Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
maandag 11 september 2017 om 09:25
Ja vooral dat laatste, en heel veel janken ook. het gekke is: zodra ik eenmaal ongesteld ben is alles weg en ben ik weer helemaal zen, vanaf de eerste dag ! (op de buikpijn na maar die heb ik er wel voor over)matz schreef: ↑11-09-2017 09:21Missholland88; dat heb ik helaas ook. Vooraf en tijdens menstruatie kan ik ook slecht relativeren en ben ook erg moe.
Het gaat wel beter dan paar maanden geleden. Ik gebruik o.a. magnesiumcitraat en nog een paar supplementen om de scherpe kantjes er wat af te halen.
Maar het is vooral de periode maar uitzitten en me er van bewust zijn dat het hormonaal is!
zo lastig om een vrouw te zijn soms
maandag 11 september 2017 om 09:55
Wij vrouwen met al die hormonen, het is toch eigenlijk soms maar lastig. Ik herken precies wat jullie vertellen. Ik ben soms ook overtijd en dan zo'n draak, vooral voor mezelf. Angstig, vermoeid, nerveus, enorm zware benen en down. Ook als ik niet overtijd ben overigens, maar dan bouwt het zich minder ver op. En inderdaad meestal als het doorbreekt is het direct weg. Soms zelfs al in de ochtend als ik opsta. Ik bent dan de eerste twee dagen nog wel wat moe, maar dat is minder erg als je er wel happy bij bent.
Heb rond mijn eisprong vaak ook zo'n soort periode, maar dan ben ik vooral vaak bitcherig. Heb een tijdje met een collega gewerkt die dat ook had en dan zaten we echt tegen elkaar te katten. Konden we dan later om lachen. Overigens maak ik er ook weleens gebruik van, als ik iets geregeld moet krijgen is dat het moment, dan laat ik me minder snel van mijn stuk brengen. Normaal ben ik vrij zachtaardig en meegaand.
Heb rond mijn eisprong vaak ook zo'n soort periode, maar dan ben ik vooral vaak bitcherig. Heb een tijdje met een collega gewerkt die dat ook had en dan zaten we echt tegen elkaar te katten. Konden we dan later om lachen. Overigens maak ik er ook weleens gebruik van, als ik iets geregeld moet krijgen is dat het moment, dan laat ik me minder snel van mijn stuk brengen. Normaal ben ik vrij zachtaardig en meegaand.
maandag 11 september 2017 om 10:01
De bijwerkingen zijn echt zo divers,
Die hitte aanvallen lijken me ook rottig, zeker als je daar ook weer onrustig/bang van wordt.
Maar het gaat echt over.
Moet wel zeggen dat andere bijwerkingen bij mij nu zijn aangekomen, vaak hongerig, heel veel Domen ms deed ik dat al maar onthoud ze nu vaak en vaker zweterig zijn.
Daarnaast slaap ik erg veel en heel goed over het algemeen, kan soms wel 9 uur slapen.
Weet echt dat het nu heel moeilijk is echter hoort dit er janmergenoeg bij...
Die hitte aanvallen lijken me ook rottig, zeker als je daar ook weer onrustig/bang van wordt.
Maar het gaat echt over.
Moet wel zeggen dat andere bijwerkingen bij mij nu zijn aangekomen, vaak hongerig, heel veel Domen ms deed ik dat al maar onthoud ze nu vaak en vaker zweterig zijn.
Daarnaast slaap ik erg veel en heel goed over het algemeen, kan soms wel 9 uur slapen.
Weet echt dat het nu heel moeilijk is echter hoort dit er janmergenoeg bij...
maandag 11 september 2017 om 11:16
Pomeriaan,
Ja ben echt weer in vorm.
In het begin na de werking ben ik ook vanzelf allerlei dingen gaan doen en had daar ook ontzettend veel plezier in ipv op mijn angsten te letten/wachten etc.
Natuurlijk nog wel mindere dagen echter is dat dan tja een mindere dag.
Wel is m'n dosering iets verhoogd na zes maanden ongeveer om de ietwat schommelingen de grond in te drukken.
Heel vervelend hoe jij je voelt nu, echter echt niet nodig want leven is nu zo vervelend en er is absuut wat aan te doen!
Ja ben echt weer in vorm.
In het begin na de werking ben ik ook vanzelf allerlei dingen gaan doen en had daar ook ontzettend veel plezier in ipv op mijn angsten te letten/wachten etc.
Natuurlijk nog wel mindere dagen echter is dat dan tja een mindere dag.
Wel is m'n dosering iets verhoogd na zes maanden ongeveer om de ietwat schommelingen de grond in te drukken.
Heel vervelend hoe jij je voelt nu, echter echt niet nodig want leven is nu zo vervelend en er is absuut wat aan te doen!
maandag 11 september 2017 om 11:22
Heel herkenbaar die vele dromen en veel slapen.Joni_de_tweede schreef: ↑25-08-2017 14:26Ik gebruik paroxetine. De enige bijwerkingen die ik duidelijk merk is dat ik tegenwoordig heel veel droom (maar ik was voorheen een ontzettend slechte slaper dus ach..) en dat ik overdag nogal eens een slaapdip heb, nu ook, denk dat ik even mijn ogen dicht ga doen. Maar dat is voor mij geen probleem, ik neem het fluitend voor lief.
Middagdutje soms ook aan de orde hier, ook wel na goede nachtrust.
maandag 11 september 2017 om 11:51
maandag 11 september 2017 om 12:50
Nee joh je blijft gewoon jezelf, teminste dat is mijn ervaring. Maar dan een betere versie van jezelf! Ik hou zelf bijv erg van lol trappen, wat grapjes tussendoor.
Toen ik in mijn angstige fase zat was dat helemaal weg, echt! Nu ik me steeds beter begin te voelen ben ik regelmatig weer ah geintjes maken etc. Stoeien met mijn kinderen, beetje donderjagen.
Vind mezelf veel leuker nu als moeder. Ben meer 'naar buiten' gericht.
Toen ik in mijn angstige fase zat was dat helemaal weg, echt! Nu ik me steeds beter begin te voelen ben ik regelmatig weer ah geintjes maken etc. Stoeien met mijn kinderen, beetje donderjagen.
Vind mezelf veel leuker nu als moeder. Ben meer 'naar buiten' gericht.
maandag 11 september 2017 om 14:38
Dat is een mooie omschrijving Matz, meer naar buiten gericht. Zo voel ik het ook. Ik kan nu veel beter bij mezelf blijven, eerst was ik snel van slag door een bepaalde sfeer die er hing of daar andere dingen. Ik merk wel dat ik nu niet hoef te huilen bij dingen waar ik eerst meteen bij volschoot. Bv emotie op tv of bij anderen. Dat zat me heel vaak in de weg, dat ik maar dacht: Niet gaan huilen, niet gaan huilen. Dus ik ben wat dat betreft wel veranderd, maar voel dat als heel positief want ik heb nog wel gewoon gevoel van liefde en meeleven, alleen het komt minder hard binnen, waardoor ik het beter van me af kan zetten. Ik neem het allemaal zoals het komt en dat is heerlijk. Bv mijn telefoon is vorige week in het water gevallen, dat zou me eerst al echt een rotgevoel geven. Nou loop ik met oud toestel van mijn man, en doe ik het er gewoon mee, jammer maar helaas. Terwijl ik eerst van slag zou zijn. En mijn humeur is heel stabiel, dat schommelde eerst ook enorm. Man was altijd wel benieuwd hoe hij me aan zou treffen en hoe hij zich op moest stellen, of hij me met rust moet laten of niet. Ik heb nu ook veel meer zelfvertrouwen en merk vooral ook dat ik scherp blijf bij drukte. Ik heb altijd al gehad dat ik het overzicht verloor als het heel druk was, dan raakte mijn hoofd vol en liep ik als een kip zonder kop rond, ging fouten maken enz, kon niet meer helder denken. Dat ben ik nu kwijt en is me zoveel waard!
maandag 11 september 2017 om 15:11
Ik ben enorm gevoelig voor dingen die met anderen gebeuren en niet eens echt iets met mij te maken heeft. Een gepeste collega, een onheus behandelde vriend. Ik ben altijd bezig met wat ik aan die situatie zou kunnen doen en wat mijn invloed is. Dat is best belastend, want ik raak daar enorm veel energie mee kwijt.
Het gaat overigens best aardig. Heb nu vanmorgen de medicatie genomen en vannacht in ieder geval heerlijk geslapen Vandaag niet extra last gehad, behalve weer wat last van mijn darmen, eten lukt nog steeds niet echt, maar gaat wel makkelijker. Ik ben wel enorm gespannen, met dat ik al mijn spieren aanspan. Vuisten gebald, tenen gekromd, schouders te hoog, kaken knijpen. Daardoor heb ik het gevoel niet helemaal aanwezig te zijn. Hoop dat dat snel weg trekt, maar het is nu in ieder geval beter dan afgelopen week. Elke dag een nieuwe stap. De hitte-aanvallen zijn stukken minder vandaag.
Heb wel echt honger en dorst, maar 2 happen of 3 slokken en ik word kotsmisselijk. Komt vast ook weer goed.
Het gaat overigens best aardig. Heb nu vanmorgen de medicatie genomen en vannacht in ieder geval heerlijk geslapen Vandaag niet extra last gehad, behalve weer wat last van mijn darmen, eten lukt nog steeds niet echt, maar gaat wel makkelijker. Ik ben wel enorm gespannen, met dat ik al mijn spieren aanspan. Vuisten gebald, tenen gekromd, schouders te hoog, kaken knijpen. Daardoor heb ik het gevoel niet helemaal aanwezig te zijn. Hoop dat dat snel weg trekt, maar het is nu in ieder geval beter dan afgelopen week. Elke dag een nieuwe stap. De hitte-aanvallen zijn stukken minder vandaag.
Heb wel echt honger en dorst, maar 2 happen of 3 slokken en ik word kotsmisselijk. Komt vast ook weer goed.
dinsdag 12 september 2017 om 04:06
Voel me wel een ernstig geval hoor, wakker geschrokken uit een nare droom en alweer 4 uur lang wakker. Serie gekeken, gechat met een slapeloze vriendin, een saai boek gelezen, maar het piekeren en de hitte-aanvallen blijven hoogtij vieren. Verdorie!!
Morgen naar de psycholoog, benieuwd of hij nieuwe tips heeft waar ik iets mee kan. Acceptatie zal wel het toverwoord zijn denk ik.
Morgen naar de psycholoog, benieuwd of hij nieuwe tips heeft waar ik iets mee kan. Acceptatie zal wel het toverwoord zijn denk ik.
dinsdag 12 september 2017 om 07:03
Vervelend meid, heb je nog wat kunnen slapen?
Wel fijn dat je het er morgen met je psycholoog even over kan hebben.
Ik heb vandaag een kennismakingsgesprek op het bedrijf waar ik een werkervaringsplek heb (ik ben onder begeleiding bij een loopbaanadviesburo) maar wordt wakker met migraine, jakkes..
Misschien omdat ik het onbewust toch wel erg spannend vind.
Wel fijn dat je het er morgen met je psycholoog even over kan hebben.
Ik heb vandaag een kennismakingsgesprek op het bedrijf waar ik een werkervaringsplek heb (ik ben onder begeleiding bij een loopbaanadviesburo) maar wordt wakker met migraine, jakkes..
Misschien omdat ik het onbewust toch wel erg spannend vind.
dinsdag 12 september 2017 om 07:58
Migraine, a jakkes.... dat is niet leuk. Zeker niet vandaag. Heb je er medicijnen tegen?
Kan me voorstellen dat het erg spannend is zo onbewust. Heel veel succes meid.
Heb overigens niet geslapen, denk dat her ook komt doordat ik zo weinig eet, heb de hele tijd honger, maar krijg niks weg. Misschien straks toch ff de huisarts bellen.
Kan me voorstellen dat het erg spannend is zo onbewust. Heel veel succes meid.
Heb overigens niet geslapen, denk dat her ook komt doordat ik zo weinig eet, heb de hele tijd honger, maar krijg niks weg. Misschien straks toch ff de huisarts bellen.
dinsdag 12 september 2017 om 11:06
Terug van de psych, goed gesprek gehad en een eerste opdracht. Geen smartphone meer op mijn nachtkastje en als ik wakker wordt snachts een uur naar beneden. En dan liefst niet googlen, in ieder geval de laatste 10 minuten geen scherm. En dan opnieuw proberen te slapen. Lukt het niet.... herhalen maar..
Hij was overtuigd dat hij kon helpen, samen met de psychiater, maar het zal niet makkelijk zijn. Geen quick fix voor mij. Volgende week weer een afspraak en direct ook een afspraak met de psychiater als extra paar ogen.
Toch verbazingwekkend hoe snel je onderuit kunt gaan. Begin dit jaar liep ik nog redelijk huppelend rond, 5 maanden geleden melde ik me ziek vanwege overspannenheid en een maand gelden begon de paniek en angst mijn leven totaal te verpesten. Had nooit verwacht dat het zover zou komen.
Hij was overtuigd dat hij kon helpen, samen met de psychiater, maar het zal niet makkelijk zijn. Geen quick fix voor mij. Volgende week weer een afspraak en direct ook een afspraak met de psychiater als extra paar ogen.
Toch verbazingwekkend hoe snel je onderuit kunt gaan. Begin dit jaar liep ik nog redelijk huppelend rond, 5 maanden geleden melde ik me ziek vanwege overspannenheid en een maand gelden begon de paniek en angst mijn leven totaal te verpesten. Had nooit verwacht dat het zover zou komen.
dinsdag 12 september 2017 om 12:09
Breekpunt was eind februari. Gelukkig had ik al eerder aangegeven bij huisarts graag een afspraak te willen bij psycholoog dus ik hoefde niet heel lang te wachten. Ik had toen ook meteen een intake bij de psychiater. Wat fijn was was dat ik haar al kende. Ik heb mijn 2e kindje met antidepressiva gekregen (doorgebruikt tijdens zwangerschap) en ben toen ook een paar keer bij haar geweest.
Toen is de ad die ik al jaren gebruik opgehoogd. Na de inwerktijd ging het langzaam beter. Ik heb alleen rond menstruatie nog wel last van nerveusiteit etc maar ook periodes dat ik me weer zo'n beetje mijn oude ik voel! Heel fijn!
Toen is de ad die ik al jaren gebruik opgehoogd. Na de inwerktijd ging het langzaam beter. Ik heb alleen rond menstruatie nog wel last van nerveusiteit etc maar ook periodes dat ik me weer zo'n beetje mijn oude ik voel! Heel fijn!
dinsdag 12 september 2017 om 12:45
Ik moet over twee uur op de Thalys naar Parijs zitten maar werd vanochtend wakker met buikkrampen en misselijkheid. Lig nog steeds in bed en voel me echt ellendig en krijg ook de hele tijd paniekaanvallen omdat ik heel erg bang ben om over te geven.. het laatste wat ik nu wil is 2 uur op een trein met veel mensen zitten 
Ik weet gewoon dat dit komt door de stress en angst die ik voel voor het reizen. Merk tegenwoordig echt dat mijn lichaam hier heel heftig op reageert. Veel buikpijn en moe en misselijk etc.
In ieder geval, ik moet nu eigenlijk m'n huis uit gaan maar lig stijf van de spanning in bed.
Misschien dat ik de trein annuleer en met de auto ga? Totale reistijd is bijna even lang (ik woon in België) maar dan ben ik in ieder geval lekker alleen en kan ik stoppen wanneer ik wil. Als ik het dan niet meer zie zitten kan ik in ieder geval lekker terug naar huis rijden ipv ergens op een station te belanden.
Nog 8 dagen en dan heb ik het intake gesprek bij het angstcentrum. Het is echt nodig merk ik de laatste weken.
De gedachte dat het zo snel kan veranderen vind ik ook heel eng Welsie. Alles was zo gewoon en leuk en kijk me nu zitten. Maar ja, hopen dat het beter wordt.
Ik weet gewoon dat dit komt door de stress en angst die ik voel voor het reizen. Merk tegenwoordig echt dat mijn lichaam hier heel heftig op reageert. Veel buikpijn en moe en misselijk etc.
In ieder geval, ik moet nu eigenlijk m'n huis uit gaan maar lig stijf van de spanning in bed.
Misschien dat ik de trein annuleer en met de auto ga? Totale reistijd is bijna even lang (ik woon in België) maar dan ben ik in ieder geval lekker alleen en kan ik stoppen wanneer ik wil. Als ik het dan niet meer zie zitten kan ik in ieder geval lekker terug naar huis rijden ipv ergens op een station te belanden.
Nog 8 dagen en dan heb ik het intake gesprek bij het angstcentrum. Het is echt nodig merk ik de laatste weken.
De gedachte dat het zo snel kan veranderen vind ik ook heel eng Welsie. Alles was zo gewoon en leuk en kijk me nu zitten. Maar ja, hopen dat het beter wordt.
dinsdag 12 september 2017 om 13:09
Ik voelde rond maart dat het mis ging, dus ook toen de psych gebeld. Huisarts stuurde toen al aan op medicatie, maar dat wilde ik nog niet en psych zag eerst ook geen noodzaak. Ik heb volkomen over het hoofd gezien dat mijn angstspier aan het goeien was gaandeweg. Dus we hebben ons gericht op reactiveren van mijn energie en hebben ons te laat gerealiseerd dat alles wat ik voelde waarschijnlijk veroorzaakt werd door pure angst. Al die tijd dacht ik dat ik dat wel onder controle had, dat ik wel zo stoer was om dat gewoon zelf te doorstaan. De angstspier werd sterker en sterker. Begin augustus ging het helemaal mis toen ik op vakantie ging.... daarna volgde evaluatie van de behandeling door een tweede psycholoog, herziening van het behandelplan en de start van medicatie. En dat is waar we nu zijn. Dus eigenlijk twee breakdowns.... april en augustus.
dinsdag 12 september 2017 om 13:13
dinsdag 12 september 2017 om 14:45
Pomeriaan, dat is heel herkenbaar. Ik heb het alleen ook met autoreizen helaas. Nerveus, buikpijn, veel plassen, diarree en misselijk... Zo irritant! Ik weet rationeel wel dat er niks aan de hand is en dat je overal zou kunnen stoppen. Maar toch heb ik elke keer weer die klachten. Ben ook als de dood voor files.
Hopelijk gaat het straks bergopwaarts met ons.
Hopelijk gaat het straks bergopwaarts met ons.
dinsdag 12 september 2017 om 14:47
Bedankt voor jullie reacties matz en welsie
Ik schrijf dit berichtje nu vanuit de trein dus ik ben wel heel blij dat ik besloten heb om het gewoon te doen.
Ook ben ik vanuit mijn woonplaats met de trein naar Antwerpen gegaan wat ik ook al minstens een jaar niet heb gedaan omdat ik het eng vind. (Voor dit allemaal begon ging ik iedere dag met de trein zonder probleem, echt gek weer die verandering)
Langs de ene kant ben ik trots op mezelf dat ik het wel gewoon gedaan heb maar langs de andere kant denk ik: zolang het gedaan wordt met veel zenuwen en paniekaanvallen is er helemaal niets knaps aan. Maar misschien ben ik gewoon te streng voor mezelf.
Ik herken zoveel dingen die jullie schrijven, fijn om toch veel te herkennen.
Ik schrijf dit berichtje nu vanuit de trein dus ik ben wel heel blij dat ik besloten heb om het gewoon te doen.
Ook ben ik vanuit mijn woonplaats met de trein naar Antwerpen gegaan wat ik ook al minstens een jaar niet heb gedaan omdat ik het eng vind. (Voor dit allemaal begon ging ik iedere dag met de trein zonder probleem, echt gek weer die verandering)
Langs de ene kant ben ik trots op mezelf dat ik het wel gewoon gedaan heb maar langs de andere kant denk ik: zolang het gedaan wordt met veel zenuwen en paniekaanvallen is er helemaal niets knaps aan. Maar misschien ben ik gewoon te streng voor mezelf.
Ik herken zoveel dingen die jullie schrijven, fijn om toch veel te herkennen.
dinsdag 12 september 2017 om 14:53
PindakaasMetSuiker: ja precies! Zo voelt het echt. En je wéét gewoon dat er niets is om bang voor te zijn en dat je iedere seconde kan stoppen maar toch blijft dat nare gevoel.
Zou echt super fijn zijn als we hier binnenkort allemaal posten dat we ons veel beter voelen en dat we in ieder geval relaxed op vakantie kunnen gaan. Ik gun het jullie van harte
Zou echt super fijn zijn als we hier binnenkort allemaal posten dat we ons veel beter voelen en dat we in ieder geval relaxed op vakantie kunnen gaan. Ik gun het jullie van harte
