Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
vrijdag 19 oktober 2018 om 12:36
Evylime Hoe was t bij de kapper? Zelf vind ik t altijd heerlijk als ik geweest ben, maar krijg altijd angst dat ik een paniekaanval krijg terwijl ik net in de verf zit ofzo. Nooit gebeurd. ..behalve in mijn hoofd! Veel plezier op de bruiloft en voor maandag alvast veel sterkte.
Manty. Ik heb zelf 2 kinderen, 11 en 13 jaar. Mijn klachten zijn ontstaan na de geboorte van de jongste. Daarvoor eigenlijk niet echt klachten gehad. ..tenminste dat dacht ik. Nu ik erop terug kijk had ik al best wat dingetjes maar kon t goed verbergen voor mezelf. Het is soms heel moeilijk geweest en we hebben (zeker toen de kinderen klein waren) veel steun en hulp gehad van (schoon) ouders. Gek genoeg heb ik vooral angst die ik op mezelf betrek. Dus ik ben niet extra voorzichtig met mijn kinderen. Dus bij hen geen angst voor ziektes of andere dingen, ongelukken etc. Nu ze ouder zijn let ik wel extra op emotionele zaken. Voelen ze zich goed, zijn ze gelukkig dat soort dingen. Onze kinderen weten van mijn angst. Ik ben er altijd open over geweest en ze lijken er geen last van te hebben. Mijn dochter zegt 'zo ben jij gewoon' .
Wat mij ook erg helpt is dat ik een super stabiele echtgenoot heb
.
Ik merk dat ik hier vooral schrijf als t even niet mee zit. Maar vandaag heb ik zo'n dag dat ik me goed voel. Ik ben net even gaan winkelen en heb zonder angst of ongemak heerlijk van alles gekocht van cadeau bonnen die ik al tijden had liggen
.
Manty. Ik heb zelf 2 kinderen, 11 en 13 jaar. Mijn klachten zijn ontstaan na de geboorte van de jongste. Daarvoor eigenlijk niet echt klachten gehad. ..tenminste dat dacht ik. Nu ik erop terug kijk had ik al best wat dingetjes maar kon t goed verbergen voor mezelf. Het is soms heel moeilijk geweest en we hebben (zeker toen de kinderen klein waren) veel steun en hulp gehad van (schoon) ouders. Gek genoeg heb ik vooral angst die ik op mezelf betrek. Dus ik ben niet extra voorzichtig met mijn kinderen. Dus bij hen geen angst voor ziektes of andere dingen, ongelukken etc. Nu ze ouder zijn let ik wel extra op emotionele zaken. Voelen ze zich goed, zijn ze gelukkig dat soort dingen. Onze kinderen weten van mijn angst. Ik ben er altijd open over geweest en ze lijken er geen last van te hebben. Mijn dochter zegt 'zo ben jij gewoon' .
Wat mij ook erg helpt is dat ik een super stabiele echtgenoot heb
. Ik merk dat ik hier vooral schrijf als t even niet mee zit. Maar vandaag heb ik zo'n dag dat ik me goed voel. Ik ben net even gaan winkelen en heb zonder angst of ongemak heerlijk van alles gekocht van cadeau bonnen die ik al tijden had liggen
.
vrijdag 19 oktober 2018 om 12:42
vrijdag 19 oktober 2018 om 15:21
Ik herken erg wat je schrijft over je gezin..hier dochter van 7 en zoon van 13 (we hadden het al eens gehad over de douche perikelenkaatje71 schreef: ↑19-10-2018 12:36
Manty. Ik heb zelf 2 kinderen, 11 en 13 jaar. Mijn klachten zijn ontstaan na de geboorte van de jongste. Daarvoor eigenlijk niet echt klachten gehad. ..tenminste dat dacht ik. Nu ik erop terug kijk had ik al best wat dingetjes maar kon t goed verbergen voor mezelf. Het is soms heel moeilijk geweest en we hebben (zeker toen de kinderen klein waren) veel steun en hulp gehad van (schoon) ouders. Gek genoeg heb ik vooral angst die ik op mezelf betrek. Dus ik ben niet extra voorzichtig met mijn kinderen. Dus bij hen geen angst voor ziektes of andere dingen, ongelukken etc. Nu ze ouder zijn let ik wel extra op emotionele zaken. Voelen ze zich goed, zijn ze gelukkig dat soort dingen. Onze kinderen weten van mijn angst. Ik ben er altijd open over geweest en ze lijken er geen last van te hebben. Mijn dochter zegt 'zo ben jij gewoon' .
Wat mij ook erg helpt is dat ik een super stabiele echtgenoot heb
Ik merk dat ik hier vooral schrijf als t even niet mee zit. Maar vandaag heb ik zo'n dag dat ik me goed voel. Ik ben net even gaan winkelen en heb zonder angst of ongemak heerlijk van alles gekocht van cadeau bonnen die ik al tijden had liggen
). Ik betrek mijn angst ook vooral op mezelf. Wel is vooral mijn zoon erg gevoelig..ik herken veel van hem in hoe ik zelf vroeger was.
En ook een erg stabiele man hier..wel erg fijn vind je niet?
vrijdag 19 oktober 2018 om 15:27
Zo zijn mijn kids ook, mijn oudste is heel lief en geeft ook echt aan als ze trots is op mij als ik weet eens uit mijn schulp kruip. Verder letten zowel mijn ex als mijn goed op de kids enzo. Mijn jongste heeft nachtangst, maar dat staat los van mijn angsten..kaatje71 schreef: ↑19-10-2018 12:36Evylime Hoe was t bij de kapper? Zelf vind ik t altijd heerlijk als ik geweest ben, maar krijg altijd angst dat ik een paniekaanval krijg terwijl ik net in de verf zit ofzo. Nooit gebeurd. ..behalve in mijn hoofd! Veel plezier op de bruiloft en voor maandag alvast veel sterkte.
Manty. Ik heb zelf 2 kinderen, 11 en 13 jaar. Mijn klachten zijn ontstaan na de geboorte van de jongste. Daarvoor eigenlijk niet echt klachten gehad. ..tenminste dat dacht ik. Nu ik erop terug kijk had ik al best wat dingetjes maar kon t goed verbergen voor mezelf. Het is soms heel moeilijk geweest en we hebben (zeker toen de kinderen klein waren) veel steun en hulp gehad van (schoon) ouders. Gek genoeg heb ik vooral angst die ik op mezelf betrek. Dus ik ben niet extra voorzichtig met mijn kinderen. Dus bij hen geen angst voor ziektes of andere dingen, ongelukken etc. Nu ze ouder zijn let ik wel extra op emotionele zaken. Voelen ze zich goed, zijn ze gelukkig dat soort dingen. Onze kinderen weten van mijn angst. Ik ben er altijd open over geweest en ze lijken er geen last van te hebben. Mijn dochter zegt 'zo ben jij gewoon' .
Wat mij ook erg helpt is dat ik een super stabiele echtgenoot heb
Ik merk dat ik hier vooral schrijf als t even niet mee zit. Maar vandaag heb ik zo'n dag dat ik me goed voel. Ik ben net even gaan winkelen en heb zonder angst of ongemak heerlijk van alles gekocht van cadeau bonnen die ik al tijden had liggen
Mijn kids hebben ook zoiets het hoort bij jou.
vrijdag 19 oktober 2018 om 19:17
Kaatje: het ging goed bij de kapper. Ik was van tevoren bang om weer licht in mijn hoofd te worden maar dat werd ik niet. Zat er niet ontspannen maar dat verwachtte ik ook niet. Het reizen erna ging ook goed. In 1 trein was het heel druk en toen voelde ik me wat ongemakkelijk.
Yourlocalhero: dankjewel
Voel me op dit moment niet echt op mijn gemak. Ik ben bij mijn vriend en heb soms last dat ik licht in mijn hoofd word. Het is heel lichtjes maar het zorgt ervoor dat ik niet ontspannen kan zitten omdat ik bang ben om flauw te vallen. Ik denk dat het te maken heeft met komende dagen. Morgen heb ik dus die bruiloft en ik vind het heel erg spannend. Hebben jullie misschien tips voor me wat ik zou kunnen doen mocht ik me daar ook ongemakkelijk voelen? Ik wil het liefst niet weggaan want dan geef ik toe aan de angst.
Ik weet dat het licht in mijn hoofd zijn komt door spanning. Ik heb gelezen dat je hoofd uit evenwicht raakt door spanning. En toch schrik ik ervan zodra het er is.
Yourlocalhero: dankjewel
Voel me op dit moment niet echt op mijn gemak. Ik ben bij mijn vriend en heb soms last dat ik licht in mijn hoofd word. Het is heel lichtjes maar het zorgt ervoor dat ik niet ontspannen kan zitten omdat ik bang ben om flauw te vallen. Ik denk dat het te maken heeft met komende dagen. Morgen heb ik dus die bruiloft en ik vind het heel erg spannend. Hebben jullie misschien tips voor me wat ik zou kunnen doen mocht ik me daar ook ongemakkelijk voelen? Ik wil het liefst niet weggaan want dan geef ik toe aan de angst.
Ik weet dat het licht in mijn hoofd zijn komt door spanning. Ik heb gelezen dat je hoofd uit evenwicht raakt door spanning. En toch schrik ik ervan zodra het er is.
vrijdag 19 oktober 2018 om 20:49
Ik denk het wel maar ik weet niet precies welke. Enige wat ik ken is je focussen op je ademhaling eigenlijk.
vrijdag 19 oktober 2018 om 21:06
Ik kreeg ooit van een therapeute (let wel is van een jaar of 8 a 10 terug) de tip van het ggz twente of drenthe en dan de ademhalingsoefeningen van pakweg twintig minuten. Ik zal de link eens zoeken.
https://ggzdrenthe.nl/ontspanningsoefeningen
Het tweede geluidsbestand.
vrijdag 19 oktober 2018 om 21:54
Evylime ik heb ook die artikelen gelezen (die had iemand hier geplaatst) over angsten, waarbij oa gezegd werd dat je als het ware de angstgolf moet ondergaan en dan ebt het vanzelf snel weer weg.
Bij haptonomie gebruikte ze als metafoor dat je op zo’n moment jezelf verliest en wat boven jezelf zweeft (je leeft vooral in je hoofd) en daar ben ik ook bezig met oefeningen om te aarden en het ankerpunt rond mijn core te houden op zulke momenten.
Bij haptonomie gebruikte ze als metafoor dat je op zo’n moment jezelf verliest en wat boven jezelf zweeft (je leeft vooral in je hoofd) en daar ben ik ook bezig met oefeningen om te aarden en het ankerpunt rond mijn core te houden op zulke momenten.
cactusjes wijzigde dit bericht op 07-01-2019 15:20
33.13% gewijzigd
vrijdag 19 oktober 2018 om 22:12
Dankjewel!yourlocalhero schreef: ↑19-10-2018 21:06Ik kreeg ooit van een therapeute (let wel is van een jaar of 8 a 10 terug) de tip van het ggz twente of drenthe en dan de ademhalingsoefeningen van pakweg twintig minuten. Ik zal de link eens zoeken.
https://ggzdrenthe.nl/ontspanningsoefeningen
Het tweede geluidsbestand.
vrijdag 19 oktober 2018 om 22:16
Dankjewel! Ik merk dat ik me heel erg ga focussen op het gevoel in mijn hoofd. Ook omdat ik niet zo goed weet wat ik moet doen. Maar ik ga proberen om dat wat jij zei, morgen ook tegen mezelf te zeggen. Ben benieuwd wat dat doet.Cactusjes schreef: ↑19-10-2018 21:54Evylime ik heb ook heel erg last van dat lichte gevoel gehad wat mij weer angstig maakte, maar ik heb ook die artikelen gelezen (die had iemand hier geplaatst) over angsten, waarbij oa gezegd werd dat je als het ware de angstgolf moet aanvaarden/ondergaan en dan merk je dat het vervolgens ook wel weer afneemt. Dat klinkt heel eng, maar ik heb nu wel dat ik zodra ik voel dat ik licht word, ik het constateer en tegen mijzelf zeg: dit is gewoon even een lichamelijke reactie die weer wegvloeit en dan vloeit het bij mij nu ook meteen weer weg.
Bij haptonomie gebruikte ze als metafoor dat je op zo’n moment jezelf verliest en wat boven jezelf zweeft (je leeft vooral in je hoofd met je angstgedachten) en daar ben ik ook bezig met oefeningen om te aarden en het ankerpunt rond mijn core te houden op zulke momenten.
En de medicatie heeft daarin zeker ook heel erg veel bijgedragen.
zaterdag 20 oktober 2018 om 08:59
Weet je wat mij ook helpt om minder
'in mijn hoofd' te zitten...beetje vreemd en per toeval ontdekt..Spa Rood en dan het liefst intens (extra prik). Als ik iets spannends heb of niet lekker in mijn vel zit heb vaak zo'n klein flesje in de buurt. Het volle gevoel in mijn buik zorgt er denk ik voor dat ik minder 'in mijn hoofd' ga zitten.
'in mijn hoofd' te zitten...beetje vreemd en per toeval ontdekt..Spa Rood en dan het liefst intens (extra prik). Als ik iets spannends heb of niet lekker in mijn vel zit heb vaak zo'n klein flesje in de buurt. Het volle gevoel in mijn buik zorgt er denk ik voor dat ik minder 'in mijn hoofd' ga zitten.
zaterdag 20 oktober 2018 om 12:57
Matz: helaas hou ik niet van prik..
De dag begon wat minder goed. Met een bus zouden we naar de trouwlocatie gaan. En ik was al erg gespannen en toen gingen we ook nog eens niet rechtstreeks naar de locatie, maar eerst het bruidspaar ophalen. Dus de spanning nam nog meer toe. En eenmaal daar merkte ik dat ik me niet lekker begon te voelen en vervolgens stond ik daar in de struiken over te geven. Daarna moest ik huilen omdat ik er zó van baalde. Gelukkig was mijn vriend bij me. De busrit naar de trouwlocatie toe ging beter, de spanning nam langzaam wat af. Tijdens de ceremonie ging het gelukkig ook goed, kon niet helemaal ontspannen zitten maar dat had ik ook niet verwacht.
We gaan straks weer met de bus richting de locatie waar de receptie en het feestje word gegeven. Ik ga proberen om iig te blijven tot na het avondeten en als ik eerder weg wil dan is de moeder van mijn vriend bereid om me op te komen halen gelukkig.
Het gekke is dat ik me het meeste druk maakte om het licht in mijn hoofd zijn. Dat viel uiteindelijk wel mee en in plaats daarvan moet ik overgeven. Ik merk nu ik dit typ dat de licht in mijn hoofd wel wat is toegenomen. Maar ik denk dat dat ook logisch is want mijn lichaam staat al een paar uur onder spanning en het is ook erg vermoeiend allemaal.
De dag begon wat minder goed. Met een bus zouden we naar de trouwlocatie gaan. En ik was al erg gespannen en toen gingen we ook nog eens niet rechtstreeks naar de locatie, maar eerst het bruidspaar ophalen. Dus de spanning nam nog meer toe. En eenmaal daar merkte ik dat ik me niet lekker begon te voelen en vervolgens stond ik daar in de struiken over te geven. Daarna moest ik huilen omdat ik er zó van baalde. Gelukkig was mijn vriend bij me. De busrit naar de trouwlocatie toe ging beter, de spanning nam langzaam wat af. Tijdens de ceremonie ging het gelukkig ook goed, kon niet helemaal ontspannen zitten maar dat had ik ook niet verwacht.
We gaan straks weer met de bus richting de locatie waar de receptie en het feestje word gegeven. Ik ga proberen om iig te blijven tot na het avondeten en als ik eerder weg wil dan is de moeder van mijn vriend bereid om me op te komen halen gelukkig.
Het gekke is dat ik me het meeste druk maakte om het licht in mijn hoofd zijn. Dat viel uiteindelijk wel mee en in plaats daarvan moet ik overgeven. Ik merk nu ik dit typ dat de licht in mijn hoofd wel wat is toegenomen. Maar ik denk dat dat ook logisch is want mijn lichaam staat al een paar uur onder spanning en het is ook erg vermoeiend allemaal.
zaterdag 20 oktober 2018 om 14:02
zaterdag 20 oktober 2018 om 14:45
Jawel dat lukt meestal nog wel gelukkig. Het ligt eraan hoe gespannen ik ben. Zoals vanmorgen bijvoorbeeld, toen was het zo erg dat ik mijn ontbijt niet op kreeg en er dus later weer uitgegooid heb. Het lunchen later ging gelukkig wel. Zit nu bij de receptie. Heb wel wat last van mijn hoofd maar ben ook erg moe. Ik merk dat de spanning wel een heel stuk afgenomen is maar nog niet helemaal weg.matz schreef: ↑20-10-2018 14:02Evylime; eet je wel goed als je je gespannen voelt? Ik vind dat zelf altijd lastig; als ik gespannen ben heb ik totaal geen trek en dus de neiging om niet/weinig te eten. Eigenlijk werkt dit alleen maar averechts natuurlijk..
Ik kan me dan ook raar gaan voelen en dwing mezelf dan een te eten.
zaterdag 20 oktober 2018 om 16:44
zondag 21 oktober 2018 om 11:37
Vermoeidheid is iets dat echt bijdraagt aan mijn angsten inderdaad. Mijn vriend kan tijdens onze vakanties altijd heel blij zeggen: " Ja hoor, daar is ze weermatz schreef: ↑18-10-2018 07:20Wat er bij mij voor gezorgd heeft dat mijn angsten 2 jaar geleden weer heftiger werden waren pms klachten (en dan niet op lichamelijk gebied maar rond de menstruatie erg angstgevoelig) en daarbij opgeteld een heftige gebeurtenis. Achteraf gezien liep ik al op mijn tenen door ook ziekte op het werk. Dus toch overbelasting. Volgens mij is dat vaker een zo; dat je dan juist vatbaarder bent voor paniek en angst.
Zo ken ik je weer!" Daar heb ik dan meestal wel 2 weken rust voor nodig. Ik ben druk bezig met de balans in mijn dagelijks leven zoeken en niet van vakantie tot vakantie leven... Ik kan dan dwangmatig af gaan tellen (nog zo vaak douchen, nog zo vaak naar werk fietsen, en dit meerdere keren per dag)
De angsten waar ik last van heb liggen veel op mij persoonlijk en mijn relatie. Als ik om mij heen hoor dat er een stel uit elkaar is gegaan dat lang samen was kan ik hier dagen door van slag zijn. Ik ben bang dat dit ons ook gaat overkomen, dat het onvermijdelijk is. Door deze gedachten constant in mijn hoofd te hebben geniet ik minder van mijn vriend en kan ik soms ineens in huilen uitbarsten. In mijn ' doordenk'dagen heb ik onze spullen al verdeeld en gekozen wie er voor de katten gaat zorgen.
Ook ben ik verschrikkelijk onzeker/angstig in situaties met nieuwe mensen. Ik denk dat ze mij niet aardig vinden, dat ze helemaal niet met mij willen praten of dat ze me irritant vinden als ik hun wel aanspreek. Als ik iets voor 'mezelf' moet doen raak ik al in paniek. Keuzes maken is moeilijk.
Vreemd genoeg probeer ik toch altijd mijn grenzen op te zoeken door reizen en naar festivals en concerten te gaan, ik vertik het om binnen te blijven zitten. De eerste avond op vakantie is bij mij gegarandeerd een paniekaanval, hier moet ik dan maar even door van mezelf. We zijn net terug van een rondreis op Madagascar, back to basics. Daar kan ik zo intens van genieten, al die poespas en sociale druk die ik hier ervaar kan ik daar compleet loslaten. Alsof ik dan weer even mezelf ben.
Sorry voor het lange verhaal, maar door dit uit te schrijven is het voor mij ook weer iets helderder geworden.
zondag 21 oktober 2018 om 11:57
Manty: jeetje, dat vind ik dan weer knap dat je naar Madagascar geweest bent! Wat je schrijft over dat je daar geen poespas etc hebt en dat je daar van opknapt kan ik me heel goed voorstellen! Ik heb vaak als ik met onze hond in het bos loop er iets van me afvalt..een bepaalde spanning.
Wat vervelend dat je soms zulke angsten om je relatie hebt. Zo heeft iedereen weer zijn eigen angsten..
Weet je ook waar die angst vandaan komt? Zijn je ouders bijv gescheiden?
Maakt het ook uit waar je in je cyclus zit hoe je je voelt? Ik ben nu 40 en een paar jaar geleden kreeg ik veel last van pms. Mijn angsten waren rond s menstruatie heel sterk aanwezig..ik had het eerst niet in de gaten maar ging het toen bijhouden in mijn agenda, nou dat was duidelijk. Het gaat nu beter (door het gebruik van supplementen) maar ik moet zeggen..mijn memstruatie is net begonnen en ik voel me toch een partij blèèèèh..kan dan niet goed relativeren en wordt overal naar van (bijv nare beelden op tv etc).
Wat vervelend dat je soms zulke angsten om je relatie hebt. Zo heeft iedereen weer zijn eigen angsten..
Weet je ook waar die angst vandaan komt? Zijn je ouders bijv gescheiden?
Maakt het ook uit waar je in je cyclus zit hoe je je voelt? Ik ben nu 40 en een paar jaar geleden kreeg ik veel last van pms. Mijn angsten waren rond s menstruatie heel sterk aanwezig..ik had het eerst niet in de gaten maar ging het toen bijhouden in mijn agenda, nou dat was duidelijk. Het gaat nu beter (door het gebruik van supplementen) maar ik moet zeggen..mijn memstruatie is net begonnen en ik voel me toch een partij blèèèèh..kan dan niet goed relativeren en wordt overal naar van (bijv nare beelden op tv etc).
zondag 21 oktober 2018 om 12:16
Die onzekerheid bij nieuwe mensen herken ik ook heel erg. Ik denk ook al snel dat ze me irritant of raar vinden. Als ik me op mijn gemak voel bij iemand dan praat ik wel weer de oren van je kop, haha. Ik ben ook altijd heel stil bij nieuwe mensen. Pas als ik merk dat ze me waarderen zoals ik ben zegmaar kom ik wat meer los.Manty__ schreef: ↑21-10-2018 11:37Vermoeidheid is iets dat echt bijdraagt aan mijn angsten inderdaad. Mijn vriend kan tijdens onze vakanties altijd heel blij zeggen: " Ja hoor, daar is ze weer
Ik ben druk bezig met de balans in mijn dagelijks leven zoeken en niet van vakantie tot vakantie leven... Ik kan dan dwangmatig af gaan tellen (nog zo vaak douchen, nog zo vaak naar werk fietsen, en dit meerdere keren per dag)
De angsten waar ik last van heb liggen veel op mij persoonlijk en mijn relatie. Als ik om mij heen hoor dat er een stel uit elkaar is gegaan dat lang samen was kan ik hier dagen door van slag zijn. Ik ben bang dat dit ons ook gaat overkomen, dat het onvermijdelijk is. Door deze gedachten constant in mijn hoofd te hebben geniet ik minder van mijn vriend en kan ik soms ineens in huilen uitbarsten. In mijn ' doordenk'dagen heb ik onze spullen al verdeeld en gekozen wie er voor de katten gaat zorgen.
Ook ben ik verschrikkelijk onzeker/angstig in situaties met nieuwe mensen. Ik denk dat ze mij niet aardig vinden, dat ze helemaal niet met mij willen praten of dat ze me irritant vinden als ik hun wel aanspreek. Als ik iets voor 'mezelf' moet doen raak ik al in paniek. Keuzes maken is moeilijk.
Vreemd genoeg probeer ik toch altijd mijn grenzen op te zoeken door reizen en naar festivals en concerten te gaan, ik vertik het om binnen te blijven zitten. De eerste avond op vakantie is bij mij gegarandeerd een paniekaanval, hier moet ik dan maar even door van mezelf. We zijn net terug van een rondreis op Madagascar, back to basics. Daar kan ik zo intens van genieten, al die poespas en sociale druk die ik hier ervaar kan ik daar compleet loslaten. Alsof ik dan weer even mezelf ben.
Sorry voor het lange verhaal, maar door dit uit te schrijven is het voor mij ook weer iets helderder geworden.
zondag 21 oktober 2018 om 12:17
Ben gisteren tot na het avondeten bij de bruiloft gebleven. Ik merkte dat ik bij het avondeten me wat meer ongemakkelijk begon te voelen. Als we aan het eten waren ging het wel, maar bij het wachten tussendoor werd ik weer wat ongemakkelijk. En ik merk dat dat het vooral is. Momenten waarbij ik zit en niks doe zorgen ervoor dat ik na kan denken en daardoor word ik bang voor de symptomen en daardoor voel ik me weer ongemakkelijk. Maar alsnog ben ik heel trots op mezelf dat ik het toch zo lang vol heb gehouden. Ik had na het vervelende begin niet gedacht dat ik er 's avonds nog zou zijn.
Straks ga ik met mijn vriend naar de verjaardag van zijn oma. En dat vind ik ook weer spannend. Wel een heel stuk minder dan gisteren, ik heb nu lichte zenuwen. Maar ik vind dat zo gek. Heb ik gisteren de hele dag op een bruiloft volgehouden, ben ik nu alweer zenuwachtig omdat ik heel even naar een verjaardag ga, terwijl we daar helemaal niet zo lang zijn.
Straks ga ik met mijn vriend naar de verjaardag van zijn oma. En dat vind ik ook weer spannend. Wel een heel stuk minder dan gisteren, ik heb nu lichte zenuwen. Maar ik vind dat zo gek. Heb ik gisteren de hele dag op een bruiloft volgehouden, ben ik nu alweer zenuwachtig omdat ik heel even naar een verjaardag ga, terwijl we daar helemaal niet zo lang zijn.
zondag 21 oktober 2018 om 20:45
Mijn angsten komen voornamelijk voort uit mijn onzekerheid en het gevoel dat ik niet goed genoeg ben. Ben vroeger heel erg gepest door mijn eigen zus en zij heeft mij doen geloven dat ik nooit gelukkig zou kunnen worden (dit vertelde zij mij meerdere keren per dag) . Een onderwerp dat veel terugkwam tijdens mijn EMDR.matz schreef: ↑21-10-2018 11:57Weet je ook waar die angst vandaan komt? Zijn je ouders bijv gescheiden?
Maakt het ook uit waar je in je cyclus zit hoe je je voelt? Ik ben nu 40 en een paar jaar geleden kreeg ik veel last van pms. Mijn angsten waren rond s menstruatie heel sterk aanwezig..ik had het eerst niet in de gaten maar ging het toen bijhouden in mijn agenda, nou dat was duidelijk. Het gaat nu beter (door het gebruik van supplementen) maar ik moet zeggen..mijn memstruatie is net begonnen en ik voel me toch een partij blèèèèh..kan dan niet goed relativeren en wordt overal naar van (bijv nare beelden op tv etc).
Nu we ouder worden kan ik beter gesprekken voeren met mijn zus en begrijp ik dat het bij haar vroeger ook vanuit onzekerheid kwam. Helaas lost dit mijn gevoel niet ineens op. Ik ben vroeger veel alleen geweest en ook depressief, soms voelt alleen zijn voor mij veiliger omdat het gewoon een stuk makkelijker is. Op momenten dat ik gelukkig ben wordt ik achterdochtig, "Dit kan toch niet kloppen? Er moet binnenkort wel iets fout gaan."
Ik heb eerder nooit de link gelegd naar mijn Cyclus eerder gezegd, vanaf nu ga ik daar ook eens op letten. Het zou best wel kunnen dat hier inderdaad een connectie mee is. Ik ben toevallig gister ongesteld geworden en moet zeggen dat afgelopen weet voor mij weer heftig was. Ik ga het in de gaten houden! Wat voor supplementen gebruik jij ervoor?
maandag 22 oktober 2018 om 13:39
Dat is wel een goeie inderdaad! Voel me de laatste dagen ook weer meer angstig en gespannen, piekeren, weer wat benauwdheids/hyperventilatie klachten. Maar zou ook binnenkort ongesteld moeten worden..Alleen door pcos weet ik dat nooit op de dag exact. Zal het eens in de gaten houden of het daarna ook weer afneemt...Manty__ schreef: ↑21-10-2018 20:45Mijn angsten komen voornamelijk voort uit mijn onzekerheid en het gevoel dat ik niet goed genoeg ben. Ben vroeger heel erg gepest door mijn eigen zus en zij heeft mij doen geloven dat ik nooit gelukkig zou kunnen worden (dit vertelde zij mij meerdere keren per dag) . Een onderwerp dat veel terugkwam tijdens mijn EMDR.
Nu we ouder worden kan ik beter gesprekken voeren met mijn zus en begrijp ik dat het bij haar vroeger ook vanuit onzekerheid kwam. Helaas lost dit mijn gevoel niet ineens op. Ik ben vroeger veel alleen geweest en ook depressief, soms voelt alleen zijn voor mij veiliger omdat het gewoon een stuk makkelijker is. Op momenten dat ik gelukkig ben wordt ik achterdochtig, "Dit kan toch niet kloppen? Er moet binnenkort wel iets fout gaan."
Ik heb eerder nooit de link gelegd naar mijn Cyclus eerder gezegd, vanaf nu ga ik daar ook eens op letten. Het zou best wel kunnen dat hier inderdaad een connectie mee is. Ik ben toevallig gister ongesteld geworden en moet zeggen dat afgelopen weet voor mij weer heftig was. Ik ga het in de gaten houden! Wat voor supplementen gebruik jij ervoor?
Dat achterdochtige wat je omschrijft wanneer het goed gaat herken ik heel erg, zelfs wel eens gedacht dat ik daardoor onbewust mijn eigen glazen wel eens ingegooid heb. Ook in mijn nieuwe relatie merk ik dat dat wel eens opspeelt, me op sommige momenten me niet voor kunnen stellen dat het goed blijft gaan, hij me accepteert zoals ik ben. Inc. mijn angst/paniek fratsen;) Ben echt wel onzekerder geworden/angstiger sinds ik deze relatie heb. Terwijl het zo enorm goed voelt!!!! maar het maakt je ook weer opnieuw erg kwetsbaar, angst voor afwijzing etc.
maandag 22 oktober 2018 om 13:52
Ik ben meer een meelezer maar wilde toch even reageren.
Zo herkenbaar wat je schrijft Manty.., hier ook gepest (daardoor een soort van obsessie met mijn uiterlijk gekregen) en teleurstellingen in o.a vriendschappen/relaties. Paar keer behoorlijk over mijn grenzen gegaan en toch wel wat dingen gebeurd die iets met me hebben gedaan.
Daardoor ook liever op mezelf om teleurstellingen te voorkomen maar ik wil meer in het leven.
Probeer daar wel stap voor stap uit te breken en steeds meer te ondernemen maar ik vind het een moeilijk proces want ik heb gewoon vaak het idee aan het korte eind te trekken.
De mensen die mij zo teleurgesteld hebben zijn vrolijk door gegaan en happy en ik loop nog steeds rond met depressies en angsten, ben gewoon niet gelukkig.
Ik laat mijn bui ook te vaak afhangen van een ander maar het lukt me nog steeds niet om het echt te doorbreken.
Ik weet dat sommige mensen ook bepaalde dingen hebben gedaan uit onzekerheid maar inderdaad, ik heb er ook nog steeds last van.
Wel therapie en ik ga binnenkort met Mindfulness beginnen. Het houd me gewoon zo tegen in alles.
Soms zou ik helemaal opnieuw willen beginnen, heb ook eigenlijk helemaal geen zin meer in bepaalde mensen en ik weet dat afstand soms ook beter voor me is. Ik voel me ook echt beter als ik me op mezelf kan richten en moet altijd weer mezelf terug vinden als ik contact heb gehad met sommige mensen.
Ik heb wel heel sterk het gevoel dat dit de kern is van de dingen waar ik in vast loop.
(Liever niet quoten, ben soms bang voor herkenning en dan kan ik het altijd nog wijzigen)
Zo herkenbaar wat je schrijft Manty.., hier ook gepest (daardoor een soort van obsessie met mijn uiterlijk gekregen) en teleurstellingen in o.a vriendschappen/relaties. Paar keer behoorlijk over mijn grenzen gegaan en toch wel wat dingen gebeurd die iets met me hebben gedaan.
Daardoor ook liever op mezelf om teleurstellingen te voorkomen maar ik wil meer in het leven.
Probeer daar wel stap voor stap uit te breken en steeds meer te ondernemen maar ik vind het een moeilijk proces want ik heb gewoon vaak het idee aan het korte eind te trekken.
De mensen die mij zo teleurgesteld hebben zijn vrolijk door gegaan en happy en ik loop nog steeds rond met depressies en angsten, ben gewoon niet gelukkig.
Ik laat mijn bui ook te vaak afhangen van een ander maar het lukt me nog steeds niet om het echt te doorbreken.
Ik weet dat sommige mensen ook bepaalde dingen hebben gedaan uit onzekerheid maar inderdaad, ik heb er ook nog steeds last van.
Wel therapie en ik ga binnenkort met Mindfulness beginnen. Het houd me gewoon zo tegen in alles.
Soms zou ik helemaal opnieuw willen beginnen, heb ook eigenlijk helemaal geen zin meer in bepaalde mensen en ik weet dat afstand soms ook beter voor me is. Ik voel me ook echt beter als ik me op mezelf kan richten en moet altijd weer mezelf terug vinden als ik contact heb gehad met sommige mensen.
Ik heb wel heel sterk het gevoel dat dit de kern is van de dingen waar ik in vast loop.
(Liever niet quoten, ben soms bang voor herkenning en dan kan ik het altijd nog wijzigen)
yesss wijzigde dit bericht op 29-10-2018 22:31
6.79% gewijzigd
maandag 22 oktober 2018 om 14:16
En even een aanvulling, ik gun het sommige mensen ook niet meer om op een bepaalde manier over mij te denken...
Ik weet dat het een slecht uitgangspunt is, want ik moet mijn leven leiden op mijn manier en niet om anderen iets te bewijzen.
Maar ik zou ook weleens aan de andere kant willen staan, Happy zijn en kunnen genieten van dingen. Dat mensen eens een keer denken van: 'Goh dat zou ik ook wel willen' slechte gedachten, ik weet het ...
Maar het is echt al te lang andersom, althans zo voelt het, alsof ik altijd als een boer met kiespijn aan de zijlijn sta en dat begint een beetje op te breken.
Ik weet dat het een slecht uitgangspunt is, want ik moet mijn leven leiden op mijn manier en niet om anderen iets te bewijzen.
Maar ik zou ook weleens aan de andere kant willen staan, Happy zijn en kunnen genieten van dingen. Dat mensen eens een keer denken van: 'Goh dat zou ik ook wel willen' slechte gedachten, ik weet het ...
Maar het is echt al te lang andersom, althans zo voelt het, alsof ik altijd als een boer met kiespijn aan de zijlijn sta en dat begint een beetje op te breken.
maandag 22 oktober 2018 om 15:08
Yess: dat herken ik wel. Je ziet andere mensen gelukkig zijn met hun leven, en ik ben dan soms best wel eens jaloers. Maar aan de andere kant: je ziet alleen de buitenkant natuurlijk. Het kan lijken alsof iemand gelukkig is en geniet maar misschien is dat niet zo. Maar ik geloof dat er een dag komt waarbij wij dit gelukkige gevoel ook weer gaan hebben.
Heb de uitvaart achter de rug. Het was erg heftig en verdrietig. Vooral om mijn oma zo te zien, verschrikkelijk. Buiten dat was het wel een hele mooie uitvaart, een mooi afscheid.
Wat betreft de angst is het goed gegaan. Ik was nerveus van tevoren (maar dat zou ik ook zonder de angst zijn geweest) en ik was wat licht in mijn hoofd. Maar ik merkte dat ik minder bang was om flauw te vallen. Misschien omdat ik nu wist dat het ook deels met de emoties te maken had. Misschien ook omdat er hopelijk het besef komt dat ik niet flauw ga vallen. Ik weet het niet. Ik ga nu de rest van de dag niks doen. Mijn hoofd voelt vol aan, beetje hoofdpijn ook. Ben de rest van de week ook bij mijn vriend waar ik overdag alleen ben (en dat vind ik heel fijn). Hij woont in een natuuromgeving dus ik denk dat ik veel in de natuur ga lopen. Hopelijk komt mijn lichaam dan wat meer tot rust na deze stressvolle tijd.
Heb de uitvaart achter de rug. Het was erg heftig en verdrietig. Vooral om mijn oma zo te zien, verschrikkelijk. Buiten dat was het wel een hele mooie uitvaart, een mooi afscheid.
Wat betreft de angst is het goed gegaan. Ik was nerveus van tevoren (maar dat zou ik ook zonder de angst zijn geweest) en ik was wat licht in mijn hoofd. Maar ik merkte dat ik minder bang was om flauw te vallen. Misschien omdat ik nu wist dat het ook deels met de emoties te maken had. Misschien ook omdat er hopelijk het besef komt dat ik niet flauw ga vallen. Ik weet het niet. Ik ga nu de rest van de dag niks doen. Mijn hoofd voelt vol aan, beetje hoofdpijn ook. Ben de rest van de week ook bij mijn vriend waar ik overdag alleen ben (en dat vind ik heel fijn). Hij woont in een natuuromgeving dus ik denk dat ik veel in de natuur ga lopen. Hopelijk komt mijn lichaam dan wat meer tot rust na deze stressvolle tijd.
