Psyche
alle pijlers
Autisme, Wie ook? Deel 2
vrijdag 5 augustus 2016 om 13:28
maandag 7 augustus 2017 om 00:06
De huisjes zijn hetzelfde gebouwd en hebben dezelfde ramen.vlaamsevink schreef: ↑06-08-2017 23:59Hondenmens, ik zou zoiets als dat tuinhuisje liever zeggen dan achteraf rond te moeten lopen met het idee dat ik iets verkocht heb met een min of meer verborgen gebrek.
Dat overkopen van die rolluiken is iets waar ik zelf niet op zou komen. Rolluiken zijn met plinten ingewerkt in de muren, dat ziet er toch niet uit als je die er zomaar uit neemt? Blijf je met rare openingen zitten waar eerst het rolluik en het lint zaten. En jouw rolluiken moeten ook maar net passen bij de buurvrouw... maar misschien is het standaardwerk en zijn de ramen identiek?
Af en toe zie ik eens een film of een TV-drama waarvan ik het jammer vind dat het afgelopen is, maar er is zoooveel te bekijken dat ik daar niet al te lang bij stil blijf staan. Misschien gelukkig maar. En natuurlijk kan je altijd dat wat je net gezien hebt nog een keertje bekijken...
maandag 7 augustus 2017 om 13:42
ButtersStotch schreef: ↑07-08-2017 13:40Je ouders of verzorgers gaan mee ook? Kan wel 2 uren duren je krijgt niet gelijk diagnose je moet vragenlijsten invullen en je ouders en verzorgers
Ik heb het idd nagevraagd, maar ik moest alleen komen. Ouders hoefden niet mee.
maandag 7 augustus 2017 om 14:00
ButtersStotch schreef: ↑07-08-2017 13:56huh hoe willen ze dan diagnose doen ? Lijkt me wel handig dat je ouders bij zijn toch
Ik ben 30
Dus ik kan dat eerste gesprek wel zonder mijn ouders. Maar ik denk dat ze meerdere gesprekken inplannen ofzo.
maandag 7 augustus 2017 om 14:15
maandag 7 augustus 2017 om 14:32
Zit sowieso heel erg in dubio qua werk. Ik had vanmorgen een afspraak bij het UWV. Echt een heel prettig gesprek gehad. Ik heb vertelt dat ik eigenlijk bij al mijn banen elke keer vastloop. Dat ik elke keer enthousiast begin, maar toch telkens tegen dezelfde dingen blijf aanlopen. Dat ik nu in een hulpverleningstraject zit, maar tegelijk wel regelmatig paniekaanvallen heb en het eigenlijk nu maar net red.
Die vrouw raadde me aan om me ziek te melden bij het UWV en in de ziektewet te gaan. Maar dat vind ik best lastig, want ik ben dan bang voor controles of iets dergelijks. Dat ik dan eigenlijk helemaal de deur niet meer uit mag, bijvoorbeeld. Ik zou me heel erg schuldig voelen dat ik niet kan werken, maar wel soms met mijn zoontje in de speeltuin zit. Maar tegelijk kies ik ook voor om buiten de deur te zijn met mijn zoontje omdat ik hele dagen thuis zelf dingen bedenken die hij kan doen ook niet trek.
Lastig hoor.... Daarin ben ik dan misschien ook te eerlijk ofzo. Of over-eerlijk en leg de lat voor mezelf te hoog.
Die vrouw raadde me aan om me ziek te melden bij het UWV en in de ziektewet te gaan. Maar dat vind ik best lastig, want ik ben dan bang voor controles of iets dergelijks. Dat ik dan eigenlijk helemaal de deur niet meer uit mag, bijvoorbeeld. Ik zou me heel erg schuldig voelen dat ik niet kan werken, maar wel soms met mijn zoontje in de speeltuin zit. Maar tegelijk kies ik ook voor om buiten de deur te zijn met mijn zoontje omdat ik hele dagen thuis zelf dingen bedenken die hij kan doen ook niet trek.
Lastig hoor.... Daarin ben ik dan misschien ook te eerlijk ofzo. Of over-eerlijk en leg de lat voor mezelf te hoog.
maandag 7 augustus 2017 om 14:57
Bumba1985 schreef: ↑07-08-2017 14:32Zit sowieso heel erg in dubio qua werk. Ik had vanmorgen een afspraak bij het UWV. Echt een heel prettig gesprek gehad. Ik heb vertelt dat ik eigenlijk bij al mijn banen elke keer vastloop. Dat ik elke keer enthousiast begin, maar toch telkens tegen dezelfde dingen blijf aanlopen. Dat ik nu in een hulpverleningstraject zit, maar tegelijk wel regelmatig paniekaanvallen heb en het eigenlijk nu maar net red.
Die vrouw raadde me aan om me ziek te melden bij het UWV en in de ziektewet te gaan. Maar dat vind ik best lastig, want ik ben dan bang voor controles of iets dergelijks. Dat ik dan eigenlijk helemaal de deur niet meer uit mag, bijvoorbeeld. Ik zou me heel erg schuldig voelen dat ik niet kan werken, maar wel soms met mijn zoontje in de speeltuin zit. Maar tegelijk kies ik ook voor om buiten de deur te zijn met mijn zoontje omdat ik hele dagen thuis zelf dingen bedenken die hij kan doen ook niet trek.
Lastig hoor.... Daarin ben ik dan misschien ook te eerlijk ofzo. Of over-eerlijk en leg de lat voor mezelf te hoog.
Ik heb me op een gegeven moment ook ziek gemeld (vanuit de ww, ik kreeg nl pas echt problemen toen ik mijn baan kwijt was geraakt bij een reorganisatie en vastliep bij het zoeken naar nieuw werk). Direct na de ziekmelding ben ik het psych-traject ingegaan en kreeg ik de diagnose. Op basis daarvan kon ik in de ziektewet blijven zonder problemen, sollicitatieplicht of controles.
Na een jaar krijg je wel een gesprek, waarin ik dus aangaf inmiddels een diagnose te hebben en dat ik een behandelingstraject was ingegaan. Dat was prima, en ik kon nog een jaar in de ziektewet blijven. Na de diagnose heb ik ook een intensief reintegratie-trajact van twee jaar gekregen, betaald door het UWV. Daar had ik al eerder om gevraagd, maar ik kreeg het eerst niet omdat ik hbo-opgeleid was en men vond dat ik zelf wel nieuw werk kon vinden. Na de diagnose begreep men dat dit voor mij toch niet zo makkelijk was.
Oftewel: Het UWV neemt ASS heel serieus, ik heb er alleen maar medewerking gekregen en nul tegenwerking of problemen of controles.
Dus de ziektewet is idd een serieuze optie. Het enige wat ze (logischerwijs) van je verlangen, is dat je serieus aan jezelf werkt en dus na de diagnose ook een behandel/begeleidingstraject ingaat bij de GGZ.
Het nadeel is wel dat je een gat in je CV krijgt.
impala wijzigde dit bericht op 07-08-2017 15:00
1.99% gewijzigd
.
maandag 7 augustus 2017 om 14:59
impala schreef: ↑07-08-2017 14:57Ik heb me op een gegeven moment ook ziek gemeld (vanuit de ww, ik kreeg nl pas echt problemen toen ik mijn baan kwijt was geraakt bij een reorganisatie. Daarna ben ik het psych-traject ingegaan en kreeg ik de diagnose. Op basis daarvan kon ik in de ziektewet blijven zonder problemen, sollicitatieplicht of controles. Na een jaar krijg je wel een gesprek, waarin ik dus aangaf inmiddels een diagnose te hebben en dat ik een behandelingstraject was ingegaan. Dat was prima, en ik kon nog een jaar in de ziektewet blijven. Na de diagnose heb ik ook een reintegratietrajact van twee jaar gekregen, betaald door het UWV. Daar had ik al eerder om gevraagd, maar ik kreeg het eerst niet omdat ik hbo-opgeleid was en men vond dat ik zelf wel nieuw werk kon vinden. Na de diagnose begreep men dat dit voor mij toch niet zo makkelijk was.
Oftewel: Het UWV neemt ASS heel serieus, ik heb er alleen maar medewerking gekregen en nul tegenwerking of problemen of controles.
Dus de ziektewet is idd een serieuze optie. Het enige wat ze van je verlangen, is dat je serieus aan jezelf werkt en dus na de diagnose ook een behandel/begeleidingstraject ingaat bij de GGZ.
Het nadeel is wel dat je een gat in je CV krijgt.
Dat klinkt heel positief. Ik vond ook dat de dame die ik bij het UWV sprak heel lief en begripvol reageerde. Ik was daar eerlijk gezegd best nerveus over, dus het was heel fijn om zo'n gesprek te hebben.
maandag 7 augustus 2017 om 15:00
Ik was in het begin ook 'bang' voor het UWV. Maar dat bleek geheel ten onrechte.
Inmiddels is de ziektewet-periode bij mij bijna voorbij en is de ASS diagnose ook reden voor een gedeeltelijke wia-uitkering gebleken. Ik kan nu een part-time of slechter betaalde baan aannemen en dan krijg ik een loonaanvulling van het UWV. Je krijgt dan wel om de zoveel tijd (elk jaar?) een herkeuring waarbij dat weer opnieuw wordt bekeken. Dit alles geeft mij enorm veel rust, de enorme en paniek veroorzakende druk om een baan te vinden op het niveau dat ik had is van de ketel. Ik heb de tijd om tot rust te komen en mezelf beter te leren begrijpen (in het licht van de diagnose) en uit te zoeken met wat voor soort werk ik in de toekomst kan gaan leven.
.
woensdag 9 augustus 2017 om 19:11
impala schreef: ↑07-08-2017 15:00Ik was in het begin ook 'bang' voor het UWV. Maar dat bleek geheel ten onrechte.
Inmiddels is de ziektewet-periode bij mij bijna voorbij en is de ASS diagnose ook reden voor een gedeeltelijke wia-uitkering gebleken. Ik kan nu een part-time of slechter betaalde baan aannemen en dan krijg ik een loonaanvulling van het UWV. Je krijgt dan wel om de zoveel tijd (elk jaar?) een herkeuring waarbij dat weer opnieuw wordt bekeken. Dit alles geeft mij enorm veel rust, de enorme en paniek veroorzakende druk om een baan te vinden op het niveau dat ik had is van de ketel. Ik heb de tijd om tot rust te komen en mezelf beter te leren begrijpen (in het licht van de diagnose) en uit te zoeken met wat voor soort werk ik in de toekomst kan gaan leven.
LOEP ME MAAR aub.
woensdag 9 augustus 2017 om 20:26
Spannend Bumba!
Ik was toen helemaal op na dat onderzoek. Het scheelde dat het in de ochtend was, maar het duurde wel een paar uur. Er werd zoveel gevraagd en getest. Daarbij was het in een gebouw in een stad waar ik niet bekend was, en sneeuwde het ontzettend die dag, waardoor het OV gedeeltelijk plat lag, heel fijn. Daardoor kwam ik al gestresst aan. Ik was echt blij dat het erop zat.
donderdag 10 augustus 2017 om 14:59
Zo,holy moly.... Ik ben echt helemaal kapot van dat onderzoek. Heb echt veel gehuild tijdens de vragen die werden gesteld. Alle sluizen gingen open. Ik was ook heel erg gestresst door allerlei dingen die de afgelopen dagen spelen. (Voor geïnteresseerden: mijn topic over verzekeringen...) Man o man o man.
De vakantie mag nu ook wel afgelopen zijn van mij. En tegelijk voel ik me daar dan weer heel schuldig over, want dat mannetje verdient gewoon een moeder die het leuk vindt als hij thuis is. En dat vond ik de eerste 3 weken van de vakantie ook, maar nu begint het allemaal enorm te overstromen. Blegh
De vakantie mag nu ook wel afgelopen zijn van mij. En tegelijk voel ik me daar dan weer heel schuldig over, want dat mannetje verdient gewoon een moeder die het leuk vindt als hij thuis is. En dat vond ik de eerste 3 weken van de vakantie ook, maar nu begint het allemaal enorm te overstromen. Blegh
vrijdag 11 augustus 2017 om 11:05
Hoe gaat het nu Bumba? Beetje bijgekomen?
Ja het maakt een hele hoop los, zo'n diagnose. Ook het moment dat je opeens een papier in je hand krijgt waarop 'officieel' staat dat je een stoornis hebt en je opeens bij de GGZ ´loopt´. Terwijl je nog steeds dezelfde persoon bent als gisteren. Ik vond dat best moeilijk en confronterend. En dan moet het hele proces van 'wat betekent dat nu voor mij' , en terugblikken op je verleden in het licht van deze nieuwe wetenschap nog gaan beginnen. Het is maar een labeltje, die diagnose, maar het haalt best veel overhoop en er komen ook veel emoties los. Maar uiteindelijk geeft het wel meer rust.
Ja het maakt een hele hoop los, zo'n diagnose. Ook het moment dat je opeens een papier in je hand krijgt waarop 'officieel' staat dat je een stoornis hebt en je opeens bij de GGZ ´loopt´. Terwijl je nog steeds dezelfde persoon bent als gisteren. Ik vond dat best moeilijk en confronterend. En dan moet het hele proces van 'wat betekent dat nu voor mij' , en terugblikken op je verleden in het licht van deze nieuwe wetenschap nog gaan beginnen. Het is maar een labeltje, die diagnose, maar het haalt best veel overhoop en er komen ook veel emoties los. Maar uiteindelijk geeft het wel meer rust.
.
vrijdag 11 augustus 2017 om 12:49
Ja,ik ben weer wat bijgekomen. Ik ben wel erg moe hoor,de laatste tijd. Zal wel komen door alles wat er op me afkomt. En door die vakantie.
Dat ik dingen uit het verleden in een ander licht ga zien daar heb ik momenteel sowieso erg last van. Gister bij het gesprek was daar ook weer vrij vaak sprake van. Ook mijn wens om gewoon een verklaring te hebben waarom alles zo moeizaam gaat, terwijl het bij anderen vaak niet zo is. Moeilijk uit te leggen. Ieder mens heeft tegenslagen natuurlijk. Maar hier gaan de gewone dingen vaak ook zo moeizaam.
Dat ik dingen uit het verleden in een ander licht ga zien daar heb ik momenteel sowieso erg last van. Gister bij het gesprek was daar ook weer vrij vaak sprake van. Ook mijn wens om gewoon een verklaring te hebben waarom alles zo moeizaam gaat, terwijl het bij anderen vaak niet zo is. Moeilijk uit te leggen. Ieder mens heeft tegenslagen natuurlijk. Maar hier gaan de gewone dingen vaak ook zo moeizaam.
vrijdag 11 augustus 2017 om 15:15
maandag 14 augustus 2017 om 16:52
Vandaag gesprek 2 gehad. Ze gaat nu een verslag hierover schrijven en dat dan bespreken met haar collega's. Ik ben bang dat ze gaan inzetten op het feit dat mijn moeder vrij kritisch is en dat toch niet wordt geloofd dat ik autisme heb. Terwijl ik zelf dus denk van wel. Maarja,we wachten het wel weer af....
maandag 14 augustus 2017 om 16:54
Tuurlijk gaan ze niet af op wat je moeder denkt of niet denkt. Ik zou me niet zo'n zorgen maken hoor.Bumba1985 schreef: ↑14-08-2017 16:52Vandaag gesprek 2 gehad. Ze gaat nu een verslag hierover schrijven en dat dan bespreken met haar collega's. Ik ben bang dat ze gaan inzetten op het feit dat mijn moeder vrij kritisch is en dat toch niet wordt geloofd dat ik autisme heb. Terwijl ik zelf dus denk van wel. Maarja,we wachten het wel weer af....
4-6 gesprekken vind ik wel veel trouwens. Ik had er drie denk ik. Eén keer werd mijn vragenlijst besproken, de tweede keer kreeg ik verschillende intelligentietests en de derde keer was met mijn ouders, zij hadden ondertussen ook vragenlijsten gekregen en ingevuld en die werden besproken. Daarna moest ik nog wel ca 2 mnd wachten op de uitslag.
.
dinsdag 15 augustus 2017 om 09:15
Voor zoiets was ik ook bang, maar hebben ze heel anders naar gekeken dan ik. Dus wees niet bang. 
Ik kwam alleen maar vertellen dat mijn vriend het laatste tijd grappig vind om grapjes te maken die ik letterlijk opvat tot het kwartje valt en ik snap dat het een grapje is.
Maar ik krijg wel steeds sneller door dat het een grapje is, dus ik leer, haha. Ik vind het, nu achteraf tijdens niet altijd, ook wel grappig. We hebben in elk geval lol om mijn autisme af en toe.
Ik kwam alleen maar vertellen dat mijn vriend het laatste tijd grappig vind om grapjes te maken die ik letterlijk opvat tot het kwartje valt en ik snap dat het een grapje is.
Maar ik krijg wel steeds sneller door dat het een grapje is, dus ik leer, haha. Ik vind het, nu achteraf tijdens niet altijd, ook wel grappig. We hebben in elk geval lol om mijn autisme af en toe.
