Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
vrijdag 28 september 2018 om 17:07
Evylime; heel herkenbaar dat schuldgevoel als je voor jezelf kiest..heel goed dat je het wel doet!
Ik heb regelmatig eind vd dag het even nodig om me af te zonderen (even lekker op bed liggen en een tukkie doen). Niet elke dag maar met name als ik het druk gehad heb. Dan voel ik me ook schuldig, terwijl mijn man hier ook wel s ligt te snurken op de bank. Dat lukt mij dus niet..
Kaatje; wat fijn dat het gister rustig was. Ik heb het ook vaak dat ik me savonds wel oke voel...en vooral bij een gezellig avondje op de bank.
Fijn dat je een afspraak hebt!
Ging vanmorgen redelijk...mijn dochter is ook ziek en man thuis dus kon rustig aan doen. Scheelt ook een hoop..
Ik heb regelmatig eind vd dag het even nodig om me af te zonderen (even lekker op bed liggen en een tukkie doen). Niet elke dag maar met name als ik het druk gehad heb. Dan voel ik me ook schuldig, terwijl mijn man hier ook wel s ligt te snurken op de bank. Dat lukt mij dus niet..
Kaatje; wat fijn dat het gister rustig was. Ik heb het ook vaak dat ik me savonds wel oke voel...en vooral bij een gezellig avondje op de bank.
Fijn dat je een afspraak hebt!
Ging vanmorgen redelijk...mijn dochter is ook ziek en man thuis dus kon rustig aan doen. Scheelt ook een hoop..
vrijdag 28 september 2018 om 17:23
Welkom Drukmaker123 
Wat vervelend dat je je zo rot voelt!
Zo te horen heb je een drukke zomer gehad?
Vergeet niet dat geestelijke klachten ook voort kunnen komen uit vermoeidheid en/of tekorten (ijzer, vit D, B12 o.a.).
Lastig dat je het gevoel hebt niet begrepen te worden betreft je stage..wellicht dat je een fijne psycholoog treft. Balen dat die wachtlijsten altijd zo lang zijn..
Rustig aan ondertussen, het komt weer goed!!
Veel studenten hebben overigens (psychische) klachten. Weet ik toevallig; mijn man is docent.
Wat vervelend dat je je zo rot voelt!
Zo te horen heb je een drukke zomer gehad?
Vergeet niet dat geestelijke klachten ook voort kunnen komen uit vermoeidheid en/of tekorten (ijzer, vit D, B12 o.a.).
Lastig dat je het gevoel hebt niet begrepen te worden betreft je stage..wellicht dat je een fijne psycholoog treft. Balen dat die wachtlijsten altijd zo lang zijn..
Rustig aan ondertussen, het komt weer goed!!
Veel studenten hebben overigens (psychische) klachten. Weet ik toevallig; mijn man is docent.
zaterdag 29 september 2018 om 11:36
Druktemaker: balen dat je niet begrepen word. Dat gevoel is zo vervelend.. ik hoop voor je dat je een goede klik gaat hebben met je psycholoog en dat je snel behandeld kan worden
Het reizen gisteren is goed gegaan! De zenuwen zakte uiteindelijk en ik heb geen oxazepam hoeven nemen. Had ik echt totaal niet verwacht. Hoop dat dit een stapje is richting herstel..
Ik merk wel dat ik moeite heb om met andere mensen te zijn. Als ik met mijn vriend samen ben kan ik me niet altijd helemaal ontspannen omdat ik bang ben dat ik me vervelend ga voelen. En dan denk ik: ik heb gisteren in een trein gezeten met een heleboel mensen om me heen en dat is ook goed gegaan, dus waar maak ik me druk om.. maarja. Ik hoop dat dat met de tijd en met de therapie weer beter gaat worden. Vast wel.
Hoe gaat het verder met iedereen? Ik heb alles van dit topic doorgelezen en sommige schrijven hier niet meer mee. Een goed teken denk ik dan geeft goede hoop dat het weer goed gaat komen met ons!
Het reizen gisteren is goed gegaan! De zenuwen zakte uiteindelijk en ik heb geen oxazepam hoeven nemen. Had ik echt totaal niet verwacht. Hoop dat dit een stapje is richting herstel..
Ik merk wel dat ik moeite heb om met andere mensen te zijn. Als ik met mijn vriend samen ben kan ik me niet altijd helemaal ontspannen omdat ik bang ben dat ik me vervelend ga voelen. En dan denk ik: ik heb gisteren in een trein gezeten met een heleboel mensen om me heen en dat is ook goed gegaan, dus waar maak ik me druk om.. maarja. Ik hoop dat dat met de tijd en met de therapie weer beter gaat worden. Vast wel.
Hoe gaat het verder met iedereen? Ik heb alles van dit topic doorgelezen en sommige schrijven hier niet meer mee. Een goed teken denk ik dan
geeft goede hoop dat het weer goed gaat komen met ons!
maandag 1 oktober 2018 om 16:55
@Evylime
Wat goed van je dat het reizen goed is gegaan, en ook nog eens zonder oxazepam! Vaak zul je zien dat het na een aantal keren een goede ervaring het wat makkelijker word allemaal.
Merk wel bij mezelf dat het een soort ''zwakke plek'' is, als er iets heftigs gebeurd in mijn leven, of ik voel me niet fit etc. ben ik vatbaarder voor de angstklachten.
Hier gaat het de laatste week weer best wel goed,doe nog geen hele gekke spannende dingen, maar geniet wel meer van de kleinere dingen. Voel me als ik alleen thuis ben weer wat meer op mijn gemak, en veiliger. Vanmiddag even met iemand te lunchen geweest, merk wel dat de spanning dan toeneemt maar het lukt me om die uiteindelijk weer naar beneden te krijgen en lekker te eten en te ontspannen. werken gaat goed. Boodschappen doen,of even de stad in is goed te doen.
Weekendje weg geboekt met vriendinnen in het voorjaar van 2019, wel gewoon in NL. Maar merk dat ik dat toch wel echt spannend vind hoor. Hoop me dan nog weer wat beter te voelen...Gelukkig weten ze er van, en is er alle begrip. Maar toch hou ik een soort ''schaamte'' gevoel, het niet voor ze willen verpesten ofzo.
@ Kaatje en Matz; heel herkenbaar dat savonds wat prettiger voelen, heb dat ook vaak. Voel me vaak het minste bij het wakker worden en einde van de middag. Gelukkig gaat dat nu wel iets beter. ''betrap'' me er op dat is soms even een paar uurtjes niet aan de angst denk. Zo fijn is dat!
Wat goed van je dat het reizen goed is gegaan, en ook nog eens zonder oxazepam! Vaak zul je zien dat het na een aantal keren een goede ervaring het wat makkelijker word allemaal.
Merk wel bij mezelf dat het een soort ''zwakke plek'' is, als er iets heftigs gebeurd in mijn leven, of ik voel me niet fit etc. ben ik vatbaarder voor de angstklachten.
Hier gaat het de laatste week weer best wel goed,doe nog geen hele gekke spannende dingen, maar geniet wel meer van de kleinere dingen. Voel me als ik alleen thuis ben weer wat meer op mijn gemak, en veiliger. Vanmiddag even met iemand te lunchen geweest, merk wel dat de spanning dan toeneemt maar het lukt me om die uiteindelijk weer naar beneden te krijgen en lekker te eten en te ontspannen. werken gaat goed. Boodschappen doen,of even de stad in is goed te doen.
Weekendje weg geboekt met vriendinnen in het voorjaar van 2019, wel gewoon in NL. Maar merk dat ik dat toch wel echt spannend vind hoor. Hoop me dan nog weer wat beter te voelen...Gelukkig weten ze er van, en is er alle begrip. Maar toch hou ik een soort ''schaamte'' gevoel, het niet voor ze willen verpesten ofzo.
@ Kaatje en Matz; heel herkenbaar dat savonds wat prettiger voelen, heb dat ook vaak. Voel me vaak het minste bij het wakker worden en einde van de middag. Gelukkig gaat dat nu wel iets beter. ''betrap'' me er op dat is soms even een paar uurtjes niet aan de angst denk. Zo fijn is dat!
woensdag 3 oktober 2018 om 07:20
Elin33; zo herkenbaar..ik voelde me laatste paar dagen best oké. Maandag drukke dag en laat op bed. Gister ook gewerkt ( normaal niet maar moest wat uren inhalen) en ook nog een lang overleg. Thuis was ik bekaf..angsten komen dan ook veel sneller. Ik denk omdat geestelijke weerstand dan minder is en dan floepen ze bij mij gewoon weer binnen..
Ik snap dat dat spannend is zo'n weekend...maar wie weet voel je je dan best heel goed! Ik herken het zo goed..iets heel spannend maken in je hoofd..
Kaatje hoe gaat het nu met jou?
Ik snap dat dat spannend is zo'n weekend...maar wie weet voel je je dan best heel goed! Ik herken het zo goed..iets heel spannend maken in je hoofd..
Kaatje hoe gaat het nu met jou?
woensdag 3 oktober 2018 om 09:38
Elin wat fijn dat je je thuis weer wat met op je gemak voelt. En dat je spanning heb voor weekend weg met vriendinnen snap ik helemaal. Gelukkig weten ze t dus hoef je je niet anders voor te doen. En als er angst komt. ..nou ja. ..dan zie je dan wel! Ik zeg t heel stoer maar ga al jaren niet meer mee met vriendinnen weekend. Er kwamen steeds meer mensen bij die ik niet kende (is uit mijn geboorte plaats) en ze gingen steeds verder weg. Maar als ik foto's voorbij zie komen op facebook gaat er toch een steek van spijt door mee heen.
Matz fijn dat je je beter voelt. Je had toen problemen door wisseling van merk medicatie. Hoe gaat dat nu?
Hier gaat t weer beter. Ik ben vorige week niet naar werk geweest en dat was voor de 2e keer in 4 jaar dat t gewoon niet ging. Maandag voelde ik me beter, maar het heeft mijn zelfvertrouwen wel weer een knauw gegeven. Op werk hadden ze wel al gezien dat t allemaal niet lekker liep de laatste tijd. Ze hebben nu zelfs mijn werk afgebakend zodat ik rustiger kan werken. Ik vind dat heel lief en heb t zeker nodig. ....Maar er blijft iets zeggen dat ik dat gewoon niet wil. Niet anders zijn. ..Maar ik zeg steeds vaker tegen mezelf. .wees dankbaar voor wat je heb en niet kijken naar wat je niet heb, want je krijgt t er niet mee terug.
Vanmiddag moet ik met mijn dochter naar t ziekenhuis ze krijgt een echo. Ze heeft al 3 weken een rare bult in haar hals. De dokter denkt dat t een speekselklier is die verstopt is. Gelukkig gaat mijn schoonvader mee. .Ik word bloednerveus van dat soort dingen.
Ik vind t nu ook moeilijk om mijn ochtend door te komen. Maar ik ga een lijstje maken met dingen die ik moet doen zodat ik niet apathisch in mijn stoel blijf zitten.
Ik wens iedereen een mooie dag!
Matz fijn dat je je beter voelt. Je had toen problemen door wisseling van merk medicatie. Hoe gaat dat nu?
Hier gaat t weer beter. Ik ben vorige week niet naar werk geweest en dat was voor de 2e keer in 4 jaar dat t gewoon niet ging. Maandag voelde ik me beter, maar het heeft mijn zelfvertrouwen wel weer een knauw gegeven. Op werk hadden ze wel al gezien dat t allemaal niet lekker liep de laatste tijd. Ze hebben nu zelfs mijn werk afgebakend zodat ik rustiger kan werken. Ik vind dat heel lief en heb t zeker nodig. ....Maar er blijft iets zeggen dat ik dat gewoon niet wil. Niet anders zijn. ..Maar ik zeg steeds vaker tegen mezelf. .wees dankbaar voor wat je heb en niet kijken naar wat je niet heb, want je krijgt t er niet mee terug.
Vanmiddag moet ik met mijn dochter naar t ziekenhuis ze krijgt een echo. Ze heeft al 3 weken een rare bult in haar hals. De dokter denkt dat t een speekselklier is die verstopt is. Gelukkig gaat mijn schoonvader mee. .Ik word bloednerveus van dat soort dingen.
Ik vind t nu ook moeilijk om mijn ochtend door te komen. Maar ik ga een lijstje maken met dingen die ik moet doen zodat ik niet apathisch in mijn stoel blijf zitten.
Ik wens iedereen een mooie dag!
woensdag 3 oktober 2018 om 10:55
Goeiemorgen iedereen.
Ik heb een weekje niet geschreven, maar wel meegelezen hoor!
Alles blijft herkenbaar: zenuwachtig opstaan, de grens niet weten liggen, na te hard te zijn gegaan op werk of elders extra moeite, betere periodes en slechtere periodes die zich afwisselen, enz..
Wat je dus ook hebt/voelt van dat soort zaken: weet dat dat eigenlijk normaal is en elk van ons dat heeft of heeft gehad op één of andere manier.
Wat ik ook lees: strijdvaardigheid, soms in combinatie met ongeduld en teleurstelling omdat het weer niet is gelukt, maar altijd maar weer proberen.
Respect! Jullie zijn allen helden, stuk voor stuk, ook al voelen wij ons net omgekeerd. De berg is nochtans voor elk van ons zo veel groter dan voor anderen, dus is het nog straffer om die te kunnen beklimmen.
Hoe het met mij gaat? Vrij goed, weze het nu even een moeilijkere dag wegens 'over de stok gesprongen'. Maar, ook belangrijk, ik weet dat een moeilijke dag niet abnormaal is, bij elke mens.
Dus: even gas terugnemen en vooral niet te veel nadenken.
Ik heb een weekje niet geschreven, maar wel meegelezen hoor!
Alles blijft herkenbaar: zenuwachtig opstaan, de grens niet weten liggen, na te hard te zijn gegaan op werk of elders extra moeite, betere periodes en slechtere periodes die zich afwisselen, enz..
Wat je dus ook hebt/voelt van dat soort zaken: weet dat dat eigenlijk normaal is en elk van ons dat heeft of heeft gehad op één of andere manier.
Wat ik ook lees: strijdvaardigheid, soms in combinatie met ongeduld en teleurstelling omdat het weer niet is gelukt, maar altijd maar weer proberen.
Respect! Jullie zijn allen helden, stuk voor stuk, ook al voelen wij ons net omgekeerd. De berg is nochtans voor elk van ons zo veel groter dan voor anderen, dus is het nog straffer om die te kunnen beklimmen.
Hoe het met mij gaat? Vrij goed, weze het nu even een moeilijkere dag wegens 'over de stok gesprongen'. Maar, ook belangrijk, ik weet dat een moeilijke dag niet abnormaal is, bij elke mens.
Dus: even gas terugnemen en vooral niet te veel nadenken.
woensdag 3 oktober 2018 om 11:37
Hoi ementee..over de stok gesprongen..vast weer een Vlaamse uitdrukking. ..Maar ik begrijp je.
Die strijdvaardigheid waar je het over heb. Ik denk wel eens dat dat mijn grootste valkuil is. Omdat ik altijd meer, beter etc. Eis. Maar tegelijk is t ook datgene dat me heeft gebracht waar ik ben na alle hele hele nare periodes.
Dus ik ben nog in strijd met mijn gevoel over strijdvaardigheid
. Teleurstelling is er zeker. Daarom probeer ik nu mijn verwachtingen niet te hoog te hebben. Maar dat is lastig.
Ik wens jou een rustige dag en haal die stok wat naar beneden. .dan hoef je niet zo hoog te springen
Die strijdvaardigheid waar je het over heb. Ik denk wel eens dat dat mijn grootste valkuil is. Omdat ik altijd meer, beter etc. Eis. Maar tegelijk is t ook datgene dat me heeft gebracht waar ik ben na alle hele hele nare periodes.
Dus ik ben nog in strijd met mijn gevoel over strijdvaardigheid
. Teleurstelling is er zeker. Daarom probeer ik nu mijn verwachtingen niet te hoog te hebben. Maar dat is lastig. Ik wens jou een rustige dag en haal die stok wat naar beneden. .dan hoef je niet zo hoog te springen
woensdag 3 oktober 2018 om 12:17
Hallo allemaal, mag ik ook af en toe meeschrijven?
Ik lees al een tijdje mee en lees veel herkenbare dingen.
Heb al jaren last van angst klachten , depressieve klachten en veel lichamelijke klachten.
Het wisselende is ook zo herkenbaar....
Ik kan op vrijdag positief de deur uit lopen op het werk, een gevoel hebben van controle om vervolgens de week erop weer met nerveuze klachten en spanningen op te staan en weer opzien tegen alles...
Alles is dan ineens weer teveel.
(Hormonen zijn bij mij een hele grote boosdoener)
Soms zet ik door maar dat resulteert zich eigenlijk vaak alleen nog maar in meer klachten en soms geef ik er even aan toe en doe ik rustig aan. Ik probeer wel zoveel mogelijk naar mijn lichaam te luisteren, want ik weet dat doorzetten voor mij niet altijd de oplossing is (burnout gehad) maar het blijft moeilijk om er een weg in te vinden.
Ik heb periodes dan voel ik me trots dat ik ondanks hoe ik me vaak voel toch de dingen doe die ik doe, maar dan ineens baal ik weer omdat ik diep van binnen veel meer wil, maar het er niet uit komt en dan kan ik het weer niet accepteren dat dingen vaak zo moeizaam gaan...
Ik ga binnenkort beginnen met Mindfulness, heeft iemand daar ervaring mee? Ben heel benieuwd.
Hopelijk gaat het me iets helpen
Ik lees al een tijdje mee en lees veel herkenbare dingen.
Heb al jaren last van angst klachten , depressieve klachten en veel lichamelijke klachten.
Het wisselende is ook zo herkenbaar....
Ik kan op vrijdag positief de deur uit lopen op het werk, een gevoel hebben van controle om vervolgens de week erop weer met nerveuze klachten en spanningen op te staan en weer opzien tegen alles...
Alles is dan ineens weer teveel.
(Hormonen zijn bij mij een hele grote boosdoener)
Soms zet ik door maar dat resulteert zich eigenlijk vaak alleen nog maar in meer klachten en soms geef ik er even aan toe en doe ik rustig aan. Ik probeer wel zoveel mogelijk naar mijn lichaam te luisteren, want ik weet dat doorzetten voor mij niet altijd de oplossing is (burnout gehad) maar het blijft moeilijk om er een weg in te vinden.
Ik heb periodes dan voel ik me trots dat ik ondanks hoe ik me vaak voel toch de dingen doe die ik doe, maar dan ineens baal ik weer omdat ik diep van binnen veel meer wil, maar het er niet uit komt en dan kan ik het weer niet accepteren dat dingen vaak zo moeizaam gaan...
Ik ga binnenkort beginnen met Mindfulness, heeft iemand daar ervaring mee? Ben heel benieuwd.
Hopelijk gaat het me iets helpen
woensdag 3 oktober 2018 om 13:35
Hallo Yesss, maar natuurlijk mag je meeschrijven!
Zo herkenbaar! Ik heb zelf sinds 2 jaar ook veel last van pms..zo'n verschil tussen de ene helft en andere helft vd cyclus..
Mindfulness goede ervaringen mee..zou het ook weer toe moeten passen!
Kaatje; fijn dat je je maandag weer beter voelde en wat goed dat ze,op je werk met je meedenken!
Succes met je dochter!
Ik merkte dat het gauw beter ging nadat ik weer op de 'oude' zat maar ik heb het idee dat ik niet meer op mijn oude niveau kom zeg maar...al overleg gehad met psychiater om toch nog wat op te hogen maar de laatste keer heb ik daar zo'n last van gehad..
dat ik er nogal tegenaan hik..
Zo herkenbaar! Ik heb zelf sinds 2 jaar ook veel last van pms..zo'n verschil tussen de ene helft en andere helft vd cyclus..
Mindfulness goede ervaringen mee..zou het ook weer toe moeten passen!
Kaatje; fijn dat je je maandag weer beter voelde en wat goed dat ze,op je werk met je meedenken!
Succes met je dochter!
Ik merkte dat het gauw beter ging nadat ik weer op de 'oude' zat maar ik heb het idee dat ik niet meer op mijn oude niveau kom zeg maar...al overleg gehad met psychiater om toch nog wat op te hogen maar de laatste keer heb ik daar zo'n last van gehad..
dat ik er nogal tegenaan hik..
donderdag 4 oktober 2018 om 16:20
Zeer zeker een Vlaamse uitdrukking, die duidelijk iskaatje71 schreef: ↑03-10-2018 11:37Hoi ementee..over de stok gesprongen..vast weer een Vlaamse uitdrukking. ..Maar ik begrijp je.
Die strijdvaardigheid waar je het over heb. Ik denk wel eens dat dat mijn grootste valkuil is. Omdat ik altijd meer, beter etc. Eis. Maar tegelijk is t ook datgene dat me heeft gebracht waar ik ben na alle hele hele nare periodes.
Dus ik ben nog in strijd met mijn gevoel over strijdvaardigheid
Ik wens jou een rustige dag en haal die stok wat naar beneden. .dan hoef je niet zo hoog te springen
. Grenzen aan het overschrijden dus.Was het maar zo simpel de stok te verlagen. Ik word daarin gehinderd door:
- mezelf, die veel te streng is voor zichzelf en het niet afleert
- mezelf: die maar niet wil leren dat genoeg slaap voor hem essentieel is
- de omstandigheden: mijn beroep is soms zeer veeleisend (en anders 'gewoon' veeleisend) en die omstandigheden heb ik zelf niet in de hand. Wij hangen daarin af van anderen vaak, en nu is het een helse periode qua deadlines, pleitzittingen, enz.. Het is ook emotioneel een belastend beroep.
Dus: ik voel me wel nog redelijk goed, maar ik zit eigenlijk redelijk stuk van vermoeidheid. En het drukste moet nog komen, volgende week wordt echt een zeer strak tempo voorzien, met intense dossiers.
Boeiend, maar eigenlijk ben ik daar niet echt voor gemaakt
.
vrijdag 5 oktober 2018 om 07:03
Ementee; klinkt pittig zeg..krijg je daarnaast ook wel energie van je werk?
Kaatje; hoe is het met je dochter gegaan?
Doordat mijn hypochondrie weer erg aanwezig was de laatste tijd ben ik dingen gaan vermijden (ook een soort controle ding om niet weer erg angstig te worden). Ik weet dat het niet reeel is wat ik denk maar ik kan dan erg op de details letten omdat ik juist ga letten op waar ik bang voor ben. Ik ben er teveel op gefixeerd ipv er op afstand naar te kunnen kijken.
Snappen jullie het nog?
Gister was ik er zo klaar mee dat ik ermee gestopt ben ..merk daarom nu alleen weer even heel veel spanning pffff.
Kaatje; hoe is het met je dochter gegaan?
Doordat mijn hypochondrie weer erg aanwezig was de laatste tijd ben ik dingen gaan vermijden (ook een soort controle ding om niet weer erg angstig te worden). Ik weet dat het niet reeel is wat ik denk maar ik kan dan erg op de details letten omdat ik juist ga letten op waar ik bang voor ben. Ik ben er teveel op gefixeerd ipv er op afstand naar te kunnen kijken.
Snappen jullie het nog?
Gister was ik er zo klaar mee dat ik ermee gestopt ben ..merk daarom nu alleen weer even heel veel spanning pffff.
vrijdag 5 oktober 2018 om 10:36
Yesss welkom hier. Ik hoop dat t je helpt om herkenning te vinden en je ei kwijt te kunnen. Ik heb goede ervaring met Mindfulness. Het heeft me niet genezen (dat is t doel ook niet) maar heeft me werk geleerd dat er een andere manier is om naar je klachten te kijken. Het in de praktijk toe passen valt niet mee.
Ementee. Je beroep klinkt heftig. Wat matz al zegt. ..Krijg je energie van bv het winnen van zaken? Je zegt dat je hoge eisen aan jezelf stelt en streng ben. Zijn dat zaken die je zou willen aanpakken en veranderen?
Matz. Het is goed gegaan in het ziekenhuis. Niks ernstigs. .gewoon iets met haar speekselklier. Maar jeetje wat haat ik dat soort dingen. De hele ochtend in de zenuwen (afspraak was s middags). Geen plek in parkeer garage. ..zo'n groot ziekenhuis met al die mensen en gangen. .en dan bijna een uur wachten. Dochter had nergens last van. ..Dus ik kon ook niet te veel laten merken. S avonds ook nog drukte dus ik was aardig gesloopt.
Wat rot dat je hypochondrie zo de kop op steekt. Denk je dat t te maken heeft met de AD (je had toch een ander merk? ). En ga je nog ophogen? Ik kan me voorstellen dat je er niet echt op zit te wachten.
Wat je schrijft over letten op details snap ik niet helemaal. Let je teveel op details in je eigen lijf?
Ik hoop dat jouw spanningen vandaag wat minder worden. Heb je nog iets leuks in de planning? Ik wilde vandaag winkelen (ik kan heel blij worden van bv een nieuwe broek) maar na woensdag en gisteren drukte op werk hen ik besloten het rustig aan te doen vandaag.
Ik wens iedereen een zonnige dag!
. Ementee. Je beroep klinkt heftig. Wat matz al zegt. ..Krijg je energie van bv het winnen van zaken? Je zegt dat je hoge eisen aan jezelf stelt en streng ben. Zijn dat zaken die je zou willen aanpakken en veranderen?
Matz. Het is goed gegaan in het ziekenhuis. Niks ernstigs. .gewoon iets met haar speekselklier. Maar jeetje wat haat ik dat soort dingen. De hele ochtend in de zenuwen (afspraak was s middags). Geen plek in parkeer garage. ..zo'n groot ziekenhuis met al die mensen en gangen. .en dan bijna een uur wachten. Dochter had nergens last van. ..Dus ik kon ook niet te veel laten merken. S avonds ook nog drukte dus ik was aardig gesloopt.
Wat rot dat je hypochondrie zo de kop op steekt. Denk je dat t te maken heeft met de AD (je had toch een ander merk? ). En ga je nog ophogen? Ik kan me voorstellen dat je er niet echt op zit te wachten.
Wat je schrijft over letten op details snap ik niet helemaal. Let je teveel op details in je eigen lijf?
Ik hoop dat jouw spanningen vandaag wat minder worden. Heb je nog iets leuks in de planning? Ik wilde vandaag winkelen (ik kan heel blij worden van bv een nieuwe broek) maar na woensdag en gisteren drukte op werk hen ik besloten het rustig aan te doen vandaag.
Ik wens iedereen een zonnige dag!
vrijdag 5 oktober 2018 om 10:51
Ik heb vanmiddag mijn eerste sessie cognitieve gedragstherapie en ik vind het best spannend. Ze heeft wel uitgelegd wat het inhoud maar ik weet niet precies wat ik ervan kan verwachten en hoe ik dit in de praktijk kan toepassen. Maar dat word vanmiddag allemaal duidelijk. Best raar eigenlijk dat we ons zo zenuwachtig kunnen maken voor iets wat maar een uurtje (bijvoorbeeld) duurt. Van de 24 uur die in een dag zitten, zijn we bang voor 1 uurtje.. maarja helaas werkt dat zo als je lichaam ontregeld is.
We gaan met de therapie eerst mijn angst aanpakken en daarna de depressie. Ik hoop echt dat de angst snel verminderd. Ik heb ook geen idee hoeveel sessies ervoor nodig gaan zijn en hoeveel normaal is..
Ik probeer er geen tijd meer aan te geven maar stiekem hoop ik natuurlijk wel dat met een paar sessies de angst verminderd en ik niet steeds zenuwachtig ben voor alles. Maar misschien is dat naïef om te denken.
Wanneer werd er bij jullie besloten om ook medicijnen erbij te gebruiken? En wie was degene die dat besloot? Mag een psycholoog bijvoorbeeld überhaupt voorstellen om er medicijnen bij te gebruiken?
We gaan met de therapie eerst mijn angst aanpakken en daarna de depressie. Ik hoop echt dat de angst snel verminderd. Ik heb ook geen idee hoeveel sessies ervoor nodig gaan zijn en hoeveel normaal is..
Ik probeer er geen tijd meer aan te geven maar stiekem hoop ik natuurlijk wel dat met een paar sessies de angst verminderd en ik niet steeds zenuwachtig ben voor alles. Maar misschien is dat naïef om te denken.
Wanneer werd er bij jullie besloten om ook medicijnen erbij te gebruiken? En wie was degene die dat besloot? Mag een psycholoog bijvoorbeeld überhaupt voorstellen om er medicijnen bij te gebruiken?
vrijdag 5 oktober 2018 om 12:02
Nou evylime succes vanmiddag! Ik denk dat je er het beste maar gewoon blanco heen kan gaan en dan maar zien hoe t loopt. Misschien is t voor jezelf wel goed om na te denken wat je wil bereiken met je therapie. Wil je van je angst afkomen? Of beter met je angst leren omgaan?
Dan kan je psycholoog je uitleggen hoe haalbaar je doelen zijn en wat je kan verwachten. ..Maar dit staat weer haaks op mijn advies om er gewoon blanco in te gaan
. Ik houd altijd van controle en daarom wil ik precies weten wat ik kan verwachten. ..Maar soms is t beter om de regie uit handen te geven en te zien wat er komt. ..Dus eigenlijk kan ik je geen advies geven
Wat betreft medicatie. Ik geloof niet dat een psycholoog dat mag voorschrijven. Dat zal je huisarts of een psychiater doen. Maar dit kun je zeker wel overleggen met je psycholoog. Nou ik hoop dat je een fijne klik heb. Veel succes..laat je weten hoe t ging?
Dan kan je psycholoog je uitleggen hoe haalbaar je doelen zijn en wat je kan verwachten. ..Maar dit staat weer haaks op mijn advies om er gewoon blanco in te gaan
. Ik houd altijd van controle en daarom wil ik precies weten wat ik kan verwachten. ..Maar soms is t beter om de regie uit handen te geven en te zien wat er komt. ..Dus eigenlijk kan ik je geen advies gevenWat betreft medicatie. Ik geloof niet dat een psycholoog dat mag voorschrijven. Dat zal je huisarts of een psychiater doen. Maar dit kun je zeker wel overleggen met je psycholoog. Nou ik hoop dat je een fijne klik heb. Veel succes..laat je weten hoe t ging?
vrijdag 5 oktober 2018 om 14:11
Ik vind dat steeds zo een rare vraag, "krijg je wel energie van je werk?". Op één of andere manier snap ik niet goed wat daarmee wordt bedoeld.
Ik ken niemand die na een werkdag/-week meer energie heeft. In die zin is het antwoord dus duidelijk neen. Als de vraag is of er positieve elementen aan het werk zijn, is het antwoord ontegensprekelijk 'ja'.
Ik ben dus advocaat, zoals gezegd. In een kantoor met nog twee anderen. Wij behandelen de klassieke rechtstakken: familierecht (echtscheiding, kinderen, erfenissen), verkeer, aansprakelijkheidsrecht, soms een beetje strafrecht, af en toe eens een burengeschil,enz.. De huisartsenij van de advocatuur dus.
Het negatieve is de stress, de grote verantwoordelijkheid (men hangt echt af van hoe goed wij het doen en tijdens pleidooien heb je maar één kans) de verwachtingen (extern, intern en van mezelf), het feit dat mijn job eigenlijk bestaat uit één constant conflict en het feit dat wij altijd het meest negatieve scenario moeten bedenken om dat dan te bestrijden.
Ook lullig is dat de beslissing uiteindelijk door anderen wordt genomen, anderen die soms niet erg gemotiveerd zijn en nauwelijks lezen of horen wat jij naar voren brengt.
Winnen of verliezen is niet essentieel. Liever winnen, en soms is dat echt leuk en verliezen niet, maar vaak weet je wel ongeveer waar het zal eindigen. Als je weet dat je hebt gedaan wat kon, ben je meestal in staat winst of verlies te kaderen. Vergelijk met een arts, dat is quasi identiek.
Het positieve is dat we geregeld oplossingen vinden voor moeilijke problemen, we mensen of ondernemingen echt kunnen helpen met zaken die levensbepalend zijn.
Persoonlijk is het meest positieve dat ik een zeer rusteloze geest heb en mijn werk me daarin helpt. Ik verveel mij bijzonder snel en heb een nogal hoog IQ van rond de 140 (wat geen verdienste is, dat is aangeboren, net zoals iemand snel kan lopen), zodat ik nood heb aan complexe problemen om op te lossen.
Ik vind dus vooral bevrediging wanneer ik een hoop feiten en documenten krijg en daarin dan oplossingen vind, vanuit de denkpiste als jurist.
Ik vind mijn werk ook interessant, zeer boeiend zelfs, meestal. Het enige jammere is dat ik het niet als een hobby kan doen omdat ik al rijk zou zijn (quod non
)Werken is een noodzaak, voor mezelf, maar ook omdat de wereld dat vraagt. En dan is het voor mij niet mogelijk werk te doen dat te repetitief is of inhoudelijk niet uitdagend (al had ik dat liever anders gehad hoor, maar ik heb het geprobeerd en werd er echt heel moedeloos van).
Werken geeft een mens een gevoel nuttig te zijn en andere te helpen in mijn geval, en dat is belangrijk voor mij.
@Evelyme: niet te veel nadenken over de therapie. Gewoon ondergaan, zonder eindresultaat voor ogen.
Het is echt stap voor stap, drie vooruit, twee achteruit.
Wat medicatie betreft: bij mij werd het sterk aangeraden door de psycholoog, toen ze aan mijn hele wezen zag dat ik klaar was om onder de trein te springen..
vrijdag 5 oktober 2018 om 17:36
Ergens blanco in gaan vind ik dus heel moeilijk. Ik wil altijd weten hoe dingen zullen gaan verlopen, hoelang ze duren, etc. Stukje controle willen houden denk ik.
Bij de psycholoog ging het goed, we hebben het gehad over hoe ik mij afgelopen week voelde en we hebben een lijstje gemaakt met dingen die ik spannend vind om te doen. Ook hebben we een G-schema ingevuld. Het stukje "gedachten" vind ik nog best lastig omdat ik snel geneigd ben om al te gaan relativeren, "want ik weet heus wel dat het nergens op slaat". Moet ze nu ook thuis gaan invullen.
Helaas ook minder leuk nieuws gehoord vandaag.. er is bij mijn opa kanker geconstateerd in zn botten. Dus praktisch overal. Het is niet te zeggen hoe lang hij nog heeft, maar ik denk dat het vanaf nu snel zal gaan.. we willen dit weekend even langs gaan bij hem. Ik vind dit super spannend maar ik heb ook zoiets van: ik ga eeuwig spijt krijgen als ik niet zou gaan door die klote angst. Dus daar zal ik doorheen moeten. Opa is nu belangrijker.
Bij de psycholoog ging het goed, we hebben het gehad over hoe ik mij afgelopen week voelde en we hebben een lijstje gemaakt met dingen die ik spannend vind om te doen. Ook hebben we een G-schema ingevuld. Het stukje "gedachten" vind ik nog best lastig omdat ik snel geneigd ben om al te gaan relativeren, "want ik weet heus wel dat het nergens op slaat". Moet ze nu ook thuis gaan invullen.
Helaas ook minder leuk nieuws gehoord vandaag.. er is bij mijn opa kanker geconstateerd in zn botten. Dus praktisch overal. Het is niet te zeggen hoe lang hij nog heeft, maar ik denk dat het vanaf nu snel zal gaan.. we willen dit weekend even langs gaan bij hem. Ik vind dit super spannend maar ik heb ook zoiets van: ik ga eeuwig spijt krijgen als ik niet zou gaan door die klote angst. Dus daar zal ik doorheen moeten. Opa is nu belangrijker.
zaterdag 6 oktober 2018 om 11:10
Ementee; misschien is de uitdrukking 'ergens energie van krijgen' wel typisch Nederlands 
...je schrijft dat je er bevrededing uit haalt, dat is eigenlijk hetzelfde.
Ik herken erg wat je schrijft dat je werk je ook helpt om je hersens aan het werk te zetten. Ik herken dat zeker..mijn werk is een stuk minder complex als dat van jouw maar vind het wel erg fijn om mijn gedachten ergens op te zetten.
Kaatje; fijn dat alles oke is met je dochter! Het letten op details is inderdaad wat lastig uit te leggen.
Ik had inderdaad weer veel klachten door het andere merk maar gelukkig kon ik gauw weer terug op mijn 'oude' , toen ging het gauw beter.
Ik mag ophogen maar twijfel nog..
Evylime; wat een verdrietig nieuws van je opa..goed dat je erheen gaat!
...je schrijft dat je er bevrededing uit haalt, dat is eigenlijk hetzelfde. Ik herken erg wat je schrijft dat je werk je ook helpt om je hersens aan het werk te zetten. Ik herken dat zeker..mijn werk is een stuk minder complex als dat van jouw maar vind het wel erg fijn om mijn gedachten ergens op te zetten.
Kaatje; fijn dat alles oke is met je dochter! Het letten op details is inderdaad wat lastig uit te leggen.
Ik had inderdaad weer veel klachten door het andere merk maar gelukkig kon ik gauw weer terug op mijn 'oude'
, toen ging het gauw beter. Ik mag ophogen maar twijfel nog..
Evylime; wat een verdrietig nieuws van je opa..goed dat je erheen gaat!
zaterdag 6 oktober 2018 om 11:50
Waarom twijfel je om op te hogen Matz?
Ik ga maandag weer een afspraak maken bij de dokter, ze wilde dat ik af en toe nog langs zou komen om te kijken hoe het gaat. Ik denk dat ze dan weer gaat beginnen over antidepressiva dus ik wil bij mijn volgende sessie bij de psycholoog vragen hoe zij denken over therapie icm medicijnen.
Ik wil zeker weten dat ik de juiste keuze maak, mocht de dokter antidepressiva voorstellen.
Heb ergens het idee dat de angst langzaam aan het afzwakken is en dat het verdriet alleen maar meer wordt. Dat van de angst weet ik niet zeker maar ik heb volgende week 2 spannende dingen dus we zullen zien hoe dat gaat.
Ergens ben ik heel bang dat het verdriet alleen maar meer word en dat ik straks wel gedachtes krijg dat ik er geen zin meer in heb.. die heb ik nu nog niet gelukkig. Dus ergens denk ik: geef me die medicijnen maar, dan zwakken mijn emoties tenminste wat af.
Want dat huilen iedere dag word ik ook gek van. Maar ik weet het niet. Ik vind het lastig allemaal.
Ik zou me zo graag weer goed willen voelen, weer blij en vrolijk..
Ik ga maandag weer een afspraak maken bij de dokter, ze wilde dat ik af en toe nog langs zou komen om te kijken hoe het gaat. Ik denk dat ze dan weer gaat beginnen over antidepressiva dus ik wil bij mijn volgende sessie bij de psycholoog vragen hoe zij denken over therapie icm medicijnen.
Ik wil zeker weten dat ik de juiste keuze maak, mocht de dokter antidepressiva voorstellen.
Heb ergens het idee dat de angst langzaam aan het afzwakken is en dat het verdriet alleen maar meer wordt. Dat van de angst weet ik niet zeker maar ik heb volgende week 2 spannende dingen dus we zullen zien hoe dat gaat.
Ergens ben ik heel bang dat het verdriet alleen maar meer word en dat ik straks wel gedachtes krijg dat ik er geen zin meer in heb.. die heb ik nu nog niet gelukkig. Dus ergens denk ik: geef me die medicijnen maar, dan zwakken mijn emoties tenminste wat af.
Want dat huilen iedere dag word ik ook gek van. Maar ik weet het niet. Ik vind het lastig allemaal.
Ik zou me zo graag weer goed willen voelen, weer blij en vrolijk..
zondag 7 oktober 2018 om 09:10
zondag 7 oktober 2018 om 19:58
Ja ik ga het bespreken met mijn dokter en psycholoog.
Is er een reden dat je moet ophogen? Werkt de huidige dosis niet goed genoeg? Misschien kun je het bespreken met je therapeut.
Ik heb morgen een toets op school en ik ben er zenuwachtig voor. Ik ben bang dat als ik daar zit, ik in paniek raak. Terwijl het alle keren dat ik hier bang voor was, het goed gegaan is. Ik weet dat er niks gebeurd, behalve een hoop zenuwen en misschien wat duizeligheid, en toch.. zo vervelend. Maarja. Helaas kun je er alleen van af komen door het gewoon te ondergaan en te zien dat er niks gebeurd.
Ik zal blij zijn als het achter de rug is.
Is er een reden dat je moet ophogen? Werkt de huidige dosis niet goed genoeg? Misschien kun je het bespreken met je therapeut.
Ik heb morgen een toets op school en ik ben er zenuwachtig voor. Ik ben bang dat als ik daar zit, ik in paniek raak. Terwijl het alle keren dat ik hier bang voor was, het goed gegaan is. Ik weet dat er niks gebeurd, behalve een hoop zenuwen en misschien wat duizeligheid, en toch.. zo vervelend. Maarja. Helaas kun je er alleen van af komen door het gewoon te ondergaan en te zien dat er niks gebeurd.
Ik zal blij zijn als het achter de rug is.
maandag 8 oktober 2018 om 13:42
Dankjewel, ik heb nu nauwelijks concentratie om te leren dus over de toets zelf heb ik niet zo'n heel goed gevoel. Maar het zijn altijd meerkeuzevragen dus ik heb zoiets van: misschien lukt het me een voldoende te halen met logisch nadenken en gokken.
Tijdens de toets zelf ging het wel. Ik had last van duizeligheid, wat ik heel vervelend vond want daardoor bang om flauw te vallen. Ik bleef ook maar tegen mezelf zeggen dat dit komt door de spanning en niet omdat ik flauw ga vallen. Als de duizeligheid erger werd ging er een golf van spanning door me heen en dat zakte dan weer. Heb het zonder oxazepam gedaan en ik moet zeggen dat het me meeviel, ondanks de duizeligheid die ik echt heel vervelend vond. Maar ik ben blij dat het erop zit. Ben nu onderweg naar huis, kan niet wachten om weer lekker in bed te kruipen.
We zijn trouwens niet naar opa geweest, alleen mijn vader. Mijn ooms en tante zijn ook geweest. Ze gingen eerst met zn allen bespreken hoe en wat de bedoeling is met de bezoekjes. Ik wil as zondag even met mijn vriend langsgaan.
Met mijn opa zelf ging het naar omstandigheden goed. Volgens mijn vader heeft hij lekker op het balkon gezeten en genoten van het zonnetje en kon je niet echt aan hem zien dat hij zo ziek was. Behandeling is niet meer mogelijk. Het is ook onduidelijk hoelang hij nog heeft. Kan weken zijn, kan ook maanden zijn.
Tijdens de toets zelf ging het wel. Ik had last van duizeligheid, wat ik heel vervelend vond want daardoor bang om flauw te vallen. Ik bleef ook maar tegen mezelf zeggen dat dit komt door de spanning en niet omdat ik flauw ga vallen. Als de duizeligheid erger werd ging er een golf van spanning door me heen en dat zakte dan weer. Heb het zonder oxazepam gedaan en ik moet zeggen dat het me meeviel, ondanks de duizeligheid die ik echt heel vervelend vond. Maar ik ben blij dat het erop zit. Ben nu onderweg naar huis, kan niet wachten om weer lekker in bed te kruipen.
We zijn trouwens niet naar opa geweest, alleen mijn vader. Mijn ooms en tante zijn ook geweest. Ze gingen eerst met zn allen bespreken hoe en wat de bedoeling is met de bezoekjes. Ik wil as zondag even met mijn vriend langsgaan.
Met mijn opa zelf ging het naar omstandigheden goed. Volgens mijn vader heeft hij lekker op het balkon gezeten en genoten van het zonnetje en kon je niet echt aan hem zien dat hij zo ziek was. Behandeling is niet meer mogelijk. Het is ook onduidelijk hoelang hij nog heeft. Kan weken zijn, kan ook maanden zijn.
woensdag 10 oktober 2018 om 10:22
Hallo!
Ik voeg me graag even toe aan deze topic.
Het is ergens wel "geruststellend" te lezen dat ik niet de enige ben met een angststoornis, en dat er lotgenoten zijn met bijna dezelfde ervaringen (nog beter was dat er geen topic was geweest en we allemaal gelukkig zouden zijn natuurlijk
)
Mijn angststoornis is zich in de herfst vorig jaar beginnen uiten (ik had als kind ook faalangst, maar daar kan ik me nog weinig van herinneren).
Ik was toen iets meer dan een jaar gescheiden, had een "nieuwe" slechte relatie achter de rug met een narcist, en ik ben daarna in een nieuwe relatie beland met een man diens ex geen goed woord over mij te vertellen had en de kinderen mee trok in heel het verhaal, ik vermoed dat dat laatste de spreekwoordelijke druppel was.
De angstoornis uitte zich vooral 's nachts, waar ik uit het niets badend in het zweet wakker werd, mijn hart als een razende tekeer ging en ik dacht dat ik beter naar de spoeddienst zou bellen omdat er iets ergs aan de hand was.
De episodes zouden zich daarna overdag beginnen situeren, waar ik in de auto zat met kinderen op de achterbank en ik dacht dat ik een hartaanval zou krijgen.
Ik heb ook sinds 4 jaar steeds last van extrasystolen, dus die doen die angststoornis geen goed.
Ik was ten tijde van de angststoornis al in therapie omwille van mijn laag zelfbeeld, jammer genoeg heeft de psychologe me niet verder kunnen helpen en ben ik gestopt met therapie omdat ik maar niet vooruit raakte.
Ik heb wel veel hulp gehad via mijn huisdokter, zij heeft me ook niet verslavende medicatie voorgeschreven waardoor ik weer beter sliep.
In mei dit jaar ben ik gestopt met de medicatie omdat ik me eigenlijk best wel oké voelde, en ik heb ook wel een relatief goede zomer achter de rug.
Jammer genoeg is de angststoornis sinds kort weer opgedoken (vooral 's nachts), waar ik nu eigenlijk meer schrik heb gekregen om de controle te verliezen, om mezelf kwijt te raken, waaronder ook mijn zelfbeheersing (terwijl ik in principe "heiliger ben dan de paus"), angst om gek te worden.
Ik had het ergens wel voelen aankomen, aangezien ik al enkele weken met een depressief gevoel rond liep, mezelf door de dag heen moest slepen, uitkijkend naar het moment dat ik terug in mijn bed zou kunnen kruipen.
Ondertussen ben ik terug begonnen met de medicatie, en ik heb 6 december een afspraak bij de psychiater.
Ik voeg me graag even toe aan deze topic.
Het is ergens wel "geruststellend" te lezen dat ik niet de enige ben met een angststoornis, en dat er lotgenoten zijn met bijna dezelfde ervaringen (nog beter was dat er geen topic was geweest en we allemaal gelukkig zouden zijn natuurlijk
)Mijn angststoornis is zich in de herfst vorig jaar beginnen uiten (ik had als kind ook faalangst, maar daar kan ik me nog weinig van herinneren).
Ik was toen iets meer dan een jaar gescheiden, had een "nieuwe" slechte relatie achter de rug met een narcist, en ik ben daarna in een nieuwe relatie beland met een man diens ex geen goed woord over mij te vertellen had en de kinderen mee trok in heel het verhaal, ik vermoed dat dat laatste de spreekwoordelijke druppel was.
De angstoornis uitte zich vooral 's nachts, waar ik uit het niets badend in het zweet wakker werd, mijn hart als een razende tekeer ging en ik dacht dat ik beter naar de spoeddienst zou bellen omdat er iets ergs aan de hand was.
De episodes zouden zich daarna overdag beginnen situeren, waar ik in de auto zat met kinderen op de achterbank en ik dacht dat ik een hartaanval zou krijgen.
Ik heb ook sinds 4 jaar steeds last van extrasystolen, dus die doen die angststoornis geen goed.
Ik was ten tijde van de angststoornis al in therapie omwille van mijn laag zelfbeeld, jammer genoeg heeft de psychologe me niet verder kunnen helpen en ben ik gestopt met therapie omdat ik maar niet vooruit raakte.
Ik heb wel veel hulp gehad via mijn huisdokter, zij heeft me ook niet verslavende medicatie voorgeschreven waardoor ik weer beter sliep.
In mei dit jaar ben ik gestopt met de medicatie omdat ik me eigenlijk best wel oké voelde, en ik heb ook wel een relatief goede zomer achter de rug.
Jammer genoeg is de angststoornis sinds kort weer opgedoken (vooral 's nachts), waar ik nu eigenlijk meer schrik heb gekregen om de controle te verliezen, om mezelf kwijt te raken, waaronder ook mijn zelfbeheersing (terwijl ik in principe "heiliger ben dan de paus"), angst om gek te worden.
Ik had het ergens wel voelen aankomen, aangezien ik al enkele weken met een depressief gevoel rond liep, mezelf door de dag heen moest slepen, uitkijkend naar het moment dat ik terug in mijn bed zou kunnen kruipen.
Ondertussen ben ik terug begonnen met de medicatie, en ik heb 6 december een afspraak bij de psychiater.
