Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
! Fijn dat de medicatie je goed helpt!
zondag 22 oktober 2017 om 17:23
Och hoibloesem, wat naar dat je vader zo hard achteruit gaat. Heel veel sterkte. Fijn te lezen dat het je lukt om op je pootjes te blijven staan. Ik denk aan je!
Ben benieuwd hoe het met de rest gaat. Ben je weer een beetje op de been Matz? Ik ben 5 dagen van mijn menstruatie verwijdert en ik ervaar ook wat onrust en spanning. Ben ook nog eens snipverkouden en mijn oren zitten dicht. En ben zooooo moe.... veel te drukke week gehad en ik slaap enorm onrustig, veel dromen en zo’n gevoel dat de onzinnige gedachten niet te stoppen zijn en over elkaar heen buitelen. Heel vermoeiend. Morgen weer werken.
Ben benieuwd hoe het met de rest gaat. Ben je weer een beetje op de been Matz? Ik ben 5 dagen van mijn menstruatie verwijdert en ik ervaar ook wat onrust en spanning. Ben ook nog eens snipverkouden en mijn oren zitten dicht. En ben zooooo moe.... veel te drukke week gehad en ik slaap enorm onrustig, veel dromen en zo’n gevoel dat de onzinnige gedachten niet te stoppen zijn en over elkaar heen buitelen. Heel vermoeiend. Morgen weer werken.
dinsdag 24 oktober 2017 om 09:35
Hallo lieve lotgenoten, hoe gaat het met jullie? Fijn dat je je weer wat beter voelt Matz.
Hier gaat het wel, ik voel me eigenlijk heel mat. Niet angstig, maar wel veel piekeren en checken hoe ik me voel. Ben een beetje afgesloten van alles en iedereen. Moe en lusteloos. Zie om me heen vanalles wat moet gebeuren, maar ik hang maar een beetje rond, net alsof ik niet weet waar te beginnen. Hoor mijn psych al zeggen: begin gewoon ergens.... maakt niet uit waar. En vervolgens zet ik dan maar weer een serie aan
Ben snipverkouden en moet bijna ongesteld worden, dus ik ga er vanuit dat dat de oorzaak is. Wel positief, vannacht schrok ik wakker van een rare schok door mijn lijf, maar ben niet in paniek geraakt! Yeahhh!! De ochtenden wordt ik ook rustig (zij het moeizaam) wakker. Het gaat dus echt wel de goede kant op zo lijkt het. Ben nu 7 weken onderweg waarvan 4 weken op deze dosis.
Hier gaat het wel, ik voel me eigenlijk heel mat. Niet angstig, maar wel veel piekeren en checken hoe ik me voel. Ben een beetje afgesloten van alles en iedereen. Moe en lusteloos. Zie om me heen vanalles wat moet gebeuren, maar ik hang maar een beetje rond, net alsof ik niet weet waar te beginnen. Hoor mijn psych al zeggen: begin gewoon ergens.... maakt niet uit waar. En vervolgens zet ik dan maar weer een serie aan
Ben snipverkouden en moet bijna ongesteld worden, dus ik ga er vanuit dat dat de oorzaak is. Wel positief, vannacht schrok ik wakker van een rare schok door mijn lijf, maar ben niet in paniek geraakt! Yeahhh!! De ochtenden wordt ik ook rustig (zij het moeizaam) wakker. Het gaat dus echt wel de goede kant op zo lijkt het. Ben nu 7 weken onderweg waarvan 4 weken op deze dosis.
dinsdag 24 oktober 2017 om 10:04
Hier nog steeds de ochtende een hel,oxzapam is dan even mijn beste vriend en als ik deze week zo door ga start ik weer met paroxitine.Fijn dat een aantal van jullie weer wat beter gaan.Omgeving hier wordt er ook moedeloos van maar ik doe alles om in een betere stemming te komen maar soms lijkt het wel des de harder je vecht des de broeder het gaat.Erstaan wel wat leuke dingen in de planning dus ik worstel mij er maar weer doorheen.
dinsdag 24 oktober 2017 om 10:28
Och paradontax, wat vervelend dat je je zo naar voelt. Klinkt als een wijs idee om maar weer Paroxetine te gaan slikken, oxacepam is geen lange termijn oplossing heb ik weleens begrepen.
Wel fijn dat er leuke dingen in het verschiet liggen, hopelijk kun je genieten van de voorpret. Een moederloze omgeving kan ik me goed voorstellen. Ik zie hier ook dat mijn man ook erg vermoeid en bezorgd is.... ik wil het zo graag helpen, maar moet mijn eigen grenzen ook bewaken. En dochterlief reageert natuurlijk weer op onze gemoedstoestand. Soms best lastig hoor... alledrie zijn we best gevoelig. En alles reageert op elkaar.
Wel fijn dat er leuke dingen in het verschiet liggen, hopelijk kun je genieten van de voorpret. Een moederloze omgeving kan ik me goed voorstellen. Ik zie hier ook dat mijn man ook erg vermoeid en bezorgd is.... ik wil het zo graag helpen, maar moet mijn eigen grenzen ook bewaken. En dochterlief reageert natuurlijk weer op onze gemoedstoestand. Soms best lastig hoor... alledrie zijn we best gevoelig. En alles reageert op elkaar.
dinsdag 24 oktober 2017 om 11:17
dinsdag 24 oktober 2017 om 16:30
Lief dat je het vraagt.
De weg er naartoe was vervelend. Veel files, vier uur onderweg geweest. In de Efteling zelf leuk gehad, wel veel dwangmatig plassen voor de wachtrijen enzo.
Ik moet misschien stoppen met de citalopram. Het doet niks/te weinig en ik ervaar momenteel alleen maar nadelen. Kaakklemmen, zweetaanvallen, veel gapen, ik ben vergeetachtiger en zie slechter. Dat hoort niet zo, zeiden ze tijdens het evaluatietelefoontje vandaag.
Maar even afwachten wat nu. Ze belt me morgen terug.
dinsdag 24 oktober 2017 om 21:46
woensdag 25 oktober 2017 om 10:43
Goedemorgen allemaal.
Paradontax wat vervelend dat t zo moeilijk is zonder paroxetine. Maar zie het inderdaad niet als falen om weer te beginnen. Je hebt t geprobeerd en dat is al heel knap en stoer dus gun jezelf ook je medicijnen als je die nodig hebt.
En pindakaasmetsuiker. .Hoe is t evaluatie telefoontje gegaan?
Hier gaat t heel wisselend. Heb een aantal fijne dagen gehad en ben zelfs gaan winkelen. Maar gisteren kwam ik thuis uit werk, had hoofdpijn wat steeds erger werd, kreeg weer hart kloppingen (is onderzocht en niks ernstigs alleen vervelend) en was ineens zo moe. Nu heb ik even op school van mijn dochter geholpen maar ben zo nerveus en opgejaagd, ik krijg gewoon geen rust in mijn hoofd en lijf. En dan ga ik weer piekeren,krijg angst en krijg ik niks gedaan. Ik lijk soms wel 2 verschillend personen zo'n verschil kan t maken in hoe ik me voel en hoe ik ben. En wat jullie zeiden over je omgeving. ..die snappen daar soms ook helemaal niks van. En ik ook niet
. Zucht. ..
Paradontax wat vervelend dat t zo moeilijk is zonder paroxetine. Maar zie het inderdaad niet als falen om weer te beginnen. Je hebt t geprobeerd en dat is al heel knap en stoer dus gun jezelf ook je medicijnen als je die nodig hebt.
En pindakaasmetsuiker. .Hoe is t evaluatie telefoontje gegaan?
Hier gaat t heel wisselend. Heb een aantal fijne dagen gehad en ben zelfs gaan winkelen. Maar gisteren kwam ik thuis uit werk, had hoofdpijn wat steeds erger werd, kreeg weer hart kloppingen (is onderzocht en niks ernstigs alleen vervelend) en was ineens zo moe. Nu heb ik even op school van mijn dochter geholpen maar ben zo nerveus en opgejaagd, ik krijg gewoon geen rust in mijn hoofd en lijf. En dan ga ik weer piekeren,krijg angst en krijg ik niks gedaan. Ik lijk soms wel 2 verschillend personen zo'n verschil kan t maken in hoe ik me voel en hoe ik ben. En wat jullie zeiden over je omgeving. ..die snappen daar soms ook helemaal niks van. En ik ook niet
. Zucht. ..
woensdag 25 oktober 2017 om 14:54
Je bedoelt mij neem ik aan?
donderdag 26 oktober 2017 om 13:19
ohhh sorry pindakaas, je ziet, de vergeetachtigheid speelt mij ook parten. Allebei beginnend met een P en ik kan jullie al niet uit elkaar houden. Of zou het gewoon de ouderdom zijn?
Ik merk overigens dat die vergeetachtigheid wel echt lastig is. Het heeft voordelen en nadelen. Het voordeel is dat ik mijn eigen piekers vergeet als ik afgeleid wordt.... en dat is natuurlijk juist de bedoeling. Het nadeel is ook dat ik andere dingen ook vergeet. Zo stond gisteren ineens mijn broer op de stoep terwijl ik lekker stond de douchen... oeps vergeten dat ik afgesproken had. Manlief moet er wel een beetje aan wennen dat als hij iets vraagt dat ik dat zo weer vergeten kan zijn.
Daarnaast heb ik ook veel last van zweten, nu net voor mijn menstruatie nog meer, heb het zooooo warm. Vandaag een jurkje zonder mouwen aan en een legging, laarsjes niets bijzonders dus en zweet me kapot. Zweet staat gewoon op mijn voorhoofd. Dat had ik vroeger noooooooooooooit.
Verder gaat het hier wel echt heel goed. Gisteren met dochter naar een proefles van turnen geweest en als ik dan binnenstap in zo'n zaal dan overvalt me wel een soort angst/paniek, maar als ik dan afgeleid wordt dan zakt het heel snel en achteraf denk ik dan.... ohhh ik was heel relaxt daar. Dat gaat de laatste dagen steeds zo.
Ik merk overigens dat die vergeetachtigheid wel echt lastig is. Het heeft voordelen en nadelen. Het voordeel is dat ik mijn eigen piekers vergeet als ik afgeleid wordt.... en dat is natuurlijk juist de bedoeling. Het nadeel is ook dat ik andere dingen ook vergeet. Zo stond gisteren ineens mijn broer op de stoep terwijl ik lekker stond de douchen... oeps vergeten dat ik afgesproken had. Manlief moet er wel een beetje aan wennen dat als hij iets vraagt dat ik dat zo weer vergeten kan zijn.
Daarnaast heb ik ook veel last van zweten, nu net voor mijn menstruatie nog meer, heb het zooooo warm. Vandaag een jurkje zonder mouwen aan en een legging, laarsjes niets bijzonders dus en zweet me kapot. Zweet staat gewoon op mijn voorhoofd. Dat had ik vroeger noooooooooooooit.
Verder gaat het hier wel echt heel goed. Gisteren met dochter naar een proefles van turnen geweest en als ik dan binnenstap in zo'n zaal dan overvalt me wel een soort angst/paniek, maar als ik dan afgeleid wordt dan zakt het heel snel en achteraf denk ik dan.... ohhh ik was heel relaxt daar. Dat gaat de laatste dagen steeds zo.
donderdag 26 oktober 2017 om 13:37
Oja Paradontax was van het opnieuw beginnen. Weet je... zie het inderdaad niet als falen dat je wellicht een medicijn nodig hebt, maar als een disbalans in je hersenen die blijkbaar nog niet opgelost is. Wellicht hebben je toename van angst en paniek een meer lichamelijke oorzaak dan dat het een puur mentaal probleem is. Heel sterk dat je het wilde proberen zonder, maar dat zouden we ook niet van iemand met diabetes of hartproblemen vragen... of iemand met een gebroken been: "Mevrouw, haal het gips er maar een paar weken eerder af en kijk even of u er alvast op kunt staan.... als het teveel pijn doet kunt u voor nieuw gips kiezen.... of niet, wat u wilt".
Het vervelende is dat we van een gebroken been en gips weten dat het zo ongeveer 6 weken duurt tot het genezen is. En we hebben röntgen-apparatuur om te kijken of het been genezen is, maar van de werking van antidepressiva weten we nog niet voldoende om precies te zien hoe en waar het werkt.
Het vervelende is dat we van een gebroken been en gips weten dat het zo ongeveer 6 weken duurt tot het genezen is. En we hebben röntgen-apparatuur om te kijken of het been genezen is, maar van de werking van antidepressiva weten we nog niet voldoende om precies te zien hoe en waar het werkt.
donderdag 26 oktober 2017 om 14:01
donderdag 26 oktober 2017 om 20:00
Hoi jullie hebben gelijk,ik moet weer starten met paroxitine.Had al van de huisarts citolapram gehad maar daar ben ik niet bekent mee dus ik ga weer terug naar af.Heb de doosjes al in huis.Weet in ieder geval dat stoppen niet zo heftig was als overal staat geschreven met de vloeibare vorm lukte het prima.En ook de huisarts zei een diabeet heeft insuline nodig en jij dit.Dus hopelijk voel ik mij over een paar weken weer wat beter.
vrijdag 27 oktober 2017 om 05:38
vrijdag 27 oktober 2017 om 08:54
Hoi paradontax wat naar dat je zo aan t piekeren bent. Als ik elwist hoe je t kan stoppen zou ik t je direct vertellen. Maar dat weet ik niet. Ik kan enkel de standaard oplossingen geven. ..ga jezelf afleiden, probeer naar buiten te gaan, ga een klusje doen. Maar ik weet wat een enorme hekel ik zelf heb aan dat soort tips. Alsof t zo makkelijk is. En dat is t niet. En als je gezin dan ook nog zegt dat je er zelf mee moet stoppen is dat helemaal vervelend. Mijn man heeft dit ook een tijdje gedaan of hij ging allerlei oplossingen geven. Nu zeg ik tegen hem dat hij t niet hoeft te begrijpen maar dat hij t gewoon wel moet geloven als ik naar voel. En dat gaat beter. Ik voel minder druk om mee beter te 'moeten' voelen. Sterkte vandaag ik hoop dat je nieuwe ad snel aanslaat.
