Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
dinsdag 19 september 2017 om 16:40
Welsie succes vanmiddag bij de psycholoog en morgen bij de psychiater. Komt vast goed meid. 
Butterfly, wat een rotsituatie zeg. Ik hoop dat je snel bij de psycholoog terecht kan. Misschien is er iemand op school waar je mee kan praten, om je te zeggen wat de mogelijkheden zijn? Wat vervelend dat je zulke onempathische ouders hebt, grrr.
Hier gaat het z'n gangetje. Niet veel te melden nu. Ik sta nog steeds op de wachtlijst voor behandeling. Sinds begin deze maand heb ik een nieuwe baan (interne switch) die me heel goed bevalt. Ik kan dus weinig anders dan afwachten.
Butterfly, wat een rotsituatie zeg. Ik hoop dat je snel bij de psycholoog terecht kan. Misschien is er iemand op school waar je mee kan praten, om je te zeggen wat de mogelijkheden zijn? Wat vervelend dat je zulke onempathische ouders hebt, grrr.
Hier gaat het z'n gangetje. Niet veel te melden nu. Ik sta nog steeds op de wachtlijst voor behandeling. Sinds begin deze maand heb ik een nieuwe baan (interne switch) die me heel goed bevalt. Ik kan dus weinig anders dan afwachten.
dinsdag 19 september 2017 om 18:28
Fijn dat alles bij jou z'n gangetje gaat pindakaas, leuk ook zo'n nieuwe functie.
Hier gaat het wel, ben alleen een beetje wazig in mijn hoofd. Volgens psych van de spanning of wellicht ook een bijwerking. Lijkt of ik niet zo snel na kan denken als anders. Vind het een rotgevoel. Hoop dat het snel weer helder wordt in mijn hoofd. De spanning en soms zelfs angst zoemt soms ook ineens weer voorbij vandaag.
Sessie bij de psych viel verder reuze mee. De afspraak met de psychiater is afgezegd, ze is ziek, kan nu pas 10 oktober terecht. Dus blij dat ik al begonnen ben anders moest ik weer 3 weken wachten.
Hier gaat het wel, ben alleen een beetje wazig in mijn hoofd. Volgens psych van de spanning of wellicht ook een bijwerking. Lijkt of ik niet zo snel na kan denken als anders. Vind het een rotgevoel. Hoop dat het snel weer helder wordt in mijn hoofd. De spanning en soms zelfs angst zoemt soms ook ineens weer voorbij vandaag.
Sessie bij de psych viel verder reuze mee. De afspraak met de psychiater is afgezegd, ze is ziek, kan nu pas 10 oktober terecht. Dus blij dat ik al begonnen ben anders moest ik weer 3 weken wachten.
dinsdag 19 september 2017 om 19:52
Oh wat vervelend zeg! Dat had ik ook laatst.
Ik was niet depressief, maar met de citalopram lijk ik haast extra vrolijk te worden. Niet erg
Het is ook wel dubbel hoor. Want ik ervaar ook best wel spanning. En ik doe nog steeds bepaalde dingen niet. Maar nu heb ik net gehoord dat we volgende maand naar de Efteling gaan met de familie en ik voel me toch iets minder gespannen daarover dan ik anders zou voelen. (De reis er naartoe bijv.)
En ik heb de oxazepam achter de hand.
Ik was niet depressief, maar met de citalopram lijk ik haast extra vrolijk te worden. Niet erg
Het is ook wel dubbel hoor. Want ik ervaar ook best wel spanning. En ik doe nog steeds bepaalde dingen niet. Maar nu heb ik net gehoord dat we volgende maand naar de Efteling gaan met de familie en ik voel me toch iets minder gespannen daarover dan ik anders zou voelen. (De reis er naartoe bijv.)
En ik heb de oxazepam achter de hand.
dinsdag 19 september 2017 om 20:27
Fijn dat de afspraak vandaag oké ging welsie, maar wel balen dat de psychiater ziek is! Inderdaad maar goed dat je al aan de medicijnen bent begonnen. Misschien ook wel positief want over drie weken voel je je wellicht veel beter, zou ook wel fijn zijn 
Oh leuk Pindakaas, ik hou van de Efteling. Fijn dat je nu wel minder last hebt van de spanning met dit soort dingen. Heel herkenbaar dat je onderweg naar iets het meest zenuwachtig bent. Zo stom!
Ik ben heerlijk op dreef met m'n appartement te herorganiseren
En ik besloot spontaan om alleen op de trein te stappen en even in Antwerpen te gaan wandelen. Lekker een uurtje daar geweest en toen weer terug met de trein. Ik weet niet wat me is overkomen maar ik voel me haast een ander persoon de laatste dagen. Ik heb sinds vrijdagochtend geen angst meer gevoeld (4 dagen is voor mij heel wat haha). Tuurlijk was ik onderweg naar de trein een beetje zenuwachtig maar dat is niks vergeleken met de 6 paniekaanvallen die ik eerst kreeg.
Ik probeer dit gevoel vast te houden en juist nu zoveel mogelijk dingen te doen zodat de associatie 'het is gevaarlijk dus ik doe het niet' een beetje wegvalt. Morgen heb ik het intakegesprek en vrijdag ga ik met mijn moeder naar het winkelcentrum. Dat heb ik ook al zeker een jaar niet gedaan dus ik hoop dat het goed zal gaan.
Ook al voel ik me nu heel goed, ben wel bang dat ik opeens weer een terugval krijg. Ik heb het laatste jaar veel periodes gehad waarin alles heel goed leek te gaan en ik dacht dat het vrijwel weg was maar dan na ong. 2 maanden kwam alles weer volop terug. Maar goed, daarom start ik natuurlijk met therapie. Ben heel benieuwd wat ik morgen te horen ga krijgen.
Een voor iedereen die het kan gebruiken! Ik hoop dat mijn berichtjes jullie laten zien dat er gelukkig ook goede dagen tussenzitten. Hoop niet dat het op jullie overkomt als opscheppen ofzo en wil jullie ook echt niet slecht laten voelen. We zullen allemaal slechte en goede dagen hebben, ik hoop alleen dat de goede dagen de slechte zullen overstijgen
Oh leuk Pindakaas, ik hou van de Efteling. Fijn dat je nu wel minder last hebt van de spanning met dit soort dingen. Heel herkenbaar dat je onderweg naar iets het meest zenuwachtig bent. Zo stom!
Ik ben heerlijk op dreef met m'n appartement te herorganiseren
En ik besloot spontaan om alleen op de trein te stappen en even in Antwerpen te gaan wandelen. Lekker een uurtje daar geweest en toen weer terug met de trein. Ik weet niet wat me is overkomen maar ik voel me haast een ander persoon de laatste dagen. Ik heb sinds vrijdagochtend geen angst meer gevoeld (4 dagen is voor mij heel wat haha). Tuurlijk was ik onderweg naar de trein een beetje zenuwachtig maar dat is niks vergeleken met de 6 paniekaanvallen die ik eerst kreeg. Ik probeer dit gevoel vast te houden en juist nu zoveel mogelijk dingen te doen zodat de associatie 'het is gevaarlijk dus ik doe het niet' een beetje wegvalt. Morgen heb ik het intakegesprek en vrijdag ga ik met mijn moeder naar het winkelcentrum. Dat heb ik ook al zeker een jaar niet gedaan dus ik hoop dat het goed zal gaan.
Ook al voel ik me nu heel goed, ben wel bang dat ik opeens weer een terugval krijg. Ik heb het laatste jaar veel periodes gehad waarin alles heel goed leek te gaan en ik dacht dat het vrijwel weg was maar dan na ong. 2 maanden kwam alles weer volop terug. Maar goed, daarom start ik natuurlijk met therapie. Ben heel benieuwd wat ik morgen te horen ga krijgen.
Een
voor iedereen die het kan gebruiken! Ik hoop dat mijn berichtjes jullie laten zien dat er gelukkig ook goede dagen tussenzitten. Hoop niet dat het op jullie overkomt als opscheppen ofzo en wil jullie ook echt niet slecht laten voelen. We zullen allemaal slechte en goede dagen hebben, ik hoop alleen dat de goede dagen de slechte zullen overstijgen
woensdag 20 september 2017 om 07:43
Ik vind het geen opscheppen hoor Pomeriaan, dat je verteld dat het goed met je gaat. Fijn om te horen juist.
Ik heb weer een terugval, vannacht ineens weer twee paniekaanvallen en weer hitte-buien en zoooo onrustig. Moeilijk om te bedenken waar het door komt. Dochter gaat vandaag op schoolreis, dus dat misschien.... of toch de afspraak met de psychiater die verzet is. Het komt nooit meer goed gevoel overheerst gisteren en vanmorgen. Het afwachten tot ik weet of de AD gaat werken is denk ik de grootste factor. Heb teveel tijd om daarover na te denken. De wereld draait door en ik lijk er niet echt deel aan te nemen en dat vind ik eng. Ga ik er ooit weer deel aan nemen. Geduld is niet zo mijn ding denk ik.
Ik heb weer een terugval, vannacht ineens weer twee paniekaanvallen en weer hitte-buien en zoooo onrustig. Moeilijk om te bedenken waar het door komt. Dochter gaat vandaag op schoolreis, dus dat misschien.... of toch de afspraak met de psychiater die verzet is. Het komt nooit meer goed gevoel overheerst gisteren en vanmorgen. Het afwachten tot ik weet of de AD gaat werken is denk ik de grootste factor. Heb teveel tijd om daarover na te denken. De wereld draait door en ik lijk er niet echt deel aan te nemen en dat vind ik eng. Ga ik er ooit weer deel aan nemen. Geduld is niet zo mijn ding denk ik.
woensdag 20 september 2017 om 13:19
Wat vervelend Welsie! Het komt echt weer goed hoor! ...
Ben zelf weer aardig omhoog geklommen uit een dal maar als er iets met mijn kinderen is heb ik ook spanning en komen mijn angsten omhoog...misschien vind je het (onbewust) spannend dat je dochter op schoolreisje gaat of iets anders?
Vervelend dat je psychiater ziek was...
Ik mag mijn psych altijd mailen. Misschien kun je vragen of je hem/haar evt alvast kunt mailen mocht je vragen hebben over je antidepressiva? Ik vond dat zelf teminste heel fijn toen ik ah ophogen was en steeds zo twijfelde..
Geruststelling is dan altijd fijn..
... Ben zelf weer aardig omhoog geklommen uit een dal maar als er iets met mijn kinderen is heb ik ook spanning en komen mijn angsten omhoog...misschien vind je het (onbewust) spannend dat je dochter op schoolreisje gaat of iets anders?
Vervelend dat je psychiater ziek was...
Ik mag mijn psych altijd mailen. Misschien kun je vragen of je hem/haar evt alvast kunt mailen mocht je vragen hebben over je antidepressiva? Ik vond dat zelf teminste heel fijn toen ik ah ophogen was en steeds zo twijfelde..
Geruststelling is dan altijd fijn..
woensdag 20 september 2017 om 15:35
Toch een goed teken denk ik, gaandeweg de ochtend zakte de angst weer en is weg gebleven. Gelukkig dus niet een hele daf onafgebroken gespannen en angstig. Dochterlief is ook weer veilig thuis ondertussen en zit lekker naast me een tekenfilm te kijken.
Ben wel licht misselijk en duizelig nog steeds, net alsof ik niet helemaal goed wakker wordt, een soort raar vol gevoel in mijn hoofd. Soms is het even een tijdje weg gelukkig. Niet over nadenken maar denk.
Ben wel licht misselijk en duizelig nog steeds, net alsof ik niet helemaal goed wakker wordt, een soort raar vol gevoel in mijn hoofd. Soms is het even een tijdje weg gelukkig. Niet over nadenken maar denk.
woensdag 20 september 2017 om 16:00
Ah welsie, wat vervelend om te horen
Gelukkig is de angst inmiddels weggezakt. Heel herkenbaar wat je zegt over het gevoel 'het komt nooit meer goed'. Heel beangstigend. Al weet ik zeker dat het wél goed gaat komen met jou (en iedereen hier). ik hoop dat de tijd tot aan je afspraak met de psychiater snel voorbij gaat. Echt super vervelend dat je nog steeds van die nare bijwerkingen hebt.
Hoe gaat het met de afleiding? Ben je genoeg bezig?
Ik hoop zo erg dat je je snel beter gaat voelen
Gelukkig is de angst inmiddels weggezakt. Heel herkenbaar wat je zegt over het gevoel 'het komt nooit meer goed'. Heel beangstigend. Al weet ik zeker dat het wél goed gaat komen met jou (en iedereen hier). ik hoop dat de tijd tot aan je afspraak met de psychiater snel voorbij gaat. Echt super vervelend dat je nog steeds van die nare bijwerkingen hebt.
Hoe gaat het met de afleiding? Ben je genoeg bezig?
Ik hoop zo erg dat je je snel beter gaat voelen
woensdag 20 september 2017 om 18:07
Fijn dat het goed gaat Pomeriaan!! Lekker van genieten.
Hihi en ik moet ook lachen om al die namen....
Welsie balen van die paniek in de nacht. Ik leef met je mee en doe ook letterlijk mee helaas. Nu het slechter gaat met mn pa zot mn lijf weer vol met stress en heb ook paniek. Vooral in de ochtend is het bij mij het ergste. En ik herken het gevoel en idee dit gaat niet meer over. Maar dat gaat het wel. Alleen niet nu gelijk en dat is moeilijk. Fijn dat je middag al beter ging.
Hoe is het met de rest?
Hihi en ik moet ook lachen om al die namen....
Welsie balen van die paniek in de nacht. Ik leef met je mee en doe ook letterlijk mee helaas. Nu het slechter gaat met mn pa zot mn lijf weer vol met stress en heb ook paniek. Vooral in de ochtend is het bij mij het ergste. En ik herken het gevoel en idee dit gaat niet meer over. Maar dat gaat het wel. Alleen niet nu gelijk en dat is moeilijk. Fijn dat je middag al beter ging.
Hoe is het met de rest?
woensdag 20 september 2017 om 19:37
Ha Welsie,
Tja of het met mijn vader goed gaat komen moeilijke vraag. Hier op aarde niet. Hij is zeer ernstig ziek en zal waarschijnlijk binnen een paar weken overlijden. En dat is heel moeilijk, pijnlijk en verdrietig. Maar hij ( en ik ook) geloven in de hemel en daar gaat hij heen en daar zal hij het heel mooi en goed gaan hebben. En we zullen elkaar daar weer zien als onze tijd hier erop zit.
Maar wat vind ik het moeilijk en wat kunnen emoties veel doen met een mens. Mn hele lijf schreeuwd dat ik dit niet wil... maar het gebeurd en ik zal een manier vinden om hier mee te dealen. En mn lijf zal ooit weer tot rust komen.
Tja of het met mijn vader goed gaat komen moeilijke vraag. Hier op aarde niet. Hij is zeer ernstig ziek en zal waarschijnlijk binnen een paar weken overlijden. En dat is heel moeilijk, pijnlijk en verdrietig. Maar hij ( en ik ook) geloven in de hemel en daar gaat hij heen en daar zal hij het heel mooi en goed gaan hebben. En we zullen elkaar daar weer zien als onze tijd hier erop zit.
Maar wat vind ik het moeilijk en wat kunnen emoties veel doen met een mens. Mn hele lijf schreeuwd dat ik dit niet wil... maar het gebeurd en ik zal een manier vinden om hier mee te dealen. En mn lijf zal ooit weer tot rust komen.
woensdag 20 september 2017 om 23:00
Wat een herkenbaar maar toch fijn (positief) topic voor mij. Dit word mijn eerste topic waar ik er over praat, maar denk dat het een mooie aanvulling kan zijn (goede afleiding ook weer).
Heb zelf pas een paar maanden last van paniek. Maar daarvoor al een gezellige historie van sociafobie waarvoor ik opgenomen ben geweest en met vlag en wimpel voor geslaagd ben, jippie!
Ondertussen heb ik in die twee maanden al ups en downs gekend en dat geeft moed. Ook ik heb alle angstgedachten van a tot z al mogen meemaken. Zelf durf ik niet goed alleen te zijn of om stil te zitten omdat er dan ruimte is voor die vervelende gedachten. Tevens heb ik grote problemen met eten door spanning en ben ik al 5kg afgevallen waardoor ik er nu toch wel erg magertjes uit zie. Mijn evenbeeld in de spiegel geeft me paniek. wat nu als het niet over gaat? Eet ik dan nooit meer? Ga ik dood? Word ik anorexia patiënt nr 1?
Naast deze natuurlijk ook alle varianten van 'ernstige ziektenangsten' mogen meemaken. Toppie, maar niet heus. Ik heb mijzelf googelen al afgeleerd want dat maakt me helemaal nerveus. Voor elk vlekje/pijntje kun je al uit komen bij een of andere kankersoort of een van de andere talloze chronische ziekten. Of in ieder geval, mijn hoofd focust zich daar graag op Haha.
Het word een lang verhaal zo en terwijl ik het nu aan het schrijven ben twijfel ik of ik het moet posten. Heeft het zin? Kan het kwaad? Ik zal er niet van op achteruit gaan in ieder geval.
Ik beweeg veel, misschien te veel, en merk wel dat dit goed is. In combinatie met het schaarse eten wat ik nu doe kun je wellicht begrijpen dat dat ook paniek meebrengt. Wat nu als ik de leuke dingen niet meer kan doen? Ben ik mezelf
' op aan het eten?'
Misschien leuk bijeenkomend feitje: ik ben zojuist afgestudeerd voor mijn bachelor psychologie Haha! Laat me je vertellen dat een hoop kennis over alle soorten stoornissen die je mogelijk kunt hebben of ontwikkelen, helemaal niet ten goede komt.
Aangenaam om jullie te ontmoeten, Sheep.
Heb zelf pas een paar maanden last van paniek. Maar daarvoor al een gezellige historie van sociafobie waarvoor ik opgenomen ben geweest en met vlag en wimpel voor geslaagd ben, jippie!
Ondertussen heb ik in die twee maanden al ups en downs gekend en dat geeft moed. Ook ik heb alle angstgedachten van a tot z al mogen meemaken. Zelf durf ik niet goed alleen te zijn of om stil te zitten omdat er dan ruimte is voor die vervelende gedachten. Tevens heb ik grote problemen met eten door spanning en ben ik al 5kg afgevallen waardoor ik er nu toch wel erg magertjes uit zie. Mijn evenbeeld in de spiegel geeft me paniek. wat nu als het niet over gaat? Eet ik dan nooit meer? Ga ik dood? Word ik anorexia patiënt nr 1?
Naast deze natuurlijk ook alle varianten van 'ernstige ziektenangsten' mogen meemaken. Toppie, maar niet heus. Ik heb mijzelf googelen al afgeleerd want dat maakt me helemaal nerveus. Voor elk vlekje/pijntje kun je al uit komen bij een of andere kankersoort of een van de andere talloze chronische ziekten. Of in ieder geval, mijn hoofd focust zich daar graag op Haha.
Het word een lang verhaal zo en terwijl ik het nu aan het schrijven ben twijfel ik of ik het moet posten. Heeft het zin? Kan het kwaad? Ik zal er niet van op achteruit gaan in ieder geval.
Ik beweeg veel, misschien te veel, en merk wel dat dit goed is. In combinatie met het schaarse eten wat ik nu doe kun je wellicht begrijpen dat dat ook paniek meebrengt. Wat nu als ik de leuke dingen niet meer kan doen? Ben ik mezelf
' op aan het eten?'
Misschien leuk bijeenkomend feitje: ik ben zojuist afgestudeerd voor mijn bachelor psychologie Haha! Laat me je vertellen dat een hoop kennis over alle soorten stoornissen die je mogelijk kunt hebben of ontwikkelen, helemaal niet ten goede komt.
Aangenaam om jullie te ontmoeten, Sheep.
donderdag 21 september 2017 om 07:59
Haai sheep, welkom bij ons groepje (ja ja we worden al een aardig groepje). Heel herkenbaar allemaal wat je schrijft. Ellendig he! Jij doet het tegenovergestelde als mij..... waar jij gaat bewegen en niet stil gaat zitten, ga ik juist steeds meer blokkeren en stil zitten. Ergens zou een middenweg moeten zijn.
Heb je therapie en gebruik je medicatie? Frusterend toch he, de angst dat het niet meer goed komt. Ik heb hiervoor super goede tijden gehad en daar hou ik aan vast, ik kan me goed voelen, dus de kans dat dit terug komt is het grootst. Het moet gewoon!!!
Ik moet zo weer naar de huisarts, ben zo bang dat ze wil dat ik op ga hogen. Heb gelezen dat in sommige gevallen de dufheid overgaat als je meer slikt... weet alleen niet of ik het durf uit te proberen. Stomme angst ook..... en heb veel te veel gelezen over afkicken van Paroxetine. Stomme verhalen dwalen allemaal door mijn hoofd. Wel weer heerlijk geslapen vannacht! Focus op de goede dingen.
Heb je therapie en gebruik je medicatie? Frusterend toch he, de angst dat het niet meer goed komt. Ik heb hiervoor super goede tijden gehad en daar hou ik aan vast, ik kan me goed voelen, dus de kans dat dit terug komt is het grootst. Het moet gewoon!!!
Ik moet zo weer naar de huisarts, ben zo bang dat ze wil dat ik op ga hogen. Heb gelezen dat in sommige gevallen de dufheid overgaat als je meer slikt... weet alleen niet of ik het durf uit te proberen. Stomme angst ook..... en heb veel te veel gelezen over afkicken van Paroxetine. Stomme verhalen dwalen allemaal door mijn hoofd. Wel weer heerlijk geslapen vannacht! Focus op de goede dingen.
