ik af en toe aanwezig en anders do avond.
Spreek je!
ps goed van je dat je de stad in bent geweest met je zus!! Nog leuke dingen gekocht?
ik dacht, stuur je even een prive bericht maar weet zo snel niet hoe dat moet dus even zo.
Je kunt me 't makkelijkst bereiken via de chat op de site van ons bedrijf; www.ditisnlp.nl Ik denk dat dat het makkelijkst is (want ik vergeet vaak msn aan te zetten dus dat kan ook weer lang duren voordat we contact hebben)
Je ziet direct of ik aanwezig ben. Vind je dat wat?
Ik ben morgen overdag denk ik af en toe aanwezig en anders do avond.
Spreek je!
ps goed van je dat je de stad in bent geweest met je zus!! Nog leuke dingen gekocht?
dinsdag 4 augustus 2009 om 23:01
zaterdag 8 augustus 2009 om 16:33
ja het gaat weer wat beter!
ik ben alweer naar de supermarkt geweest paar keer en dat ging prima, steeds iets minder zenuwachtig.
gisteren ook weer naar bandjes geweest, punk hardcore in een enorm benauwd opgepropt zaaltje, en het ging helemaal goed!
die keer dat ik bijna flauwviel in de rij was ook al 3/4 maanden geleden of langer, tijdens mijn examenperiode, maar toen die tijd erna had ik helemaal geen last van angst in de rij of in winkels ofzo. maar nou de laatste maand pas, wat de afgelopen 1/1,5 week heel erg was geworden, dat ik niet meer weg durfde. Maar mijn moeder zei dat die angst pas echt uitkomt als alle stress enzo weg is, dan komt dat ineens naar boven. en dat kan wel kloppen!
ik ben dus nog niet van de angst af, maar het gaat wel weer beter dan vorige week, ik loop er niet meer van weg.
ik ben alweer naar de supermarkt geweest paar keer en dat ging prima, steeds iets minder zenuwachtig.
gisteren ook weer naar bandjes geweest, punk hardcore in een enorm benauwd opgepropt zaaltje, en het ging helemaal goed!
die keer dat ik bijna flauwviel in de rij was ook al 3/4 maanden geleden of langer, tijdens mijn examenperiode, maar toen die tijd erna had ik helemaal geen last van angst in de rij of in winkels ofzo. maar nou de laatste maand pas, wat de afgelopen 1/1,5 week heel erg was geworden, dat ik niet meer weg durfde. Maar mijn moeder zei dat die angst pas echt uitkomt als alle stress enzo weg is, dan komt dat ineens naar boven. en dat kan wel kloppen!
ik ben dus nog niet van de angst af, maar het gaat wel weer beter dan vorige week, ik loop er niet meer van weg.
donderdag 13 augustus 2009 om 17:25
helaas moet ik me ook toevoegen aan deze club
twee maanden geleden werd ik niet lekker bij de sportschool had echt het gevoel dat ik ging flauwvallen, zo naar!!
en daarna inderdaad ontstond de angst voor flauwvallen.
een paar dagen daarna werd ik niet lekker bij de kassa, en de angst was compleet.
Nu twee maanden later is het alleen maar erger geworden.
Op bepaalde momenten hoor ik mezelf angst inpraten.
Ik ben onder behandeling bij een ervaringsdeskunige en heb ademhalingsoefeningen gekregen, maar helaas helpen die niet voldoende.
werken gaat zeer moeizaam, en werk nu arbeidstherapeutisch omdat het gewoon echt niet gaat!
ben sinds kort aan homeopatische middelen: kira forte en ltryptofaan, dat zou dan wel moeten helpen alleen een nadeel:
de eerste tijd wordt het eerst erger.
In die periode zit ik nu dus!
morgen heb ik een high tea met vriendinnen aan het strand, zie er erg tegenop!
zit mezelf nu al angst aan te praten, ik krijg het gewoon niet onder controle!
heb trouwens ook een topic gestart over hyperventileren....(ergens onderaan staat ie)
twee maanden geleden werd ik niet lekker bij de sportschool had echt het gevoel dat ik ging flauwvallen, zo naar!!
en daarna inderdaad ontstond de angst voor flauwvallen.
een paar dagen daarna werd ik niet lekker bij de kassa, en de angst was compleet.
Nu twee maanden later is het alleen maar erger geworden.
Op bepaalde momenten hoor ik mezelf angst inpraten.
Ik ben onder behandeling bij een ervaringsdeskunige en heb ademhalingsoefeningen gekregen, maar helaas helpen die niet voldoende.
werken gaat zeer moeizaam, en werk nu arbeidstherapeutisch omdat het gewoon echt niet gaat!
ben sinds kort aan homeopatische middelen: kira forte en ltryptofaan, dat zou dan wel moeten helpen alleen een nadeel:
de eerste tijd wordt het eerst erger.
In die periode zit ik nu dus!
morgen heb ik een high tea met vriendinnen aan het strand, zie er erg tegenop!
zit mezelf nu al angst aan te praten, ik krijg het gewoon niet onder controle!
heb trouwens ook een topic gestart over hyperventileren....(ergens onderaan staat ie)
donderdag 13 augustus 2009 om 23:10
Hoi Elize,
Iedere keer dat je jezelf een angst gedachte aan het aanpraten bent moet je die proberen te stoppen. Dus als je jezelf erop betrapt gelijk stop tegen jezelf zeggen en aan iets anders proberen te denken. Hoe erg je lichamelijke uitingen ook zijn. Ga niet op je ademhaling zitten letten. Probeer jezelf af te leiden.
Ken je de Pavlov theorie? Nu koppel je door angstgedachten situaties aan angst en dat wil je niet, trust me.. Want iedere keer als je dat doet durf je minder en wordt de angst groter.
Ik hoop dat je er wat aan hebt en dat je veel plezier hebt aan de high tea!
Iedere keer dat je jezelf een angst gedachte aan het aanpraten bent moet je die proberen te stoppen. Dus als je jezelf erop betrapt gelijk stop tegen jezelf zeggen en aan iets anders proberen te denken. Hoe erg je lichamelijke uitingen ook zijn. Ga niet op je ademhaling zitten letten. Probeer jezelf af te leiden.
Ken je de Pavlov theorie? Nu koppel je door angstgedachten situaties aan angst en dat wil je niet, trust me.. Want iedere keer als je dat doet durf je minder en wordt de angst groter.
Ik hoop dat je er wat aan hebt en dat je veel plezier hebt aan de high tea!
vrijdag 14 augustus 2009 om 18:02
Hier nog zo eentje, het begon met angst voor flauwvallen en inmiddels al zo'n 12 jaar straatvrees Al is het de laatste jaren redelijk onder controle. Je hebt een wirwar aan behandelingen en ik heb er een boel gehad.
Het meest heb ik nog gehad aan de "gewone" cognitieve gedragstherapie, maar ook wel aan RET methode bv.
Het meest heb ik nog gehad aan de "gewone" cognitieve gedragstherapie, maar ook wel aan RET methode bv.
vrijdag 14 augustus 2009 om 21:50
Hoi Equus,
Jeetje, twaalf jaar! Dat is lang zeg.
Toevallig had ik het er vandaag nog over met iemand, ik ben zo vreselijk bang dat het bij mij ook zo lang zou duren. Ik ga wel over straat maar het is niet meer zoals het geweest is en ik heb ook weleens terugvallen dat het weer even heel erg is.
Maar het is toch niet zo dat als je eenmaal straatvrees hebt, dat het nooit meer weggaat?
Het valt me zo op dat je nooit succes verhalen leest en dat maakt me best wel angstig.
Jeetje, twaalf jaar! Dat is lang zeg.
Toevallig had ik het er vandaag nog over met iemand, ik ben zo vreselijk bang dat het bij mij ook zo lang zou duren. Ik ga wel over straat maar het is niet meer zoals het geweest is en ik heb ook weleens terugvallen dat het weer even heel erg is.
Maar het is toch niet zo dat als je eenmaal straatvrees hebt, dat het nooit meer weggaat?
Het valt me zo op dat je nooit succes verhalen leest en dat maakt me best wel angstig.
vrijdag 14 augustus 2009 om 22:07
Ik ben onder behandeling bij maatkracht, daar staan op de site wel een hoop succes verhalen, die me wel moed geven!
de site is: www.maatkracht.com
Ik hoop dat het voor mij ook gaat werken!
de site is: www.maatkracht.com
Ik hoop dat het voor mij ook gaat werken!
zaterdag 15 augustus 2009 om 19:07
quote:Cat23 schreef op 14 augustus 2009 @ 21:50:
Hoi Equus,
Jeetje, twaalf jaar! Dat is lang zeg.
Toevallig had ik het er vandaag nog over met iemand, ik ben zo vreselijk bang dat het bij mij ook zo lang zou duren. Ik ga wel over straat maar het is niet meer zoals het geweest is en ik heb ook weleens terugvallen dat het weer even heel erg is.
Maar het is toch niet zo dat als je eenmaal straatvrees hebt, dat het nooit meer weggaat?
Het valt me zo op dat je nooit succes verhalen leest en dat maakt me best wel angstig.
Hey Cat,
In principe is het niet zo dat als je het hebt, het nooit meer weggaat. Het kan wel een zwakke plek blijven.
Het wordt al snel chronisch en dan wordt het moeilijker en moeilijker.
Ik was altijd tegen medicijnen. Wilde het nooit slikken (zelf paracetamolletjes slik ik alleen indien echt nodig), maar op een gegeven moment ben ik aan de paroxetine begonnen en toen kon ik weer ademhalen. Het is net een zetje in de goede richting, ahoewel je natuurlijk nog steeds enorm hard moet werken. Die medicatie heb ik nu ongeveer 5 jaar en dat heeft me mijn sociale leven wat terug gegeven. Reizen met openbaar vervoer of bij iemand in de auto meerijden kan ik echter nog steeds niet. Te drukke plekken lukt ook niet samen met wat andere dingen en ik heb wel eens vaker een terugval, maar over het algemeen gaat het best goed. Ik kan helaas niet zeggen dat ik er vanaf ben, maar ik zit gelukkig niet meer op mijn kamer tegen de verwarming aan (ik was toen zelfs bang om naar de wc te gaan die 4 meter verder was). Ik ben al overgevend, trillend en hyperventilerend steeds wat verder gekomen en steeds wat langer, heel langzaam aan. Vroeger was het heel onstabiel en met die medicijnen is het wat stabieler geworden. Ik wil ze echter wel afbouwen.
Het is zoals je al zegt: wacht niet te lang. En schakel het liefst iemand in die gespecialiseerd is in angsten en paniek. Ik ben erg veel onbegrip tegengekomen bij verschillende therapeuten, psychologen. Ze wilden me vaak ook pas helpen als ik op spreekuur kwam. En daarvoor moest ik toen 10 km rijden en vervolgens door een drukke stad lopen om in de wachtkamer te zitten. Dat was in mijn ogen een regelrechte hel. Ik vroeg juist hulp om zoiets te kunnen doen. In mijn situatie toen kon ik gewoonweg niet naar buiten. Maar de therapeuten snapten dat niet. Ze schilderen je dan vaak af als ongemotiveerd, wat totaal niet het geval was.
Het is belangrijk snel en vooral juiste hulp te krijgen.
En laat je niet ontmoedigen door het gebrek aan succesverhalen. Ze zijn er wel. Alleen is de praktijk soms wat minder rooskleurig dan de theorie (als je dit en dit doet, dan ben je er zo vanaf)
Maar het kan wel. Zeker weten.
Hoi Equus,
Jeetje, twaalf jaar! Dat is lang zeg.
Toevallig had ik het er vandaag nog over met iemand, ik ben zo vreselijk bang dat het bij mij ook zo lang zou duren. Ik ga wel over straat maar het is niet meer zoals het geweest is en ik heb ook weleens terugvallen dat het weer even heel erg is.
Maar het is toch niet zo dat als je eenmaal straatvrees hebt, dat het nooit meer weggaat?
Het valt me zo op dat je nooit succes verhalen leest en dat maakt me best wel angstig.
Hey Cat,
In principe is het niet zo dat als je het hebt, het nooit meer weggaat. Het kan wel een zwakke plek blijven.
Het wordt al snel chronisch en dan wordt het moeilijker en moeilijker.
Ik was altijd tegen medicijnen. Wilde het nooit slikken (zelf paracetamolletjes slik ik alleen indien echt nodig), maar op een gegeven moment ben ik aan de paroxetine begonnen en toen kon ik weer ademhalen. Het is net een zetje in de goede richting, ahoewel je natuurlijk nog steeds enorm hard moet werken. Die medicatie heb ik nu ongeveer 5 jaar en dat heeft me mijn sociale leven wat terug gegeven. Reizen met openbaar vervoer of bij iemand in de auto meerijden kan ik echter nog steeds niet. Te drukke plekken lukt ook niet samen met wat andere dingen en ik heb wel eens vaker een terugval, maar over het algemeen gaat het best goed. Ik kan helaas niet zeggen dat ik er vanaf ben, maar ik zit gelukkig niet meer op mijn kamer tegen de verwarming aan (ik was toen zelfs bang om naar de wc te gaan die 4 meter verder was). Ik ben al overgevend, trillend en hyperventilerend steeds wat verder gekomen en steeds wat langer, heel langzaam aan. Vroeger was het heel onstabiel en met die medicijnen is het wat stabieler geworden. Ik wil ze echter wel afbouwen.
Het is zoals je al zegt: wacht niet te lang. En schakel het liefst iemand in die gespecialiseerd is in angsten en paniek. Ik ben erg veel onbegrip tegengekomen bij verschillende therapeuten, psychologen. Ze wilden me vaak ook pas helpen als ik op spreekuur kwam. En daarvoor moest ik toen 10 km rijden en vervolgens door een drukke stad lopen om in de wachtkamer te zitten. Dat was in mijn ogen een regelrechte hel. Ik vroeg juist hulp om zoiets te kunnen doen. In mijn situatie toen kon ik gewoonweg niet naar buiten. Maar de therapeuten snapten dat niet. Ze schilderen je dan vaak af als ongemotiveerd, wat totaal niet het geval was.
Het is belangrijk snel en vooral juiste hulp te krijgen.
En laat je niet ontmoedigen door het gebrek aan succesverhalen. Ze zijn er wel. Alleen is de praktijk soms wat minder rooskleurig dan de theorie (als je dit en dit doet, dan ben je er zo vanaf)
Maar het kan wel. Zeker weten.
zondag 16 augustus 2009 om 00:54
Medicatie zou ik echt niet willen moet ik eerlijk zeggen. Het is bij mij allang niet meer zo erg als het geweest is. Ik heb wel iets homeopatisch maar weet even niet hoe het heet.
Ik kan zelf boodschappen doen en naar mijn therapeut fietsen, ook in de auto(naast iemand) gaat het goed.
Alleen als ik weer midden in een terugval zit heb ik het echt heel zwaar. Maar dat herken je denk ik wel..
Ik hoop ooit paniekvrij te worden, want dit wens ik echt niemand toe.
Ben jij veel mensen kwijtgeraakt hierdoor?
Ik kan zelf boodschappen doen en naar mijn therapeut fietsen, ook in de auto(naast iemand) gaat het goed.
Alleen als ik weer midden in een terugval zit heb ik het echt heel zwaar. Maar dat herken je denk ik wel..
Ik hoop ooit paniekvrij te worden, want dit wens ik echt niemand toe.
Ben jij veel mensen kwijtgeraakt hierdoor?
zondag 16 augustus 2009 om 11:12
Ik zou ook zeker niet te snel AD slikken. Ik wilde het ook niet.
Fijn dat je o.a. boodschappen kan doen!
Bijna al mijn oude vrienden zijn afgehaakt op een gegeven moment. Sommigen hielden het iets langer vol dan anderen, maar ik heb er welgeteld 1 overgehouden en mijn ouders. Ik kan dat ook wel begrijpen.
Fijn dat je o.a. boodschappen kan doen!
Bijna al mijn oude vrienden zijn afgehaakt op een gegeven moment. Sommigen hielden het iets langer vol dan anderen, maar ik heb er welgeteld 1 overgehouden en mijn ouders. Ik kan dat ook wel begrijpen.
zondag 16 augustus 2009 om 17:24
ik zit ook aan de homeopatische middelen, ga liever ook niet aan de AD, dat is echt een stap te ver voor mij!
cat23; had jij ook dat je angsten eerst erger werden toen je aan de homeopatische tabl. ging?
bij mij wel, maar volgens mijn therapeut is dat een teken dat het aanslaat, kan niet wachten tot die periode voorbij is en de medicijnen mijn gaan helpen.
cat23; had jij ook dat je angsten eerst erger werden toen je aan de homeopatische tabl. ging?
bij mij wel, maar volgens mijn therapeut is dat een teken dat het aanslaat, kan niet wachten tot die periode voorbij is en de medicijnen mijn gaan helpen.
zondag 16 augustus 2009 om 20:25
@ Elize; toen ik net begon zat ik in een vreselijke terugval, dus ik weet het eigenlijk niet! Heb wel het idee dat het begint te werken! Wat heb jij als behandelduur gekregen van je homeopaat?
Ik vind het soms wel moeilijk dat er niemand meer over is. Op mijn vriend na dan. Mijn familie weet van niks. Althans, er zullen wel vermoedens zijn hoor. Zelfs mijn beste vriendin waarmee ik al tien jaar bevriend was heeft er vorig jaar een streep door gezet. Daar heb ik het nog steeds wel moeilijk mee eigenlijk.
Ik vind het soms wel moeilijk dat er niemand meer over is. Op mijn vriend na dan. Mijn familie weet van niks. Althans, er zullen wel vermoedens zijn hoor. Zelfs mijn beste vriendin waarmee ik al tien jaar bevriend was heeft er vorig jaar een streep door gezet. Daar heb ik het nog steeds wel moeilijk mee eigenlijk.
maandag 17 augustus 2009 om 10:29
maandag 17 augustus 2009 om 14:06
Hoi Elize,
ik kon niet meer mee uit en voordat ik dit keeg was ik bezig met carriere, vrienden, gewoon een leven op te bouwen. Toen dat er allemaal niet meer was haakten mijn vrienden ook af onder het mom 'je past er niet meer bij'.
Mijn beste vriendin heeft gezegd dat ze mij egoistisch vond. Omdat ik de ene keer wel en de andere keer niet mee ging ergens heen en als ik dan al mee ging voelde ik me toch nooit goed...
Maar zij heeft dan ook nooit een paniekstoornis gehad of geprobeerd zich in te leven in een ander.En ik moest niet van haar verwachten dat ze bij mij langs kwam want daar had ze het te druk voor. (behalve als ik een gala jurk voor haar moest naaien of haar scripties op spelfouten moest nakijken)
Maar goed, daar kom ik vast ook wel weer overheen
ik kon niet meer mee uit en voordat ik dit keeg was ik bezig met carriere, vrienden, gewoon een leven op te bouwen. Toen dat er allemaal niet meer was haakten mijn vrienden ook af onder het mom 'je past er niet meer bij'.
Mijn beste vriendin heeft gezegd dat ze mij egoistisch vond. Omdat ik de ene keer wel en de andere keer niet mee ging ergens heen en als ik dan al mee ging voelde ik me toch nooit goed...
Maar zij heeft dan ook nooit een paniekstoornis gehad of geprobeerd zich in te leven in een ander.En ik moest niet van haar verwachten dat ze bij mij langs kwam want daar had ze het te druk voor. (behalve als ik een gala jurk voor haar moest naaien of haar scripties op spelfouten moest nakijken)
Maar goed, daar kom ik vast ook wel weer overheen
dinsdag 18 augustus 2009 om 11:45
dat klinkt als iemand die je goed kon missen!
rare beste vriendin dan!!
ik hoop dat ik niemand hoeft de verliezen in dit proces....normaal lunch ik vaak met vriendinnen en ga shoppen, en dat gaat nu niet.
maar ik denk dat het wel zal meevallen, iedereen reageert nu heel lief!
het weekend voelde ik me weer goed, hoopte dat het wat beter ging, maar gisteren had ik wee een rot dag, stond weer te shacken bij de supermarkt, zo vermoeiiend.
straks ga ik proberen om even een half uurtje de stad in te gaan, hoop dathet lukt!
groetjes!
rare beste vriendin dan!!
ik hoop dat ik niemand hoeft de verliezen in dit proces....normaal lunch ik vaak met vriendinnen en ga shoppen, en dat gaat nu niet.
maar ik denk dat het wel zal meevallen, iedereen reageert nu heel lief!
het weekend voelde ik me weer goed, hoopte dat het wat beter ging, maar gisteren had ik wee een rot dag, stond weer te shacken bij de supermarkt, zo vermoeiiend.
straks ga ik proberen om even een half uurtje de stad in te gaan, hoop dathet lukt!
groetjes!
dinsdag 18 augustus 2009 om 12:05
Ik heb inderdaad hele lieve vriendinnen!
nee geen idee waarom ik daar niet lekker werd.
ik voelde me al wat minder toen ik onderweg naar de supermarkt ging en ik denk dat ik mezelf een hoop angst aanpraat wat ik niet kan stoppen!
dat gaat steeds zo! ik hoop dat ik dat op een gegeven moment kan doorbreken.
ik heb dan van te voren las van trillen en een afwezig gevoel dat voelt dan heel naar en dan dnek ik; gaat vast niet lukken straks, ik wil eigenlijk naar huis, ik zal vast weer niet lekker worden, en vaak gebeurt het dan ook.
Als ik me dan heel naar voel vergeet ik eigenlijk om aan mn ademhaling te denken.
heel irritant.
daarom blijf ik dingen doen om te "oefenen" zoals dus straks naar de stad gaan, en morgen even sporten, ook al zie ik daar heel erg tegenop!
nee geen idee waarom ik daar niet lekker werd.
ik voelde me al wat minder toen ik onderweg naar de supermarkt ging en ik denk dat ik mezelf een hoop angst aanpraat wat ik niet kan stoppen!
dat gaat steeds zo! ik hoop dat ik dat op een gegeven moment kan doorbreken.
ik heb dan van te voren las van trillen en een afwezig gevoel dat voelt dan heel naar en dan dnek ik; gaat vast niet lukken straks, ik wil eigenlijk naar huis, ik zal vast weer niet lekker worden, en vaak gebeurt het dan ook.
Als ik me dan heel naar voel vergeet ik eigenlijk om aan mn ademhaling te denken.
heel irritant.
daarom blijf ik dingen doen om te "oefenen" zoals dus straks naar de stad gaan, en morgen even sporten, ook al zie ik daar heel erg tegenop!
dinsdag 18 augustus 2009 om 12:10
Heel herkenbaar!
Je moet het inderdaad proberen te doorbreken. Of als je jezelf erop betrapt gewoon stop tegen jezelf zeggen en probeer aan wat leuks te denken. Kittens ofzo
Ik weet dat het heel makkelijk gezegd is, maar het is heel erg moeilijk. Ik zit er nu ook midden in hoor!
Wat voor therapie heb je op het moment?
Heb je niet iemand die met je mee kan als je dingen moet doen die je eng vind?
Je moet het inderdaad proberen te doorbreken. Of als je jezelf erop betrapt gewoon stop tegen jezelf zeggen en probeer aan wat leuks te denken. Kittens ofzo
Ik weet dat het heel makkelijk gezegd is, maar het is heel erg moeilijk. Ik zit er nu ook midden in hoor!
Wat voor therapie heb je op het moment?
Heb je niet iemand die met je mee kan als je dingen moet doen die je eng vind?
dinsdag 18 augustus 2009 om 13:21
ik ben in therapie bij maatkracht, ze zeggen dat je na 8 tot 10 sessies er van af bent (hoewel ik denk dat he altijd een zwakke plek blijft)
ik heb zaterdag mijn 4e afspraak.
mestal gaat mijn man mee met dingen die ik eng vind en dat helpt wel, maar dan voel ik me nog steedswel naar, maar probeer wel dingen zelf te doen, zoals boodschappen, sporten enzo...
volgende maand gaan mijn man en ik naar new york, daar zie ik heel erg tegenop, we zitten zelfs te twijfelen om te cancelen, maar dat kost helaas 800 euro (=40% van het hele bedrag)
zucht..erg moeilijke beslissing!
ik heb zaterdag mijn 4e afspraak.
mestal gaat mijn man mee met dingen die ik eng vind en dat helpt wel, maar dan voel ik me nog steedswel naar, maar probeer wel dingen zelf te doen, zoals boodschappen, sporten enzo...
volgende maand gaan mijn man en ik naar new york, daar zie ik heel erg tegenop, we zitten zelfs te twijfelen om te cancelen, maar dat kost helaas 800 euro (=40% van het hele bedrag)
zucht..erg moeilijke beslissing!
