Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 3
woensdag 29 november 2017 om 22:29
Deel 2
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
donderdag 8 februari 2018 om 15:26
donderdag 8 februari 2018 om 16:03
Zelfde scenario. Mijn omgeving had er ook nooit bij stilgestaan of het verwacht doordat ik prima kan social masken.Case-je schreef: ↑08-02-2018 15:21Nee, geen herkenning. Een GGZ psycholoog waar ik terecht kwam wegens depressieve klachten vond in mijn verhaal aanleiding om mij te onderzoeken op autisme. Ik ben doorgestuurd naar een team van autisme-deskundigen en die stelden vervolgens na uitgebreid onderzoek de diagnose. Anderen vinden mij niet autistisch.
Ik sta ook bij de NAR ingeschreven sinds vorig jaar en er staat toevallig net 'n nieuwe vragenlijst in m'n mail.
donderdag 8 februari 2018 om 16:05
Ja, zo kwam ik ook op mijn vraagredbulletje schreef: ↑08-02-2018 16:03[....]
Ik sta ook bij de NAR ingeschreven sinds vorig jaar en er staat toevallig net 'n nieuwe vragenlijst in m'n mail.
Had net de nieuwe vragenlijst ingevuld.
donderdag 8 februari 2018 om 16:13
Niet herkenbaar, ik word altijd anders gevonden maar ik ben ook anders.Brejules schreef: ↑08-02-2018 14:52Sinds de pubertijd vinden zeer veel mensen me autistisch. Toen ik tijdens mijn tweede studie niet goed in mijn vel zat heb ik dit laten testen maar daar kwam geen autisme uit.
Waarom mensen me autistisch vinden is me doorgaans een raadsel, vaak worden vage antwoorden gegeven 'moeilijk te peilen', 'je bent gewoon anders' en het zijn ook altijd mensen die me niet zo leuk vinden, niet degene die dichtbij me staan.
Nu zijn met gesprekken met vrienden en naasten zaken naar voren gekomen waar dit aan ligt in hun visie;
- Ik ben minder sociaal 'vrouwelijk'. Ik geef liever een hand dan 3 kussen, ik heb niks met 'vrouwelijke' hobby's maar juist met mannelijke, weinig met mijn uiterlijk bezig, lach minder uit beleefdheid zoals vrouwen is aangeleerd; in zijn algemeen reageer ik op een manier die van een vrouw niet verwacht wordt maar van een man wél wordt geaccepteerd.
- Ik trek snel mijn eigen plan. Als ik moe ben, avond stappen me niet zo lijkt te bekoren zoals in gehoopt had, zin heb om aan een hobby te werken i.p.v. iets sociaals, dan ga ik naar huis of blijf thuis. Dit vinden mensen vaak onpeilbaar omdat A. ze niet begrijpen dat je op zaterdagavond thuis zit omdat zij dit zelf niet leuk vinden of B. ik doorgaans graag uit ga en juist een feestbeest ben, en door af en toe totaal iets anders te doen ik dus letterlijk voor hen niet te classificeren ben. Ze kunnen niet van me op aan dat ik altijd mee uit wil terwijl ze juist dachten dat ik zo'n feestbeest ben. En de week erna kan ik dat gewoon weer zijn.
- Mijn taalgebruik kan, met name in geschrift, te professioneel overkomen. Te veel grote woorden. Dit is me zo vanuit huis aangeleerd, echter in kleine kring merk je daar absoluut niks van. Dan is het eerder het tegenovergestelde. Maar bij vreemden doe ik dit wel en kan dit zo ervaren worden.
- Ik heb onconventionele hobby's en interesses.
- Ik ben direct en eerlijk. Daardoor reageer ik niet altijd zoals men verwacht in sociale situaties. Deze valt moeilijk uit te leggen. Soms merk ik dat mensen zaken doen/verzwijgen omdat ze een bepaalde reactie verwachten. Een maandenlange date laat opeens niks meer horen. Deze blijkt opeens een nieuwe vriendin te hebben. Ik heb hem gemaild dat ik het jammer vind dat hij mij dit niet verteld had, ik had het prettig gevonden als hij me eerlijk op de hoogte had gehouden. Dat ik het heel leuk vond de tijd met hem, en hoop dat hij een hele leuke toekomst met haar tegemoet gaat. Dit hoort niet bij het verwachtingspatroon; ik hoor boos en beledigt te zijn. Idem dat ik mensen vrij direct persoonlijk aanspreek als ik merk dat ik hen irriteer met de vraag wat ik daar aan zou kunnen doen om dat bij ze weg te nemen. Kennelijk hoort dat niet en hoor ik gemeen achter hun rug om te roddelen o.i.d.
- Ik ben te snel van begrip waardoor anderen zich snel dom voelen. (niet mijn woorden).
Ik vroeg me af of iemand zich hier in herkent. Autistisch gevonden worden door anderen maar het niet zijn. En in hoeverre dergelijke zaken hebben meegespeeld om jezelf te laten testen/twijfelen om te laten testen.
Ik was onder behandeling voor Borderline persoonlijkheidsstoornis toen GZ-psycholoog/behandelaar kwam dat ze dat onderzoek wilde laten doen. Ik had niks te verliezen, ben toen versneld dat onderzoek ingegaan (normaal is wachttijd veel langer) en daarna versneld ingeschreven bij een specialisten-centrum (normaal wachttijd veel langer maar de instelling waar ik zat hield er mee op door bezuinigingen dus ik moest herplaatst worden)
donderdag 8 februari 2018 om 16:44
NAR, sinds afgelopen jaar ja. Zag de mail ook net binnen komen (maar heb een andere uitdagende puzzel op m'n werk momenteel, dus die lijst moet even wachten) 
Mensen vinden mij over het algemeen ook helemaal niet autistisch, of verwachten het helemaal niet (tot ze me een stuk beter leren kennen
dan zien ze het uiteindelijk wel).
Maar ik heb niet echt hele hechte contacten, dus ik kom er vooralsnog prima mee weg.
Als je verder geen problemen ervaart in je leven dan zie ik ook niet echt de noodzaak om je eventueel te laten testen...
Mensen vinden mij over het algemeen ook helemaal niet autistisch, of verwachten het helemaal niet (tot ze me een stuk beter leren kennen
dan zien ze het uiteindelijk wel).Maar ik heb niet echt hele hechte contacten, dus ik kom er vooralsnog prima mee weg.
Als je verder geen problemen ervaart in je leven dan zie ik ook niet echt de noodzaak om je eventueel te laten testen...
donderdag 8 februari 2018 om 16:48
Het kan je wel voordelen opleveren door het wél te laten testen. Als je het bij jezelf vermoed lijkt me dat je al tegen dingen aanloopt. Een diagnose kan je leven op sommige vlakken wellicht wel makkelijker maken.
donderdag 8 februari 2018 om 17:55
donderdag 8 februari 2018 om 18:46
Ik ook niet. Maar door omgeving ben ik het dus wél gaan laten testen. (tot 2 keer toe, eerst door mijn ouders op aanraden van juf toen ik 11 was, en later toen ik 22 was).
Ik vroeg me gewoon af in hoeverre externe factoren hebben meegespeeld bij het laten testen op volwassen leeftijd of dit enkel vanuit jezelf kwam.
donderdag 8 februari 2018 om 19:04
Externe factoren hebben niet meegespeeld, de diagnose was voor mij een bevestiging voor mijn gedrag. Ik liet me testen, omdat ik niet meer naar school durfde vanwege de paniekaanvallen.Brejules schreef: ↑08-02-2018 18:46Ik ook niet. Maar door omgeving ben ik het dus wél gaan laten testen. (tot 2 keer toe, eerst door mijn ouders op aanraden van juf toen ik 11 was, en later toen ik 22 was).
Ik vroeg me gewoon af in hoeverre externe factoren hebben meegespeeld bij het laten testen op volwassen leeftijd of dit enkel vanuit jezelf kwam.
vrijdag 9 februari 2018 om 13:18
Ik zit soms te overwegen autismediagnose te laten vernietigen. Van autisme op zich heb ik eigenlijk nog nauwelijks last. De gevolgen van een diagnose gaan tegen me werken, omdat het misbruik aantrekkelijk is bij anderen.redbulletje schreef: ↑08-02-2018 16:48Het kan je wel voordelen opleveren door het wél te laten testen. Als je het bij jezelf vermoed lijkt me dat je al tegen dingen aanloopt. Een diagnose kan je leven op sommige vlakken wellicht wel makkelijker maken.
Natuurlijk houd ik niet op autistisch te zijn; daar genees je immers niet zomaar van.
Het is gebaseerd op de uitspraak van Biebeltje dat je je alleen moet laten testen als je in de maatschappij tegen problemen aanloopt. Afgezien van het stigma, zijn die problemen gering.
World of Warcraft: Legion
vrijdag 9 februari 2018 om 13:30
vrijdag 9 februari 2018 om 13:41
Maar Hans, misbruik kan toch alleen wanneer anderen op de hoogte zijn van je diagnose? En die zijn dan weer alleen op de hoogte omdat je hen dat zelf verteld hebt?
vrijdag 9 februari 2018 om 13:55
Case-je,
Door autisme te benoemen hoopte ik op meer begrip. In zekere zin kreeg ik die ook, d.w.z. op weg naar zelfstandigheid. Het was een juiste indicatie om in een woonvorm te wonen. Dat ging op een gegeven moment dusdanig goed (en in combinatie met een uitstekende begeleidster) dat ik nu zonder zorg zelfstandig woon.
Op het werk dacht ik dat het belangrijk was om te vertellen dat er een autismediagnose is. Dit loopt verkeerd af, omdat de school niet het volledige salaris wenst te betalen voor iemand met een beperking, ongeacht wat die beperking is, en wat het voor die persoon of voor het werk inhoudt. De school waar ik werk, heeft nooit de intentie gehad om mij dingen aan te leren, ondanks mijn leergierigheid en de wens verder te komen. In die waan heb ik een lange tijd geleefd. Ik weet nu dat er allerlei smoesjes op tafel komen. Eerst was ik iemand die niet kon plannen en organiseren. Later had ik een verstandelijke beperking. Nu is het een leerstoornis. Door mij geen dingen te leren, komen er een hoop vragen van mijn kant om meer verduidelijk, omdat ik geen informatie heb die ik van te voren had kunnen leren. Dus allerlei uitvluchten. Van een leerbeperking geloof ik geen ene snars van. Het probleem is niet zo zeer mijn autisme, maar mijn autismediagnose.
Door autisme te benoemen hoopte ik op meer begrip. In zekere zin kreeg ik die ook, d.w.z. op weg naar zelfstandigheid. Het was een juiste indicatie om in een woonvorm te wonen. Dat ging op een gegeven moment dusdanig goed (en in combinatie met een uitstekende begeleidster) dat ik nu zonder zorg zelfstandig woon.
Op het werk dacht ik dat het belangrijk was om te vertellen dat er een autismediagnose is. Dit loopt verkeerd af, omdat de school niet het volledige salaris wenst te betalen voor iemand met een beperking, ongeacht wat die beperking is, en wat het voor die persoon of voor het werk inhoudt. De school waar ik werk, heeft nooit de intentie gehad om mij dingen aan te leren, ondanks mijn leergierigheid en de wens verder te komen. In die waan heb ik een lange tijd geleefd. Ik weet nu dat er allerlei smoesjes op tafel komen. Eerst was ik iemand die niet kon plannen en organiseren. Later had ik een verstandelijke beperking. Nu is het een leerstoornis. Door mij geen dingen te leren, komen er een hoop vragen van mijn kant om meer verduidelijk, omdat ik geen informatie heb die ik van te voren had kunnen leren. Dus allerlei uitvluchten. Van een leerbeperking geloof ik geen ene snars van. Het probleem is niet zo zeer mijn autisme, maar mijn autismediagnose.
World of Warcraft: Legion
vrijdag 9 februari 2018 om 14:52
Ah, ik snap het. Is het een idee om te zoeken naar een nieuwe baan bij een andere werkgever? Dan kun je met een schone lei beginnen en kun je de informatie over je diagnose niet vertellen.hans66 schreef: ↑09-02-2018 13:55Case-je,
Door autisme te benoemen hoopte ik op meer begrip. In zekere zin kreeg ik die ook, d.w.z. op weg naar zelfstandigheid. Het was een juiste indicatie om in een woonvorm te wonen. Dat ging op een gegeven moment dusdanig goed (en in combinatie met een uitstekende begeleidster) dat ik nu zonder zorg zelfstandig woon.
Op het werk dacht ik dat het belangrijk was om te vertellen dat er een autismediagnose is. Dit loopt verkeerd af, omdat de school niet het volledige salaris wenst te betalen voor iemand met een beperking, ongeacht wat die beperking is, en wat het voor die persoon of voor het werk inhoudt. De school waar ik werk, heeft nooit de intentie gehad om mij dingen aan te leren, ondanks mijn leergierigheid en de wens verder te komen. In die waan heb ik een lange tijd geleefd. Ik weet nu dat er allerlei smoesjes op tafel komen. Eerst was ik iemand die niet kon plannen en organiseren. Later had ik een verstandelijke beperking. Nu is het een leerstoornis. Door mij geen dingen te leren, komen er een hoop vragen van mijn kant om meer verduidelijk, omdat ik geen informatie heb die ik van te voren had kunnen leren. Dus allerlei uitvluchten. Van een leerbeperking geloof ik geen ene snars van. Het probleem is niet zo zeer mijn autisme, maar mijn autismediagnose.
Ik heb mijn diagnose ook nooit verteld op mijn werk.
vrijdag 9 februari 2018 om 15:42
Case-je, ik denk dat ik (bijna 52) daar te oud voor ben. Ik wil met het toekomstige management aan tafel. Eigenlijk wil ik uit de school klappen en precies zeggen waar het op staat, zonder grof te worden. De waarheid moet worden gezegd. Ik houd er echter rekening dat mijn vorige teamleider achter mijn rug om gaat roddelen over mij bij mijn toekomstige teamleider.
World of Warcraft: Legion
vrijdag 9 februari 2018 om 16:34
Je zou beide kunnen doen: én zoeken naar vacatures én met je (nieuwe?) manager in gesprek gaan om uit te leggen hoe jij de situatie ervaart en uitleggen wat je graag anders wilt.hans66 schreef: ↑09-02-2018 15:42Case-je, ik denk dat ik (bijna 52) daar te oud voor ben. Ik wil met het toekomstige management aan tafel. Eigenlijk wil ik uit de school klappen en precies zeggen waar het op staat, zonder grof te worden. De waarheid moet worden gezegd. Ik houd er echter rekening dat mijn vorige teamleider achter mijn rug om gaat roddelen over mij bij mijn toekomstige teamleider.
In ieder geval succes met dat gesprek. Wie weet, levert het zoveel duidelijkheid op dat je werk(omgeving) prettiger voor je wordt.
case-je wijzigde dit bericht op 09-02-2018 18:59
0.40% gewijzigd
vrijdag 9 februari 2018 om 17:54
vrijdag 9 februari 2018 om 18:54
Ik probeer het niet te delen, maar ik ben een flapuit. Vaak hebben mensen het toch al doorPip2018 schreef: ↑09-02-2018 17:54Mijn therapeut heeft mij afgeraden mijn diagnose te delen met anderen dan familie en vrienden. Mensen kunnen heel vals zijn.
Gelukkig ben ik pas laat gediagnosticeerd, dus ik heb veel feedback gekregen op mijn gedrag en dat leren aanpassen (mensen dachten dat ik onaardig/vreemd was)
