Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
maandag 4 september 2017 om 13:06
Ha Welsie,
Wat dapper van je! Kon de psycholoog je vertellen wanneer de psygiater beschikbaar was? Misschien kan je hem het advies van de HA mailen en kan hij vragen wat psychiater er van vind ( waarschijnlijk gaat dat niet hoor, als ik zie hoelang alle wachttijden overal zijn bij ggz enzo)
Hou je ons op de hoogte? Ik voelde me gistermiddag stuk beter en vandaag lijkt het ook wat rustiger in mn hoofd. Net met de hond gelopen en zit nu te twijfelen of ik ga zwemmen. Ben eigenlijk ook wel moe maar mn rug/schouders zitten vrij vast en zo ben ik ook weer even bezig en zie ik wat mensen ( al ken ik ze niet). En als het zwemmen niet gaat kan ik altijd na paar baantjes weer stoppen. Ben ik er toch weer even uit geweest.
En dan vanmiddag rustig aan doen. Met boek in de tuin ofzo.
Ik morgen ook weer terug naar de HA. Bespreken hoe het nu gaat ( maar pas einde dag en mn man gaat mee).
Wat dapper van je! Kon de psycholoog je vertellen wanneer de psygiater beschikbaar was? Misschien kan je hem het advies van de HA mailen en kan hij vragen wat psychiater er van vind ( waarschijnlijk gaat dat niet hoor, als ik zie hoelang alle wachttijden overal zijn bij ggz enzo)
Hou je ons op de hoogte? Ik voelde me gistermiddag stuk beter en vandaag lijkt het ook wat rustiger in mn hoofd. Net met de hond gelopen en zit nu te twijfelen of ik ga zwemmen. Ben eigenlijk ook wel moe maar mn rug/schouders zitten vrij vast en zo ben ik ook weer even bezig en zie ik wat mensen ( al ken ik ze niet). En als het zwemmen niet gaat kan ik altijd na paar baantjes weer stoppen. Ben ik er toch weer even uit geweest.
En dan vanmiddag rustig aan doen. Met boek in de tuin ofzo.
Ik morgen ook weer terug naar de HA. Bespreken hoe het nu gaat ( maar pas einde dag en mn man gaat mee).
maandag 4 september 2017 om 13:38
maandag 4 september 2017 om 15:17
Ha Welsie,
Dat klinkt niet gek hoor! Jij weet zelf hoe hard je al geknokt hebt! En nu ga je het gevecht op een andere manier aan. Met een pilletje erbij. Als dat jou net net dat zetje geeft naar een beter leven is dat alleen maar winst voor jezelf en je omgeving.
En ja het lijkt idd de goede kant op te gaan. Ik weet dat dit met ups en downs zal gaan maar voorlopig blijf ik op deze dosis om het verder te laten stabiliseren. Het geeft in ieder geval hoop en moed.
Dat klinkt niet gek hoor! Jij weet zelf hoe hard je al geknokt hebt! En nu ga je het gevecht op een andere manier aan. Met een pilletje erbij. Als dat jou net net dat zetje geeft naar een beter leven is dat alleen maar winst voor jezelf en je omgeving.
En ja het lijkt idd de goede kant op te gaan. Ik weet dat dit met ups en downs zal gaan maar voorlopig blijf ik op deze dosis om het verder te laten stabiliseren. Het geeft in ieder geval hoop en moed.
maandag 4 september 2017 om 16:57
hé welsie,
best spannend om allemaal te lezen, zo te zien aan je berichten kan het aardig schommelen. ik kan helaas niet meepraten over medicijnen ertegen, dat heb ik niet gedaan toen en volgens mij heb ik ze ook niet echt nodig. maar ik hoop natuurlijk dat het bij jou goed werkt. ik ben persoonlijk meer een doemdenker, in de zin van dat ik me hoe de mensheid bezig is altijd wel aantrek. ik kan er niet tegen om al dat domme, ondoordachtzame volk maar over de planeet te zien schuifelen.
hoe is het verder?
en pomeriaan, diamandwereld? dus in de sieraden neem ik aan? en hoe gaat het nu met jou?
best spannend om allemaal te lezen, zo te zien aan je berichten kan het aardig schommelen. ik kan helaas niet meepraten over medicijnen ertegen, dat heb ik niet gedaan toen en volgens mij heb ik ze ook niet echt nodig. maar ik hoop natuurlijk dat het bij jou goed werkt. ik ben persoonlijk meer een doemdenker, in de zin van dat ik me hoe de mensheid bezig is altijd wel aantrek. ik kan er niet tegen om al dat domme, ondoordachtzame volk maar over de planeet te zien schuifelen.
hoe is het verder?
en pomeriaan, diamandwereld? dus in de sieraden neem ik aan? en hoe gaat het nu met jou?
dinsdag 5 september 2017 om 09:07
Welsie, ik hoop echt dat je dezelfde reactie op de ad krijgt als ik heb. Wat heeft het mijn leven veranderd... En net als jij heb ik drie jaar geknokt, alles geprobeerd, en maar niet aan de medicijnen willen. Bang voor de opbouw. Bij mij is het echt geweldig geweest, ik heb geen centje pijn gehad, alleen maar baat. Ik moet zeggen dat ik bij oxazepam ook altijd alleen rust vond en geen vervelende bijwerking. Iedereen reageert natuurlijk anders. Maar als je het niet probeert dan weet je het niet. Er is voor mij echt een wereld open gegaan sinds ik ad heb, ik voel me goed, en ben een leuk mens voor mijn omgeving. Ook op het werk kan ik scherp blijven en draai ik 100% beter mee, zo fijn. Ik trek me dingen nu ook niet meer zo aan, eerst zat ik na een werkdag alles nog na te lopen, elke gebeurtenis drie keer om te draaien, elk foutje steeds in mijn hoofd herhalen. Nu kom ik thuis en denk ik: Lekker gewerkt, over naar de orde van de dag. Echt zo fijn.
dinsdag 5 september 2017 om 10:33
Zo, het doosje ligt klaar. Paroxetine is het geworden. Fijn gesprek met de huisarts gehad en ze was het roerend eens met mijn keuze om nu te starten ipv te wachten tot de psychiater beschikbaar is.
Ik denk dat ik vanavond begin, ik ben namelijk niet zo goed in denken aan medicijnen, dus kan man me helpen herinneren.
Ik hoop zo op dezelfde reactie als jij hebt Joni, de tijd zal het leren. Ik maak me op voor twee lastige weken en dan zien we wel. Misschien valt het mee.
Ik denk dat ik vanavond begin, ik ben namelijk niet zo goed in denken aan medicijnen, dus kan man me helpen herinneren.
Ik hoop zo op dezelfde reactie als jij hebt Joni, de tijd zal het leren. Ik maak me op voor twee lastige weken en dan zien we wel. Misschien valt het mee.
dinsdag 5 september 2017 om 11:13
Ik heb ook paroxetine. Ik denk dat je nu 10 mg hebt gehad voor de opbouw? Mijn enige bijwerkingen zijn dat ik overdag regelmatig slaap heb, en dat ik veel droom, maar dat is allemaal prima te doen, en ik ben echt elke dag dankbaar dat ik mijn tabletje weg kan spoelen en zo weer fijn aan de dag kan beginnen. Geef het even de tijd en ben lief voor jezelf. Ik ben benieuwd. Ik heb de tabletten gewoon op mijn nachtkastje liggen en neem die 's ochtends gelijk, ik heb altijd water op mijn nachtkastje. Wel een tip misschien; ik schrijf voorop de dag waarop ik de eerste tablet heb genomen, zodat ik bij twijfel terug kan tellen.
dinsdag 5 september 2017 om 11:22
Direct 20 Mg heb ik gekregen. Ze heeft wel uitgelegd waarom ze daarvoor koos, maar dat ben ik weer kwijt. We zien het wel, moet er toch doorheen.
Bij de meeste mensen helpt het zei de arts.... dus ga er maar vanuit dat ik bij die meeste mensen hoor. Zo standaard als wat... hahaha. Was vanmorgen na het bezoek erg rustig, maar wordt nu toch wel nerveus erover. Teveel Google.... kan het niet laten, zo stom. Zo met mijn coach op stap, wandeling maken door de polder. Dat zal mijn zinnen wel even verzetten.
Bij de meeste mensen helpt het zei de arts.... dus ga er maar vanuit dat ik bij die meeste mensen hoor. Zo standaard als wat... hahaha. Was vanmorgen na het bezoek erg rustig, maar wordt nu toch wel nerveus erover. Teveel Google.... kan het niet laten, zo stom. Zo met mijn coach op stap, wandeling maken door de polder. Dat zal mijn zinnen wel even verzetten.
dinsdag 5 september 2017 om 12:56
Zet hem op Welsie, paroxetine heb ik ook de eerste keer gehad. Ik had toen een burn out. Ik begon de eerste week met 10 mg en tweede week 20 mg. Ik heb twee weken heel veel geslapen en toen knapte ik al wat op. Het effect vond ik super. De enige rede dat ik later voor citalopram heb gekozen is omdat ik nogal aankwam van de parox. Maar met alle heftige bijwerkingen die ik nu gehad heb met cita heb ik soms wel spijt gehad ( en gewenste effect bleef langer uit).
Maar ik merk nu dat het steeds meer zn werk gaat doen dus daar ben ik erg blij mee.
Ik weet nog dat ik huilend mn eerste pil heb ingenomen. Wat vond ik het eng. Maar de parox is me toen echt meegevallen met opbouwen.
Zet hem op en schrijf hiervvan je af.
Maar ik merk nu dat het steeds meer zn werk gaat doen dus daar ben ik erg blij mee.
Ik weet nog dat ik huilend mn eerste pil heb ingenomen. Wat vond ik het eng. Maar de parox is me toen echt meegevallen met opbouwen.
Zet hem op en schrijf hiervvan je af.
dinsdag 5 september 2017 om 13:03
Ik heb er dus heel lang tegenaan gehikt, maar toen ik eenmaal de tabletten in huis had was die knop ook om en ging ik ervoor. Ik heb wel de werkgever ingelicht (ben nogal close met hem dus hij wist ook wel dat het niet zo goed ging) omdat ik bang was voor klachten, maar ik heb het dus echt heel postief ervaren allemaal. Op een gegeven moment heb je ook niets meer te verliezen, je kunt zo ook niet aan blijven modderen.
dinsdag 5 september 2017 om 13:42
Ik voel me nu in ieder geval even enorm moedeloos, maar dat zal er wel bij horen. Fijn te lezen dat jullie allebei in ieder geval goede ervaringen hebben, al hoop ik de extra kilo's er niet bij te krijgen, want ik ben al te zwaar. Maar ja.... gelukkig zijn is belangrijker dan de kilo's.
Morgen ben ik ook nog een jarig, fijn begin van een nieuw jaar. Hopelijk een goed jaar...
Morgen ben ik ook nog een jarig, fijn begin van een nieuw jaar. Hopelijk een goed jaar...
dinsdag 5 september 2017 om 16:28
Ben ik weer..... kunnen (konden) jullie benoemen waar je nou eigenlijk zo bang voor bent? Ik vind dat heel moeilijk.
De grootste angst is denk ik dat het nooit meer goed komt, dat het altijd zo blijft. Maar daarmee zou ik toch wel gewoon de gewone dingen kunnen doen zou je zeggen? Terwijl ik nu op mijn bed lig en er al vreselijk tegenop zie dat ik zo de aardappels moet gaan schillen bij wijze van spreke.
Net lag ik lekker te lezen, best ontspannen. En dan ineens vanuit het niets lijkt alles te bevriezen, er bekruipt me een gespannen gevoel en de angst is weer terug. Maar er is niks wezenlijks gebeurd... niet eens echt een gedachte volgens mij. Herkennen jullie dat?
Ik ben niet depressief volgens mij, kan gewoon vrolijk zijn op sommige momenten, zie het mooie in de wereld, maar die angst... die onrust.... komt het echt goed?
Sorry ik voel me echt hopeloos en machteloos. Hoop zo dat die pillen me gaan helpen
De grootste angst is denk ik dat het nooit meer goed komt, dat het altijd zo blijft. Maar daarmee zou ik toch wel gewoon de gewone dingen kunnen doen zou je zeggen? Terwijl ik nu op mijn bed lig en er al vreselijk tegenop zie dat ik zo de aardappels moet gaan schillen bij wijze van spreke.
Net lag ik lekker te lezen, best ontspannen. En dan ineens vanuit het niets lijkt alles te bevriezen, er bekruipt me een gespannen gevoel en de angst is weer terug. Maar er is niks wezenlijks gebeurd... niet eens echt een gedachte volgens mij. Herkennen jullie dat?
Ik ben niet depressief volgens mij, kan gewoon vrolijk zijn op sommige momenten, zie het mooie in de wereld, maar die angst... die onrust.... komt het echt goed?
Sorry ik voel me echt hopeloos en machteloos. Hoop zo dat die pillen me gaan helpen
dinsdag 5 september 2017 om 16:43
Ik denk dat ik bang was om afhankelijk te worden van een medicijn en voor het op en afbouwen. Het klinkt zo zwaar, ad. En bang dat ik de verkeerde medicijnen zou krijgen, dat het niet aan zou slaan... doemdenken dus. Dat gevoel wat jij nu hebt had ik ook elke dag, en ik had zo'n fijn leven, leuk huis, fijn werk, lieve man.. Maar ook zoals jij ineens angst en spanning om niks. En alles overdenken en piekeren. Depressies heb je in alle soorten en maten hoor, het is niet zo dat je dan maar heel de dag in pyama rondloopt.
Heel toevallig ben ik die pillen ook rond mijn verjaardag gaan nemen, maar ik vond dat juist een positief iets. Nu gaan we er tegenaan!
En nu slik ik het 's ochtends zonder er rare gevoelens bij te hebben. Het helpt me zo, ik ben er zo blij mee.
Heel toevallig ben ik die pillen ook rond mijn verjaardag gaan nemen, maar ik vond dat juist een positief iets. Nu gaan we er tegenaan!
En nu slik ik het 's ochtends zonder er rare gevoelens bij te hebben. Het helpt me zo, ik ben er zo blij mee.
dinsdag 5 september 2017 om 17:54
Heel herkenbaar dit hoor.welsie schreef: ↑05-09-2017 16:28Ben ik weer..... kunnen (konden) jullie benoemen waar je nou eigenlijk zo bang voor bent? Ik vind dat heel moeilijk.
De grootste angst is denk ik dat het nooit meer goed komt, dat het altijd zo blijft. Maar daarmee zou ik toch wel gewoon de gewone dingen kunnen doen zou je zeggen? Terwijl ik nu op mijn bed lig en er al vreselijk tegenop zie dat ik zo de aardappels moet gaan schillen bij wijze van spreke.
Net lag ik lekker te lezen, best ontspannen. En dan ineens vanuit het niets lijkt alles te bevriezen, er bekruipt me een gespannen gevoel en de angst is weer terug. Maar er is niks wezenlijks gebeurd... niet eens echt een gedachte volgens mij. Herkennen jullie dat?
Ik ben niet depressief volgens mij, kan gewoon vrolijk zijn op sommige momenten, zie het mooie in de wereld, maar die angst... die onrust.... komt het echt goed?
Sorry ik voel me echt hopeloos en machteloos. Hoop zo dat die pillen me gaan helpen
Ik ben ook bang dat ik er niet vanaf kom, van die angsten. En ik ben ook vaak zo moe! Terwijl ik helemaal niet depressief ben, zie ook veel het mooie van dingen.
Angst is een raar iets. Ik hoop dat de medicijnen gaan werken, dat ze me rustiger maken. Soms denk ik wel dat ze het doen, maar soms ook helemaal niet.
dinsdag 5 september 2017 om 21:28
Wat herkenbaar allemaal dit. Al jaren last van angsten (allemaal te verklaren, maar dat verandert geen zak aan het gevoel). Ik heb echt alle berichten gelezen en wat een herkenbaarheid, wat heerlijk en tegelijk verschrikkelijk dat we ons zo voelen.
Ik heb nu even een 'goede' periode maar ik heb altijd oxazepam bij me en neem er toch nog regelmatig eentje (gemiddeld een per 10 dagen) en dat vind ik al erg moeilijk, om mezelf dat te 'gunnen'. Ik vind dat ik het ook zonder moet kunnen ofzo.
Een oud collega zei eens tegen me: ik herken mezelf in jou, die overprikkeling die ik bij je zie, dat oppikken van emoties van anderen, dat angstige, dat had ik ook heel erg totdat ik aan de antidepressiva ging. Ik had dat totaal niet achter hem gezocht, zo'n stabiele oudere man was dat (in mijn ogen toen). Ik heb daar lang niet meer aan gedacht tot ik dit hier las...
Welsie ik ben heel benieuwd hoe het voor je werkt! Hou ons op de hoogte!
Ik heb nu even een 'goede' periode maar ik heb altijd oxazepam bij me en neem er toch nog regelmatig eentje (gemiddeld een per 10 dagen) en dat vind ik al erg moeilijk, om mezelf dat te 'gunnen'. Ik vind dat ik het ook zonder moet kunnen ofzo.
Een oud collega zei eens tegen me: ik herken mezelf in jou, die overprikkeling die ik bij je zie, dat oppikken van emoties van anderen, dat angstige, dat had ik ook heel erg totdat ik aan de antidepressiva ging. Ik had dat totaal niet achter hem gezocht, zo'n stabiele oudere man was dat (in mijn ogen toen). Ik heb daar lang niet meer aan gedacht tot ik dit hier las...
Welsie ik ben heel benieuwd hoe het voor je werkt! Hou ons op de hoogte!
dinsdag 5 september 2017 om 21:44
Wat akelig miss Holland, dat je je ook zo voelt. Heb je behandeling gehad? Fijn dat je wel een goede periode hebt nu. Ik heb ook tijden gehad dat ik me heel goed voelde.... maar er hoeft maar ergens in mijn leven iets te ontsporen en het lijkt weer raak te zijn. Dit keer had ik nooit verwacht dat het zover zou komen, want ik ben al in een vroeg stadium naar de psych terug gegaan. Maar blijkbaar was het al niet meer te houden. Teveel tijd gehad om te piekeren, waardoor mijn angstspier (zo noem ik het dan maar), weer flink getraind is geraakt. Was de rest van mijn lijf maar zo afgetraind 
dinsdag 5 september 2017 om 22:16
Miss holland, ook in jou herken ik heel veel. En ik moet zeggen dat ik me van oxazepam ook steeds zo bewust was dat ik het nam. Het hielp me heel goed, maar ik meende dat ik het met mate moest gebruiken. En nu met mijn ad denk ik er niet eens bij na. Oxazepam heb ik tot nu toe niet meer nodig gehad. En de overprikkeling is bij mij nu weg et de ad.
woensdag 6 september 2017 om 06:10
Ik dacht stiekem: ik doe dit wel even. Angst ken ik toch wel, dus een verergering is ook niet zo erg. En wat kan er nu gebeuren met 1 pilletje.
Nou... heb na het innemen precies 1 uur geslapen en de rest van de nacht gespookt. Manlief wakker gehouden, vriendinnen wakker gehouden via de app, televisie gekeken, paar keer 5 minuten mijn ogen dicht, maar verder wil de slaap niet komen. Zit nu te tollen, maar ben zo vreselijk gespannen.
Ben misselijk en mijn darmen werken nu al niet meer mee. Mijn armen branden en ik sta stijf van de spanning. Hoe ga ik dit in godsnaam doen?
Nou... heb na het innemen precies 1 uur geslapen en de rest van de nacht gespookt. Manlief wakker gehouden, vriendinnen wakker gehouden via de app, televisie gekeken, paar keer 5 minuten mijn ogen dicht, maar verder wil de slaap niet komen. Zit nu te tollen, maar ben zo vreselijk gespannen.
Ben misselijk en mijn darmen werken nu al niet meer mee. Mijn armen branden en ik sta stijf van de spanning. Hoe ga ik dit in godsnaam doen?
woensdag 6 september 2017 om 07:22
Beste Welsie,
Herkenbaar! Vooral als je nog nooit eeder antidepressiva gebruikt hebt zal het even heel vreemd voelen. Hoe jij het omschrijft is denk voor velen herkenbaar. Heb je ook oxazepam gekregen voor zo nodig? Vaak wordt dit gegeven voor zo nodig tijdens de inwerkingstijd. Vooral dat gespannen gevoel vond ik zelf erg vervelend ook omdat je al veel spanning hebt (gebruik het zelf ook tegen angst).
Je moet hier even doorheen..je hoort wel 's hoe meer 'last' je hebt tijdens de inwerking hoe beter het zal werken.
Herkenbaar! Vooral als je nog nooit eeder antidepressiva gebruikt hebt zal het even heel vreemd voelen. Hoe jij het omschrijft is denk voor velen herkenbaar. Heb je ook oxazepam gekregen voor zo nodig? Vaak wordt dit gegeven voor zo nodig tijdens de inwerkingstijd. Vooral dat gespannen gevoel vond ik zelf erg vervelend ook omdat je al veel spanning hebt (gebruik het zelf ook tegen angst).
Je moet hier even doorheen..je hoort wel 's hoe meer 'last' je hebt tijdens de inwerking hoe beter het zal werken.
woensdag 6 september 2017 om 07:32
woensdag 6 september 2017 om 11:29
Ja precies dit. Ik heb het op vakantie 5 dagen achter elkaar gebruikt (ik redeneerde: ik ben op vakantie dus ik mag ontspannen) want ik was continu overprikkeld en angstig door familiespanningen, maar dat voelde echt als een verboden genot haha. Gelijk na de vakantie ook een paar weken niet genomen. Komt ook omdat de huisarts en psycholoog meerdere malen hebben benadrukt hoe verslavend het is.Joni_de_tweede schreef: ↑05-09-2017 22:16Miss holland, ook in jou herken ik heel veel. En ik moet zeggen dat ik me van oxazepam ook steeds zo bewust was dat ik het nam. Het hielp me heel goed, maar ik meende dat ik het met mate moest gebruiken. En nu met mijn ad denk ik er niet eens bij na. Oxazepam heb ik tot nu toe niet meer nodig gehad. En de overprikkeling is bij mij nu weg et de ad.
En Welsie wat naar voor je!! Ik had eigenlijk een soort hallelujah effect verwacht na alle goeie verhalen over AD hier, maar blijkbaar reageer jij heftig op de inwerkperiode. Ik hoop dat het snel beter gaat en blijf het lekker van je afschrijven
