Psyche
alle pijlers
Autisme, Wie ook? Deel 2
vrijdag 5 augustus 2016 om 13:28
vrijdag 10 maart 2017 om 15:17
vrijdag 10 maart 2017 om 16:50
quote:lisa198 schreef op 10 maart 2017 @ 15:17:
Het klinkt misschien raar maar ergens zou dat voor mij het wel zijn. Even zwanger zijn maar dan een miskraam krijgen. Het lijkt me wonderbaarlijk om zwanger te zijn maar net als jij kan ik een kind niet aan en wil ik het geen stoornis meegeven.
Dat is ook heel wonderbaarlijk, vond ik. Een vreemde, zeer hormonale ervaring, haha.
BitterBlue, zo denk ik er ook over. Het had zo moeten zijn.
Het klinkt misschien raar maar ergens zou dat voor mij het wel zijn. Even zwanger zijn maar dan een miskraam krijgen. Het lijkt me wonderbaarlijk om zwanger te zijn maar net als jij kan ik een kind niet aan en wil ik het geen stoornis meegeven.
Dat is ook heel wonderbaarlijk, vond ik. Een vreemde, zeer hormonale ervaring, haha.
BitterBlue, zo denk ik er ook over. Het had zo moeten zijn.
zaterdag 11 maart 2017 om 12:42
quote:biobitch1984 schreef op 11 maart 2017 @ 12:40:
Ik heb een mirena dus wordt niet ongesteld maar ik weet wel wanneer ik het zou kunnen zijn, omg, oh ja die buikpijn verraad het ook wel een beetje
Dus het komt er gewoon doorheen eigenlijk, als ik je goed begrijp?
Ik heb dat wel met de pil in elk geval. Ik voel exact wanneer ik mijn eisprong zou hebben als ik de pil niet zou slikken. Dan word ik veel sneller overprikkeld ook
Ik heb een mirena dus wordt niet ongesteld maar ik weet wel wanneer ik het zou kunnen zijn, omg, oh ja die buikpijn verraad het ook wel een beetje
Dus het komt er gewoon doorheen eigenlijk, als ik je goed begrijp?
Ik heb dat wel met de pil in elk geval. Ik voel exact wanneer ik mijn eisprong zou hebben als ik de pil niet zou slikken. Dan word ik veel sneller overprikkeld ook
zaterdag 11 maart 2017 om 13:29
Ik heb een pil waarvan ik ongeveer 1x per jaar ongesteld word als ik 'm blijf doorslikken. Eindelijk geen buikpijn en krampen meer! Sinds ik mijn hoofdpijndagboek bijhoud kwam ik er wel achter dat ik elke maand rond dezelfde tijd hoofdpijn/migraine (niet gediagnosticeerd, maar stiefmoeder met migraine herkent mijn klachten)
zaterdag 11 maart 2017 om 16:42
Wow, er is weer een hoop geschreven sinds de laatste keer dat ik hier was. Erg veel herkenning ook weer.
Ik ervaar zeker wel eens moeite op forums. Ik interpreteer dingen vaak erg letterlijk, en als er geen emoticons bij staan dan is mijn interpretatie regelmatig de verkeerde. Grapjes komen bij mij vaak ook heel anders binnen dan bij 'normale' (heb een hekel aan dat woord, maar bij gebrek aan beter...) mensen.
Vaak reageer ik ook maar gewoon niet, terwijl ik eigenlijk best iets over een bepaald onderwerp zou willen zeggen. Ik ben dan toch wel bang dat ik iets weer verkeerd begrijp, of andersom. Dan denk ik, laat maar.
quote:Case-je schreef op 08 maart 2017 @ 11:43:
[...]
Ja, heel herkenbaar. Ik heb zo'n beetje mijn hele leven moeite met grenzen bepalen en vervolgens ook nog met het bewaken ervan.
Op alle vlakken: op mijn werk (collega's, cliënten, leidinggevenden), in relaties (toen ik daar nog aan deed), seksualiteit, enz., enz.
Vooral moeite met wat ik als grens 'mag' stellen. Wat zou ik 'moeten verdragen' en wat hoeft niet (meer).
Je laatste twee zinnen zijn zó herkenbaar!
Grenzen bepalen kan soms heel lastig zijn. Ik weet meestal pas mijn grens als ik min of meer op ontploffen sta. Het gaat wel al veel beter dan vroeger, maar toch... soms levert het nog wel eens lastige situaties op.
Ik ervaar zeker wel eens moeite op forums. Ik interpreteer dingen vaak erg letterlijk, en als er geen emoticons bij staan dan is mijn interpretatie regelmatig de verkeerde. Grapjes komen bij mij vaak ook heel anders binnen dan bij 'normale' (heb een hekel aan dat woord, maar bij gebrek aan beter...) mensen.
Vaak reageer ik ook maar gewoon niet, terwijl ik eigenlijk best iets over een bepaald onderwerp zou willen zeggen. Ik ben dan toch wel bang dat ik iets weer verkeerd begrijp, of andersom. Dan denk ik, laat maar.
quote:Case-je schreef op 08 maart 2017 @ 11:43:
[...]
Ja, heel herkenbaar. Ik heb zo'n beetje mijn hele leven moeite met grenzen bepalen en vervolgens ook nog met het bewaken ervan.
Op alle vlakken: op mijn werk (collega's, cliënten, leidinggevenden), in relaties (toen ik daar nog aan deed), seksualiteit, enz., enz.
Vooral moeite met wat ik als grens 'mag' stellen. Wat zou ik 'moeten verdragen' en wat hoeft niet (meer).
Je laatste twee zinnen zijn zó herkenbaar!
Grenzen bepalen kan soms heel lastig zijn. Ik weet meestal pas mijn grens als ik min of meer op ontploffen sta. Het gaat wel al veel beter dan vroeger, maar toch... soms levert het nog wel eens lastige situaties op.
zaterdag 11 maart 2017 om 16:50
quote:Lea32 schreef op 08 maart 2017 @ 20:13:
Ik ben onlangs begonnen een aantal collega's te vertellen dat ik autisme heb.... vind ik wel moeilijk (Ik werk hier nu ruim een jaar). Sommige collega's zijn begripvol, anderen snappen niet dat ik dat heb (hadden ze niet gedacht) en sommigen weten het nog niet. Maar vandaag ook weer een opmerking: pfffff je zult maar met die autist om moeten gaan! En nee, ging niet over mij en de collega die het zei weet het niet van mij en toch steekt het.... het maakt me zelfs verdrietig dat er zo over gedacht wordt. En dat maakt me heel voorzichtig om het te vertellen.
Weet jullie omgeving het? Hoe reageert men?Ha, ik had afgelopen week ook zo'n moment op mijn werk. Er is slechts één collega die min of meer op de hoogte is, dus de anderen kunnen geen weet hebben van het feit dat zo'n opmerking mij dan toch wel raakt. Het ging helemaal niet over mij of zo, het ging over iemand die ik niet eens ken, maar toch. Als autist wordt gebruikt als een soort van scheldwoord, dan vind ik dat niet leuk. Eigenlijk wil ik er dan iets van zeggen, maar ik ben er precies niet zo open over omdat ik geen stempeltje wil.
Ik ben onlangs begonnen een aantal collega's te vertellen dat ik autisme heb.... vind ik wel moeilijk (Ik werk hier nu ruim een jaar). Sommige collega's zijn begripvol, anderen snappen niet dat ik dat heb (hadden ze niet gedacht) en sommigen weten het nog niet. Maar vandaag ook weer een opmerking: pfffff je zult maar met die autist om moeten gaan! En nee, ging niet over mij en de collega die het zei weet het niet van mij en toch steekt het.... het maakt me zelfs verdrietig dat er zo over gedacht wordt. En dat maakt me heel voorzichtig om het te vertellen.
Weet jullie omgeving het? Hoe reageert men?Ha, ik had afgelopen week ook zo'n moment op mijn werk. Er is slechts één collega die min of meer op de hoogte is, dus de anderen kunnen geen weet hebben van het feit dat zo'n opmerking mij dan toch wel raakt. Het ging helemaal niet over mij of zo, het ging over iemand die ik niet eens ken, maar toch. Als autist wordt gebruikt als een soort van scheldwoord, dan vind ik dat niet leuk. Eigenlijk wil ik er dan iets van zeggen, maar ik ben er precies niet zo open over omdat ik geen stempeltje wil.
zondag 12 maart 2017 om 12:28
De laatste tijd speelt mijn behoefte voor een kinderwens weer erg op.
Heb momenteel geen relatie en het is dan ook lastig voor mij om een geschikte partner te vinden (niet dat ik 'op zoek' ben, maar onbewust misschien toch wel een beetje).
Tevens merk ik dat ik te onrustig en onzeker in mijn communicatie ben en daar lijken veel vrouwen op af te knappen.
Dit betreur ik erg en zorgt er ook voor dat ik in een soort van vicieuze cirkel lijk te zitten.
Wie herkent nog meer het hebben van een kinderwens?
En ook het probleem om een geschikte partner te vinden?
Heb momenteel geen relatie en het is dan ook lastig voor mij om een geschikte partner te vinden (niet dat ik 'op zoek' ben, maar onbewust misschien toch wel een beetje).
Tevens merk ik dat ik te onrustig en onzeker in mijn communicatie ben en daar lijken veel vrouwen op af te knappen.
Dit betreur ik erg en zorgt er ook voor dat ik in een soort van vicieuze cirkel lijk te zitten.
Wie herkent nog meer het hebben van een kinderwens?
En ook het probleem om een geschikte partner te vinden?
zondag 12 maart 2017 om 12:45
Kinderwens heb ik als in de vorm dat ik graag een ideaal plaatje heb. Maar als imker goed over nadenk vraag ik me af of ik een kind wel aan kan, die voortdurende zorg en dat pak weg 16 jaar lang. Vooral tot hun 12e lijkt me zwaar. En financieel lijkt het me ook geen pretje. Maar mocht ik ooit een man vinden die graag kinderen wilt, dan zal ik er toch voor gaan. Maar dan eis ik wel dat er opvang geregeld wordt.
Geschikte partner vinden is oa denk ik een kwestie van geluk. Sommige komen die metgezel op een hun 20e al tegen, anderen pas als ze 40 zijn.
Geschikte partner vinden is oa denk ik een kwestie van geluk. Sommige komen die metgezel op een hun 20e al tegen, anderen pas als ze 40 zijn.
zondag 12 maart 2017 om 12:58
quote:Fifi123 schreef op 11 maart 2017 @ 16:42:
Wow, er is weer een hoop geschreven sinds de laatste keer dat ik hier was. Erg veel herkenning ook weer.
Ik ervaar zeker wel eens moeite op forums. Ik interpreteer dingen vaak erg letterlijk, en als er geen emoticons bij staan dan is mijn interpretatie regelmatig de verkeerde. Grapjes komen bij mij vaak ook heel anders binnen dan bij 'normale' (heb een hekel aan dat woord, maar bij gebrek aan beter...) mensen.
Vaak reageer ik ook maar gewoon niet, terwijl ik eigenlijk best iets over een bepaald onderwerp zou willen zeggen. Ik ben dan toch wel bang dat ik iets weer verkeerd begrijp, of andersom. Dan denk ik, laat maar.
[...]
Je laatste twee zinnen zijn zó herkenbaar!
Grenzen bepalen kan soms heel lastig zijn. Ik weet meestal pas mijn grens als ik min of meer op ontploffen sta. Het gaat wel al veel beter dan vroeger, maar toch... soms levert het nog wel eens lastige situaties op.Hier herken ik ook wel het een en ander in.
Wow, er is weer een hoop geschreven sinds de laatste keer dat ik hier was. Erg veel herkenning ook weer.
Ik ervaar zeker wel eens moeite op forums. Ik interpreteer dingen vaak erg letterlijk, en als er geen emoticons bij staan dan is mijn interpretatie regelmatig de verkeerde. Grapjes komen bij mij vaak ook heel anders binnen dan bij 'normale' (heb een hekel aan dat woord, maar bij gebrek aan beter...) mensen.
Vaak reageer ik ook maar gewoon niet, terwijl ik eigenlijk best iets over een bepaald onderwerp zou willen zeggen. Ik ben dan toch wel bang dat ik iets weer verkeerd begrijp, of andersom. Dan denk ik, laat maar.
[...]
Je laatste twee zinnen zijn zó herkenbaar!
Grenzen bepalen kan soms heel lastig zijn. Ik weet meestal pas mijn grens als ik min of meer op ontploffen sta. Het gaat wel al veel beter dan vroeger, maar toch... soms levert het nog wel eens lastige situaties op.Hier herken ik ook wel het een en ander in.
zondag 12 maart 2017 om 13:01
quote:Fifi123 schreef op 11 maart 2017 @ 16:50:
[...]
Ha, ik had afgelopen week ook zo'n moment op mijn werk. Er is slechts één collega die min of meer op de hoogte is, dus de anderen kunnen geen weet hebben van het feit dat zo'n opmerking mij dan toch wel raakt. Het ging helemaal niet over mij of zo, het ging over iemand die ik niet eens ken, maar toch. Als autist wordt gebruikt als een soort van scheldwoord, dan vind ik dat niet leuk. Eigenlijk wil ik er dan iets van zeggen, maar ik ben er precies niet zo open over omdat ik geen stempeltje wil.Het stempeltje heeft mij geholpen en helpt me nog steeds. Ik stuitte op veel meer onbegrip en vervelendere reacties dan toen ik wist wat ik had en dat ook aan anderen kon uitleggen.
[...]
Ha, ik had afgelopen week ook zo'n moment op mijn werk. Er is slechts één collega die min of meer op de hoogte is, dus de anderen kunnen geen weet hebben van het feit dat zo'n opmerking mij dan toch wel raakt. Het ging helemaal niet over mij of zo, het ging over iemand die ik niet eens ken, maar toch. Als autist wordt gebruikt als een soort van scheldwoord, dan vind ik dat niet leuk. Eigenlijk wil ik er dan iets van zeggen, maar ik ben er precies niet zo open over omdat ik geen stempeltje wil.Het stempeltje heeft mij geholpen en helpt me nog steeds. Ik stuitte op veel meer onbegrip en vervelendere reacties dan toen ik wist wat ik had en dat ook aan anderen kon uitleggen.
zondag 12 maart 2017 om 13:28
quote:lisa198 schreef op 12 maart 2017 @ 12:45:
Kinderwens heb ik als in de vorm dat ik graag een ideaal plaatje heb. Maar als imker goed over nadenk vraag ik me af of ik een kind wel aan kan, die voortdurende zorg en dat pak weg 16 jaar lang. Vooral tot hun 12e lijkt me zwaar. En financieel lijkt het me ook geen pretje. Maar mocht ik ooit een man vinden die graag kinderen wilt, dan zal ik er toch voor gaan. Maar dan eis ik wel dat er opvang geregeld wordt.
Geschikte partner vinden is oa denk ik een kwestie van geluk. Sommige komen die metgezel op een hun 20e al tegen, anderen pas als ze 40 zijn.Dit is voor mij ook erg herkenbaar.
Kinderwens heb ik als in de vorm dat ik graag een ideaal plaatje heb. Maar als imker goed over nadenk vraag ik me af of ik een kind wel aan kan, die voortdurende zorg en dat pak weg 16 jaar lang. Vooral tot hun 12e lijkt me zwaar. En financieel lijkt het me ook geen pretje. Maar mocht ik ooit een man vinden die graag kinderen wilt, dan zal ik er toch voor gaan. Maar dan eis ik wel dat er opvang geregeld wordt.
Geschikte partner vinden is oa denk ik een kwestie van geluk. Sommige komen die metgezel op een hun 20e al tegen, anderen pas als ze 40 zijn.Dit is voor mij ook erg herkenbaar.
zondag 12 maart 2017 om 14:10
quote:lisa198 schreef op 12 maart 2017 @ 12:45:
Kinderwens heb ik als in de vorm dat ik graag een ideaal plaatje heb. Maar als imker goed over nadenk vraag ik me af of ik een kind wel aan kan, die voortdurende zorg en dat pak weg 16 jaar lang. Vooral tot hun 12e lijkt me zwaar. En financieel lijkt het me ook geen pretje. Maar mocht ik ooit een man vinden die graag kinderen wilt, dan zal ik er toch voor gaan. Maar dan eis ik wel dat er opvang geregeld wordt.
Geschikte partner vinden is oa denk ik een kwestie van geluk. Sommige komen die metgezel op een hun 20e al tegen, anderen pas als ze 40 zijn.Ik kom zeer weinig vrouwen tegen met wie een relatie mogelijk is. De meesten zijn bezet of hebben geen interesse. Andere vrouwen (waaronder ook vrouwen die mij misschien zien zitten) zie ik even, en daarna nooit meer. Ze zijn vaak onbekend. Die zijn qua gedrag moeilijk in te schatten.
Kinderwens heb ik als in de vorm dat ik graag een ideaal plaatje heb. Maar als imker goed over nadenk vraag ik me af of ik een kind wel aan kan, die voortdurende zorg en dat pak weg 16 jaar lang. Vooral tot hun 12e lijkt me zwaar. En financieel lijkt het me ook geen pretje. Maar mocht ik ooit een man vinden die graag kinderen wilt, dan zal ik er toch voor gaan. Maar dan eis ik wel dat er opvang geregeld wordt.
Geschikte partner vinden is oa denk ik een kwestie van geluk. Sommige komen die metgezel op een hun 20e al tegen, anderen pas als ze 40 zijn.Ik kom zeer weinig vrouwen tegen met wie een relatie mogelijk is. De meesten zijn bezet of hebben geen interesse. Andere vrouwen (waaronder ook vrouwen die mij misschien zien zitten) zie ik even, en daarna nooit meer. Ze zijn vaak onbekend. Die zijn qua gedrag moeilijk in te schatten.
World of Warcraft: Legion
zondag 12 maart 2017 om 18:14
quote:Elfje112 schreef op 12 maart 2017 @ 13:01:
[...]
Het stempeltje heeft mij geholpen en helpt me nog steeds. Ik stuitte op veel meer onbegrip en vervelendere reacties dan toen ik wist wat ik had en dat ook aan anderen kon uitleggen.
Misschien ligt het ook aan de situatie. Ik denk dat ik er op mijn werk geen goed aan zal doen als ik zou vertellen hoe bij mij de vork nu eigenlijk in de steel zit. Ik wilde een keertje voorzichtig uitleggen aan mijn baas dat hij mij beter op een andere manier kan benaderen dan op de manier waarop hij dat doet, maar dat viel dus niet in goede aarde. Daarom ben ik er ook niet meer op door gegaan.
Bij de werkgever die ik hiervoor had, had ik het dan misschien weer wel kunnen zeggen.
Als iemand er op mijn huidige werk echter naar zou vragen dan zou ik er wel gewoon eerlijk op antwoorden.
[...]
Het stempeltje heeft mij geholpen en helpt me nog steeds. Ik stuitte op veel meer onbegrip en vervelendere reacties dan toen ik wist wat ik had en dat ook aan anderen kon uitleggen.
Misschien ligt het ook aan de situatie. Ik denk dat ik er op mijn werk geen goed aan zal doen als ik zou vertellen hoe bij mij de vork nu eigenlijk in de steel zit. Ik wilde een keertje voorzichtig uitleggen aan mijn baas dat hij mij beter op een andere manier kan benaderen dan op de manier waarop hij dat doet, maar dat viel dus niet in goede aarde. Daarom ben ik er ook niet meer op door gegaan.
Bij de werkgever die ik hiervoor had, had ik het dan misschien weer wel kunnen zeggen.
Als iemand er op mijn huidige werk echter naar zou vragen dan zou ik er wel gewoon eerlijk op antwoorden.
zondag 12 maart 2017 om 18:17
Wat betreft een kinderwens... die heb ik niet en ook nooit gehad.
Ik zou er bovendien ook helemaal niet geschikt voor zijn, net zoals dat ik vind dat ik ook niet echt geschikt ben voor een relatie. Het is teveel 'gedoe'. Zo ervaar ik het als ik erover hoor of lees, en zo heb ik het ook ervaren die ene keer dat ik een relatie heb gehad.
Ik zou er bovendien ook helemaal niet geschikt voor zijn, net zoals dat ik vind dat ik ook niet echt geschikt ben voor een relatie. Het is teveel 'gedoe'. Zo ervaar ik het als ik erover hoor of lees, en zo heb ik het ook ervaren die ene keer dat ik een relatie heb gehad.
zondag 12 maart 2017 om 18:28
quote:Fifi123 schreef op 12 maart 2017 @ 18:17:
Wat betreft een kinderwens... die heb ik niet en ook nooit gehad.
Ik zou er bovendien ook helemaal niet geschikt voor zijn, net zoals dat ik vind dat ik ook niet echt geschikt ben voor een relatie. Het is teveel 'gedoe'. Zo ervaar ik het als ik erover hoor of lees, en zo heb ik het ook ervaren die ene keer dat ik een relatie heb gehad.Ik denk er net zo over.
Wat betreft een kinderwens... die heb ik niet en ook nooit gehad.
Ik zou er bovendien ook helemaal niet geschikt voor zijn, net zoals dat ik vind dat ik ook niet echt geschikt ben voor een relatie. Het is teveel 'gedoe'. Zo ervaar ik het als ik erover hoor of lees, en zo heb ik het ook ervaren die ene keer dat ik een relatie heb gehad.Ik denk er net zo over.
maandag 13 maart 2017 om 08:37
Ik heb makkelijk praten maar... Als ik vroeg al had geweten dat ik Autistisch ben had ik niet voor kinderen "gekozen". Misschien hooguit 1 maar zeker niet twee. Mijn hele leven is al een gevecht. Ik hou nauwelijks van mezelf en ben nauwelijks in staat om mezelf te beschermen cq. grenzen aan te geven laat staan dat ik in staat ben om dit bij anderen te doen. Gelukkig heb ik een man met een sterk karakter die stevig in zijn schoenen staat.
maandag 13 maart 2017 om 15:34
Vandaag ben ik helaas gestopt met mijn opleiding.
Heb het lang geprobeerd, maar ben uiteindelijk tot de conclusie gekomen dat het gewoon niet werkte.
Heb mezelf te lang voor de gek gehouden en het op zijn beloop laten gaan.
Achteraf gezien ben ik ook niet open en transparant genoeg geweest hierover en daar baal ik erg van.
Vaak vraag ik mij ook af of ik wel met verantwoordelijkheden kan omgaan.
Het komt ondermeer te vaak voor dat ik verzuim met werk en daar baal ik ook van.
Tevens vind ik dat ik te weinig (zelf)discipline heb en daardoor vaak bezigheden etc niet voltooi.
Wie herkent dit eigenlijk?
Heb het lang geprobeerd, maar ben uiteindelijk tot de conclusie gekomen dat het gewoon niet werkte.
Heb mezelf te lang voor de gek gehouden en het op zijn beloop laten gaan.
Achteraf gezien ben ik ook niet open en transparant genoeg geweest hierover en daar baal ik erg van.
Vaak vraag ik mij ook af of ik wel met verantwoordelijkheden kan omgaan.
Het komt ondermeer te vaak voor dat ik verzuim met werk en daar baal ik ook van.
Tevens vind ik dat ik te weinig (zelf)discipline heb en daardoor vaak bezigheden etc niet voltooi.
Wie herkent dit eigenlijk?
maandag 13 maart 2017 om 22:42
Wil er toch nog het volgende aan toevoegen.
Waarom is het toch dat ik zo moeilijk met verantwoordelijkheden en met grenzen om te gaan?
Zowel in het stellen van grenzen, aangeven van grenzen, als respecteren van grenzen?
Ook valt het mij op dat ik vaak verzuim op de werkvloer en daar worstel ik wel mee.
Waarom is het toch dat ik zo moeilijk met verantwoordelijkheden en met grenzen om te gaan?
Zowel in het stellen van grenzen, aangeven van grenzen, als respecteren van grenzen?
Ook valt het mij op dat ik vaak verzuim op de werkvloer en daar worstel ik wel mee.
