Psyche
alle pijlers
Ben jij een Guess of een Ask-type?
dinsdag 9 februari 2021 om 11:58
Daar aanleiding van een ander topic.
Een tijdje geleden las ik een artikel over de Guess/Ask-cultuur. Dit gaat in op het fenomeen dat er twee soorten types zijn qua vragen stellen, namelijk de Ask (vragen) en Guess (raden) cultuur.
Stel een vriend van jou gaat zijn huis schilderen en wil graag hulp.
Mensen uit de Ask-cultuur zullen dan zeggen: Wil jij mij vrijdag helpen met schilderen? (Directe vraag!) De ander zal dan zeggen: Ja/nee.
Bij de guess-cultuur werkt het allemaal wat anders. Men probeert dan een harde Nee te vermijden, waardoor je meer moet raden wat de bedoeling is.
Die vriend die wil gaan schilderen zal dan eerder zeggen: ik ga een vrijdag schilderen. (Let op: geen echte vraag gesteld!) En als de ander geen zin/tijd heeft, dan zal diegene eerder zeggen: ik moet vrijdag naar mijn moeder toe. Maar als ze allebei uit dezelfde groep komen dan is het wel duidelijk dat diegene niet komt helpen schilderen.
Ik zeg bewust, uit dezelfde groep komen, want elke guess-groep heeft zijn eigen dynamiek en bijzonderheden. Guess betekent raden, je moet dus goed kunnen inschatten en raden wat iemand zijn redenen zijn, wat wil iemand nu echt van mij en hoe moet ik hier op reageren. Hier gaat vaak een veel ingewikkelder denkpatroon aan vooraf dan wanneer je gewoon ja/nee mag/kunt zeggen.
Maar het vaak fout gaat, is als die groepen mensen mengen. Want iemand uit de ask-cultuur vraagt: kom je schilderen? En diegene van de guess-cultuur zegt dan, ik moet naar mijn moeder. De eerste heeft dan zoiets van: bedoel je nu ja of nee en stelt weer de vraag. En die tweede denkt, lijkt mij duidelijk wat ik bedoel, want onbeschoft/irritant dat je het weer vraagt!
Een heel bekend soort topic komt duidelijk bij een Guess vandaan. Bijvoorbeeld, ik heb met die man geappt, en hij stuurt dit terug, wat zou dat betekenen? Mijn vriendin is kortaf, wat zou er kunnen zijn? Als je gaan invullen dat ben je aan het raden naar zijn reden, dus een Guess. Als je gewoon vraagt wat er is, dan ben je een Ask.
Of in een topic over: X vraagt mij iets te doen, en ik wil niet, wat nu? Een Ask zegt dan sneller, zeg gewoon nee. Een Guess zal eerder vinden dat het raar is dat X dat zomaar vraagt. Het schijnt ook typisch Guess te zijn om te zeggen; maar zo'n vraag stel je toch ook niet! Het gaat dan meestal om een vraag waarbij je kunt aanvoelen (!!)dat iemand eigenlijk niet wil, maar uit beleefdheid ja zegt.
Guess-cultuur draait meer om beleefdheid, onderlingen verbanden en het gezellig houden. Je moet inzicht hebben in hoe onderlinge verhoudingen liggen, oog hebben voor nuances en deze ook kunnen communiceren. Dit kan lastig zijn buiten de eigen groep.
Ask-cultuur is misschien wel lekker direct en duidelijk, maar niet subtiel of beleefd. Het gaat niet om onderlinge verbanden of nuances. Nederlanders staan bekend om hun directheid, en natuurlijk zijn er onderlinge verschillen, maar wel duidelijk een Ask-cultuur in vergelijking met genoeg andere landen,
Herkennen jullie dit?
En wat denk jij? Ben jij het type Ask of het type Guess?
Een tijdje geleden las ik een artikel over de Guess/Ask-cultuur. Dit gaat in op het fenomeen dat er twee soorten types zijn qua vragen stellen, namelijk de Ask (vragen) en Guess (raden) cultuur.
Stel een vriend van jou gaat zijn huis schilderen en wil graag hulp.
Mensen uit de Ask-cultuur zullen dan zeggen: Wil jij mij vrijdag helpen met schilderen? (Directe vraag!) De ander zal dan zeggen: Ja/nee.
Bij de guess-cultuur werkt het allemaal wat anders. Men probeert dan een harde Nee te vermijden, waardoor je meer moet raden wat de bedoeling is.
Die vriend die wil gaan schilderen zal dan eerder zeggen: ik ga een vrijdag schilderen. (Let op: geen echte vraag gesteld!) En als de ander geen zin/tijd heeft, dan zal diegene eerder zeggen: ik moet vrijdag naar mijn moeder toe. Maar als ze allebei uit dezelfde groep komen dan is het wel duidelijk dat diegene niet komt helpen schilderen.
Ik zeg bewust, uit dezelfde groep komen, want elke guess-groep heeft zijn eigen dynamiek en bijzonderheden. Guess betekent raden, je moet dus goed kunnen inschatten en raden wat iemand zijn redenen zijn, wat wil iemand nu echt van mij en hoe moet ik hier op reageren. Hier gaat vaak een veel ingewikkelder denkpatroon aan vooraf dan wanneer je gewoon ja/nee mag/kunt zeggen.
Maar het vaak fout gaat, is als die groepen mensen mengen. Want iemand uit de ask-cultuur vraagt: kom je schilderen? En diegene van de guess-cultuur zegt dan, ik moet naar mijn moeder. De eerste heeft dan zoiets van: bedoel je nu ja of nee en stelt weer de vraag. En die tweede denkt, lijkt mij duidelijk wat ik bedoel, want onbeschoft/irritant dat je het weer vraagt!
Een heel bekend soort topic komt duidelijk bij een Guess vandaan. Bijvoorbeeld, ik heb met die man geappt, en hij stuurt dit terug, wat zou dat betekenen? Mijn vriendin is kortaf, wat zou er kunnen zijn? Als je gaan invullen dat ben je aan het raden naar zijn reden, dus een Guess. Als je gewoon vraagt wat er is, dan ben je een Ask.
Of in een topic over: X vraagt mij iets te doen, en ik wil niet, wat nu? Een Ask zegt dan sneller, zeg gewoon nee. Een Guess zal eerder vinden dat het raar is dat X dat zomaar vraagt. Het schijnt ook typisch Guess te zijn om te zeggen; maar zo'n vraag stel je toch ook niet! Het gaat dan meestal om een vraag waarbij je kunt aanvoelen (!!)dat iemand eigenlijk niet wil, maar uit beleefdheid ja zegt.
Guess-cultuur draait meer om beleefdheid, onderlingen verbanden en het gezellig houden. Je moet inzicht hebben in hoe onderlinge verhoudingen liggen, oog hebben voor nuances en deze ook kunnen communiceren. Dit kan lastig zijn buiten de eigen groep.
Ask-cultuur is misschien wel lekker direct en duidelijk, maar niet subtiel of beleefd. Het gaat niet om onderlinge verbanden of nuances. Nederlanders staan bekend om hun directheid, en natuurlijk zijn er onderlinge verschillen, maar wel duidelijk een Ask-cultuur in vergelijking met genoeg andere landen,
Herkennen jullie dit?
En wat denk jij? Ben jij het type Ask of het type Guess?
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 9 februari 2021 om 12:01
Nee, ik ben op dit moment van beiden een beetje in mijn marktplaatsconversatie. 
dinsdag 9 februari 2021 om 12:08
Ik ben een voorstander van directe vragen. Mijn neefje heeft bijvoorbeeld de gewoonte om te zeggen ‘ik heb dorst’. Dan vraag ik altijd of hij me ook iets wil vragen. Bij het geven van antwoorden ben ik eerder een ontwijker, vooral als ik ergens geen zin in heb. Dan vraagt mijn vriend ‘zullen we zaterdag naar mijn ouders?’ (nu dus even niet) en antwoord ik ‘hmm nou daar heb ik niet zo’n zin in’. Mijn vriend is 100% direct, dus die neemt daar geen genoegen mee 
dinsdag 9 februari 2021 om 12:08
Dat eigenlijk ook. Ik vind een technisch gezien indirect antwoord in het algemeen duidelijk genoeg.
En als ik het niet duidelijk vind, dan vraag ik door: betekent dat dat het dan juist handig is om langs te komen, omdat je toch al in de buurt bent, of betekent het dat je de hele dag bezet bent?
dinsdag 9 februari 2021 om 12:10
Nu word ik inderdaad dagelijks 's ochtends wakker met het idee: hoe kan ik er vandaag aan bijdragen dat het ongelijk van Sodermalm bewezen wordt.
dinsdag 9 februari 2021 om 12:12
Beiden. Bij oudere mensen wil ik best meegaan in het raadspelletje ‘Wat willen ze nou van mij’. En ik snap ook wel dat een ‘ik moet naar mijn moeder’, ‘laat het je nog weten’ een ‘nee’ is op de vraag of ze willen helpen verven.
In Limburg is die ‘ask’ cultuur niet zo op de voorgrond. Maar onder ‘gelijken’ (vrienden, goede buren, collega’s, eigen gezin) stellen mensen gewoon hun vraag i.p.v. een raadspelletje. Ik denk dat de meeste mensen te ongeduldig zijn voor een raadseltje.
In Limburg is die ‘ask’ cultuur niet zo op de voorgrond. Maar onder ‘gelijken’ (vrienden, goede buren, collega’s, eigen gezin) stellen mensen gewoon hun vraag i.p.v. een raadspelletje. Ik denk dat de meeste mensen te ongeduldig zijn voor een raadseltje.
dinsdag 9 februari 2021 om 12:16
Ik vind een indirect antwoord trouwens een stuk minder storend dan een indirecte vraag. Dus dat een familielid vraagt of je een bitterbal wilt, dat je dan 'nee dank je' zegt en dat je dan, zonder dat je dat begrepen had, kennelijk impliciet hebt gezegd dat je fucking weigert om die rotmensen te helpen bij het wassen van hun auto.
dinsdag 9 februari 2021 om 12:19
De opvoeding ligt dan ook wat verder van je weg.
Bij ons vroeger thuis mocht je nooit iets vragen, want kinderen die vragen worden overgeslagen. En, dat werd dan wel niet gezegd, maar bij ons thuis werden kinderen die weigerden geslagen.
Dan krijg je zo'n ingewikkeld systeem waarbij je voorzichtig probeert aan te geven dat het best een tijd geleden is dat je iets gedronken hebt.
dinsdag 9 februari 2021 om 12:20
Ik vind “ik moet naar mijn moeder” een heel onduidelijk antwoord. Dat is geen antwoord op de vraag. Dan wissel je van onderwerp. Zeg gewoon ja of nee. Als ik geen ja of nee krijg dan blijf ik de vraag herhalen tot dat ik ja of nee krijg.
Ik heb van huis uit geleerd dat ik bij andere kinderen altijd mocht vragen voor water ipv zeggen ik heb dorst. Mijn moeder vond het juist beleeft als je netjes om water vroeg.
Ik heb van huis uit geleerd dat ik bij andere kinderen altijd mocht vragen voor water ipv zeggen ik heb dorst. Mijn moeder vond het juist beleeft als je netjes om water vroeg.
dinsdag 9 februari 2021 om 12:23
Ask
Heeft bij mij weinig te maken met al dan niet assertief zijn, maar een hekel hebben aan moeten raden. Waarbij het risico van fout raden vaak nog vrij groot is door allerlei ongeschreven regels en onbesproken dynamieken.
Ik leer steeds beter mensen te interpreteren die vaag zijn, maar erg relaxt vind ik het niet. En waarschijnlijk vraag ik dan alsnog wat ze bedoelen omdat ik het niet zeker weet en ik liever vraag dan het fout gok. Zeker als je soms verlegen kunt zijn is dat namelijk nog genanter.
Heeft bij mij weinig te maken met al dan niet assertief zijn, maar een hekel hebben aan moeten raden. Waarbij het risico van fout raden vaak nog vrij groot is door allerlei ongeschreven regels en onbesproken dynamieken.
Ik leer steeds beter mensen te interpreteren die vaag zijn, maar erg relaxt vind ik het niet. En waarschijnlijk vraag ik dan alsnog wat ze bedoelen omdat ik het niet zeker weet en ik liever vraag dan het fout gok. Zeker als je soms verlegen kunt zijn is dat namelijk nog genanter.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
dinsdag 9 februari 2021 om 12:27
Klopt zeker!!bia-pia schreef: ↑09-02-2021 12:19De opvoeding ligt dan ook wat verder van je weg.
Bij ons vroeger thuis mocht je nooit iets vragen, want kinderen die vragen worden overgeslagen. En, dat werd dan wel niet gezegd, maar bij ons thuis werden kinderen die weigerden geslagen.
Dan krijg je zo'n ingewikkeld systeem waarbij je voorzichtig probeert aan te geven dat het best een tijd geleden is dat je iets gedronken hebt.
dinsdag 9 februari 2021 om 12:29
Daar het een cultuur is waar wonen die mensen dan en hebben ze ook speciale gebruiken, gerechten, architectuur en kunst?
Zeg maar de Geuss kunst en de Ask kunst?
Sturen de Guessers hun kinderen naar de montesorri en zitten de Ask kindjes de hele dag met hun vinger omhoog in de klas?
Op welke berg van de Himalaya heb jij deze bijzonder culturen gevonden?
Zeg maar de Geuss kunst en de Ask kunst?
Sturen de Guessers hun kinderen naar de montesorri en zitten de Ask kindjes de hele dag met hun vinger omhoog in de klas?
Op welke berg van de Himalaya heb jij deze bijzonder culturen gevonden?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 9 februari 2021 om 12:30
Klinkt in mijn oren een beetje als directe Nederlander versus indirecte Amerikaan, bijvoorbeeld.
Ik lees met enige regelmaat quasi-ludieke artikeltjes waarin niet alleen mensen uit de VS maar ook andere landen zich verbazen over de Nederlandse directheid, maar de directheid die ze dan aanhalen in voorbeelden zijn letterlijk momenten waarop in een gemiddeld Nederlanders gesprek de één een vraag zou stellen en dus een ja of nee als antwoord krijgt. Dat vinden wij, de Nederlanders, doorgaans dikke prima, maar de respons van een Amerikaanse vrouw was dat ze echt geschrokken was en bang was dat een 'nee' als antwoord krijgen eigenlijk onderhuids betekende dat de ander een hekel aan haar had ofzo.
Misschien is dat geen goed voorbeeld, maar de indruk die ik heb is wel in lijn met bovengenoemde.
Ik lees met enige regelmaat quasi-ludieke artikeltjes waarin niet alleen mensen uit de VS maar ook andere landen zich verbazen over de Nederlandse directheid, maar de directheid die ze dan aanhalen in voorbeelden zijn letterlijk momenten waarop in een gemiddeld Nederlanders gesprek de één een vraag zou stellen en dus een ja of nee als antwoord krijgt. Dat vinden wij, de Nederlanders, doorgaans dikke prima, maar de respons van een Amerikaanse vrouw was dat ze echt geschrokken was en bang was dat een 'nee' als antwoord krijgen eigenlijk onderhuids betekende dat de ander een hekel aan haar had ofzo.
Misschien is dat geen goed voorbeeld, maar de indruk die ik heb is wel in lijn met bovengenoemde.
suusje666 wijzigde dit bericht op 09-02-2021 12:34
78.64% gewijzigd
dinsdag 9 februari 2021 om 12:31
Ik heb er ook een hekel aan om te moeten raden wat de ander nou eigenlijk bedoelt. Voor je het weet heb je het verbruid terwijl je niet eens weet dat er iets aan de hand is.
Zeg gewoon wat je op je hart hebt en vraag het als je iets wil vragen.
Ik vertik het om ernaar te gaan raden.
