Psyche
alle pijlers
Angst voor flauwvallen
zondag 2 augustus 2009 om 18:20
Ik ben een jaar geleden tijdens een schoolpresentatie van een uur een keer niet goed geworden, toen stond ik voor de klas en we moesten met zn 2en presenteren en het ging prima maar toen het andere meisje met haar stuk begon, merkte ik dat mijn zicht steeds slechter werd, allemaal stipjes, heel langzaam werden het steeds meer stipjes en uiteindelijk was het zwart en ging het geluid ook langzaam weg, maar ik was nog wel bij, toen zei ik heel droog ineens "ehh kunnen we even stoppen want ik zie niks meer", toen dronk ik wat water en toen kwam mijn zicht langzaam weer terug.
sindsdien was ik alleen bang dat ik zou flauwvallen tijdens presentaties, verder niet. maar nadat ik weer een paar keer had gepresenteerd zonder dat ik flauw werd, ging dat weer prima.
nou was ik een paar maanden geleden met mijn zus naar de stad en toen stonden we in de rij bij een winkel en een meisje die ik kende stond voor me, ik was met haar aan het praten maar ondertussen voelde ik dat ik het warm kreeg en licht in mn hoofd werd, maar dit negeerde ik.. toen werd het ineens helemaal zwart voor mn ogen, maar ik was nog wel bij, toen heb ik een flesje water naast me gepakt en toen kwam mijn zicht weer terug.
ik vind dit soort momenten dood eng, vooral omdat mensen om me heen geen idee hebben waarom ik ineens zo paniekerig word..
nou ging ik een paar dagen geleden naar de stad met mn moeder en zus en toen we in een grote winkel liepen begon ik te denken "als ik maar niet weer niet goed word" en die gedachte kan ik dan niet meer uit mn hoofd zetten, en toen we uiteindelijk in de rij stonden kreeg ik het benauwd en ik werd duizelig dus ben ik snel naar buiten gelopen en toen ging het weer prima.
een uur later ging ik naar de supermarkt, toen stonden we in de rij, zelfde probleem, ik kreeg het weer benauwd en duizelig dus ik rende weer naar buiten.
nou ben ik een paar dagen maar niks meer gaan doen, omdat ik bang ben dat ik me weer naar ga voelen, dan vind ik het ook niet leuk meer om rond te kijken.
ik ben verder niet claustrofobisch niks, ik heb wel sinds 8 maanden pfeiffer, kan dit er ook mee te maken hebben?
please help!
sindsdien was ik alleen bang dat ik zou flauwvallen tijdens presentaties, verder niet. maar nadat ik weer een paar keer had gepresenteerd zonder dat ik flauw werd, ging dat weer prima.
nou was ik een paar maanden geleden met mijn zus naar de stad en toen stonden we in de rij bij een winkel en een meisje die ik kende stond voor me, ik was met haar aan het praten maar ondertussen voelde ik dat ik het warm kreeg en licht in mn hoofd werd, maar dit negeerde ik.. toen werd het ineens helemaal zwart voor mn ogen, maar ik was nog wel bij, toen heb ik een flesje water naast me gepakt en toen kwam mijn zicht weer terug.
ik vind dit soort momenten dood eng, vooral omdat mensen om me heen geen idee hebben waarom ik ineens zo paniekerig word..
nou ging ik een paar dagen geleden naar de stad met mn moeder en zus en toen we in een grote winkel liepen begon ik te denken "als ik maar niet weer niet goed word" en die gedachte kan ik dan niet meer uit mn hoofd zetten, en toen we uiteindelijk in de rij stonden kreeg ik het benauwd en ik werd duizelig dus ben ik snel naar buiten gelopen en toen ging het weer prima.
een uur later ging ik naar de supermarkt, toen stonden we in de rij, zelfde probleem, ik kreeg het weer benauwd en duizelig dus ik rende weer naar buiten.
nou ben ik een paar dagen maar niks meer gaan doen, omdat ik bang ben dat ik me weer naar ga voelen, dan vind ik het ook niet leuk meer om rond te kijken.
ik ben verder niet claustrofobisch niks, ik heb wel sinds 8 maanden pfeiffer, kan dit er ook mee te maken hebben?
please help!
zondag 2 augustus 2009 om 18:50
Ik herken dit zeker!
Drie jaar geleden heb ik ook pfeiffer gehad en heb het niet goed uitgeziekt. Ik kreeg heel erg last van flauwvallen (heb ook een lage bloeddruk) en het werd zo erg dat ik er ook bang voor werd. Het gebeurde me ook in rijen dat ik in paniek raakte.
Nou worst case scenario; ik heb twee jaar straatvrees gehad. Het gaat nu wel goed maar met dit warme weer heb ik erg last van bloeddrukdalingen en het voelt dan ook alsof ik ga flauwvallen en dan kom ik weer in de welbekende vicieuze cirkel terecht.
Wat ik jou kan aanraden is toch blijven staan in die rij en niet weglopen. Als je eenmaal dingen gaat vermijden is het hek van de dam!
Hyperventileer je ook? Anders moet je zodra je een aanval voelt opkomen je 'voeten voelen'.. Dus met je gedachten naar je voeten gaan en voelen hoe de grond onder je voeten voelt. Helpt bij mij erg goed.
Of het met pfeiffer te maken weet ik niet. Maar ik zou er wel wat aan doen voordat je met een paniekstoornis zit!
Drie jaar geleden heb ik ook pfeiffer gehad en heb het niet goed uitgeziekt. Ik kreeg heel erg last van flauwvallen (heb ook een lage bloeddruk) en het werd zo erg dat ik er ook bang voor werd. Het gebeurde me ook in rijen dat ik in paniek raakte.
Nou worst case scenario; ik heb twee jaar straatvrees gehad. Het gaat nu wel goed maar met dit warme weer heb ik erg last van bloeddrukdalingen en het voelt dan ook alsof ik ga flauwvallen en dan kom ik weer in de welbekende vicieuze cirkel terecht.
Wat ik jou kan aanraden is toch blijven staan in die rij en niet weglopen. Als je eenmaal dingen gaat vermijden is het hek van de dam!
Hyperventileer je ook? Anders moet je zodra je een aanval voelt opkomen je 'voeten voelen'.. Dus met je gedachten naar je voeten gaan en voelen hoe de grond onder je voeten voelt. Helpt bij mij erg goed.
Of het met pfeiffer te maken weet ik niet. Maar ik zou er wel wat aan doen voordat je met een paniekstoornis zit!
zondag 2 augustus 2009 om 18:54
Hoi Jrine,
Ai, wat vervelend! Het komt me maar al te bekend voor. Bij mij was de oorzaak paniekaanvallen en hyperventilatie vanwege een burnout. Ik ben en was ook niet claustrofobisch.
Ik wil je eigenlijk vooral een hart onder de riem steken, want de oorzaak bij jou weet ik natuurlijk ook niet, maar weet wel dat het erg vervelend is! Ik herken veel in je zinnetje 'als ik maar niet...' . Probeer die gedachte iig niet te laten overheersen, anders weet je al bijna zeker dat het mis zal gaan. En niet teveel gaan vermijden..anders wordt de drempel des te hoger. Het kost heel veel moeite en oefening maar uiteindelijk kun je de 'baas' worden van zulke gedachten. Mocht je wel het gevoel hebben dat je wat hulp op welke manier dan ook kunt gebruiken (kan heel simpel en praktisch) wacht dan niet te lang en schaam je vooral ook niet
! Succes!
Ai, wat vervelend! Het komt me maar al te bekend voor. Bij mij was de oorzaak paniekaanvallen en hyperventilatie vanwege een burnout. Ik ben en was ook niet claustrofobisch.
Ik wil je eigenlijk vooral een hart onder de riem steken, want de oorzaak bij jou weet ik natuurlijk ook niet, maar weet wel dat het erg vervelend is! Ik herken veel in je zinnetje 'als ik maar niet...' . Probeer die gedachte iig niet te laten overheersen, anders weet je al bijna zeker dat het mis zal gaan. En niet teveel gaan vermijden..anders wordt de drempel des te hoger. Het kost heel veel moeite en oefening maar uiteindelijk kun je de 'baas' worden van zulke gedachten. Mocht je wel het gevoel hebben dat je wat hulp op welke manier dan ook kunt gebruiken (kan heel simpel en praktisch) wacht dan niet te lang en schaam je vooral ook niet
! Succes!
zondag 2 augustus 2009 om 18:58
Oe zoooo herkenbaar, behalve dat ik nooit Pfeiffer gehad heb (dat ik weet, hahaha)
Ik heb het ergens gewoon geaccepteerd, heb het al jaren en het gebeurd bij bij steeds bij "nutteloos staan". Dus wachten op de bus/trein, in de rij staan, in de kroeg staan, met iemand kletsen op de gang op het werk, overal waar je staat en niet echt wat doet dus. Dus dat doe ik niet meer, moet gewoon zitten.. In de kroeg spring ik meteen op de eerste barkruk die ik zie, wachten ergens op alleen als ik ergens kan zitten etc.
Heb nooit begrepen waar het door komt, heb niet perse een lage bloeddruk (meestal 120/60), eet genoeg zout, eet gezond, bweeg voldoende etc.
Ik ga binnenkort wel met yoga beginnen, om te zien of ademhalingstechnieken helpen om zo'n äanval" af te breken, maar verder heb ik ook geen tips..
Ik heb het ergens gewoon geaccepteerd, heb het al jaren en het gebeurd bij bij steeds bij "nutteloos staan". Dus wachten op de bus/trein, in de rij staan, in de kroeg staan, met iemand kletsen op de gang op het werk, overal waar je staat en niet echt wat doet dus. Dus dat doe ik niet meer, moet gewoon zitten.. In de kroeg spring ik meteen op de eerste barkruk die ik zie, wachten ergens op alleen als ik ergens kan zitten etc.
Heb nooit begrepen waar het door komt, heb niet perse een lage bloeddruk (meestal 120/60), eet genoeg zout, eet gezond, bweeg voldoende etc.
Ik ga binnenkort wel met yoga beginnen, om te zien of ademhalingstechnieken helpen om zo'n äanval" af te breken, maar verder heb ik ook geen tips..
zondag 2 augustus 2009 om 19:01
Dit is DE perfecte manier om een angststoornis te krijgen voor het flauwvallen. En dit bedoel ik niet rot, maar ik herken het meteen. Ik heb lang gehyperventileerd, voelde me dan heel naar, druk op mn borst enzo. Ik ben daar bang voor geworden en op een gegeven moment deed ik niks meer uit angst voor de hyperventilatie.
Ga even langs de huisarts, laat je bloeddruk controleren, vertel de huisarts dat je er ect last van hebt, en dat je al vermijdingsgedrag gaat vertonen. Misschien maakt een goede uitslag van de huisarts je minder angstig. Of heeft hij goede tips voor je.
Wat mij hielp was samen met iemand de moeilijke situaties opzoeken. En als het niet zo lekker ging het meteen vertellen. Zo heb ik geleerd om de symptomen te herkennen. Dan wist ik dat ik hyperventileerde en dat ik niet bang hoefde te zijn dat mijn lijf er mee 'ophield'.
Ik weet natuurlijk niet of jij ook hyperventileert op zo'n moment,
maar dat is redelijk makkelijk onder controle te krijgen dmv ademhalingsoefeningen.
Heel veel sterkte en loop er niet te lang mee rond, want dan wordt het van kwaad tot erger!
Ga even langs de huisarts, laat je bloeddruk controleren, vertel de huisarts dat je er ect last van hebt, en dat je al vermijdingsgedrag gaat vertonen. Misschien maakt een goede uitslag van de huisarts je minder angstig. Of heeft hij goede tips voor je.
Wat mij hielp was samen met iemand de moeilijke situaties opzoeken. En als het niet zo lekker ging het meteen vertellen. Zo heb ik geleerd om de symptomen te herkennen. Dan wist ik dat ik hyperventileerde en dat ik niet bang hoefde te zijn dat mijn lijf er mee 'ophield'.
Ik weet natuurlijk niet of jij ook hyperventileert op zo'n moment,
maar dat is redelijk makkelijk onder controle te krijgen dmv ademhalingsoefeningen.
Heel veel sterkte en loop er niet te lang mee rond, want dan wordt het van kwaad tot erger!
zondag 2 augustus 2009 om 19:07
Ik herken het ook héél goed! Ik ben een keer bijna flauwgevallen toen ik in de supermarkt bij de kassa stond. Ik heb toen al mijn spullen op de band laten staan, en ben zo weggelopen. Mompelde nog iets tegen de caissière van: 'Voel me niet zo goed'.... Helemaal trillend van ellende kwam ik thuis. Op dat moment was er wel een oorzaak voor de flauwte, mijn gewicht was namelijk veel te laag. Maar dat was al een hele tijd zo, en dit was nog nooit gebeurd. Vanaf dat moment heb ik echt een moeilijke tijd gehad. Ten eerste durfde ik niet meer naar de betreffende supermarkt. Dáár was 'het' gebeurd, dus daar moest ik niet meer zijn! Toen ik er voor de eerste keer weer naartoe ging, weken later (want ze hadden daar brood wat ik écht wilde hebben), was ik van tevoren helemaal zenuwachtig. Het ging goed, maar toen ik thuiskwam was ik helemaal uitgeput van de spanning.
Ik kreeg er in steeds meer winkels last van. En alleen maar als ik in de rij ging staan voor de kassa. Ik werd er helemaal gestoord van, winkelen werd een uitputtingsslag. Om een lang verhaal kort te maken; ik bleek te hyperventileren. Daar heb ik ademhalingsoefeningen voor gekregen, die me erg geholpen hebben. Kort inademen, en dan heel diep uitademen. Als ik nu zo'n aanval voel opkomen, concentreer ik me daarop, en het helpt me heel goed. 't Is een vervelend probleem, maar wat Cat23 al zegt; geef er niet aan toe! Niet weglopen uit de rij, niet weggaan uit de winkel. Als je dat doet, durf je straks helemaal niet meer. Over Pfeiffer weet ik verder niets, dus of het daar iets mee te maken heeft?? Ik weet in ieder geval wel, dat het een heel eigen leven kan gaan leiden. Mijn gewicht is bijvoorbeeld behoorlijk toegenomen (ik had een ondergewicht, heb nu bijna een gezond gewicht), maar de angst om flauw te vallen blééf (en is er nog steeds wel een beetje....)
Succes ermee!
Ik kreeg er in steeds meer winkels last van. En alleen maar als ik in de rij ging staan voor de kassa. Ik werd er helemaal gestoord van, winkelen werd een uitputtingsslag. Om een lang verhaal kort te maken; ik bleek te hyperventileren. Daar heb ik ademhalingsoefeningen voor gekregen, die me erg geholpen hebben. Kort inademen, en dan heel diep uitademen. Als ik nu zo'n aanval voel opkomen, concentreer ik me daarop, en het helpt me heel goed. 't Is een vervelend probleem, maar wat Cat23 al zegt; geef er niet aan toe! Niet weglopen uit de rij, niet weggaan uit de winkel. Als je dat doet, durf je straks helemaal niet meer. Over Pfeiffer weet ik verder niets, dus of het daar iets mee te maken heeft?? Ik weet in ieder geval wel, dat het een heel eigen leven kan gaan leiden. Mijn gewicht is bijvoorbeeld behoorlijk toegenomen (ik had een ondergewicht, heb nu bijna een gezond gewicht), maar de angst om flauw te vallen blééf (en is er nog steeds wel een beetje....)
Succes ermee!
You don't have to fit into the format
zondag 2 augustus 2009 om 19:08
Het lijkt me tijd om eens met een psycholoog te gaan praten. Met een keer of 6-8 gedragstherapie kun je hier meestal weer snel vanaf raken. En hoe sneller je erbij bent, hoe minder moeite je moet doen om er weer vanaf te komen. Je kunt via je huisarts een verwijzing vragen of zelf een psycholoog zoeken.
Waar je last van hebt, komt gewoon heel vaak voor en is echt niets om je voor te schamen. Succes!
Waar je last van hebt, komt gewoon heel vaak voor en is echt niets om je voor te schamen. Succes!
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
zondag 2 augustus 2009 om 19:09
zondag 2 augustus 2009 om 19:13
Moeilijk Jrine...
Let wel op dat het een cirkel kan zijn waar je in zit. Het is een paar keer gebeurd, maar nu heb je een angst ontwikkeld. Je loopt snel weg omdat je je niet goed voelt. Maar je kan ook flauw worden van de angst. Misschien adem je niet goed.
Maar door het te ontwijken hou je de angst in stand, en ik denk dat het daarmee alleen maar erger wordt. Je kan ook geen vertrouwen opbouwen dat het wel goed gaat, omdat je het niet aan durft. Zo creëer je in de loop een cirkel waar je niet meer uitkomt.
Gedragstherapie lijkt me een goeie tip!
Let wel op dat het een cirkel kan zijn waar je in zit. Het is een paar keer gebeurd, maar nu heb je een angst ontwikkeld. Je loopt snel weg omdat je je niet goed voelt. Maar je kan ook flauw worden van de angst. Misschien adem je niet goed.
Maar door het te ontwijken hou je de angst in stand, en ik denk dat het daarmee alleen maar erger wordt. Je kan ook geen vertrouwen opbouwen dat het wel goed gaat, omdat je het niet aan durft. Zo creëer je in de loop een cirkel waar je niet meer uitkomt.
Gedragstherapie lijkt me een goeie tip!
zondag 2 augustus 2009 om 19:44
Ik heb via een stichtinh voor angst- fobie- en hyperventilatiehulp uiteindelijk ademhalingstherapie gehad van een vrouw die hetzelfde had gehad. Dat was een enorme steun, omdat zij precies wist wat ik had en door die herkenning was ik heel snel vertrouwd met haar. Had daarvoor ook al gedragstherapie gehad, maar die knakker van een psych snapte niet echt waar ik last van had, waardoor het niet hielp..
zondag 2 augustus 2009 om 21:17
[quote]Cat23 schreef op 02 augustus 2009 @ 18:50:
Ik herken dit zeker!
Drie jaar geleden heb ik ook pfeiffer gehad en heb het niet goed uitgeziekt. Ik kreeg heel erg last van flauwvallen (heb ook een lage bloeddruk) en het werd zo erg dat ik er ook bang voor werd. Het gebeurde me ook in rijen dat ik in paniek raakte.
dat zou ik ook kunnen hebben! want ik heb eigenlijk nooit rekening gehouden met mijn pfeiffer, nooit uitgeziekt of extra geslapen.. dat zou het kunnen zijn..
maar waarom had jij het ook in de rijen van winkels?
Ik herken dit zeker!
Drie jaar geleden heb ik ook pfeiffer gehad en heb het niet goed uitgeziekt. Ik kreeg heel erg last van flauwvallen (heb ook een lage bloeddruk) en het werd zo erg dat ik er ook bang voor werd. Het gebeurde me ook in rijen dat ik in paniek raakte.
dat zou ik ook kunnen hebben! want ik heb eigenlijk nooit rekening gehouden met mijn pfeiffer, nooit uitgeziekt of extra geslapen.. dat zou het kunnen zijn..
maar waarom had jij het ook in de rijen van winkels?
zondag 2 augustus 2009 om 21:57
Ik heb ook weleens last van zo'n paniekaanvalletje. Ik krijg het als ik lange tijd moet stilstaan in een rij, in een drukke kroeg of bij een concert.
Als ik vervolgens even wat anders ga doen, bijv. een Dextro-Energy tablet uit m'n tas pak, op m'n tenen ga staan wiebelen of weer een stukje loop, dan zakt dat gevoel meestal weer weg.
Ik heb het gelukkig slechts een paar keer per jaar. Ik heb zelf het idee dat het bij mij met onzekerheid en/of tegenzin te maken heeft. Maar het kan ook met m'n schildklieraandoening te maken hebben.
Als ik vervolgens even wat anders ga doen, bijv. een Dextro-Energy tablet uit m'n tas pak, op m'n tenen ga staan wiebelen of weer een stukje loop, dan zakt dat gevoel meestal weer weg.
Ik heb het gelukkig slechts een paar keer per jaar. Ik heb zelf het idee dat het bij mij met onzekerheid en/of tegenzin te maken heeft. Maar het kan ook met m'n schildklieraandoening te maken hebben.
anoniem_87002 wijzigde dit bericht op 02-08-2009 21:58
Reden: correctie spelling
Reden: correctie spelling
% gewijzigd
zondag 2 augustus 2009 om 22:45
ja het gekke is, dat ik heel vaak naar optredens van bandjes ga in hele kleine drukke hete ruimtes en dan is er niks aan de hand.
het is puur de rijen waar ik bang voor ben ):
maar dat komt omdat ik het daar een keer heb meegemaakt i guess.
maar ik heb dat inderdaad ook.
ik had het ook een keer bij de mcdonalds, terwijl er maar 1 iemand voor me stond, maar toen kwam het weer "als ik maar niet weer niet goed word", en toen vluchtte ik maar naar de wc..
het is puur de rijen waar ik bang voor ben ):
maar dat komt omdat ik het daar een keer heb meegemaakt i guess.
maar ik heb dat inderdaad ook.
ik had het ook een keer bij de mcdonalds, terwijl er maar 1 iemand voor me stond, maar toen kwam het weer "als ik maar niet weer niet goed word", en toen vluchtte ik maar naar de wc..
zondag 2 augustus 2009 om 22:58
Hi Jrine,
Wat vervelend voor je dat je bang bent om flauw te vallen. Ik reageer even op je onderwerp omdat ik (vanuit mijn werk) regelmatig met mensen te maken heb die vertellen over een angst als deze, vaak omdat ze eerder iets hebben meegemaakt wat niet fijn was.
Klopt het dat het je vooral overkomt als je ergens bent; een winkel of bv in de stad?
Je geeft duidelijk aan dat je bepaalde dingen denkt of tegen jezelf zegt ("als ik maar niet weer niet goed word"). Goed dat je dat weet van jezelf.
Vaak denken mensen dat ze bang zijn voor een bepaalde situatie, bv bang voor spinnen of bang voor grote hoogtes. Het is alleen zo dat het niet om de situaties gaat waar je bang voor bent, het is de verbinding die je (onbewust) in je hoofd legt wat maakt dat je bang wordt voor iets. Jij bent een keer niet lekker geweest in het openbaar, zag stipjes en verloor je zicht. Vervolgens gebeurt er bij je nog een keer iets dat je herinnert aan wat er eerder is gebeurd. En nog later ga je weer de stad in en word je opnieuw bang voor wat er kan gebeuren. Wat mensen met een bepaalde angst vaak doen, is dat ze zich vantevoren al bedenken wat er (mis) kan gaan. Ze zien zichzelf bv al flauwvallen in een winkel met allemaal mensen. Ik weet niet precies hoe het bij jou werkt en of je er iets in herkent?
De reden dat ik reageer, is dat er meerdere manieren zijn om dat waar je nu mee zit op te lossen. Ik heb al een aantal ideeen in de antwoorden van de andere meiden gezien en wil daar graag NLP (neuro linguistisch programmeren, hele mond vol ) voor je aan toevoegen. Het zou zonde zijn als je bepaalde sitiuaties gaat vermijden zodat je je niet angstig voelt. Dat is echt niet nodig. Je moet gewoon lekker de stad in kunnen of waar je maar naartoe wilt en een leuke tijd hebben. Het gave van NLP is, is dat het werkt, en razendsnel!
Groetjes!
Meike
Wat vervelend voor je dat je bang bent om flauw te vallen. Ik reageer even op je onderwerp omdat ik (vanuit mijn werk) regelmatig met mensen te maken heb die vertellen over een angst als deze, vaak omdat ze eerder iets hebben meegemaakt wat niet fijn was.
Klopt het dat het je vooral overkomt als je ergens bent; een winkel of bv in de stad?
Je geeft duidelijk aan dat je bepaalde dingen denkt of tegen jezelf zegt ("als ik maar niet weer niet goed word"). Goed dat je dat weet van jezelf.
Vaak denken mensen dat ze bang zijn voor een bepaalde situatie, bv bang voor spinnen of bang voor grote hoogtes. Het is alleen zo dat het niet om de situaties gaat waar je bang voor bent, het is de verbinding die je (onbewust) in je hoofd legt wat maakt dat je bang wordt voor iets. Jij bent een keer niet lekker geweest in het openbaar, zag stipjes en verloor je zicht. Vervolgens gebeurt er bij je nog een keer iets dat je herinnert aan wat er eerder is gebeurd. En nog later ga je weer de stad in en word je opnieuw bang voor wat er kan gebeuren. Wat mensen met een bepaalde angst vaak doen, is dat ze zich vantevoren al bedenken wat er (mis) kan gaan. Ze zien zichzelf bv al flauwvallen in een winkel met allemaal mensen. Ik weet niet precies hoe het bij jou werkt en of je er iets in herkent?
De reden dat ik reageer, is dat er meerdere manieren zijn om dat waar je nu mee zit op te lossen. Ik heb al een aantal ideeen in de antwoorden van de andere meiden gezien en wil daar graag NLP (neuro linguistisch programmeren, hele mond vol ) voor je aan toevoegen. Het zou zonde zijn als je bepaalde sitiuaties gaat vermijden zodat je je niet angstig voelt. Dat is echt niet nodig. Je moet gewoon lekker de stad in kunnen of waar je maar naartoe wilt en een leuke tijd hebben. Het gave van NLP is, is dat het werkt, en razendsnel!
Groetjes!
Meike
maandag 3 augustus 2009 om 03:41
quote:Jrine schreef op 02 augustus 2009 @ 22:45:
maar ik heb dat inderdaad ook.
ik had het ook een keer bij de mcdonalds, terwijl er maar 1 iemand voor me stond, maar toen kwam het weer "als ik maar niet weer niet goed word", en toen vluchtte ik maar naar de wc..
De kunst is om die gedachte om te buigen, zodat je niet meer bang wordt en weg vlucht.
Vervang je gedachte "als ik maar niet goed word" door iets positiefs, bijvoorbeeld "ik ben gezond en hoef niet bang te zijn dat er iets gebeurd met mijn lichaam" of iets dergelijks.
Dit is een lastige klus en het heeft tijd nodig, maar kan je wel helpen om uit die vicieuze cirkel te stappen.
maar ik heb dat inderdaad ook.
ik had het ook een keer bij de mcdonalds, terwijl er maar 1 iemand voor me stond, maar toen kwam het weer "als ik maar niet weer niet goed word", en toen vluchtte ik maar naar de wc..
De kunst is om die gedachte om te buigen, zodat je niet meer bang wordt en weg vlucht.
Vervang je gedachte "als ik maar niet goed word" door iets positiefs, bijvoorbeeld "ik ben gezond en hoef niet bang te zijn dat er iets gebeurd met mijn lichaam" of iets dergelijks.
Dit is een lastige klus en het heeft tijd nodig, maar kan je wel helpen om uit die vicieuze cirkel te stappen.
maandag 3 augustus 2009 om 11:45
[quote]Meike_ schreef op 02 augustus 2009 @ 22:58:
Hi Jrine,
Wat vervelend voor je dat je bang bent om flauw te vallen. Ik reageer even op je onderwerp omdat ik (vanuit mijn werk) regelmatig met mensen te maken heb die vertellen over een angst als deze, vaak omdat ze eerder iets hebben meegemaakt wat niet fijn was.
Klopt het dat het je vooral overkomt als je ergens bent; een winkel of bv in de stad?
Je geeft duidelijk aan dat je bepaalde dingen denkt of tegen jezelf zegt ("als ik maar niet weer niet goed word"). Goed dat je dat weet van jezelf.
Vaak denken mensen dat ze bang zijn voor een bepaalde situatie, bv bang voor spinnen of bang voor grote hoogtes. Het is alleen zo dat het niet om de situaties gaat waar je bang voor bent, het is de verbinding die je (onbewust) in je hoofd legt wat maakt dat je bang wordt voor iets. Jij bent een keer niet lekker geweest in het openbaar, zag stipjes en verloor je zicht. Vervolgens gebeurt er bij je nog een keer iets dat je herinnert aan wat er eerder is gebeurd. En nog later ga je weer de stad in en word je opnieuw bang voor wat er kan gebeuren. Wat mensen met een bepaalde angst vaak doen, is dat ze zich vantevoren al bedenken wat er (mis) kan gaan. Ze zien zichzelf bv al flauwvallen in een winkel met allemaal mensen. Ik weet niet precies hoe het bij jou werkt en of je er iets in herkent?
en ja zo gaat het precies, mijn zus vroeg bijvoorbeeld gisteren of ik vandaag even meeging naar de stad, nou toen kreeg ik het al benauwd.. en nou gaan we straks denk ik? maar nou voel ik me nu al beroerd en slap. Ik wil hier heeel graag vanaf! vooral omdat ik dit nooit had, ik hield van winkelen en alles. en nou zit ik het liefst gewoon thuis.
Ik wil echt dat die angst verdwijnt.
vooral omdat ik over een maand op een nieuwe school begin, waarvoor ik elke keer 2 uur alleen moet reizen.
Hi Jrine,
Wat vervelend voor je dat je bang bent om flauw te vallen. Ik reageer even op je onderwerp omdat ik (vanuit mijn werk) regelmatig met mensen te maken heb die vertellen over een angst als deze, vaak omdat ze eerder iets hebben meegemaakt wat niet fijn was.
Klopt het dat het je vooral overkomt als je ergens bent; een winkel of bv in de stad?
Je geeft duidelijk aan dat je bepaalde dingen denkt of tegen jezelf zegt ("als ik maar niet weer niet goed word"). Goed dat je dat weet van jezelf.
Vaak denken mensen dat ze bang zijn voor een bepaalde situatie, bv bang voor spinnen of bang voor grote hoogtes. Het is alleen zo dat het niet om de situaties gaat waar je bang voor bent, het is de verbinding die je (onbewust) in je hoofd legt wat maakt dat je bang wordt voor iets. Jij bent een keer niet lekker geweest in het openbaar, zag stipjes en verloor je zicht. Vervolgens gebeurt er bij je nog een keer iets dat je herinnert aan wat er eerder is gebeurd. En nog later ga je weer de stad in en word je opnieuw bang voor wat er kan gebeuren. Wat mensen met een bepaalde angst vaak doen, is dat ze zich vantevoren al bedenken wat er (mis) kan gaan. Ze zien zichzelf bv al flauwvallen in een winkel met allemaal mensen. Ik weet niet precies hoe het bij jou werkt en of je er iets in herkent?
en ja zo gaat het precies, mijn zus vroeg bijvoorbeeld gisteren of ik vandaag even meeging naar de stad, nou toen kreeg ik het al benauwd.. en nou gaan we straks denk ik? maar nou voel ik me nu al beroerd en slap. Ik wil hier heeel graag vanaf! vooral omdat ik dit nooit had, ik hield van winkelen en alles. en nou zit ik het liefst gewoon thuis.
Ik wil echt dat die angst verdwijnt.
vooral omdat ik over een maand op een nieuwe school begin, waarvoor ik elke keer 2 uur alleen moet reizen.
maandag 3 augustus 2009 om 21:09
Ja zie je, je moet bepaalde dingen doen om angstig te worden. Iets tegen jezelf zeggen. En dan ontstaat er een gevoel. En dan denk je weer iets. En krijg je weer een gevoel.
Leuk dat je over een maand op een nieuwe school begint! Hartstikke belangrijk voor je dat je er gewoon relaxed naartoe kunt en je je goed voelt.
Wist je dat de eerste stap om korte metten te maken met angsten is dat je er totaal genoeg van hebt dat je bang bent?
Echt totaal genoeg, Niet een beetje, echt totaaaaal dus.
En ik wil er wel wat meer over schrijven maar wil me niet opdringen met een manier die ik goed vind werken, dus laat maar weten, dan schrijf ik je nog!
Groetjes!
Leuk dat je over een maand op een nieuwe school begint! Hartstikke belangrijk voor je dat je er gewoon relaxed naartoe kunt en je je goed voelt.
Wist je dat de eerste stap om korte metten te maken met angsten is dat je er totaal genoeg van hebt dat je bang bent?
Echt totaal genoeg, Niet een beetje, echt totaaaaal dus.
En ik wil er wel wat meer over schrijven maar wil me niet opdringen met een manier die ik goed vind werken, dus laat maar weten, dan schrijf ik je nog!
Groetjes!
maandag 3 augustus 2009 om 21:12
Ik heb het in rijen omdat ik dan de tijd heb om na te denken. Bijvoorbeeld van 'ik ben een keer flauwgevallen in een rij'en dan hoppa... Heb je er weer een!
Ik heb het trouwens niet alleen in rijen hoor! Inmiddels ben ik ook niet meer zo erg bang om flauw te vallen want wat is nou het ergste wat er kan gebeuren als je flauwvalt? (verkeerd vallen daar gelaten) Ik heb nu angst voor de angst. Ook een leuke...
Ik heb het trouwens niet alleen in rijen hoor! Inmiddels ben ik ook niet meer zo erg bang om flauw te vallen want wat is nou het ergste wat er kan gebeuren als je flauwvalt? (verkeerd vallen daar gelaten) Ik heb nu angst voor de angst. Ook een leuke...
maandag 3 augustus 2009 om 21:14
Je moet opnieuw vertrouwen krijgen in situaties waar jij een paniekaanval krijgt. En dat vertrouwen krijg je alleen als je er weer heen gaat en het gaat goed!
Dus op houden met denken van 'wat nou als'.
Het is makkelijker gezegd dan gedaan i know! Maar anders zou ik toch een consult bij een psycholoog aanvragen.
Succes!
Dus op houden met denken van 'wat nou als'.
Het is makkelijker gezegd dan gedaan i know! Maar anders zou ik toch een consult bij een psycholoog aanvragen.
Succes!
maandag 3 augustus 2009 om 21:24
Ben het eens met wat Cat23 zegt; opnieuw vertrouwen krijgen in bepaalde situaties. Je hebt niet altijd de angst gehad dat het mis ging in de stad of waar dan ook dus je weet ook hoe het anders kan.
Ik denk niet dat je naar een psycholoog hoeft, tenzij je wilt onderzoeken hoe het komt dat je angstig bent. In andere gevallen; van je angst af zijn, dat kan vrij snel.
Ik denk niet dat je naar een psycholoog hoeft, tenzij je wilt onderzoeken hoe het komt dat je angstig bent. In andere gevallen; van je angst af zijn, dat kan vrij snel.
