Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
vrijdag 15 september 2017 om 12:21
Ah lief dat je daar aan denkt Welsie! Sta nu inderdaad op het station en ben wel angstig vanwege de drukte en het lawaai maar het is inderdaad heel anders dan op de heenweg. Over 3 uurtjes lekker thuis, heerlijk! Ik heb het overleefd haha.
Gisterenavond ben ik nog eventjes in Parijs gaan wandelen, ik had een goed moment zonder angst en die momenten waardeer ik zo ontzettend tegenwoordig. Heerlijk een uurtje gewandeld en ergens op een terrasje wat gedronken. Alsof er niets aan de hand was. Gek dat ik me vroeger altijd zo voelde en het nooit waardeerde. Voor die goede momentjes blijf ik het in ieder geval doen
Super dat je goed geslapen hebt, ben je nog steeds minder misselijk als eerst?
En hoe ging het gesprek met de huisarts? Succes deze drukke dag
Gisterenavond ben ik nog eventjes in Parijs gaan wandelen, ik had een goed moment zonder angst en die momenten waardeer ik zo ontzettend tegenwoordig. Heerlijk een uurtje gewandeld en ergens op een terrasje wat gedronken. Alsof er niets aan de hand was. Gek dat ik me vroeger altijd zo voelde en het nooit waardeerde. Voor die goede momentjes blijf ik het in ieder geval doen
Super dat je goed geslapen hebt, ben je nog steeds minder misselijk als eerst?
En hoe ging het gesprek met de huisarts? Succes deze drukke dag
vrijdag 15 september 2017 om 12:54
Wat goed pomeriaan, altijd fijn om positieve ervaringen te delen.
Ik ben vandaag zo duf als een konijn, maar verder eigenlijk erg rustig. Goed gesprek met huisarts gehad, mijn uitdaging ligt echt in het zoeken naar afleiding (anders dan social media) en bezig blijven. Dat zou mijn natuurlijke oxacepam moeten zijn. Dus op recept ramen lappen, stofzuigen, met kind op stap, alles wat mijn gedachten kan verzetten en de focus op mezelf wat verminderd. Hoe rot ik me ook voel. Moeilijk maar noodzakelijk
Ik ben vandaag zo duf als een konijn, maar verder eigenlijk erg rustig. Goed gesprek met huisarts gehad, mijn uitdaging ligt echt in het zoeken naar afleiding (anders dan social media) en bezig blijven. Dat zou mijn natuurlijke oxacepam moeten zijn. Dus op recept ramen lappen, stofzuigen, met kind op stap, alles wat mijn gedachten kan verzetten en de focus op mezelf wat verminderd. Hoe rot ik me ook voel. Moeilijk maar noodzakelijk
zaterdag 16 september 2017 om 10:18
Goedemorgen! Wat een regen vandaag!!! Hoe gaat het met jullie?
Ik ben het idee dat de lichamelijke bijwerkingen weg zijn, ik ben niet meer zo misselijk en kan weer gewoon eten. Heb ook minder hitte-aanvallen en ik kan ze beter handelen. Kortom.... goed nieuws. Heb ook al twee nachten goed geslapen. Nu rustig proberen af te wachten of ik profijt heb van de medicatie.
Ik probeer afleiding te zoeken voor de momenten dat ik ga piekeren, dat is wel lastig, want voelt soms als wegstoppen. Maar dwangmatig piekeren helpt toch niet. Probeer daarom vragen over hoe ik me voel uit mijn omgeving ook kort en bondig te beantwoorden en over te gaan op andere onderwerpen.
Ik ben het idee dat de lichamelijke bijwerkingen weg zijn, ik ben niet meer zo misselijk en kan weer gewoon eten. Heb ook minder hitte-aanvallen en ik kan ze beter handelen. Kortom.... goed nieuws. Heb ook al twee nachten goed geslapen. Nu rustig proberen af te wachten of ik profijt heb van de medicatie.
Ik probeer afleiding te zoeken voor de momenten dat ik ga piekeren, dat is wel lastig, want voelt soms als wegstoppen. Maar dwangmatig piekeren helpt toch niet. Probeer daarom vragen over hoe ik me voel uit mijn omgeving ook kort en bondig te beantwoorden en over te gaan op andere onderwerpen.
zaterdag 16 september 2017 om 20:12
Afleiding zoeken helpt mij ook. Tuinieren vind ik fijn als ik puf heb maar met de regen van afgelopen dagen ging dat niet. Ramen zemen moet ik ook weer doen. Haha dus je kan hier ook langs komen Welsie. En fijn dat de lichamelijke bijwekingen weg lijken te zijn. Hopelijk blijft dat zo en ga je resultaat merken. Of kan je gaan ophogen.
Ik had trouwens gisteren echt een terugslag. Vreselijke dag met heel de dag bijna erge spanning en paniek in mn lijf. Ben gaan zwemmen en dat hielp wel maar daarna onverwachts lastig klusje voor werk en toen schoot de stress er weer in. Ik lag vroeg in bed. Vanmorgen helaas wel onrustig wakker met wat paniek mar deze dag was wel beter dan gisteren. Hopelijk morgen weer wat beter. De ziekte van mn vader hakt er behoorlijk in.
Fijne zondag iedereen! Met veel gezelligheid en ontspanning.
Liefs,
Ik had trouwens gisteren echt een terugslag. Vreselijke dag met heel de dag bijna erge spanning en paniek in mn lijf. Ben gaan zwemmen en dat hielp wel maar daarna onverwachts lastig klusje voor werk en toen schoot de stress er weer in. Ik lag vroeg in bed. Vanmorgen helaas wel onrustig wakker met wat paniek mar deze dag was wel beter dan gisteren. Hopelijk morgen weer wat beter. De ziekte van mn vader hakt er behoorlijk in.
Fijne zondag iedereen! Met veel gezelligheid en ontspanning.
Liefs,
anoniem_351294 wijzigde dit bericht op 16-09-2017 20:13
Reden: Foutje
Reden: Foutje
0.12% gewijzigd
zondag 17 september 2017 om 01:01
Goed bezig Welsie, en fijn dat je nu een beetje begint te bekomen. Ik hoop dat het nu beter met je zal gaan. Ik gun iedereen het positieve effect van de ad die ik ook heb gehad, want wat is het toch akelig, zo'n angst stoornis.welsie schreef: ↑16-09-2017 10:18Goedemorgen! Wat een regen vandaag!!! Hoe gaat het met jullie?
Ik ben het idee dat de lichamelijke bijwerkingen weg zijn, ik ben niet meer zo misselijk en kan weer gewoon eten. Heb ook minder hitte-aanvallen en ik kan ze beter handelen. Kortom.... goed nieuws. Heb ook al twee nachten goed geslapen. Nu rustig proberen af te wachten of ik profijt heb van de medicatie.
Ik probeer afleiding te zoeken voor de momenten dat ik ga piekeren, dat is wel lastig, want voelt soms als wegstoppen. Maar dwangmatig piekeren helpt toch niet. Probeer daarom vragen over hoe ik me voel uit mijn omgeving ook kort en bondig te beantwoorden en over te gaan op andere onderwerpen.
zondag 17 september 2017 om 11:49
Dag allemaal,
Ik heb een situatie die ik wil bespreken..
Ik heb aankomende week 2 bijeenkomsten waar ik vreselijk tegenop zie want we zitten dan met veel mensen in een kleine ruimte en het is de hele dag (dus niet twee uurtjes die ik nog kan overbruggen met een oxazepam).
Ik zit me hier al het hele weekend over op te vreten en droom er zelfs over. De gedachtes gaan heen en weer van uitgebreide excuusverhalen om niet te gaan en balen van mezelf dat ik dit niet gewoon kan en vroeger wel.
Nu heb ik drie scenario's bedacht:
1. Ik meld me de hele week ziek (liever niet want ik weet van mezelf dat het nog erger wordt als ik dingen ga vermijden)
2. Ik ga naar allebei (maar dan wel een week buikpijn, slecht slapen, twee dagen paniek en daar een week van moeten bijkomen)
3. Ik ga naar één bijeenkomst en meld me af voor de minst belangrijke (dan heb ik in ieder geval mezelf overwonnen maar ben ik niet de hele week over de zeik).
Dat afmelden gaat nog niet zo gemakkelijk want het is beiden verplicht maar ik vind mijn geestelijke gezondheid ook belangrijk.
Hoe denken jullie hierover?
Ps even asociaal alleen over mezelf, ik reageer later op jullie leed en verhalen:)
Ik heb een situatie die ik wil bespreken..
Ik heb aankomende week 2 bijeenkomsten waar ik vreselijk tegenop zie want we zitten dan met veel mensen in een kleine ruimte en het is de hele dag (dus niet twee uurtjes die ik nog kan overbruggen met een oxazepam).
Ik zit me hier al het hele weekend over op te vreten en droom er zelfs over. De gedachtes gaan heen en weer van uitgebreide excuusverhalen om niet te gaan en balen van mezelf dat ik dit niet gewoon kan en vroeger wel.
Nu heb ik drie scenario's bedacht:
1. Ik meld me de hele week ziek (liever niet want ik weet van mezelf dat het nog erger wordt als ik dingen ga vermijden)
2. Ik ga naar allebei (maar dan wel een week buikpijn, slecht slapen, twee dagen paniek en daar een week van moeten bijkomen)
3. Ik ga naar één bijeenkomst en meld me af voor de minst belangrijke (dan heb ik in ieder geval mezelf overwonnen maar ben ik niet de hele week over de zeik).
Dat afmelden gaat nog niet zo gemakkelijk want het is beiden verplicht maar ik vind mijn geestelijke gezondheid ook belangrijk.
Hoe denken jullie hierover?
Ps even asociaal alleen over mezelf, ik reageer later op jullie leed en verhalen:)
zondag 17 september 2017 om 13:12
Hee missholland88, wat een lastig dilemma. Heel herkenbaar ook, dat zorgen maken om activiteiten die je moet doen maar niet wilt/durft. Ik zou denk kiezen voor optie drie. Is de belangrijkste eerst gepland? Anders zou je nog met jezelf kunnen afspreken dat je de voor de tweede bijeenkomst af kunt melden als de eerste tegenvalt.
Wat vind je zo vervelend aan de bijeenkomsten? De vele prikkels?, het niet weg kunnen? Kun je het voor jezelf makkelijker maken? Is het een bekende omgeving? Heeft het toegevoegde waarde voor jou als persoon om aanwezig te zijn? Wat zou je beste vriendin je aanraden?
Wat vind je zo vervelend aan de bijeenkomsten? De vele prikkels?, het niet weg kunnen? Kun je het voor jezelf makkelijker maken? Is het een bekende omgeving? Heeft het toegevoegde waarde voor jou als persoon om aanwezig te zijn? Wat zou je beste vriendin je aanraden?
anoniem_56096 wijzigde dit bericht op 17-09-2017 16:23
1.42% gewijzigd
zondag 17 september 2017 om 13:58
Hee Welsie, bedankt voor je reactie. De belangrijkste bijeenkomst is de tweede.
Ik vind inderdaad het niet weg kunnen en de vele prikkels zo lastig en daar word ik angstig van.
Mijn beste vriendin zou denk ik zeggen: ach even doorzetten. Heb ik niks aan, daarom vraag ik het hier haha. Ik ga denk ik voor optie 3; niet zulke zenuwen de hele week (wel een beetje maar half zo erg) en wel trots op mezelf dat ik toch iets heb gedaan
Welsie hoe gaat het nu met jou?
Ik vind inderdaad het niet weg kunnen en de vele prikkels zo lastig en daar word ik angstig van.
Mijn beste vriendin zou denk ik zeggen: ach even doorzetten. Heb ik niks aan, daarom vraag ik het hier haha. Ik ga denk ik voor optie 3; niet zulke zenuwen de hele week (wel een beetje maar half zo erg) en wel trots op mezelf dat ik toch iets heb gedaan
Welsie hoe gaat het nu met jou?
zondag 17 september 2017 om 14:32
Jammer dat de tweede bijeenkomst de belangrijkste is. Dan zou ik inderdaad ook gewoon kiezen voor het overslaan van de eerste. Je moet tenslotte ook goed voor jezelf zorgen, maar inderdaad ook niet gaan vermijden. Het is maar angst hou ik mezelf voor..... het gaat vanzelf weer over. Makkelijker gezegd dan gedaan hoor, lukt mij ook niet altijd.
Hier gaat het wel, helaas was minder dan gisteren, ben erg gespannen, maar probeer gewoon mijn ding te doen. Vannacht heerlijk geslapen en lang uitgeslapen. Ben me enorm bewust van mijn lichaam vandaag, voel elke centimeter lijkt wel, zo irritant. Hypersensitief noemt mijn huisarts het.
Ga morgen denk weer een paar uurtjes naar mijn werk, al is het maar voor de afleiding. Dinsdag moet ik naar de psycholoog en woensdag naar de psychiater. Erg spannend!
Hier gaat het wel, helaas was minder dan gisteren, ben erg gespannen, maar probeer gewoon mijn ding te doen. Vannacht heerlijk geslapen en lang uitgeslapen. Ben me enorm bewust van mijn lichaam vandaag, voel elke centimeter lijkt wel, zo irritant. Hypersensitief noemt mijn huisarts het.
Ga morgen denk weer een paar uurtjes naar mijn werk, al is het maar voor de afleiding. Dinsdag moet ik naar de psycholoog en woensdag naar de psychiater. Erg spannend!
zondag 17 september 2017 om 16:10
Hoi Matz,
Nee weten ze niet. Ik werk er nog niet zo lang (6 maanden) en alhoewel er voldoende ruimte is om dit te zeggen schaam ik me er toch een beetje voor. Het is al heel wat dat ik het zelf inmiddels een beetje accepteer.
Spannend Welsie, hou ons op de hoogte!
Ik vind dit topic trouwens fijn, ik begrijp jullie allemaal (behalve stukjes over ad) en ik voel me ook begrepen
Fijne zondag allemaal
Nee weten ze niet. Ik werk er nog niet zo lang (6 maanden) en alhoewel er voldoende ruimte is om dit te zeggen schaam ik me er toch een beetje voor. Het is al heel wat dat ik het zelf inmiddels een beetje accepteer.
Spannend Welsie, hou ons op de hoogte!
Ik vind dit topic trouwens fijn, ik begrijp jullie allemaal (behalve stukjes over ad) en ik voel me ook begrepen
Fijne zondag allemaal
zondag 17 september 2017 om 19:08
Hai MissHolland,
Inderdaad dan maar optie 3.. je hoeft niet meteen alles tegelijk te doen. Kijk ook eens op https://www.psycholoog.nl/klachten/angst/
Of https://www.psycholoog.nl/klachten/paniekstoornis/
Succes
Inderdaad dan maar optie 3.. je hoeft niet meteen alles tegelijk te doen. Kijk ook eens op https://www.psycholoog.nl/klachten/angst/
Of https://www.psycholoog.nl/klachten/paniekstoornis/
Succes
zondag 17 september 2017 om 19:19
Missholland, ik denk inderdaad ook dat optie 3 het beste is.
Welsie, fijn dat de lichamelijke bijwerkingen wat minder lijken te worden! Merk je dat je iets minder angst voelt of merk je daar nog geen verschil in?
Hier gaat het eigenlijk heel goed. Ben sinds ik terug ben gekomen uit Parijs vrijdagmiddag heel rustig. Het was meer dan een jaar geleden sinds ik met de trein heb gereisd en toen ik dus naar huis ging met de trein genoot ik er zelfs van! Ik voelde me zo gelukkig dat ik dus toch met de trein ben gegaan en dat het heel erg meeviel dus nu is de angst daarvoor ook een stuk minder. Heb nu het idee van 'als ik met de trein durf/kan gaan kan ik nog veel meer!'. Gisteren lekker met vrienden een etentje thuis gehad en dat ging ook super goed.
Ik ben de komende weken dus lekker thuis en ga beginnen met heel m'n appartement grondig op te ruimen en te poetsen en ik heb er zelfs zin in
Ga deze week ook beginnen met krachttraining dus ben daar heel benieuwd naar. Woensdag mijn intake gesprek bij het angstcentrum wat ik wel een beetje spannend vind maar wel op een positieve manier eigenlijk.
Ik vraag me af of ik me nu zo goed voel omdat ik weet dat ik de komende weken niet moet reizen of omdat er woensdag eindelijk hulp komt of misschien zelfs omdat ik de afgelopen week toch weer wat heb overwonnen en me dat vertrouwen geeft. Misschien een combinatie van alles.
Hoe was jullie weekend?
Welsie, fijn dat de lichamelijke bijwerkingen wat minder lijken te worden! Merk je dat je iets minder angst voelt of merk je daar nog geen verschil in?
Hier gaat het eigenlijk heel goed. Ben sinds ik terug ben gekomen uit Parijs vrijdagmiddag heel rustig. Het was meer dan een jaar geleden sinds ik met de trein heb gereisd en toen ik dus naar huis ging met de trein genoot ik er zelfs van! Ik voelde me zo gelukkig dat ik dus toch met de trein ben gegaan en dat het heel erg meeviel dus nu is de angst daarvoor ook een stuk minder. Heb nu het idee van 'als ik met de trein durf/kan gaan kan ik nog veel meer!'. Gisteren lekker met vrienden een etentje thuis gehad en dat ging ook super goed.
Ik ben de komende weken dus lekker thuis en ga beginnen met heel m'n appartement grondig op te ruimen en te poetsen en ik heb er zelfs zin in
Ga deze week ook beginnen met krachttraining dus ben daar heel benieuwd naar. Woensdag mijn intake gesprek bij het angstcentrum wat ik wel een beetje spannend vind maar wel op een positieve manier eigenlijk. Ik vraag me af of ik me nu zo goed voel omdat ik weet dat ik de komende weken niet moet reizen of omdat er woensdag eindelijk hulp komt of misschien zelfs omdat ik de afgelopen week toch weer wat heb overwonnen en me dat vertrouwen geeft. Misschien een combinatie van alles.
Hoe was jullie weekend?
zondag 17 september 2017 om 20:57
Hee pomeriaan, wat goed dat je je zo rustig voelt, lekker van genieten. Fijn dat het reizen zo goed ging met de trein, jezelf overwinnen voelt zo fijn.
Hier gaat het redelijk goed, nu de bijwerkingen minder zijn ervaar ik inderdaad ook minder angst. Ik pieker nog wel erg veel, ben best moe en slaperig de tweede helft van de dag en me heel bewust van mezelf en mijn lijf.
Hier gaat het redelijk goed, nu de bijwerkingen minder zijn ervaar ik inderdaad ook minder angst. Ik pieker nog wel erg veel, ben best moe en slaperig de tweede helft van de dag en me heel bewust van mezelf en mijn lijf.
zondag 17 september 2017 om 21:43
Pomeriaan wat goed!! Heerlijk gevoel als je jezelf hebt overwonnen en uit jouw verhaal blijkt maar weer dat eraan toegeven inderdaad averechts werkt en de angsten vergroot. Echt fijn dat je in zo'n positieve flow zit, zal inderdaad een combinatie van factoren zijn.
Welsie ook goed om te horen, ik zie toch wel vooruitgang en verbetering bij jou. Hopelijk zet het door!
Welsie ook goed om te horen, ik zie toch wel vooruitgang en verbetering bij jou. Hopelijk zet het door!
dinsdag 19 september 2017 om 08:43
Brrr slecht geslapen vannacht. Wel gewoon de hele nacht, maar onrustig. En vanmorgen weer vroeg wakker. Ben nerveus voor de psycholoog en morgen de psychiater. Heb in mijn hoofd gehaald dat de psych wellicht niet eens is met de keuze voor Paroxetine en wil dat ik ga switchen. Slaat helemaal nergens op, maar toch laat de gedachte me niet los. Oh en ik moet natuurlijk nog gaan opbouwen maar 20 Mg 
.
Ben ook erg bang voor de angst. Bang dat het vanmiddag na het bezoek aan de psycholoog weer erger wordt denk ik. Met als gevolg dat ik nu al super gespannen benZ Moet ook pas in de middag, dus veel te lang tijd om erover te piekeren. Ga zo maar een beetje huishouden, dat is best wel weer nodig. Kan geen kwaad dus om even door het huis te rauzen.
Hoe is het met jullie? MisHolland heb je al een van je afspraken gecancelled?, hoibloesem hoe is het met je papa? Matz wanneer start je met je werkervaringsplaats en pomeriaan hoe vordert je huisje?
Fijne dag vandaag!'
.Ben ook erg bang voor de angst. Bang dat het vanmiddag na het bezoek aan de psycholoog weer erger wordt denk ik. Met als gevolg dat ik nu al super gespannen benZ Moet ook pas in de middag, dus veel te lang tijd om erover te piekeren. Ga zo maar een beetje huishouden, dat is best wel weer nodig. Kan geen kwaad dus om even door het huis te rauzen.
Hoe is het met jullie? MisHolland heb je al een van je afspraken gecancelled?, hoibloesem hoe is het met je papa? Matz wanneer start je met je werkervaringsplaats en pomeriaan hoe vordert je huisje?
Fijne dag vandaag!'
dinsdag 19 september 2017 om 09:50
Hoi, ik heb hier nog niet eerder geschreven maar ik wil graag even mijn verhaal kwijt en advies.
Ik heb altijd al last gehad van angst en af en toe paniekaanvallen. De afgelopen paar maanden ging het steeds slechter. Ik heb die aanvallen nu een paar keer per dag, durf bijna nergens meer heen (vooral alleen niet), slaap niet (en heb last van slaapverlamming), ben er lichamelijk ook ziek door (gordelroos, spierpijn, buikpijn). Gisterochtend ben ik eindelijk bij de huisarts geweest en die stuurt me door naar een psycholoog. Het voelt fijn dat ik die stap heb gezet.
Ik zit er nu alleen mee dat op dit moment veel dingen niet lukken. Er is veel gebeurt afgelopen tijd en ik ben ook begonnen met een stage voor mijn studie. Als het aan mij ligt stel ik de stage uit, en dat kan volgens mij ook. Door omstandigheden woon ik nog thuis, ik ben 22, maar mijn ouders zijn niet zo meelevend. Ik betaal mijn studie zelf en ben ook opzoek naar een kamer, maar toch accepteren ze het niet als ik de stage uit stel. Ik wilde voor het weekend al weg gaan, had mijn tas gepakt en ben naar mijn vriend gegaan en zou daarna naar een vriendin aan de andere kant van Nederland gaan, maar op het laatste moment bedacht ik me dat ik het hier wil oplossen. Na vannacht een slapeloze nacht door de angst en hallucinaties van de slaapverlamming, heb ik vanmorgen een kort gesprek met mijn moeder gehad. Ik heb alleen gezegd dat ik zo bang was (ik was helemaal aan het trillen) maar ze is zo boos geworden dat ik alsnog weg ben gegaan. Ik ben nu bij mij vriend maar ik kan hier niet lang blijven. Ik weet even niet wat ik moet doen. Ik wil sowieso vandaag contact opnemen met school, maar het grootste probleem is mijn ouders...
En stage lukt nu echt niet. Ik voel me ontzettend ziek als ik er ben, maar ik slaap er ook slecht door en ik heb elke dag last van die aanvallen.
Ik heb altijd al last gehad van angst en af en toe paniekaanvallen. De afgelopen paar maanden ging het steeds slechter. Ik heb die aanvallen nu een paar keer per dag, durf bijna nergens meer heen (vooral alleen niet), slaap niet (en heb last van slaapverlamming), ben er lichamelijk ook ziek door (gordelroos, spierpijn, buikpijn). Gisterochtend ben ik eindelijk bij de huisarts geweest en die stuurt me door naar een psycholoog. Het voelt fijn dat ik die stap heb gezet.
Ik zit er nu alleen mee dat op dit moment veel dingen niet lukken. Er is veel gebeurt afgelopen tijd en ik ben ook begonnen met een stage voor mijn studie. Als het aan mij ligt stel ik de stage uit, en dat kan volgens mij ook. Door omstandigheden woon ik nog thuis, ik ben 22, maar mijn ouders zijn niet zo meelevend. Ik betaal mijn studie zelf en ben ook opzoek naar een kamer, maar toch accepteren ze het niet als ik de stage uit stel. Ik wilde voor het weekend al weg gaan, had mijn tas gepakt en ben naar mijn vriend gegaan en zou daarna naar een vriendin aan de andere kant van Nederland gaan, maar op het laatste moment bedacht ik me dat ik het hier wil oplossen. Na vannacht een slapeloze nacht door de angst en hallucinaties van de slaapverlamming, heb ik vanmorgen een kort gesprek met mijn moeder gehad. Ik heb alleen gezegd dat ik zo bang was (ik was helemaal aan het trillen) maar ze is zo boos geworden dat ik alsnog weg ben gegaan. Ik ben nu bij mij vriend maar ik kan hier niet lang blijven. Ik weet even niet wat ik moet doen. Ik wil sowieso vandaag contact opnemen met school, maar het grootste probleem is mijn ouders...
En stage lukt nu echt niet. Ik voel me ontzettend ziek als ik er ben, maar ik slaap er ook slecht door en ik heb elke dag last van die aanvallen.
dinsdag 19 september 2017 om 10:01
Och Meis butterfly, wat vervelend dat je je zo akelig voelt. Wat goed van je dat je de huisarts hebt bezocht en een doorverwijzing hebt gekregen voor een psycholoog, dat gaat je vast helpen.
Wat vervelend dat je moeder zo weinig begrip toont en dat je je genoodzaakt voelt om elders onderdak te zoeken. Normaal zou ik zeggen, neem geen grote beslissingen vanuit angst, maar ik kan me goed voorstellen dat je nu op zoek bent naar een veilig plekje. Wellicht kunnen ze je op school verder helpen? Of misschien nog een keer naar de huisarts of maatschappelijk werk? Hoe lang kun je bij je vriend blijven?
Weer dat alles goed komt... probeer daarop te vertrouwen. Je bent nu in paniek, maar er komt ook weer een moment waarop je nuchter naar de zaak kunt kijken, dat beloof ik je. Hou je taai Meis, probeer je ouders, wellicht samen met je vriend, met school of met de huisarts duidelijk te maken dat je nu even rust nodig hebt. Sterkte Meis! En blijf hier schrijven he! Dikke kus!
Wat vervelend dat je moeder zo weinig begrip toont en dat je je genoodzaakt voelt om elders onderdak te zoeken. Normaal zou ik zeggen, neem geen grote beslissingen vanuit angst, maar ik kan me goed voorstellen dat je nu op zoek bent naar een veilig plekje. Wellicht kunnen ze je op school verder helpen? Of misschien nog een keer naar de huisarts of maatschappelijk werk? Hoe lang kun je bij je vriend blijven?
Weer dat alles goed komt... probeer daarop te vertrouwen. Je bent nu in paniek, maar er komt ook weer een moment waarop je nuchter naar de zaak kunt kijken, dat beloof ik je. Hou je taai Meis, probeer je ouders, wellicht samen met je vriend, met school of met de huisarts duidelijk te maken dat je nu even rust nodig hebt. Sterkte Meis! En blijf hier schrijven he! Dikke kus!
