![](/styles/viva/public/images/pijler_images/150x150rounded/icons-150x150-psyche-01.png)
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
dinsdag 25 september 2018 om 11:21
Cat-lady.wat naar dat je de oxazepam niet meer mag gebruiken. Ik weet dat t verslavend is, maar dat zijn anti depressiva toch ook? Of moest je steeds meer gebruiken? Sterkte in ieder geval.
Matz ik hoop dat je in actie ben gekomen. Je gevoel is helaas maar al te herkenbaar.
Ementee hoe is je weekend gegaan?
Hier gaat t nog niet lekker. Ik voel me niet goed op mijn werk. Ik ben onzeker, er is veel drukte en ik twijfel over alles. Heel vermoeiend. Gisteren weer paniekaanval gehad. Vandaag heb ik me ziek gemeld. Dat is pas de 2e keer in 4 jaar maar t lukte me vandaag echt niet. Maar nu zit ik thuis en voel me vreselijk over de ziekmelding en weet ik niet wat ik met de dag aan moet.
Voor alle nieuwe mensen hier welkom! Alle verhalen gelezen maar geen puf om op alles te reageren.
Matz ik hoop dat je in actie ben gekomen. Je gevoel is helaas maar al te herkenbaar.
Ementee hoe is je weekend gegaan?
Hier gaat t nog niet lekker. Ik voel me niet goed op mijn werk. Ik ben onzeker, er is veel drukte en ik twijfel over alles. Heel vermoeiend. Gisteren weer paniekaanval gehad. Vandaag heb ik me ziek gemeld. Dat is pas de 2e keer in 4 jaar maar t lukte me vandaag echt niet. Maar nu zit ik thuis en voel me vreselijk over de ziekmelding en weet ik niet wat ik met de dag aan moet.
Voor alle nieuwe mensen hier welkom! Alle verhalen gelezen maar geen puf om op alles te reageren.
dinsdag 25 september 2018 om 11:26
Ik gebruikte ze toen wel even 2-3 weken iedere dag ja. Max 30mg per dag. Ja daar had huisarts geen antwoord op toen ik zei oxazepam heeft bij mij geen bijwerkingen werkt goed, en antidepressiva is ook verslavend en misschien weer vervelende bijwerkingen. (Heb vele soorten voorheen gehad met nare bijwerkingen). Ik heb mertazipine gekregen als dit niet werkt en ik dit ook niet durf in te nemen moet ik wachten tot het traject bij de ggz gaat lopen voor de juiste medicijnen. Ze weet dat ik met de dag verder achteruit gaat maar het is toch de tijd overbruggen met de gesprekken bij de praktijkondersteuner. Maar durfde net nog niet eens naar de aldi die op 3km afstand zit te fietsen. Mijn huisarts zit 6km verderop, ik moet eigenlijk switchen maar ja midden in zon situatie is dat wel handig?!
Dankje voor je reactie ik vind het even moeilijk alles en iedereen nu te lezen sorry
Dankje voor je reactie ik vind het even moeilijk alles en iedereen nu te lezen sorry
![Sad :(](./../../../../smilies/1_sad.gif)
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
dinsdag 25 september 2018 om 11:27
Het hielp (helpt mij nu soms nog) ook goed. Was je er al een tijd vanaf?
Kreeg je de oxazepam van je huisarts? Even nieuwschierig hoor...ik kom halfjaarlijks bij een psychiater en zij schrijft het mij voor. Ze doet er niet heel moeilijk over dat ik het af en toe neem. Als het maar niet steeds meer wordt.
Ik hoop dat je baad hebt bij je nieuwe medicijnen!
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
dinsdag 25 september 2018 om 11:44
Kaatje; wat vervelend dat het niet lekker gaat..even een
Probeer je niet schuldig te voelen over je ziekmelding..misschien heb je echt even rust nodig?
Ik begrijp ook hoor dat het lastig is om te ontspannen terwijl je misschien met je gedachten bij je werk zit.
Ik ben vandaag vrij maar eigenlijk vind ik dat niet heel fijn. Dat komt omdat ik alleen thuis zijn niet fijn vind de laatste 2 jaar. Te veel confrontatie met mezelf...herken je dat?
![Hug :hug:](./../../../../smilies/1_hug.gif)
Probeer je niet schuldig te voelen over je ziekmelding..misschien heb je echt even rust nodig?
Ik begrijp ook hoor dat het lastig is om te ontspannen terwijl je misschien met je gedachten bij je werk zit.
Ik ben vandaag vrij maar eigenlijk vind ik dat niet heel fijn. Dat komt omdat ik alleen thuis zijn niet fijn vind de laatste 2 jaar. Te veel confrontatie met mezelf...herken je dat?
dinsdag 25 september 2018 om 11:56
Ja in slechte momenten kon ik het bij mijn oude huisarts altijd aanvragen en kon dan altijd een receptje ophalen. Werd gelukkig ook vergoed bij mij. Helaas heb ik nu een andere omdat de mijne weg is en die is heel moeilijk hiermee.matz schreef: ↑25-09-2018 11:27Het hielp (helpt mij nu soms nog) ook goed. Was je er al een tijd vanaf?
Kreeg je de oxazepam van je huisarts? Even nieuwschierig hoor...ik kom halfjaarlijks bij een psychiater en zij schrijft het mij voor. Ze doet er niet heel moeilijk over dat ik het af en toe neem. Als het maar niet steeds meer wordt.
Ik hoop dat je baad hebt bij je nieuwe medicijnen!
Ik heb het alleen die periode gebruikt van die 3 weken, en toen moest ik abrupt stoppen en het ging vorige week beter met mij. Nu steeds meer bergafwaarts ik durf vrij weinig meer. Ben net wezen fietsen wilde naar de winkel stuk verder maar ik kon het niet werd gek van het licht en alles om mij heen dus ben terug gegaan. De laatste dagen faal ik steeds meer, terwijl ik juist er zo goed mee bezig was. Eerst ging het wel en nu lukt alles met de dag steeds minder.
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
dinsdag 25 september 2018 om 12:41
Niemand hier faalt! Ondanks die klote angst proberen we toch nog zoveel mogelijk te doen. En uiteindelijk komt alles goed. Maar ik snap dat het voor sommigen moeilijk te geloven is. Heb ik zelf ook als ik me minder goed voel.
Tot nu toe gaat het wel oke met mij vandaag. Maar mijn angst is er vooral in situaties dat ik niet makkelijk weg kan. En ik heb even een pauze genomen van school om even niks te moeten. Hoef pas vrijdag weer te reizen en dan is ook mijn eerste afspraak bij de psycholoog. Vind ik best wel spannend..
Gisteren ging ik rond lunchtijd naar de AH en ik had al best wel honger. Op weg naar de AH ging het wel maar in de winkel zelf wilde ik alles snel pakken want ik was bang om flauw te vallen door de honger (terwijl het maar 2.5 uur geleden was sinds ik voor het laatst gegeten had). Thuis lunch gegeten en naar mijn kamer gegaan (woon nog thuis en had geen behoefte aan sociaal contact) en ja hoor, mijn humeur was weer volledig omgeslagen en ik moest weer huilen. Er hoeft maar iets kleins te gebeuren of ik zit weer te huilen. Vermoeiend. Ben daarna maar gaan schilderen op nummer en een rondje gaan lopen en toen ging het wel weer.
Tot nu toe gaat het wel oke met mij vandaag. Maar mijn angst is er vooral in situaties dat ik niet makkelijk weg kan. En ik heb even een pauze genomen van school om even niks te moeten. Hoef pas vrijdag weer te reizen en dan is ook mijn eerste afspraak bij de psycholoog. Vind ik best wel spannend..
Gisteren ging ik rond lunchtijd naar de AH en ik had al best wel honger. Op weg naar de AH ging het wel maar in de winkel zelf wilde ik alles snel pakken want ik was bang om flauw te vallen door de honger (terwijl het maar 2.5 uur geleden was sinds ik voor het laatst gegeten had). Thuis lunch gegeten en naar mijn kamer gegaan (woon nog thuis en had geen behoefte aan sociaal contact) en ja hoor, mijn humeur was weer volledig omgeslagen en ik moest weer huilen. Er hoeft maar iets kleins te gebeuren of ik zit weer te huilen. Vermoeiend. Ben daarna maar gaan schilderen op nummer en een rondje gaan lopen en toen ging het wel weer.
dinsdag 25 september 2018 om 16:28
Lieve mensen, ik ben even niet komen kijken en zie een stortvloed aan berichten! Heel goed van ons, elkaar ondersteunen.
Ik kan niet op iedereen een reactie geven, maar zal effe schrijven wat me te binnen schiet.
Eerst en vooral, AD zijn NIET verslavend. Je kan er niet aan gewennen, waardoor je steeds sterker moet gaan.
Wat wel zo is, is dat het een bepaald gevoel van zekerheid geeft, zodat stoppen niet makkelijk is. En uiteraard helpt het ook puur chemisch.
Maar, ook belangrijk, AD is niet iets dat je als falen moet zien, waar je zo snel mogelijk mee moet stoppen. Als je, zoals ik, weinig bijwerkingen van hebt, is het geen enkel probleem die hulp te gebruiken.
Benzo's daarentegen zijn wel verslavend, dus wees er voorzichtig mee. Enkel als het echt ondraaglijk is, zou ik het nemen. Ik heb het 1 keer genomen, en als je mijn verhaal leest, zal je lezen dat ik heel lang in de fase 'ondraaglijk' heb gezeten.
Je moet niet sterker willen zijn dan nodig, maar je moet jezelf ook niet te veel 'verdoven', de confrontatie is nuttig.
Voorts: @Kaatje71 (en de anderen): er is niets 'falen' aan het feit dat het soms wat minder gaat. Iemand die hervalt met kanker faalt toch ook niet?
Los daarvan: iedereen heeft slechtere dagen, ook 'gezonde' mensen. Wij panikeren snel als we een mindere dag hebben, moe zijn, stress voelen, etc ("het is er weer"), met weinig positiefs tot gevolg.
Ik ken uiteraard het gevoel (of beter: herken de gedachte), maar probeer ze los te laten. Piekeren is zinloos. En dan herhaal ik mijn advies over het piekerkwartier inlassen
.
Weet ook dat jullie allemaal moediger zijn dan jullie denken. De strijd met jezelf aangaan, is het moeilijkste wat er is. Daar moet je lef voor hebben. Wees trots op jezelf dat je dat doet!
@matz: alleen zijn is niet altijd eenvoudig. Het is de verveling die toeslaat, je krijgt tijd om te denken. Afleiding is essentieel en werkt ook. Iets actiefs doen.
Wat mijn weekend betreft: mijn partner is dan toch thuis gebleven (niet voor mij, ze zat er zelf even door), dus alles vlot verlopen. Nu, ik voel me globaal genomen eigenlijk goed de laatste tijd (anderhalve week-twee weken?). Afwachten.
Ik blijf meelezen, maar mijn tekst is lang genoeg nu
![:thumbsup:](./../../../../smilies/thumbsup.gif)
Ik kan niet op iedereen een reactie geven, maar zal effe schrijven wat me te binnen schiet.
Eerst en vooral, AD zijn NIET verslavend. Je kan er niet aan gewennen, waardoor je steeds sterker moet gaan.
Wat wel zo is, is dat het een bepaald gevoel van zekerheid geeft, zodat stoppen niet makkelijk is. En uiteraard helpt het ook puur chemisch.
Maar, ook belangrijk, AD is niet iets dat je als falen moet zien, waar je zo snel mogelijk mee moet stoppen. Als je, zoals ik, weinig bijwerkingen van hebt, is het geen enkel probleem die hulp te gebruiken.
Benzo's daarentegen zijn wel verslavend, dus wees er voorzichtig mee. Enkel als het echt ondraaglijk is, zou ik het nemen. Ik heb het 1 keer genomen, en als je mijn verhaal leest, zal je lezen dat ik heel lang in de fase 'ondraaglijk' heb gezeten.
Je moet niet sterker willen zijn dan nodig, maar je moet jezelf ook niet te veel 'verdoven', de confrontatie is nuttig.
Voorts: @Kaatje71 (en de anderen): er is niets 'falen' aan het feit dat het soms wat minder gaat. Iemand die hervalt met kanker faalt toch ook niet?
Los daarvan: iedereen heeft slechtere dagen, ook 'gezonde' mensen. Wij panikeren snel als we een mindere dag hebben, moe zijn, stress voelen, etc ("het is er weer"), met weinig positiefs tot gevolg.
Ik ken uiteraard het gevoel (of beter: herken de gedachte), maar probeer ze los te laten. Piekeren is zinloos. En dan herhaal ik mijn advies over het piekerkwartier inlassen
![Wink ;-)](./../../../../smilies/icon_e_wink.gif)
Weet ook dat jullie allemaal moediger zijn dan jullie denken. De strijd met jezelf aangaan, is het moeilijkste wat er is. Daar moet je lef voor hebben. Wees trots op jezelf dat je dat doet!
@matz: alleen zijn is niet altijd eenvoudig. Het is de verveling die toeslaat, je krijgt tijd om te denken. Afleiding is essentieel en werkt ook. Iets actiefs doen.
Wat mijn weekend betreft: mijn partner is dan toch thuis gebleven (niet voor mij, ze zat er zelf even door), dus alles vlot verlopen. Nu, ik voel me globaal genomen eigenlijk goed de laatste tijd (anderhalve week-twee weken?). Afwachten.
Ik blijf meelezen, maar mijn tekst is lang genoeg nu
![Smile :-)](./../../../../smilies/icon_e_smile.gif)
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
woensdag 26 september 2018 om 09:56
Hoe doen jullie dat toch. Ik ga met de dag meer achteruit kan amper meer wat eten. Ik weeg 53,4 weer afgevallen na gisteren. Ik probeer het kleine beetjes maar het is niet genoeg. Gisteren lag ik om 4 uur al op bed, kon niet meer.
Ik hoop dat maatje van mij de mirtazipine mag ophalen want ik kan niet meer. Ik ben zo draaierig duizelig beroerd. Ik kan echt niet naar buiten met zo weinig energy
Ik ben bang hoe kan ik uberhaupt hulp krijgen bij de ggz hoe kom ik daar in godsnaam 10km fietsen door de drukte ik trek dat niet en al helemaal niet met zo weinig energy.
Vriend van me zei laat je aub opnemen dit kan zo langer niet meer je vecht maar en vecht maar ik ben zo bang je hierdoor te verliezen en daar ben ik zelf ook bang voor. Maar ik denk niet dat zo iets zomaar gaat als ik aangeef goede hulp te willen krijgen waardoor ik wel verder kom. En de klachten echt goed aangepakt worden
Ik hoop dat maatje van mij de mirtazipine mag ophalen want ik kan niet meer. Ik ben zo draaierig duizelig beroerd. Ik kan echt niet naar buiten met zo weinig energy
Ik ben bang hoe kan ik uberhaupt hulp krijgen bij de ggz hoe kom ik daar in godsnaam 10km fietsen door de drukte ik trek dat niet en al helemaal niet met zo weinig energy.
Vriend van me zei laat je aub opnemen dit kan zo langer niet meer je vecht maar en vecht maar ik ben zo bang je hierdoor te verliezen en daar ben ik zelf ook bang voor. Maar ik denk niet dat zo iets zomaar gaat als ik aangeef goede hulp te willen krijgen waardoor ik wel verder kom. En de klachten echt goed aangepakt worden
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
woensdag 26 september 2018 om 11:27
De tranen springen in mijn ogen bij het lezen van al deze verhalen. Wat een gevechten leveren we toch dagelijks.
Ik heb gisteren echt een rot dag . Ik trok t niet en heb mijn schoonvader gebeld die in t verleden ook vaker geholpen heeft (man was in buitenland en ik moest met dochter naar dokter). Ik vond t zo naar om hen weer te bellen. Ging voor mijn gevoel zo terug in de tijd dat t echt slecht ging.
Voor mijn gevoel gaat t op dit moment gewoon nu niet goed. Maar ik weet niet wat te doen. Ik heb geen therapeut, weet niet of ik morgen gewoon moet gaan werken of dat ik rust moet nemen. Ik kan op t moment niet eens beslissen wat we eten of van de bank komen. Als ik dan ga werken, stop ik heel veel energie in 'er zijn' en ben daarna kapot. Ben bang dat ik boven mijn macht werk, maar weet ook dat ik slim genoeg ben en dat mijn gedachten en oordelen over mezelf me in de weg zitten.
Matz de confrontatie met mezelf herken ik maar al te goed. Daarom ga ik graag naar mijn werk. Dan hoeft dat niet. Dan krijg ik dingen te doen en kan ik mezelf even vergeten.
Catlady..veel sterkte. Wellicht een idee om een andere dokter om raad te vragen? Ik vind t raar dat ze je ineens van de oxazepam halen zonder goede begeleiding en zonder goede hulp. Dat het verslavend is oké. Maar t helpt je.
Dat heb je zo te horen nu nodig.
Ik wens je veel sterkte en trek aan de bel bij je arts als t echt niet meer gaat.
Evylime dat huilen om niks. .Zo herkenbaar. .knap dat je je toch heb weten af te leiden! !!
Ik heb gisteren echt een rot dag . Ik trok t niet en heb mijn schoonvader gebeld die in t verleden ook vaker geholpen heeft (man was in buitenland en ik moest met dochter naar dokter). Ik vond t zo naar om hen weer te bellen. Ging voor mijn gevoel zo terug in de tijd dat t echt slecht ging.
Voor mijn gevoel gaat t op dit moment gewoon nu niet goed. Maar ik weet niet wat te doen. Ik heb geen therapeut, weet niet of ik morgen gewoon moet gaan werken of dat ik rust moet nemen. Ik kan op t moment niet eens beslissen wat we eten of van de bank komen. Als ik dan ga werken, stop ik heel veel energie in 'er zijn' en ben daarna kapot. Ben bang dat ik boven mijn macht werk, maar weet ook dat ik slim genoeg ben en dat mijn gedachten en oordelen over mezelf me in de weg zitten.
Matz de confrontatie met mezelf herken ik maar al te goed. Daarom ga ik graag naar mijn werk. Dan hoeft dat niet. Dan krijg ik dingen te doen en kan ik mezelf even vergeten.
Catlady..veel sterkte. Wellicht een idee om een andere dokter om raad te vragen? Ik vind t raar dat ze je ineens van de oxazepam halen zonder goede begeleiding en zonder goede hulp. Dat het verslavend is oké. Maar t helpt je.
Dat heb je zo te horen nu nodig.
Ik wens je veel sterkte en trek aan de bel bij je arts als t echt niet meer gaat.
Evylime dat huilen om niks. .Zo herkenbaar. .knap dat je je toch heb weten af te leiden! !!
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
woensdag 26 september 2018 om 15:35
Kaatje; wat vervelend dat je je zo rot voelt! Leef met je mee, zit zelf ook niet lekker. Nerveus, geen zin in eten. Ik herken wel dat je dan (zoals jij je schoonvader belt) iets doet of voelt wat je weer aan eerder doet denken en dat dat niet fijn voelt! Maar nu is niet toen..probeer dat vast te houden
Ik heb het ook druk op mijn werk, aan de ene kant fijn, aan de andere kant vraag ik me ook af of het niet te veel is allemaal.
Het is wel fijn om te overleggen met iemand, therapeut?, wat verstandig is nu. Ik heb ook weer een afspraak met de psycholoog gemaakt, ook al kan ik pas in november terecht. Het idee dat er een afspraak staat voelt al fijn.
Ben je eerder bij iemand geweest? Vaak als het niet langer dan een jaar geleden is kun je zonder verwijzing weer een afspraak maken.
![Hug :hug:](./../../../../smilies/1_hug.gif)
Ik heb het ook druk op mijn werk, aan de ene kant fijn, aan de andere kant vraag ik me ook af of het niet te veel is allemaal.
Het is wel fijn om te overleggen met iemand, therapeut?, wat verstandig is nu. Ik heb ook weer een afspraak met de psycholoog gemaakt, ook al kan ik pas in november terecht. Het idee dat er een afspraak staat voelt al fijn.
Ben je eerder bij iemand geweest? Vaak als het niet langer dan een jaar geleden is kun je zonder verwijzing weer een afspraak maken.
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
donderdag 27 september 2018 om 09:52
Ik word 's ochtends vaak een beetje nerveus wakker. Zo irritant. Vandaag ook weer maar heb morgen intake bij de psycholoog en dat vind ik heel spannend. Moet ook weer reizen morgen. Over het reizen maak ik me (nog) niet druk, wat al een verbetering is want eerder kon ik me op maandag al druk maken over dat ik op vrijdag moet reizen.
Ik doe het nu eigenlijk vooral rustig aan. Heb even geen school tot november, ga alleen tussendoor nog voor toetsen en uitreiking van mijn propedeuse (10 oktober, moet er nu even niet aan denken dat ik daar 1.5 uur moet zitten). Maar verder zit ik eigenlijk gewoon thuis. Ik probeer iedere dag een rondje te lopen, ik ben bezig met schilderen op nummer, kijk youtube en ik ben maandag begonnen met yoga. Gewoon via YouTube, 10 minuten. Hoop dat ik dat volhoud. Heb t nu 2x gedaan en vind t wel fijn om te doen.
Ik doe het nu eigenlijk vooral rustig aan. Heb even geen school tot november, ga alleen tussendoor nog voor toetsen en uitreiking van mijn propedeuse (10 oktober, moet er nu even niet aan denken dat ik daar 1.5 uur moet zitten). Maar verder zit ik eigenlijk gewoon thuis. Ik probeer iedere dag een rondje te lopen, ik ben bezig met schilderen op nummer, kijk youtube en ik ben maandag begonnen met yoga. Gewoon via YouTube, 10 minuten. Hoop dat ik dat volhoud. Heb t nu 2x gedaan en vind t wel fijn om te doen.
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
donderdag 27 september 2018 om 09:59
Weten jullie trouwens hoe zo'n intake eruit ziet? Bij informatie over de afspraak staat: onderzoek en advies.
Hoor je gelijk je diagnose? Ik merk alweer dat ik het niet fijn vind dat ik niet weet wat ik kan verwachten. Ik ben iemand die graag de controle heeft (vandaar ook mijn angst om flauw te vallen denk ik), en dat kan me zo dwars zitten soms
Hoor je gelijk je diagnose? Ik merk alweer dat ik het niet fijn vind dat ik niet weet wat ik kan verwachten. Ik ben iemand die graag de controle heeft (vandaar ook mijn angst om flauw te vallen denk ik), en dat kan me zo dwars zitten soms
donderdag 27 september 2018 om 10:43
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
donderdag 27 september 2018 om 10:59
Evylime intake is vaak kennismaken. Je verteld over je problemen, wat je hoopt te bereiken met therapie en wat je hulp vraag is.
Dus daar kun je alvast over nadenken. S
Matz....wat k.. Zijn die periodes toch. Ik heb me dinsdag ziek gemeld en ben nu nog thuis. De gedachte om iets te doen of mijn werk te bellen is bijna overweldigend. Ik word al moe van een praatje met de buurman
.
Ik heb geen therapeut om te overleggen. De laatste keer dat ik een therapeut had, was heel kort. We hebben de therapie toen afgebroken omdat de therapeut ziek was (ernstig). Ik heb toen geen nieuwe gezocht.
Veel sterkte voor iedereen.
Ik hoop voor ons dat deze periode weer snel overgaat.
Dus daar kun je alvast over nadenken. S
Matz....wat k.. Zijn die periodes toch. Ik heb me dinsdag ziek gemeld en ben nu nog thuis. De gedachte om iets te doen of mijn werk te bellen is bijna overweldigend. Ik word al moe van een praatje met de buurman
Ik heb geen therapeut om te overleggen. De laatste keer dat ik een therapeut had, was heel kort. We hebben de therapie toen afgebroken omdat de therapeut ziek was (ernstig). Ik heb toen geen nieuwe gezocht.
Veel sterkte voor iedereen.
Ik hoop voor ons dat deze periode weer snel overgaat.
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
donderdag 27 september 2018 om 11:12
Het is een dubbele afspraak, de eerste duurt 45 minuten en is met 1 persoon en de tweede duurt een halfuur en is met 2 personen. Dus 1 uur en 15 minuten totaal. Ben benieuwd.
Kaatje: kun je niet alsnog weer met een therapeut gaan praten? Misschien lucht het wat op, krijg je evt weer therapie.
Heel veel sterkte allemaal. Ik ga even een rondje lopen.
Kaatje: kun je niet alsnog weer met een therapeut gaan praten? Misschien lucht het wat op, krijg je evt weer therapie.
Heel veel sterkte allemaal. Ik ga even een rondje lopen.
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
donderdag 27 september 2018 om 12:39
Hebben jullie ook zo'n moeite met voor jezelf kiezen? Ik heb dus voor mezelf besloten om school even te laten voor wat het is en aan mezelf te werken zodat ik over een ruime maand hopelijk de lessen weer kan volgen (of iig een paar).
Maar voor deze periode zijn we bezig met een project met zn drieën. Maar ik ben er nu natuurlijk niet en iemand anders ook niet dus degene die er wel altijd is vind t lastig hoe nu verder. Ik heb aangeboden om vanaf een afstand eraan te werken maar dat is ook lastig. Ze heeft begrip voor mijn situatie maar ik merk dat ik me toch schuldig voel erover. Ik heb al geaccepteerd dat het voor mij waarschijnlijk een herkansing word.
Maar ik heb dan ook de neiging om sorry te zeggen tegen ze. En dan denk ik nee. Ik ga geen sorry zeggen omdat ik voor mezelf kies, omdat ik mijn gezondheid belangrijker vind dan een opdracht op school. Maar het blijft lastig..
Maar voor deze periode zijn we bezig met een project met zn drieën. Maar ik ben er nu natuurlijk niet en iemand anders ook niet dus degene die er wel altijd is vind t lastig hoe nu verder. Ik heb aangeboden om vanaf een afstand eraan te werken maar dat is ook lastig. Ze heeft begrip voor mijn situatie maar ik merk dat ik me toch schuldig voel erover. Ik heb al geaccepteerd dat het voor mij waarschijnlijk een herkansing word.
Maar ik heb dan ook de neiging om sorry te zeggen tegen ze. En dan denk ik nee. Ik ga geen sorry zeggen omdat ik voor mezelf kies, omdat ik mijn gezondheid belangrijker vind dan een opdracht op school. Maar het blijft lastig..
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
vrijdag 28 september 2018 om 09:08
Evylime ik begrijp dat je je schuldig voelt, ik denk een heel herkenbaar gevoel voor velen van ons. Schuldig dat je je mede scholier 'in de steek laat' en bij mij speelt ook twijfel of ik me niet gewoon aanstel en gewoon door moet. Maar voor jezelf kiezen is zo belangrijk. Jij hebt nu rust nodig. Maar ook al weet je dat met je hoofd, blijft er toch vaak een stemmetje in je dat wat anders zegt. Ik zou willen dat ik je kon zeggen hoe dat stemmetje stil te krijgen maar ik weet t niet. .
Matz Hoe was je ochtend?
Mijn dag gisteren was oké. Man werkte thuis en zoon was ziek. Ik heb verder rustig aan gedaan en gisteravond keken we gezellig expeditie robinson. Ik voelde me even erg normaal. Het was zo fijn dat ik niet maar bed wilde, maar gewoon even van t gevoel genieten. ..
Inmiddels heb ik ook een afspraak met een therapeut gemaakt. Wat ik wel vreemd vond is daar ze helemaal niks wilde weten toen ik de afspraak maakte. Ze zei ' dat hoor ik bij de intake wel' . Zou toch denken dat ze vooraf iets wil horen en of ze op grond daarvan het wel of niet zinvol vindt om een afspraak te maken.
Nou helaas is t rustige gevoel van gisteravond weer weg en zit ik er vol nerveuze energie maar ik hou me maar vast aan hoe ik me gisteren voelde!
Goede dag voor iedereen!
Matz Hoe was je ochtend?
Mijn dag gisteren was oké. Man werkte thuis en zoon was ziek. Ik heb verder rustig aan gedaan en gisteravond keken we gezellig expeditie robinson. Ik voelde me even erg normaal. Het was zo fijn dat ik niet maar bed wilde, maar gewoon even van t gevoel genieten. ..
Inmiddels heb ik ook een afspraak met een therapeut gemaakt. Wat ik wel vreemd vond is daar ze helemaal niks wilde weten toen ik de afspraak maakte. Ze zei ' dat hoor ik bij de intake wel' . Zou toch denken dat ze vooraf iets wil horen en of ze op grond daarvan het wel of niet zinvol vindt om een afspraak te maken.
Nou helaas is t rustige gevoel van gisteravond weer weg en zit ik er vol nerveuze energie maar ik hou me maar vast aan hoe ik me gisteren voelde!
Goede dag voor iedereen!
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
vrijdag 28 september 2018 om 12:24
Kaatje: goed dat je een afspraak gemaakt hebt! Wanneer heb je de intake?
Ik kom net terug van de psycholoog. Hele verhaal verteld en zij heeft heel veel gevraagd, ook veel doorgevraagd. Ze dacht zelf aan een depressie.
Daarna kwam er nog een hoofdpsycholoog bij, zij heeft ook nog een aantal vragen gesteld en samen kwamen ze er eigenlijk uit dat ik 2 diagnoses heb en dat ze denken dat mijn somberheid niet alleen met de angst te maken heeft maar ook met het feit dat ik zo gewend ben om mijn emoties weg te drukken. Maargoed we gaan eerst werken aan de angst en dan kijken of de somberheid minder word. Vanaf volgende week begin ik met cognitieve gedragstherapie. Ik ben benieuwd. Het zou een intensieve behandeling worden zeiden ze.
Ik kom net terug van de psycholoog. Hele verhaal verteld en zij heeft heel veel gevraagd, ook veel doorgevraagd. Ze dacht zelf aan een depressie.
Daarna kwam er nog een hoofdpsycholoog bij, zij heeft ook nog een aantal vragen gesteld en samen kwamen ze er eigenlijk uit dat ik 2 diagnoses heb en dat ze denken dat mijn somberheid niet alleen met de angst te maken heeft maar ook met het feit dat ik zo gewend ben om mijn emoties weg te drukken. Maargoed we gaan eerst werken aan de angst en dan kijken of de somberheid minder word. Vanaf volgende week begin ik met cognitieve gedragstherapie. Ik ben benieuwd. Het zou een intensieve behandeling worden zeiden ze.
![](https://forum.viva.nl/styles/viva/theme/images/placeholder.gif)
vrijdag 28 september 2018 om 15:03
Ja inderdaad, ik was echt even bang dat ik weer weken moest wachten. Gelukkig niet.
En dankjewel
ik ben blij dat ik nu eindelijk hulp heb. Kan het alleen maar beter worden denk ik dan.
Ik zit nu in de bus richting mijn vriend, heb nog een lange reis te gaan, 2.5 uur. En ik vind het heel spannend maar ik moet zeggen dat het wel gaat eigenlijk. De zenuwen zijn nu een stuk minder dan afgelopen zondag bijvoorbeeld. Het enige wat ik nu wel echt vervelend vind is die brok in mijn keel maar ik weet dat dat van de stress is. Ik ga deze reis proberen zo lang mogelijk vol te houden zonder oxazepam. En ik hoop natuurlijk het helemaal niet nodig te hebben. Ben benieuwd!
En dankjewel
![Smile :)](./../../../../smilies/smile.gif)
Ik zit nu in de bus richting mijn vriend, heb nog een lange reis te gaan, 2.5 uur. En ik vind het heel spannend maar ik moet zeggen dat het wel gaat eigenlijk. De zenuwen zijn nu een stuk minder dan afgelopen zondag bijvoorbeeld. Het enige wat ik nu wel echt vervelend vind is die brok in mijn keel maar ik weet dat dat van de stress is. Ik ga deze reis proberen zo lang mogelijk vol te houden zonder oxazepam. En ik hoop natuurlijk het helemaal niet nodig te hebben. Ben benieuwd!
vrijdag 28 september 2018 om 16:45
Hallo allemaal, wat fijn om te lezen dat ik op dit moment niet de enige ben.
Ik wil ook graag mijn verhaal even kort kwijt.
Op dit moment zit ik 1,5 maand thuis terwijl ik eigenlijk stage moet lopen voor mijn studie. Ik weet van mijzelf dat ik altijd wel angstig ben geweest maar kon daar altijd mee leven en heb de laatste jaren ook alles gedaan wat ik leuk vond. Deze hele zomer heb ik gewerkt om een leuk zakcentje te hebben voor als ik alleen aan de andere kant van Nederland zit voor stage en in mijn vrije tijd ben ik veel naar festivals geweest en dagjes weg maar aan het eind van de zomer werd het mij opeens allemaal te veel. Ik was o.a. constant aan het trillen en oppervlakkig aan het ademen en ik dacht dat het wel weer over ging maar het is alleen maar erger geworden.
Ik kreeg meer paniekaanvallen, was constant vermoeid en ging met moeite de deur uit. Het vertrouwen in mijzelf is zo gezegd gewoon weg en kan grotendeels alleen maar doemdenken. Op een gegeven moment ben ik naar praktijk ondersteuner geweest en die gooide het op dat ik stage heel eng vond en het overlijden van mijn moeder. Mijn moeder is 2,5 jaar geleden overleden aan kanker.
Na dat gesprek zei ze dat ik een beginnende paniekstoornis had en dat ik eind dit jaar maar weer een keer langs mag komen om te kijken hoe het gaat. Tevens ben ik doorverwezen naar haptonomie, maar het lijkt alsof de haptonoom mij ook niet begrijpt. Zij denkt dat ik bang ben voor de stage terwijl ik vorig jaar een halfjaar in het buitenland heb gestudeerd en heb er toen totaal geen last van had. Ze focust dus telkens alleen op angst voor stage (maar het liefst begon ik gisteren nog) terwijl ik mij steeds slechter begin te voelen. Slaap heel slecht (ben wel moe maar door het piekeren blijf ik mijzelf maar wakker houden en eenmaal weer wakker kan ik niet meer verder slapen), heel weinig energie, weinig zin heb om überhaupt nog maar iets te doen (alleen of met vrienden), doe dus het liefste niks en ik kan slecht tegen plekken met veel mensen. Dat wordt mij dan snel te veel en dan wil ik gewoon weg. Ben ondertussen naar de dokter gegaan en die heeft mij doorverwezen naar een psycholoog met een wachtlijst van minimaal 5 weken.
Maar oke, dit is echt een chaotisch verhaal en veel te lang maar hoop dat ik iets aan de psycholoog heb binnenkort. Sorry voor dit lange verhaal
Ik wil ook graag mijn verhaal even kort kwijt.
Op dit moment zit ik 1,5 maand thuis terwijl ik eigenlijk stage moet lopen voor mijn studie. Ik weet van mijzelf dat ik altijd wel angstig ben geweest maar kon daar altijd mee leven en heb de laatste jaren ook alles gedaan wat ik leuk vond. Deze hele zomer heb ik gewerkt om een leuk zakcentje te hebben voor als ik alleen aan de andere kant van Nederland zit voor stage en in mijn vrije tijd ben ik veel naar festivals geweest en dagjes weg maar aan het eind van de zomer werd het mij opeens allemaal te veel. Ik was o.a. constant aan het trillen en oppervlakkig aan het ademen en ik dacht dat het wel weer over ging maar het is alleen maar erger geworden.
Ik kreeg meer paniekaanvallen, was constant vermoeid en ging met moeite de deur uit. Het vertrouwen in mijzelf is zo gezegd gewoon weg en kan grotendeels alleen maar doemdenken. Op een gegeven moment ben ik naar praktijk ondersteuner geweest en die gooide het op dat ik stage heel eng vond en het overlijden van mijn moeder. Mijn moeder is 2,5 jaar geleden overleden aan kanker.
Na dat gesprek zei ze dat ik een beginnende paniekstoornis had en dat ik eind dit jaar maar weer een keer langs mag komen om te kijken hoe het gaat. Tevens ben ik doorverwezen naar haptonomie, maar het lijkt alsof de haptonoom mij ook niet begrijpt. Zij denkt dat ik bang ben voor de stage terwijl ik vorig jaar een halfjaar in het buitenland heb gestudeerd en heb er toen totaal geen last van had. Ze focust dus telkens alleen op angst voor stage (maar het liefst begon ik gisteren nog) terwijl ik mij steeds slechter begin te voelen. Slaap heel slecht (ben wel moe maar door het piekeren blijf ik mijzelf maar wakker houden en eenmaal weer wakker kan ik niet meer verder slapen), heel weinig energie, weinig zin heb om überhaupt nog maar iets te doen (alleen of met vrienden), doe dus het liefste niks en ik kan slecht tegen plekken met veel mensen. Dat wordt mij dan snel te veel en dan wil ik gewoon weg. Ben ondertussen naar de dokter gegaan en die heeft mij doorverwezen naar een psycholoog met een wachtlijst van minimaal 5 weken.
Maar oke, dit is echt een chaotisch verhaal en veel te lang maar hoop dat ik iets aan de psycholoog heb binnenkort. Sorry voor dit lange verhaal