Psyche
alle pijlers
Antidepressiva: bewezen effectief of placebo effect?
woensdag 28 november 2007 om 19:59
Beste forummers,
Tot voor kort had ik hier een post over mijn dilemma wel of geen pillen gebruiken in verband met mijn relatie.
Tooch besloten dus om AD te gebruiken......Alleen nu kriebelt het heel erg bij mij. Ik heb namelijk al erg veel gelezen dat de antidepressieve werking van medicatie puur is gebaseerd op het placebo effect. Heel simpel: als je maar in de werking gelooft werkt het medicijn. Terwijl het medicijn, de stoffen die erin zitten, zelf niet eens hoeft te werken.......Dus met neppillen kom je er ook wel....Daar komt het op neer. Houden we ons dus voor de gek door dit zogenaamde placebo effect? Kortom: zijn de stoffen in AD echt verantwoordelijk om ons beter te voelen of peppen we ons gewoon op omdat we 'denken' dat deze pillen er zijn om ons op te peppen? Ik vind het behoorlijk verwarrend....
Tot voor kort had ik hier een post over mijn dilemma wel of geen pillen gebruiken in verband met mijn relatie.
Tooch besloten dus om AD te gebruiken......Alleen nu kriebelt het heel erg bij mij. Ik heb namelijk al erg veel gelezen dat de antidepressieve werking van medicatie puur is gebaseerd op het placebo effect. Heel simpel: als je maar in de werking gelooft werkt het medicijn. Terwijl het medicijn, de stoffen die erin zitten, zelf niet eens hoeft te werken.......Dus met neppillen kom je er ook wel....Daar komt het op neer. Houden we ons dus voor de gek door dit zogenaamde placebo effect? Kortom: zijn de stoffen in AD echt verantwoordelijk om ons beter te voelen of peppen we ons gewoon op omdat we 'denken' dat deze pillen er zijn om ons op te peppen? Ik vind het behoorlijk verwarrend....
zaterdag 1 december 2007 om 23:31
Terminator,
Een arts heeft een heel andere intentie dan een bedrijf(stak).
Die twee kun je en mag je dus, naar mijn idee ook niet met elkaar vergelijken.
Mijn eigen huisarts heeft mij letterlijk gezegd dat hij het tot zijn taak rekent om mij uit "de handen" van de specialisten en de ziekenhuizen te houden.
Die zijn er alleen op uit om zoveel mogelijk aan mij te verdienen.
Neem cholesterol, ook een verzonnen ziekte.
Nergens is aangetoond of bewezen dat een verhoogde cholesterolspiegel leidt tot hart en/of vaatziekten.
Radar heeft daar een zending aan besteed.
Ondertussen wordt er zwaar verdiend aan cholesterol verlagers.
Een arts heeft een heel andere intentie dan een bedrijf(stak).
Die twee kun je en mag je dus, naar mijn idee ook niet met elkaar vergelijken.
Mijn eigen huisarts heeft mij letterlijk gezegd dat hij het tot zijn taak rekent om mij uit "de handen" van de specialisten en de ziekenhuizen te houden.
Die zijn er alleen op uit om zoveel mogelijk aan mij te verdienen.
Neem cholesterol, ook een verzonnen ziekte.
Nergens is aangetoond of bewezen dat een verhoogde cholesterolspiegel leidt tot hart en/of vaatziekten.
Radar heeft daar een zending aan besteed.
Ondertussen wordt er zwaar verdiend aan cholesterol verlagers.
zaterdag 1 december 2007 om 23:39
zondag 2 december 2007 om 00:07
zondag 2 december 2007 om 00:07
zondag 2 december 2007 om 00:09
Haha...je arts wordt gemanipuleerd zonder dat te weten. Als je artsen daarmee confronteert geloven ze je niet. Een voorbeeld is dit. In NL is er geen recalem op TV voor medicatie meer. Wat doe je dan als farmaceut. Eerst vraag je of je Lamisilfolders bij de arts mag leggen. Dat mag 9 van de 10 keer. Vervolgens ga je reclame maken. Over voetschimmel en de kwalijke gevolgen (sinds wanneer is dit een echt probleem?). Dat je naar je huisarts moet voor info. Dat doe je. Die info heeft ie, had ie niet pas geleden een folder gehad...? Ja...Lamisil! En hij schrijft het je even voor...
Ik heb al eerder gemeld heel goed te weten dat er een sterke verwevenheid is tussen farmaceuten en de voorschrijvers van medicatie. Daar ben ik kritisch op. Ik ben er ook goed mee op de hoogte,dus kan zo eenhoop verhalen spuien. Die achterdocht van jullie (en meer mensen) vind ook wel goed, ik mag hopen dat dit ze geld kost.
Maar dit betekent niet dat we de overtreffende trap moeten gebruiken en impliceren dat medicijnen niet werken...
zondag 2 december 2007 om 00:43
Over mijn achtergrond zeg ik niks, dat weet je nu wel, dus hou er svp over op.
Depressie hangt vaak samen met een persoonlijkheidsstoornis.
Depressie kan wel een stoornis zijn, maar geen persoonlijkheidsstoornis.
Bij borderliners heeft 75% zware depressie. 66% heeft een angststoornis. Bij PTSS hebben we vergelijkbare cijfers. Obsessief compulsieve stoornis komt ook vaak voor bij borderline.
Maar dit op zich samen is niet verenigd onder het kopje borderline.
zondag 2 december 2007 om 01:46
Veel AD's onderdrukken het centrale zenuwstelsel. Alcohol doet dat ook. Zo wordt deze werking versterkt. Een drankje kan dus veel harder aankomen. Bij een SSRI zal het verder niet al teveel problemen geven (een drankje).
Een tweede probleem is dat alcohol depressies in de hand werkt. het heeft een depressieve werking. Regelmatig gebruik lijkt me om die reden niet handig, als je een AD gebruikt.
Een tweede probleem is dat alcohol depressies in de hand werkt. het heeft een depressieve werking. Regelmatig gebruik lijkt me om die reden niet handig, als je een AD gebruikt.
zondag 2 december 2007 om 02:02
Het centrale zenuwstelsel zit in je hersenen en je ruggenmerg. Er worden via dit stelsel allerlei signalen verstuurd, o.a via elektrische impulsen. Viavia wordt dit gestoord door alcohol. De signalering wordt minder, waardoor je in dit geval bijv. minder snel reageert. De signalering wordt dus onderdrukt. Je wordt duizelig en versuft. Op een wat andere manier doen sommige AD's dit ook.
zondag 2 december 2007 om 02:11
Bij constant gebruik wel. Alcohol werkt op het GABA systeem, maar ook een beetje op het serotoninesysteem (minder serotonine beschikbaar). Op deze manier werkt het bij regelmatig gebruik de werking van met name een SSRI tegen.
Benzodiazepinen (Xanax met name) worden terecht weleens gevriesdroogde alcohol genoemd. Ook deze hebben soms de invloed depressie in de hand te werken bij lang gebruik.
Benzodiazepinen (Xanax met name) worden terecht weleens gevriesdroogde alcohol genoemd. Ook deze hebben soms de invloed depressie in de hand te werken bij lang gebruik.
zondag 2 december 2007 om 12:53
Berichtje voor Demichaelis,
DE WAARHEID OVER “CHEMISCHE ONEVENWICHTIGHEID”
Het Diagnostic and Statistical Manual for Mental Disorders (DSM) van de American Psychiatric Association (APA) is onder medische professionals een bron van wetenschappelijke hoon. Psycholoog Tana Dineen, schrijfster van Manufacturing Victims, stelt: “In tegenstelling tot een medische diagnose die een waarschijnlijke oorzaak, passende behandeling en aannemelijke prognose [verloop van de ziekte] inhouden, zijn de stoornissen die in de DSM-IV genoemd worden, termen die worden verkregen door overeenstemming onder vakgenoten” – een stemming onder commissieleden van de APA – ze worden voornamelijk vastgesteld voor de codes die het mogelijk maken om rekeningen uit te schrijven.[i]
In 2001 organiseerde Simon Wessley, professor in de psychiatrie aan het King’s College en de Maudsley ziekenhuizen in Zuid-Londen, een onderzoek onder 150 specialisten op het gebied van de geestelijke gezondheidszorg van over de gehele wereld. Hij vroeg ze naar de 10 ergste psychiatrische publicaties uit de geschiedenis van de psychiatrie. In de top 10 stond onder andere de vierde uitgave van de DSM. De peiling gaf de volgende mening weer: “Als het niet in de DSM-IV staat, ben je niet ziek. Het is een onbeheersbaar monster geworden.”[ii]
--------------------------------------------------------------------------------
[i] Dr. Tana Dineen, Ph.D., Manufacturing Victims, Third Edition, (Robert Davies Multimedia Publishing, Montreal, 2001), p. 86
[ii] “Ten Things That Drive Psychiatrists To Distraction,” The Independent, (United Kingdom), 19 Mar. 2001
Psychiatrie: een pseudo-wetenschap
Omdat haar diagnostische methodes gebaseerd zijn op opinie in plaats van wetenschappelijke feiten, is de psychiatrie een pseudo-wetenschap. Wijlen dr. Sidney Walker III, neuroloog, psychiater en schrijver van A Dose of Sanity, schreef: “De psychiatrie heeft de wetenschap van de diagnose vervangen door de pseudo-wetenschap van het labels opplakken.”[i]
Dr. Thomas Szasz, buitengewoon hoogleraar psychiatrie aan de Medische Staatsuniversiteit van Syracuse, New York, stelt: “Aangezien de psychiatrie een pseudo-wetenschap is, is het niet verrassend dat psychiaters bijzonder graag geaccepteerd willen worden als wetenschappelijke experts. Omdat ze dit overduidelijk niet voor elkaar kunnen krijgen door het ontdekken van oorzaken en geneeswijzen voor geestelijke ziekten die – voor psychiaters niet minder tragisch dan voor patiënten – niet bestaan, moeten ze dit doen door het produceren van grote hoeveelheden nonsens. Dat is inderdaad hetgeen psychiaters voornamelijk doen, zowel in woord als in geschrift.” [ii]
In tegenstelling tot medische diagnoses, zijn psychiatrische diagnoses slechts gewijd aan het categoriseren van symptomen, niet aan de observatie van werkelijke lichamelijke ziekten.Geen van de diagnoses worden ondersteund door wetenschappelijk bewijs aangaande een biologische kwaal of een geestelijke ziekte.
Het fundament van het hedendaagse psychiatrische ziektemodel is de theorie dat een chemische onevenwichtigheid in de hersenen mensen geestesziek zou maken. Populair gemaakt door marketing, is dit niets meer dan een psychiatrische wens als vader van de gedachte. Het concept is grondig in diskrediet gebracht door onderzoekers, psychiaters, psychologen en artsen.
--------------------------------------------------------------------------------
[i] Sydney Walker, III, M.D., A Dose of Sanity: Mind, Medicine and Misdiagnosis, (John Wiley & Sons, Inc, New York, 1996), p. 5
[ii] Thomas S. Szasz, M.D., The Therapeutic State, Psychiatry in the Mirror of Current Events, (Prometheus Books, New York, 1984), p. 32
·Dr. Joseph Glenmullen, docent in de psychiatrie aan de Medische Faculteit van de Universiteit van Harvard en schrijver van Prozac Backlash, stelt: “We hebben geen bewijs, noch van de oorzaak, noch van de fysiologie voor welke psychiatrische diagnose dan ook… Bij afwezigheid van enige verifieerbare ziekte heeft de psycho-farmacologie niet geaarzeld om ‘ziektemodellen’ te construeren voor psychiatrische diagnoses.”
·Hij waarschuwt: “Patiënten wordt expliciet verteld dat ze een dergelijke ziekte hebben, gewoonlijk als rechtvaardiging om hen met medicatie te behandelen. Als men echter goed kijkt, is elk ziektemodel gebaseerd op drie pseudo-wetenschappelijke fundamenten: oppervlakkige afvinklijsten voor diagnoses, een veronderstelde ‘biochemische onevenwichtigheid’ en zogenaamde genetische bepaaldheid.”
Psychiater David Kaiser brengt naar voren dat “… de moderne psychiatrie er nog steeds niet in is geslaagd om de genetische/biologische oorzaak van welke geestelijke ziekten dan ook, overtuigend aan te tonen… Patiënten krijgen de diagnose ‘chemische onevenwichtigheid’ ondanks het feit dat er geen test bestaat om zo’n bewering te staven, en… men heeft geen idee hoe een normaal chemisch evenwicht eruit zou behoren te zien.”[i]
Bruce Levine, Ph.D., psycholoog en auteur van Commonsense Rebellion stelt: “Onthoudt dat er geen biochemische, neurologische of genetische indicatoren zijn ontdekt voor ADD, ODD, depressie, schizofrenie, angst, compulsief drank- en druggebruik, te veel eten, gokken of enige andere zogenaamde geestelijke ziekte, kwaal of stoornis.”[i]
--------------------------------------------------------------------------------
[i] Bruce D. Levine, Ph.D., Commonsense Rebellion: Debunking Psychiatry, Confronting Society, (Continuum, New York, 2001), p. 277
--------------------------------------------------------------------------------
[i] David Kaiser, M.D., “Commentary: Against Biologic Psychiatry,” Psychiatric Times, Dec. 1996,
http://www.mhsource.com/edu/psytimes/p961242.html
·Elliot Valenstein, Ph.D., auteur van Blaming the Brain, is ondubbelzinnig: “Er zijn geen tests beschikbaar om de chemische toestand van de hersenen van een levend persoon vast te stellen.”[i]
·“De laatste tientallen jaren,” voegt Dr. Glenmullen hier aan toe, “hebben we geen tekort gehad aan theorieën over zogenaamde biochemische onevenwichtigheden voor psychiatrische condities. Hoe vlijtig deze pogingen ook waren, er is er niet één bewezen. Het tegenovergestelde is waar. Iedere keer als men dacht een dergelijke onevenwichtigheid te hebben gevonden, werd later bewezen dat deze niet waar was.”[ii]
·In 1998 hielden de National Institutes of Health een conferentie voor deskundigen over de diagnose en behandeling van ADHD; zij kwamen tot de volgende conclusie: “We hebben geen onafhankelijke, geldige test voor ADHD; er zijn geen gegevens dat ADHD veroorzaakt wordt door een verkeerd functioneren van de hersenen… en tenslotte, na jaren van klinisch onderzoek en ervaring met ADHD, blijft onze kennis over de oorzaak of oorzaken van ADHD speculatief.”[iii]
--------------------------------------------------------------------------------
[i] Elliot S. Valenstein, Ph.D., Blaming the Brain, (The Free Press, New York, 1998), p. 4
[ii] Joseph Glenmullen, M.D., Prozac Backlash, (Simon & Schuster, NY, 2000), pp. 193, 196
[iii] Diagnosis and Treatment of Attention Deficit Hyperactivity Disorder, National Institutes of Health Consensus Statement Online, 16-18 Nov. 1998
Hersenscans kunnen geen “geestelijke ziekten” aantonen
Hoewel de media en het publiek het “baanbrekende” nieuws voorgeschoteld kregen dat hersenscans geestelijke ziekten lijken te hebben geïdentificeerd, stelt Dr. Thomas Szasz, buitengewoon hoogleraar psychiatrie aan de Medische Staatsuniversiteit van Syracuse, New York, dat de bewering van de psychiatrie dat geestelijke ziekten hersenziekten zijn “een bewering is die zogenaamd is gebaseerd op recente ontdekkingen in de neurowetenschap die mogelijk gemaakt zijn door technieken om [de hersenen] in beeld te brengen om zo een diagnose te kunnen stellen. Dit is niet waar.”
·Een in september 2001 in de Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry gepubliceerde studie stelde dat, hoewel er via het maken van neurologische plaatjes grote verschillen in omvang of symmetrie van hersenstructuren vastgesteld kunnen worden, kunnen individuele cellen of lagen van cellen nog niet in beeld worden gebracht. Dit betekent dat, hoewel de omvang en de vorm van hersenstructuren kan worden bepaald, de onderliggende oorzaak van welk verschil dan ook niet kan worden bepaald.[i]
·Een in mei 2004 in The Mercury News gepubliceerd artikel stelt: “Veel doktoren waarschuwen tegen het gebruik van het maken van plaatjes van de hersenen als middel om tot een diagnose te komen en zeggen dat het onethisch – en wellicht gevaarlijk – is voor doktoren om [dit] te gebruiken om emotionele problemen, gedragsstoornissen en psychiatrische problemen bij een patiënt vast te stellen. Ze zeggen dat de 2.500 dollar kostende evaluatie geen bruikbare of accurate informatie oplevert.”[ii]
·M. Douglas Mar, psychiater, stelt: “Er is geen wetenschappelijke basis voor deze beweringen [over het gebruik van hersenscans voor psychiatrische diagnose].”[iii]
“Een accurate diagnose gebaseerd op een hersenscan is simpelweg niet mogelijk,” stelde Dr. Michael D. Devous van het Nucleair Medisch Centrum aan de Medische Faculteit van de Universiteit van Zuidwest-Texas.[i]
--------------------------------------------------------------------------------
[i] Ibid.
--------------------------------------------------------------------------------
[i] “Anatomical MRI of the Developing Human Brain: What Have We Learned? Magnetic resonance imaging; Statistical Data Included. Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry, 1 Sept. 2001
[ii] Lisa M. Krieger, “Some Question Value of Brain Scan; Untested Tool Belongs in Lab Only, Experts Say,” The MercuryNews, 4 May 2004
[iii] Ibid.
Bovendien, als hersenscans al enige verandering aangeven, dan is deze waarschijnlijk veroorzaakt door psychiatrische middelen.
In 2003 keken Jonathan Leo, professor in de anatomie aan de Western University of Health Services en professor David Cohen van de School of Social Work aan de Internationale Universiteit van Florida opnieuw naar 33 van de meest recente studies over patiënten die de diagnose ADHD hadden gekregen. Zij bevestigden dat elke studie ging over kinderen die medicatie hadden gekregen, dit is een belangrijke variabele omdat stimulerende middelen “zeer hardnekkige veranderingen in de hersenen veroorzaken.” Ze keken ook opnieuw naar een nogal wervende studie uit 2001 van het National Institute of Mental Health (NIMH) dat ook kinderen omvatte die geen medicatie kregen en die beweerden dat ADHD kinderen die geen medicatie kregen beduidend kleinere hersenen hadden (dit onderbouwt op een of andere manier dat ADHD bestaat en dat het een neurobiologische ziekte is). De controlegroep was echter twee jaar ouder, het was dus logisch dat de jongere kinderen kleinere hersenen hadden.[i]
Dr. Valenstein stelt ook: “Het is overduidelijk vastgesteld dat de psychiatrische middelen die worden gebruikt om geestelijke stoornissen te behandelen, langdurige biochemische en zelfs structurele veranderingen [onder andere aan de hersenen] kunnen veroorzaken, waarvan in het verleden beweerd werd dat deze de oorzaak van de stoornis waren, maar die in wezen een gevolg van de behandeling kunnen zijn.”[ii] Bovendien “Is het momenteel moeilijk om psychiatrische patiënten te vinden zonder geschiedenis van behandeling met psychiatrische middelen en als gevolg daarvan zijn waarschijnlijk veel van de hersenafwijkingen die bij deze patiënten gevonden worden iatrogeen [veroorzaakt door de arts en/of behandeling], d.w.z. voortgebracht door de behandeling in plaats van de oorzaak van de stoornis.”[iii] [Nadruk toegevoegd]
--------------------------------------------------------------------------------
[i] Kelly Patricia O’Meara, “In ADHD Studies, Pictures May Lie,” Insight on the News, 19 Aug, 2003
[ii] Elliot S. Valenstein, Ph.D., Blaming the Brain (The Free Press, New York, 1998), p. 126
[iii] Ibid.
links:
http://www.ncrm.nl/Pseu.pdf
http://www.ncrm.nl/rapp.%...sychiatrische%20drugs.doc
DE WAARHEID OVER “CHEMISCHE ONEVENWICHTIGHEID”
Het Diagnostic and Statistical Manual for Mental Disorders (DSM) van de American Psychiatric Association (APA) is onder medische professionals een bron van wetenschappelijke hoon. Psycholoog Tana Dineen, schrijfster van Manufacturing Victims, stelt: “In tegenstelling tot een medische diagnose die een waarschijnlijke oorzaak, passende behandeling en aannemelijke prognose [verloop van de ziekte] inhouden, zijn de stoornissen die in de DSM-IV genoemd worden, termen die worden verkregen door overeenstemming onder vakgenoten” – een stemming onder commissieleden van de APA – ze worden voornamelijk vastgesteld voor de codes die het mogelijk maken om rekeningen uit te schrijven.[i]
In 2001 organiseerde Simon Wessley, professor in de psychiatrie aan het King’s College en de Maudsley ziekenhuizen in Zuid-Londen, een onderzoek onder 150 specialisten op het gebied van de geestelijke gezondheidszorg van over de gehele wereld. Hij vroeg ze naar de 10 ergste psychiatrische publicaties uit de geschiedenis van de psychiatrie. In de top 10 stond onder andere de vierde uitgave van de DSM. De peiling gaf de volgende mening weer: “Als het niet in de DSM-IV staat, ben je niet ziek. Het is een onbeheersbaar monster geworden.”[ii]
--------------------------------------------------------------------------------
[i] Dr. Tana Dineen, Ph.D., Manufacturing Victims, Third Edition, (Robert Davies Multimedia Publishing, Montreal, 2001), p. 86
[ii] “Ten Things That Drive Psychiatrists To Distraction,” The Independent, (United Kingdom), 19 Mar. 2001
Psychiatrie: een pseudo-wetenschap
Omdat haar diagnostische methodes gebaseerd zijn op opinie in plaats van wetenschappelijke feiten, is de psychiatrie een pseudo-wetenschap. Wijlen dr. Sidney Walker III, neuroloog, psychiater en schrijver van A Dose of Sanity, schreef: “De psychiatrie heeft de wetenschap van de diagnose vervangen door de pseudo-wetenschap van het labels opplakken.”[i]
Dr. Thomas Szasz, buitengewoon hoogleraar psychiatrie aan de Medische Staatsuniversiteit van Syracuse, New York, stelt: “Aangezien de psychiatrie een pseudo-wetenschap is, is het niet verrassend dat psychiaters bijzonder graag geaccepteerd willen worden als wetenschappelijke experts. Omdat ze dit overduidelijk niet voor elkaar kunnen krijgen door het ontdekken van oorzaken en geneeswijzen voor geestelijke ziekten die – voor psychiaters niet minder tragisch dan voor patiënten – niet bestaan, moeten ze dit doen door het produceren van grote hoeveelheden nonsens. Dat is inderdaad hetgeen psychiaters voornamelijk doen, zowel in woord als in geschrift.” [ii]
In tegenstelling tot medische diagnoses, zijn psychiatrische diagnoses slechts gewijd aan het categoriseren van symptomen, niet aan de observatie van werkelijke lichamelijke ziekten.Geen van de diagnoses worden ondersteund door wetenschappelijk bewijs aangaande een biologische kwaal of een geestelijke ziekte.
Het fundament van het hedendaagse psychiatrische ziektemodel is de theorie dat een chemische onevenwichtigheid in de hersenen mensen geestesziek zou maken. Populair gemaakt door marketing, is dit niets meer dan een psychiatrische wens als vader van de gedachte. Het concept is grondig in diskrediet gebracht door onderzoekers, psychiaters, psychologen en artsen.
--------------------------------------------------------------------------------
[i] Sydney Walker, III, M.D., A Dose of Sanity: Mind, Medicine and Misdiagnosis, (John Wiley & Sons, Inc, New York, 1996), p. 5
[ii] Thomas S. Szasz, M.D., The Therapeutic State, Psychiatry in the Mirror of Current Events, (Prometheus Books, New York, 1984), p. 32
·Dr. Joseph Glenmullen, docent in de psychiatrie aan de Medische Faculteit van de Universiteit van Harvard en schrijver van Prozac Backlash, stelt: “We hebben geen bewijs, noch van de oorzaak, noch van de fysiologie voor welke psychiatrische diagnose dan ook… Bij afwezigheid van enige verifieerbare ziekte heeft de psycho-farmacologie niet geaarzeld om ‘ziektemodellen’ te construeren voor psychiatrische diagnoses.”
·Hij waarschuwt: “Patiënten wordt expliciet verteld dat ze een dergelijke ziekte hebben, gewoonlijk als rechtvaardiging om hen met medicatie te behandelen. Als men echter goed kijkt, is elk ziektemodel gebaseerd op drie pseudo-wetenschappelijke fundamenten: oppervlakkige afvinklijsten voor diagnoses, een veronderstelde ‘biochemische onevenwichtigheid’ en zogenaamde genetische bepaaldheid.”
Psychiater David Kaiser brengt naar voren dat “… de moderne psychiatrie er nog steeds niet in is geslaagd om de genetische/biologische oorzaak van welke geestelijke ziekten dan ook, overtuigend aan te tonen… Patiënten krijgen de diagnose ‘chemische onevenwichtigheid’ ondanks het feit dat er geen test bestaat om zo’n bewering te staven, en… men heeft geen idee hoe een normaal chemisch evenwicht eruit zou behoren te zien.”[i]
Bruce Levine, Ph.D., psycholoog en auteur van Commonsense Rebellion stelt: “Onthoudt dat er geen biochemische, neurologische of genetische indicatoren zijn ontdekt voor ADD, ODD, depressie, schizofrenie, angst, compulsief drank- en druggebruik, te veel eten, gokken of enige andere zogenaamde geestelijke ziekte, kwaal of stoornis.”[i]
--------------------------------------------------------------------------------
[i] Bruce D. Levine, Ph.D., Commonsense Rebellion: Debunking Psychiatry, Confronting Society, (Continuum, New York, 2001), p. 277
--------------------------------------------------------------------------------
[i] David Kaiser, M.D., “Commentary: Against Biologic Psychiatry,” Psychiatric Times, Dec. 1996,
http://www.mhsource.com/edu/psytimes/p961242.html
·Elliot Valenstein, Ph.D., auteur van Blaming the Brain, is ondubbelzinnig: “Er zijn geen tests beschikbaar om de chemische toestand van de hersenen van een levend persoon vast te stellen.”[i]
·“De laatste tientallen jaren,” voegt Dr. Glenmullen hier aan toe, “hebben we geen tekort gehad aan theorieën over zogenaamde biochemische onevenwichtigheden voor psychiatrische condities. Hoe vlijtig deze pogingen ook waren, er is er niet één bewezen. Het tegenovergestelde is waar. Iedere keer als men dacht een dergelijke onevenwichtigheid te hebben gevonden, werd later bewezen dat deze niet waar was.”[ii]
·In 1998 hielden de National Institutes of Health een conferentie voor deskundigen over de diagnose en behandeling van ADHD; zij kwamen tot de volgende conclusie: “We hebben geen onafhankelijke, geldige test voor ADHD; er zijn geen gegevens dat ADHD veroorzaakt wordt door een verkeerd functioneren van de hersenen… en tenslotte, na jaren van klinisch onderzoek en ervaring met ADHD, blijft onze kennis over de oorzaak of oorzaken van ADHD speculatief.”[iii]
--------------------------------------------------------------------------------
[i] Elliot S. Valenstein, Ph.D., Blaming the Brain, (The Free Press, New York, 1998), p. 4
[ii] Joseph Glenmullen, M.D., Prozac Backlash, (Simon & Schuster, NY, 2000), pp. 193, 196
[iii] Diagnosis and Treatment of Attention Deficit Hyperactivity Disorder, National Institutes of Health Consensus Statement Online, 16-18 Nov. 1998
Hersenscans kunnen geen “geestelijke ziekten” aantonen
Hoewel de media en het publiek het “baanbrekende” nieuws voorgeschoteld kregen dat hersenscans geestelijke ziekten lijken te hebben geïdentificeerd, stelt Dr. Thomas Szasz, buitengewoon hoogleraar psychiatrie aan de Medische Staatsuniversiteit van Syracuse, New York, dat de bewering van de psychiatrie dat geestelijke ziekten hersenziekten zijn “een bewering is die zogenaamd is gebaseerd op recente ontdekkingen in de neurowetenschap die mogelijk gemaakt zijn door technieken om [de hersenen] in beeld te brengen om zo een diagnose te kunnen stellen. Dit is niet waar.”
·Een in september 2001 in de Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry gepubliceerde studie stelde dat, hoewel er via het maken van neurologische plaatjes grote verschillen in omvang of symmetrie van hersenstructuren vastgesteld kunnen worden, kunnen individuele cellen of lagen van cellen nog niet in beeld worden gebracht. Dit betekent dat, hoewel de omvang en de vorm van hersenstructuren kan worden bepaald, de onderliggende oorzaak van welk verschil dan ook niet kan worden bepaald.[i]
·Een in mei 2004 in The Mercury News gepubliceerd artikel stelt: “Veel doktoren waarschuwen tegen het gebruik van het maken van plaatjes van de hersenen als middel om tot een diagnose te komen en zeggen dat het onethisch – en wellicht gevaarlijk – is voor doktoren om [dit] te gebruiken om emotionele problemen, gedragsstoornissen en psychiatrische problemen bij een patiënt vast te stellen. Ze zeggen dat de 2.500 dollar kostende evaluatie geen bruikbare of accurate informatie oplevert.”[ii]
·M. Douglas Mar, psychiater, stelt: “Er is geen wetenschappelijke basis voor deze beweringen [over het gebruik van hersenscans voor psychiatrische diagnose].”[iii]
“Een accurate diagnose gebaseerd op een hersenscan is simpelweg niet mogelijk,” stelde Dr. Michael D. Devous van het Nucleair Medisch Centrum aan de Medische Faculteit van de Universiteit van Zuidwest-Texas.[i]
--------------------------------------------------------------------------------
[i] Ibid.
--------------------------------------------------------------------------------
[i] “Anatomical MRI of the Developing Human Brain: What Have We Learned? Magnetic resonance imaging; Statistical Data Included. Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry, 1 Sept. 2001
[ii] Lisa M. Krieger, “Some Question Value of Brain Scan; Untested Tool Belongs in Lab Only, Experts Say,” The MercuryNews, 4 May 2004
[iii] Ibid.
Bovendien, als hersenscans al enige verandering aangeven, dan is deze waarschijnlijk veroorzaakt door psychiatrische middelen.
In 2003 keken Jonathan Leo, professor in de anatomie aan de Western University of Health Services en professor David Cohen van de School of Social Work aan de Internationale Universiteit van Florida opnieuw naar 33 van de meest recente studies over patiënten die de diagnose ADHD hadden gekregen. Zij bevestigden dat elke studie ging over kinderen die medicatie hadden gekregen, dit is een belangrijke variabele omdat stimulerende middelen “zeer hardnekkige veranderingen in de hersenen veroorzaken.” Ze keken ook opnieuw naar een nogal wervende studie uit 2001 van het National Institute of Mental Health (NIMH) dat ook kinderen omvatte die geen medicatie kregen en die beweerden dat ADHD kinderen die geen medicatie kregen beduidend kleinere hersenen hadden (dit onderbouwt op een of andere manier dat ADHD bestaat en dat het een neurobiologische ziekte is). De controlegroep was echter twee jaar ouder, het was dus logisch dat de jongere kinderen kleinere hersenen hadden.[i]
Dr. Valenstein stelt ook: “Het is overduidelijk vastgesteld dat de psychiatrische middelen die worden gebruikt om geestelijke stoornissen te behandelen, langdurige biochemische en zelfs structurele veranderingen [onder andere aan de hersenen] kunnen veroorzaken, waarvan in het verleden beweerd werd dat deze de oorzaak van de stoornis waren, maar die in wezen een gevolg van de behandeling kunnen zijn.”[ii] Bovendien “Is het momenteel moeilijk om psychiatrische patiënten te vinden zonder geschiedenis van behandeling met psychiatrische middelen en als gevolg daarvan zijn waarschijnlijk veel van de hersenafwijkingen die bij deze patiënten gevonden worden iatrogeen [veroorzaakt door de arts en/of behandeling], d.w.z. voortgebracht door de behandeling in plaats van de oorzaak van de stoornis.”[iii] [Nadruk toegevoegd]
--------------------------------------------------------------------------------
[i] Kelly Patricia O’Meara, “In ADHD Studies, Pictures May Lie,” Insight on the News, 19 Aug, 2003
[ii] Elliot S. Valenstein, Ph.D., Blaming the Brain (The Free Press, New York, 1998), p. 126
[iii] Ibid.
links:
http://www.ncrm.nl/Pseu.pdf
http://www.ncrm.nl/rapp.%...sychiatrische%20drugs.doc
zondag 2 december 2007 om 13:13
@Houvanjezelf het is duidelijk dat je de dingen erg van 1 kant en dus kortzichtig belicht. Ik vind het naief dat je denkt dat je huisarts jou uit handen van de specialist houden als zijn taak ziet omdat omdat specialisten alleen maar uit zijn op geld verdienen. HJ is ook uit uit geld verdienen dus natuurlijk wil hij jou houden!! Het behoort echter tot zijn verantwoordelijkheden om jou op tijd door te sturen want hij is huisarts en geen specialist dus zijn taak is: behandelen wat hij behandelen kan en doorsturen wanneer iemand specialistische hulp nodig heeft of wanneer de problematiek hem boven zijn pet gaan. Een huisarts weet van alles wat maar absoluut niet van de hoed en de rand. Daarom zijn er specialisten en ja, die verdienen, net als de huisarts, geld aan jou, dat is namelijk hun business.
Zo is het de business van de farmaceut om medicijnen te ontwikkelen waar vraag naar is. Farmaceuten verzinnen geen ziektes, ziektes ontstaan en dan wordt er aan farmaceuten gevraagd daar een antwoord op te vinden. En natuurlijk willen zij, als ze dat antwoord gevonden hebben, de artsen inlichten over hun middel maar hieromtrent gelden zeer strenge wetten. Alle informatie moet juist zijn en door studies onderbouwd. Ze mogen geen informatie achter houden en zijn verplicht om helder te zijn over bijwerkingen, interacties etc.
Het blijkt ook dat je duidelijk niet goed onderlegd bent betreffende cholesterolverlagers. Cholesterol een verzonnen ziekte? Die pillen zouden geen bestaansrecht hebben als er niet was aangetoond dat hoog cholesterol de kans op hart en vaatziekten verhoogd. Hoe kom je erbij dat dit nergens is aangetoond? Je mag best dingen beweren maar zorg dan dat je informatie klopt. In de Radar uitzending is een zogenaamde cadioloog aan het woord gelaten die jaren geleden uit zijn functie gezet is, dat was een enorme flater van Radar en hebben zij later ook moeten rectificeren. Radar heeft een zeer verkeerd beeld geschept van de werkelijkheid en het is wachten op de eerste doden die zullen gaan vallen door het eigenhandig stopzetten van hun medicatie, voor zover dit nog niet gebeurd is. Met een te hoog cholesterol zit het zo: Niet iedereen die een te hoog cholesterol heeft zal last krijgen van hart- en vaatziekten. Maar je risico is wel verhoogd door je te hoge cholesterol. Dus om dus te voorkomen dat 1 iemand een hartinfarct krijgt, zullen er een x aantal mensen behandelt moeten worden voor niks zeg maar. Je weet alleen niet wie die ene persoon die die hartinfarct zal gaan krijgen is, en daarom moet er een groot aantal mensen behandeld worden. Om die ene te voorkomen, want niemand wil die ene zijn natuurlijk. Dit is overigens met heel veel medicijnen zo, denk maar aan alle vaccinaties.
Zo is het de business van de farmaceut om medicijnen te ontwikkelen waar vraag naar is. Farmaceuten verzinnen geen ziektes, ziektes ontstaan en dan wordt er aan farmaceuten gevraagd daar een antwoord op te vinden. En natuurlijk willen zij, als ze dat antwoord gevonden hebben, de artsen inlichten over hun middel maar hieromtrent gelden zeer strenge wetten. Alle informatie moet juist zijn en door studies onderbouwd. Ze mogen geen informatie achter houden en zijn verplicht om helder te zijn over bijwerkingen, interacties etc.
Het blijkt ook dat je duidelijk niet goed onderlegd bent betreffende cholesterolverlagers. Cholesterol een verzonnen ziekte? Die pillen zouden geen bestaansrecht hebben als er niet was aangetoond dat hoog cholesterol de kans op hart en vaatziekten verhoogd. Hoe kom je erbij dat dit nergens is aangetoond? Je mag best dingen beweren maar zorg dan dat je informatie klopt. In de Radar uitzending is een zogenaamde cadioloog aan het woord gelaten die jaren geleden uit zijn functie gezet is, dat was een enorme flater van Radar en hebben zij later ook moeten rectificeren. Radar heeft een zeer verkeerd beeld geschept van de werkelijkheid en het is wachten op de eerste doden die zullen gaan vallen door het eigenhandig stopzetten van hun medicatie, voor zover dit nog niet gebeurd is. Met een te hoog cholesterol zit het zo: Niet iedereen die een te hoog cholesterol heeft zal last krijgen van hart- en vaatziekten. Maar je risico is wel verhoogd door je te hoge cholesterol. Dus om dus te voorkomen dat 1 iemand een hartinfarct krijgt, zullen er een x aantal mensen behandelt moeten worden voor niks zeg maar. Je weet alleen niet wie die ene persoon die die hartinfarct zal gaan krijgen is, en daarom moet er een groot aantal mensen behandeld worden. Om die ene te voorkomen, want niemand wil die ene zijn natuurlijk. Dit is overigens met heel veel medicijnen zo, denk maar aan alle vaccinaties.
