Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
woensdag 6 september 2017 om 12:18
Ha Welsie,
He bah wat naar dat wakker zijn. Ik had toen van de oarox juist dat ik heel veel sliep ( had dan ook burn out en tja als het je klachten versterkt wordt je nog mooier). Ik zou zeker de arts of apothhek even belken over oxazepam erbij slikken. Mijn huisarts geeft het standaard erbij.
Misschien kan je een tv serie gaan kijken als je wakker bent ( om
Je wat af te leiden) of tijdschrift klaar leggen. Ik moet zeggen dat beginnen met 20 mg ook best veel is. Hou even goed contact met je huisarts en misschien is iets rustiger oobouwen beter. Maar wie weet ben je heel snel van deze klachten af. Iets gaan opruimen of ordenen of bijv leuke dingen uit tijdschriften knippen kan ook afleiden. Wees vooral lief voor jezelf.
Een meditatie kan soms ook helpen ( als is dat natuurlijk voor iedereen persoonlijk) op youtube kan je bijv een lange bodyscan zoeken en lekker op je bed gaan liggen en dat gaan doen. Maar kijk vooral wat prettig voelt ( en dat kan in de fase ff best lastig zijn). Maar je bent een stap dichterbij de dag dat je je weer beter voelt! Zet hem op!
Liefs, Bloesem
He bah wat naar dat wakker zijn. Ik had toen van de oarox juist dat ik heel veel sliep ( had dan ook burn out en tja als het je klachten versterkt wordt je nog mooier). Ik zou zeker de arts of apothhek even belken over oxazepam erbij slikken. Mijn huisarts geeft het standaard erbij.
Misschien kan je een tv serie gaan kijken als je wakker bent ( om
Je wat af te leiden) of tijdschrift klaar leggen. Ik moet zeggen dat beginnen met 20 mg ook best veel is. Hou even goed contact met je huisarts en misschien is iets rustiger oobouwen beter. Maar wie weet ben je heel snel van deze klachten af. Iets gaan opruimen of ordenen of bijv leuke dingen uit tijdschriften knippen kan ook afleiden. Wees vooral lief voor jezelf.
Een meditatie kan soms ook helpen ( als is dat natuurlijk voor iedereen persoonlijk) op youtube kan je bijv een lange bodyscan zoeken en lekker op je bed gaan liggen en dat gaan doen. Maar kijk vooral wat prettig voelt ( en dat kan in de fase ff best lastig zijn). Maar je bent een stap dichterbij de dag dat je je weer beter voelt! Zet hem op!
Liefs, Bloesem
woensdag 6 september 2017 om 17:53
In overleg met huisarts toch besloten 10 Mg te gaan slikken, omdat de bijwerkingen (vooral vergroting van de angst en paniek) nu al zo heftig zijn. En daarnaast 3x oxazepam per dag. Ik hoop dat dat ruimte geeft. Huisarts zei dat er mensen zijn die al reageren op een flintertje van het middel en dat haar ervaring is dat het daar ook snel bij aanslaat en ook in een lage dosis. Of dat geruststelling is of waarheid weet ik niet.
Ik had nooit gedacht dat 1 zo'n pil dit al met je kon doen. Volgens de huisarts kan dat echt. Zelfs bij 1x een dosis.
Ik had nooit gedacht dat 1 zo'n pil dit al met je kon doen. Volgens de huisarts kan dat echt. Zelfs bij 1x een dosis.
woensdag 6 september 2017 om 19:39
donderdag 7 september 2017 om 08:32
Zo, weer een nacht voorbij. Gelukkig met behulp van de oxa goed geslapen, dus werd helemaal blij wakker.
Helaas was dat dan weer van korte duur, want nu heb ik last van trillen, zweten, nervositeit en een raar branderig gevoel in mijn armen. Bijwerkingen, bijwerkingen, bijwerkingen. Ben ook niet zo geduldig als anders, dus het naar school brengen van dochterlief ging niet zo soepeltjes als anders, want alsof ze het aanvoelde had dochterlief weinig zin om te luisteren.
Nou... op naar een nieuwe dag dan maar. Ga eens proberen om iets van voedsel in mijn buik te krijgen, herkennen jullie die tegenzin voor eten?
Helaas was dat dan weer van korte duur, want nu heb ik last van trillen, zweten, nervositeit en een raar branderig gevoel in mijn armen. Bijwerkingen, bijwerkingen, bijwerkingen. Ben ook niet zo geduldig als anders, dus het naar school brengen van dochterlief ging niet zo soepeltjes als anders, want alsof ze het aanvoelde had dochterlief weinig zin om te luisteren.
Nou... op naar een nieuwe dag dan maar. Ga eens proberen om iets van voedsel in mijn buik te krijgen, herkennen jullie die tegenzin voor eten?
donderdag 7 september 2017 om 08:55
donderdag 7 september 2017 om 09:10
donderdag 7 september 2017 om 10:20
Het komt en het gaat een beetje, dat branderige gevoel. Heb het in armen, nek, rug en schouders vooral. Het lijkt soms net een beetje als een opvlieger. Dan wordt alles ineens koud en dan warm... Het wordt erger als mijn huid koud is, dus lekker onder een dekentje.
Voel me nu wel echt rustiger dan gisteren. Ook fijn is dat mijn moeder vandaag hier in huis aan het rommelen is. Ik heb zelf nergens echt zin in. Lekker boekjes lezen en mezelf vertroetelen dan maar.
Net mijn werk gebeld dat ik niet kan komen. Heb wel een leuk klusje gekregen wat ik gewoon thuis zou kunnen doen, dus wellicht dat ik dat vanmiddag even ga doen, mijn werk is toch wel mijn hobby merk ik.
Voel me nu wel echt rustiger dan gisteren. Ook fijn is dat mijn moeder vandaag hier in huis aan het rommelen is. Ik heb zelf nergens echt zin in. Lekker boekjes lezen en mezelf vertroetelen dan maar.
Net mijn werk gebeld dat ik niet kan komen. Heb wel een leuk klusje gekregen wat ik gewoon thuis zou kunnen doen, dus wellicht dat ik dat vanmiddag even ga doen, mijn werk is toch wel mijn hobby merk ik.
donderdag 7 september 2017 om 14:24
Trillen en zweten herken ik trouwens wel. Dat heb ik ook, bij vlagen. Ik lijk soms wel een verslaafde die toe is aan een nieuw shot/nieuwe borrel omdat de cold turkey toeslaat!
Welsie, ik hoop dat het snel beter gaat.
Gisteren gesport (jazzballet). Het zweet gutste van me af! (Maar het was wel lekker, daar gaat het om.)
Welsie, ik hoop dat het snel beter gaat.
Gisteren gesport (jazzballet). Het zweet gutste van me af! (Maar het was wel lekker, daar gaat het om.)
donderdag 7 september 2017 om 17:08
Dat is ook moeilijk incel, dat niks je goed helpt. Ik denk er nog maar even niet over na dat dat ook nog kan, als je het niet erg vind.
Ik heb het al eerder redelijk onder controle gehad zonder medicatie, dus het kan echt, maar kost veel tijd, energie en doorzettingsvermogen. Nu gebruik ik die kwaliteiten maar om uit te zoeken of medicatie wellicht voor mij een oplossing is. Tanden op elkaar, glimlach op mijn gezicht en dooooooor....!
Ik heb het al eerder redelijk onder controle gehad zonder medicatie, dus het kan echt, maar kost veel tijd, energie en doorzettingsvermogen. Nu gebruik ik die kwaliteiten maar om uit te zoeken of medicatie wellicht voor mij een oplossing is. Tanden op elkaar, glimlach op mijn gezicht en dooooooor....!
donderdag 7 september 2017 om 20:37
Nou Welsie dat is niet niks allemaal! Gelukkig veel ervaringsdeskundigen hier op het forum 
Ik wil nog wat kwijt over mijn oxazepam gebruik. In mijn vorige post zei ik dat ik gemiddeld eens in de tien dagen gebruikte, maar zowel gister als vandaag heb ik er eentje genomen. Gisteren omdat ik een grote bijeenkomst had met veel mensen en vandaag omdat ik een belangrijke vergadering had waar ik input moest leveren (tijdens vergaderingen en grote bijeenkomsten waar ik niet weg kan heb ik de ergste paniekaanvallen). Dan haal ik toch enorm dat ik sommige delen van mijn werk niet goed kan functioneren zonder een pilletje.
Volgende week heb ik een training, ook weer in een afgesloten ruimte met veel mensen en de enige manier om me daar nu al niet druk om maken is de gedachte dat een oxa kan (en ga) nemen.
Ik zou zo graag dit soort 'normale' dingen gewoon kunnen doen net als vroeger
Ik heb het hier overigens eindeloos met mijn psycholoog over gehad en die zei wel op een gegeven moment: Als je af en toe een oxazepam neemt op moeilijke momenten is dat oké. Maar toch vind ik het lastig ...
Ik wil nog wat kwijt over mijn oxazepam gebruik. In mijn vorige post zei ik dat ik gemiddeld eens in de tien dagen gebruikte, maar zowel gister als vandaag heb ik er eentje genomen. Gisteren omdat ik een grote bijeenkomst had met veel mensen en vandaag omdat ik een belangrijke vergadering had waar ik input moest leveren (tijdens vergaderingen en grote bijeenkomsten waar ik niet weg kan heb ik de ergste paniekaanvallen). Dan haal ik toch enorm dat ik sommige delen van mijn werk niet goed kan functioneren zonder een pilletje.
Volgende week heb ik een training, ook weer in een afgesloten ruimte met veel mensen en de enige manier om me daar nu al niet druk om maken is de gedachte dat een oxa kan (en ga) nemen.
Ik zou zo graag dit soort 'normale' dingen gewoon kunnen doen net als vroeger
Ik heb het hier overigens eindeloos met mijn psycholoog over gehad en die zei wel op een gegeven moment: Als je af en toe een oxazepam neemt op moeilijke momenten is dat oké. Maar toch vind ik het lastig ...
donderdag 7 september 2017 om 21:12
Hee Holland, ik kan echt niet normaal functioneren met de oxa op. Van 10
Mg wordt ik zo moe en duf. Ik vraag me dan ook af of het nu beter is met of zonder. Op vakantie gebruikte ik weleens een halfje.... ik weet het niet zo goed.
Hier gaat het wel.... vanmorgen best redelijk, vanmiddag was weer zwaar en nu is het zo/zo. Ben wat onrustig, heb een raar vol hoofd, ben duffig en moe. Kan mezelf heel moeilijk zetten tot iets, wil het liefst op bed liggen, maar daar komt dan de angst en paniek. Dus ook geen succes! En warm en zweten, lijk wel in de overgang.
En ik zit de hele dag te piekeren: hoe zou het morgen zijn... wordt het dan erger... net zo erg of minder erg. Stapelen de bijwerkingen zich in de loop van de week op of juist niet.... geen idee.
Mg wordt ik zo moe en duf. Ik vraag me dan ook af of het nu beter is met of zonder. Op vakantie gebruikte ik weleens een halfje.... ik weet het niet zo goed.
Hier gaat het wel.... vanmorgen best redelijk, vanmiddag was weer zwaar en nu is het zo/zo. Ben wat onrustig, heb een raar vol hoofd, ben duffig en moe. Kan mezelf heel moeilijk zetten tot iets, wil het liefst op bed liggen, maar daar komt dan de angst en paniek. Dus ook geen succes! En warm en zweten, lijk wel in de overgang.
En ik zit de hele dag te piekeren: hoe zou het morgen zijn... wordt het dan erger... net zo erg of minder erg. Stapelen de bijwerkingen zich in de loop van de week op of juist niet.... geen idee.
anoniem_56096 wijzigde dit bericht op 07-09-2017 21:15
15.13% gewijzigd
vrijdag 8 september 2017 om 11:17
Hoi, hoi
Hebben jullie dat ook wel; zo'n vreemd onrustig, onveilig gevoel? Ik heb dat al een paar dagen maar waarom weet ik eigenlijk niet. Misschien omdat mijn kinderen deze week weer begonnen zijn op school en ik dus alleen thuis ben? Ook is mijn oudste net gestart op de middelbare school, ook spannend natuurlijk.
Groet,
Matz
Hebben jullie dat ook wel; zo'n vreemd onrustig, onveilig gevoel? Ik heb dat al een paar dagen maar waarom weet ik eigenlijk niet. Misschien omdat mijn kinderen deze week weer begonnen zijn op school en ik dus alleen thuis ben? Ook is mijn oudste net gestart op de middelbare school, ook spannend natuurlijk.
Groet,
Matz
vrijdag 8 september 2017 om 11:49
Zo, de ochtend zit er weer op, vandaag gelukkig tot nu toe uit bed weten te blijven. Mijn moeder houdt me gezelschap en nu hebben we eindelijk eens tijd om bij te kletsen. Elk nadeel heeft z'n voordeel.
Vanmorgen bij de huisarts geweest en die gaf aan dat alles wat ik voel en meemaak de angststoornis is die me parten speelt. Wellicht uitvergroot door de Paroxetine. Dus devies... doorzetten met die handel. Ze verwacht nu geen grote nieuwe bijwerkingen meer, maar dat het nog een paar dagen zo blijft en daarna wat afzwakt. We zullen het zien. Het ene moment ben ik hoopvol, het volgende moment weer angstig. Afleiding zoeken vind ik heel moeilijk.
Ben ontzettend misselijk en kan heel moeilijk eten. Hapje voor hapje. Heb helaas wel honger en ben erg gevoelig als ik niet genoeg eet, dan wordt ik duizelig en krijg ik hoofdpijn, dat heb ik altijd al. De kilo's die ik ondertussen kwijt ben zou ik er graag af houden, maar dat is vast een utopie
Vanmorgen bij de huisarts geweest en die gaf aan dat alles wat ik voel en meemaak de angststoornis is die me parten speelt. Wellicht uitvergroot door de Paroxetine. Dus devies... doorzetten met die handel. Ze verwacht nu geen grote nieuwe bijwerkingen meer, maar dat het nog een paar dagen zo blijft en daarna wat afzwakt. We zullen het zien. Het ene moment ben ik hoopvol, het volgende moment weer angstig. Afleiding zoeken vind ik heel moeilijk.
Ben ontzettend misselijk en kan heel moeilijk eten. Hapje voor hapje. Heb helaas wel honger en ben erg gevoelig als ik niet genoeg eet, dan wordt ik duizelig en krijg ik hoofdpijn, dat heb ik altijd al. De kilo's die ik ondertussen kwijt ben zou ik er graag af houden, maar dat is vast een utopie
vrijdag 8 september 2017 om 11:52
@jonatan22 Sieraden inderdaad!
Ik ben nu een paar dagen op vakantie (lekker bij familie in Zuid-Frankrijk) en het doet me echt goed. Lekker de hele dag buiten op het terras zitten met om me heen alleen bergen en groen.
Heel even dacht ik: misschien had ik deze rust gewoon nodig en ga ik naar huis met een stuk minder klachten maar toen ik naar de supermarkt ging stond ik de hele tijd stijf van de spanning. We gingen ook een paar uurtjes naar de spa en net voor we vertrokken kreeg ik weer een paniekaanval. Wat als ik me niet goed voel onderweg, wat als ik naar huis wil, wat als ik een paniekaanval krijg in de spa etc etc. Uiteindelijk toch meegegaan en een heerlijke dag zonder angst gehad.
Wat jullie zeiden herken ik zó goed. Het ene moment geniet ik echt intens van het moment en voel ik me normaal en 10 minuten later denk ik: ik stop met werken en ga de rest van m'n leven in bed liggen want ik vind alles te eng
Over 1,5 week heb ik eindelijk een intake gesprek. Soms gaat er een gedachte door me heen 'eigenlijk heb ik helemaal geen kracht om ertegen te vechten' en denk ik.. waar doe ik het voor. Ik wil gewoon af van dat rotgevoel en die angst maar ik denk dat het echt een lange strijd gaat worden
Ik ben nu een paar dagen op vakantie (lekker bij familie in Zuid-Frankrijk) en het doet me echt goed. Lekker de hele dag buiten op het terras zitten met om me heen alleen bergen en groen.
Heel even dacht ik: misschien had ik deze rust gewoon nodig en ga ik naar huis met een stuk minder klachten maar toen ik naar de supermarkt ging stond ik de hele tijd stijf van de spanning. We gingen ook een paar uurtjes naar de spa en net voor we vertrokken kreeg ik weer een paniekaanval. Wat als ik me niet goed voel onderweg, wat als ik naar huis wil, wat als ik een paniekaanval krijg in de spa etc etc. Uiteindelijk toch meegegaan en een heerlijke dag zonder angst gehad.
Wat jullie zeiden herken ik zó goed. Het ene moment geniet ik echt intens van het moment en voel ik me normaal en 10 minuten later denk ik: ik stop met werken en ga de rest van m'n leven in bed liggen want ik vind alles te eng
Over 1,5 week heb ik eindelijk een intake gesprek. Soms gaat er een gedachte door me heen 'eigenlijk heb ik helemaal geen kracht om ertegen te vechten' en denk ik.. waar doe ik het voor. Ik wil gewoon af van dat rotgevoel en die angst maar ik denk dat het echt een lange strijd gaat worden
vrijdag 8 september 2017 om 12:00
Heb je al eens eerder hulp gehad voor angsten pomeriaan? Mijn ervaring bij eerdere episode is dat het met de juiste behandeling ook heel snel weer beter kan gaan. Echt! En niet iedereen krijgt later weer nieuwe angst-periodes. Zolang je maar ruimte, tijd en energie in jezelf kunt en wilt steken. Je angstspier weer laten ontspannen. In beweging blijven, niet toegeven aan de angst en lief voor jezelf zijn (al vind ik dat soms lastig, want als ik lief voor mezelf ben dan kruip ik mijn bedje in). De goede balans ga je vast en zeker leren.
vrijdag 8 september 2017 om 12:03
Ohh en matz, zo'n raar onveilig gevoel ken ik zeker. Ik voel dat dan zelfs in mijn huid, net of het binnenstebuiten zit. Ik zeg altijd, mijn zenuwen zitten aan de buitenkant.
Klinkt heel logisch dat het weer naar school gaan van je kids, de start van de middelbare school en het weer alleen thuis zijn zonder afleiding je parten speelt, vind ik geen gek idee. Andere afleiding zoeken dan maar. Succes!
Klinkt heel logisch dat het weer naar school gaan van je kids, de start van de middelbare school en het weer alleen thuis zijn zonder afleiding je parten speelt, vind ik geen gek idee. Andere afleiding zoeken dan maar. Succes!
vrijdag 8 september 2017 om 12:06
@matz Ik herken het heel erg helaas. Zelfs als ik gewoon lekker thuis ben kan dit gevoel toeslaan en voor een paar uur/dagen blijven. Heel erg vervelend. Hoop dat het snel weggaat en dat je je wat meer ontspannen voelt.
@welsie Heftig om te lezen welke bijwerkingen je ervaart. Dat is dus mijn angst mbt het nemen van medicatie maar goed, iedereen reageert er weer anders op natuurlijk. Ik hoop dat het snel minder wordt en dat je je nog sneller beter zal voelen!
Weten jullie vrienden en familieleden er allemaal van trouwens?
Ik schaam me er heel erg voor dus heb weleens gezegd dat ik last heb van paniekaanvallen maar niet hoe erg het eigenlijk is. Zij denken dat ik eens in de zoveel tijd een paniekaanval heb en dat dan alles weer oké is maar ik voel bijna iedere seconde van de dag wel onrust en angst. In de laatste weken ben ik een paar keer bij familie in huilen uitgebarsten omdat de angst zo hoog zat. Dus nu realiseren ze zich allemaal dat het echt niet zo goed gaat als ze dachten
@welsie Heftig om te lezen welke bijwerkingen je ervaart. Dat is dus mijn angst mbt het nemen van medicatie maar goed, iedereen reageert er weer anders op natuurlijk. Ik hoop dat het snel minder wordt en dat je je nog sneller beter zal voelen!
Weten jullie vrienden en familieleden er allemaal van trouwens?
Ik schaam me er heel erg voor dus heb weleens gezegd dat ik last heb van paniekaanvallen maar niet hoe erg het eigenlijk is. Zij denken dat ik eens in de zoveel tijd een paniekaanval heb en dat dan alles weer oké is maar ik voel bijna iedere seconde van de dag wel onrust en angst. In de laatste weken ben ik een paar keer bij familie in huilen uitgebarsten omdat de angst zo hoog zat. Dus nu realiseren ze zich allemaal dat het echt niet zo goed gaat als ze dachten
vrijdag 8 september 2017 om 12:12
Nee ik heb nog nooit eerder hulp gezocht, ben te eigenwijs en dacht het vaak wel zelf te kunnen oplossen. Helaas werkt het niet zo.welsie schreef: ↑08-09-2017 12:00Heb je al eens eerder hulp gehad voor angsten pomeriaan? Mijn ervaring bij eerdere episode is dat het met de juiste behandeling ook heel snel weer beter kan gaan. Echt! En niet iedereen krijgt later weer nieuwe angst-periodes. Zolang je maar ruimte, tijd en energie in jezelf kunt en wilt steken. Je angstspier weer laten ontspannen. In beweging blijven, niet toegeven aan de angst en lief voor jezelf zijn (al vind ik dat soms lastig, want als ik lief voor mezelf ben dan kruip ik mijn bedje in). De goede balans ga je vast en zeker leren.
Je bericht geeft me echt weer hoop. Superlief van je. Ik ga er gewoon vanuit dat de therapie me gaat helpen.
Knuffel voor iedereen
vrijdag 8 september 2017 om 12:20
Ik ben eigenlijk heel open over mijn worsteling. Ik probeer er zelf wel om te lachen en er niet teveel over te zeuren als iets wat me overkomt en waar ik zelf geen invloed op heb. Want ik weet dat ik het mezelf aandoe... ik hoop dat de medicijnen een steuntje in de rug gaan geven om wat minder te piekeren over vanalles.
vrijdag 8 september 2017 om 16:25
matz schreef: ↑08-09-2017 11:17Hoi, hoi
Hebben jullie dat ook wel; zo'n vreemd onrustig, onveilig gevoel? Ik heb dat al een paar dagen maar waarom weet ik eigenlijk niet. Misschien omdat mijn kinderen deze week weer begonnen zijn op school en ik dus alleen thuis ben? Ook is mijn oudste net gestart op de middelbare school, ook spannend natuurlijk.
Groet,
Matz
Zeker herkenbaar!! En waar het dan vandaan komt... ik weet inmiddels dat ik er last van heb vlak voor ik ongesteld moet worden en als ik het te druk heb, dus het is een teken dat ik wat rustiger aan moet doen. Ik heb geen kinderen maar ik kan me voorstellen dat dat meespeelt
maar vaak lijkt het ook 'ineens' op te komen en loop ik de hele dag met zo'n unheimlich gevoel rond. Moeilijk ook om te omschrijven voor mensen die het niet hebben, maar wij weten precies hoe het voelt. Wat mij soms helpt is yoga. Vooral dit filmpje wil mij nog wel eens helpen: https://www.youtube.com/watch?v=hJbRpHZr_d0
(en soms werkt het maar een heel klein beetje want dan zit het te diep maar dan voel ik me in ieder geval ietsje relaxter)
Ik ben ook in therapie geweest, net afgesloten. Het heeft een beetje geholpen, vooral in de acceptatie. Ik was er op een gegeven moment ook moe van om er continu mee bezig te zijn en met mezelf bezig te zijn. Om gelijk even te reageren op Pomeriaan: ik schaamde me er ook enorm voor. Ik deed precies hetzelfde, ik had wel verteld dat ik last had van paniekaanvallen maar mensen hadden geen idee hoe erg het is. Ik vertel het nog steeds niet aan iedereen want die schaamte zit er nog steeds, maar mijn naasten heb ik wel wat beter ingelicht en ik heb het vooral van mezelf geaccepteerd dat dit bij me hoort en helaas waarschijnlijk nooit helemaal weg zal gaan. Dat vond ik het moeilijkste want het is zo'n rotgevoel en je voelt je zo eenzaam en abnormaal! Toen ik er eindelijk mee naar de huisarts stapte heb ik ook eerst een half uur bij hem zitten janken (ik schaamde me dood) en half hikkend mijn verhaal verteld, zo diep zat het. Ik zat wel de week erop bij de psycholoog ! (Waar ik trouwens ook weer meerdere paniekaanvallen kreeg)
Hebben jullie ook dat je continu alles gaat analyseren bij jezelf, en eindeloos doormaalt over waar die angst / onveilige gevoel vandaag nu weer vandaan kan komen...Zo vermoeiend
voor iedereen
vrijdag 8 september 2017 om 16:32
Continu checken en analyseren.... check! Om gek van te worden. Van lichamelijke gevoelens tot mentale gevoelens. Ik raak bij wijze van spreke (nou ja.... eigenlijk serieus) al in paniek van kriebels aan mijn kleine teen. En dan zeker als daar geen reden voor te verzinnen is. Ben de hele dag aan het relativeren en mezelf gerust aan het stellen. Dodelijk vermoeiend (en dan weer piekeren over waarom ik toch zoooo moe ben).
Heb overigens een goede middag.... yahoeeee... manlief is vrij, kind zit braaf op de bank met de tablet, ben mee geweest naar de zwemles en heb zelfs daarna nog wat gedronken in het restaurantje. Nu deze middag niet vergeten als het weer even minder gaat.
Heb overigens een goede middag.... yahoeeee... manlief is vrij, kind zit braaf op de bank met de tablet, ben mee geweest naar de zwemles en heb zelfs daarna nog wat gedronken in het restaurantje. Nu deze middag niet vergeten als het weer even minder gaat.
