Psyche
alle pijlers
angst voor vakantie buitenland...
maandag 17 juli 2017 om 18:08
Hallo allemaal,
Gek word ik ervan... ik ben 15 jaar niet meer in het buitenland op vakantie geweest en ieder jaar weer dezelfde klachten, deprie en ontzettend angstig, gek maak ik mezelf!! Ik vraag aan iedereen waar ze op vakantie gaan. Als ze zeggen nederland dan denk ik pff zie je wel is ook goed. Maar als ze zeggen buitenland ben ik zo jaloers. Ik heb al een camping voor weekje nederland geboekt. Nu zou ik nog naar het buitenland kunnen, maar vliegen durf ik al helemaal niet, dan wordt het met de auto. Maar ik wil alleen maar ver weg dus z. Frankrijk of italie, ....maar ik durf dus niet, bang om zo ver van huis te zijn en ik paniek aanvallen krijg. Nu gaat het constant in mijn hoofd denken of ik toch niet zal boeken, maar dat is dan gehaast een weekje. Ik moet bijna van mezelf en vind geen rust hierin. Mijn man vind dat ik me niet zo aan moet stellen. Maar voor mij is het een heel groot isseu geworden. Kan zelfs nu niet meer van mijn vakantie genieten ben alleen maar depri aan het doen en piekeren...wie heeft de wijze woorden voor me zodat ik gewoon lekker v mijn vakantie kan gaan genieten en niet mezelf zo gek maak!
Zo gaat het dus ieder jaar en na de vakantie krijg ik weer rust en volgend jaar in april begint het gepieker weer..
De gedachte's zijn ook: iedereen gaat, het is daar zo leuk, voor mij kids zo leuk...
Gek word ik ervan... ik ben 15 jaar niet meer in het buitenland op vakantie geweest en ieder jaar weer dezelfde klachten, deprie en ontzettend angstig, gek maak ik mezelf!! Ik vraag aan iedereen waar ze op vakantie gaan. Als ze zeggen nederland dan denk ik pff zie je wel is ook goed. Maar als ze zeggen buitenland ben ik zo jaloers. Ik heb al een camping voor weekje nederland geboekt. Nu zou ik nog naar het buitenland kunnen, maar vliegen durf ik al helemaal niet, dan wordt het met de auto. Maar ik wil alleen maar ver weg dus z. Frankrijk of italie, ....maar ik durf dus niet, bang om zo ver van huis te zijn en ik paniek aanvallen krijg. Nu gaat het constant in mijn hoofd denken of ik toch niet zal boeken, maar dat is dan gehaast een weekje. Ik moet bijna van mezelf en vind geen rust hierin. Mijn man vind dat ik me niet zo aan moet stellen. Maar voor mij is het een heel groot isseu geworden. Kan zelfs nu niet meer van mijn vakantie genieten ben alleen maar depri aan het doen en piekeren...wie heeft de wijze woorden voor me zodat ik gewoon lekker v mijn vakantie kan gaan genieten en niet mezelf zo gek maak!
Zo gaat het dus ieder jaar en na de vakantie krijg ik weer rust en volgend jaar in april begint het gepieker weer..
De gedachte's zijn ook: iedereen gaat, het is daar zo leuk, voor mij kids zo leuk...
maandag 17 juli 2017 om 19:02
strijkplank31 schreef: ↑17-07-2017 18:59Star, ik heb zo,n mooi beeld van het buitenland. Ik wil dat mijn kids meegeven. Lekker met ze op het strand/zwembad/boulevard...dat vakantiegevoel
Kan ook nog als ze ouder zijn. En naar België bijvoorbeeld? Krijg je dan ook al zenuwen? Belgische kust / noorden van Frankrijk is niet ver en daar heb je prachtige stranden en boulevards.
Maar als je het over stranden hebt, check Terschelling eens. Echt vakantie.
maandag 17 juli 2017 om 19:05
strijkplank31 schreef: ↑17-07-2017 19:00Maar jullie gaan toch ook naar het buitenland, tenminste de meeste denk ik. Vinden dat dus ook leuker als nederland.
Ik ga idd naar het buitenland. Ben het van huis uit gewend, niet echt duidelijke reden. Als ik zoals jouw kinderen NL gewend was, had ik in NL gebleven wrs.
maandag 17 juli 2017 om 19:06
strijkplank31 schreef: ↑17-07-2017 19:03Maar ga je zelf graag naar het buitenland? Hoe zou jij het vinden als dit niet lukt, om wat voor reden dan ook? Leg je dat makkelijk naast je neer?
Kom eerst eens uit die slachtofferrol.
maandag 17 juli 2017 om 19:08
strijkplank31 schreef: ↑17-07-2017 19:07Star. Je zou het niet erg vinden als je niet meer kon gaan om wat voor reden dan ook?
Dat ligt eraan. Als ik me zo naar zou voelen als jij zou ik het denk ik niet erg vinden. Meer rust als je niet gaat.
maandag 17 juli 2017 om 19:09
strijkplank31 schreef: ↑17-07-2017 19:08Waar in het noorden? Kun je me een plaatsje geven, dan kan ik kijken..
Theamuts, hoe doe ik dat?
Google eens op de D-Day stranden.
maandag 17 juli 2017 om 19:11
Verstandig is om naar de huisarts te gaan en je angst daar neer te leggen.strijkplank31 schreef: ↑17-07-2017 19:04Ik wil er wel iets voor doen. Maar moet je dan meteen actie ondernemen om te gaan? Dat was ook mijn vraag. Is dat verstandig?
maandag 17 juli 2017 om 19:11
Ik probeer ook inzicht te krijgen hoe ik nou precies erin sta en of ik overdrijf. Lijkt wel alsof ik ook niet normaal meer kan denken. Alleen maar vanuit die angst. Dus ik probeer echt naar jullie tips te kijken.
Ik snap nu dus ook wel dat het niet helemaal normaal is en ik tevreden moet zijn. Nu nog kunnen toepassen..hmm lastig!
Ik snap nu dus ook wel dat het niet helemaal normaal is en ik tevreden moet zijn. Nu nog kunnen toepassen..hmm lastig!
maandag 17 juli 2017 om 19:12
strijkplank31 schreef: ↑17-07-2017 19:08Waar in het noorden? Kun je me een plaatsje geven, dan kan ik kijken..
Theamuts, hoe doe ik dat?
Oslo is een hele mooie stad.
Maar ik heb sterk de indruk dat jij die al kent.
maandag 17 juli 2017 om 19:16
Aangezien ik me er ook bij neer kan leggen dat ik m'n studie niet heb afgemaakt, niet huisje boompje beestje heb en werkgevers me alleen willen hebben als ik eerst gratis kom werken en daarna alleen als ze een mega korting op m'n salaris krijgen, gok ik dat ik me er ook prima bij neer kan leggen dat mijn vakanties al twee jaar niet verder weg zijn dan een landal-park en niet langer dan een weekeind.strijkplank31 schreef: ↑17-07-2017 19:03Maar ga je zelf graag naar het buitenland? Hoe zou jij het vinden als dit niet lukt, om wat voor reden dan ook? Leg je dat makkelijk naast je neer?
Maar ja, daar moet je wel wat voor doen. Therapie volgen, uit die slachtoffer-rol komen. Bereid zijn om naar jezelf te kijken en aan jezelf te werken.
maandag 17 juli 2017 om 19:18
Ik vind het vrij bizar dat je dagelijks met pieker/angstproblemen zit, en je het gevoel hebt dat je daarmee je gezin iets ontzegt, maar je hier geen hulp voor zoekt. Naar Nederland of het buitenland op vakantie is echt een non-issue. Dat je er zoveel mee bezig bent in je hoofd en tegen je angsten aanloopt lijkt me wèl een probleem waar je iets mee 'moet'. Waarom zou je zonder iets te doen toestaan dat angsten zoveel invloed op je leven hebben?
maandag 17 juli 2017 om 19:19
Nederland is geweldig mooi. Ik wil alleen graag naar de zon, dus ga ik naar het buitenland. Toch heb ik geweldige vakanties gehad in Nederland.strijkplank31 schreef: ↑17-07-2017 19:00Maar jullie gaan toch ook naar het buitenland, tenminste de meeste denk ik. Vinden dat dus ook leuker als nederland.
Kijken naar wat je niet kunt, zorgt voor onvrede en in jouw geval kennelijk ook voor onrust. Je verpest de vakantie die je niet kunt hebben én de vakantie die je hebt. Zo zonde!
Andere mensen gaan naar het buitenland. Massa's mensen blijven in Nederland.
Later is nu
maandag 17 juli 2017 om 19:22
Ik ben net terug van Besancon, en dat is echt een leuk gebied in Frankrijk met veel zon. Op 7 uur rijden. Op 6 uur heb je Langres en omgeving, ook heerlijk. Heuveltjes, koetjes, rust, lekker eten, mooie stadjes en dorpjes. Ik ben vorig jaar toen ik in een soort mental breakdown zat naar Bali gegaan. reis was al geboekt, maar heb echt pas op de laatste dag besloten om echt te gaan. paar kalmeringspillen mee, en mezelf voor houden: als het mis gaat gooi ik er gewoon een pil in en neem de eerste vlucht weer terug. Maar ging prima. Als je eenmaal daar bent, ga je vast genieten hoor.
Als ik jou was zou ik 2 campings uitzoeken, 1 in NL en 1 verder weg. En dan de dag vantevoren beslissen. Misschien ervaar je dan minder druk. Ik denk opzich niet dat je kinderen echt tekort komen door niet naar het buitenland te gaan. Maar ik had ook zo'n moeder die niets durfde, en daarvan krijg je toĉh veel stress mee als kind. Dus als je het in je hebt om je angsten aan te gaan: respect. Anders wordt je wereld steeds kleiner en blijven de angsten toch.
Als ik jou was zou ik 2 campings uitzoeken, 1 in NL en 1 verder weg. En dan de dag vantevoren beslissen. Misschien ervaar je dan minder druk. Ik denk opzich niet dat je kinderen echt tekort komen door niet naar het buitenland te gaan. Maar ik had ook zo'n moeder die niets durfde, en daarvan krijg je toĉh veel stress mee als kind. Dus als je het in je hebt om je angsten aan te gaan: respect. Anders wordt je wereld steeds kleiner en blijven de angsten toch.
maandag 17 juli 2017 om 19:27
