Psyche
alle pijlers
Autisme, Wie ook? Deel 2
vrijdag 5 augustus 2016 om 13:28
dinsdag 13 september 2016 om 16:22
Welkom Vlaamsevink.
Wat sociaal betreft. Het is ook een kwestie van geluk hebben of je mensen tegenkomt waarmee je op dezelfde golflengte zit. Op mijn werk zitten ook best wat mensen die inderdaad (heel) zwakbegaafd zijn en waar je geen gesprek mee kunt voeren. Of die wel kunnen praten, maar steeds hetzelfde zeggen of vragen. Daar heb ik weinig mee. Ik laat ze in hun waarde, maar zoek ze niet op. Ze werken ook meestal in een andere hal dan ik, dus ik krijg er niet steeds mee te maken.
Wat sociaal betreft. Het is ook een kwestie van geluk hebben of je mensen tegenkomt waarmee je op dezelfde golflengte zit. Op mijn werk zitten ook best wat mensen die inderdaad (heel) zwakbegaafd zijn en waar je geen gesprek mee kunt voeren. Of die wel kunnen praten, maar steeds hetzelfde zeggen of vragen. Daar heb ik weinig mee. Ik laat ze in hun waarde, maar zoek ze niet op. Ze werken ook meestal in een andere hal dan ik, dus ik krijg er niet steeds mee te maken.
woensdag 14 september 2016 om 01:18
Mensen waar je wat minder mee hebt in hun waarde laten is natuurlijk een mooie attitude. Het lukt me doorgaans wel. 't Gaat wel makkelijker als je daarnaast voldoende contact hebt met mensen waar je wél een klik mee hebt, vind ik.
In lichaamsbeweging heb ik zelf nooit echt zin, maar ik probeer mezelf te dwingen omdat de hele dag binnen zitten nu ook weer niet gezond is, al helemaal wanneer je zoals ik de neiging hebt om snel aan te komen. Toch maar wandelen dus, al doe ik dat liever in de winter... dan lopen er buiten minder mensen rond.
Trouwens nog bedankt voor de verdere 'welkomstwensen'.
In lichaamsbeweging heb ik zelf nooit echt zin, maar ik probeer mezelf te dwingen omdat de hele dag binnen zitten nu ook weer niet gezond is, al helemaal wanneer je zoals ik de neiging hebt om snel aan te komen. Toch maar wandelen dus, al doe ik dat liever in de winter... dan lopen er buiten minder mensen rond.
Trouwens nog bedankt voor de verdere 'welkomstwensen'.
woensdag 14 september 2016 om 01:34
Hoi vlaamsevink, je schrijft dat je je ergens aan zou moeten kunnen optrekken. Welke dingen zouden dat kunnen zijn voor jou?
Heb je leuke hobby's, iets waar je helemaal in kunt opgaan?
Je schrijft ook dat je soms al gespannen raakt bij het idee dat je je ouders zou kunnen horen. Dat herken ik wel een beetje van als ik overspannen of een beetje depressief ben, volgens mij kun je dan het beste wat afleiding proberen te vinden in iets wat je prettig vindt, zodat je er minder op gefocust raakt. Mij helpt het dan vaak om mij letterlijk te verplaatsen om uit een bepaalde gemoedstoestand of fixatie te komen.
In een paar eerdere periode's heb ik erg veel moeite gehad met geluid en ik gebruikte tijdens de laatste periode een koptelefoon met zachte muziek die ik prettig vond en ging daarmee de "drukte" in. Dat hielp mij omdat ik dan zelf het geluid kon bepalen en dat gaf rust.
Zelf heb ik vaak moeite gehad om naast iemand te kunnen slapen, alsof alleen de aanwezigheid van de ander alleen er al voor zorgt dat ik te veel spanning voel.
Maar ik vind het ook fijn om zo dicht bij de ander te kunnen zijn. Ik probeer het dus toch en als het niet lukt ga ik op de bank liggen. Met enige oefening valt er aan te wennen en wordt het langzaam beter. En dan soms ineens toch weer op de bank, het is niet anders denk ik dan. Soms raak ik gefrustreerd, maar dat komt door slaapgebrek. Ik moet mezelf toch uitrekken, uit mijn comfortzone halen, al is het maar een klein beetje. Niet pushen, dat geeft stress, maar wel een beetje stretchen, dat geeft voldoening en vertrouwen. Een ritme proberen te vinden, een structuur die bij mij past...en dat valt niet mee, want soms is mijn zenuwstelsel gevoeliger dan anders, dus het blijft compenseren en aanpassen.
De ene periode is de andere niet en soms gaat het een tijdje heel erg goed.
Het lijkt beter te gaan als ik geen of weinig gluten eet en weinig suiker/snoep.
Een goede vriend van mij met asperger is enorm opgeknapt door een glutenvrij dieet te gaan volgen.
Hij heeft meer weerstand, zowel lichamelijk als emotioneel.
Het wordt vaker aangeraden voor mensen met asperger om glutenvrij (en eventueel ook caseinevrij) te gaan eten.
En om voldoende te bewegen, liefst in de buitenlucht, dat helpt ook om beter te slapen.
Als ik bijvoorbeeld een flinke fietstocht heb gemaakt van drie of vier uur door een mooi natuurgebied, dan weet ik bijna zeker dat ik die nacht toch zeker wel een paar uurtjes effectieve slaap ga pakken door die lichaamsbeweging. Dus dat vind ik wel de moeite waard.
Het valt soms niet mee om alle factoren goed af te stemmen. Als ik te veel heb gegeten, dan slaap ik niet goed, maar te weinig dan slaap ik ook niet goed. En zo zijn er nog meer factoren van invloed op de slaap.
Als kind sliep ik heel erg slecht, we zijn er voor naar de huisarts geweest. Omdat ik te jong was kreeg ik geen medicijnen. Maar het advies om een bed-ritueel te verzinnen...elke avond voor het slapengaan hetzelfde. Ik mocht het zelf bedenken.
Ook kreeg ik een verduisteringsgordijn, zodat het echt lekker donker was.
Dat ritueel in combinatie met het gordijn hebben enorm geholpen. Nog houd ik mij aan bepaalde "rituelen" houden om beter te kunnen slapen. Tandenpoetsen is er 1 van, als ik dat oversla slaap ik niet zo makkelijk in.
Het is een beetje experimenteren wat werkt voor mij. Wat voor de ene werkt werkt niet voor de ander, maar kleine veranderingen kunnen soms goede resultaten geven.
Heb je leuke hobby's, iets waar je helemaal in kunt opgaan?
Je schrijft ook dat je soms al gespannen raakt bij het idee dat je je ouders zou kunnen horen. Dat herken ik wel een beetje van als ik overspannen of een beetje depressief ben, volgens mij kun je dan het beste wat afleiding proberen te vinden in iets wat je prettig vindt, zodat je er minder op gefocust raakt. Mij helpt het dan vaak om mij letterlijk te verplaatsen om uit een bepaalde gemoedstoestand of fixatie te komen.
In een paar eerdere periode's heb ik erg veel moeite gehad met geluid en ik gebruikte tijdens de laatste periode een koptelefoon met zachte muziek die ik prettig vond en ging daarmee de "drukte" in. Dat hielp mij omdat ik dan zelf het geluid kon bepalen en dat gaf rust.
Zelf heb ik vaak moeite gehad om naast iemand te kunnen slapen, alsof alleen de aanwezigheid van de ander alleen er al voor zorgt dat ik te veel spanning voel.
Maar ik vind het ook fijn om zo dicht bij de ander te kunnen zijn. Ik probeer het dus toch en als het niet lukt ga ik op de bank liggen. Met enige oefening valt er aan te wennen en wordt het langzaam beter. En dan soms ineens toch weer op de bank, het is niet anders denk ik dan. Soms raak ik gefrustreerd, maar dat komt door slaapgebrek. Ik moet mezelf toch uitrekken, uit mijn comfortzone halen, al is het maar een klein beetje. Niet pushen, dat geeft stress, maar wel een beetje stretchen, dat geeft voldoening en vertrouwen. Een ritme proberen te vinden, een structuur die bij mij past...en dat valt niet mee, want soms is mijn zenuwstelsel gevoeliger dan anders, dus het blijft compenseren en aanpassen.
De ene periode is de andere niet en soms gaat het een tijdje heel erg goed.
Het lijkt beter te gaan als ik geen of weinig gluten eet en weinig suiker/snoep.
Een goede vriend van mij met asperger is enorm opgeknapt door een glutenvrij dieet te gaan volgen.
Hij heeft meer weerstand, zowel lichamelijk als emotioneel.
Het wordt vaker aangeraden voor mensen met asperger om glutenvrij (en eventueel ook caseinevrij) te gaan eten.
En om voldoende te bewegen, liefst in de buitenlucht, dat helpt ook om beter te slapen.
Als ik bijvoorbeeld een flinke fietstocht heb gemaakt van drie of vier uur door een mooi natuurgebied, dan weet ik bijna zeker dat ik die nacht toch zeker wel een paar uurtjes effectieve slaap ga pakken door die lichaamsbeweging. Dus dat vind ik wel de moeite waard.
Het valt soms niet mee om alle factoren goed af te stemmen. Als ik te veel heb gegeten, dan slaap ik niet goed, maar te weinig dan slaap ik ook niet goed. En zo zijn er nog meer factoren van invloed op de slaap.
Als kind sliep ik heel erg slecht, we zijn er voor naar de huisarts geweest. Omdat ik te jong was kreeg ik geen medicijnen. Maar het advies om een bed-ritueel te verzinnen...elke avond voor het slapengaan hetzelfde. Ik mocht het zelf bedenken.
Ook kreeg ik een verduisteringsgordijn, zodat het echt lekker donker was.
Dat ritueel in combinatie met het gordijn hebben enorm geholpen. Nog houd ik mij aan bepaalde "rituelen" houden om beter te kunnen slapen. Tandenpoetsen is er 1 van, als ik dat oversla slaap ik niet zo makkelijk in.
Het is een beetje experimenteren wat werkt voor mij. Wat voor de ene werkt werkt niet voor de ander, maar kleine veranderingen kunnen soms goede resultaten geven.
woensdag 14 september 2016 om 04:53
Het meest motiverend vind ik prettige contacten, als je merkt dat anderen je voldoende waarderen en vertrouwen om op een redelijk 'close' manier met je om te gaan. Ik weet niet of anderen hier daar veel last van hebben, maar ik heb het gevoel dat mensen me vaak maar liever op een afstand houden. Op het werk krijg je dan van die situaties waarbij mensen je wel aanspreken voor iets stoms/zakelijks (pakweg om te zeggen dat er later op de dag een vergadering is) maar als er met een collega wat aan de hand is dan hoor je het hoogstens via-via (mijn zintuigen staan nogal open, dus ook voor gefluisterde conversaties die een paar meter verder gevoerd worden). Als je maar vaak genoeg met dergelijke dingen geconfronteerd wordt dan is het heel erg prettig als een ander je plots wél als een volwaardig iemand behandelt.
Qua geluid heb ik nog het meeste baat bij oordopjes en monotone geluiden. Youtube staat er vol van, van haardrogers over elektrische vuurtjes tot omgevingsgeluid in een vliegtuig. Idioot genoeg ben ik veel minder gevoelig voor geluid waar ik zelf controle over heb (zoals die Youtubefilmpjes) dan voor geluid dat anderen maken. Het zit ook figuurlijk tussen mijn twee oren, zeg maar.
Met gluten heb ik nog nooit geëxperimenteerd, daar zeg je al zowat. Geloof wel dat zoiets misschien makkelijker is wanneer je een eigen gezin vormt en je niet deels afhankelijk bent van wat andere gezinsleden in huis halen.
Verder heb ik een vaag verlangen om mijn activiteiten en leefomgeving te vereenvoudigen. Dus eigenlijk geen DVD'tjes meer kopen, want dan 'moet' ik die bekijken (er is immers voor betaald). Boeken idem. Zoveel mogelijk rommel in kasten, dan zie ik het niet en kan ik mezelf voorhouden dat al die spullen er niet zijn. Al weet ik niet of zoiets echt zou helpen, de onrust zit toch vooral in mijn hoofd, denk ik.
Zou het vroeger makkelijker zijn geweest om je te 'concentreren' op rituelen, bijvoorbeeld voor het slapengaan, toen er minder afleiding was? Geen telefoon, internet, tv, en voor de meeste gewone mensen ook veel minder spullen. Op een of andere manier denk ik dat zoiets toen eenvoudiger was...
Qua geluid heb ik nog het meeste baat bij oordopjes en monotone geluiden. Youtube staat er vol van, van haardrogers over elektrische vuurtjes tot omgevingsgeluid in een vliegtuig. Idioot genoeg ben ik veel minder gevoelig voor geluid waar ik zelf controle over heb (zoals die Youtubefilmpjes) dan voor geluid dat anderen maken. Het zit ook figuurlijk tussen mijn twee oren, zeg maar.
Met gluten heb ik nog nooit geëxperimenteerd, daar zeg je al zowat. Geloof wel dat zoiets misschien makkelijker is wanneer je een eigen gezin vormt en je niet deels afhankelijk bent van wat andere gezinsleden in huis halen.
Verder heb ik een vaag verlangen om mijn activiteiten en leefomgeving te vereenvoudigen. Dus eigenlijk geen DVD'tjes meer kopen, want dan 'moet' ik die bekijken (er is immers voor betaald). Boeken idem. Zoveel mogelijk rommel in kasten, dan zie ik het niet en kan ik mezelf voorhouden dat al die spullen er niet zijn.
Al weet ik niet of zoiets echt zou helpen, de onrust zit toch vooral in mijn hoofd, denk ik.Zou het vroeger makkelijker zijn geweest om je te 'concentreren' op rituelen, bijvoorbeeld voor het slapengaan, toen er minder afleiding was? Geen telefoon, internet, tv, en voor de meeste gewone mensen ook veel minder spullen. Op een of andere manier denk ik dat zoiets toen eenvoudiger was...
woensdag 14 september 2016 om 07:06
Prettige contacten motiveren mij trouwens ook. Als de omgeving vertrouwd is en mensen mij accepteren zoals ik ben, ben ik sociaal en extravert en niet erg autistisch. Ik heb wel typisch autistische dingetjes, ik merk dat aan mijn zintuigen.
Glutenvrij eten heb ik nauwelijks gedaan. Ik zat een tijd geleden in een woongroep met één andere autist. Die had een soort darmallergie waarbij hij gluten moest mijden. Hij kookte voor mij en ik voor hem. Dus ik maakte glutenvrije gerechten. Hij had minder last van bloedarmoede en diarree, maar in mijn eigen gedrag merkte ik niets.
Nu woon ik trouwens geheel zelfstandig. Ik regel alles zelf, zonder begeleiding. Wel heb ik contact met de bewoners van de laatste woonvorm waar ik ben geweest. Elke week eten we tezamen.
Glutenvrij eten heb ik nauwelijks gedaan. Ik zat een tijd geleden in een woongroep met één andere autist. Die had een soort darmallergie waarbij hij gluten moest mijden. Hij kookte voor mij en ik voor hem. Dus ik maakte glutenvrije gerechten. Hij had minder last van bloedarmoede en diarree, maar in mijn eigen gedrag merkte ik niets.
Nu woon ik trouwens geheel zelfstandig. Ik regel alles zelf, zonder begeleiding. Wel heb ik contact met de bewoners van de laatste woonvorm waar ik ben geweest. Elke week eten we tezamen.
World of Warcraft: Legion
woensdag 14 september 2016 om 07:18
Welkom Vlaamsevink.
Het lukt mij nauwelijks om lange(re) posts te lezen, dus ik reageer vooral op de kortere posts.
Het hele glutenverhaal maakt mij echt boos: ik heb al wel eens het 'verwijt' gekregen dat ik niet alles voor mijn kinderen overheb omdat ik geen glutenvrij dieet heb geprobeerd, terwijl dat toch echt helpt bij autisme.
Ik volg zo veel mogelijk de wetenschappelijke inzichten en realiseer me dat er heus dingen zijn die we nu nog niet weten en die later zullen blijken, maar het hele glutenverhaal is tot nu toe op geen enkele manier wetenschappelijk aangetoond, dus vind ik het onzin.
Dat mensen zich er beter bij voelen is m.i. placebo-effect. Wat ook prima is, maar wat dus op vele manieren bereikt kan worden.
Het lukt mij nauwelijks om lange(re) posts te lezen, dus ik reageer vooral op de kortere posts.
Het hele glutenverhaal maakt mij echt boos: ik heb al wel eens het 'verwijt' gekregen dat ik niet alles voor mijn kinderen overheb omdat ik geen glutenvrij dieet heb geprobeerd, terwijl dat toch echt helpt bij autisme.
Ik volg zo veel mogelijk de wetenschappelijke inzichten en realiseer me dat er heus dingen zijn die we nu nog niet weten en die later zullen blijken, maar het hele glutenverhaal is tot nu toe op geen enkele manier wetenschappelijk aangetoond, dus vind ik het onzin.
Dat mensen zich er beter bij voelen is m.i. placebo-effect. Wat ook prima is, maar wat dus op vele manieren bereikt kan worden.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
woensdag 14 september 2016 om 07:37
quote:duende12 schreef op 14 september 2016 @ 07:12:
Welkom Vlaamsevink!
Ik eet niet glutenvrij. Zie daar geen noodzaak in. Beweging houd ik ook niet van. Ik beweeg het liefst zo min mogelijk. Nu probeer ik om twee keer per week een uur te sporten bij de fysio. Dan doe ik tenminste iets.Ik zie daar ook geen noodzaak in. Ik ga niet met de auto naar het werk; ik heb niet eens een auto. Ik ga gedeeltelijk met de trein, met de fiets en wandelend naar mijn werk. Als het weer gevaarlijk is (sneeuw, ijzel, zware storm) doe ik alles met openbaar vervoer. Regen en vorst (wel zonder sneeuw) noem ik niet gevaarlijk.
Welkom Vlaamsevink!
Ik eet niet glutenvrij. Zie daar geen noodzaak in. Beweging houd ik ook niet van. Ik beweeg het liefst zo min mogelijk. Nu probeer ik om twee keer per week een uur te sporten bij de fysio. Dan doe ik tenminste iets.Ik zie daar ook geen noodzaak in. Ik ga niet met de auto naar het werk; ik heb niet eens een auto. Ik ga gedeeltelijk met de trein, met de fiets en wandelend naar mijn werk. Als het weer gevaarlijk is (sneeuw, ijzel, zware storm) doe ik alles met openbaar vervoer. Regen en vorst (wel zonder sneeuw) noem ik niet gevaarlijk.
World of Warcraft: Legion
woensdag 14 september 2016 om 08:14
quote:shisha schreef op 14 september 2016 @ 01:34:
...
Zelf heb ik vaak moeite gehad om naast iemand te kunnen slapen, alsof alleen de aanwezigheid van de ander alleen er al voor zorgt dat ik te veel spanning voel.
Maar ik vind het ook fijn om zo dicht bij de ander te kunnen zijn. Ik probeer het dus toch en als het niet lukt ga ik op de bank liggen. ...
Irritant hé. Enerzijds is het fijn maar anderzijds verhinderd de aanwezigheid van de ander me om me te ontspannen. Het wisselt. Daarnaast slaap ik heel onrustig in stressvolle periodes (omgekeerd, naast het bed, tot slaapwandelen toe), dus dan is het ook niet aangenaam voor een partner.
@Vlaamsevink: inderdaad Belg. Traject bij GTB een jaar of tien geleden doorlopen, goede ervaring. Ben er terechtgekomen omdat ze me na de zoveelste schorsing door het RVA, bij de de VDAB hadden afgeschreven als niet begeleidbaar.
Die arbeidsongeschiktheid, heb je daar zelf voor moeten zorgen? Ondanks alles is dat bij mij nooit gebeurd en het lijkt me eigenlijk wel handig om dat achter de hand te houden mocht het ooit fout lopen op de reguliere arbeidsmarkt.
@Hans: hier ook fiets of ov. Een wagen? Ik zou een gevaar op de weg zijn, niet eens een rijbewijs.
@Biobitch: herkenbaar. Op werkdagen rommel ik thuis nog wat in het huishouden of de tuin, maar buitenshuis komen, daar heb ik dan de puf niet voor. Normaal kunnen we over enkele jaren beide halftijds gaan werken en dan kunnen we ook eens een uitstapje maken, want momenteel gebruiken we de vrije dagen vooral om te recupereren.
...
Zelf heb ik vaak moeite gehad om naast iemand te kunnen slapen, alsof alleen de aanwezigheid van de ander alleen er al voor zorgt dat ik te veel spanning voel.
Maar ik vind het ook fijn om zo dicht bij de ander te kunnen zijn. Ik probeer het dus toch en als het niet lukt ga ik op de bank liggen. ...
Irritant hé. Enerzijds is het fijn maar anderzijds verhinderd de aanwezigheid van de ander me om me te ontspannen. Het wisselt. Daarnaast slaap ik heel onrustig in stressvolle periodes (omgekeerd, naast het bed, tot slaapwandelen toe), dus dan is het ook niet aangenaam voor een partner.
@Vlaamsevink: inderdaad Belg. Traject bij GTB een jaar of tien geleden doorlopen, goede ervaring. Ben er terechtgekomen omdat ze me na de zoveelste schorsing door het RVA, bij de de VDAB hadden afgeschreven als niet begeleidbaar.
Die arbeidsongeschiktheid, heb je daar zelf voor moeten zorgen? Ondanks alles is dat bij mij nooit gebeurd en het lijkt me eigenlijk wel handig om dat achter de hand te houden mocht het ooit fout lopen op de reguliere arbeidsmarkt.
@Hans: hier ook fiets of ov. Een wagen? Ik zou een gevaar op de weg zijn, niet eens een rijbewijs.
@Biobitch: herkenbaar. Op werkdagen rommel ik thuis nog wat in het huishouden of de tuin, maar buitenshuis komen, daar heb ik dan de puf niet voor. Normaal kunnen we over enkele jaren beide halftijds gaan werken en dan kunnen we ook eens een uitstapje maken, want momenteel gebruiken we de vrije dagen vooral om te recupereren.
woensdag 14 september 2016 om 21:01
quote:hans66 schreef op 14 september 2016 @ 07:06:
Prettige contacten motiveren mij trouwens ook. Als de omgeving vertrouwd is en mensen mij accepteren zoals ik ben, ben ik sociaal en extravert en niet erg autistisch. Ik heb wel typisch autistische dingetjes, ik merk dat aan mijn zintuigen.
Klinkt bekend, ik vind mezelf redelijk normaal als ik het gevoel heb dat mensen me niet voortdurend (negatief) aan het beoordelen zijn. Wat dat betreft lukt het me trouwens maar erg slecht 'normaal' te doen als ik weet dat de ander op de hoogte is van het autisme, ik heb dan - al dan niet terecht - voortdurend het gevoel dat die ander dat in het achterhoofd heeft, en daar zijn houding op afstemt. En daar word ik pas écht 'autistisch' van.
Prettige contacten motiveren mij trouwens ook. Als de omgeving vertrouwd is en mensen mij accepteren zoals ik ben, ben ik sociaal en extravert en niet erg autistisch. Ik heb wel typisch autistische dingetjes, ik merk dat aan mijn zintuigen.
Klinkt bekend, ik vind mezelf redelijk normaal als ik het gevoel heb dat mensen me niet voortdurend (negatief) aan het beoordelen zijn. Wat dat betreft lukt het me trouwens maar erg slecht 'normaal' te doen als ik weet dat de ander op de hoogte is van het autisme, ik heb dan - al dan niet terecht - voortdurend het gevoel dat die ander dat in het achterhoofd heeft, en daar zijn houding op afstemt. En daar word ik pas écht 'autistisch' van.
woensdag 14 september 2016 om 21:02
woensdag 14 september 2016 om 21:18
quote:Valdemar_II schreef op 14 september 2016 @ 08:14:
[...]
@Vlaamsevink: inderdaad Belg. Traject bij GTB een jaar of tien geleden doorlopen, goede ervaring. Ben er terechtgekomen omdat ze me na de zoveelste schorsing door het RVA, bij de de VDAB hadden afgeschreven als niet begeleidbaar.
Die arbeidsongeschiktheid, heb je daar zelf voor moeten zorgen? Ondanks alles is dat bij mij nooit gebeurd en het lijkt me eigenlijk wel handig om dat achter de hand te houden mocht het ooit fout lopen op de reguliere arbeidsmarkt.
Voor zover ik het begrijp (van iemand die er beroepshalve zijdelings mee te maken heeft), is dat befaamde 'niet begeleidbaar' iets dat de VDAB in mijn geval pas zou zeggen nadat ik GTB doorlopen had. Uit jouw verhaal begrijp ik dat jij die beoordeling ervoor al kreeg. Is misschien iets dat sinds jouw traject veranderd is. Ik zal het allemaal maar over me heen moeten laten komen, ben voor dit soort dingen redelijk fatalistisch ingesteld en heb de indruk dat men eerst allerlei dingen gaat willen uitproberen waarvan ik op voorhand zelf wel weet dat ze voor mij niet zullen werken.
Die arbeidsongeschiktheid, daar is met name mijn moeder achteraan gegaan, na een suggestie vanuit de autisme-begeleiding. Overigens heb ik alleen een (gedeeltelijke) afkeuring van de FOD Sociale Zekerheid, zoals je wel zal weten bestaan ook dergelijke afkeuringen vanuit de RVA, maar dat laatste heb ik dus niet - het is me afgeraden die keuring aan te vragen, maar het fijne weet ik er eerlijk gezegd niet eens van.
Zo'n RVA-keuring had vooral zin vóór 2012, wie op dat moment door de RVA werd afgekeurd voor minstens 66% (dacht ik) werd niet meer actief achter de veren gezeten, en krijgt dus ook niet een of andere vorm van controle achter zich aan omdat hij of zij al x aantal jaar werkloos is, zoals bij mij nu wel gebeurt.
Zoals we wel weten, heeft al dat begeleiden niet altijd evenveel zin. Voor wie zin heeft in wat lectuur: hier is wat Trouw vandaag schrijft over de situatie in Nederland. Groot nieuws staat er niet in...
http://www.trouw.nl/tr/nl ... ke-arbeidsbeperkten.dhtml
[...]
@Vlaamsevink: inderdaad Belg. Traject bij GTB een jaar of tien geleden doorlopen, goede ervaring. Ben er terechtgekomen omdat ze me na de zoveelste schorsing door het RVA, bij de de VDAB hadden afgeschreven als niet begeleidbaar.
Die arbeidsongeschiktheid, heb je daar zelf voor moeten zorgen? Ondanks alles is dat bij mij nooit gebeurd en het lijkt me eigenlijk wel handig om dat achter de hand te houden mocht het ooit fout lopen op de reguliere arbeidsmarkt.
Voor zover ik het begrijp (van iemand die er beroepshalve zijdelings mee te maken heeft), is dat befaamde 'niet begeleidbaar' iets dat de VDAB in mijn geval pas zou zeggen nadat ik GTB doorlopen had. Uit jouw verhaal begrijp ik dat jij die beoordeling ervoor al kreeg. Is misschien iets dat sinds jouw traject veranderd is. Ik zal het allemaal maar over me heen moeten laten komen, ben voor dit soort dingen redelijk fatalistisch ingesteld en heb de indruk dat men eerst allerlei dingen gaat willen uitproberen waarvan ik op voorhand zelf wel weet dat ze voor mij niet zullen werken.
Die arbeidsongeschiktheid, daar is met name mijn moeder achteraan gegaan, na een suggestie vanuit de autisme-begeleiding. Overigens heb ik alleen een (gedeeltelijke) afkeuring van de FOD Sociale Zekerheid, zoals je wel zal weten bestaan ook dergelijke afkeuringen vanuit de RVA, maar dat laatste heb ik dus niet - het is me afgeraden die keuring aan te vragen, maar het fijne weet ik er eerlijk gezegd niet eens van.
Zo'n RVA-keuring had vooral zin vóór 2012, wie op dat moment door de RVA werd afgekeurd voor minstens 66% (dacht ik) werd niet meer actief achter de veren gezeten, en krijgt dus ook niet een of andere vorm van controle achter zich aan omdat hij of zij al x aantal jaar werkloos is, zoals bij mij nu wel gebeurt.
Zoals we wel weten, heeft al dat begeleiden niet altijd evenveel zin. Voor wie zin heeft in wat lectuur: hier is wat Trouw vandaag schrijft over de situatie in Nederland. Groot nieuws staat er niet in...
http://www.trouw.nl/tr/nl ... ke-arbeidsbeperkten.dhtml
woensdag 14 september 2016 om 22:30
Arbeidshandicap... het is mij nooit duidelijk geworden wat mijn arbeidshandicap is (op de functioneringsgesprekken werd mij nooit duidelijk gemaakt wat ze van mij verwachten en waarin ik tekort schoot). Autismespectrum is veel te breed. De vaardigheden zijn wisselend, zowel op de werkvloer als daarbuiten.
Ik denk dat ik minder arbeidsgehandicapt ben dan het UWV denkt. Om te beginnen heb ik geen verstandelijke beperking. Die "diagnose" werd gesteld door een personeelsfunctionaris. Bij een herindicatie zal ik daarover dwars gaan liggen en een bindende intelligentietest gaan eisen, mocht dat nodig zijn.
Maar eigenlijk heb ik dit al eerder in dit topic benoemd.
Ik denk dat ik minder arbeidsgehandicapt ben dan het UWV denkt. Om te beginnen heb ik geen verstandelijke beperking. Die "diagnose" werd gesteld door een personeelsfunctionaris. Bij een herindicatie zal ik daarover dwars gaan liggen en een bindende intelligentietest gaan eisen, mocht dat nodig zijn.
Maar eigenlijk heb ik dit al eerder in dit topic benoemd.
World of Warcraft: Legion
woensdag 14 september 2016 om 22:54
woensdag 14 september 2016 om 22:57
woensdag 14 september 2016 om 23:00
vrijdag 16 september 2016 om 18:21
voor Lisa (en dan niet de fysieke hug, maar het gebaar dat er aan je gedacht wordt, dat we met je meeleven )
Op m'n werk weten nu zo'n beetje al m'n collega's (op 1 na) dat ik ergens mee zit. Wilde ik eigenlijk niet (kwetsbaarheid, angst voor misbruik etc.). Maar het luchtte blijkbaar wel wat op want ik ben weer een stuk minder depri.
Het feit dat de psycholoog voorstelde een andere hulpverlener voor me te zoeken voelt wel heel erg aan als falen
Op m'n werk weten nu zo'n beetje al m'n collega's (op 1 na) dat ik ergens mee zit. Wilde ik eigenlijk niet (kwetsbaarheid, angst voor misbruik etc.). Maar het luchtte blijkbaar wel wat op want ik ben weer een stuk minder depri.
Het feit dat de psycholoog voorstelde een andere hulpverlener voor me te zoeken voelt wel heel erg aan als falen
vrijdag 16 september 2016 om 18:55
quote:Biebeltje schreef op 16 september 2016 @ 18:21:
voor Lisa (en dan niet de fysieke hug, maar het gebaar dat er aan je gedacht wordt, dat we met je meeleven )
Op m'n werk weten nu zo'n beetje al m'n collega's (op 1 na) dat ik ergens mee zit. Wilde ik eigenlijk niet (kwetsbaarheid, angst voor misbruik etc.). Maar het luchtte blijkbaar wel wat op want ik ben weer een stuk minder depri.
Het feit dat de psycholoog voorstelde een andere hulpverlener voor me te zoeken voelt wel heel erg aan als falen Falen van jou? Of van de psycholoog? Of is het misschien een kwestie van "gewoon geen goede match"?
Ik vind niet dat je in termen als "falen" moet denken.
voor Lisa (en dan niet de fysieke hug, maar het gebaar dat er aan je gedacht wordt, dat we met je meeleven )
Op m'n werk weten nu zo'n beetje al m'n collega's (op 1 na) dat ik ergens mee zit. Wilde ik eigenlijk niet (kwetsbaarheid, angst voor misbruik etc.). Maar het luchtte blijkbaar wel wat op want ik ben weer een stuk minder depri.
Het feit dat de psycholoog voorstelde een andere hulpverlener voor me te zoeken voelt wel heel erg aan als falen Falen van jou? Of van de psycholoog? Of is het misschien een kwestie van "gewoon geen goede match"?
Ik vind niet dat je in termen als "falen" moet denken.
vrijdag 16 september 2016 om 18:57
quote:hans66 schreef op 14 september 2016 @ 23:00:
Autisme varieert. Ik kan zelfstandig vliegen en mijzelf redden in een vreemde wereldstad. Ik ken iemand met autisme die met een taxi reist, want openbaar vervoer, de bus of de trein, is voor hem te ingewikkeld.
Ik kan ook zelfstandig reizen. Maar mijn dagelijks leven kan ik niet overzien, dat wordt erger naarmate ik ouder word.
Het reizen kan ik tot in detail plannen. Goed voorbereiden, veel lezen erover, navigatie én google maps én een ouderwetse papieren plattegrond mee. Alternatieve scenario's voor als er wat mis gaat.
In het dagelijks leven is dat een stuk lastiger. Er gebeuren dingen waar je met navigatie, plattegronden en voorbereidingen toch door overvallen wordt.
Autisme varieert. Ik kan zelfstandig vliegen en mijzelf redden in een vreemde wereldstad. Ik ken iemand met autisme die met een taxi reist, want openbaar vervoer, de bus of de trein, is voor hem te ingewikkeld.
Ik kan ook zelfstandig reizen. Maar mijn dagelijks leven kan ik niet overzien, dat wordt erger naarmate ik ouder word.
Het reizen kan ik tot in detail plannen. Goed voorbereiden, veel lezen erover, navigatie én google maps én een ouderwetse papieren plattegrond mee. Alternatieve scenario's voor als er wat mis gaat.
In het dagelijks leven is dat een stuk lastiger. Er gebeuren dingen waar je met navigatie, plattegronden en voorbereidingen toch door overvallen wordt.
vrijdag 16 september 2016 om 19:09
quote:cumulus schreef op 16 september 2016 @ 18:55:
[...]
Falen van jou? Of van de psycholoog? Of is het misschien een kwestie van "gewoon geen goede match"? Ik vind niet dat je in termen als "falen" moet denken.
Van mij. Maar dat is ook één van de thema's waar we mee bezig zijn (extreme faalangst en de basisgedachte dat ik toch niets goed kan doen, niks waard ben).
Verder ben ik namelijk echt wel heel erg blij met mijn psycholoog. Maar ik vertaal dat voor mezelf dus als 'weggestuurd' worden en dat creëert een soort kortsluiting: minderwaardigheidscomplex, bevestiging dat ik er niet toe doe enzo.
Heel hardnekkig gedachtepatroon helaas
[...]
Falen van jou? Of van de psycholoog? Of is het misschien een kwestie van "gewoon geen goede match"?
Ik vind niet dat je in termen als "falen" moet denken.Van mij. Maar dat is ook één van de thema's waar we mee bezig zijn (extreme faalangst en de basisgedachte dat ik toch niets goed kan doen, niks waard ben).
Verder ben ik namelijk echt wel heel erg blij met mijn psycholoog. Maar ik vertaal dat voor mezelf dus als 'weggestuurd' worden en dat creëert een soort kortsluiting: minderwaardigheidscomplex, bevestiging dat ik er niet toe doe enzo.
Heel hardnekkig gedachtepatroon helaas
