Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
zondag 14 oktober 2018 om 08:59
Dat klinkt als de normale puberirritatie.matz schreef: ↑13-10-2018 15:38Wat leuk nog een klein zusje! Tussen mijn zoon en dochter zit bijna 7 jaar. Omdat ik bij de 1e een postnatale depressie heb gehad heeft het even geduurd (en nog een miskraam gehad). Zoon is nu bijna 14 en ergert zich nu wel s aan zijn zusje van 7maar verder ging het prima.
Ik heb dan wel geen pnd gehad, maar alles na geboortes made me overthink a lot.
Maarja nu heb ik begeleiding dus de angst is er niet meer zo
Bevalling vind ik door de vorige keer wel eng..maarja de EMDR dame haalt die angst hopelijk volledig weg.
zondag 14 oktober 2018 om 09:04
Ik merk eigenlijk geen significant verschil, ik baal enkel hard dat ik niet even zelf mijn bezoekje aan de gynaecoloog kan doen, maarja on the other hand so be it. (Maar goed ik ben ik en ben vd zs hormonen niet echt bevatbaar denk ik, ik ben wel wat harder in dingen, maar verder nog veel mijzelf...en heb liever deze hormonen dan de menstruatiehormonen haha)Elin33 schreef: ↑13-10-2018 18:31@yourlocalhero, gefeliciteerd met je zwangerschap! Merk je ook verschil met je eigen klachten tijdens en voor zwangerschap?
Ik en mijn vriend willen volgend jaar gaan kijken of het ons ook gegund is, maar merk wel hoewel ik het graag wil, dat ik het ook doodeng vind. Ik ben zelf opgegroeid met een moeder die vaak opgenomen werd tijdens onze jeugd, altijd een erg onveilige jeugd gehad. Vooral bang dat ik het niet aankan, misschien dezelfde fouten zal maken? Maar op een of andere manier overstemd wel het gevoel het graag te willen de angst... Die wens is er eigenlijk pas sinds mijn miskraam in mei.
Ik heb ook het één en ander meegemaakt in de jeugd, merk alleen wel dat dat nooit van invloed is geweest op hoe ik tegen het moederschap aan kijk. Ik ben wat dat betreft een tegenpool van mijn eigen moeder.
En het is niet gek dat je wens sterker wordt na een MK..ik hoop dat jullie snel jullie geluk in handen mogen dragen.
zondag 14 oktober 2018 om 14:34
Het gaat minder goed met mijn opa, dus we gaan vandaag naar hem toe. Ik vind het heel spannend, voel me nu ook niet zo lekker maar dat is allemaal spanning. Maar ik wil hem wel nog gezien hebben want er bestaat een kans dat het de laatste keer is.. Mijn vriend gaat mee en dat vind ik wel fijn.
Fijne zondag verder voor iedereen, geniet ervan
Fijne zondag verder voor iedereen, geniet ervan
zondag 14 oktober 2018 om 15:56
Heel veel sterkte vanmiddag!Evylime schreef: ↑14-10-2018 14:34Het gaat minder goed met mijn opa, dus we gaan vandaag naar hem toe. Ik vind het heel spannend, voel me nu ook niet zo lekker maar dat is allemaal spanning. Maar ik wil hem wel nog gezien hebben want er bestaat een kans dat het de laatste keer is.. Mijn vriend gaat mee en dat vind ik wel fijn.
Fijne zondag verder voor iedereen, geniet ervan
zondag 14 oktober 2018 om 17:26
Dankjewel ben net terug. Zijn er niet zo lang geweest, 45 minuten. Hij zag er grauw uit en was niet echt aanspreekbaar. Grootste gedeelte van de tijd sliep hij. Ik vond het lastig om hem zo te zien. Het deed me denken aan de laatste dagen van mijn moeder. Zij lag er toen ook zo bij. Kon niet echt meer praten, het was meer brabbelen. En het zorgt ervoor dat ik haar zo veel meer mis dan dat ik normaal doe.
Kon er ook niet echt ontspannen zitten, ik was licht in mijn hoofd en het was daar heel warm dus ik was de hele tijd bang om flauw te vallen. De laatste keer dat ik daar was gebeurde dat ook bijna, en daarna ben ik ziek geworden dus dat speelde ook mee in mijn hoofd. En ik baal er zo van. Ik ben aan de ene kant wel trots en "blij" dat ik gegaan ben. Ondanks dat het niet zo lang was heb ik het toch gedaan terwijl ik het heel spannend vond.
Maar ik krijg gelijk weer zo'n gevoel van: gaat dit ooit nog over. Hoe kan ik ergens ontspannen zitten als ik steeds licht in mijn hoofd ben. Ik wil dit niet meer. Ik wil zó graag mezelf weer zijn.
ben net terug. Zijn er niet zo lang geweest, 45 minuten. Hij zag er grauw uit en was niet echt aanspreekbaar. Grootste gedeelte van de tijd sliep hij. Ik vond het lastig om hem zo te zien. Het deed me denken aan de laatste dagen van mijn moeder. Zij lag er toen ook zo bij. Kon niet echt meer praten, het was meer brabbelen. En het zorgt ervoor dat ik haar zo veel meer mis dan dat ik normaal doe. Kon er ook niet echt ontspannen zitten, ik was licht in mijn hoofd en het was daar heel warm dus ik was de hele tijd bang om flauw te vallen. De laatste keer dat ik daar was gebeurde dat ook bijna, en daarna ben ik ziek geworden dus dat speelde ook mee in mijn hoofd. En ik baal er zo van. Ik ben aan de ene kant wel trots en "blij" dat ik gegaan ben. Ondanks dat het niet zo lang was heb ik het toch gedaan terwijl ik het heel spannend vond.
Maar ik krijg gelijk weer zo'n gevoel van: gaat dit ooit nog over. Hoe kan ik ergens ontspannen zitten als ik steeds licht in mijn hoofd ben. Ik wil dit niet meer. Ik wil zó graag mezelf weer zijn.
dat zijn de niet leuke dingen, maar supergoed dat je bent geweest 
zondag 14 oktober 2018 om 18:04
Evylime; je mag echt trots zijn op jezelf hoor!
Ik vond een keer in een ander forum een link die iemand had geplaatst. Via die link kom je op paniekaanval.nl en heeft iemand een tekst geplaatst van een boek waarin een arts uitlegd hoe angst werkt en ook de lichamelijke symptomen (je vreemd voelen, wazig zicht etc). Ik vond het zelf best geruststellend om te lezen. Door te lezen hoe het werkt wordt het minder eng zeg maar. Hij legt ook uit waardoor angst kan ontstaan. Vaak door geestelijk/emotionele vermoeidheid.
Als je de link wilt hebben dan zeg je het maar. Dat plaats ik hem hier. Ik denk ik vraag het eerst even
Ik vond een keer in een ander forum een link die iemand had geplaatst. Via die link kom je op paniekaanval.nl en heeft iemand een tekst geplaatst van een boek waarin een arts uitlegd hoe angst werkt en ook de lichamelijke symptomen (je vreemd voelen, wazig zicht etc). Ik vond het zelf best geruststellend om te lezen. Door te lezen hoe het werkt wordt het minder eng zeg maar. Hij legt ook uit waardoor angst kan ontstaan. Vaak door geestelijk/emotionele vermoeidheid.
Als je de link wilt hebben dan zeg je het maar. Dat plaats ik hem hier. Ik denk ik vraag het eerst even
zondag 14 oktober 2018 om 19:09
Ik ben nieuw op dit forum, maar lees al wel een tijdje mee....ik heb sinds mijn puberjaren last van paniekaanvallen, en dit is langzamerhand overgegaan in een gegeneraliseerde angststoornis. Nu ben ik 26 jaar, loop al een aantal jaren bij een psych, heb EMDR therapie gehad om de ergste trauma’s te verwerken. De angststoornis is nog dagelijks deel van mijn leven, maar ik heb in de therapie wel goede handvaten gekregen om ermee om te gaan. Nu ging het de laatste tijd weer goed mis met me, en is ook mijn relatie verbroken.
Dit gaf me weer ontzettend veel angst, op het werk ging het steeds slechter en ik kon niet meer alleen in huis aarden.
Sinds 2 weken woon ik weer bij mijn ouders (heb mijn huis opgezegd waar ik samen met mijn ex in woonde) en ik moet zeggen dat het me ontzettend veel rust geeft.
Op het werk heb ik uitgelegd dat ik een door een zware periode ga, en ik ga weer vaker naar de psychiater.
Voor de ergste momenten neem ik halve tablet Oxazepam.
Ik vind het in ieder geval vreselijk voor iedereen die nog door de angstaanvallen heen moet, ik weet hoe zwaar het is, en hoe het je helemaal uitput.
Het is mooi om te zien dat we met elkaar kunnen communiceren en dat je weet dat je niet de enige bent.
Ik wens iedereen heel veel sterkte en liefde toe !
Dit gaf me weer ontzettend veel angst, op het werk ging het steeds slechter en ik kon niet meer alleen in huis aarden.
Sinds 2 weken woon ik weer bij mijn ouders (heb mijn huis opgezegd waar ik samen met mijn ex in woonde) en ik moet zeggen dat het me ontzettend veel rust geeft.
Op het werk heb ik uitgelegd dat ik een door een zware periode ga, en ik ga weer vaker naar de psychiater.
Voor de ergste momenten neem ik halve tablet Oxazepam.
Ik vind het in ieder geval vreselijk voor iedereen die nog door de angstaanvallen heen moet, ik weet hoe zwaar het is, en hoe het je helemaal uitput.
Het is mooi om te zien dat we met elkaar kunnen communiceren en dat je weet dat je niet de enige bent.
Ik wens iedereen heel veel sterkte en liefde toe !
zondag 14 oktober 2018 om 21:17
Volgens mij ken ik die tekst! Heb alleen de link niet meer en heb toen ook de tekst niet opgeslagen. Dus als je hem hier nog een keer wil delen, graagmatz schreef: ↑14-10-2018 18:04Evylime; je mag echt trots zijn op jezelf hoor!
Ik vond een keer in een ander forum een link die iemand had geplaatst. Via die link kom je op paniekaanval.nl en heeft iemand een tekst geplaatst van een boek waarin een arts uitlegd hoe angst werkt en ook de lichamelijke symptomen (je vreemd voelen, wazig zicht etc). Ik vond het zelf best geruststellend om te lezen. Door te lezen hoe het werkt wordt het minder eng zeg maar. Hij legt ook uit waardoor angst kan ontstaan. Vaak door geestelijk/emotionele vermoeidheid.
Als je de link wilt hebben dan zeg je het maar. Dat plaats ik hem hier. Ik denk ik vraag het eerst even
een keer extra lezen kan nooit kwaad.Morgen weer naar de psycholoog en dokter. Ik ga bij de psycholoog beginnen over antidepressiva, kijken wat zij ervan vind. En mocht de dokter erover beginnen denk ik wel dat ik het ga doen. Als het me alleen al van die onrust (zowel lichamelijk als mentaal) af helpt ben ik blij.. al vind ik het ook dood eng. Maarja eerst maar eens zien of ze het überhaupt gaat voorschrijven.
zondag 14 oktober 2018 om 21:23
Welkom! Vervelend dat de angst nu "terug" is. Gelukkig vind je rust bij je ouders. Goed ook dat je hiervoor gekozen hebt en dat je het op je werk hebt aangegeven. Wat vinden ze ervan? Gebruik je ook antidepressiva naast oxazepam of niet?Fuckmeup666 schreef: ↑14-10-2018 19:09Ik ben nieuw op dit forum, maar lees al wel een tijdje mee....ik heb sinds mijn puberjaren last van paniekaanvallen, en dit is langzamerhand overgegaan in een gegeneraliseerde angststoornis. Nu ben ik 26 jaar, loop al een aantal jaren bij een psych, heb EMDR therapie gehad om de ergste trauma’s te verwerken. De angststoornis is nog dagelijks deel van mijn leven, maar ik heb in de therapie wel goede handvaten gekregen om ermee om te gaan. Nu ging het de laatste tijd weer goed mis met me, en is ook mijn relatie verbroken.
Dit gaf me weer ontzettend veel angst, op het werk ging het steeds slechter en ik kon niet meer alleen in huis aarden.
Sinds 2 weken woon ik weer bij mijn ouders (heb mijn huis opgezegd waar ik samen met mijn ex in woonde) en ik moet zeggen dat het me ontzettend veel rust geeft.
Op het werk heb ik uitgelegd dat ik een door een zware periode ga, en ik ga weer vaker naar de psychiater.
Voor de ergste momenten neem ik halve tablet Oxazepam.
Ik vind het in ieder geval vreselijk voor iedereen die nog door de angstaanvallen heen moet, ik weet hoe zwaar het is, en hoe het je helemaal uitput.
Het is mooi om te zien dat we met elkaar kunnen communiceren en dat je weet dat je niet de enige bent.
Ik wens iedereen heel veel sterkte en liefde toe !
En idd, fijn dat we zo met elkaar kunnen communiceren. Ik zie het ook echt als een uitlaatklep (daarom ben ik ook zo aanwezig op dit forum, haha) en ik voel me ook begrepen. En wanneer ik er soms doorheen zit heb ik het echt even nodig dat iemand tegen me zegt dat ik wel trots mag zijn en dat vind ik ook zo fijn aan dit forum
maandag 15 oktober 2018 om 06:56
maandag 15 oktober 2018 om 11:24
Dankje matz!
Nou heb er een ochtend gesprekken opzitten. Eerst bij de psycholoog, we gaan volgende week beginnen met exposure. We gaan duizeligheid opwekken en zij gaat me leren rustig te worden. Doodeng maar wel goed om te doen denk ik.
Daarna naar de dokter, waar ik eerst ruim 10 minuten moest wachten. En ik word zenuwachtig van wachten. Was een beetje licht in mijn hoofd dus de angst voor flauwvallen kwam alweer op pff. Maar tijdens gesprek ging het goed. Ze heeft voorgesteld om over een paar weken terug te komen en als er dan niet of niet genoeg vooruitgang is gaan we beginnen met antidepressiva. Ze vond dat we niet achter de feiten aan moesten blijven lopen en dat praten met een psycholoog heel goed is maar dat je soms dat extraatje nodig hebt. Ik vind het goed hoe ze erin staat. Niet meteen beginnen met medicatie maar er ook niet te lang mee blijven wachten terwijl t eigenlijk nodig is.
Nou heb er een ochtend gesprekken opzitten. Eerst bij de psycholoog, we gaan volgende week beginnen met exposure. We gaan duizeligheid opwekken en zij gaat me leren rustig te worden. Doodeng maar wel goed om te doen denk ik.
Daarna naar de dokter, waar ik eerst ruim 10 minuten moest wachten. En ik word zenuwachtig van wachten. Was een beetje licht in mijn hoofd dus de angst voor flauwvallen kwam alweer op pff. Maar tijdens gesprek ging het goed. Ze heeft voorgesteld om over een paar weken terug te komen en als er dan niet of niet genoeg vooruitgang is gaan we beginnen met antidepressiva. Ze vond dat we niet achter de feiten aan moesten blijven lopen en dat praten met een psycholoog heel goed is maar dat je soms dat extraatje nodig hebt. Ik vind het goed hoe ze erin staat. Niet meteen beginnen met medicatie maar er ook niet te lang mee blijven wachten terwijl t eigenlijk nodig is.
maandag 15 oktober 2018 om 18:06
wauw wat een fijne link Matz! Erg herkenbaar wat hier staat! Ik word er blij van, dit lezenmatz schreef: ↑15-10-2018 06:56Evylime; hier is ie
https://www.paniekaanval.nl/forum/tips- ... t2425.html
dinsdag 16 oktober 2018 om 20:25
Mijn opa is net overleden. En ik voel me heel schuldig maar ik wil er op dit moment even niet naartoe. Misschien morgen. Andere familieleden zijn er nu wel (niet allemaal). Maar ik wil het nu niet. Nooit eigenlijk. Deels vanwege de angst maar ook omdat ik hem zo niet wil zien. Het brengt zoveel herinneringen naar boven van mijn moeder. En ik vind het moeilijk.
dinsdag 16 oktober 2018 om 22:16
Jeetje, wat een verademing om al deze berichten te lezen. Ik heb zelf nu 1,5 jaar te maken met paniekklachten en vind het erg lastig om hiermee om te gaan. Sinds ik fulltime ben gaan werken is het bij mij mis.
Ondertussen emdr gehad en veel gesprekken met therapeuten. Ik heb veel handvaten om de rust op te zoeken, maar lijk deze niet te kunnen vinden op momenten dat ik moe ben. Een avond Netflix klinkt makkelijk, maar maakt het bij mij alleen erger. Herkennen jullie dat? Tijdens meditatie oefeningen ben ik voornamelijk ruzie aan het maken met mezelf in mijn hoofd
, weinig rustgevend.
Ik ben 27 jaar en woon samen met mijn vriend. Op mijn slechte dagen twijfel ik aan alles en kan ik moeilijk relativeren. Op mijn goede dagen ben ik intens verliefd en wil ik nooit meer een ander.
Op het moment ervaar ik erg veel spanning en een drukkend gevoel op mijn borst, slapen gaat gelukkig nog wel redelijk, maar ik merk dat ik constant bang ben dat dit ook niet meer lukt.
Ik zou graag met jullie kletsen en steun vinden/geven op gewenste momenten.
Ondertussen emdr gehad en veel gesprekken met therapeuten. Ik heb veel handvaten om de rust op te zoeken, maar lijk deze niet te kunnen vinden op momenten dat ik moe ben. Een avond Netflix klinkt makkelijk, maar maakt het bij mij alleen erger. Herkennen jullie dat? Tijdens meditatie oefeningen ben ik voornamelijk ruzie aan het maken met mezelf in mijn hoofd
, weinig rustgevend. Ik ben 27 jaar en woon samen met mijn vriend. Op mijn slechte dagen twijfel ik aan alles en kan ik moeilijk relativeren. Op mijn goede dagen ben ik intens verliefd en wil ik nooit meer een ander.
Op het moment ervaar ik erg veel spanning en een drukkend gevoel op mijn borst, slapen gaat gelukkig nog wel redelijk, maar ik merk dat ik constant bang ben dat dit ook niet meer lukt.
Ik zou graag met jullie kletsen en steun vinden/geven op gewenste momenten.
woensdag 17 oktober 2018 om 06:57
Gecondoleerd met je opa..Evylime schreef: ↑16-10-2018 20:25Mijn opa is net overleden. En ik voel me heel schuldig maar ik wil er op dit moment even niet naartoe. Misschien morgen. Andere familieleden zijn er nu wel (niet allemaal). Maar ik wil het nu niet. Nooit eigenlijk. Deels vanwege de angst maar ook omdat ik hem zo niet wil zien. Het brengt zoveel herinneringen naar boven van mijn moeder. En ik vind het moeilijk.
Kun je ook zeggen dat je hem liever niet wil zien? Dat je hem je liever herinnert zoals hij was?
Sterkte meid..
woensdag 17 oktober 2018 om 07:18
Manty; welkom hier! Het is echt fijn om hier te schrijven...
Ik had net een bericht getypt maar moest mijn dochter helpen en daarna was bericht weg.
Zal later even opnieuw doen..
Voor iedereen; wat een hele fijne website is www.ookzogevoelig.nl
Gaat grotendeels over hoogsensitiviteit maar mocht je je daar niet in herkennen..het stuk over angst vind ik zelf erg behulpzaam.
Ik had net een bericht getypt maar moest mijn dochter helpen en daarna was bericht weg.
Zal later even opnieuw doen..
Voor iedereen; wat een hele fijne website is www.ookzogevoelig.nl
Gaat grotendeels over hoogsensitiviteit maar mocht je je daar niet in herkennen..het stuk over angst vind ik zelf erg behulpzaam.
woensdag 17 oktober 2018 om 09:31
Evylime gecondoleerd met je verlies van je opa. Wat ontzettend naar dat je bovenop je rouw en verdriet, je ook schuldgevoel heb. Probeer dat schuldgevoel alsjeblieft te negeren of ernaar te kijken, zonder er in me te gaan. Want t helpt je niet en in deze tijd heen je ak je kracht en energie nodig om te rouwen.
woensdag 17 oktober 2018 om 09:39
Manty welkom bij de club 
.
Kan me vinden hoor in wat je schrijft over bv een avond netflix. Ik weet dat als ik moe ben een ik bv ga netflixen, ik helemaal gek word van de beelden. Teveel prikkels en ik word er erg onrustig van. Mediteren als ik me moe voel is ook niet erg makkelijk. ..
Maar je moet er ervaring in krijgen, het vaker doen bv ook als je je nog redelijk oké voelt. En als je gaat mediteren, probeer t dan niet te doen met als doel om je ontspannen te voelen. Kijk gewoon wat er komt, anders ben je alleen maar teleurgesteld.
Werk je nu nog full time?
Nou schrijf hier van je af als je daar behoefte aan heb!
. Kan me vinden hoor in wat je schrijft over bv een avond netflix. Ik weet dat als ik moe ben een ik bv ga netflixen, ik helemaal gek word van de beelden. Teveel prikkels en ik word er erg onrustig van. Mediteren als ik me moe voel is ook niet erg makkelijk. ..
Maar je moet er ervaring in krijgen, het vaker doen bv ook als je je nog redelijk oké voelt. En als je gaat mediteren, probeer t dan niet te doen met als doel om je ontspannen te voelen. Kijk gewoon wat er komt, anders ben je alleen maar teleurgesteld.
Werk je nu nog full time?
Nou schrijf hier van je af als je daar behoefte aan heb!
woensdag 17 oktober 2018 om 13:28
Dankjewel
Ik ben net toch even langs geweest samen met mijn zusje. En het is me meegevallen. Van de angst nauwelijks last gehad, voelde me maar heel lichtjes licht in mijn hoofd en zenuwen nauwelijks. Merkte wel dat ik er een beetje op aan het wachten was of het erger zou worden maar dat werd het niet.
Ook heb ik toch bij mijn opa gekeken. En het was vreemd hem zo te zien, alsof hij ieder moment zijn ogen open kon doen. Ik stond er met mijn vader en zusje en hebben terwijl we daar stonden ook gewoon gepraat. Denk dat dat ook wel scheelde.
Maandag is de crematie. En zaterdag heb ik een bruiloft. Ik vind dat zoiets geks, het is zo dubbel. Maar ik heb wel zin in de bruiloft ondanks dat ik het spannend vind. Ik ben wel toe aan een positieve, leuke dag.
Ik ben net toch even langs geweest samen met mijn zusje. En het is me meegevallen. Van de angst nauwelijks last gehad, voelde me maar heel lichtjes licht in mijn hoofd en zenuwen nauwelijks. Merkte wel dat ik er een beetje op aan het wachten was of het erger zou worden maar dat werd het niet.
Ook heb ik toch bij mijn opa gekeken. En het was vreemd hem zo te zien, alsof hij ieder moment zijn ogen open kon doen. Ik stond er met mijn vader en zusje en hebben terwijl we daar stonden ook gewoon gepraat. Denk dat dat ook wel scheelde.
Maandag is de crematie. En zaterdag heb ik een bruiloft. Ik vind dat zoiets geks, het is zo dubbel. Maar ik heb wel zin in de bruiloft ondanks dat ik het spannend vind. Ik ben wel toe aan een positieve, leuke dag.
woensdag 17 oktober 2018 om 20:22
Jeetje Evylime, wat een contrast zal dat voor jou zijn om op die bruiloft te zijn. Soms kan het ook wel fijn zijn om alles dan even los te laten denk ik.
Ik ben 7 maanden geleden van baan gewisseld. Bij mijn oude baan barstte ik in tranen uit zodra de voordeur achter me dicht was geslagen, de ene na de andere manager viel overspannen uit en wij moesten alles maar opvangen. Geen goede combi met angsten. Ik heb een nieuwe functie gevonden voor 32 uur bij een heerlijk ontspannen bedrijf waar het tempo lekker laag ligt. Voor nu de perfecte plek voor mij
Ik lees dat veel van jullie kinderen hebben of een kinderwens, is bij jullie de angst(stoornis) ontstaan na het krijgen van kinderen of was het al aanwezig hiervoor? Op dit moment kan ik mij niet voorstellen ooit kinderen te krijgen, heb het gevoel dat mijn labiele persoonlijkheid niet in staat zou zijn zo veel verantwoordelijkheid te dragen. Voorlopig heb ik genoeg aan mijn katten.
Ik ben 7 maanden geleden van baan gewisseld. Bij mijn oude baan barstte ik in tranen uit zodra de voordeur achter me dicht was geslagen, de ene na de andere manager viel overspannen uit en wij moesten alles maar opvangen. Geen goede combi met angsten. Ik heb een nieuwe functie gevonden voor 32 uur bij een heerlijk ontspannen bedrijf waar het tempo lekker laag ligt. Voor nu de perfecte plek voor mij
Ik lees dat veel van jullie kinderen hebben of een kinderwens, is bij jullie de angst(stoornis) ontstaan na het krijgen van kinderen of was het al aanwezig hiervoor? Op dit moment kan ik mij niet voorstellen ooit kinderen te krijgen, heb het gevoel dat mijn labiele persoonlijkheid niet in staat zou zijn zo veel verantwoordelijkheid te dragen. Voorlopig heb ik genoeg aan mijn katten.
donderdag 18 oktober 2018 om 07:20
Manty; wat fijn dat je nu werk hebt dat beter bij je past! Ik ben zelf ruim een jaar geleden ook van baan gewisseld..ik was doktersassistente maar mijn angsten liggen juist op het gebied van ziektevrees (dat had ik nog niet toen ik voor de opleiding koos).
Het is tijden aardig goed gegaan totdat ik weer veel angstklachten kreeg.
Ik werk nu als secretaresse in het onderwijs waar ik het ook super naar mijn zin heb! Het is ook nog eens dichtbij huis. Ik werk 4 korte dagen. Mooie bijkomstigheid was dat het daardoor mogelijk was om een hondje te nemen We hebben haar inmiddels bijna een jaar (ook nog 2 katten).
Bij mij was de angstoornis al aanwezig voordat we kinderen kregen maar had ook periodes met weinig angst. We hebben 2 kinderen (14 en 7 jaar) en inderdaad is het, als ik niet goed in mijn vel zit, pittig. Wel hebben we bewust een aardig leeftijdsverschil ertussen.
Wat ik oa fijn vind is dat je minder op jezelf gericht bent als je kinderen hebt. Dat heeft mij wel goed gedaan.
Wat er bij mij voor gezorgd heeft dat mijn angsten 2 jaar geleden weer heftiger werden waren pms klachten (en dan niet op lichamelijk gebied maar rond de menstruatie erg angstgevoelig) en daarbij opgeteld een heftige gebeurtenis. Achteraf gezien liep ik al op mijn tenen door ook ziekte op het werk. Dus toch overbelasting. Volgens mij is dat vaker een zo; dat je dan juist vatbaarder bent voor paniek en angst.
Het is tijden aardig goed gegaan totdat ik weer veel angstklachten kreeg.
Ik werk nu als secretaresse in het onderwijs waar ik het ook super naar mijn zin heb! Het is ook nog eens dichtbij huis. Ik werk 4 korte dagen. Mooie bijkomstigheid was dat het daardoor mogelijk was om een hondje te nemen
We hebben haar inmiddels bijna een jaar (ook nog 2 katten).Bij mij was de angstoornis al aanwezig voordat we kinderen kregen maar had ook periodes met weinig angst. We hebben 2 kinderen (14 en 7 jaar) en inderdaad is het, als ik niet goed in mijn vel zit, pittig. Wel hebben we bewust een aardig leeftijdsverschil ertussen.
Wat ik oa fijn vind is dat je minder op jezelf gericht bent als je kinderen hebt. Dat heeft mij wel goed gedaan.
Wat er bij mij voor gezorgd heeft dat mijn angsten 2 jaar geleden weer heftiger werden waren pms klachten (en dan niet op lichamelijk gebied maar rond de menstruatie erg angstgevoelig) en daarbij opgeteld een heftige gebeurtenis. Achteraf gezien liep ik al op mijn tenen door ook ziekte op het werk. Dus toch overbelasting. Volgens mij is dat vaker een zo; dat je dan juist vatbaarder bent voor paniek en angst.
donderdag 18 oktober 2018 om 08:34
Manty: ja, zeker. Het worden een paar rare dagen. Maar misschien is t idd wel goed voor me, even iets positiefs tussendoor. Vind t wel heel spannend allemaal.
Matz: dat van die overbelasting en daardoor vatbaarder herken ik wel denk ik. Ik denk dat het bij mij is ontstaan omdat de stress zich maar opstapelde bij mij en ik niet naar de lichamelijke symptomen luisterde (want ik wist niet dat het gewoon allemaal stress was). En ik denk dat de angst een soort laatste waarschuwing was. Zovan: oh jij wil niet luisteren? Oke, dan krijg je nu allemaal angst symptomen. Ga je tenminste wel rustig aan doen. Zoiets is mijn theorie haha.
Ik ga zo naar de kapper. Vind t best spannend maar duurt niet zo lang gelukkig. Ben gisteren begonnen met het lezen van de tekst die jij gestuurd had Matz. En ik begrijp mijn klachten nu wel beter. Hopen dat ik dit ook nog doe wanneer ik me angstig voel..
Matz: dat van die overbelasting en daardoor vatbaarder herken ik wel denk ik. Ik denk dat het bij mij is ontstaan omdat de stress zich maar opstapelde bij mij en ik niet naar de lichamelijke symptomen luisterde (want ik wist niet dat het gewoon allemaal stress was). En ik denk dat de angst een soort laatste waarschuwing was. Zovan: oh jij wil niet luisteren? Oke, dan krijg je nu allemaal angst symptomen. Ga je tenminste wel rustig aan doen. Zoiets is mijn theorie haha.
Ik ga zo naar de kapper. Vind t best spannend maar duurt niet zo lang gelukkig. Ben gisteren begonnen met het lezen van de tekst die jij gestuurd had Matz. En ik begrijp mijn klachten nu wel beter. Hopen dat ik dit ook nog doe wanneer ik me angstig voel..
