Psyche
alle pijlers
Borderline en aanverwante zaken II
dinsdag 29 mei 2007 om 22:06
Gaan we hier gewoon vrolijk verder. Ik had net in het andere topic gepost toen ik zag dat we aan de max zaten.Nog als reactie op jou daar intiem:Inderdaad, niet (elke keer) uitspreken tegen je partner. Vooral omdat het in de meeste gevallen van snel voorbijgaande aard is en dan heb je bij je partner weer van alles zitten zaaien wat je dan weer recht moet breien.Het is dan beter af te wachten of het overgaat. Bespreken kan altijd nog.Het vorige topic vind je hier.bewerkt door moderator,
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 2 juli 2008 om 15:20
Wat vervelend YourWakeUpCall!
Shahla. je hebt wel gelijk. Ons stabiel is nogal onstabiel zeg maar. Toch voel ik me echt behoorlijk goed. En ik hoop dat die vriend van me dat ook eens ziet. Hij verweet me dat ik hem lastig viel met mijn problemen, maar dat is niet zo. Ik voel me ook minder onzeker. Maar het doet wel pijn dat hij nu zo doet. Hij kan kennelijk een vriendinnetje hebben zonder er verliefd op te zijn. Maar nu ik weer gitzwart haar heb en er werkelijk stunning uitzie, gaat 'ie misschien voor de bijl. En dan geef ik hem geen seks (voel me sowieso door mijn te dikke buik door die Zyprexa even niet sexy).
Waps, wat erg dat je niet naar de sauna durft. Ik durf nog wel, want ik heb alleen littekens op mijn linkerarm, bij de pols (ook bij de slagaders helaas). Het is gewoon een auto-ongeluk, klaar. Kun jij geen smoes bedenken? Dan moet je wel erg (sorry) bezig zijn geweest met snijden zeg. Ik doe het enkel op mijn pols, maar die is dan ook echt wel verminkt. Gek zijn we eigenlijk he, anderen reageren op anderen af, wij op onszelf. Waarom eigenlijk?
Shahla. je hebt wel gelijk. Ons stabiel is nogal onstabiel zeg maar. Toch voel ik me echt behoorlijk goed. En ik hoop dat die vriend van me dat ook eens ziet. Hij verweet me dat ik hem lastig viel met mijn problemen, maar dat is niet zo. Ik voel me ook minder onzeker. Maar het doet wel pijn dat hij nu zo doet. Hij kan kennelijk een vriendinnetje hebben zonder er verliefd op te zijn. Maar nu ik weer gitzwart haar heb en er werkelijk stunning uitzie, gaat 'ie misschien voor de bijl. En dan geef ik hem geen seks (voel me sowieso door mijn te dikke buik door die Zyprexa even niet sexy).
Waps, wat erg dat je niet naar de sauna durft. Ik durf nog wel, want ik heb alleen littekens op mijn linkerarm, bij de pols (ook bij de slagaders helaas). Het is gewoon een auto-ongeluk, klaar. Kun jij geen smoes bedenken? Dan moet je wel erg (sorry) bezig zijn geweest met snijden zeg. Ik doe het enkel op mijn pols, maar die is dan ook echt wel verminkt. Gek zijn we eigenlijk he, anderen reageren op anderen af, wij op onszelf. Waarom eigenlijk?
woensdag 2 juli 2008 om 16:11
een smoes is net zoals gebakken lucht: mensen denken er toch wel het hunne van..
je kan toch geen gedachtens en gevoelens forceren bij mensen, of je nu je haar pimpelpaars met witte stippen hebt of ravenzwart. Digi, ik heb zo erg de indruk dat je uit alle man en macht probeerd iemand bij je te houden die (nu) niet goed voor je is. Ik denk dat je nu te kampen hebt met het verschrikkelijkste wat er is: verlatingsangst. Probeer dat onder ogen te zien, en het acceptatie/rouwproces zal een stuk sneller en wellicht makkelijker verlopen. Maar; uiteindelijk ben je zelf de persoon die dat moet inzien.
Enne, seks is geen omkoopmiddel... (haaaa, moet ik zeggen *insert gefrustreerd lachje)
je kan toch geen gedachtens en gevoelens forceren bij mensen, of je nu je haar pimpelpaars met witte stippen hebt of ravenzwart. Digi, ik heb zo erg de indruk dat je uit alle man en macht probeerd iemand bij je te houden die (nu) niet goed voor je is. Ik denk dat je nu te kampen hebt met het verschrikkelijkste wat er is: verlatingsangst. Probeer dat onder ogen te zien, en het acceptatie/rouwproces zal een stuk sneller en wellicht makkelijker verlopen. Maar; uiteindelijk ben je zelf de persoon die dat moet inzien.
Enne, seks is geen omkoopmiddel... (haaaa, moet ik zeggen *insert gefrustreerd lachje)
woensdag 2 juli 2008 om 21:50
Flink geschreven weer!
Shahla, je hoeft helemaal niks te overwegen toch, ook niet als de kids het huis uit zijn? Als het zo fijn en goed gaat is het prima. Kennissen van mij zijn tegen de zestig, doen het nog steeds zo en hebben zo ook hun kind grootgebracht, met elk een eigen stek. En fijn dat ze het hebben! Met, en zonder elkaar. Ik heb twee keer samengewoond. De eerste keer slechts een paar maanden, dat ging al erg slecht, de tweede keer langer (een paar maanden geleden zat ik daar nog, gek idee). Was toen volgens mij vooral op zoek naar rust in de tent, maar dat werkt dus niet voor mij. Werd echt knettergek.
Intiem, ik wist niet dat Sereste zo'n pittig middel is (weet überhaupt niks van medicatie). Hoe voel jij je daarbij dan? En had je ze preventief al meegekregen op vakantie?
Meisje, wat een planning... Maar je blijft wel lekker bezig. Niet meer over gisteren gehad met je moeder? Haha, elke keer als ik m'n huis omgooi betekent het dat ik 'een nieuwe fase' in wil.
Digitalis, wat Your Wake Up Call zegt klinkt voor mij erg zinnig. Het lijkt alsof je je in allerlei bochten wringt om hem bij je te houden, terwijl hij alleen de leuke dingen van jou wil. Je zegt zelf al dat je hem niet lastigvalt met je problemen: als 'ie dat kleine beetje al niet kan hebben is hij niet de hele Digitalis waard. En je wilt niet alleen zijn vriendinnetje zijn zonder 'meer'... 1 en 1 is 2, zou ik zeggen. Maar goed, ik moet m'n mond houden want heb zelf het afgelopen half jaar ook rondgelopen met de grootste oogkleppen die ik kon vinden, terwijl mensen uit mijn heel nabije omgeving zelfs dreigden het contact met mij te verbreken als ik doorging in die destructieve relatie. Liefde maakt niet alleen blind, het laat je de meest idiote dingen doen...
Je hebt trouwens gelijk wat mijn 'oorlogswonden' betreft: ga flink tekeer, daar kan geen smoes tegenop (ongeacht wat mensen er toch wel van denken). Klote, maar kom er nu niet vanaf, zou niet weten hoe.
Your Wake Up Call, jij bent lekker afgescheept zeg, vandaag. En dat voelt zo rot, terwijl je je al behoorlijk naar moet voelen om überhaupt te (blijven) bellen. Nou, morgen nieuwe kansen zullen we maar zeggen. Heb met de psych ook al gekeken naar Linehan-groepen, viel erg tegen: er was maar weinig. Hier in de buurt iig. Sterkte.
Shahla, je hoeft helemaal niks te overwegen toch, ook niet als de kids het huis uit zijn? Als het zo fijn en goed gaat is het prima. Kennissen van mij zijn tegen de zestig, doen het nog steeds zo en hebben zo ook hun kind grootgebracht, met elk een eigen stek. En fijn dat ze het hebben! Met, en zonder elkaar. Ik heb twee keer samengewoond. De eerste keer slechts een paar maanden, dat ging al erg slecht, de tweede keer langer (een paar maanden geleden zat ik daar nog, gek idee). Was toen volgens mij vooral op zoek naar rust in de tent, maar dat werkt dus niet voor mij. Werd echt knettergek.
Intiem, ik wist niet dat Sereste zo'n pittig middel is (weet überhaupt niks van medicatie). Hoe voel jij je daarbij dan? En had je ze preventief al meegekregen op vakantie?
Meisje, wat een planning... Maar je blijft wel lekker bezig. Niet meer over gisteren gehad met je moeder? Haha, elke keer als ik m'n huis omgooi betekent het dat ik 'een nieuwe fase' in wil.
Digitalis, wat Your Wake Up Call zegt klinkt voor mij erg zinnig. Het lijkt alsof je je in allerlei bochten wringt om hem bij je te houden, terwijl hij alleen de leuke dingen van jou wil. Je zegt zelf al dat je hem niet lastigvalt met je problemen: als 'ie dat kleine beetje al niet kan hebben is hij niet de hele Digitalis waard. En je wilt niet alleen zijn vriendinnetje zijn zonder 'meer'... 1 en 1 is 2, zou ik zeggen. Maar goed, ik moet m'n mond houden want heb zelf het afgelopen half jaar ook rondgelopen met de grootste oogkleppen die ik kon vinden, terwijl mensen uit mijn heel nabije omgeving zelfs dreigden het contact met mij te verbreken als ik doorging in die destructieve relatie. Liefde maakt niet alleen blind, het laat je de meest idiote dingen doen...
Je hebt trouwens gelijk wat mijn 'oorlogswonden' betreft: ga flink tekeer, daar kan geen smoes tegenop (ongeacht wat mensen er toch wel van denken). Klote, maar kom er nu niet vanaf, zou niet weten hoe.
Your Wake Up Call, jij bent lekker afgescheept zeg, vandaag. En dat voelt zo rot, terwijl je je al behoorlijk naar moet voelen om überhaupt te (blijven) bellen. Nou, morgen nieuwe kansen zullen we maar zeggen. Heb met de psych ook al gekeken naar Linehan-groepen, viel erg tegen: er was maar weinig. Hier in de buurt iig. Sterkte.
woensdag 2 juli 2008 om 22:27
Digi, ben het ook met de andere meiden eens. Maar vooral omdat ik het in mijn vorige relatie precies zo had. Hij neemt je niet zoals je bent en dat is niet goed. Dat betekent niet dat hij alles maar van je moet accepteren wat je doet en zegt maar zoals het nu klinkt, ben je alleen goed genoeg als je bent zoals hij het in zijn hoofd heeft. Een soort ideaalbeeld van de vrouw. Je zult daar nooit aan kunnen voldoen. Als jij je eigen identiteit wilt bewaren, zul je daar nu bovenop moeten zitten. Je bent zo je bent en daarin kun je best enigszins rekening met hem houden maar als hij je niet kan nemen wie je bent als jij je best doet, laat hem dan maar ver(t)rekken. Anders vertrekt op een dag je identiteit en daar ga je last van krijgen.
Waps, nee, het moet niet: samenwonen. Mijn gevoel zegt me dat ik het op een dag wel wil. Alleen de komende jaren nog even niet, zeg maar. Toch heb ik wel altijd in mijn hoofd gehad dat ik uiteindelijk samen met iemand in het bejaardenhuis wil belanden en niet alleen. En als we voor die tijd nog een x aantal mooie jaren samen in een huis kunnen wonen, graag.
Zolang de kinderen nog bij mij wonen en we zouden allemaal samen in een huis gaan wonen, voelt het weer alsof we een soort gezin worden en daar heb ik moeite mee. Het gezin is 'ik en de kids' en niet 'ik, mijn nieuwe partner en de kids'.
Ging het samenwonen niet vanwege het gebrek aan privacy of was het gewoon de verkeerde man? Dat maakt ook nog uit hè.
Waps, nee, het moet niet: samenwonen. Mijn gevoel zegt me dat ik het op een dag wel wil. Alleen de komende jaren nog even niet, zeg maar. Toch heb ik wel altijd in mijn hoofd gehad dat ik uiteindelijk samen met iemand in het bejaardenhuis wil belanden en niet alleen. En als we voor die tijd nog een x aantal mooie jaren samen in een huis kunnen wonen, graag.
Zolang de kinderen nog bij mij wonen en we zouden allemaal samen in een huis gaan wonen, voelt het weer alsof we een soort gezin worden en daar heb ik moeite mee. Het gezin is 'ik en de kids' en niet 'ik, mijn nieuwe partner en de kids'.
Ging het samenwonen niet vanwege het gebrek aan privacy of was het gewoon de verkeerde man? Dat maakt ook nog uit hè.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 3 juli 2008 om 00:10
Wake up call, belde je om een gesprek te hebben? Of belde je omdat je het een en ander aan informatie wilde? Ik kan nl. ook niet terecht voor een tussentijds gesprek, tenzij crisis of als dat afgesproken is: bellen als het nodig is en dan plannen we op korte termijn (aantal dagen) een afspraak. Nog maar zelden gebruik van hoeven maken gelukkig. Misschien kun je ook zoiets afspreken? Dat je op kortere termijn een afspraak kunt krijgen bedoel ik.
Wake up, kun je iets meer vertellen over dat contact maken? want het klinkt toch wel als iets dat je flink beperkt in je doen en laten. Waarin merk je dat en hoeveel invloed heeft dat? Heb je dan geen vrienden of hou je alles heel oppervlakkig? Ik probeer er een beetje beeld bij te vormen nl.
Weet je wat ik ergens las: borderline mensen hebben nogal de neiging om hun eigen indentiteit kwijt te raken en die te laten vervloeien met 'de ander'. De grens tussen eigen en ander is soms zoek.
Daarom, probeer vast te houden aan je eigen identiteit Dig. Je probeert je nu te vormen naar een beeld, waarvan je denkt dat die voor die man onweerstaanbaar is. Maar dat is slechts een deel van je; de onweerstaanbare vrouw. Elk mens op deze planeet heeft zijn/haar mindere en slechte dagen, bad hair days, off dagen, chaggie dagen, etc. En als je ook nog eens kampt met persoonlijkheidsproblemen, dan nog wel eens een graadje of tig erger. Niemand kan dat vasthouden, het beeld van de ideale vrouw. Ook jij niet Dig.! En ergens in dat proces verlies je jezelf. Dus, ik hoop dat je je verstand laat spreken en niet je gevoel en op veilig speelt als het mannen/relaties betreft en pas stappen zet als je jezelf een beetje kent op dat gebied. Dan ga je uiteindelijk veel gezondere relaties aan met mensen.
Onzeker meisje, flink lopen poetsen dus. Ik ben benieuwd wat je verzuimcoordinator aangeeft. Weet je zelf een beetje hoe je verder gaat/wilt? Proppie vol hmmm, klinkt bekend. Hoewel ik voor deze komende 2 weken alles gecanceled heb. Maar normaal gesproken ook snel vol bij mij (of voelt dat slechts zo?).
Nu alleen nog a.s. vrijdag klussen in dat pand (hello, we zijn weer terug van vakantie en shit, ik heb er zo geen zin in! Wil me alleen maar drukken, terwijl ik verders niks te doen heb. Nou ja, niet dat ik me verveel thuis hoor, want genoeg te doen. Maar ik heb geen zin in de 'druk' van een verplichting. Hmmm, mega schop onder hol) en die week erop therapiegesprek en dat was het. Zalig lekker verder niemand zien op vrijwillig gekozen en last minute afspraken na. Misschien nog dinsdag mijn zusje zien en meegaan naar verloskundige.
Ok, ik ga slapen, want ik zie dat het klokje twaalf slaat en dat heb ik afgesproken met vriend; ik ga om twaalf aftaaien en naar bed. Ook goed voor het ritme he : )
Wake up, kun je iets meer vertellen over dat contact maken? want het klinkt toch wel als iets dat je flink beperkt in je doen en laten. Waarin merk je dat en hoeveel invloed heeft dat? Heb je dan geen vrienden of hou je alles heel oppervlakkig? Ik probeer er een beetje beeld bij te vormen nl.
Weet je wat ik ergens las: borderline mensen hebben nogal de neiging om hun eigen indentiteit kwijt te raken en die te laten vervloeien met 'de ander'. De grens tussen eigen en ander is soms zoek.
Daarom, probeer vast te houden aan je eigen identiteit Dig. Je probeert je nu te vormen naar een beeld, waarvan je denkt dat die voor die man onweerstaanbaar is. Maar dat is slechts een deel van je; de onweerstaanbare vrouw. Elk mens op deze planeet heeft zijn/haar mindere en slechte dagen, bad hair days, off dagen, chaggie dagen, etc. En als je ook nog eens kampt met persoonlijkheidsproblemen, dan nog wel eens een graadje of tig erger. Niemand kan dat vasthouden, het beeld van de ideale vrouw. Ook jij niet Dig.! En ergens in dat proces verlies je jezelf. Dus, ik hoop dat je je verstand laat spreken en niet je gevoel en op veilig speelt als het mannen/relaties betreft en pas stappen zet als je jezelf een beetje kent op dat gebied. Dan ga je uiteindelijk veel gezondere relaties aan met mensen.
Onzeker meisje, flink lopen poetsen dus. Ik ben benieuwd wat je verzuimcoordinator aangeeft. Weet je zelf een beetje hoe je verder gaat/wilt? Proppie vol hmmm, klinkt bekend. Hoewel ik voor deze komende 2 weken alles gecanceled heb. Maar normaal gesproken ook snel vol bij mij (of voelt dat slechts zo?).
Nu alleen nog a.s. vrijdag klussen in dat pand (hello, we zijn weer terug van vakantie en shit, ik heb er zo geen zin in! Wil me alleen maar drukken, terwijl ik verders niks te doen heb. Nou ja, niet dat ik me verveel thuis hoor, want genoeg te doen. Maar ik heb geen zin in de 'druk' van een verplichting. Hmmm, mega schop onder hol) en die week erop therapiegesprek en dat was het. Zalig lekker verder niemand zien op vrijwillig gekozen en last minute afspraken na. Misschien nog dinsdag mijn zusje zien en meegaan naar verloskundige.
Ok, ik ga slapen, want ik zie dat het klokje twaalf slaat en dat heb ik afgesproken met vriend; ik ga om twaalf aftaaien en naar bed. Ook goed voor het ritme he : )
donderdag 3 juli 2008 om 10:10
Goedemorgen allemaal!
Wat kan een nacht goed slapen af en toe zooo goed voelen! Had het blijkbaar ook hard nodig. Gelijk weer naar ggz gebeld, gemeld dat ik helemaal vast loop en dat ik wat intensiefs nodig heb. Meneer zou er een melding van maken en maandag heb ik dan een afspraak (stond al een week) waar ik het met mijn behandelaarster kan overleggen. Ik had natuurlijk ook gewoon kunnen wachten tot maandag, maar geduldig zijn is niet mijn sterkste kant
Ik weet ook niet precies waarom ik nu moeite heb met contact maken, ik zit er zelf ook al dagen over na te denken en ik word er alleen maar gekker van in mijn hoofd. Kennen jullie dat? Het jezelf overanalyseren totdat je echt knetter word?
Met mijn vrienden onderhoud ik contact meestal via mail of hyves de laatste 2/3 maanden, dat is ook geen enkel probleem. Alleen het daadwerkelijk écht afspraken maken om ‘gezellig bij te kletsen’ komt er niet van, daar heb ik moeite mee. Aan de ene kant denk ik dat dat komt omdat ik te erg met mezelf bezig ben en daardoor moeite heb om mezelf in te leven in een ander. Intiem had het al over de druk van verplichtingen, zo voelt het voor mij ook. Ik vind het wel prettig eigenlijk maar ik denk dat ik toch echt moet gaan uitkijken dat ik hier niet in doorsla, normaal gesproken ben ik een spontane en sociale meid die altijd in is voor een feestje (maar nu ff niet ghehe).
Vorige week stond een goede vriend plotseling voor de deur onder het mom: “ja, ik kom maar gewoon, want anders zie ik je niet meer, dus vooruit, laat me binnen” was even slikken, maar uiteindelijk was het wel gezellig. Toen hij na een paar uurtjes wegging was ik wel erg moe, dus tja, lastig.
Meisje; ik sta ervan versteld dat je het trekt met dat drukke programma van je! Neem je ook wel genoeg tijd om ervan bij te kunnen komen?
Waps, over je huis omgooien, dat herken ik zo erg! Heeft bij mij ook te maken met een nieuwe fase in willen gaan en dingen willen aanpakken om iets te veranderen. Misschien dat ik vandaag dat dan maar ga doen, word het wellicht ook wat rustiger in mijn kop, die leegte van binnen is de laatste dagen wel wat heftiger dan normaal (en ik bedenk me nu dat dat best weleens kan komen doordat ik me aan me lot overgelaten voel door het ggz). He bah, daar ga ik weer...dat analyseren
Wat kan een nacht goed slapen af en toe zooo goed voelen! Had het blijkbaar ook hard nodig. Gelijk weer naar ggz gebeld, gemeld dat ik helemaal vast loop en dat ik wat intensiefs nodig heb. Meneer zou er een melding van maken en maandag heb ik dan een afspraak (stond al een week) waar ik het met mijn behandelaarster kan overleggen. Ik had natuurlijk ook gewoon kunnen wachten tot maandag, maar geduldig zijn is niet mijn sterkste kant
Ik weet ook niet precies waarom ik nu moeite heb met contact maken, ik zit er zelf ook al dagen over na te denken en ik word er alleen maar gekker van in mijn hoofd. Kennen jullie dat? Het jezelf overanalyseren totdat je echt knetter word?
Met mijn vrienden onderhoud ik contact meestal via mail of hyves de laatste 2/3 maanden, dat is ook geen enkel probleem. Alleen het daadwerkelijk écht afspraken maken om ‘gezellig bij te kletsen’ komt er niet van, daar heb ik moeite mee. Aan de ene kant denk ik dat dat komt omdat ik te erg met mezelf bezig ben en daardoor moeite heb om mezelf in te leven in een ander. Intiem had het al over de druk van verplichtingen, zo voelt het voor mij ook. Ik vind het wel prettig eigenlijk maar ik denk dat ik toch echt moet gaan uitkijken dat ik hier niet in doorsla, normaal gesproken ben ik een spontane en sociale meid die altijd in is voor een feestje (maar nu ff niet ghehe).
Vorige week stond een goede vriend plotseling voor de deur onder het mom: “ja, ik kom maar gewoon, want anders zie ik je niet meer, dus vooruit, laat me binnen” was even slikken, maar uiteindelijk was het wel gezellig. Toen hij na een paar uurtjes wegging was ik wel erg moe, dus tja, lastig.
Meisje; ik sta ervan versteld dat je het trekt met dat drukke programma van je! Neem je ook wel genoeg tijd om ervan bij te kunnen komen?
Waps, over je huis omgooien, dat herken ik zo erg! Heeft bij mij ook te maken met een nieuwe fase in willen gaan en dingen willen aanpakken om iets te veranderen. Misschien dat ik vandaag dat dan maar ga doen, word het wellicht ook wat rustiger in mijn kop, die leegte van binnen is de laatste dagen wel wat heftiger dan normaal (en ik bedenk me nu dat dat best weleens kan komen doordat ik me aan me lot overgelaten voel door het ggz). He bah, daar ga ik weer...dat analyseren
donderdag 3 juli 2008 om 14:02
Dochter is zojuist met opa vertrokken om daar te gaan logeren. En niks te vroeg want de kids waren elkaar onderhand spuugzat. Ik was het gekibbel en de agressieve praat - en houding over en weer beu. Zoon had gisteren al een computerverbod omdat hij maar schunnige taal over zijn zusje uit bleef slaan en niks deed met mijn waarschuwing er onmiddellijk mee op te houden. Elke keer word ik er weer mee geconfronteerd dat ik destijds de 'juiste' keuze heb gemaakt (door een kind uitwonend te laten blijven) maar toch blijft het kut voelen dat het de juiste keuze is en blijft.
Ik probeer wel er zo weinig mogelijk last van te hebben en de last zoveel mogelijk bij hen te leggen of te laten. Hoewel ze ongelooflijk hun best doen mij er steeds aan de haren bij te sleuren.
Ik probeer wel er zo weinig mogelijk last van te hebben en de last zoveel mogelijk bij hen te leggen of te laten. Hoewel ze ongelooflijk hun best doen mij er steeds aan de haren bij te sleuren.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 3 juli 2008 om 18:29
Hoi meiden!
Ik heb inderdaad een druk programma, maar dat doe ik expres. Vind het moeilijk om alleen te zijn. Ik ben wel alleen, maar dan zit ik achter de pc of voor de tv.
Vandaag gesprek gehad met mijn leidinggevende en de verzuimcoordinator. Het was een fijn gesprek.
Vond het wel moeilijk om aan te geven dat ik het moeilijk vond dat ik weer thuis ben komen te zitten. Ik weet nu dat ik na mijn therapie niet hoef terug te keren bij deze stichting. Hoe graag ik dat mss wel wil. Ik ben nu in 4 jaar tijd, 2 keer met dezelfde symptomen thuis komen te zitten, dus ze zullen me niet meer voor een 3 de keer gaan aannemen.
Toen ik dat aangaf dat dit mijn angst was, zeiden ze dat ze dit nu wel van mij weten.
De coordinator gaf wel aan, dat er meer is als dit bedrijf en dat ik echt moest gaan proberen om na mijn therapie hbo te gaan doen! Ze vindt me een inteligente meid en ziet mij niet nog 30 jaar in de kinderopvang werken. Daar vond ze met zoiezo te goed voor. Op zich dus wel goed om te horen. Ze willen me misschien niet meer terug, maar de wetenschap dat ik idd veel meer kan dan dit, geeft ook wel weer een lekker gevoel!
Ik ga zo uiteten met mn collegaatjes en daarna op stap! Heb ik wel zin in. Probleem echter wel is, dat de ex vandaag een blokborrel heeft en dus ook zich in de stad begeeft met de mannen. Iedereen zal dus lekker dronken zijn, dus meneer zal wel weer op vrouwenpad gaan! Ik heb er geen moeite meer mee dat ie met een ander zou gaan staan zoenen, want ik ben echt klaar met hem. Als ik het maar niet hoef te zien! Ik hoop daarom ook echt dat we hem niet tegen komen. Ik zal broerlief smsen vanavond om te kijken waar ze uithangen, zodat ik hem kan ontwijken!
Laat zal ik het toch niet maken, want morgen om 1000 de intake!! Spannend!!
Tot snel!
Liefs, meisje
Ik heb inderdaad een druk programma, maar dat doe ik expres. Vind het moeilijk om alleen te zijn. Ik ben wel alleen, maar dan zit ik achter de pc of voor de tv.
Vandaag gesprek gehad met mijn leidinggevende en de verzuimcoordinator. Het was een fijn gesprek.
Vond het wel moeilijk om aan te geven dat ik het moeilijk vond dat ik weer thuis ben komen te zitten. Ik weet nu dat ik na mijn therapie niet hoef terug te keren bij deze stichting. Hoe graag ik dat mss wel wil. Ik ben nu in 4 jaar tijd, 2 keer met dezelfde symptomen thuis komen te zitten, dus ze zullen me niet meer voor een 3 de keer gaan aannemen.
Toen ik dat aangaf dat dit mijn angst was, zeiden ze dat ze dit nu wel van mij weten.
De coordinator gaf wel aan, dat er meer is als dit bedrijf en dat ik echt moest gaan proberen om na mijn therapie hbo te gaan doen! Ze vindt me een inteligente meid en ziet mij niet nog 30 jaar in de kinderopvang werken. Daar vond ze met zoiezo te goed voor. Op zich dus wel goed om te horen. Ze willen me misschien niet meer terug, maar de wetenschap dat ik idd veel meer kan dan dit, geeft ook wel weer een lekker gevoel!
Ik ga zo uiteten met mn collegaatjes en daarna op stap! Heb ik wel zin in. Probleem echter wel is, dat de ex vandaag een blokborrel heeft en dus ook zich in de stad begeeft met de mannen. Iedereen zal dus lekker dronken zijn, dus meneer zal wel weer op vrouwenpad gaan! Ik heb er geen moeite meer mee dat ie met een ander zou gaan staan zoenen, want ik ben echt klaar met hem. Als ik het maar niet hoef te zien! Ik hoop daarom ook echt dat we hem niet tegen komen. Ik zal broerlief smsen vanavond om te kijken waar ze uithangen, zodat ik hem kan ontwijken!
Laat zal ik het toch niet maken, want morgen om 1000 de intake!! Spannend!!
Tot snel!
Liefs, meisje
donderdag 3 juli 2008 om 20:08
Digitalis, je bent toch niet boos vanwege de opbouwende kritiek? Goed bedoeld hoor, het gaat om jou!!
Meisje, is het dan de bedoeling dat je 5 dagen per week deeltijd gaat volgen? Loopt je contract gewoon af, of hoe zit dat? Succes morgen bij de intake, ben benieuwd in wat voor groep je terecht komt.
Your Wake Up Call, heeft jouw onzekerheid m.b.t. contacten alleen te maken met moeheid van zo intensief (moeten) bezig zijn met jezelf? Vraag dat omdat ik n.a.v. de gesprekken met de psych bij mezelf gemerkt heb dat mijn basishouding is dat mensen me op den duur toch wel in de steek laten. Ik ben continu op zoek naar tekenen dat mensen me 'niet meer moeten'. Dat schreef ik geloof ik al eerder: liever zelf weinig contact zoeken dan dat wel doen en voor je gevoel afgewezen worden.
Shahla, wat bedoel je met 'een kind uitwonend te laten blijven'? Woont een van je twee kids in principe niet bij jou dan of begrijp ik het verkeerd? Ik kan me voorstellen dat zo'n sfeer waarin je steeds politie-agentje moet spelen echt zwaar vermoeiend en gekmakend is, respect! En geniet even van je welverdiende rust. Dochter heeft het vast heerlijk bij opa!
Wat samenwonen betreft: de eerste keer was aan het eind van de lange relatie met mijn 'middelbare schoolliefde'. We waren gewoon met elkaar meegegroeid en meer broer en zus, het standaardverhaal. Tegen het einde kon ik een fijne etage krijgen die ik niet in m'n eentje kon betalen, maar ging toen al vreemd als een gek... Dat kon natuurlijk niet goed gaan maar zag het tevens als een laatste mogelijke redding. Hoewel ik daar weinig aan gedaan heb: ben in die paar maanden geloof ik 1 of 2 avonden thuis geweest... De tweede keer was ik zo extreem op zoek naar rust, huiselijkheid, veiligheid. Mijn toenmalige vriend leek een warm nest te bieden maar ik weet 100% zeker dat 'ie me bedroog, terwijl hij mij intussen als zijn persoonlijke assistent, werkster en secretaresse gebruikte. Bovendien kan ik helemaal niet aarden in een warm nest, daar ben ik veel te wispelturig en onrustig voor!
Intiem, waar ben je aan het klussen dan, heb ik iets gemist?! Wat goed dat je gewoon twee weken time-out neemt van alles en iedereen... 'Dat zouden meer mensen moeten doen'
Heb eindelijk weekend, deze week was een hel en vraag me af hoe ik 'm doorgekomen ben. Dit was dus de tweede week na mijn time-out, en ga langzaam weer terug naar het niveau van daarvoor. Terwijl ik zo m'n best doe uit te rusten en goed te slapen tussen de werkdagen door... Het speelt ook mee dat ik steeds harder ga twijfelen over of dit het wel is, dat steeds vaker hardop uitspreek en de mensen die mij het meest na staan zeggen dat ik wat anders moet zoeken. Het is te ver weg, het verdient slecht en je wordt geacht je helemaal over de kop te werken en uiteindelijk alle gezeik zonder commentaar over je heen te laten komen. Als ik niet bij de psych liep (die me steeds op de kwalijke gevolgen van mijn impulsiviteit wijst) had ik m'n baan allang opgezegd! Nou ja, stof tot nadenken zullen we maar zeggen!
Meisje, is het dan de bedoeling dat je 5 dagen per week deeltijd gaat volgen? Loopt je contract gewoon af, of hoe zit dat? Succes morgen bij de intake, ben benieuwd in wat voor groep je terecht komt.
Your Wake Up Call, heeft jouw onzekerheid m.b.t. contacten alleen te maken met moeheid van zo intensief (moeten) bezig zijn met jezelf? Vraag dat omdat ik n.a.v. de gesprekken met de psych bij mezelf gemerkt heb dat mijn basishouding is dat mensen me op den duur toch wel in de steek laten. Ik ben continu op zoek naar tekenen dat mensen me 'niet meer moeten'. Dat schreef ik geloof ik al eerder: liever zelf weinig contact zoeken dan dat wel doen en voor je gevoel afgewezen worden.
Shahla, wat bedoel je met 'een kind uitwonend te laten blijven'? Woont een van je twee kids in principe niet bij jou dan of begrijp ik het verkeerd? Ik kan me voorstellen dat zo'n sfeer waarin je steeds politie-agentje moet spelen echt zwaar vermoeiend en gekmakend is, respect! En geniet even van je welverdiende rust. Dochter heeft het vast heerlijk bij opa!
Wat samenwonen betreft: de eerste keer was aan het eind van de lange relatie met mijn 'middelbare schoolliefde'. We waren gewoon met elkaar meegegroeid en meer broer en zus, het standaardverhaal. Tegen het einde kon ik een fijne etage krijgen die ik niet in m'n eentje kon betalen, maar ging toen al vreemd als een gek... Dat kon natuurlijk niet goed gaan maar zag het tevens als een laatste mogelijke redding. Hoewel ik daar weinig aan gedaan heb: ben in die paar maanden geloof ik 1 of 2 avonden thuis geweest... De tweede keer was ik zo extreem op zoek naar rust, huiselijkheid, veiligheid. Mijn toenmalige vriend leek een warm nest te bieden maar ik weet 100% zeker dat 'ie me bedroog, terwijl hij mij intussen als zijn persoonlijke assistent, werkster en secretaresse gebruikte. Bovendien kan ik helemaal niet aarden in een warm nest, daar ben ik veel te wispelturig en onrustig voor!
Intiem, waar ben je aan het klussen dan, heb ik iets gemist?! Wat goed dat je gewoon twee weken time-out neemt van alles en iedereen... 'Dat zouden meer mensen moeten doen'
Heb eindelijk weekend, deze week was een hel en vraag me af hoe ik 'm doorgekomen ben. Dit was dus de tweede week na mijn time-out, en ga langzaam weer terug naar het niveau van daarvoor. Terwijl ik zo m'n best doe uit te rusten en goed te slapen tussen de werkdagen door... Het speelt ook mee dat ik steeds harder ga twijfelen over of dit het wel is, dat steeds vaker hardop uitspreek en de mensen die mij het meest na staan zeggen dat ik wat anders moet zoeken. Het is te ver weg, het verdient slecht en je wordt geacht je helemaal over de kop te werken en uiteindelijk alle gezeik zonder commentaar over je heen te laten komen. Als ik niet bij de psych liep (die me steeds op de kwalijke gevolgen van mijn impulsiviteit wijst) had ik m'n baan allang opgezegd! Nou ja, stof tot nadenken zullen we maar zeggen!
donderdag 3 juli 2008 om 20:41
donderdag 3 juli 2008 om 21:10
Hey Waps,
Ik ben niet boos hoor. Zat bij mijn ouders en kon niet steeds achter de pc duiken. Morgen spreken we af en zaterdag gaat hij naar zijn ouders. Normaal gezien bleven we minstens twee dagen bij elkaar. Ik vermoed dat hij weer aan het internetdaten is geslagen. Doet pijn, ik kon bij hem de zwakste zijn. Da's vor mij belangrijk, want anders word ik echt een kreng. God, ik ben verliefd op deze man of misschien alleen maar verliefd op het gevoel van verliefdheid.
Nu zit ik weer over mezelf te praten, maar i kheb even de puf niet om alles door te lezen.
Ik ben niet boos hoor. Zat bij mijn ouders en kon niet steeds achter de pc duiken. Morgen spreken we af en zaterdag gaat hij naar zijn ouders. Normaal gezien bleven we minstens twee dagen bij elkaar. Ik vermoed dat hij weer aan het internetdaten is geslagen. Doet pijn, ik kon bij hem de zwakste zijn. Da's vor mij belangrijk, want anders word ik echt een kreng. God, ik ben verliefd op deze man of misschien alleen maar verliefd op het gevoel van verliefdheid.
Nu zit ik weer over mezelf te praten, maar i kheb even de puf niet om alles door te lezen.
donderdag 3 juli 2008 om 22:47
Waps, chill, zet je gedachten even stop en verbied jezelf na te denken. Pleur die tv aan en ga een stomme edoch wel vermakelijke film ofzo kijken. Afleiding is het toverwoord. Niet hier praten, niet daar praten, niet mijmerend op de bank, maar gewoon ordinaire afleiding (weet je wat ik wel eens doe, de foto's bekijken van zwangere sterren op het entertainment pijler offe huizen kijken op funda, ook leuk haha).
Dig. verliefd op verliefd zijn. Dat vind ik een hele goede en begrijpelijke reden. Misschien ben je wel erg gevoelig voor de in eerste instantie positieve aandacht die deze meneer voor je heeft? Denk je dat je daar net zo gevoelig voor zou zijn bij een zelfde meneer die niet onaantrekkelijk is. Iemand die je mooi vindt en leuke lieve dingetjes zegt. Da's best begrijpelijk hoor, want dat willen we uiteindelijk allemaal. Maar liefde is zoveel meer dan dat. Dat is juist ook als je een ontploft hoofd hebt met pukkels iemand die je tegen zich aantrekt en dan nog steeds die lieve dingetjes zegt bij wijze van.
Ik kan btw ook intens gelukkig worden van kleine dingen. Inmiddels gelukkig weer wel. Vroeger leek ik van niks gelukkig te kunnen worden. Dacht ik dat ik blij zou worden van dit of dat en dan was het zover en dan liet met me helemaal koud. Deed niks. Als zand verdween het tussen mijn vingers. Weg.
Tegenwoordig voel ik me vaak hysterisch gelukkig als ik door de groene velden in mijn woonomgeving fiets en wil ik wel roepen, kijk nou, kijk nou, hier woon ikke! Dan kan ik het nog steeds bijna niet geloven : )
Shahla, pffffffff, diep uitademen dus. Tja, jammer en verdrietig is dat als je weer zo geconfronteerd wordt met de reden van het niet thuiswonen van je dochter. Je zou het soms bijna vergeten en dan is het weer zo zonneklaar. Gelukkig heb je de bui goed uitgezeten en kun je nu weer opgelucht adem halen.
Hier gaat het ok. dus geen nieuws is goed nieuws.
Dig. verliefd op verliefd zijn. Dat vind ik een hele goede en begrijpelijke reden. Misschien ben je wel erg gevoelig voor de in eerste instantie positieve aandacht die deze meneer voor je heeft? Denk je dat je daar net zo gevoelig voor zou zijn bij een zelfde meneer die niet onaantrekkelijk is. Iemand die je mooi vindt en leuke lieve dingetjes zegt. Da's best begrijpelijk hoor, want dat willen we uiteindelijk allemaal. Maar liefde is zoveel meer dan dat. Dat is juist ook als je een ontploft hoofd hebt met pukkels iemand die je tegen zich aantrekt en dan nog steeds die lieve dingetjes zegt bij wijze van.
Ik kan btw ook intens gelukkig worden van kleine dingen. Inmiddels gelukkig weer wel. Vroeger leek ik van niks gelukkig te kunnen worden. Dacht ik dat ik blij zou worden van dit of dat en dan was het zover en dan liet met me helemaal koud. Deed niks. Als zand verdween het tussen mijn vingers. Weg.
Tegenwoordig voel ik me vaak hysterisch gelukkig als ik door de groene velden in mijn woonomgeving fiets en wil ik wel roepen, kijk nou, kijk nou, hier woon ikke! Dan kan ik het nog steeds bijna niet geloven : )
Shahla, pffffffff, diep uitademen dus. Tja, jammer en verdrietig is dat als je weer zo geconfronteerd wordt met de reden van het niet thuiswonen van je dochter. Je zou het soms bijna vergeten en dan is het weer zo zonneklaar. Gelukkig heb je de bui goed uitgezeten en kun je nu weer opgelucht adem halen.
Hier gaat het ok. dus geen nieuws is goed nieuws.
vrijdag 4 juli 2008 om 00:56
Ik voel me zo klote nu!
Op zich een leuke avond gehad met de meiden. We gingen nog even op stap en ik kwam mn broer tegen. Hij gaf aan dat de ex al naar huis was, dus ik kon naar onze kroeg.
Ik kwam allemaal bekende tegen, dus ik dacht dat loopt wel los. We gaan er een leuke avond van maken.
Ik stond daar met mn drankje en alle herhinneringen kwamen naar boven... de eerste kus heb ik daar gehad, ontzettend veel leuke feestjes en die meiden en jongens die ik via hem heb leren kennen. Ik werd zo gigantisch verdrietig dat ik net heb afgehaakt. Verdomme ik mis hem, ik mis die leuke tijd, mis de mooie momenten, de feestjes... alles!
Ik ben nu zo verdrietig! Ik weet dat het beter is zo, maar het doet zoveel pijn! IK HAAT LIEFDESVERDRIET!
Op zich een leuke avond gehad met de meiden. We gingen nog even op stap en ik kwam mn broer tegen. Hij gaf aan dat de ex al naar huis was, dus ik kon naar onze kroeg.
Ik kwam allemaal bekende tegen, dus ik dacht dat loopt wel los. We gaan er een leuke avond van maken.
Ik stond daar met mn drankje en alle herhinneringen kwamen naar boven... de eerste kus heb ik daar gehad, ontzettend veel leuke feestjes en die meiden en jongens die ik via hem heb leren kennen. Ik werd zo gigantisch verdrietig dat ik net heb afgehaakt. Verdomme ik mis hem, ik mis die leuke tijd, mis de mooie momenten, de feestjes... alles!
Ik ben nu zo verdrietig! Ik weet dat het beter is zo, maar het doet zoveel pijn! IK HAAT LIEFDESVERDRIET!
vrijdag 4 juli 2008 om 06:38
Intiem, wat goed van je dat je van de kleine dingetjes kunt genieten. Kan ik tegenwoordig ook, gewoon van de natuur of met je ouders op de bank koffie zitten drinken. Heerlijk!
Ik krijg veel aandacht omdat ik er nou ja, vrij goed uitzie, maar hij gaf me ook aandacht om mijzelf. Dat vond ik juist zo positief en dan voel ik me veilig. Hij weet alles van me bijna en dat voelde goed. Ik gebruik hem niet als troostvriendje (deed ik met twee anderen ervoor wel), maar ik vind zijn aandacht inderdaad heerlijk.
Hm, ik ben wel erg vroeg op, komt door de medicatie. Helaas ben ik 5 kilo bijgekomen door de medicatie maar ik heb een heel voedingspatroon opgesteld (geen chocolade, chips en andere zaken meer) met veel fruit, groente en vooral...water. Dat vermindert de honger een beetje, want ik heb door de Zyprexa 15mg heel de dag honger. Mijn psychiater heeft eens iemand gehad die 25 kilo daardoor aankwam, mijn God!
Vandaag kan ik mijn cijferlijst ophalen van de examens en ben zenuwachtig. Van 6 examens weet ik dat ik ze heb gehaald, van de andere twee niet. 3 Heb ik er niet meegedaan. Als ik beide vakken niet heb gehaald, heb ik weer 7 herexamens en da's echt te veel...
vrijdag 4 juli 2008 om 11:20
Ben net thuis van de intake... Was echt weer heftig! Bah! Maar ja, hoort erbij.
Ik kom waarschijnlijk in een groep met mensen van rond de 30 met borderline en adhd. 2 tot 3 dagen in de week. Alleen die wachtlijsten he! Jezus... Hij kon niet zeggen hoe en wat, maar maandag is er een overleg en dan wordt gevalletje ikke besproken. Dat belt hij mij weer en dan kan ik meer vertellen.
Zucht... ik wil gewoon aan de slag! Soms denk ik echt, ik ga gewoon WEL die opleiding doen en ik kijk wel waar het schip strand! Dit kan nog weken als het niet maanden is gaan duren...
Vannacht gedroomd over ex. Ik had zn telefoon gestolen en zag allemaal smsjes van meisjes... ik ben echt nog teveel met hem bezig! Echt niet goed...
Ik kom waarschijnlijk in een groep met mensen van rond de 30 met borderline en adhd. 2 tot 3 dagen in de week. Alleen die wachtlijsten he! Jezus... Hij kon niet zeggen hoe en wat, maar maandag is er een overleg en dan wordt gevalletje ikke besproken. Dat belt hij mij weer en dan kan ik meer vertellen.
Zucht... ik wil gewoon aan de slag! Soms denk ik echt, ik ga gewoon WEL die opleiding doen en ik kijk wel waar het schip strand! Dit kan nog weken als het niet maanden is gaan duren...
Vannacht gedroomd over ex. Ik had zn telefoon gestolen en zag allemaal smsjes van meisjes... ik ben echt nog teveel met hem bezig! Echt niet goed...
vrijdag 4 juli 2008 om 11:39
Ja, dat verschil zie ik bij mezelf ook wel. Dat ik veel meer oog heb gekregen voor details en daar blij van kan worden. Al definieer ik dat heel blij zijn niet als extreem gelukkig maar wie weet, is het dat wel hoor.
Intiem, ik realiseerde me niet dat mijn berichtje een beetje
'opgefokt' over kwam. Wie weet ben ik dat dan inderdaad wel door de spanningen want ik trek het erg slecht dat zij zo met elkaar om kunnen gaan en dat het erger wordt naarmate ze langer met elkaar zijn. Het is frustrerend, doet me ook wel pijn e.d.
Vooral omdat het eenvoudigweg niet leuk is als je kinderen die allebei in je buik hebben gezeten elkaar, na een paar dagen bij elkaar, ronduit vertellen dat ze blij zijn als de een vertrekt (oprot) en de ander dat die vertrekt. Ik moet denk ik maar ophouden met hoop hebben dat we ooit nog met zijn drieën in een huis komen te wonen maar ja, hoop 'kill' je niet zomaar.
Ik ken ook echt niemand die dat net zo in deze mate heeft met zijn of haar kinderen. En ja, soms zou je het bijna vergeten, vooral als we net een weekend hebben gehad, de vorige keer, dat het wel goed ging.
Ik snap dus ook best jouw frustraties en verdriet dat jij je dochter soms slecht trekt. Je voelt je schuldig, wilt het graag anders zien maar dat lukt niet goed. Zo voel ik me schuldig dat ik maar geen oplossing of manier kan vinden om die situatie te veranderen. Misschien is die er ook niet en moet je roeien met de riemen die je hebt.
Ik zag gisteren een aflevering van eerste hulp bij opvoeden.
Raakte me behoorlijk. Die moeder ging nogal tekeer tegen die kinderen. Daar schrok ik echt van. Om het minste of geringste kregen ze slaag en ze ging zelfs zover dat ze zeep in hun mond deed en zij vond dat allemaal heel normaal. Ik herkende me zelf er wel een beetje in van vroeger. Overspannen gedrag, snel boos en dan zin hebben ze eens een flink pak voor hun broek te geven. En het soms ook daadwerkelijk doen. Die vrouw deed het voortdurend en het was echt geen prettig gezicht om naar te kijken. Zo ben ik dan nooit geweest maar toch, dan zie je hoe de dingen alleen maar escaleren als je losse handjes hanteert. Nadat JoJo hulp was gaan bieden, zag je dat hele gezin opbloeien. Dat vind ik dan zo mooi hè.
Bij ons is er ook wel degelijk veel ten goede verandert en dan ben ik stiekem wel trots dat ik dat geheel en al op eigen houtje heb gedaan. Maar voor de omgang tussen de kids heb ik geen oplossing en dat is erg jammer.
Intiem, ik realiseerde me niet dat mijn berichtje een beetje
'opgefokt' over kwam. Wie weet ben ik dat dan inderdaad wel door de spanningen want ik trek het erg slecht dat zij zo met elkaar om kunnen gaan en dat het erger wordt naarmate ze langer met elkaar zijn. Het is frustrerend, doet me ook wel pijn e.d.
Vooral omdat het eenvoudigweg niet leuk is als je kinderen die allebei in je buik hebben gezeten elkaar, na een paar dagen bij elkaar, ronduit vertellen dat ze blij zijn als de een vertrekt (oprot) en de ander dat die vertrekt. Ik moet denk ik maar ophouden met hoop hebben dat we ooit nog met zijn drieën in een huis komen te wonen maar ja, hoop 'kill' je niet zomaar.
Ik ken ook echt niemand die dat net zo in deze mate heeft met zijn of haar kinderen. En ja, soms zou je het bijna vergeten, vooral als we net een weekend hebben gehad, de vorige keer, dat het wel goed ging.
Ik snap dus ook best jouw frustraties en verdriet dat jij je dochter soms slecht trekt. Je voelt je schuldig, wilt het graag anders zien maar dat lukt niet goed. Zo voel ik me schuldig dat ik maar geen oplossing of manier kan vinden om die situatie te veranderen. Misschien is die er ook niet en moet je roeien met de riemen die je hebt.
Ik zag gisteren een aflevering van eerste hulp bij opvoeden.
Raakte me behoorlijk. Die moeder ging nogal tekeer tegen die kinderen. Daar schrok ik echt van. Om het minste of geringste kregen ze slaag en ze ging zelfs zover dat ze zeep in hun mond deed en zij vond dat allemaal heel normaal. Ik herkende me zelf er wel een beetje in van vroeger. Overspannen gedrag, snel boos en dan zin hebben ze eens een flink pak voor hun broek te geven. En het soms ook daadwerkelijk doen. Die vrouw deed het voortdurend en het was echt geen prettig gezicht om naar te kijken. Zo ben ik dan nooit geweest maar toch, dan zie je hoe de dingen alleen maar escaleren als je losse handjes hanteert. Nadat JoJo hulp was gaan bieden, zag je dat hele gezin opbloeien. Dat vind ik dan zo mooi hè.
Bij ons is er ook wel degelijk veel ten goede verandert en dan ben ik stiekem wel trots dat ik dat geheel en al op eigen houtje heb gedaan. Maar voor de omgang tussen de kids heb ik geen oplossing en dat is erg jammer.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 4 juli 2008 om 11:49
Over ongeveer 2 uur, spannend dus. Alles goed met jou? Las je verhaal wel maar dit is een directere vraag ;)
Onzekermeisje: ik droom ook weleens over mijn ex, da's normaal. In je dromen komen meestal dingen voor waaraan je veel gedacht hebt, bij jou je ex dus. Liefdesverdriet doet pijn maar gelukkig gaat het ook over.
vrijdag 4 juli 2008 om 11:59
Ha meiden,
Vrije dag en alles gaat erg langzaam en moeizaam. Denk dat de afgelopen werkweek een beetje teveel was. Maar goed, drie dagen bijkomen en zaterdag de hele dag leuke dingen doen met vriendinnen.
Shahla, sorry, ik wist dat niet, van je dochter. Er is in de eerdere (honderden) pagina's vast al veel over geschreven maar heb even de moed niet het terug te zoeken.
Meisje, wat klote van gisteren. Heb emmers volgehuild elke keer als het uit was met m'n nu definitieve ex, en zeker ook een paar in 'onze' kroegen. Alsof er een soort ijskoude hand in je nek grijpt op het moment dat alle herinneringen terugkomen. Het schijnt steeds minder te worden, schrale troost nu
Goed dat je je intake gehad hebt, die wachtlijsten blijven toch wel, je bent iig een stukje verder opgeschoven in de rij. Ik moet de eerste intake nog krijgen...
Digitalis, da's waar ook: je cijfers vandaag. Ben benieuwd. En zeker ook naar hoe je date verloopt.
Intiem, lekker joh, 'geen nieuws goed nieuws'. Even rust in de tent. Wat je schrijft over je eindeloos verheugen op iets en dan die koude douche herken ik heel erg. En dan komt 't ook niet meer goed. Afleiding zoeken als het teveel is/wordt moet ik denk ik leren. Lukt niet, het overspoelt en verlamt me. Terwijl ik een ontzettende doener ben, je ziet mij niet gauw een half uur op de bank zitten. Da's deel van het probleem hoor: kan of mag niet genieten met een boek of een film. Maar goed, dit wordt gezeur. Ga maar eens even schoonmaken
Fijne dag allemaal...
Vrije dag en alles gaat erg langzaam en moeizaam. Denk dat de afgelopen werkweek een beetje teveel was. Maar goed, drie dagen bijkomen en zaterdag de hele dag leuke dingen doen met vriendinnen.
Shahla, sorry, ik wist dat niet, van je dochter. Er is in de eerdere (honderden) pagina's vast al veel over geschreven maar heb even de moed niet het terug te zoeken.
Meisje, wat klote van gisteren. Heb emmers volgehuild elke keer als het uit was met m'n nu definitieve ex, en zeker ook een paar in 'onze' kroegen. Alsof er een soort ijskoude hand in je nek grijpt op het moment dat alle herinneringen terugkomen. Het schijnt steeds minder te worden, schrale troost nu
Goed dat je je intake gehad hebt, die wachtlijsten blijven toch wel, je bent iig een stukje verder opgeschoven in de rij. Ik moet de eerste intake nog krijgen...Digitalis, da's waar ook: je cijfers vandaag. Ben benieuwd. En zeker ook naar hoe je date verloopt.
Intiem, lekker joh, 'geen nieuws goed nieuws'. Even rust in de tent. Wat je schrijft over je eindeloos verheugen op iets en dan die koude douche herken ik heel erg. En dan komt 't ook niet meer goed. Afleiding zoeken als het teveel is/wordt moet ik denk ik leren. Lukt niet, het overspoelt en verlamt me. Terwijl ik een ontzettende doener ben, je ziet mij niet gauw een half uur op de bank zitten. Da's deel van het probleem hoor: kan of mag niet genieten met een boek of een film. Maar goed, dit wordt gezeur. Ga maar eens even schoonmaken
Fijne dag allemaal...
vrijdag 4 juli 2008 om 12:03
Waps, mag ik zeggen dat ik je bijdragen enorm waardeer (en van de rest ook, 'feest' van herkenning) en ik een heel positief gevoel bij je heb?
Ja, ik krijg vandaag mijn puntenblad. Ben nerveus. Ik ga ook nog naar die vriend toe. Ik smste dat ik dacht dat ie me zat was, maar hij smste terug (toen lag ik al in coma) 'dan kom je toch nu hierheen'. Normaal waren we zo'n twee tot vier dagen bij elkaar, nu ga ik er om vijf uur heen en morgen gaat hij naar z'n ouders. Hij zegt wel vaak als ik er ben: 'wat leuk dat je hier weer bent' en dan geeftie me een knuffel. Hopelijk doet ie dat nu ook, heb ik even behoefte aan. Ik hoop maar dat ik die twee examens heb gehaald, want anders ben ik denk ik in een kutstemming.
Ja, ik krijg vandaag mijn puntenblad. Ben nerveus. Ik ga ook nog naar die vriend toe. Ik smste dat ik dacht dat ie me zat was, maar hij smste terug (toen lag ik al in coma) 'dan kom je toch nu hierheen'. Normaal waren we zo'n twee tot vier dagen bij elkaar, nu ga ik er om vijf uur heen en morgen gaat hij naar z'n ouders. Hij zegt wel vaak als ik er ben: 'wat leuk dat je hier weer bent' en dan geeftie me een knuffel. Hopelijk doet ie dat nu ook, heb ik even behoefte aan. Ik hoop maar dat ik die twee examens heb gehaald, want anders ben ik denk ik in een kutstemming.
