Psyche
alle pijlers
Autisme, Wie ook? Deel 2
vrijdag 5 augustus 2016 om 13:28
dinsdag 15 augustus 2017 om 11:48
Nee joh daar kijken ze wel doorheen hoor. Maar eh, autisme is wel erfelijk, dus misschien heeft je moeder zelf ook iets in de richting? Heb je een idee van welke kant van de familie het komt bij jou?
.
dinsdag 15 augustus 2017 om 17:26
Sowieso van vaders kant. Misschien ook wel iets van moeders kant, want die is ook best star in hoe alles hoort. Het gekke is dat ik dat ook heb, maar dan vooral betrokken op mezelf. Ik zal anderen niet snel veroordelen als ze anders dan anders zijn ofzo
dinsdag 15 augustus 2017 om 23:16
Grote verandering op komst hier. Ik ga éindelijk op mezelf wonen. Ik vind het heel leuk (ben er echt wel aan toe), maar ook erg spannend. Niet omdat ik denk dat ik me niet kan redden of zo, want ik weet zeker dat ik dat wel kan. 
Het is meer dat er op dit moment zóveel tegelijk op me afkomt, dat ik af en toe door de bomen het bos niet meer zie. Het is zaak om alles stukje bij beetje te nemen, veel te werken met lijstjes en proberen rustmomenten in te lassen (is lastig, want er spelen nog wel meer dingen die op het ogenblik veel prikkels opleveren).
Het zal allemaal wel goed komen, maar toch... hectisch.
Ik, en hectiek... meestal geen fijne match.
Het is meer dat er op dit moment zóveel tegelijk op me afkomt, dat ik af en toe door de bomen het bos niet meer zie. Het is zaak om alles stukje bij beetje te nemen, veel te werken met lijstjes en proberen rustmomenten in te lassen (is lastig, want er spelen nog wel meer dingen die op het ogenblik veel prikkels opleveren).Het zal allemaal wel goed komen, maar toch... hectisch.
Ik, en hectiek... meestal geen fijne match.
woensdag 16 augustus 2017 om 21:53
Dank je. Ja, ik ga vanuit het ouderlijk huis op mezelf wonen.
Dank je wel. Ik hoop het ook.vlaamsevink schreef: ↑16-08-2017 21:00Vind ik een mooie ontwikkeling, fifi! Ben stiekem een beetje jaloers.Hopelijk bevalt het!
zondag 20 augustus 2017 om 04:21
Veel succes en plezier fifi, wel een beetje gezond blijven eten hè. Ik weeet hoe verleidelijk het was om minstens 1x per week pizza en/of patat te scoren want ik bepaalde zelf wat ik at.
Ik moet zeggen dat het hebben van een huisgenoot toch wel meer wennen is na zoveel jaar alleen dan ik dacht. Toch wel lastig dat je niet zo snel of makkelijk thuis afspreekt met vrienden/kennissen dan in je eigen woning. Geen feestjes kunnen organiseren, moeilijk afstemmen wanneer de schoonmaakster kan komen vanwege wisselende roosters. In NL had ik dat niet getrokken, hier wel beter want zoveel vrienden/kennissen heb ik nog steeds niet en een groter huis is makkelijker schoon te houden omdat je niet al je meubels hoeft te verplaatsen.
Ook mijn autisme valt me voor mezelf meer op nu ik ook thuis mensen om me heen heb en dus meer kans op misverstanden. Dat soort situaties al wel gehad.
Over paar weken even op vakantie naar NL, shoppen, onbeperkt sushi eten en wat autismeboeken scoren die niet op ereader te krijgen zijn. En natuurlijk leuke dingen doen met vrienden en bij ouders op bezoek. Hopelijk wil ik nog terug hierheen na die weken.
Ik moet zeggen dat het hebben van een huisgenoot toch wel meer wennen is na zoveel jaar alleen dan ik dacht. Toch wel lastig dat je niet zo snel of makkelijk thuis afspreekt met vrienden/kennissen dan in je eigen woning. Geen feestjes kunnen organiseren, moeilijk afstemmen wanneer de schoonmaakster kan komen vanwege wisselende roosters. In NL had ik dat niet getrokken, hier wel beter want zoveel vrienden/kennissen heb ik nog steeds niet en een groter huis is makkelijker schoon te houden omdat je niet al je meubels hoeft te verplaatsen.
Ook mijn autisme valt me voor mezelf meer op nu ik ook thuis mensen om me heen heb en dus meer kans op misverstanden. Dat soort situaties al wel gehad.
Over paar weken even op vakantie naar NL, shoppen, onbeperkt sushi eten en wat autismeboeken scoren die niet op ereader te krijgen zijn. En natuurlijk leuke dingen doen met vrienden en bij ouders op bezoek. Hopelijk wil ik nog terug hierheen na die weken.
zondag 20 augustus 2017 om 12:30
Hebben jullie ook last van naar feestjes gaan waar iedereen rondom een tafel zit en dan urenlang moet gaan praten met mensen die je niet eens echt goed kent?
Ik heb ASS en ADD en kan op feestjes niet goed volgen waarover mensen spreken en hoor alle gesprekken door mekaar en voordat ik zelf besef wat gezegd is zijn ze ze alweer bezig over een volgend onderwerp en ik blijf dan stil en bekijk alles gewoon om me heen en hoor hun praten maar in mijn gedachten hoor ik de muziek erdoorheen ruik ik verschillende geuren door mekaar hoor ik het gelach en geroep van de kinderen en lijkt het alsof ik vanuit een film naar hun kijk en zelf niet meedoe. Als dit dan te lang duurt krijg ik t benauwd en moet gewoon even weg naar de wc of naar buiten om even allern te zijn. Heb zelfs gehad dat ik er misselijk van werd en me draaierig ging voelen als ik te lang in zoeen groep met mensen moet zitten waar je alleen maar moet praten.
Ik kan dan alleen maar denken dat ik naar huis wil gewoon lekker rustig op de bank wil zijn. En anderen vinden me dan stil hoor ik achteraf. Vaak zeggen ze ook wat ben je stil ofzo waardoor ik me juist nog slechter voel over mezelf. Ik durf ook nooit uit te leggen dat ik ASS heb en het waarschijnlijk daardoor komt dat ik me niet op m'n gemak voel in groepen.
Hoe doen jullie dit op verjaardagsfeesten? En leggen jullie aan anderen uit dat je AsS/add hebt?
Ik wil juist graag heel sociaal zijn maar merk dan dat het me gewoon niet lukt wat me verdrietig maakt.
Ik heb ASS en ADD en kan op feestjes niet goed volgen waarover mensen spreken en hoor alle gesprekken door mekaar en voordat ik zelf besef wat gezegd is zijn ze ze alweer bezig over een volgend onderwerp en ik blijf dan stil en bekijk alles gewoon om me heen en hoor hun praten maar in mijn gedachten hoor ik de muziek erdoorheen ruik ik verschillende geuren door mekaar hoor ik het gelach en geroep van de kinderen en lijkt het alsof ik vanuit een film naar hun kijk en zelf niet meedoe. Als dit dan te lang duurt krijg ik t benauwd en moet gewoon even weg naar de wc of naar buiten om even allern te zijn. Heb zelfs gehad dat ik er misselijk van werd en me draaierig ging voelen als ik te lang in zoeen groep met mensen moet zitten waar je alleen maar moet praten.
Ik kan dan alleen maar denken dat ik naar huis wil gewoon lekker rustig op de bank wil zijn. En anderen vinden me dan stil hoor ik achteraf. Vaak zeggen ze ook wat ben je stil ofzo waardoor ik me juist nog slechter voel over mezelf. Ik durf ook nooit uit te leggen dat ik ASS heb en het waarschijnlijk daardoor komt dat ik me niet op m'n gemak voel in groepen.
Hoe doen jullie dit op verjaardagsfeesten? En leggen jullie aan anderen uit dat je AsS/add hebt?
Ik wil juist graag heel sociaal zijn maar merk dan dat het me gewoon niet lukt wat me verdrietig maakt.
zondag 20 augustus 2017 om 12:56
Dat gesprekken niet goed kunnen volgen is heel herkenbaar. Als ik eenmaal door heb waar het over gaat heb ik het begin van het volgende gesprek alweer gemist. Dan wil ik er iets over vragen en wordt gezegd: "Ja daar hadden we het net over." Wat ik regelmatig heb is dat mensen mij niet laten uitpraten. Dan wil ik een aanvulling geven en dan wordt ik afgekapt door een ander die over iets heel anders begint. Niemand zegt dan : "Hee zij was bezig." Maar dan gaat alle aandacht naar die ander. Mijn moeder zegt dat ik te lang van stof ben. Ben ik soms ook omdat ik hoofd -en bijzaken slecht kan onderscheiden. Mijn verhaal dan te lang of te kort. Te kort omdat ik dan blijkbaar belangrijke dingen weg laat waardoor het niet goed begrepen wordt. En dan ga ik sneller praten omdat ik denk dat ik me opgejaagd voel. Het kan me overal gebeuren, ook bij vrienden helaas. Maar dan probeer ik er op terug te komen.misstwix schreef: ↑20-08-2017 12:30Hebben jullie ook last van naar feestjes gaan waar iedereen rondom een tafel zit en dan urenlang moet gaan praten met mensen die je niet eens echt goed kent?
Ik heb ASS en ADD en kan op feestjes niet goed volgen waarover mensen spreken en hoor alle gesprekken door mekaar en voordat ik zelf besef wat gezegd is zijn ze ze alweer bezig over een volgend onderwerp en ik blijf dan stil en bekijk alles gewoon om me heen en hoor hun praten maar in mijn gedachten hoor ik de muziek erdoorheen ruik ik verschillende geuren door mekaar hoor ik het gelach en geroep van de kinderen en lijkt het alsof ik vanuit een film naar hun kijk en zelf niet meedoe. Als dit dan te lang duurt krijg ik t benauwd en moet gewoon even weg naar de wc of naar buiten om even allern te zijn. Heb zelfs gehad dat ik er misselijk van werd en me draaierig ging voelen als ik te lang in zoeen groep met mensen moet zitten waar je alleen maar moet praten.
Ik kan dan alleen maar denken dat ik naar huis wil gewoon lekker rustig op de bank wil zijn. En anderen vinden me dan stil hoor ik achteraf. Vaak zeggen ze ook wat ben je stil ofzo waardoor ik me juist nog slechter voel over mezelf. Ik durf ook nooit uit te leggen dat ik ASS heb en het waarschijnlijk daardoor komt dat ik me niet op m'n gemak voel in groepen.
Hoe doen jullie dit op verjaardagsfeesten? En leggen jullie aan anderen uit dat je AsS/add hebt?
Ik wil juist graag heel sociaal zijn maar merk dan dat het me gewoon niet lukt wat me verdrietig maakt.
Wat mij ook best vaak gebeurd is dat gezegd wordt: "Ja dat is zo he Hondenmens? Wat? Dan heb ik het niet gehoord. Ik vind het ook lang niet altijd interessant wat verteld wordt. Zeker uitgebreide verhalen over het kleinkind van een vriend van..... de ziekte van de vader/moeder van.....de verkering van...... Automatisch ga ik dan zitten dromen, kan er dan niet bijblijven met mijn hoofd. Dat dromerige heb ik altijd gehad. Ik heb ook trekken van ADD, maar niet genoeg om het zo te kunnen noemen. Ik moet zeggen dat ik bij mijn ene vriendin de gesprekken nog redelijk kan volgen omdat het nooit zo druk is. Hooguit 6 man ofzo.
zondag 20 augustus 2017 om 13:05
Ik kan gesprekken ook altijd slecht volgen, vooral omdat ik alles zie/hoor/ruik. Mijn hoofd zit dan zo vol, raak ik meestal overprikkeld van.
Mensen om mij heen weten allemaal van mijn autisme, dus houden er rekening mee.
Ik ga meestal maar 1 tijdblok (dus spreek af met mezelf; ik ga 3 uur en dan ga ik weer ofzo) naar een verjaardag want trek het slecht om lang tussen veel mensen te zijn.
Mensen weten dit ook van mij, dus geen probleem
Mensen om mij heen weten allemaal van mijn autisme, dus houden er rekening mee.
Ik ga meestal maar 1 tijdblok (dus spreek af met mezelf; ik ga 3 uur en dan ga ik weer ofzo) naar een verjaardag want trek het slecht om lang tussen veel mensen te zijn.
Mensen weten dit ook van mij, dus geen probleem
zondag 20 augustus 2017 om 13:32
Ik zeg het nooit zo snel omdat ik het pas jaar weet en zo vaak kom ik niet op feestjes heb wel vriend die nodig allemaal onbekenden uit dan voel ik me nooit echt op me gemak.misstwix schreef: ↑20-08-2017 12:30Hebben jullie ook last van naar feestjes gaan waar iedereen rondom een tafel zit en dan urenlang moet gaan praten met mensen die je niet eens echt goed kent?
Ik heb ASS en ADD en kan op feestjes niet goed volgen waarover mensen spreken en hoor alle gesprekken door mekaar en voordat ik zelf besef wat gezegd is zijn ze ze alweer bezig over een volgend onderwerp en ik blijf dan stil en bekijk alles gewoon om me heen en hoor hun praten maar in mijn gedachten hoor ik de muziek erdoorheen ruik ik verschillende geuren door mekaar hoor ik het gelach en geroep van de kinderen en lijkt het alsof ik vanuit een film naar hun kijk en zelf niet meedoe. Als dit dan te lang duurt krijg ik t benauwd en moet gewoon even weg naar de wc of naar buiten om even allern te zijn. Heb zelfs gehad dat ik er misselijk van werd en me draaierig ging voelen als ik te lang in zoeen groep met mensen moet zitten waar je alleen maar moet praten.
Ik kan dan alleen maar denken dat ik naar huis wil gewoon lekker rustig op de bank wil zijn. En anderen vinden me dan stil hoor ik achteraf. Vaak zeggen ze ook wat ben je stil ofzo waardoor ik me juist nog slechter voel over mezelf. Ik durf ook nooit uit te leggen dat ik ASS heb en het waarschijnlijk daardoor komt dat ik me niet op m'n gemak voel in groepen.
Hoe doen jullie dit op verjaardagsfeesten? En leggen jullie aan anderen uit dat je AsS/add hebt?
Ik wil juist graag heel sociaal zijn maar merk dan dat het me gewoon niet lukt wat me verdrietig maakt.
Gisteren had ik een feestje van goede kennis plus 3 andere vrienden uitgenodigd die ik regelmatig zie toen zeiden ze of ik wat rustiger kon zijn
Hij had kado's van vriend gekregen zo Ikea snoep ik daar zo dol op dus ik stiekem elke keer uit die pot vissen
ben nu wel misselijk pffff....
zondag 20 augustus 2017 om 13:36
Ja zou beter zijn als ik dat ook kon zeggen vooraf alleen merk ik dat veel mensen niet echt begrijpen wat ASS/ADD inhoudt en aangezien ik een gemiddeld IQ heb zien ze vaak ook niks aan me. Ze vinden me vaak wel stil en te goedgelovig en te eerlijk, onhandig en zelfs lui en egoistisch dat hoor ik vaak.Daremanda schreef: ↑20-08-2017 13:05Ik kan gesprekken ook altijd slecht volgen, vooral omdat ik alles zie/hoor/ruik. Mijn hoofd zit dan zo vol, raak ik meestal overprikkeld van.
Mensen om mij heen weten allemaal van mijn autisme, dus houden er rekening mee.
Ik ga meestal maar 1 tijdblok (dus spreek af met mezelf; ik ga 3 uur en dan ga ik weer ofzo) naar een verjaardag want trek het slecht om lang tussen veel mensen te zijn.
Mensen weten dit ook van mij, dus geen probleem
Soms heb ik het wel eens durven zeggen maar krijg dan te horen ja iedereen heeft wel iets en lijkt alsof ze vinden dat ik het als een excuus gebruik. Ze snappen er gewoon echt niks van denk ik. Terwijl psychiaters en psychologen direct aan mij zien dat ik ass/add heb door mijn manier van reageren en contact maken al.
Maar aan vrienden, families en collega's is het gewoon bijna onmogelijk uit te leggen vind ik dus doe ik alsof er niks met me is en probeer met alles mee te doen en mee te praten. Dat kost me zoveel moeite dat m'n echte werk eronder lijdt en dat ik zodra ik vrij ben zo moe ben dat ik geen kracht meer heb voor m'n huishouden etc. Heb ook last van paniekaanvallen en stemmingswisselingen. Misschien omdat ik constant over mijn eigen grenzen heen ga omdat ik normaal probeer te zijn. Ik ontken m'n eigen diagnose dus omdat ik anders niet geaccepteerd wordt. Zelfs m'n eigen ouders vinden dat ASS bij normaal begaafden onzin is en dat tegenwoordig iedereen wel iets denkt te hebben.
Ze zeggen gewoon alles doen en niet aanstellen. Dus denk dat ik het daardoor ook zo goed kan ontkennen dat ik het heb.
zondag 20 augustus 2017 om 14:24
Ik zou heel veel moeite hebben met een huisgenoot! Knap dat het je toch lukt.biobitch1984 schreef: ↑20-08-2017 04:21Veel succes en plezier fifi, wel een beetje gezond blijven eten hè. Ik weeet hoe verleidelijk het was om minstens 1x per week pizza en/of patat te scoren want ik bepaalde zelf wat ik at.
Ik moet zeggen dat het hebben van een huisgenoot toch wel meer wennen is na zoveel jaar alleen dan ik dacht. Toch wel lastig dat je niet zo snel of makkelijk thuis afspreekt met vrienden/kennissen dan in je eigen woning. Geen feestjes kunnen organiseren, moeilijk afstemmen wanneer de schoonmaakster kan komen vanwege wisselende roosters. In NL had ik dat niet getrokken, hier wel beter want zoveel vrienden/kennissen heb ik nog steeds niet en een groter huis is makkelijker schoon te houden omdat je niet al je meubels hoeft te verplaatsen.
Ook mijn autisme valt me voor mezelf meer op nu ik ook thuis mensen om me heen heb en dus meer kans op misverstanden. Dat soort situaties al wel gehad.
Over paar weken even op vakantie naar NL, shoppen, onbeperkt sushi eten en wat autismeboeken scoren die niet op ereader te krijgen zijn. En natuurlijk leuke dingen doen met vrienden en bij ouders op bezoek. Hopelijk wil ik nog terug hierheen na die weken.
Fijn dat je even naar Nederland kunt komen. Ben je bang dat je niet meer terug wilt wanneer je hier eenmaal weer bent?
zondag 20 augustus 2017 om 14:38
Ik had dit weekend een familieweekend. Hartstikke gezellig, maar ook wel vermoeiend. Vooral de eet-momenten vond ik moeilijk. Gesprekken die elkekeer onderbroken worden omdat iemand weer vraagt of de boter de andere kant op kan worden doorgegeven, zulke dingen. Dat vind ik dan al snel chaotisch. Het liefst zit ik gewoon lekker in een redelijk klein groepje mensen, er hoeft niet de hele tijd gepraat te worden, maar gewoon af en toe even iets met elakar delen. Ik zit maar raar in elkaar af en toe. Vraag me ook echt af waarom het 't ene moment wel lukt en dan opeens niet meer.
zondag 20 augustus 2017 om 21:29
Gesprekken slecht kunnen volgen op drukke verjaardagen is voor mij ook heel herkenbaar. Ik hoor dan alles en iedereen door elkaar.
Filteren is heel lastig in zulke situaties. En inderdaad, dan heb je net door waar het over gaat, of je wil er ook op inhaken, en dan zijn ze alweer veel verder met het gesprek. Dan is wat ik wilde zeggen al lang niet meer relevant.
Cafés zijn om deze redenen ook echt te mijden plaatsen. Of het moet er een beetje rustig zijn, dan gaat het nog wel.
Pfft, van alle rompslomp die zo'n verhuizing met zich meebrengt raak ik ook steeds helemaal overprikkeld. Mijn hoofd raakt dan overvol en dan weet ik het allemaal niet meer. Dat wordt nog wat dus, want ik ben nog maar net begonnen met klussen en zo.
Ik merk dat ik het de laatste dagen heel moeilijk vind om van mega overprikkeld terug te schakelen naar een meer relaxter gevoel.
Heel moeilijk om tot rust te komen. Nu ook.
Filteren is heel lastig in zulke situaties. En inderdaad, dan heb je net door waar het over gaat, of je wil er ook op inhaken, en dan zijn ze alweer veel verder met het gesprek. Dan is wat ik wilde zeggen al lang niet meer relevant.
Cafés zijn om deze redenen ook echt te mijden plaatsen. Of het moet er een beetje rustig zijn, dan gaat het nog wel.
Pfft, van alle rompslomp die zo'n verhuizing met zich meebrengt raak ik ook steeds helemaal overprikkeld. Mijn hoofd raakt dan overvol en dan weet ik het allemaal niet meer. Dat wordt nog wat dus, want ik ben nog maar net begonnen met klussen en zo.
Ik merk dat ik het de laatste dagen heel moeilijk vind om van mega overprikkeld terug te schakelen naar een meer relaxter gevoel.
Heel moeilijk om tot rust te komen. Nu ook.
zondag 20 augustus 2017 om 21:48
Wat naar dat er in je omgeving zo slecht op gereageerd wordt.misstwix schreef: ↑20-08-2017 13:36Ja zou beter zijn als ik dat ook kon zeggen vooraf alleen merk ik dat veel mensen niet echt begrijpen wat ASS/ADD inhoudt en aangezien ik een gemiddeld IQ heb zien ze vaak ook niks aan me. Ze vinden me vaak wel stil en te goedgelovig en te eerlijk, onhandig en zelfs lui en egoistisch dat hoor ik vaak.
Soms heb ik het wel eens durven zeggen maar krijg dan te horen ja iedereen heeft wel iets en lijkt alsof ze vinden dat ik het als een excuus gebruik. Ze snappen er gewoon echt niks van denk ik. Terwijl psychiaters en psychologen direct aan mij zien dat ik ass/add heb door mijn manier van reageren en contact maken al.
Maar aan vrienden, families en collega's is het gewoon bijna onmogelijk uit te leggen vind ik dus doe ik alsof er niks met me is en probeer met alles mee te doen en mee te praten. Dat kost me zoveel moeite dat m'n echte werk eronder lijdt en dat ik zodra ik vrij ben zo moe ben dat ik geen kracht meer heb voor m'n huishouden etc. Heb ook last van paniekaanvallen en stemmingswisselingen. Misschien omdat ik constant over mijn eigen grenzen heen ga omdat ik normaal probeer te zijn. Ik ontken m'n eigen diagnose dus omdat ik anders niet geaccepteerd wordt. Zelfs m'n eigen ouders vinden dat ASS bij normaal begaafden onzin is en dat tegenwoordig iedereen wel iets denkt te hebben.
Ze zeggen gewoon alles doen en niet aanstellen. Dus denk dat ik het daardoor ook zo goed kan ontkennen dat ik het heb.
Ik ben zelfs hoogbegaafd (hbo/wo geschoold, niet afgemaakt) en niemand zou tegen mij zeggen dat ik geen autisme kan hebben daarom.
Aan mij merk je het ook direct trouwens.
Ik was vanmiddag op visite bij een schoontante/oom (of hoe noem je dat) en tante had me een knuffel gegeven en bedacht zich later dat ik helemaal niet van lichamelijk contact houd en heeft uitgebreid excuses aangeboden... zo kan het dus ook.
zondag 20 augustus 2017 om 22:56
Ja beetje wel. Een collega heeft dat ook gehad (is wel teruggekomen). Ik heb in NL een heel netwerk opgebouwd in mijn stad aan vrienden en kennissen waar ik gewoon helemaal mezelf ben en waar gewoon alles veel minder moeite kost. Hier speel ik veel meer een rol en de contacten zijn gewoon lastig te vinden dan wel te onderhouden. Dat duurde in mijn stad ook zeker 6 jaar om te fixen. Hier wonen op het hele eiland al minder mensen, er is hier minder hobbymogelijkheden en dan ben ik ook nog de allochtoon. Maar zelfs in de NL gemeenschap hier is het lastig om 'je mensen' te vinden.
Bijvoorbeeld iemAnd met wie ik wel dingen deed heeft ineens 2 andere vrienden en nu word ik nergens voor uitgenodigd enzo. Ik voel me echt een buitenstaander
maandag 21 augustus 2017 om 03:11
Lijkt me moeilijk, zo'n rol van buitenstaander te moeten spelen. Om voor mezelf te spreken: ik ben sowieso al niet de meest populaire figuur, en als je dan ook nog eens de inwijkeling bent, waar nu eenmaal niet iedereen op zit te wachten...
Feestjes, nee. Begrijp persoonlijk niet zo wat daar nu eigenlijk gezellig aan is. Te druk en te oppervlakkig. Ik trek dat soort dingen steeds slechter. Misschien ook omdat je je met het ouder worden toch steeds meer realiseert dat veel mensen maar een beetje de schone schijn ophouden, en om daar dan op zo'n feestje een aantal uur na elkaar op te moeten zitten kijken...
Heb inmiddels te horen gekregen dat ik over drie weken weer naar de arbeidsbemiddeling moet. Was oorspronkelijk gepland voor enkele weken geleden, maar toen was de contactpersoon ziek. Ben ik nu al een beetje zenuwachtig en verontwaardigd over, want het is de afgelopen weken niet bepaald rustig geweest in mijn omgeving, voornamelijk omdat er allerlei organisaties waren die zich het recht toeëigenden in de open lucht muziek te spelen die zo luid stond dat je het ettelijke dorpen verder nog kon horen. Als je dan naar de politie belt krijg je te horen dat er toestemming voor verleend is (!). Dus heb je een overheid die aan de ene kant vindt dat er maar kabaal gemaakt mag worden dat in een cirkel van ik weet niet hoeveel kilometer het leven vrijwel onmogelijk maakt, terwijl ze aan de andere kant wil dat je gaat werken. Waarvoor enige mate van rust toch zeer wenselijk is, lijkt mij. Kan ik me kwaad om maken...
Feestjes, nee. Begrijp persoonlijk niet zo wat daar nu eigenlijk gezellig aan is. Te druk en te oppervlakkig. Ik trek dat soort dingen steeds slechter. Misschien ook omdat je je met het ouder worden toch steeds meer realiseert dat veel mensen maar een beetje de schone schijn ophouden, en om daar dan op zo'n feestje een aantal uur na elkaar op te moeten zitten kijken...
Heb inmiddels te horen gekregen dat ik over drie weken weer naar de arbeidsbemiddeling moet. Was oorspronkelijk gepland voor enkele weken geleden, maar toen was de contactpersoon ziek. Ben ik nu al een beetje zenuwachtig en verontwaardigd over, want het is de afgelopen weken niet bepaald rustig geweest in mijn omgeving, voornamelijk omdat er allerlei organisaties waren die zich het recht toeëigenden in de open lucht muziek te spelen die zo luid stond dat je het ettelijke dorpen verder nog kon horen. Als je dan naar de politie belt krijg je te horen dat er toestemming voor verleend is (!). Dus heb je een overheid die aan de ene kant vindt dat er maar kabaal gemaakt mag worden dat in een cirkel van ik weet niet hoeveel kilometer het leven vrijwel onmogelijk maakt, terwijl ze aan de andere kant wil dat je gaat werken. Waarvoor enige mate van rust toch zeer wenselijk is, lijkt mij. Kan ik me kwaad om maken...
maandag 21 augustus 2017 om 09:07
Ik herken wel wat jullie zeggen over feestjes... Ik moet altijd heel erg "los komen". Ben in het begin dan ook meestal erg stil (vroeger had ik altijd een boek mee en zat ik gewoon in een hoekje te lezen), maar tegen het einde ben ik dan wel gewend (en gaan we weer naar huis). Vaak tune ik gewoon uit. Dan mis ik ook vragen die aan mij gesteld worden. Heb bij man ook aangegeven dat hij dan eerst duidelijk mijn naam moet noemen zodat ik weer "aan" ga.
Ik was laatst op een festival met allemaal onbekenden, veel oogcontact en veel lichaamscontact. Na de eerste dag was ik echt helemaal gesloopt. Een emotioneel wrak. Tijdens de eetmomenten wilde ik dan ook echt even geen contact maken met mensen. Hooguit een kort babbeltje zonder oogcontact.
Uiteindelijk werd het allemaal iets makkelijker en was het een heel interessant en leerzaam weekend. Maar jeetje wat zat ik ver buiten mijn comfortzone...
Ik was laatst op een festival met allemaal onbekenden, veel oogcontact en veel lichaamscontact. Na de eerste dag was ik echt helemaal gesloopt. Een emotioneel wrak. Tijdens de eetmomenten wilde ik dan ook echt even geen contact maken met mensen. Hooguit een kort babbeltje zonder oogcontact.
Uiteindelijk werd het allemaal iets makkelijker en was het een heel interessant en leerzaam weekend. Maar jeetje wat zat ik ver buiten mijn comfortzone...
maandag 21 augustus 2017 om 13:31
Ik heb vandaag een uitnodiging voor de verjaardag van mijn nichtje gekregen. Er staat dan altijd bij: Als je zin hebt ben je welkom vanaf...
Vriendelijk geformuleerd en toch stoor ik me eraan. Dat ik daar weer antwoord op moet geven. Help! Mensen willen iets van me, denk ik dan. Ik ga waarschijnlijk wel. Met mijn jongste stiefzus is het contact redelijk. Ook al zie ik haar niet als familie. Het is op een gunstige dag nu. Vrijdagavond. Vorige keer ben ik niet geweest omdat het toen op de laatste Zondagavond van mijn vakantie gevierd werd. Dat vind ik niks. Dan moet ik al zo wennen aan het idee dat ik weer moet beginnen en wil ik gewoon rust in mijn hoofd.
Vandaag had ik mijn 1e werkdag na 4 weken vrij te zijn geweest. Was behoorlijk wennen, dat vroeg opstaan. Ik gooi in het weekend en vakantie altijd mijn ritme om. Een echt avondmens. De werkdag verliep vrij normaal. Mijn collega waarmee ik ruzie heb was er ook. Daar zag ik van tevoren wel een beetje tegenop. Zou ze nog kwaad zijn? Ik weet het niet. We zoeken beiden geen contact. Nu is er ook weer niks gezegd. Het is vandaag precies 2 maanden. Maar ze laat me nu gelukkig met rust na haar gesprek met de baas.
Vriendelijk geformuleerd en toch stoor ik me eraan. Dat ik daar weer antwoord op moet geven. Help! Mensen willen iets van me, denk ik dan. Ik ga waarschijnlijk wel. Met mijn jongste stiefzus is het contact redelijk. Ook al zie ik haar niet als familie. Het is op een gunstige dag nu. Vrijdagavond. Vorige keer ben ik niet geweest omdat het toen op de laatste Zondagavond van mijn vakantie gevierd werd. Dat vind ik niks. Dan moet ik al zo wennen aan het idee dat ik weer moet beginnen en wil ik gewoon rust in mijn hoofd.
Vandaag had ik mijn 1e werkdag na 4 weken vrij te zijn geweest. Was behoorlijk wennen, dat vroeg opstaan. Ik gooi in het weekend en vakantie altijd mijn ritme om. Een echt avondmens. De werkdag verliep vrij normaal. Mijn collega waarmee ik ruzie heb was er ook. Daar zag ik van tevoren wel een beetje tegenop. Zou ze nog kwaad zijn? Ik weet het niet. We zoeken beiden geen contact. Nu is er ook weer niks gezegd. Het is vandaag precies 2 maanden. Maar ze laat me nu gelukkig met rust na haar gesprek met de baas.
maandag 28 augustus 2017 om 16:07
Ik zou terugsturen 'gefeliciteerd en 'n fijne dag!' en het daarbij laten. Ik hou ook niet van verjaardagen, enkel om gewoon met 'het slachtoffer' iets samen te gaan doen, niet om in 'n huis vol visite te moeten zitten.hondenmens schreef: ↑21-08-2017 13:31Ik heb vandaag een uitnodiging voor de verjaardag van mijn nichtje gekregen. Er staat dan altijd bij: Als je zin hebt ben je welkom vanaf...
Vriendelijk geformuleerd en toch stoor ik me eraan. Dat ik daar weer antwoord op moet geven. Help!
maandag 28 augustus 2017 om 16:50
Ik vermijd al heel veel verjaardagen, behalve die van mijn ouders en zus. Plus natuurlijk de verjaardag van mijn zoontje, die ik zelf moet organiseren. Dat vind ik misschien nog wel vervelender, zelf gastvrouw moeten zijn voor een grote groep mensen. Gelukkig vindt mijn man dat dan wel weer leuk, gastheer spelen. Dus meestal doet hij de praktische dingen zoals koffie inschenken en ben ik meer om de gasten aan de praat te houden.
Volgende maand organiseeert een vriendin de verjaardag van haar kids. Ik kan (helaas) niet op beide data die ze noemde. Dus dat is jammer, maar ergens vind ik het ook wel fijn, want eigenlijk moet ik van mijn therapeut wat meer lucht in mijn agenda inbouwen.
Volgende maand organiseeert een vriendin de verjaardag van haar kids. Ik kan (helaas) niet op beide data die ze noemde. Dus dat is jammer, maar ergens vind ik het ook wel fijn, want eigenlijk moet ik van mijn therapeut wat meer lucht in mijn agenda inbouwen.
