Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
maandag 9 oktober 2017 om 11:56
Och maantje, wat vervelend dat je zo'n last hebt van doemscenario's en vooral dat je jezelf daar zo in verliest. Ik herken het voor een deel wel hoor, het hoort volgens mij wel bij een angststoornis. Ik hoop dat je het snel onder controle krijgt.
Hier gaat het eigenlijk best goed, heb wel veel last van lichamelijke spanning, spierpijn in mijn armen en benen en een stijve nek. Maar verder kan ik volgens mij toch wel zeggen dat de ergste angst wel redelijk onder controle is. Niet weg, zeker nog niet, maar zeker met wat afleiding is het best wel te doen. Al hoop ik uiteraard op nog wat minder spanning de komende tijd. We zullen het zien.
De kittens zijn super leuk, enorm druk maar wel echt schattig, dat gerollebol samen over de vloer. Dochterlief vind het ook helemaal geweldig.
Hoibloesem, je schrijft over dat voortdurend willen checken of dat nare gevoel weg is... dat heb ik ook vaak... vervelend is dat hé. Want dan kun je het nooit helemaal los laten. Ik ging gisteren ook naar een locatie waar ik in dezelfde setting een tijdje geleden ook een paniekaanval had. En terwijl ik er alweer een paar keer eerder was geweest, had ik nu (waarschijnlijk door dezelfde setting) ineens weer een heel gespannen en zenuwachtig gevoel. Dat is toch bijzonder dat je onderbewustzijn soms eerder reageert dan je zelf kunt bedenken dat iets spannend is. De boel is zo overprikkeld en in de war.
Vervelend Matz, dat die vervelende menstruatie je zo weer van de rel kan brengen. Gelukkig weet je de oorzaak, al is dat moelijk te geloven als je er middenin zit, ik weet hoe het werk. Rare hormonen ook. Sterkte!!
Andere dames, ik hoop dat het goed met jullie gaat. Succes allemaal vandaag, maak er iets moois van.
Hier gaat het eigenlijk best goed, heb wel veel last van lichamelijke spanning, spierpijn in mijn armen en benen en een stijve nek. Maar verder kan ik volgens mij toch wel zeggen dat de ergste angst wel redelijk onder controle is. Niet weg, zeker nog niet, maar zeker met wat afleiding is het best wel te doen. Al hoop ik uiteraard op nog wat minder spanning de komende tijd. We zullen het zien.
De kittens zijn super leuk, enorm druk maar wel echt schattig, dat gerollebol samen over de vloer. Dochterlief vind het ook helemaal geweldig.
Hoibloesem, je schrijft over dat voortdurend willen checken of dat nare gevoel weg is... dat heb ik ook vaak... vervelend is dat hé. Want dan kun je het nooit helemaal los laten. Ik ging gisteren ook naar een locatie waar ik in dezelfde setting een tijdje geleden ook een paniekaanval had. En terwijl ik er alweer een paar keer eerder was geweest, had ik nu (waarschijnlijk door dezelfde setting) ineens weer een heel gespannen en zenuwachtig gevoel. Dat is toch bijzonder dat je onderbewustzijn soms eerder reageert dan je zelf kunt bedenken dat iets spannend is. De boel is zo overprikkeld en in de war.
Vervelend Matz, dat die vervelende menstruatie je zo weer van de rel kan brengen. Gelukkig weet je de oorzaak, al is dat moelijk te geloven als je er middenin zit, ik weet hoe het werk. Rare hormonen ook. Sterkte!!
Andere dames, ik hoop dat het goed met jullie gaat. Succes allemaal vandaag, maak er iets moois van.
maandag 9 oktober 2017 om 12:12
hoibloesem: Ooh, zo’n knopje zou zo welkom zijn! 
ik probeer idd realistische gedachten er tegenover te zetten. Dat werkt soms wel, maar vaak maar even. Dan bedenk ik me ineens weer iets dat mijn angst ‘waarheid’ maakt en is het hek weer van de dam. Ik merk ook heel erg dat ik soms juist geen afleiding wil, want ik wil me dan bezig houden met bevestiging zoeken dat de angst niet nodig is (dus om mezelf gerust te stellen) en zodra ik daar mee stop is het alsof ik de controle loslaat en alles dus maar laat gebeuren. Maar het stomme is, zodra ik dingen ga zoeken die laten zien dat de angst niet waar is, kom ik juist bewijzen vóór tegen... want ik let overal op, alles lijkt een aanwijzing, et cetera. Vanwege de herkenbaarheid houd ik het hier een beetje vaag, hoop dat het niet al te onduidelijk is. 
Mindfulness ken ik inderdaad, heb ik ook wel eens gedaan, misschien maar weer eens oppakken. Ik vind dat wel heel lastig moet ik zeggen, dat heb ik trouwens met heel veel dingen nu. Dan denk ik: hoe kan ik hier nou lekker gaan zitten ontspannen, terwijl er een gigantisch probleem boven mijn hoofd hangt.
Haha wat dramatisch eigenlijk... eigenlijk weet ik wel dat ik me zorgen maak om niks. En weet ik dat als ik er geen aandacht meer aan besteed, het naar de achtergrond zal zakken. Maar ergens kan ik het niet loslaten voordat ik het zeker weet.
matz: lastig is die hypochondrie he? Ik ben daar nu van af. Wat ik destijds ook probeerde, tot therapie aan toe, niets hielp. Want ik bleef maar denken: ‘ja leuk, ik kan hier wel tegen vechten, maar waarom zou ik ertegen vechten terwijl ik ondertussen doodziek kan zijn? Straks maak ik me geen zorgen meer en ben ik ondertussen ziek!’
Toch ging het over, ik weet niet eens meer hoe precies. Maar daarvoor in de plaats kwamen wel weer andere zorgen. Er was (is) altijd wel iets waar ik, zie ik nu in, controle over wilde houden.
Ik denk dat bij mij stress en vermoeidheid wel triggers zijn.
Wat vervelend dat je zo wakker wordt.
heb je op dat moment ook een specifieke angst of is het een algemeen gevoel van angst?
Ik volg trouwens (opnieuw) therapie en heb wel het idee dat ik er anders in begin te staan. In plaats van alleen maar te zoeken naar bevestiging voor mijn zorgen, sta ik wel echt ervoor open om te onderzoeken hoe de denkprocessen verlopen en wat ik daar aan kan veranderen. Vaak komt er wel weer een gedachte langs, zo van, ‘oké leuk, maar wat nou als je zorgen wel terecht zijn? Die mogelijkheid is er op zich altijd... dus... zit je je zorgen nu terecht te bevechten of is dit een gevalletje van kop in het zand?’ Dat is denk ik weer dat stukje controle...
Kennen jullie dat?
Momenteel voer ik dus zowel een strijd met de angst op zich - waarvan ik echt in paniek raak, doemscenario’s die in gedachten uitkomen - als met mijn denkwijze. Het voelt als knokken aan twee kanten. Ik kan het niet helemaal goed onder woorden brengen denk ik, maar het is een beetje alsof er twee verschillende legertjes allebei om aandacht vragen en geen beslissende strijd weten te voeren.
Zo, flink verhaal.
Dikke knuffel!
ik probeer idd realistische gedachten er tegenover te zetten. Dat werkt soms wel, maar vaak maar even. Dan bedenk ik me ineens weer iets dat mijn angst ‘waarheid’ maakt en is het hek weer van de dam. Ik merk ook heel erg dat ik soms juist geen afleiding wil, want ik wil me dan bezig houden met bevestiging zoeken dat de angst niet nodig is (dus om mezelf gerust te stellen) en zodra ik daar mee stop is het alsof ik de controle loslaat en alles dus maar laat gebeuren. Maar het stomme is, zodra ik dingen ga zoeken die laten zien dat de angst niet waar is, kom ik juist bewijzen vóór tegen... want ik let overal op, alles lijkt een aanwijzing, et cetera. Vanwege de herkenbaarheid houd ik het hier een beetje vaag, hoop dat het niet al te onduidelijk is. Mindfulness ken ik inderdaad, heb ik ook wel eens gedaan, misschien maar weer eens oppakken.
Ik vind dat wel heel lastig moet ik zeggen, dat heb ik trouwens met heel veel dingen nu. Dan denk ik: hoe kan ik hier nou lekker gaan zitten ontspannen, terwijl er een gigantisch probleem boven mijn hoofd hangt. Haha wat dramatisch eigenlijk... eigenlijk weet ik wel dat ik me zorgen maak om niks. En weet ik dat als ik er geen aandacht meer aan besteed, het naar de achtergrond zal zakken. Maar ergens kan ik het niet loslaten voordat ik het zeker weet.
matz: lastig is die hypochondrie he? Ik ben daar nu van af. Wat ik destijds ook probeerde, tot therapie aan toe, niets hielp. Want ik bleef maar denken: ‘ja leuk, ik kan hier wel tegen vechten, maar waarom zou ik ertegen vechten terwijl ik ondertussen doodziek kan zijn? Straks maak ik me geen zorgen meer en ben ik ondertussen ziek!’
Toch ging het over, ik weet niet eens meer hoe precies. Maar daarvoor in de plaats kwamen wel weer andere zorgen. Er was (is) altijd wel iets waar ik, zie ik nu in, controle over wilde houden.
Ik denk dat bij mij stress en vermoeidheid wel triggers zijn.
Wat vervelend dat je zo wakker wordt.
heb je op dat moment ook een specifieke angst of is het een algemeen gevoel van angst?Ik volg trouwens (opnieuw) therapie en heb wel het idee dat ik er anders in begin te staan. In plaats van alleen maar te zoeken naar bevestiging voor mijn zorgen, sta ik wel echt ervoor open om te onderzoeken hoe de denkprocessen verlopen en wat ik daar aan kan veranderen. Vaak komt er wel weer een gedachte langs, zo van, ‘oké leuk, maar wat nou als je zorgen wel terecht zijn? Die mogelijkheid is er op zich altijd... dus... zit je je zorgen nu terecht te bevechten of is dit een gevalletje van kop in het zand?’ Dat is denk ik weer dat stukje controle...
Kennen jullie dat?
Momenteel voer ik dus zowel een strijd met de angst op zich - waarvan ik echt in paniek raak, doemscenario’s die in gedachten uitkomen - als met mijn denkwijze. Het voelt als knokken aan twee kanten. Ik kan het niet helemaal goed onder woorden brengen denk ik, maar het is een beetje alsof er twee verschillende legertjes allebei om aandacht vragen en geen beslissende strijd weten te voeren.
Zo, flink verhaal.
Dikke knuffel!
maandag 9 oktober 2017 om 22:02
Ik lees nog steeds mee, lukt niet helemaal om echt iets te schrijven maar...maantjeinhuis, echt ongelooflijk, wat jij schrijft had ik letterlijk zo kunnen schrijven over hoe het voor mij is nu.
Dat wilde ik toch even typen.
Dat én dat ik het zo fijn vind hier herkenning te vinden! Soms lijkt het of niemand t snapt... wel dus!
Dat wilde ik toch even typen.
Dat én dat ik het zo fijn vind hier herkenning te vinden! Soms lijkt het of niemand t snapt... wel dus!
woensdag 11 oktober 2017 om 08:50
Maantjeinhuis; eerder schreef je over dat je heel associatief bent in je denken..dat herken ik goed! Ik merk dat ik het best functioneer als ik mijn denken inzet voor andere dingen. Creatieve dingen bijv of nieuwe dingen leren. Nu ik rond mijn menstruatie zit ben ik veel ontvankelijker voor angstige gedachten of als ik stress heb. Herken je dat? Gebruik je verder ook medicatie? Ik gebruik zelf al heel lang antidepressiva.
Fijn dat je herkenning vindt Sammie500! Dat kan soms al helpen dat je je niet zo alleen voelt in je angsten.
Fijn dat je herkenning vindt Sammie500! Dat kan soms al helpen dat je je niet zo alleen voelt in je angsten.
woensdag 11 oktober 2017 om 14:26
Hallo allemaal, hoe is het hier. Fijn dat je nog mee leest Sammie, we snappen zeker hoe het is om hiermee te leven. Hoop dat je je snel beter voelt. Jij ook maantje, ik hoop dat je snel betere tijden krijgt.
Hier gaat het eigenlijk wel goed, voel me redelijk rustig en ontspannen. Ik ben volgens mij een hoop slaap aan het inhalen, want ik ben enorm moe. Hopelijk trekt dat ook snel weg. Gisteren naar de psychiater geweest en die was tevreden. Ze denkt dat de spanning in mijn lijf en de vermoeidheid de komende weken nog meer zal uitdoven. Ik hoop het, maar heb er nu in ieder geval meer vertrouwen in. Nu langzaam het gewone leven weer wat meer op de rit, langzaamaan.
Hier gaat het eigenlijk wel goed, voel me redelijk rustig en ontspannen. Ik ben volgens mij een hoop slaap aan het inhalen, want ik ben enorm moe. Hopelijk trekt dat ook snel weg. Gisteren naar de psychiater geweest en die was tevreden. Ze denkt dat de spanning in mijn lijf en de vermoeidheid de komende weken nog meer zal uitdoven. Ik hoop het, maar heb er nu in ieder geval meer vertrouwen in. Nu langzaam het gewone leven weer wat meer op de rit, langzaamaan.
donderdag 12 oktober 2017 om 09:55
Dipdagje vandaag denk ik. Ben erg moe en somber, nergens zin in behalve slapen. Spierpijn en kramp in mijn lijf en vooral gewoon moe moe moe... en daarvan ga ik piekeren. Doemdenken, dramadenken.
Mijn huis is een zooi en ik wil het zo graag opruimen, maar er komt bar weinig uit mijn handen. Zucht.....
Hoe is het met jou matz? Is de maandelijkse ellende alweer doorgebroken? En de rest, hoe maken jullie het?
Mijn huis is een zooi en ik wil het zo graag opruimen, maar er komt bar weinig uit mijn handen. Zucht.....
Hoe is het met jou matz? Is de maandelijkse ellende alweer doorgebroken? En de rest, hoe maken jullie het?
donderdag 12 oktober 2017 om 20:53
Hoi ik heb huilend jullie verhalen gelezen.Zo herkenbaar.Mijn verhaal begint jaren geleden.Volgens psych. Had ik een piekerstoornis.Nou geloof mij daar word je gek van.Therapie hielp niet echt.Dus aan de paroxitine.Dit sloeg aan maar na 20 jaar slikken vond ik het tijd om af te bouwen.Ik kreeg de vloeibare vorm en na enige maanden was ik zonder al te veel problemen van de ad af.Eindelijk wat was ik trots dat ik zonder kon.Het ging precies drie maanden goed.Er gebeurde een paar vervelende dingen en ik was weer helemaal terug bij af.Eet slecht,slaap slecht en vooral in de ochtend voel ik mij nerveus en gejaagd.Bij huisarts opnieuw verwijzing gehad voor psycholoog.Wachttijd 25 weken.Ook weer ad gehad dit keer citolapram maar die wil ik nog niet innemen.Als ik echt wanhopig ben neem ik oxazepam.Het gekke is dat ik het heerlijk vind om naar mijn werk te gaan dit bied afleiding.Verder heb ik lieve vriendinnen en vind ik afleiding bij mijn kleinkinderen.Manlief begrijpt het niet echt,snapt niet dat ik mij zo druk maak.Ik hoop ook voor jullie dat er snel betere tijden aanbreken want wat is dit vermoeiend en zonde van ons leven
donderdag 12 oktober 2017 om 21:45
Ha dappere Dames,
Wat is iedereen toch hard aan het knokken om wat van het leven te maken en om je niet te laten overheersen door angst! Dus geef jezelf even een compliment en wees lief voor jezelf.
Hier gaat het goed met de stemming. Erg blij mee. Martz fijn dat ongesteldheid weer is beginnen en je betere dagen aanbreken.
Maantje: snap dat mindfulness lastig is als je hoofd zo naar doet. Hoop dat je afleiding kan vinden! Dag hielp mij het beste.
Welsie: Balen mindere dag maar er komen echt steeds meer betere dagen. Lekker genieten van je kittens.
Ik hou het hier even bij maar voor alle andere een lieve groet en een hele goede nachtrust gewenst. Lekker slapen doet wonderen.
Paradontax: Welkom!
Wat is iedereen toch hard aan het knokken om wat van het leven te maken en om je niet te laten overheersen door angst! Dus geef jezelf even een compliment en wees lief voor jezelf.
Hier gaat het goed met de stemming. Erg blij mee. Martz fijn dat ongesteldheid weer is beginnen en je betere dagen aanbreken.
Maantje: snap dat mindfulness lastig is als je hoofd zo naar doet. Hoop dat je afleiding kan vinden! Dag hielp mij het beste.
Welsie: Balen mindere dag maar er komen echt steeds meer betere dagen. Lekker genieten van je kittens.
Ik hou het hier even bij maar voor alle andere een lieve groet en een hele goede nachtrust gewenst. Lekker slapen doet wonderen.
Paradontax: Welkom!
zaterdag 14 oktober 2017 om 07:59
Paradontax; het duurde wel even maar zo lang niet...wel erg lang wachten tot januari.
Bij onze huisarts hebben ze een praktijkondersteuner waar je soms (ter overbrugging) ook terecht kunt voor gesprekken..misschien bij jouw huisarts ook?
Fijn dat je afleiding hebt aan je werk, kleinkinderen etc!
En is weer beginnen met paroxetine ook een optie? Of wil je dat liever nog niet.
Bij onze huisarts hebben ze een praktijkondersteuner waar je soms (ter overbrugging) ook terecht kunt voor gesprekken..misschien bij jouw huisarts ook?
Fijn dat je afleiding hebt aan je werk, kleinkinderen etc!
En is weer beginnen met paroxetine ook een optie? Of wil je dat liever nog niet.
zaterdag 14 oktober 2017 om 11:01
Jeetje paradontax, wat een enorm lange wachttijd. Ik heb volgens mij echt geluk met waar ik woon, ik moest 4 weken wachten op de (dubbele) intake en daarna kon ik binnen 2 weken terecht bij de psycholoog van mijn keuze. Ik was dan al wel bekend in de praktijk, maar volgens mij maakt dat niet uit. Ik vind het echt schrijnend dat men zo lang moet wachten op broodnodige hulp. Veel sterkte Paradontax, ik hoop dat je hulp kunt krijgen van de praktijkondersteuner.
zaterdag 14 oktober 2017 om 12:41
Hoi paradontax welkom
fijn dat je terecht kan maar het duurt idd wel lang. Ik heb ook een psycholoog gevonden en na wat gedoe met de verzekering mag ik 7 november komen voor een intake. Dit is een vrij gevestigde, dus niet bij een GGZ instelling. Misschien kun je daar ook eens naar kijken. Wordt ook gewoon vergoed die de verzekering als ze een overeenkomst hebben. Ook hebben verzekeringen vaak wachtlijst bemiddeling. Wie weet kunnen zij iets betekenen?
Welsie. Of t bijwerkingen zijn van de AD weet ik niet. Gespannen spieren en (daardoor) spierpijn herken ik wel. En dat je moe ben is ook niet zo gek. Als je zo gespannen bent, daar word je doodmoe van.
Hier gaat t op een af. Drukke week op werk gehad. Verder is onze lieve puber zoon net op de middelbare en dat geeft nogal wat onrust. Bij mij omdat ik wat controle kwijt ben. ..en omdat het huiswerk maken elke dag een strijd is. Na wat onvoldoendes ziet hij ook wel in dat hij echt moet leren voor een proefwerk maar hij heeft zo geen zin en dat geeft frustraties.
Dus meestal kom ik de week wel door maar dan is t zaterdagen dan 'hoef' ik niks en dan voel ik hoe moe ik ben. En dan voel ik me schuldig omdat ik eigenlijk van alles zou moeten willen. Want het is mooi weer een ik zou lekker naar buiten moeten. ..en naar de voetbal van mijn zoon gaan kijken (op de fiets natuurlijk want goed voor me
) etc. Resultaat.......
Ik zit met mijn telefoon hier te schrijven.
Nou ik ga nu echt even naar buiten wie weet knap ik wat op. Fijn weekend allemaal!
fijn dat je terecht kan maar het duurt idd wel lang. Ik heb ook een psycholoog gevonden en na wat gedoe met de verzekering mag ik 7 november komen voor een intake. Dit is een vrij gevestigde, dus niet bij een GGZ instelling. Misschien kun je daar ook eens naar kijken. Wordt ook gewoon vergoed die de verzekering als ze een overeenkomst hebben. Ook hebben verzekeringen vaak wachtlijst bemiddeling. Wie weet kunnen zij iets betekenen?
Welsie. Of t bijwerkingen zijn van de AD weet ik niet. Gespannen spieren en (daardoor) spierpijn herken ik wel. En dat je moe ben is ook niet zo gek. Als je zo gespannen bent, daar word je doodmoe van.
Hier gaat t op een af. Drukke week op werk gehad. Verder is onze lieve puber zoon net op de middelbare en dat geeft nogal wat onrust. Bij mij omdat ik wat controle kwijt ben. ..en omdat het huiswerk maken elke dag een strijd is. Na wat onvoldoendes ziet hij ook wel in dat hij echt moet leren voor een proefwerk maar hij heeft zo geen zin en dat geeft frustraties.
Dus meestal kom ik de week wel door maar dan is t zaterdagen dan 'hoef' ik niks en dan voel ik hoe moe ik ben. En dan voel ik me schuldig omdat ik eigenlijk van alles zou moeten willen. Want het is mooi weer een ik zou lekker naar buiten moeten. ..en naar de voetbal van mijn zoon gaan kijken (op de fiets natuurlijk want goed voor me
) etc. Resultaat.......Ik zit met mijn telefoon hier te schrijven.
Nou ik ga nu echt even naar buiten wie weet knap ik wat op. Fijn weekend allemaal!
zaterdag 14 oktober 2017 om 14:41
Bedankt voor het meedenken.Deze psychologenpraktijk had het eerst plaats bij de rest was de wachttijd nog langer.Het valt dan ook op hoeveel mensen het moeilijk hebben.Omdat ik zo lang paroxitine heb gebruikt deed dit niet zoveel meer,en omdat ik blij ben eindelijk niet meer te slikken ligt het doosje citolapram nog in de kast.Moeheid bij gebruik van ad. Is een bekent bijverschijnsel.Als je eenmaal goed bent ingesteld gaan eigenlijk alle bijverschijnselen weg.Je gaat meestal een stuk beter in je vel zitten en kan de wereld een stuk beter aan.Tenmiste dat is mijn ervaring.Nadeel als je dus stopt dat je weer terug valt in je oude piekerpatroon.Maar om nou mijn hele leven ad te slikken is ook zo wat.Het blijft een moeilijke beslissing.Heb nu metarelex een magnesium preparaat,het lijkt wel iets te helpen dus ik houd jullie op de hoogte.
maandag 16 oktober 2017 om 07:26
Hopelijk dat dat wat verlichting brengt!
Ik ben zelf wel zover dat ik echt niet meer ga stoppen met de antidepressiva.
Ik heb een paar keer afgebouwd ivm kinderwens maar steeds zakte ik weer terug na een paar maanden.
Mijn moeder gebruikt het ook. Het is ook wel genetisch helaas, de gevoeligheid voor angsten.
Ik ben zelf wel zover dat ik echt niet meer ga stoppen met de antidepressiva.
Ik heb een paar keer afgebouwd ivm kinderwens maar steeds zakte ik weer terug na een paar maanden.
Mijn moeder gebruikt het ook. Het is ook wel genetisch helaas, de gevoeligheid voor angsten.
maandag 16 oktober 2017 om 08:28
maandag 16 oktober 2017 om 08:48
Paradontax; hier op het moment hetzelfde..ging sochtends een stuk beter maar heb op het erg last van pms (hormonaal) en die werken bij mij erg op mijn zenuwen/angsten.
Ik lees dat voor veel mensen met spanningsklachten de ochtenden het minst zijn. Bij mij helpt een kop koffie altijd wel en verder maar gewoon bezig gaan.
Ik lees dat voor veel mensen met spanningsklachten de ochtenden het minst zijn. Bij mij helpt een kop koffie altijd wel en verder maar gewoon bezig gaan.
maandag 16 oktober 2017 om 10:48
Hier ook in de ochtend de meeste klachten. Ben ook elke dag rond 6 uur wakker en gejaagd en nerveus. Vandaag moest ik naar de Arboarts en daarna werken en ik ben zooooo moe... Ben twee keer fout gereden naar de Arboarts en dat vind ik dan zo eng, net alsof ik alles niet helemaal onder controle heb. Terwijl het volkomen normaal is om eens fout te rijden.
Heb vandaag weer een komt-het-ooit-goed?-dag. Terwijl het de afgelopen weken echt veel beter ging. Ben er dit weekend ook gewoon op uit getrokken en naar een feestje geweest en dat ging best goed. Alleen die vermoeidheid die hakt er zo in.... en daar word ik dan weer zenuwachtig van.
Wat goed parandontax dat je het huis aan het soppen bent (was). Ik blokker juist van angst, dan komt er helemaal niks meer uit mijn handen en kruip ik in het hoekje van de bank of in mijn bed en blijf ik daar hangen met mijn telefoon of een serie. Terwijl ik ook best weet dat iets doen beter is dan niets doen. Dus daarom vandaag maar naar kantoor gereden. Al is het hier zo vreselijk stil in de herfstvakantie, dus echt afleiding geeft het nog niet.
Heb vandaag weer een komt-het-ooit-goed?-dag. Terwijl het de afgelopen weken echt veel beter ging. Ben er dit weekend ook gewoon op uit getrokken en naar een feestje geweest en dat ging best goed. Alleen die vermoeidheid die hakt er zo in.... en daar word ik dan weer zenuwachtig van.
Wat goed parandontax dat je het huis aan het soppen bent (was). Ik blokker juist van angst, dan komt er helemaal niks meer uit mijn handen en kruip ik in het hoekje van de bank of in mijn bed en blijf ik daar hangen met mijn telefoon of een serie. Terwijl ik ook best weet dat iets doen beter is dan niets doen. Dus daarom vandaag maar naar kantoor gereden. Al is het hier zo vreselijk stil in de herfstvakantie, dus echt afleiding geeft het nog niet.
maandag 16 oktober 2017 om 12:17
Bezig zijn helpt wel maar echt rust ervaar ik niet.Vind het trouwens fijn om hier even mijn verhaal te kunnen doen.Als je het zelf nooit heb gehad denken mensen echt waar heb je het over.Mijn schoonzus die zich alleen maar druk maakt of er sneeuw is gevallen in Oostenrijk en bij iedere vlok heel Facebook volkalkt,zei ga gewoon wat leuks doe.Ja was het maar zo makkelijk.Fijn Welsie dat je weer gewoon lekker naar een feestje bent geweest.Ik herken dat moe zijn wel,het put je gewoon uit.Toch probeer ik maar wat te gaan doen anders kom ik de dag soms haast niet door.
maandag 16 oktober 2017 om 14:26
Dat herken ik zo goed Welsie..dat blokkeren..
Hier gaat het ook even niet fijn..ik ben een paar weken geleden gestart met schematherapie (2 middagen per week). Ging goed, daarnaast ook op een werkervaringsplek begonnen dus best een vol programma.
Helaas nu al een flink aantal behoorlijke pms waardoor mijn angst etc weer behoorlijk wordt aangewakkerd. Gelukkig kwam ik er aardig doorheen door afleiding te zoeken. Vandaag lukte dat alleen niet..ik voelde zoveel spanning dat ik ben gaan googlen (wat ik dus juist niet moet doen met mijn hypochondrie). Ik had naar schematherapie gemoeten maar ik trok het gewoon niet..was gewoon erg in paniek. Mijn dochter was vandaag ook erg moe dus ik kreeg haar ook al bijna niet naar de oppas. Uiteindelijk heb ik me tot ziekgemeld bij de therapie. Vervelende is dat je maar 1x mag missen (en ik had al 1x gemist) waardoor het nu dus stop wordt gezet. Voelt zo als falen. Mijn man ook boos dat ik niet gegaan ben. Ik doe alleen zo mijn best...ben gewoon even heel verdrietig...
Hier gaat het ook even niet fijn..ik ben een paar weken geleden gestart met schematherapie (2 middagen per week). Ging goed, daarnaast ook op een werkervaringsplek begonnen dus best een vol programma.
Helaas nu al een flink aantal behoorlijke pms waardoor mijn angst etc weer behoorlijk wordt aangewakkerd. Gelukkig kwam ik er aardig doorheen door afleiding te zoeken. Vandaag lukte dat alleen niet..ik voelde zoveel spanning dat ik ben gaan googlen (wat ik dus juist niet moet doen met mijn hypochondrie). Ik had naar schematherapie gemoeten maar ik trok het gewoon niet..was gewoon erg in paniek. Mijn dochter was vandaag ook erg moe dus ik kreeg haar ook al bijna niet naar de oppas. Uiteindelijk heb ik me tot ziekgemeld bij de therapie. Vervelende is dat je maar 1x mag missen (en ik had al 1x gemist) waardoor het nu dus stop wordt gezet. Voelt zo als falen. Mijn man ook boos dat ik niet gegaan ben. Ik doe alleen zo mijn best...ben gewoon even heel verdrietig...
