Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
donderdag 11 april 2019 om 14:25
Kaatje bewegen is goed, ik ga ook iedere dag wandelen of fietsen. Buitenlucht opsnuiven en focussen op de natuur. Je hartslag ging waarschijnlijk tekeer door wat intensievere beweging maar is moeilijk te overzien omdat het waarschijnlijk gekoppeld wordt aan angst en paniek.
Ik had gisteren voor het eerst sinds tijden een lunch afspraak. Was vrij druk veel prikkels naderhand erg moe maar ik heb het wel gedaan. Dus ook weer in the pocket.
Voor iedereen
Ik had gisteren voor het eerst sinds tijden een lunch afspraak. Was vrij druk veel prikkels naderhand erg moe maar ik heb het wel gedaan. Dus ook weer in the pocket.
Voor iedereen
maandag 15 april 2019 om 04:21
Hoi Dames,
Wat leuk om te zien dat deze topic nog steeds open is.
Of nou ja leuk ? Niet leuk omdat blijkbaar veel mensen in de greep zijn van een angststoornis.
In September 2017 had ik al een keer gereageerd dat ik weer begonnen was met Sertraline.
Ik was net een weekje begonnen en toen bleek ik tot mijn grote verrassing zwanger te zijn.
Gelijk gestopt toen, maar nu moet ik helaas weer beginnen.
Het is een tijdje goed gegaan.
Tijdens de zwangerschap weinig angst/paniekaanvallen.
Maar gelijk na de bevalling werd ik duizelig en dit is nu al 10 maanden lang zo.
Door de duizeligheid weer hypochondrie opgekomen en ook paniekaanvallen.
Nu moet ik weer starten met Sertraline maar zie er zo tegen op dat ik het al een week uitstel.
Wat leuk om te zien dat deze topic nog steeds open is.
Of nou ja leuk ? Niet leuk omdat blijkbaar veel mensen in de greep zijn van een angststoornis.
In September 2017 had ik al een keer gereageerd dat ik weer begonnen was met Sertraline.
Ik was net een weekje begonnen en toen bleek ik tot mijn grote verrassing zwanger te zijn.
Gelijk gestopt toen, maar nu moet ik helaas weer beginnen.
Het is een tijdje goed gegaan.
Tijdens de zwangerschap weinig angst/paniekaanvallen.
Maar gelijk na de bevalling werd ik duizelig en dit is nu al 10 maanden lang zo.
Door de duizeligheid weer hypochondrie opgekomen en ook paniekaanvallen.
Nu moet ik weer starten met Sertraline maar zie er zo tegen op dat ik het al een week uitstel.
dinsdag 16 april 2019 om 10:08
Ik kom ook even meeschrijven... Na een jaar te hebben gewacht, nu een paar maanden bij een psycholoog bezig. Begin binnenkort met EMDR (doen ze tegenwoordig ook bij angststoornissen), maar tot nu toe lijkt het wel alleen maar slechter te gaan. Vraag me af wanneer je nog kunt zeggen dat je een angststoornis hebt, en wanneer je écht gek begint te worden. Ik heb verschillende angsten, soms hevig, vaak wat minder hevig, maar momenteel zit ik er middenin en denk ik dat ik echt gek word.
Ik maak me zorgen om iets dat helemaal niet is gebeurd, maar kan niet stoppen met erover na te denken. Want wat als ik het me verkeerd herinner, en het is wél echt gebeurd? Ik voel me al dagen schuldig, kan niet stoppen met huilen, om iets dat helemaal niet waar is..! Ik kan ook heel rationeel tegen mezelf zeggen dat het niet waar is, maar dan beginnen mijn hersenen toch weer overuren te draaien.
De psych zei dat het erbij hoort, maar pff... Ik weet ook wel dat het ooit weer over gaat, dit gevoel, maar het uitzitten van de angst breekt me op.
Ik maak me zorgen om iets dat helemaal niet is gebeurd, maar kan niet stoppen met erover na te denken. Want wat als ik het me verkeerd herinner, en het is wél echt gebeurd? Ik voel me al dagen schuldig, kan niet stoppen met huilen, om iets dat helemaal niet waar is..! Ik kan ook heel rationeel tegen mezelf zeggen dat het niet waar is, maar dan beginnen mijn hersenen toch weer overuren te draaien.
De psych zei dat het erbij hoort, maar pff... Ik weet ook wel dat het ooit weer over gaat, dit gevoel, maar het uitzitten van de angst breekt me op.
The eyes are useless when the mind is blind.
woensdag 17 april 2019 om 09:31
Hoi aardbeiitjee ben je inmiddels al begonnen met je medicijnen? Spannend hè om te beginnen. Wat een verrassing om zwanger te zijn! Maar nu tegelijk ook zwaar denk ik met een kleintje en paniek. Schrijf hier van je af als je wil en zo vaak je wil!
Sanjunipero ...jij ook welkom. Het gevoel gek te worden. .te blijven malen over dingen die wel of niet of bijna gebeurd zijn, of kunnen gebeuren of misschien zullen gebeuren. Schuldgevoel, huilen, echt het klinkt allemaal bekend. Het gevoel gek te worden, helaas ook een kenmerk van angst en paniek. Je ben al een paar maanden bezig bij je psycholoog, maar zegt dat t slechter lijkt te gaan. Hen je dat ook besproken met je psycholoog? Want misschien is dat wel een normaal onderdeel van t proces. Heb je wat handvatten gekregen om jezelf te helpen of te troosten? Ik hoop dat EMDR je wat verder zal helpen.
Blijf je schrijven? Soms helpt t om je zorgen of angsten op te schrijven of van je af te schrijven.
Hier gaat t oké. We gaan donderdag op vakantie en ik heb altijd vakantie stress. Ik haat vliegen en dat gaan we donderdag doen. ...ik haat t vliegveld, t wachten, de drukte. .Alles. Maar het is met een goed doel. Ik had t er gisteren over met iemand en ik kom er steeds meer achter dat alle situaties waarin ik zelf geen controle heb en /of waar ik geen ' nooduitgang ' heb, dus niet weg kan als t teveel is, dat die me erg veel angst geven. Ik weet dat al een tijd, maar op een of andere manier begin ik t nu echt te beseffen. Kan t niet goed uitleggen. Lijkt wel of ik er iets rustiger naar kan kijken ofzo. Nou ja, volgens stap hopelijk om er iets mee te gaan doen en dat vind ik vrij lastig omdat ik situaties toch t liefst blijf vermijden. Ik wacht tot ik genoeg moed heb, maar ik denk dat ik dan lang kan wachten
.
Nou iedereen een goede dag gewenst!
Sanjunipero ...jij ook welkom. Het gevoel gek te worden. .te blijven malen over dingen die wel of niet of bijna gebeurd zijn, of kunnen gebeuren of misschien zullen gebeuren. Schuldgevoel, huilen, echt het klinkt allemaal bekend. Het gevoel gek te worden, helaas ook een kenmerk van angst en paniek. Je ben al een paar maanden bezig bij je psycholoog, maar zegt dat t slechter lijkt te gaan. Hen je dat ook besproken met je psycholoog? Want misschien is dat wel een normaal onderdeel van t proces. Heb je wat handvatten gekregen om jezelf te helpen of te troosten? Ik hoop dat EMDR je wat verder zal helpen.
Blijf je schrijven? Soms helpt t om je zorgen of angsten op te schrijven of van je af te schrijven.
Hier gaat t oké. We gaan donderdag op vakantie en ik heb altijd vakantie stress. Ik haat vliegen en dat gaan we donderdag doen. ...ik haat t vliegveld, t wachten, de drukte. .Alles. Maar het is met een goed doel. Ik had t er gisteren over met iemand en ik kom er steeds meer achter dat alle situaties waarin ik zelf geen controle heb en /of waar ik geen ' nooduitgang ' heb, dus niet weg kan als t teveel is, dat die me erg veel angst geven. Ik weet dat al een tijd, maar op een of andere manier begin ik t nu echt te beseffen. Kan t niet goed uitleggen. Lijkt wel of ik er iets rustiger naar kan kijken ofzo. Nou ja, volgens stap hopelijk om er iets mee te gaan doen en dat vind ik vrij lastig omdat ik situaties toch t liefst blijf vermijden. Ik wacht tot ik genoeg moed heb, maar ik denk dat ik dan lang kan wachten
. Nou iedereen een goede dag gewenst!
donderdag 18 april 2019 om 09:55
Hoi Kaatje, ja ik ben wel van plan te blijven schrijven, hoop dat dat helpt. Gelukkig gaat het nu met de angst wel wat beter, alleen dat stomme schuldgevoel blijft hangen... Nou weet ik dat het een kwestie van 'even uitzitten' is, maar pff, het duurt me veel te lang, deze angst. Dat het slechter gaat heb ik niet besproken met de psych, ik heb volgende week de laatste sessie met haar en dan gaat ze afstuderen. Ik krijg dan EMDR van iemand anders, maar of de 'normale' sessies dan ook worden hervat, weet ik niet.
Ik hoop dat jij een goede vlucht hebt vandaag, goed dat het besef zorgt dat je iets -al is het maar een heel klein beetje- rustiger bent. Laat je even weten hoe je vlucht is gegaan?
Ik hoop dat jij een goede vlucht hebt vandaag, goed dat het besef zorgt dat je iets -al is het maar een heel klein beetje- rustiger bent. Laat je even weten hoe je vlucht is gegaan?
The eyes are useless when the mind is blind.
donderdag 18 april 2019 om 11:49
Hoi allemaal,
Ik meld me na een aantal redelijke goede weken ook weer even. Sinds gisteren minder goed in mijn vel. Er is niets bijzonders gebeurd waar ik het aan kan linken. Gisteren werd ik al niet helemaal fijn wakker, opgezet gevoel in de bang en draaiierig in de maag. In de loop van de dag een zenuwachtig onbestemd gevoel hierbij en dit is nu nog steeds zo. Ik herken dit ook niet van de voorgaande periode dat ik slecht in mijn vel zat. Toen ben ik begonnen met medicatie en na een aantal weken voelde ik me langzaam aan beter en dit is toen ook zo gebleven voor wat ik me ervan kan herinneren. Terugkijkend kon ik er de afgelopen weken wel zijn en mijn dingen doen, maar echt mezelf ben ik nog niet geweest sinds augustus vorig jaar. Had wat leuke dingen op de planning staan, maar daar zie ik nu ook tegen op. Verder ben ik met het werken aan het opbouwen door een aantal uren alleen te werken zonder achterwacht en daar zie ik nu ook weer tegenop. Verbazingwekkend hoe dat gevoel er ineens zo weer kan zijn.
Kaatje: Spannend en knap ook dat vliegen. Waar ga je naar toe? Hoop dat je een rustige vlucht en fijne vakantie hebt.
sanjunipero: Heel herkenbaar hoor dat je rationeel weet dat er niets aan de hand is, maar dat je hersenen overuren blijven draaien. Tijdens therapie word er een hoop naar boven gehaald in de gesprekken, het is niet vreemd dat je je dat ook niet beter gaat voelen. "Er moet eerst rommel zijn voordat je kunt gaan opruimen". Dus nee je word niet gek. Ik hoop dat de EMDR je gaat helpen om de emotie/angst van bepaalde gebeurtenissen af te halen.
Vlin02der: Knap die lunch. Ondanks alle prikkels heb je dat toch maar mooi gedaan!
Aardbeiitjee: Wat vervelend dat je klachten na de zwangerschap weer terug zijn gekomen. Moeilijk is dat he om te beginnen met medicatie? Het zullen moeilijke weken worden die opbouw, maar daarna kun je er hopelijk de vruchten van plukken. Als ik het zo lees heb je veel klachten op dit moment, kun je nog wel wat ondernemen? Hopelijk lukt het snel je een beslissing om wel of niet te starten want van de nadenken erover ga je je ook niet beter voelen denk ik.
Ik meld me na een aantal redelijke goede weken ook weer even. Sinds gisteren minder goed in mijn vel. Er is niets bijzonders gebeurd waar ik het aan kan linken. Gisteren werd ik al niet helemaal fijn wakker, opgezet gevoel in de bang en draaiierig in de maag. In de loop van de dag een zenuwachtig onbestemd gevoel hierbij en dit is nu nog steeds zo. Ik herken dit ook niet van de voorgaande periode dat ik slecht in mijn vel zat. Toen ben ik begonnen met medicatie en na een aantal weken voelde ik me langzaam aan beter en dit is toen ook zo gebleven voor wat ik me ervan kan herinneren. Terugkijkend kon ik er de afgelopen weken wel zijn en mijn dingen doen, maar echt mezelf ben ik nog niet geweest sinds augustus vorig jaar. Had wat leuke dingen op de planning staan, maar daar zie ik nu ook tegen op. Verder ben ik met het werken aan het opbouwen door een aantal uren alleen te werken zonder achterwacht en daar zie ik nu ook weer tegenop. Verbazingwekkend hoe dat gevoel er ineens zo weer kan zijn.
Kaatje: Spannend en knap ook dat vliegen. Waar ga je naar toe? Hoop dat je een rustige vlucht en fijne vakantie hebt.
sanjunipero: Heel herkenbaar hoor dat je rationeel weet dat er niets aan de hand is, maar dat je hersenen overuren blijven draaien. Tijdens therapie word er een hoop naar boven gehaald in de gesprekken, het is niet vreemd dat je je dat ook niet beter gaat voelen. "Er moet eerst rommel zijn voordat je kunt gaan opruimen". Dus nee je word niet gek. Ik hoop dat de EMDR je gaat helpen om de emotie/angst van bepaalde gebeurtenissen af te halen.
Vlin02der: Knap die lunch. Ondanks alle prikkels heb je dat toch maar mooi gedaan!
Aardbeiitjee: Wat vervelend dat je klachten na de zwangerschap weer terug zijn gekomen. Moeilijk is dat he om te beginnen met medicatie? Het zullen moeilijke weken worden die opbouw, maar daarna kun je er hopelijk de vruchten van plukken. Als ik het zo lees heb je veel klachten op dit moment, kun je nog wel wat ondernemen? Hopelijk lukt het snel je een beslissing om wel of niet te starten want van de nadenken erover ga je je ook niet beter voelen denk ik.
donderdag 18 april 2019 om 19:00
Kaatje71: Nee ik ben nog steeds niet begonnen, ik durf gewoon niet.
Best dom want waarschijnlijk helpt het over een tijdje wel.
Ben ondertussen alweer bij de dokter geweest en andere medicatie gevraagd.
Nu heb ik paroxetine in huis liggen.
Gizmo74: Momenteel onderneem ik niks, echt verschrikkelijk.
Ik wil eigenlijk alleen maar op bed liggen.
Nu gaat dat natuurlijk niet met een baby.
Maar elk moment dat het kan doe ik dat ook.
Best dom want waarschijnlijk helpt het over een tijdje wel.
Ben ondertussen alweer bij de dokter geweest en andere medicatie gevraagd.
Nu heb ik paroxetine in huis liggen.
Gizmo74: Momenteel onderneem ik niks, echt verschrikkelijk.
Ik wil eigenlijk alleen maar op bed liggen.
Nu gaat dat natuurlijk niet met een baby.
Maar elk moment dat het kan doe ik dat ook.
vrijdag 19 april 2019 om 15:59
Date ging wel goed. Hij heeft ook een eigen bedrijf, dus veel drukte op dit moment. Denk helaas ook niet dat het iets wordt. Dit is voor mij een stress vol jaar pffff.
Kaatje: hoe was je vlucht? Echt dapper van je!
Sunja: welkom, van de schuld gevoelens herken ik al te goed.
Aardbei: waarom ben je dom als je je medicatie niet neemt? Ik kwam ook niet uit huis, durfde niks, continue klachten en 11 maanden verder en de oude ik komt weer terug en ik neem geen anti D.
Met mij gaat het wel zijn gangetje. Zit nu 11 maanden in de ziektewet. Nog steeds af en toe een opgejaagd gevoel en slaap problemen (doorslapen) en last van psm klachten als ik ongi ben. Ik krijg eindelijk de ruimte om te herstellen, doet mij super goed.
Hebben de bekende PMS klachten mensen ook klachten als jullie de pil 1 maal vergeten?
En hoe is het vandaag met jullie? Zitten jullie ook buiten?
Ik ga af en toe naar binnen. Het is warm
Kaatje: hoe was je vlucht? Echt dapper van je!
Sunja: welkom, van de schuld gevoelens herken ik al te goed.
Aardbei: waarom ben je dom als je je medicatie niet neemt? Ik kwam ook niet uit huis, durfde niks, continue klachten en 11 maanden verder en de oude ik komt weer terug en ik neem geen anti D.
Met mij gaat het wel zijn gangetje. Zit nu 11 maanden in de ziektewet. Nog steeds af en toe een opgejaagd gevoel en slaap problemen (doorslapen) en last van psm klachten als ik ongi ben. Ik krijg eindelijk de ruimte om te herstellen, doet mij super goed.
Hebben de bekende PMS klachten mensen ook klachten als jullie de pil 1 maal vergeten?
En hoe is het vandaag met jullie? Zitten jullie ook buiten?
Ik ga af en toe naar binnen. Het is warm
zondag 21 april 2019 om 02:10
Gizmo, gaat het alweer met je of nog steeds een onbestemd gevoel? Nieuwe dingen en weer een grote stap nemen kan voor even weer heel spannend zijn en dus weer voor extra prikkels zorgen. Zo vervelend 2 stappen vooruit en dan weer 1 stap terug voelen.
Kaatje super dat je het aandurft om te vliegen. Hoor graag hoe het gegaan is.
Welkom Aardbei, ik begrijp je volkomen, de angst voor nieuwe medicatie en de angst voor nog meer angst. Ik ben na een aantal weken inname, aan afbouw begonnen en nu al 2 weken ervan af. Ik doe het zonder tabletten maar dat is persoonlijk.
Sanjunipero welkom, erg herkenbaar wat je schrijft dat is ook wat angst met je doet. Niet twijfelen aan jezelf daarin, schrijf hier van je af. Er is altijd wel een luisterend oor.
Fijne paasdagen iedereen
Kaatje super dat je het aandurft om te vliegen. Hoor graag hoe het gegaan is.
Welkom Aardbei, ik begrijp je volkomen, de angst voor nieuwe medicatie en de angst voor nog meer angst. Ik ben na een aantal weken inname, aan afbouw begonnen en nu al 2 weken ervan af. Ik doe het zonder tabletten maar dat is persoonlijk.
Sanjunipero welkom, erg herkenbaar wat je schrijft dat is ook wat angst met je doet. Niet twijfelen aan jezelf daarin, schrijf hier van je af. Er is altijd wel een luisterend oor.
Fijne paasdagen iedereen
zondag 21 april 2019 om 10:57
Hier een berichtje van mij. De vlucht ging oké. De dag (en) ervoor was ik super nerveus. En het wachten en de rijen voor inchecken etc. Zijn ook niet favoriet. Maar we zijn er! Het is erg gezellig met onze familie die hier woont. Kinderen blij dat ze hun neefjes weer zien. Dus dat alles is heel mooi. Tegelijk ook heel vermoeiend. Klein appartement, ouders naast ons. Neefjes de hele dag over de vloer. Wel veel stoere dingen gedaan, zoals uit eten, dagtochtje met mijn man.
Het weer is echt verschrikkelijk. ....normaal hebben er hier mooi weer maar nu is t storm en koud.
Voordat t lijkt alsof t een drama is. ..dat is t zeker niet. Ik vind t heerlijk om familie te zien. Maar nu bv heb ik een slechte ochtend en zit iedereen in onze woonkamer (en ik lig nog hier met oordopjes in) me schuldig te voelen.
Fijne paasdagen iedereen!
Wat ik in ieder geval wel geleerd heb, is dat ik op vakantie ook mezelf mee neem en de hoop dat ik me op vakantie ineens beter ging voelen is er niet meer. En dat scheelt wel een hoop frustratie!
Hoop dat t jullie goed gaat
Het weer is echt verschrikkelijk. ....normaal hebben er hier mooi weer maar nu is t storm en koud.
Voordat t lijkt alsof t een drama is. ..dat is t zeker niet. Ik vind t heerlijk om familie te zien. Maar nu bv heb ik een slechte ochtend en zit iedereen in onze woonkamer (en ik lig nog hier met oordopjes in) me schuldig te voelen.
Fijne paasdagen iedereen!
Wat ik in ieder geval wel geleerd heb, is dat ik op vakantie ook mezelf mee neem en de hoop dat ik me op vakantie ineens beter ging voelen is er niet meer. En dat scheelt wel een hoop frustratie!
Hoop dat t jullie goed gaat
zondag 21 april 2019 om 11:41
Fijne pasen iedereen!
Kaatje, wat balen van het weer, en wat moeilijk als je weinig mogelijkheden hebt om jezelf terug te trekken. Ik herken dat wel, van die uitjes die eigenlijk meer energie eisen dan dat ze opleveren. Wel stoer dat je dingen onderneemt, heel goed!
Gizmo, wat vervelend dat het minder gaat. Hoop dat je snel weer wat beter in je vel zit
Ik heb dus echt een helemaal nieuwe (voor mij, dan) klacht. Ik heb me in mijn hoofd gehaald dat ik met iemand heb gezoend, terwijl dat nog niet eens bijna is gebeurd!! En dat weet ik ook wel heel goed, maar tóch maak ik me er druk om, speel de herinnering steeds opnieuw af om te kijken of ik het niet misschien gewoon ben vergeten (terwijl ik toch aanneem dat je je zoiets echt wel zou herinneren).
Wat het echt niet handig maakt is dat het een collega is, dus steeds als ik hem zie raak ik in paniek, en als ik mensen zie die hem kennen ben ik bang 'dat zij het weten', terwijl er dus niets te weten valt!! Ik heb de angst opgebiecht aan vriend, die er super lief mee omgaat, maar het gaat maar niet weg... Loop er al een week mee rond, en ben zelden zó gefrustreerd geweest. Wat is angst toch k*t.
Kaatje, wat balen van het weer, en wat moeilijk als je weinig mogelijkheden hebt om jezelf terug te trekken. Ik herken dat wel, van die uitjes die eigenlijk meer energie eisen dan dat ze opleveren. Wel stoer dat je dingen onderneemt, heel goed!
Gizmo, wat vervelend dat het minder gaat. Hoop dat je snel weer wat beter in je vel zit
Ik heb dus echt een helemaal nieuwe (voor mij, dan) klacht. Ik heb me in mijn hoofd gehaald dat ik met iemand heb gezoend, terwijl dat nog niet eens bijna is gebeurd!! En dat weet ik ook wel heel goed, maar tóch maak ik me er druk om, speel de herinnering steeds opnieuw af om te kijken of ik het niet misschien gewoon ben vergeten (terwijl ik toch aanneem dat je je zoiets echt wel zou herinneren).
Wat het echt niet handig maakt is dat het een collega is, dus steeds als ik hem zie raak ik in paniek, en als ik mensen zie die hem kennen ben ik bang 'dat zij het weten', terwijl er dus niets te weten valt!! Ik heb de angst opgebiecht aan vriend, die er super lief mee omgaat, maar het gaat maar niet weg... Loop er al een week mee rond, en ben zelden zó gefrustreerd geweest. Wat is angst toch k*t.
The eyes are useless when the mind is blind.
zaterdag 27 april 2019 om 16:51
Kaatje71, wat knap dat je hebt gevlogen. Ben je inmiddels weer thuis? Hoe ging de terugvlucht?
Mijn angsten zijn sinds deze week weer toegenomen. De oorzaak van al mijn angst, ligt erin dat ik als kind lange tijd epilepsie heb gehad. Het is nu een soort trauma geworden waar ik liever niet meer aan denk.
Ik word er sinds deze week echter dagelijks mee geconfonteerd omdat ik een nieuwe collega heb met epilepsie. Ik word er super nerveus van! Houd haar constant in de gaten, en krijg een hyperventilatie aanval als ze raar doet of met haar ogen draait. Toen ze me vertelde dat ze die nacht een aanval had gehad, kon ik me niet meer concentreren op mijn werk. Het is zo confronterend. Ik ben helemaal uitgeput en vraag me af hoe het verder moet op het werk, aangezien ik de hele dag met haar moet samenwerken. Het liefst trek ik me er helemaal niets van aan, maar als zij een aanval krijgt op het werk, dan raak ik totaal in paniek. Ik heb haar wel verteld over mijn angst, maar ik denk niet dat zij in de gaten heeft hoe diep het werkelijk zit. Ik kan natuurlijk geen ontslag nemen om deze reden, maar diep van binnen denk ik wel dat ik dan meer rust zou hebben.
Mijn angsten zijn sinds deze week weer toegenomen. De oorzaak van al mijn angst, ligt erin dat ik als kind lange tijd epilepsie heb gehad. Het is nu een soort trauma geworden waar ik liever niet meer aan denk.
Ik word er sinds deze week echter dagelijks mee geconfonteerd omdat ik een nieuwe collega heb met epilepsie. Ik word er super nerveus van! Houd haar constant in de gaten, en krijg een hyperventilatie aanval als ze raar doet of met haar ogen draait. Toen ze me vertelde dat ze die nacht een aanval had gehad, kon ik me niet meer concentreren op mijn werk. Het is zo confronterend. Ik ben helemaal uitgeput en vraag me af hoe het verder moet op het werk, aangezien ik de hele dag met haar moet samenwerken. Het liefst trek ik me er helemaal niets van aan, maar als zij een aanval krijgt op het werk, dan raak ik totaal in paniek. Ik heb haar wel verteld over mijn angst, maar ik denk niet dat zij in de gaten heeft hoe diep het werkelijk zit. Ik kan natuurlijk geen ontslag nemen om deze reden, maar diep van binnen denk ik wel dat ik dan meer rust zou hebben.
Groetjes!
zondag 28 april 2019 om 12:01
Ik ben weer thuis. De terug vlucht vind ik altijd minder spannend dus dat ging goed. De laatste 2 dagen hadden we beter weer dus konden we naar buiten en dat gaf lucht!
Nu gaat t oké. Altijd weer nerveus om weer aan t werk te gaan. .Dus altijd wat!
Gizmo hoe gaat t nu? Was je al aan je cursus ACT begonnen? Ik hoor heel graag hoe dat is. Hoop dat je je wat beter voelt.
Aardbeiitjee ben je al begonnen met je paroxetine?
Sanjunipero wat naar dat je je zulke dingen in je hoofd haalt en er dan zo over blijft malen. Wel knap dat je het aan je vriend heb verteld! Heb je enig idee waar dit vandaan komt?
Hoop dat je er inmiddels wat minder mee bezig ben.
Libe..wat een stom toeval dat je net een collega krijgt met epilepsie. Terwijl dat jouw angst zo triggert. Natuurlijk geen ontslag nemen hiervoor! ! Heb je nog hulp van een psycholoog? Misschien kun je eens overleggen hoe dit aan te pakken. Want het is toch zonde dat je werk plezier zo beïnvloed word!
Nou voor iedereen hier een fijne zondag!
Nu gaat t oké. Altijd weer nerveus om weer aan t werk te gaan. .Dus altijd wat!
Gizmo hoe gaat t nu? Was je al aan je cursus ACT begonnen? Ik hoor heel graag hoe dat is. Hoop dat je je wat beter voelt.
Aardbeiitjee ben je al begonnen met je paroxetine?
Sanjunipero wat naar dat je je zulke dingen in je hoofd haalt en er dan zo over blijft malen. Wel knap dat je het aan je vriend heb verteld! Heb je enig idee waar dit vandaan komt?
Hoop dat je er inmiddels wat minder mee bezig ben.
Libe..wat een stom toeval dat je net een collega krijgt met epilepsie. Terwijl dat jouw angst zo triggert. Natuurlijk geen ontslag nemen hiervoor! ! Heb je nog hulp van een psycholoog? Misschien kun je eens overleggen hoe dit aan te pakken. Want het is toch zonde dat je werk plezier zo beïnvloed word!
Nou voor iedereen hier een fijne zondag!
maandag 29 april 2019 om 13:54
Ik ben vandaag erg onrustig, hartkloppingen zwieberende benen. Ik ben wel bezig maar merk dat ik er niet bij ben. Ik heb drukke dagen achter de rug en heb wat moet gebeuren dingen voor de boeg, dat geeft mij zo een stress en druk en dat is niet goed voor mij.
Kaatje wat fijn om te horen dat de terug vlucht goed is gegaan hopelijk dat je dit gevoel kunt vasthouden.
Ook erg benieuwd hoe het nu met Gizmo gaat.
Zit tegen paniek aan voel me erg emotioneel.
Kaatje wat fijn om te horen dat de terug vlucht goed is gegaan hopelijk dat je dit gevoel kunt vasthouden.
Ook erg benieuwd hoe het nu met Gizmo gaat.
Zit tegen paniek aan voel me erg emotioneel.
maandag 29 april 2019 om 18:17
Hey meiden,
Het gaat gelukkig weer een stuk beter met me. Ben rustiger en ook mijn stemming is verbeterd. Wat een vervelend gevoel blijft het toch als het er ineens weer is. Ben gewoon doorgegaan met mijn dagelijkse dingen en werk en sinds 2-3 dagen klaart het weer op. Heb inmiddels 2 sessies gehad van de Acceptance en Commitment Therapie gehad. Het is een goede aanvulling op de mindfulness waarbij je nog dieper ingaat op je gedachten en het accepteren van wat er, is zowel positief als negatief.
Het lukt me nu even niet om op iedereen te reageren, maar ik lees en leef met jullie allemaal mee!
Het gaat gelukkig weer een stuk beter met me. Ben rustiger en ook mijn stemming is verbeterd. Wat een vervelend gevoel blijft het toch als het er ineens weer is. Ben gewoon doorgegaan met mijn dagelijkse dingen en werk en sinds 2-3 dagen klaart het weer op. Heb inmiddels 2 sessies gehad van de Acceptance en Commitment Therapie gehad. Het is een goede aanvulling op de mindfulness waarbij je nog dieper ingaat op je gedachten en het accepteren van wat er, is zowel positief als negatief.
Het lukt me nu even niet om op iedereen te reageren, maar ik lees en leef met jullie allemaal mee!
maandag 29 april 2019 om 19:36
Vlinder wat vervelend dat je je nu zo voelt! Misschien helpt het om wat meer rust te nemen, zodat je weer in balans raakt.
Kaatje, dankje voor je reactie. Ik heb er ook aan gedacht dat dit misschien werk is voor een psycholoog. Maar met psychologen heb ik tegenwoordig altijd het gevoel dat het een prettig gesprek was, maar dat ik er verder niet wijzer van word. Heb dit ook met mijn huisarts besproken en ze adviseerde mij om dan een andere vorm van therapie te gaan doen zoals hypnosetherapie. Maar ik sta helemaal niet open voor hypnose, want ik wil de controle niet kwijt. (Hopeloos gevalletje ben ik).
Vandaag op het werk ging het redelijk. Ik was er nog wel veel mee bezig, maar ben in de pauze toch alleen met haar gaan wandelen. Dacht wel, als ze maar niet iets krijgt nu we alleen zijn. Maar gelukkig gebeurde dat niet.
Kaatje, dankje voor je reactie. Ik heb er ook aan gedacht dat dit misschien werk is voor een psycholoog. Maar met psychologen heb ik tegenwoordig altijd het gevoel dat het een prettig gesprek was, maar dat ik er verder niet wijzer van word. Heb dit ook met mijn huisarts besproken en ze adviseerde mij om dan een andere vorm van therapie te gaan doen zoals hypnosetherapie. Maar ik sta helemaal niet open voor hypnose, want ik wil de controle niet kwijt. (Hopeloos gevalletje ben ik).
Vandaag op het werk ging het redelijk. Ik was er nog wel veel mee bezig, maar ben in de pauze toch alleen met haar gaan wandelen. Dacht wel, als ze maar niet iets krijgt nu we alleen zijn. Maar gelukkig gebeurde dat niet.
Groetjes!
dinsdag 30 april 2019 om 14:28
Gizmo wat fijn dat je weer goede dagen hebt. Het blijft zo een ding na een paar goede dagen en het gevoel van weer in het leven staan en dan ineens weer zo onrustig angst en paniek. Ik had best een vrij druk leven wat werk en sociale contacten betreft tot ik deze emotionele rollercoaster weer binnen liet. En bij goede dagen ben ik zo aan het rennen dat het mij de kop kost. Ik had het jaren iets beter onder controle. Maar door hele heftige gebeurtenissen het afgelopen 2 jaar is het mij weer gaan inhalen.
Libe wat goed dat je met je collega bent gaan wandelen misschien dat dit ook een soort van rust kan geven.
Ik kan ook niet op iedereen reageren maar lees en leef wel mee met iedereen
Libe wat goed dat je met je collega bent gaan wandelen misschien dat dit ook een soort van rust kan geven.
Ik kan ook niet op iedereen reageren maar lees en leef wel mee met iedereen
woensdag 1 mei 2019 om 10:20
Dankjewel Vlinder, ik denk ook dat ik de confrontatie met mijn angst gewoon moet aangaan. Zij is hartstikke aardig en ik focus me daar gewoon op. Zou zonde zijn als ik me alleen maar door mijn angst laat leiden.
Vannacht weer een beroerde nacht gehad. Ik had last van refluxklachten (voedsel wat omhoog komt als ik lig). En daardoor raakte ik in paniek en begon ik helemaal te trillen. Nu zit ik heel vermoeid op mijn werk en ik voel me nog steeds niet lekker. Heb het gevoel dat ik nog steeds een brok in mijn keel heb en haal me allemaal enge dingen in mijn hoofd. Ben ook hypochondrisch en dat is zo vervelend als je moet werken
.
Vannacht weer een beroerde nacht gehad. Ik had last van refluxklachten (voedsel wat omhoog komt als ik lig). En daardoor raakte ik in paniek en begon ik helemaal te trillen. Nu zit ik heel vermoeid op mijn werk en ik voel me nog steeds niet lekker. Heb het gevoel dat ik nog steeds een brok in mijn keel heb en haal me allemaal enge dingen in mijn hoofd. Ben ook hypochondrisch en dat is zo vervelend als je moet werken
.
Groetjes!
woensdag 1 mei 2019 om 10:39
Libe knap dat je op je werk zit na zo'n nacht. Misschien dat je werk je wat afleiding kan geven? En anders kun je altijd wat eerder naar huis gaan. Is dat te regelen bij jouw werk? Succes vandaag! !
Wat jij eerder aangaf over je gesprek met je psycholoog, dat heb ik nou precies ook. Leuk gesprek van 50 minuten eens in de 2-3 werken maar daarna heb ik er weinig meer aan.
Maar wat dan echt helpt? ???
Gizmo bedankt voor de reactie op de ACT. Doe je t in een groep? Ik ga er toch eens naar kijken.
Vlin02der Hoe is t nu met je? Paniek al wat gezakt?
Hier gaat t oké. Weer last van hoofdpijn. Heb ik regelmatig en dat is echt iets waarbij ik t gevoel heb ' T MOET NU WEG' en dan de nadruk op 'moet' ' nu' en 'weg'. Dus dat helpt ook niet echt. En accepteren is dan erg moeilijk, maar merk wel dat ik nu last heb van hoofdpijn en t gevoel dat t weg moet. Maar de angst van' o ik kan dit niet aan' of ' help daar gaan we weer, dit is t begin van een nieuwe slechte periode' is minder hevig. Dus wat vooruitgang!
Voor vandaag iedereen een rustige dag!
Wat jij eerder aangaf over je gesprek met je psycholoog, dat heb ik nou precies ook. Leuk gesprek van 50 minuten eens in de 2-3 werken maar daarna heb ik er weinig meer aan.
Maar wat dan echt helpt? ???
Gizmo bedankt voor de reactie op de ACT. Doe je t in een groep? Ik ga er toch eens naar kijken.
Vlin02der Hoe is t nu met je? Paniek al wat gezakt?
Hier gaat t oké. Weer last van hoofdpijn. Heb ik regelmatig en dat is echt iets waarbij ik t gevoel heb ' T MOET NU WEG' en dan de nadruk op 'moet' ' nu' en 'weg'. Dus dat helpt ook niet echt. En accepteren is dan erg moeilijk, maar merk wel dat ik nu last heb van hoofdpijn en t gevoel dat t weg moet. Maar de angst van' o ik kan dit niet aan' of ' help daar gaan we weer, dit is t begin van een nieuwe slechte periode' is minder hevig. Dus wat vooruitgang!
Voor vandaag iedereen een rustige dag!
woensdag 1 mei 2019 om 12:17
woensdag 1 mei 2019 om 12:23
Vervelend die hoofdpijn Kaatje, heb ik ook vaak last van! Paracetamol helpt soms maar niet altijd. Grappig dat jij hetzelfde gevoel hebt over psychologen. Uiteindelijk moeten we toch maar leren leven met onze angststoornis... het werk geeft wel wat afleiding, ik ben er in elk geval nog steeds. Als ik naar huis ga krijg ik mijn uren niet betaald (ben uitzendkracht), dus dat is wel een goede motivatie om te blijven.
Groetjes!
woensdag 1 mei 2019 om 13:08
Hier wil ik wel even op aanhaken...libe schreef: ↑01-05-2019 10:20Dankjewel Vlinder, ik denk ook dat ik de confrontatie met mijn angst gewoon moet aangaan. Zij is hartstikke aardig en ik focus me daar gewoon op. Zou zonde zijn als ik me alleen maar door mijn angst laat leiden.
Vannacht weer een beroerde nacht gehad. Ik had last van refluxklachten (voedsel wat omhoog komt als ik lig). En daardoor raakte ik in paniek en begon ik helemaal te trillen. Nu zit ik heel vermoeid op mijn werk en ik voel me nog steeds niet lekker. Heb het gevoel dat ik nog steeds een brok in mijn keel heb en haal me allemaal enge dingen in mijn hoofd. Ben ook hypochondrisch en dat is zo vervelend als je moet werken
Ik schrijf niet veel mee maar herken heel veel.
Ik weet hoe het is, heb het vannacht ook gehad, maar dan heel erge maagpijn en daardoor raakte ik ik paniek. Ook omdat ik alleen ben, merk dat ik dat soms heel moeilijk vind, vooral de laatste tijd. Niemand die je even gerust kan stellen.
Ik heb vanmorgen een paar uur gewerkt, verteld dat ik heel erg maagpijn had en uiteindelijk met iemand anders, die ik vertrouw, verteld dat ik mezelf dan helemaal gek maak en ook ga googelen enzo... Mezelf moeilijk gerust kan stellen.
Zit nu helemaal gesloopt op de bank en daar blijf ik voorlopig zitten.
Had vanavond iets maar dat heb ik afgezegd.
Moet echt weer even bijkomen
woensdag 1 mei 2019 om 13:19
Hé libe Goed dat je er nog steeds ben! We kunnen val veel meer aan dan dat we denken! Ik werk via een payroll bedrijf dus ook ik krijg betaald voor wat ik werk. Als ik ziek ben, heb ik 1 wachtdag, dus dan heeft eerder naar huis gaan ook geen zin.
Over dat leren leven met onze angst stoornis, daar heb ik t soms moeilijk mee. Omdat je in kranten of tijdschriften altijd van die succes verhalen leest. Over mensen met een burn out of depressie en die dan na een 'pittige tijd' helemaal zijn genezen. En daarna iets heel anders zijn gaan doen, hun leven hebben omgegooid en daar helemaal gelukkig en succesvol in zijn en dan ook nog dankbaar zijn voor de moeilijke periode. Dan denk ik ' wat doe ik fout? ' ik heb dit al jaren en t gaat niet over. Ik ben er niet dankbaar voor en ik heb er ook niet een nieuwe droombaan ofzo aan overgehouden. Wat doe ik dan fout? ?? Ben ik gewoon een sufferd dat bij mij die genezing niet komt?
Of komen alleen de succesverhalen in de publiciteit?
Nou ja. .even een klein frustratie moment, verder gaat t goed hoor
.
Over dat leren leven met onze angst stoornis, daar heb ik t soms moeilijk mee. Omdat je in kranten of tijdschriften altijd van die succes verhalen leest. Over mensen met een burn out of depressie en die dan na een 'pittige tijd' helemaal zijn genezen. En daarna iets heel anders zijn gaan doen, hun leven hebben omgegooid en daar helemaal gelukkig en succesvol in zijn en dan ook nog dankbaar zijn voor de moeilijke periode. Dan denk ik ' wat doe ik fout? ' ik heb dit al jaren en t gaat niet over. Ik ben er niet dankbaar voor en ik heb er ook niet een nieuwe droombaan ofzo aan overgehouden. Wat doe ik dan fout? ?? Ben ik gewoon een sufferd dat bij mij die genezing niet komt?
Of komen alleen de succesverhalen in de publiciteit?
Nou ja. .even een klein frustratie moment, verder gaat t goed hoor
.
woensdag 1 mei 2019 om 13:40
Dat herken ik ook Kaatje, bij mij blijft het ook op en af gaan maar heb ook nog geen periode gehad dat het écht beter ging. Wel betere dagen maar nooit een langere periode...
Moet mezelf toch iedere keer weer opnieuw oprapen. Hormonen zijn bij mij ook een hele grote boosdoener.
Ik heb een tijdje terug een reïntegratie traject gevolgd (vanuit de ziektewet) en daar werd dan ook elke keer gezegd als het niet goed ging 'Dat komt wel, je moet hier even doorheen' enz.
Maar dat gebeurt maar niet. Ik vóel het niet. Ik krijg die doorbraak maar niet... En ook daar waren inderdaad verhalen van mensen die het dan inderdaad helemaal omgebogen hadden naar de perfecte baan.
Het lijkt me heerlijk om klachtenvrij te zijn, ik weet niet eens meer hoe dat is.
Of dat je vol overtuiging kan zeggen tegen iemand die je tegenkomt:'Ja het gaat goed!'
Moet mezelf toch iedere keer weer opnieuw oprapen. Hormonen zijn bij mij ook een hele grote boosdoener.
Ik heb een tijdje terug een reïntegratie traject gevolgd (vanuit de ziektewet) en daar werd dan ook elke keer gezegd als het niet goed ging 'Dat komt wel, je moet hier even doorheen' enz.
Maar dat gebeurt maar niet. Ik vóel het niet. Ik krijg die doorbraak maar niet... En ook daar waren inderdaad verhalen van mensen die het dan inderdaad helemaal omgebogen hadden naar de perfecte baan.
Het lijkt me heerlijk om klachtenvrij te zijn, ik weet niet eens meer hoe dat is.
Of dat je vol overtuiging kan zeggen tegen iemand die je tegenkomt:'Ja het gaat goed!'
, heb wel een keer mee geschreven maar dat is alweer eventjes geleden.
