Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
zaterdag 9 maart 2019 om 15:22
Ik heb besloten om niet af te wachten tot mijn volgende afspraak met de psychiater (over 2 weken) maar overmorgen contact op te nemen. Ik voel dat ik achteruit ga qua klachten. Heb steeds meer moeite om naar buiten te gaan, veel last van hartkloppingen, bandgevoel om mijn borstkas. Alprazolam helpt maar weinig. Voel me ook steeds depressiever worden bijv. denken dat het nooit meer goed komt, geen plezier beleven aan dingen, de uitzichtloosheid van het leven, moeite om dingen te gaan doen/in actie te komen enz. Mijn therapeut zal het hier wel niet mee eens zijn want dit dempt mijn gevoel, maar het moet wel leefbaar blijven. Ik ben het zat om me zo toe voelen en het leven aan mij voorbij te zien gaan. Hopelijk gaat een ophoging van de Seroxat met helpen uit dit dal te komen. Sorry voor deze depressieve bijdrage, maar dit is hoe ik me nou eenmaal voel op dit moment.
Hoe is het verder met jullie allemaal?
Hoe is het verder met jullie allemaal?
zaterdag 9 maart 2019 om 17:20
zondag 10 maart 2019 om 08:23
Hoi lieve mensen.
Ik ben nieuw. Ik kijk al een tijdje mee, maar ik had nog geen account aangemaakt.
Ik heb al 10 maanden een angst stoornis. Het gaat met ups en downs. Hebben jullie ook veel last van hyperventileren?
Hoop dat ik mee mag schrijven, lijkt mij iedergeval leuk om te kletsen met mede lot genoten.
Fijn weekend.
Ik ben nieuw. Ik kijk al een tijdje mee, maar ik had nog geen account aangemaakt.
Ik heb al 10 maanden een angst stoornis. Het gaat met ups en downs. Hebben jullie ook veel last van hyperventileren?
Hoop dat ik mee mag schrijven, lijkt mij iedergeval leuk om te kletsen met mede lot genoten.
Fijn weekend.
zondag 10 maart 2019 om 19:20
@gizmo: ik herken wel wat je zegt. Ik had dan niet dat ik moeite had om buiten te komen, ik probeerde wel elke dag even een wandeling te maken. Maar wel had ik die depressieve gevoelens, het gevoel dat het nooit over zou gaan en ik had nergens zin in. Niet eens in mijn propedeuse uitreiking die ik in oktober had terwijl dat iets was waar ik juist heel erg naar uitkeek voor mijn angststoornis. En ik heb wel gemerkt dat mede dankzij mijn antidepressiva die depressieve gevoelens langzaam verdwenen en ik me steeds beter ging voelen. Hoop dat je nog een beetje van je weekend hebt kunnen genieten.
Livictor: natuurlijk mag je meeschrijven! Héb je hulp/medicatie voor je angstoornis? Hoe gaat het nu met je?
Mijn weekend was niet zo denderend want ik ben gisteren ziek geworden. Het begon met dat ik het heel erg koud had, lag gewoon te trillen in mijn bed. Temp ging in 1.5 uur van 37.8 naar 39.1. Van ijskoud ging het naar bloedheet en dat ging de hele dag zo door, incl barstende koppijn. Vandaag voel ik me gelukkig al beter. Temp was vanmorgen 38.1 en toen ik net meette was hij 37.6
. Morgen nog een uitziek dag en dan hoop ik dinsdag te kunnen werken. Ik was ergens wel een beetje bang dat dit alles mijn angsten zou triggeren maar het valt nog mee tot nu toe. Kreeg ook wel flashbacks naar afgelopen zomer, toen ik zolang ziek was. Maar dat was totaal iets anders natuurlijk, kan het daar ook helemaal niet mee vergelijken maar onbewust doe je dat toch.
Livictor: natuurlijk mag je meeschrijven! Héb je hulp/medicatie voor je angstoornis? Hoe gaat het nu met je?
Mijn weekend was niet zo denderend want ik ben gisteren ziek geworden. Het begon met dat ik het heel erg koud had, lag gewoon te trillen in mijn bed. Temp ging in 1.5 uur van 37.8 naar 39.1. Van ijskoud ging het naar bloedheet en dat ging de hele dag zo door, incl barstende koppijn. Vandaag voel ik me gelukkig al beter. Temp was vanmorgen 38.1 en toen ik net meette was hij 37.6
. Morgen nog een uitziek dag en dan hoop ik dinsdag te kunnen werken. Ik was ergens wel een beetje bang dat dit alles mijn angsten zou triggeren maar het valt nog mee tot nu toe. Kreeg ook wel flashbacks naar afgelopen zomer, toen ik zolang ziek was. Maar dat was totaal iets anders natuurlijk, kan het daar ook helemaal niet mee vergelijken maar onbewust doe je dat toch.
zondag 10 maart 2019 om 20:24
Hoi Livictor.
Tuurlijk ben je van harte welkom om mee te schrijven. Het is heel fijn om je verhaal hier kwijt te kunnen en steun/tips te krijgen van andere mensen die ook met soortgelijke klachten rondlopen. Het kan namelijk heel eenzaam voelen heb ik zelf gemerkt.
Vandaag heb ik gelukkig een betere dag, wel veel last van hartkloppingen maar hier ben ik zo aan gewend dat me dat geen zorgen bezorgd. Heb lekker gewerkt vandaag en voel me ook wat opgewekter. Gek hoe dat toch per dag kan verschillen.
Tuurlijk ben je van harte welkom om mee te schrijven. Het is heel fijn om je verhaal hier kwijt te kunnen en steun/tips te krijgen van andere mensen die ook met soortgelijke klachten rondlopen. Het kan namelijk heel eenzaam voelen heb ik zelf gemerkt.
Vandaag heb ik gelukkig een betere dag, wel veel last van hartkloppingen maar hier ben ik zo aan gewend dat me dat geen zorgen bezorgd. Heb lekker gewerkt vandaag en voel me ook wat opgewekter. Gek hoe dat toch per dag kan verschillen.
maandag 11 maart 2019 om 14:39
Welkom LiVictor!
Evylime Beterschap voor jou. Hoop dat je je snel wat beter voelt.
Gizmo. Lekker dat je je zondag beter voelde. Het kan echt verschillen hè! ?
Heb je nog contact gehad met je psychiater?
Hier alles oké. Het bezoek van mijn vriendin was gewoon gezellig. Het is altijd dat ik me erg druk maak van te voren. De eerste tijd voel ik me altijd gespannen, maar dat zakt altijd (bijna altijd) langzaam weg.
Fijne week iedereen!
Evylime Beterschap voor jou. Hoop dat je je snel wat beter voelt.
Gizmo. Lekker dat je je zondag beter voelde. Het kan echt verschillen hè! ?
Heb je nog contact gehad met je psychiater?
Hier alles oké. Het bezoek van mijn vriendin was gewoon gezellig. Het is altijd dat ik me erg druk maak van te voren. De eerste tijd voel ik me altijd gespannen, maar dat zakt altijd (bijna altijd) langzaam weg.
Fijne week iedereen!
dinsdag 12 maart 2019 om 13:37
Ik schrik zo vreselijk snel van alles 
Liep net te wandelen in mijn pauze en toen ging ergens buiten keihard een brandalarm af. Dus mijn eerste gedachte was dat het een luchtalarm was. Meteen hartkloppingen, angst, adrenaline in mijn lijf. Pff wat een rotgevoel. Al snel realiseerde ik mij dat het geen luchtalarm was. Maar moest wel een kwartier bij komen. Alles weer voor niks. Ik wil hier graag vanaf. Straks krijg ik het nog eens aan mijn hart hierdoor.
Anna2208 ik heb ook angst om opgesloten te zitten. Check altijd goed of het slot van het toilet niet te stroef is, ben als de dood dat de lift blijft hangen, word panisch in menigten waar ik niet uit kan, durf niet te vliegen. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Liep net te wandelen in mijn pauze en toen ging ergens buiten keihard een brandalarm af. Dus mijn eerste gedachte was dat het een luchtalarm was. Meteen hartkloppingen, angst, adrenaline in mijn lijf. Pff wat een rotgevoel. Al snel realiseerde ik mij dat het geen luchtalarm was. Maar moest wel een kwartier bij komen. Alles weer voor niks. Ik wil hier graag vanaf. Straks krijg ik het nog eens aan mijn hart hierdoor.
Anna2208 ik heb ook angst om opgesloten te zitten. Check altijd goed of het slot van het toilet niet te stroef is, ben als de dood dat de lift blijft hangen, word panisch in menigten waar ik niet uit kan, durf niet te vliegen. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Groetjes!
dinsdag 12 maart 2019 om 16:18
Hey iedereen.
Hier ben ik weer even. Ik volg nog mee, maar heb een tijdje niets gepost omdat het beter ging (gaat) en een mens dan liever wat afstand neemt van zijn miserie.
Hoe het gaat: al bij al goed.
Sedert ik in september 2018 ben veranderd van AD, is er redelijk snel beterschap gekomen.
Over het algemeen ben ik vrij rustig en kalm en heb ik weinig last van paniek/angst. Mijn gemoed/humeur is ook goed, zelden last van sombere periodes (soms wel, het zal nooit helemaal verdwijnen).
Wat wel blijft (en nooit echt weg lijkt te zullen gaan), is:
- momenten van te hoge stress voor dingen die ik al vaak heb gedaan (lees: pleiten in mijn geval, iets waar ik op zich wel goed in ben)
- de voorbije twee maanden iets te vaak een uitgeput gevoel, echt leeg. Reden is de belastende job, mentaal vooral, met een zeer drukke periode en te weinig slaap (hebben jullie ook zoveel slaap nodig?). Maar (!): ik stel ook vast dat ik recupereer wanneer ik wel genoeg slaap.
- fysiek ongemak aan de darmen. Dat is echt een frustrerend iets. Bijna dagelijks een soort van 'ik moet altijd maar gaan' gevoel. Heel ongemakkelijk en stress veroorzakend.
Ik tracht die zaken te accepteren en er rekening mee te houden, maar het is toch niet altijd fijn. Mijn stressysteem lijkt definitief stuk.
De boodschap: hang in there, en accepteer de restjes die er nog zijn.
Hier ben ik weer even. Ik volg nog mee, maar heb een tijdje niets gepost omdat het beter ging (gaat) en een mens dan liever wat afstand neemt van zijn miserie.
Hoe het gaat: al bij al goed.
Sedert ik in september 2018 ben veranderd van AD, is er redelijk snel beterschap gekomen.
Over het algemeen ben ik vrij rustig en kalm en heb ik weinig last van paniek/angst. Mijn gemoed/humeur is ook goed, zelden last van sombere periodes (soms wel, het zal nooit helemaal verdwijnen).
Wat wel blijft (en nooit echt weg lijkt te zullen gaan), is:
- momenten van te hoge stress voor dingen die ik al vaak heb gedaan (lees: pleiten in mijn geval, iets waar ik op zich wel goed in ben)
- de voorbije twee maanden iets te vaak een uitgeput gevoel, echt leeg. Reden is de belastende job, mentaal vooral, met een zeer drukke periode en te weinig slaap (hebben jullie ook zoveel slaap nodig?). Maar (!): ik stel ook vast dat ik recupereer wanneer ik wel genoeg slaap.
- fysiek ongemak aan de darmen. Dat is echt een frustrerend iets. Bijna dagelijks een soort van 'ik moet altijd maar gaan' gevoel. Heel ongemakkelijk en stress veroorzakend.
Ik tracht die zaken te accepteren en er rekening mee te houden, maar het is toch niet altijd fijn. Mijn stressysteem lijkt definitief stuk.
De boodschap: hang in there, en accepteer de restjes die er nog zijn.
woensdag 13 maart 2019 om 07:18
Hè jakkie Gizmo wat naar dat je je xo voelt!
Ik heb een tijdje niet gereageerd..erg druk hier omdat mijn schoonmoeder (ze heeft Alzheimer) verhuisd is naar een verzorgingshuis. Dit ivm ziekenhuis opname van schoonvader..dus er moest van alles geregeld worden. Mijn man heeft 2 nachten daar geslapen.
Ik zat niet in mn pms periode gelukkig dus ik kon t allemaal best goed 'handelen'. Net of ik even in een andere modus zat..zo van..angsten ad kant dit moet nu geregeld worden. Ik wou er ook echt voor mn man zijn want het wS best emotioneel allemaal.
Nu allemaal weer wat rustiger weer..schoonmoeder zit op een goede plek en ze heeft het gelukkig best naar haar zin.
Ik merk nu dus ook dat de angsten weer om de hoek komen kijken..zo stom hoe dat gaat!
Ik ben gister met schematherapie begonnen, in een groep 1x per week. Heb ik eerder gedaan maar toen moest ik helaas stoppen omdat ik 2x gemist had (zo zijn de regels omdat de continuïteit dan weg is).
Ik zal jullie verhalen vanmiddag nog even verder lezen!
Ik heb een tijdje niet gereageerd..erg druk hier omdat mijn schoonmoeder (ze heeft Alzheimer) verhuisd is naar een verzorgingshuis. Dit ivm ziekenhuis opname van schoonvader..dus er moest van alles geregeld worden. Mijn man heeft 2 nachten daar geslapen.
Ik zat niet in mn pms periode gelukkig dus ik kon t allemaal best goed 'handelen'. Net of ik even in een andere modus zat..zo van..angsten ad kant dit moet nu geregeld worden. Ik wou er ook echt voor mn man zijn want het wS best emotioneel allemaal.
Nu allemaal weer wat rustiger weer..schoonmoeder zit op een goede plek en ze heeft het gelukkig best naar haar zin.
Ik merk nu dus ook dat de angsten weer om de hoek komen kijken..zo stom hoe dat gaat!
Ik ben gister met schematherapie begonnen, in een groep 1x per week. Heb ik eerder gedaan maar toen moest ik helaas stoppen omdat ik 2x gemist had (zo zijn de regels omdat de continuïteit dan weg is).
Ik zal jullie verhalen vanmiddag nog even verder lezen!
donderdag 14 maart 2019 om 20:15
Hier gaat het momenteel even minder. Heb al een paar nachten niet geslapen, daardoor uitgeput en extreem prikkelbaar. Voel me daarnaast erg somber, het weer helpt ook niet mee. Denk vaak aan dat ik misschien een enge ziekte heb vanwege mijn vage klachten. Ik ben steeds misselijk en bang te moeten overgeven. Ik heb het vandaag maar een uur volgehouden op het werk. Zelfs het kijken naar mijn computerscherm was al teveel, ik trok het totaal niet. Ben daarna maar in bed gaan liggen, maar voelde me te onrustig om te slapen. Ik heb dit vaker gehad en het gaat vaak na een dag of 2 weer over. Ik denk dat het hormoongerelateerd is omdat ik ook al een paar dagen pijn heb in mijn borsten (terwijl ik gewoon de pil slik), maar wat een ellendig gevoel is het toch.
Groetjes!
vrijdag 15 maart 2019 om 12:20
Hé matz hoe gaat t nu net je schoonvader? Is hij al uit t ziekenhuis? En je schoon moeder, kan zij de verandering een beetje aan?
En hoe bevalt de schema therapie?
Ementee leuk dat je weer even mee schrijft! Fijn dat t goed met je gaat. En die rest klachten...Ja die accepteren zou fijn zijn. ...Maar het lijkt niet in mijn karakter te zitten. Ik moet er in elk geval veel moeite voor doen om me niet te laten frustreren.
Libe wat shit hè als je je zo over prikkeld voelt, maar geen rust in je bed kan vinden. Ik had gisteren precies zo'n dag. Druk op werk, maar had hoofdpijn en concentratie van niks. Thuis gekomen was ik moe maar heel onrustig. Hongerig, maar veel last van mijn buik. Ik werd er zo gefrustreerd van. Uiteindelijk wel even in slaap gevallen, maar slapen hielp ook niet. Ik weet dat ik dat soort uren gewoon moet uitzitten. En vooral niet moet gaan nadenken over t hoe en waarom....
Volgende week is mijn man (weer) een kleine week niet thuis. Ik ben alleen met de kinderen en hoewel t vorige keer heel goed ging, zijn nu de kinderen thuis. Dus ik moet voor eten en spet clubjes etc. alleen zorgen. En daar zie ik alweer als een berg tegenop. De verantwoordelijkheid vind ik soms zwaar.
En het doet me weer beseffen hoe afhankelijk ik eigenlijk geworden ben.
Ik heb een tijdje vrijwilligerswerk gedaan en daar heb ik een hele lieve vriend leren kennen (85 jaar oud dus niks romantisch
). Ik ben vanmorgen even bij hem koffie gaan drinken en dat zet dingen voor mij in perspectief. 85 jaar, allerlei lichamelijke dingen, maar zo vrolijk en positief als wat. Ik ben er jaloers op. Nou fijne vrijdag!
En hoe bevalt de schema therapie?
Ementee leuk dat je weer even mee schrijft! Fijn dat t goed met je gaat. En die rest klachten...Ja die accepteren zou fijn zijn. ...Maar het lijkt niet in mijn karakter te zitten. Ik moet er in elk geval veel moeite voor doen om me niet te laten frustreren.
Libe wat shit hè als je je zo over prikkeld voelt, maar geen rust in je bed kan vinden. Ik had gisteren precies zo'n dag. Druk op werk, maar had hoofdpijn en concentratie van niks. Thuis gekomen was ik moe maar heel onrustig. Hongerig, maar veel last van mijn buik. Ik werd er zo gefrustreerd van. Uiteindelijk wel even in slaap gevallen, maar slapen hielp ook niet. Ik weet dat ik dat soort uren gewoon moet uitzitten. En vooral niet moet gaan nadenken over t hoe en waarom....
Volgende week is mijn man (weer) een kleine week niet thuis. Ik ben alleen met de kinderen en hoewel t vorige keer heel goed ging, zijn nu de kinderen thuis. Dus ik moet voor eten en spet clubjes etc. alleen zorgen. En daar zie ik alweer als een berg tegenop. De verantwoordelijkheid vind ik soms zwaar.
En het doet me weer beseffen hoe afhankelijk ik eigenlijk geworden ben.
Ik heb een tijdje vrijwilligerswerk gedaan en daar heb ik een hele lieve vriend leren kennen (85 jaar oud dus niks romantisch
). Ik ben vanmorgen even bij hem koffie gaan drinken en dat zet dingen voor mij in perspectief. 85 jaar, allerlei lichamelijke dingen, maar zo vrolijk en positief als wat. Ik ben er jaloers op. Nou fijne vrijdag!
vrijdag 15 maart 2019 om 13:18
Libe wat vervelend voor je dat je je zo voelt en ook dat je ook bang bent om opgesloten te zitten. Naar is dat.
Kaatje71 succes met de tijd dat je alleen voor je kinderen moet zorgen.
Je laatst opmerking over de persoon die het voor je in perspectief zit doet me afvragen of jullie misschien strategieën hebben om met de angst om te gaan? Wat doen jullie als je bang bent. Ik begrijp dat niemand DE oplossing heeft, maar tips over wat het zou kunnen verlichten zijn mij heel welkom.
Kaatje71 succes met de tijd dat je alleen voor je kinderen moet zorgen.
Je laatst opmerking over de persoon die het voor je in perspectief zit doet me afvragen of jullie misschien strategieën hebben om met de angst om te gaan? Wat doen jullie als je bang bent. Ik begrijp dat niemand DE oplossing heeft, maar tips over wat het zou kunnen verlichten zijn mij heel welkom.
vrijdag 15 maart 2019 om 13:34
Kaatje: wat vervelend dat jij ook deze klachten hebt. Het hoort er denk ik toch bij als je een angststoornis hebt en snel overprikkeld bent, vooral na een slechte nacht. Ik had vannacht weer een iets betere nacht gelukkig. Dus ik ben weer gaan werken, ook al voelen mijn ogen nog steeds vermoeid. Ik kom de dag vandaag wel door.
Ik vind het bijzonder dat iemand van 85 zich zo positief en levenslustig kan voelen, het is wel fijn om daar een voorbeeld aan te kunnen nemen.
Ik vind het bijzonder dat iemand van 85 zich zo positief en levenslustig kan voelen, het is wel fijn om daar een voorbeeld aan te kunnen nemen.
Groetjes!
vrijdag 15 maart 2019 om 13:46
Anna ik heb een lijstje gemaakt van wat ik doe als ik bang ben, misschien heb je daar wat aan:
Magnesium/valeriaan/oxazepam slikken (niet tegelijk haha)
ASMR video kijken of meditaties luisteren.
Aan leuke dingen denken
Warm water in je gezicht/handen/in bad gaan
Kauwgom kauwen
Concentreren op je hartslag
naar je buik ademen
Kamillethee/warme melk drinken
Rustige muziek luisteren
Als het lukt: wandelen
Voetenbad nemen
Gezichts/hoofd/voetenmassage
In bed liggen lezen
Iets leuks gaan doen
En als laatste: besef dat jij de baas bent over je eigen lichaam. De angst is maar een emotie.
Magnesium/valeriaan/oxazepam slikken (niet tegelijk haha)
ASMR video kijken of meditaties luisteren.
Aan leuke dingen denken
Warm water in je gezicht/handen/in bad gaan
Kauwgom kauwen
Concentreren op je hartslag
naar je buik ademen
Kamillethee/warme melk drinken
Rustige muziek luisteren
Als het lukt: wandelen
Voetenbad nemen
Gezichts/hoofd/voetenmassage
In bed liggen lezen
Iets leuks gaan doen
En als laatste: besef dat jij de baas bent over je eigen lichaam. De angst is maar een emotie.
Groetjes!
zaterdag 16 maart 2019 om 08:16
Libe; ik herken wat je verteld..zou goed iets hormonaals kunnen zijn. Ik slik geen pil maar net eisprong en ook gespannen borsten, erg moe, angstig en enorme trek. Trekt nu weer wat bij geloof ik. Volgens mij zou dat slecht slapen ook hormonaal kunnen zijn. Teminste ik lees t vaak..ik zit op een Facebook met vrouwen met pms klachten.
Ik heb vaak dat ik voordat ik slapen erg onrustig in mn hoofd ben. Heb sinds kort ook ASMR ontdekt en val dan echt als een blok in slaap..
Kaatje; wat bijzonder zo'n vriend! Kan me voorstellen dat dat dingen in perspectief zet..
Mijn schoonvader is uit zh maar er lipen nog wel onderzoeken. Mn schoonmoeder heeft het aardig naar haar zin gelukkig. We gaan regelmatig bij haar langs en daar geniet ze echt van.
Ben blij weer te zijn gestart met de schematherapie...het gevoel er weer mee ad slag te gaan voelt goed ook al zal t niet altijd makkelijk zijn.
Ik kan me voorstellen dat het spanning geeft dat je binnenkort paar dagen alleen bent, nu dan met kinderen. Maar je kunt t hoor!!
Ik heb vaak dat ik voordat ik slapen erg onrustig in mn hoofd ben. Heb sinds kort ook ASMR ontdekt en val dan echt als een blok in slaap..
Kaatje; wat bijzonder zo'n vriend! Kan me voorstellen dat dat dingen in perspectief zet..
Mijn schoonvader is uit zh maar er lipen nog wel onderzoeken. Mn schoonmoeder heeft het aardig naar haar zin gelukkig. We gaan regelmatig bij haar langs en daar geniet ze echt van.
Ben blij weer te zijn gestart met de schematherapie...het gevoel er weer mee ad slag te gaan voelt goed ook al zal t niet altijd makkelijk zijn.
Ik kan me voorstellen dat het spanning geeft dat je binnenkort paar dagen alleen bent, nu dan met kinderen. Maar je kunt t hoor!!
zaterdag 16 maart 2019 om 10:00
Hoi allemaal,
Heb al een paar dagen niet geschreven hier. Het vorig weekend knapte mijn stemming wat op en voelde ik minder angst. De laatste dagen gaat het qua angst en stemming wat minder. Heb nog moeite om naar buiten te gaan en zit nog teveel in mijn hoofd. Doe mijn dingen wel maar het onbestemde/unheimische/downe gevoel blijft helaas maar om me heen hangen. Voel de hele dag spanning in mijn buik en borstkas en hartkloppingen/overslagen. Aan het eind van de dag ben ik zo moe dat het slapen gelukkig wel goed gaat. In mijn laatste post gaf ik aan deze week naar de arts te gaan voor een tussentijds overleg. Aangezien het vorig weekend beter ging dacht ik ik kijk het nog even aan, maar nu twijfel ik weer. Pff hoelang gaat dit nog duren?
Anna de angst om opgesloten te raken herken ik enigzins. Ik heb het alleen niet in liften, tunnels of zo iets dergelijks. Ik voel me meer opgesloten in mijzelf. Alsof mijn lichaam te klein is voor mij. Een soort strakke jas of bh die je uit wil doen.
Ementee fijn om te lezen dat het beter met je gaat. Ik begrijp ook volledig dat je je dan terugtrekt van dit topic. Wel jammer want succesverhalen zijn meer dan welkom als ik voor mijzelf spreek.
Matz fijn dat het wat beter gaat met je schoonvader en dat je schoonmoeder op een goede en fijne plek zit. Als je midden in zo'n proces zit ga je maar door zonder klachten, daar heb je helemaal geen tijd voor. Als de rust dan eenmaal een beetje weerkeert komen de klachten weer boven. Heel herkenbaar helaas. Ik val als een blok in slaap tijden een geleide slaapmeditatie. Verder neem ik Magnesium voor de nacht en Vit B complex. Ben benieuwd of je iets gaat hebben aan de schematherapie. Hou je ons op de hoogte?
Libe wat naar dat het even wat minder gaat, maar fijn dat je de ervaring heb dat dit met een dag of 2 weer bijtrekt. Wat een fijne tips heb je gegeven aan ons. Daar kan ik zeker wat mee. Ik wil daar graag nog yoga en koud water drinken aan toevoegen. Dit helpt mij vaak om meer te rust te komen.
Kaatje snap je spanning dat je het weer een aantal dagen alleen bent met de kinderen. Misschien kun je een dagplanning maken waar in je alle activiteiten van de kinderen zet. Als dit er teveel voor je zijn kun je misschien overleggen met andere ouders of de kinderen met bepaalde activiteiten met hen mee kan rijden. Dan creëer je wat meer rust. Ook het eten kun je al in het voren maken en invriezen zodat je daar niet over na hoeft te denken. Hopelijk helpt dit je om het overzicht te houden. En wat een bijzondere vriendschap heb je, fijn dat dit weer dingen in perspectief zet voor je.
Ik wens ons allemaal een fijn en ontspannen weekend toe!
Heb al een paar dagen niet geschreven hier. Het vorig weekend knapte mijn stemming wat op en voelde ik minder angst. De laatste dagen gaat het qua angst en stemming wat minder. Heb nog moeite om naar buiten te gaan en zit nog teveel in mijn hoofd. Doe mijn dingen wel maar het onbestemde/unheimische/downe gevoel blijft helaas maar om me heen hangen. Voel de hele dag spanning in mijn buik en borstkas en hartkloppingen/overslagen. Aan het eind van de dag ben ik zo moe dat het slapen gelukkig wel goed gaat. In mijn laatste post gaf ik aan deze week naar de arts te gaan voor een tussentijds overleg. Aangezien het vorig weekend beter ging dacht ik ik kijk het nog even aan, maar nu twijfel ik weer. Pff hoelang gaat dit nog duren?
Anna de angst om opgesloten te raken herken ik enigzins. Ik heb het alleen niet in liften, tunnels of zo iets dergelijks. Ik voel me meer opgesloten in mijzelf. Alsof mijn lichaam te klein is voor mij. Een soort strakke jas of bh die je uit wil doen.
Ementee fijn om te lezen dat het beter met je gaat. Ik begrijp ook volledig dat je je dan terugtrekt van dit topic. Wel jammer want succesverhalen zijn meer dan welkom als ik voor mijzelf spreek.
Matz fijn dat het wat beter gaat met je schoonvader en dat je schoonmoeder op een goede en fijne plek zit. Als je midden in zo'n proces zit ga je maar door zonder klachten, daar heb je helemaal geen tijd voor. Als de rust dan eenmaal een beetje weerkeert komen de klachten weer boven. Heel herkenbaar helaas. Ik val als een blok in slaap tijden een geleide slaapmeditatie. Verder neem ik Magnesium voor de nacht en Vit B complex. Ben benieuwd of je iets gaat hebben aan de schematherapie. Hou je ons op de hoogte?
Libe wat naar dat het even wat minder gaat, maar fijn dat je de ervaring heb dat dit met een dag of 2 weer bijtrekt. Wat een fijne tips heb je gegeven aan ons. Daar kan ik zeker wat mee. Ik wil daar graag nog yoga en koud water drinken aan toevoegen. Dit helpt mij vaak om meer te rust te komen.
Kaatje snap je spanning dat je het weer een aantal dagen alleen bent met de kinderen. Misschien kun je een dagplanning maken waar in je alle activiteiten van de kinderen zet. Als dit er teveel voor je zijn kun je misschien overleggen met andere ouders of de kinderen met bepaalde activiteiten met hen mee kan rijden. Dan creëer je wat meer rust. Ook het eten kun je al in het voren maken en invriezen zodat je daar niet over na hoeft te denken. Hopelijk helpt dit je om het overzicht te houden. En wat een bijzondere vriendschap heb je, fijn dat dit weer dingen in perspectief zet voor je.
Ik wens ons allemaal een fijn en ontspannen weekend toe!
zaterdag 16 maart 2019 om 21:00
Matz; toevallig dat jij deze klachten ook herkent. Gister was nog even een pittig dagje want ik was doodop. Maar vannacht heb ik van 22:30 tot 8:30 geslapen en dat had ik echt even nodig. (Zo fijn als ik er niet vroeg uit moet voor het werk). Vanochtend voelde ik me nog misselijk en onrustig, maar in de loop van de dag ging het gelukkig steeds beter.
Livictor: jij vroeg of er nog meer mensen last hebben van hyperventilatie en ik heb chronische hyperventilatie, waar ik ook allemaal rare klachten van krijg. (Duizeligheid, misselijkheid, hartkloppingen, tintelingen, buikpijn, gespannen kaakspieren) Het vervelendste is als het 's nachts gebeurt en dat is best vaak. Dan lig ik er wakker van en voel ik mij heel onrustig. Het helpt dan soms om op mijn rug te gaan liggen met mijn handen op mijn buik. Op mijn werk heb ik er ook vaak last van, meestal maak ik me dan zorgen om iets.
Gizmo, wat vervelend dat jouw hart zo van zich laat horen. Hopelijk kom je binnenkort weer in een wat rustigere periode terecht. Fijn dat je wat kunt met mijn tips! Koud water drinken helpt voor mij trouwens ook en is daarnaast ook nog eens erg gezond.
Livictor: jij vroeg of er nog meer mensen last hebben van hyperventilatie en ik heb chronische hyperventilatie, waar ik ook allemaal rare klachten van krijg. (Duizeligheid, misselijkheid, hartkloppingen, tintelingen, buikpijn, gespannen kaakspieren) Het vervelendste is als het 's nachts gebeurt en dat is best vaak. Dan lig ik er wakker van en voel ik mij heel onrustig. Het helpt dan soms om op mijn rug te gaan liggen met mijn handen op mijn buik. Op mijn werk heb ik er ook vaak last van, meestal maak ik me dan zorgen om iets.
Gizmo, wat vervelend dat jouw hart zo van zich laat horen. Hopelijk kom je binnenkort weer in een wat rustigere periode terecht. Fijn dat je wat kunt met mijn tips! Koud water drinken helpt voor mij trouwens ook en is daarnaast ook nog eens erg gezond.
Groetjes!
dinsdag 19 maart 2019 om 22:24
woensdag 20 maart 2019 om 07:04
Ja ik denk dat ik door dat volle gevoel minder 'in mn hoofd' ga zitten..
Gister 2x schematherapie. Omdat ik het eerder gehad heb begrijp ik de theorie al redelijk en kan ik het al.wat beter toepassen zeg maar..
En kwamen gister veel emoties los in de groep..best heftig..o en als ik iemand zie huilen ga ik zelf ook
woensdag 20 maart 2019 om 09:45
Matz heftig hè om anderen te zien huilen en verdriet hebben, moeilijk om dan niet zelf ook te gaan huilen. Hoe is de groep verder? Zijn het wel mensen met wie je iets durft te delen?
En hoe is t met je schoonouders?
Gizmo Hoe is t nu? Zo naar als je na een relatief goede periode ineens toch weer angstig en somber wordt. Waarschijnlijk zonder reden, waardoor ik me voel alsof ik er totaal geen controle over heb. Bij mij geef ik mijn hormonen de schuld. Ik ben al 3 jaar niet ongesteld (was vroeg) maar hormonen zijn er nog. Ik weet niet hoe oud je ben een of dit ermee te maken kan hebben maar bij mij in elk geval zeker.
Hier gaat t eigenlijk wel oké. Ik heb gevraagd of mijn schoonvader af en toe kan helpen met de drukke avonden van training en sport en dat helpt. Ook zit ik in een wat betere stemming (over t algemeen want t schommelt soms per uur
). Dus ik red me aardig goed!
Ik heb zondag met mijn 2 oudste en beste vriendinnen geluncht in een restaurant (eten in een restaurant is echt een ding voor mij), maar we vonden een rustig plekje en konden gezellig bijkletsen. Echt lekker eten lukt dan niet maar bijkletsen wad heel leuk! Dus trots op mezelf!
En hoe is t met je schoonouders?
Gizmo Hoe is t nu? Zo naar als je na een relatief goede periode ineens toch weer angstig en somber wordt. Waarschijnlijk zonder reden, waardoor ik me voel alsof ik er totaal geen controle over heb. Bij mij geef ik mijn hormonen de schuld. Ik ben al 3 jaar niet ongesteld (was vroeg) maar hormonen zijn er nog. Ik weet niet hoe oud je ben een of dit ermee te maken kan hebben maar bij mij in elk geval zeker.
Hier gaat t eigenlijk wel oké. Ik heb gevraagd of mijn schoonvader af en toe kan helpen met de drukke avonden van training en sport en dat helpt. Ook zit ik in een wat betere stemming (over t algemeen want t schommelt soms per uur
). Dus ik red me aardig goed! Ik heb zondag met mijn 2 oudste en beste vriendinnen geluncht in een restaurant (eten in een restaurant is echt een ding voor mij), maar we vonden een rustig plekje en konden gezellig bijkletsen. Echt lekker eten lukt dan niet maar bijkletsen wad heel leuk! Dus trots op mezelf!
