Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
woensdag 10 oktober 2018 om 12:35
Hoe gaat het verder met de rest?
Hier op en neer; zeker wel goede moment dat ik denk' hé, ik voel me weer even mijn 'oude' ik zeg maar', de dag erna kan ik weer allemaal 'spoken' zien. Vooral in de ochtend...
Met mijn 'oude ik' bedoel ik meer het beter kunnen relativeren van gedachten/angsten..ze beter opzij kunnen zetten. Dat vind ik nog lastig..
Hier op en neer; zeker wel goede moment dat ik denk' hé, ik voel me weer even mijn 'oude' ik zeg maar', de dag erna kan ik weer allemaal 'spoken' zien. Vooral in de ochtend...
Met mijn 'oude ik' bedoel ik meer het beter kunnen relativeren van gedachten/angsten..ze beter opzij kunnen zetten. Dat vind ik nog lastig..
woensdag 10 oktober 2018 om 12:43
Matz: ik denk ook dat het vaak zo gaat met herstellen, met ups en downs. En dat je momenten hebt dat je je weer de oude voelt is goed! Het gaat de goede richting op! Heb je al besloten of je gaat ophogen?
Met mij gaat het ook met ups en downs, alleen dan meer het depressieve gedeelte. Mijn zusje heeft ook een depressie denken we maar ze wil niet naar de dokter. Maar ondertussen verpest ze de sfeer hier in huis en ik merk aan mezelf dat het niet goed is voor me. Ik voel me hier een soort van gevangen in een negatieve sfeer.
Eind van de middag heb ik mijn propedeuse uitreiking en ik ben zo zenuwachtig. Hij duurt 1.5 uur.. mijn vader gaat mee maar die begrijpt het niet echt. Mijn vriend zou meegaan maar die kon geen vrij krijgen van zn werk. Dus heb ik het idee dat ik het alsnog alleen moet doen. Ik weet dat het goedkomt want het is tot nu toe alle keren goed gegaan. Maarja de zenuwen blijven. Word er zo moe van.
Met mij gaat het ook met ups en downs, alleen dan meer het depressieve gedeelte. Mijn zusje heeft ook een depressie denken we maar ze wil niet naar de dokter. Maar ondertussen verpest ze de sfeer hier in huis en ik merk aan mezelf dat het niet goed is voor me. Ik voel me hier een soort van gevangen in een negatieve sfeer.
Eind van de middag heb ik mijn propedeuse uitreiking en ik ben zo zenuwachtig. Hij duurt 1.5 uur.. mijn vader gaat mee maar die begrijpt het niet echt. Mijn vriend zou meegaan maar die kon geen vrij krijgen van zn werk. Dus heb ik het idee dat ik het alsnog alleen moet doen. Ik weet dat het goedkomt want het is tot nu toe alle keren goed gegaan. Maarja de zenuwen blijven. Word er zo moe van.
woensdag 10 oktober 2018 om 14:33
Hier gaat het nog steeds redelijk, af en toe wel bang dat het ineens weer komt . Een soort bom die op ontploffen staat maar dit niet doet ofzo....Ik heb de angstige gedachtes nog wel steeds, maar raak er wat minder van in paniek ofzo.. Mijn vriend stelde laatst spontaan voor een dagje naar een van de eilanden te gaan, dan is de spanning wel vol aanwezig! Dit kon later niet doorgaan in ivm een afspraak die ik die dag had staan maar had erg veel moeite om de keus te maken om wel of niet te gaan. Op een eiland heb ik nog veel meer het gevoel ''niet weg te kunnen'' wat het spannender maakt. Terwijl ik weet dat het uiteindelijk toch elke keer goed komt? Wat maakt het dan toch elke keer zo moeilijk, zo frustrerend!!
Zijn jullie wel eens bang dat mensen je zat zijn ivm je klachten? zoals vrienden, familie of een partner?
@Matz herkenbaar wat je schrijft, dan op en neer gedoe.. je hoopt op een constant stijgende lijn maar helaas werkt dat meestal niet zo. Relativeren is ook niet altijd makkelijk, merk zelf dat als ik me iets beter voel dat dat automatisch iets beter gaat.
@ Evylime Kan me heel goed voorstellen dat het pittig is zo'n situatie in huis. Het heeft toch uiteindelijk invloed op iedereen. Waarom wil je zusje niet naar de dokter?
Heel veel succes met je uitreiking vanmiddag, alleen al het halen van je propedeuse, daar mag je trots op zijn hoor!! Je moet maar zo denken, vanavond heb je het alweer achter de rug.
Zijn jullie wel eens bang dat mensen je zat zijn ivm je klachten? zoals vrienden, familie of een partner?
@Matz herkenbaar wat je schrijft, dan op en neer gedoe.. je hoopt op een constant stijgende lijn maar helaas werkt dat meestal niet zo. Relativeren is ook niet altijd makkelijk, merk zelf dat als ik me iets beter voel dat dat automatisch iets beter gaat.
@ Evylime Kan me heel goed voorstellen dat het pittig is zo'n situatie in huis. Het heeft toch uiteindelijk invloed op iedereen. Waarom wil je zusje niet naar de dokter?
Heel veel succes met je uitreiking vanmiddag, alleen al het halen van je propedeuse, daar mag je trots op zijn hoor!! Je moet maar zo denken, vanavond heb je het alweer achter de rug.
woensdag 10 oktober 2018 om 14:39
Hi,
Ik kan me heel erg in jouw verhaal vinden. Ik ben zelf 22 en ben nog aan het studeren. Het gaat inderdaad met ups en downs, en zodra je in een down zit denk je dat het nooit meer goed komt. Dat herken ik heel erg! Ik zit zelf momenteel ook in een diepe down omdat ik niet weet wat ik met mijn studie en toekomst wil. Of ik weet het niet omdat ik in een down zit. In ieder geval, het is een chaos in mijn hoofd. Gisteren toch op een of andere manier weer energie gekregen om dingen te ondernemen, waaronder ook lekker even naar de yoga gaan. Heeft me zo goed gedaan! Ik weet niet of je al yoga doet, maar is zeker een aanrader!
Verder ben ik ook altijd duizelig, ook als ik me goed voel. Dat herken ik ook heel erg!
Voel je vooral niet schuldig tegenover je kind en je man, het is nou eenmaal even zo en het wordt beter, geloof me! Ups en downs horen erbij maar uiteindelijk zal je er sterker uitkomen. Ik leef in ieder geval met je mee
Ik kan me heel erg in jouw verhaal vinden. Ik ben zelf 22 en ben nog aan het studeren. Het gaat inderdaad met ups en downs, en zodra je in een down zit denk je dat het nooit meer goed komt. Dat herken ik heel erg! Ik zit zelf momenteel ook in een diepe down omdat ik niet weet wat ik met mijn studie en toekomst wil. Of ik weet het niet omdat ik in een down zit. In ieder geval, het is een chaos in mijn hoofd. Gisteren toch op een of andere manier weer energie gekregen om dingen te ondernemen, waaronder ook lekker even naar de yoga gaan. Heeft me zo goed gedaan! Ik weet niet of je al yoga doet, maar is zeker een aanrader!
Verder ben ik ook altijd duizelig, ook als ik me goed voel. Dat herken ik ook heel erg!
Voel je vooral niet schuldig tegenover je kind en je man, het is nou eenmaal even zo en het wordt beter, geloof me! Ups en downs horen erbij maar uiteindelijk zal je er sterker uitkomen. Ik leef in ieder geval met je mee
woensdag 10 oktober 2018 om 15:04
Die frustratie dat je weet dat het toch wel goed komt herken ik heel erg. Ik maak me iedere keer weer druk om situaties, die ook iedere keer goed gegaan zijn. Zo irritant.Elin33 schreef: ↑10-10-2018 14:33Hier gaat het nog steeds redelijk, af en toe wel bang dat het ineens weer komt . Een soort bom die op ontploffen staat maar dit niet doet ofzo....Ik heb de angstige gedachtes nog wel steeds, maar raak er wat minder van in paniek ofzo.. Mijn vriend stelde laatst spontaan voor een dagje naar een van de eilanden te gaan, dan is de spanning wel vol aanwezig! Dit kon later niet doorgaan in ivm een afspraak die ik die dag had staan maar had erg veel moeite om de keus te maken om wel of niet te gaan. Op een eiland heb ik nog veel meer het gevoel ''niet weg te kunnen'' wat het spannender maakt. Terwijl ik weet dat het uiteindelijk toch elke keer goed komt? Wat maakt het dan toch elke keer zo moeilijk, zo frustrerend!!
Zijn jullie wel eens bang dat mensen je zat zijn ivm je klachten? zoals vrienden, familie of een partner?
@Matz herkenbaar wat je schrijft, dan op en neer gedoe.. je hoopt op een constant stijgende lijn maar helaas werkt dat meestal niet zo. Relativeren is ook niet altijd makkelijk, merk zelf dat als ik me iets beter voel dat dat automatisch iets beter gaat.
@ Evylime Kan me heel goed voorstellen dat het pittig is zo'n situatie in huis. Het heeft toch uiteindelijk invloed op iedereen. Waarom wil je zusje niet naar de dokter?
Heel veel succes met je uitreiking vanmiddag, alleen al het halen van je propedeuse, daar mag je trots op zijn hoor!! Je moet maar zo denken, vanavond heb je het alweer achter de rug.
Mijn zusje ziet hulp vragen als falen. Dat ze het niet zelf kan oplossen. Maar ze heeft dit nu al een tijdje en het wordt niet beter. En wij kunnen ook niks voor haar doen. Ze praat wel met iemand op school over faalangst. Ik hoop dat die uiteindelijk voorstelt om naar de dokter oid te gaan.
Ondertussen ben ik zo ontzettend zenuwachtig. Over ongeveer 45 minuten gaan we weg. Nu heb ik dus ook die frustratie dat ik weet dat het goedkomt, dat er niks gebeurd maar toch super zenuwachtig. Ook beetje licht in mijn hoofd soms van de spanning, waardoor ik weer bang ben om flauw te vallen terwijl dat niet kan in dit geval.. pffff. Ik vind mezelf maar vervelend op dit moment.
woensdag 10 oktober 2018 om 22:42
Ik ben al een tijdje wat stil, maar ik lees wel alles mee. Vind het nog altijd fijn om jullie verhalen en ervaringen te lezen.
Het gaat best wel goed met me. Nadat ik AD ben gaan gebruiken is de angst voor het grootste gedeelte verdwenen en is er opeens weer ruimte voor andere emoties. Ik kom nu toe aan het rouwen om mijn moeder. Ik voel me af en toe enorm verdrietig en huil een rivier, maar dat zijn gezonde emoties naar mijn idee als iemand waar je zo veel van hebt gehouden overleden is. Ik heb rustige dagen en ik heb dagen waarbij het verdriet me bij vlagen overvalt, maar dat laat ik over me heen komen.
@ementee ik vraag me af of er geen werk voor jou bestaat waarbij je wel je intelligentie en uitdaging kan hebben, maar niet die constante deadlines die zoveel stress geven. Ik ben zelf van een “ren en vlieg” functie naar een functie gegaan waar het allemaal wat rustiger gaat, maar waar ik wel de tijd heb om de diepte in te gaan en alles helemaal uit te pluizen. Dat past zo veel beter bij mijn persoonlijkheid, ik ben daar veel gelukkiger. Ik zou het je gunnen dat je ook iets kan vinden wat je gelukkiger maakt.
@evylime wat rot om te horen over je opa. Heb je een goede band met hem?
Het gaat best wel goed met me. Nadat ik AD ben gaan gebruiken is de angst voor het grootste gedeelte verdwenen en is er opeens weer ruimte voor andere emoties. Ik kom nu toe aan het rouwen om mijn moeder. Ik voel me af en toe enorm verdrietig en huil een rivier, maar dat zijn gezonde emoties naar mijn idee als iemand waar je zo veel van hebt gehouden overleden is. Ik heb rustige dagen en ik heb dagen waarbij het verdriet me bij vlagen overvalt, maar dat laat ik over me heen komen.
@ementee ik vraag me af of er geen werk voor jou bestaat waarbij je wel je intelligentie en uitdaging kan hebben, maar niet die constante deadlines die zoveel stress geven. Ik ben zelf van een “ren en vlieg” functie naar een functie gegaan waar het allemaal wat rustiger gaat, maar waar ik wel de tijd heb om de diepte in te gaan en alles helemaal uit te pluizen. Dat past zo veel beter bij mijn persoonlijkheid, ik ben daar veel gelukkiger. Ik zou het je gunnen dat je ook iets kan vinden wat je gelukkiger maakt.
@evylime wat rot om te horen over je opa. Heb je een goede band met hem?
anoniem_372174 wijzigde dit bericht op 10-10-2018 22:43
Reden: ...
Reden: ...
0.17% gewijzigd
donderdag 11 oktober 2018 om 07:00
Taivalkoski; wat fijn dat de ad je goed doet!!
Toevallig..ik ben ook van werk geswitched een jaar geleden. Ik heb tijden als doktersassistente gewerkt, de laatste jaren in het ziekenhuis. Mijn angst is dus hypochondrisch, mooie combie
...dat is ontstaan toen ik al als doktersassistente werkte. Wel vaak het idee gehad dat het beter zou zijn als ik niet meer in het medische zou werken maar op zich ging het best oké. Totdat mijn angsten heftiger werden door pms en een heftige gebeurtenis. Ik ben toen in de ziektewet beland en uiteindelijk in ander werk. Ik werk nu als secretaresse 
op een hogeschool waar ik het super fijn heb!
Fijn dat jij ook op je plek zit qua werk!!
Toevallig..ik ben ook van werk geswitched een jaar geleden. Ik heb tijden als doktersassistente gewerkt, de laatste jaren in het ziekenhuis. Mijn angst is dus hypochondrisch, mooie combie
...dat is ontstaan toen ik al als doktersassistente werkte. Wel vaak het idee gehad dat het beter zou zijn als ik niet meer in het medische zou werken maar op zich ging het best oké. Totdat mijn angsten heftiger werden door pms en een heftige gebeurtenis. Ik ben toen in de ziektewet beland en uiteindelijk in ander werk. Ik werk nu als secretaresse op een hogeschool waar ik het super fijn heb! Fijn dat jij ook op je plek zit qua werk!!
donderdag 11 oktober 2018 om 08:12
Lieve mensjes, al even niets getypt.
Vandeweek ein-de-lijk na jaren zeuren begonnen aan EMDR en de eerste sessie is al een mooie fijne geweest.
Ze pakt nu eerst even de laatste bevalling aan en ik heb al dingen ontdekt. Hierna komt het straatvreesstuk aangepakt. Maar ik ben nu al rustiger in gedachte.
Hiernaast is er in mijn gezin (uiteraard niet mijn eigen gevormde maar waarin ik opgegroeit ben) veel gebeurd. Mijn zusje is weken terug in een psychose beland...doet mij normaal al veel maar nu onder de hormonen helemaal....en mijn pa heeft afgelopen vrijdag een insult gehad.
Vandeweek ein-de-lijk na jaren zeuren begonnen aan EMDR en de eerste sessie is al een mooie fijne geweest.
Ze pakt nu eerst even de laatste bevalling aan en ik heb al dingen ontdekt. Hierna komt het straatvreesstuk aangepakt. Maar ik ben nu al rustiger in gedachte.
Hiernaast is er in mijn gezin (uiteraard niet mijn eigen gevormde maar waarin ik opgegroeit ben) veel gebeurd. Mijn zusje is weken terug in een psychose beland...doet mij normaal al veel maar nu onder de hormonen helemaal....en mijn pa heeft afgelopen vrijdag een insult gehad.
donderdag 11 oktober 2018 om 20:24
Ik ben er nog!Taivalkoski schreef: ↑10-10-2018 22:42@ementee ik vraag me af of er geen werk voor jou bestaat waarbij je wel je intelligentie en uitdaging kan hebben, maar niet die constante deadlines die zoveel stress geven. Ik ben zelf van een “ren en vlieg” functie naar een functie gegaan waar het allemaal wat rustiger gaat, maar waar ik wel de tijd heb om de diepte in te gaan en alles helemaal uit te pluizen. Dat past zo veel beter bij mijn persoonlijkheid, ik ben daar veel gelukkiger. Ik zou het je gunnen dat je ook iets kan vinden wat je gelukkiger maakt.
Wel, goeie vraag. Ik kon rechter worden, maar heb het afgeketst, hoewel ik de zware examens heb gedaan.
Ik doe mijn job graag. Het zelfstandig zijn vreet soms, maakt een mens onzeker, maar dat is nu beter.
Deze week elke dag zware pleitzaken. Het ging geweldig.
Tegenstrevers die me feliciteerden voor sterke pleidooi. Ik die scherp en ad rem ben. Wijze dingen zeg. De bovenhand neem. Gespannen maar gezond.
Cliënten die zeggen zich echt begrepen te voelen en gesteund/geholpen.
Nadien veel bureauwerk, ging vlot.
Kortom, geen angsten, mijn capaciteiten ongeremd kunnen gebruiken. Zalig!
De nieuwe AD lijkt te werken.
Wel elke nacht wakker geworden. Morgen geen rechtbankwerk, even alles aan lager tempo.
vrijdag 12 oktober 2018 om 07:31
Haha nee 9 maandendurende hormonen
Wel ruim over de helft. En dank...
vrijdag 12 oktober 2018 om 08:48
Ik word nu inmiddels al bijna een week wakker met hoofdpijn en een soort zwaar gevoel in mijn hoofd. Soms voelt het als licht in mijn hoofd zijn. Het word erger als ik iets spannends ga doen. Herkend iemand dit?
Gisteren 2.5 uur met het ov gereisd en al die tijd bang geweest voor flauwvallen omdat ik dus zoveel last van mijn hoofd had. Daarna nam het wat af maar ik was kapot.
Maandag moet ik weer naar de psycholoog en dokter, dan zal ik het ook aangeven. Ik weet wel dat het door de spanning en stress komt maar ik vind het zo naar. Vooral het licht in mijn hoofd zijn
Gisteren 2.5 uur met het ov gereisd en al die tijd bang geweest voor flauwvallen omdat ik dus zoveel last van mijn hoofd had. Daarna nam het wat af maar ik was kapot.
Maandag moet ik weer naar de psycholoog en dokter, dan zal ik het ook aangeven. Ik weet wel dat het door de spanning en stress komt maar ik vind het zo naar. Vooral het licht in mijn hoofd zijn
vrijdag 12 oktober 2018 om 09:27
Oh dat blijft zo een naar gevoel en het is zo herkenbaar is een echte trigger voor mij. Daarom ben ik echt al in een jaar niet meer met de trein geweest. En de metro lukt twee haltesEvylime schreef: ↑12-10-2018 08:48Ik word nu inmiddels al bijna een week wakker met hoofdpijn en een soort zwaar gevoel in mijn hoofd. Soms voelt het als licht in mijn hoofd zijn. Het word erger als ik iets spannends ga doen. Herkend iemand dit?
Gisteren 2.5 uur met het ov gereisd en al die tijd bang geweest voor flauwvallen omdat ik dus zoveel last van mijn hoofd had. Daarna nam het wat af maar ik was kapot.
Maandag moet ik weer naar de psycholoog en dokter, dan zal ik het ook aangeven. Ik weet wel dat het door de spanning en stress komt maar ik vind het zo naar. Vooral het licht in mijn hoofd zijn
vrijdag 12 oktober 2018 om 09:50
Evylime..ben benieuwd hoe je uitreiking is gegaan. Heb je er (een beetje) van kunnen genieten?
Yourlocalhero. Hoe gaat t met je zwangerschap? Hoe ver ben je nu? Wat ontzettend naar van je zus en vader. Ik hoop dat je ondanks dat toch geniet van je zwangerschap. Weet je al wat je krijgt (ja en baby
maar t geslacht? )?
Hier gaat t denk ik wel goed. Ik vind t altijd moeilijk aan te geven omdat t tijdens de dag zo kan wisselen. Woensdag ochtend was naar. Zoveel zenuwen, maag van streek, om niks. Toen mijn dochter van 11 thuiskwam uit school wilde ze met me winkelen. ...en dit is nogal wat want ze loopt altijd in een oude spijkerbroek, shirtje en gympies. Maar ze wilde 'iets leuks'. Ik heb mezelf opzij gezet, iets kalmerends ingenomen en gegaan. We hadden zo'n gezellige middag en belandden zelfs op terras met een vriendinnetje en haar moeder. Ik was trots maar een stemmetje zei me ook. ...jaaaaaaaa je kan wel trots zijn MAAR je hebt dit enkel kunnen doen doordat je iets kalmerends geslikt heb. Maar f...dat stemmetje. Dan maar niet 'op eigen kracht'. .dan maar niet ' alles ondergaan en niet angstig zijn voor t gevoel'....ik heb t wel gedaan! En zo werd een rot ochtend en hele gezellige middag.
Goed weekend iedereen!
Yourlocalhero. Hoe gaat t met je zwangerschap? Hoe ver ben je nu? Wat ontzettend naar van je zus en vader. Ik hoop dat je ondanks dat toch geniet van je zwangerschap. Weet je al wat je krijgt (ja en baby
maar t geslacht? )?Hier gaat t denk ik wel goed. Ik vind t altijd moeilijk aan te geven omdat t tijdens de dag zo kan wisselen. Woensdag ochtend was naar. Zoveel zenuwen, maag van streek, om niks. Toen mijn dochter van 11 thuiskwam uit school wilde ze met me winkelen. ...en dit is nogal wat want ze loopt altijd in een oude spijkerbroek, shirtje en gympies. Maar ze wilde 'iets leuks'. Ik heb mezelf opzij gezet, iets kalmerends ingenomen en gegaan. We hadden zo'n gezellige middag en belandden zelfs op terras met een vriendinnetje en haar moeder. Ik was trots maar een stemmetje zei me ook. ...jaaaaaaaa je kan wel trots zijn MAAR je hebt dit enkel kunnen doen doordat je iets kalmerends geslikt heb. Maar f...dat stemmetje. Dan maar niet 'op eigen kracht'. .dan maar niet ' alles ondergaan en niet angstig zijn voor t gevoel'....ik heb t wel gedaan! En zo werd een rot ochtend en hele gezellige middag.
Goed weekend iedereen!
vrijdag 12 oktober 2018 om 09:59
@kaatje71 ja de zwangerschap gaat eigenlijk best rustig ... ben nu precies 26 weken. En we krijgen een dametje erbij. Grote zus en broer heel blij haha. En ja het van mijn zusje is nog steeds een moeilijke al gaat het beter, je wil haar beschermen..met mijn pa gaat het goed en die is er nuchter in dus dat maakt ons gevoel makkelijker.
vrijdag 12 oktober 2018 om 10:05
De uitreiking is goed gegaan! Toen ik daar zat was ik wel licht in mijn hoofd en daardoor bang om flauw te vallen. Maar ik zat naast een klasgenoot die ervan weet dus ik zei het ook tegen haar. En ze zei meteen: ja maar dat komt door de spanning en je hebt de laatste tijd ook veel spanning gehad. En het hielp ook wel dat ik daar afleiding had omdat ik kon praten met klasgenoten.kaatje71 schreef: ↑12-10-2018 09:50Evylime..ben benieuwd hoe je uitreiking is gegaan. Heb je er (een beetje) van kunnen genieten?
Yourlocalhero. Hoe gaat t met je zwangerschap? Hoe ver ben je nu? Wat ontzettend naar van je zus en vader. Ik hoop dat je ondanks dat toch geniet van je zwangerschap. Weet je al wat je krijgt (ja en baby
Hier gaat t denk ik wel goed. Ik vind t altijd moeilijk aan te geven omdat t tijdens de dag zo kan wisselen. Woensdag ochtend was naar. Zoveel zenuwen, maag van streek, om niks. Toen mijn dochter van 11 thuiskwam uit school wilde ze met me winkelen. ...en dit is nogal wat want ze loopt altijd in een oude spijkerbroek, shirtje en gympies. Maar ze wilde 'iets leuks'. Ik heb mezelf opzij gezet, iets kalmerends ingenomen en gegaan. We hadden zo'n gezellige middag en belandden zelfs op terras met een vriendinnetje en haar moeder. Ik was trots maar een stemmetje zei me ook. ...jaaaaaaaa je kan wel trots zijn MAAR je hebt dit enkel kunnen doen doordat je iets kalmerends geslikt heb. Maar f...dat stemmetje. Dan maar niet 'op eigen kracht'. .dan maar niet ' alles ondergaan en niet angstig zijn voor t gevoel'....ik heb t wel gedaan! En zo werd een rot ochtend en hele gezellige middag.
Goed weekend iedereen!
En dat kalmerende is een hulpmiddel, haalt niet volledig de angst weg (denk ik, zo ervaar ik het) dus ondanks dat je het hebt ingenomen heb je het maar wel mooi gedaan! Dus je kan zeker trots zijn
vrijdag 12 oktober 2018 om 10:07
Heb je hier vaak last van? Ik moet wel met de trein anders zie ik mn vriend nooit meer haha. Maar ik heb er inmiddels een week elke dag last van, ook op dagen dat ik niks heb. Maar dat zal er wel mee te maken hebben dat ik deze week veel spannende dingen had en ik me daar ook druk om maak als ik vrij ben. Maarja maandag even bespreken met de dokter, misschien heeft ze tips oid.yourlocalhero schreef: ↑12-10-2018 09:27Oh dat blijft zo een naar gevoel en het is zo herkenbaar is een echte trigger voor mij. Daarom ben ik echt al in een jaar niet meer met de trein geweest. En de metro lukt twee haltes
vrijdag 12 oktober 2018 om 10:13
Nu niet omdat ik de trein vermijd en de metro is eens in de zoveel tijd en niet alleen.Evylime schreef: ↑12-10-2018 10:07Heb je hier vaak last van? Ik moet wel met de trein anders zie ik mn vriend nooit meer haha. Maar ik heb er inmiddels een week elke dag last van, ook op dagen dat ik niks heb. Maar dat zal er wel mee te maken hebben dat ik deze week veel spannende dingen had en ik me daar ook druk om maak als ik vrij ben. Maarja maandag even bespreken met de dokter, misschien heeft ze tips oid.
Maar ik weet nog dat alles zoveel energie in beslag nam.
En ja dat het een 'verplichting' is maakt het niet beter helaas
vrijdag 12 oktober 2018 om 13:20
Nee idd. En het vergt inderdaad een hoop energie. Ik was zo moe toen ik eindelijk bij mn vriend aan kwam. Ik merk ook dat mijn hoofd zo snel vol is. Dan ben ik een uur bezig met iets voor school en dan moet ik echt even wat anders gaan doen want dan voel ik me alweer licht in mijn hoofd, hoofdpijn, en ik zie ook minder goed. Zo vervelend.yourlocalhero schreef: ↑12-10-2018 10:13Nu niet omdat ik de trein vermijd en de metro is eens in de zoveel tijd en niet alleen.
Maar ik weet nog dat alles zoveel energie in beslag nam.
En ja dat het een 'verplichting' is maakt het niet beter helaas
vrijdag 12 oktober 2018 om 15:42
Dikke knuffel...bedenk zo er is uiteindelijk weer licht aan het eind van de tunnelEvylime schreef: ↑12-10-2018 13:20Nee idd. En het vergt inderdaad een hoop energie. Ik was zo moe toen ik eindelijk bij mn vriend aan kwam. Ik merk ook dat mijn hoofd zo snel vol is. Dan ben ik een uur bezig met iets voor school en dan moet ik echt even wat anders gaan doen want dan voel ik me alweer licht in mijn hoofd, hoofdpijn, en ik zie ook minder goed. Zo vervelend.
zaterdag 13 oktober 2018 om 14:04
Kaatje; knap dat je de stad in gegaan bent! En dan maar met wat rustgevends..boeie..ik doe dat het laatste jaar ook wel.
Yourlocalhero; gefeliciteerd met je zwangerschap! Leuk nog een meisje Hoe oud zijn je 2 andere kinderen?
Evylime; gefeliciteerd met je propedeuse! Wat goed dat je naast een klasgenoot bent gaan zittem die ervan weet. Het even uitspreken van je gevoel kan soms al helpen..herkenbaar wat je ervaart. Spanning kan gewoon veel vervelende klachten geven . Als je weet dat het vd spanning komt scheelt dat vatak al een hoop!
Yourlocalhero; gefeliciteerd met je zwangerschap! Leuk nog een meisje
Hoe oud zijn je 2 andere kinderen? Evylime; gefeliciteerd met je propedeuse! Wat goed dat je naast een klasgenoot bent gaan zittem die ervan weet. Het even uitspreken van je gevoel kan soms al helpen..herkenbaar wat je ervaart. Spanning kan gewoon veel vervelende klachten geven . Als je weet dat het vd spanning komt scheelt dat vatak al een hoop!
zaterdag 13 oktober 2018 om 15:38
Wat leuk nog een klein zusje! Tussen mijn zoon en dochter zit bijna 7 jaar. Omdat ik bij de 1e een postnatale depressie heb gehad heeft het even geduurd (en nog een miskraam gehad). Zoon is nu bijna 14 en ergert zich nu wel s aan zijn zusje van 7yourlocalhero schreef: ↑13-10-2018 14:22@matz dankjewel!! En de oudste is 11 jaar en de jongste 7 jaar. Die worden volgend jaar in het jaar dat de kleine verwacht wordt dus 12 en 8 jaar...dus er zit een mooie tijd tussen.
maar verder ging het prima.
zaterdag 13 oktober 2018 om 18:31
@yourlocalhero, gefeliciteerd met je zwangerschap! Merk je ook verschil met je eigen klachten tijdens en voor zwangerschap?
Ik en mijn vriend willen volgend jaar gaan kijken of het ons ook gegund is, maar merk wel hoewel ik het graag wil, dat ik het ook doodeng vind. Ik ben zelf opgegroeid met een moeder die vaak opgenomen werd tijdens onze jeugd, altijd een erg onveilige jeugd gehad. Vooral bang dat ik het niet aankan, misschien dezelfde fouten zal maken? Maar op een of andere manier overstemd wel het gevoel het graag te willen de angst... Die wens is er eigenlijk pas sinds mijn miskraam in mei.
@kaatje71. wat fijn dat het wat beter met je gaat! Ik vind het zelf ook soms bijna eng om dat op een goeie dag hardop te zeggen, alsof je het daarmee verpest ofzo;)
Met mij gaat het ook redelijk, in de zin van dat werken me goed afgaat, en ik de dagen redelijk vlot door kom. Moet alleen niet teveel gebeuren, en nog wel veel lichamelijke klachten. DSenk je het ene gehad te hebben komt er weer wat nieuws voor in de plek,
Nu de laatste dagen steeds kortademig, pijn tussen de schouderbladen. Ik ben altijd geneigd om alle klachten op angst/paniek te schuiven en nooit naar een dokter te gaan. Maar op welk moment ga je wel? Ik vind het bij mezelf altijd lastig om de afweging te maken....
@ementee wat super dat je AD lijkt te gaan werken! Hopen dat dit in een beetje een stijgende lijn door mag gaan zetten,
En hoe gaat het met jou Matz?
Ik en mijn vriend willen volgend jaar gaan kijken of het ons ook gegund is, maar merk wel hoewel ik het graag wil, dat ik het ook doodeng vind. Ik ben zelf opgegroeid met een moeder die vaak opgenomen werd tijdens onze jeugd, altijd een erg onveilige jeugd gehad. Vooral bang dat ik het niet aankan, misschien dezelfde fouten zal maken? Maar op een of andere manier overstemd wel het gevoel het graag te willen de angst... Die wens is er eigenlijk pas sinds mijn miskraam in mei.
@kaatje71. wat fijn dat het wat beter met je gaat! Ik vind het zelf ook soms bijna eng om dat op een goeie dag hardop te zeggen, alsof je het daarmee verpest ofzo;)
Met mij gaat het ook redelijk, in de zin van dat werken me goed afgaat, en ik de dagen redelijk vlot door kom. Moet alleen niet teveel gebeuren, en nog wel veel lichamelijke klachten. DSenk je het ene gehad te hebben komt er weer wat nieuws voor in de plek,
Nu de laatste dagen steeds kortademig, pijn tussen de schouderbladen. Ik ben altijd geneigd om alle klachten op angst/paniek te schuiven en nooit naar een dokter te gaan. Maar op welk moment ga je wel? Ik vind het bij mezelf altijd lastig om de afweging te maken....
@ementee wat super dat je AD lijkt te gaan werken! Hopen dat dit in een beetje een stijgende lijn door mag gaan zetten,
En hoe gaat het met jou Matz?
zondag 14 oktober 2018 om 08:55
[quote=Elin33 post_id=29112313 time=1539174787 user_id=372573
@Matz herkenbaar wat je schrijft, dan op en neer gedoe.. je hoopt op een constant stijgende lijn maar helaas werkt dat meestal niet zo. Relativeren is ook niet altijd makkelijk, merk zelf dat als ik me iets beter voel dat dat automatisch iets beter gaat.
[/quote]
Elin33; ja dat heb ik ook...
Wat spannend met jullie plannen voor gezinsuitbreiding! Kan me voorstellen dat je eigen jeugd daarin meespeelt. Maar laat je daardoor niet tegenhouden hoor.
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 4 was, heb geen broertjes of zusjes. Daarom vind ik het nu des te speciaal dat dat ik nu 2 kinderen heb en een goede relatie met hun papa. Maar vond het ook doodeng hoor toen we voor de keus stonden.
@Matz herkenbaar wat je schrijft, dan op en neer gedoe.. je hoopt op een constant stijgende lijn maar helaas werkt dat meestal niet zo. Relativeren is ook niet altijd makkelijk, merk zelf dat als ik me iets beter voel dat dat automatisch iets beter gaat.
[/quote]
Elin33; ja dat heb ik ook...
Wat spannend met jullie plannen voor gezinsuitbreiding! Kan me voorstellen dat je eigen jeugd daarin meespeelt. Maar laat je daardoor niet tegenhouden hoor.
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 4 was, heb geen broertjes of zusjes. Daarom vind ik het nu des te speciaal dat dat ik nu 2 kinderen heb en een goede relatie met hun papa. Maar vond het ook doodeng hoor toen we voor de keus stonden.
