Psyche
alle pijlers
Borderline en aanverwante zaken II
dinsdag 29 mei 2007 om 22:06
Gaan we hier gewoon vrolijk verder. Ik had net in het andere topic gepost toen ik zag dat we aan de max zaten.Nog als reactie op jou daar intiem:Inderdaad, niet (elke keer) uitspreken tegen je partner. Vooral omdat het in de meeste gevallen van snel voorbijgaande aard is en dan heb je bij je partner weer van alles zitten zaaien wat je dan weer recht moet breien.Het is dan beter af te wachten of het overgaat. Bespreken kan altijd nog.Het vorige topic vind je hier.bewerkt door moderator,
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 27 september 2007 om 23:27
Ehm, zijn gedrag is vooruitgegaan, bedoelde ik eigenlijk. Voorheen bracht zijn komst ook altijd problemen of deed hij heel agressief (vooral verbaal maar ook wel gooien met materiaal) als het niet ging zoals hij wilde. Dat is nu eigenlijk niet meer zo. Qua afstand ben ik er helaas niet op vooruit gegaan. Hij is uiteindelijk ook hier komen wonen en het is hem gelukt een huisje twee straten bij mij vandaan te krijgen. (sinds een jaar)
Het is niet dat we niet met elkaar overweg kunnen of dat we als twee kijvende personen tegenover elkaar staan. Het is meer dat hij volkomen over iemand anders zijn grenzen heen kan walsen en dat zelf niet doorheeft. Daarnaast, als ik een keuze heb, zie ik hem nooit meer. Ik zou dat toejuichen en hem geen seconde missen. Mijn kinderen weten dat. Dat heb ik wel eens gezegd. Ook dat het niet betekent dat zij hem niet mogen zien. Dat mogen ze zelf weten. Het zijn een paar dingen die bij mateloos irriteren. Dat hij zo eenvoudig overal mee weg komt en is gekomen. Dat hij doet alsof het verleden er niet meer toe doet, alsof we met een schone lei vrienden kunnen zijn.
terwijl ik maar moet zien hoe ik alles achter me laat. Jammer dat ik em niet mag wurgen ![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif)
Je stuk over het teveel meegemaakt hebben, ja, zo zie en voel ik het ook. Maar het houden van is dan vooral voor mijn kinderen bestemd. Zover ben ik met vriend nog niet hoor, denk ik tenminste.
Misschien zou ik nog raar staan te kijken als het mis zou lopen en ik het dan ineens besef. (kloppen we even af) Ik denk in elk geval net als jij dat het best mogelijk is van iemand anders meer te houden dan van jezelf.
Zo'n dutje is heerlijk. Ik moet daarna altijd wel weer even op gang komen maar voel me vaak wel beter als ervoor.
Het is niet dat we niet met elkaar overweg kunnen of dat we als twee kijvende personen tegenover elkaar staan. Het is meer dat hij volkomen over iemand anders zijn grenzen heen kan walsen en dat zelf niet doorheeft. Daarnaast, als ik een keuze heb, zie ik hem nooit meer. Ik zou dat toejuichen en hem geen seconde missen. Mijn kinderen weten dat. Dat heb ik wel eens gezegd. Ook dat het niet betekent dat zij hem niet mogen zien. Dat mogen ze zelf weten. Het zijn een paar dingen die bij mateloos irriteren. Dat hij zo eenvoudig overal mee weg komt en is gekomen. Dat hij doet alsof het verleden er niet meer toe doet, alsof we met een schone lei vrienden kunnen zijn.
terwijl ik maar moet zien hoe ik alles achter me laat. Jammer dat ik em niet mag wurgen Je stuk over het teveel meegemaakt hebben, ja, zo zie en voel ik het ook. Maar het houden van is dan vooral voor mijn kinderen bestemd. Zover ben ik met vriend nog niet hoor, denk ik tenminste.
Misschien zou ik nog raar staan te kijken als het mis zou lopen en ik het dan ineens besef. (kloppen we even af) Ik denk in elk geval net als jij dat het best mogelijk is van iemand anders meer te houden dan van jezelf.
Zo'n dutje is heerlijk. Ik moet daarna altijd wel weer even op gang komen maar voel me vaak wel beter als ervoor.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 28 september 2007 om 12:48
Hallo allemaal,
Deze week heb ik een paar keer bij gelezen maar na het lezen van jullie verhalen kan ik soms zo down worden...
Dat ligt aan mezelf natuurlijk, ik probeer mijn 'zorgen' soms gewoon weg te drukken en er niet teveel aan te denken. Maar als ik hier dan lees zijn mijn moeiten er opeens ook weer. Raar hè?! Ik weet dat het niet goed is om ze altijd maar weg te drukken en gewoon door te gaan want ze komen toch terug. Ik moet gewoon een juiste manier vinden om er mee om te gaan, dat kan ik niet alleen, k probeer het al zo lang, maar de stap om (weer) hulp te zoeken is zo groot. K heb zo weinig vertrouwen in de techniek en methodes van sommige hulpverleners.
Na de ruzies met mijn vriend, of beter gezegd na mijn rotbuien, is het nog niet weer geweest zoals het was. Ik heb het gevoel dat ik niet meer verliefd kan zijn en dat terwijl ik echt van hem hou en hij echt ook stapelgek op mij is. Maar ik heb gewoon het gevoel dat ik te 'dip' ben om gewoon gezellig en aardig te doen.
Hebben jullie dat ook wel? Om de kleinste dingen kan ik uit m'n dak gaan zeg...
Ik wil gewoon dat het beter wordt, dat ik weer lief kan zijn en dat ook meen. Ik heb momenten dat ik me overal en aan iedereen kan ergeren. Fiets ik door de stad dan erger ik me nog aan degene die voor me fietst en die ik helemaal niet ken en ook niets verkeerd doet ofzo. Daar baal ik dan weer van. Ik wil een blijmoedig mens zijn en niet zo'n verbitterde oude taart.
Ik wens jullie heel veel sterkte met alles! Kop op! *denkt nu, moet je horen wie het zegt, maar meent het wel*
Deze week heb ik een paar keer bij gelezen maar na het lezen van jullie verhalen kan ik soms zo down worden...
Dat ligt aan mezelf natuurlijk, ik probeer mijn 'zorgen' soms gewoon weg te drukken en er niet teveel aan te denken. Maar als ik hier dan lees zijn mijn moeiten er opeens ook weer. Raar hè?! Ik weet dat het niet goed is om ze altijd maar weg te drukken en gewoon door te gaan want ze komen toch terug. Ik moet gewoon een juiste manier vinden om er mee om te gaan, dat kan ik niet alleen, k probeer het al zo lang, maar de stap om (weer) hulp te zoeken is zo groot. K heb zo weinig vertrouwen in de techniek en methodes van sommige hulpverleners.
Na de ruzies met mijn vriend, of beter gezegd na mijn rotbuien, is het nog niet weer geweest zoals het was. Ik heb het gevoel dat ik niet meer verliefd kan zijn en dat terwijl ik echt van hem hou en hij echt ook stapelgek op mij is. Maar ik heb gewoon het gevoel dat ik te 'dip' ben om gewoon gezellig en aardig te doen.
Hebben jullie dat ook wel? Om de kleinste dingen kan ik uit m'n dak gaan zeg...
Ik wil gewoon dat het beter wordt, dat ik weer lief kan zijn en dat ook meen. Ik heb momenten dat ik me overal en aan iedereen kan ergeren. Fiets ik door de stad dan erger ik me nog aan degene die voor me fietst en die ik helemaal niet ken en ook niets verkeerd doet ofzo. Daar baal ik dan weer van. Ik wil een blijmoedig mens zijn en niet zo'n verbitterde oude taart.
Ik wens jullie heel veel sterkte met alles! Kop op! *denkt nu, moet je horen wie het zegt, maar meent het wel*
zaterdag 29 september 2007 om 16:54
Hallo allemaal!.... Het is al weer jaren geleden dat bij mij de diagnose Borderline is vast gesteld... Ik weet nog dat ik 'blij' was dat het eindelijk een naam had..Anderhalf jaar op de wachtlijst gestaan eer ik deel kon nemen aan de Linehantherapie... Maatschappelijk werk heeft mij hier naar door verwezen..Ik kwam bij haar omdat het niet lekker liep in mijn relatie, ik werd verteerd door jaloezie waar we beide niet mee om konden gaan.. Ik wilde mezelf 'verbeteren' omdat ik niet wilde dat de relatie stuk liep, dat hij ons niet zou verlaten-Ik heb een dochter van negen jaar-...Er volgde twee intensieve jaren en ik kan niet anders zeggen dat het mij veel gebracht heeft.....Ik zit nu twee dagen jullie verhalen te lezen en wat me als eerste opvalt is dat het zo ontzettend herkenbaar is, dat de meeste van jullie het zo goed kunnen verwoorden en dat ik niets terug lees over destructief gedrag (?) of moet ik zeggen'zelfmedicatie', hihi...Ik drink namelijk meer dan goed voor me is of beter gezegd, ik kan geen maat houden.. Dit heeft me-meer dan eens-in de problemen gebracht--> ruzies, vecht+valpartijen, onveilige sex, ...Uit zelfbehoud, houd ik mezelf maar thuis zodat het niet uit de hand loopt... Ik ga er voor nu mee stoppen, ik moet nu wel de deur uit ( een etentje waar ik heel erg tegen op zie)...Groetjes, Abbie
zaterdag 29 september 2007 om 18:05
Search, we zijn inderdaad geen types die juichend in het leven staan. En dat willen we nogal eens graag verbergen. Hier word je er inderdaad weer mee geconfronteerd. Voor mij is dat geen probleem. Ik kan zelf kiezen wanneer ik dat wil en wanneer niet.
Maar ik kan me best voorstellen dat het op je af kan komen.
Vind je jezelf echt verbitterd?
Ik erger me ook wel eens aan mensen als ik me buiten begeef hoor. Maakt het uit, lekker voor je uit mopperen en daarna vergeten. Ik ga niet meer om de kleinste dingen uit mijn dak. Eigenlijk ga ik niet meer zo snel en zo vaak uit mijn dak. Misschien drie keer per jaar dat ik een uitglijer heb. Dan kom ik iemand tegen die op de een of andere manier iets in mij triggert en dan kan ik erg vervelend zijn. Meestal is de andere partij dan net zo vervelend
Wel ben ik elke maand een x aantal dagen down. Zonder de medicijnen waren dat soort dagen dan tien keer zo erg geweest dus wat dat betreft is het zo veel beter.
Maar ik kan me best voorstellen dat het op je af kan komen.
Vind je jezelf echt verbitterd?
Ik erger me ook wel eens aan mensen als ik me buiten begeef hoor. Maakt het uit, lekker voor je uit mopperen en daarna vergeten. Ik ga niet meer om de kleinste dingen uit mijn dak. Eigenlijk ga ik niet meer zo snel en zo vaak uit mijn dak. Misschien drie keer per jaar dat ik een uitglijer heb. Dan kom ik iemand tegen die op de een of andere manier iets in mij triggert en dan kan ik erg vervelend zijn. Meestal is de andere partij dan net zo vervelend
Wel ben ik elke maand een x aantal dagen down. Zonder de medicijnen waren dat soort dagen dan tien keer zo erg geweest dus wat dat betreft is het zo veel beter.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 29 september 2007 om 18:17
Hoi Abbie, in het begin was ik ook 'blij' dat wat ik mankeerde verklaarbaar was. Natuurlijk was het iets in mij en van mij maar het was tenminste niet gemakzucht of luiigheid of wat dan ook waardoor het allemaal niet zo ging als moest. Dat was wel prettig te weten. Ondertussen doet dat het niet meer voor mij. Het is nu gewoon een beperking die ik soms als heel vervelend of frustrerend ervaar.
Wat heb je allemaal kunnen verbeteren door die therapie? En heb je je relatie kunnen redden?
Het verwoorden gaat inderdaad prima. Er mee omgaan lang niet altijd hoor. Destructief gedrag heb ik zeker wel gehad en stiekem nog wel eens maar nu anders en daar schrijf ik nooit over.
Dat was puur iets van mij. Een eenmalige kleine tip van de sluier: zoals sommige mensen het nodige aan alcohol naar binnen gieten als recreatief gebruik, zo grijp ik wel eens naar een joint. Ik heb het beter in de hand dan vroeger. Nu is het gemiddeld eens per maand of minder. Zoals jij schrijft 'ik kan geen maat houden', zo was dat bij mij vroeger. Jij blijft thuis om dingen te voorkomen, ik koop een voorgedraaide zodat het na 1 avond weer klaar is en ik niet weer dagen achter elkaar bezig ben met die troep. Want als het dan op is, na een x aantal dagen, is het wel heel moeilijk niet meteen wéér te gaan halen. Dan ben je namelijk alweer gewend dat je 's avonds neemt. Dat wil ik niet meer. En daarom ook geef ik zo vaak mogelijk niet toe aan de 'zin in'. Ik ben de baas, klaar!
Wat heb je allemaal kunnen verbeteren door die therapie? En heb je je relatie kunnen redden?
Het verwoorden gaat inderdaad prima. Er mee omgaan lang niet altijd hoor. Destructief gedrag heb ik zeker wel gehad en stiekem nog wel eens maar nu anders en daar schrijf ik nooit over.
Dat was puur iets van mij. Een eenmalige kleine tip van de sluier: zoals sommige mensen het nodige aan alcohol naar binnen gieten als recreatief gebruik, zo grijp ik wel eens naar een joint. Ik heb het beter in de hand dan vroeger. Nu is het gemiddeld eens per maand of minder. Zoals jij schrijft 'ik kan geen maat houden', zo was dat bij mij vroeger. Jij blijft thuis om dingen te voorkomen, ik koop een voorgedraaide zodat het na 1 avond weer klaar is en ik niet weer dagen achter elkaar bezig ben met die troep. Want als het dan op is, na een x aantal dagen, is het wel heel moeilijk niet meteen wéér te gaan halen. Dan ben je namelijk alweer gewend dat je 's avonds neemt. Dat wil ik niet meer. En daarom ook geef ik zo vaak mogelijk niet toe aan de 'zin in'. Ik ben de baas, klaar!
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zondag 30 september 2007 om 13:01
We zijn inderdaad vaak niet de allervrolijkste hier nee.. Kan ik ook wel zijn hoor, godzijdank, maar dat kan zo weer omslaan. Ik had ook wel toen ik hier ging schrijven dat ik soms dacht: eigenlijk hoor ik daar niet bij. Een soort ontkenning was er toen. Het lukt nu beter om van een afstandje naar mezelf te kijken. Ik realiseer me dat het soms lijkt of ik niks mankeer maar overall is dat toch wel het geval. Het verbaast me nu niet meer zo. Ik vind het zo fijn dat ik hier een klankbord heb voor de moeilijkheden en dat we zoveel herkenning vinden. Dat is toch lastig bij mensen in je eigen omgeving (en dat wil ik ook niet).Welkom Abbie. Hoe was het etentje? Ik hoop dat het je meeviel..
Linehan is een goeie therapie toch? Ik hoor/ lees wel dat mensen daar goeie handvaten meekrijgen vooral voor de heftige symptomen. Heb jij er veel aan gehad?
Nee, we schrijven er inderdaad zelden over. Nou ja, onze gedachten zijn natuurlijk ook vaak (zelf)destructief. Het is ook geen gedrag om trots op te zijn. Okee, daar komt'ie: Ik drink ook te veel. Niet dagelijks, maar als ik een wijntje neem kan ik het niet bij 1 houden. Terwijl ik ook best wat medicatie gebruik dus niet echt een goeie combinatie.
Een paar jaar geleden was het destructieve veel erger. Ik heb eetproblemen gehad, nu niet meer. Verder heb ik heel veel gefeest toen ik studeerde, veel gerookt en gedronken. Nu heb ik toch een aantal jaar een geregeld leven en doe ik dat niet meer. Ik heb er nog wel een staartje van. Vooral als ik alleen thuis ben zorg ik slecht voor mezelf: bijv. ik kook nooit voor mezelf. Ook door de therapie ben ik er veel meer op gaan letten. Ik heb ook diabetes, dus dan juist moet ik extra goed voor mijn gezondheid zorgen. Dat gaat nu stukken beter. Ik probeer regelmatiger te eten en controleer vaak mijn bloedsuikers. Maar het drinken blijft lastig, want je emoties worden alleen maar heftiger daardoor.
zondag 30 september 2007 om 16:08
Zo zie ik het ook. Je wilt de irl mensen om je heen liever niet lastig vallen of niet teveel met dit soort dingen. Je hebt echter wel een plek of iemand nodig bij wie dat wel kan. Wat dat aangaat, is dit topic een uitkomst.
Het nuttigen van geestverruimende of vertroebelende middelen is inderdaad niet het enige wat zelfdestructief gedrag kan zijn. Gedachten kunnen zeker ook zelfdestructief zijn maar ook hoe je met dingen omgaat. Zoals hoe ik met mijn administratie omga...
Robin, wat je schrijft over het soms slecht voor jezelf zorgen. Dat is wel herkenbaar. Als je alleen bent, lijkt het ineens niet zo belangrijk om goed voor jezelf te zorgen terwijl als er iemand anders is en/of kinderen doe je dat veel beter. Alsof zij de stok achter de deur zijn. Wat ik wel doe als ik alleen ben, dan zorg ik dat ik een kant en klare maaltijd in huis heb. Een left over of iets kant en klaars uit de supermarkt. Dan krijg ik toch een warme hap binnen zonder daar moeite voor te hoeven doen. Even opwarmen en klaar.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
maandag 1 oktober 2007 om 23:12
hallo allemaal, dat is alweer een lange tijd geleden dat ik hier was lijkt wel. Er is volgens mij wel bijna een week voorbij. En een hoop geschreven. Ik zal ondertussen steeds even bij moeten lezen denk ik.
Shahla, ik snap natuurlijk dat uit elkaar zijn geen garantie geeft voor een goede communicatie stroom. Kan me goed voorstellen dat dit veel frustraties geeft.
Daarbij k
Shahla, ik snap natuurlijk dat uit elkaar zijn geen garantie geeft voor een goede communicatie stroom. Kan me goed voorstellen dat dit veel frustraties geeft.
Daarbij k
woensdag 3 oktober 2007 om 04:41
Hoi intiem, vroeg me al af waar je uithing
Je bericht lijkt ineens afgebroken te zijn?
Ja, soms is het erg frustrerend, dat gedoe met ex.
Het is weer de maandelijkse periode bij mij. Dus het klopte wel weer, dat extra lange slapen, dat een beetje in de 'min' gevoel, de pukkels. (die meer op bultjes lijken)
Je bericht lijkt ineens afgebroken te zijn?
Ja, soms is het erg frustrerend, dat gedoe met ex.
Het is weer de maandelijkse periode bij mij. Dus het klopte wel weer, dat extra lange slapen, dat een beetje in de 'min' gevoel, de pukkels. (die meer op bultjes lijken)
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 3 oktober 2007 om 14:57
Hoi meiden,
Ja Intiem, is alles wel okee? Je bent toch niet ineens in slaap gevallen toen je je bericht schreef ;) Ik hoop dat alles goed met je gaat.
Hier een rustige dag. op woensdag ben ik altijd vrij. Dan kan ik even bijkomen van de dinsdag, waarop ik altijd werk. Het weekend voelde ik me erg onrustig, dat heb ik soms een paar dagen. Nu gaat dat wat beter, maar ik ben non-stop aan het denken. Hebben jullie dat nou ook? Mijn hoofd draait echt overuren, dag en nacht. 'S nachts droom ik heel veel en overdag ben ik maar aan het denken, aan 1 stuk door. Dat kost dat ook wel veel energie.
Shahla wat vervelend dat je daar elke maand zo'n last van hebt zeg. Ik herken het van vroeger. Dan zat ik op school soms echt krom op m'n stoel! Nu nooit meer last van gelukkig. Hopelijk voel je je snel wat beter. Wat een saaie dag hé. Nou ja, hier in ieder geval, alleen maar regen wil ook niet helpen!
Ja Intiem, is alles wel okee? Je bent toch niet ineens in slaap gevallen toen je je bericht schreef ;) Ik hoop dat alles goed met je gaat.
Hier een rustige dag. op woensdag ben ik altijd vrij. Dan kan ik even bijkomen van de dinsdag, waarop ik altijd werk. Het weekend voelde ik me erg onrustig, dat heb ik soms een paar dagen. Nu gaat dat wat beter, maar ik ben non-stop aan het denken. Hebben jullie dat nou ook? Mijn hoofd draait echt overuren, dag en nacht. 'S nachts droom ik heel veel en overdag ben ik maar aan het denken, aan 1 stuk door. Dat kost dat ook wel veel energie.
Shahla wat vervelend dat je daar elke maand zo'n last van hebt zeg. Ik herken het van vroeger. Dan zat ik op school soms echt krom op m'n stoel! Nu nooit meer last van gelukkig. Hopelijk voel je je snel wat beter. Wat een saaie dag hé. Nou ja, hier in ieder geval, alleen maar regen wil ook niet helpen!
woensdag 3 oktober 2007 om 15:43
Hoi meiden,
fff, het reageren laat ik even voor wat het is. Ben ziek en heb last van mijn buik. Inhoudelijk komt het wel weer. Fijn dat je een vrije dag hebt Robin. Jammer dat je er dan zo van moet bijtanken. Hee, zet die knop es om in je kop! Niet zoveel denken hoor. Kun je niet iets simpels doen, zoals afwassen, gordijntjes naaien, filmpje kijken, blaadje lezen, wandelen -met regenjas- of wat dan ook om je hoofd te helpen stoppen?? Dat helpt bij mij vaak wel, gewoon wat afleiding zoeken.
Shahla, ik geloof dat Robin het al gevraagd had? Maar heb je wel eens een mirena spiraaltje overwogen? Dit maakt dat je in veel gevallen bijna niet meer menstrueert, maar dus ook dat je geen hormonale cyclus hebt. Misschien heb je dan wel een stuk minder last van PMS?
Ik had enorme ruzie met mijn vriend ten tijde van betreffende berichtje, waardoor ik het niet meer af kon schrijven. Toen ik mijn toetsenbord verplaatste drukte ik op enter. Maar aangezien ruzie in volle gang was heb ik het bericht niet meer afgemaakt. Sorry. Ben dus niet ineens in slaap gevallen.
Ga nu eventjes rustig zitten en diep ademhalen auw.
fff, het reageren laat ik even voor wat het is. Ben ziek en heb last van mijn buik. Inhoudelijk komt het wel weer. Fijn dat je een vrije dag hebt Robin. Jammer dat je er dan zo van moet bijtanken. Hee, zet die knop es om in je kop! Niet zoveel denken hoor. Kun je niet iets simpels doen, zoals afwassen, gordijntjes naaien, filmpje kijken, blaadje lezen, wandelen -met regenjas- of wat dan ook om je hoofd te helpen stoppen?? Dat helpt bij mij vaak wel, gewoon wat afleiding zoeken.
Shahla, ik geloof dat Robin het al gevraagd had? Maar heb je wel eens een mirena spiraaltje overwogen? Dit maakt dat je in veel gevallen bijna niet meer menstrueert, maar dus ook dat je geen hormonale cyclus hebt. Misschien heb je dan wel een stuk minder last van PMS?
Ik had enorme ruzie met mijn vriend ten tijde van betreffende berichtje, waardoor ik het niet meer af kon schrijven. Toen ik mijn toetsenbord verplaatste drukte ik op enter. Maar aangezien ruzie in volle gang was heb ik het bericht niet meer afgemaakt. Sorry. Ben dus niet ineens in slaap gevallen.
Ga nu eventjes rustig zitten en diep ademhalen auw.
woensdag 3 oktober 2007 om 16:32
@Intiem. Balen dat je ziek bent. Nou ja, buiten mis je niks, dat scheelt misschien een klein beetje. Wat rot dat je weer zo'n ruzie had. Inmiddels alweer bijgelegd? Ik hoop het.
Ik doe dat wel hoor, afleiding zoeken. Net even boodschappen gedaan, idd afwasje, beetje aanklooien. Dat helpt altijd wel ja. Ga zo even nog lezen en dan een uurtje slapen (zei ze terwijl ze vanochtend pas om 11 uur op was, schaam). Ik zal het wel nodig hebben.. Beterschap joh.
Ik doe dat wel hoor, afleiding zoeken. Net even boodschappen gedaan, idd afwasje, beetje aanklooien. Dat helpt altijd wel ja. Ga zo even nog lezen en dan een uurtje slapen (zei ze terwijl ze vanochtend pas om 11 uur op was, schaam). Ik zal het wel nodig hebben.. Beterschap joh.
woensdag 3 oktober 2007 om 17:44
Ik was juist om vier uur vannacht alweer wakker. Ben wakker gebleven tot zoon thuis kwam uit school en ben om vijf uur weer opgestaan. Dat viel nog niet mee, ik was ver weg. Had ook een hele drukke droom, moet ik zeggen.
Had de vraag van Robin gelezen, alleen wist ik niet zo goed wat ik daarop terug moest schrijven. Heb wel eens wat over de mirena gelezen maar dat was veelal negatief. Verder lijkt het me doodeng, zo'n ding wat ze bij je in moeten brengen.
WEl lijkt het me verstandig dat ik eens ga bekijken wat ik tegen de PMS kan doen want het is inderdaad best wel funest voor mijn functioneren.
Vroeger krepeerde ik altijd van de pijn en was ik minstens een dag uit de roulatie. De pijn is niet meer zó erg, goed op te vangen met panadols maar uit de roulatie zijn wordt erger.
Intiem, klote dat je ruzie hebt met je vriend. Stiekem dacht ik al zoiets maar dacht later 'ach, het kan van alles geweest zijn'.
Had de vraag van Robin gelezen, alleen wist ik niet zo goed wat ik daarop terug moest schrijven. Heb wel eens wat over de mirena gelezen maar dat was veelal negatief. Verder lijkt het me doodeng, zo'n ding wat ze bij je in moeten brengen.
WEl lijkt het me verstandig dat ik eens ga bekijken wat ik tegen de PMS kan doen want het is inderdaad best wel funest voor mijn functioneren.
Vroeger krepeerde ik altijd van de pijn en was ik minstens een dag uit de roulatie. De pijn is niet meer zó erg, goed op te vangen met panadols maar uit de roulatie zijn wordt erger.
Intiem, klote dat je ruzie hebt met je vriend. Stiekem dacht ik al zoiets maar dacht later 'ach, het kan van alles geweest zijn'.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 4 oktober 2007 om 12:58
Hallo, ik bak er even een kopje koffie bij en dan kom ik weer eens uitgebreid reageren. Kan al wel vertellen dat ik afhaak van de babypijler als de Moderator niet ingrijpt pffffff. Er zitten daar een stel valse sekreten tussen, echt te erg. Sorry hoor dat ik hier kom frusten, maar baal zo van dat moderator beleid. Ik heb in het verleden al eens eerder ruzie gehad met een stel trolsters daaro en toen moderator gevraagd in te grijpen. Waarom zou je je energie daaraan verspillen vraag je je af? Nou, beetje dom en stom, maar ik ben gewoon iemand die vind dat je anderen in hun waarde moet laten. En als anderen dat (naar mijn idee) niet doen, dan werkt dat als een rode lap op een stier. Kan écht niet tegen oneerlijkheid en kattigheid. Ook al is iemands mening nog zo hard de jouwe niet, je kunt proberen die ander te begrijpen en als dat niet lukt, dan is dat jammer. Maar zolang iemand geen vergrijpen pleegt, is dat gewoon pech...Tuurlijk zijn er wel schaduw/grensgevallen, zul je altijd houden ook en dan weet ik ook niet wat ik in zo'n geval zou doen. Maar goed, eerst even koffie. Oh ja, waar ik dan ook zo van baal is dat er al een boel leuke mensen van het forum vertrekken vanwege een handjevol hysterische secreten pffff.
OK Intiem, genoeg nu (**moet je ook niet doen met je koortsige hoofd op een forum hangen, spreekt even zichzelf toe**)
Kan me voorstellen dat het je eng lijkt Shahla (van die mirena). Maar vrouwen die al eens bevallen zijn (jij zelfs twee keer al) die hebben een makkelijkere ingreep, omdat de baarmoedermond al wat zachter/wijder? is Ik heb er toen iig niet veel van gevoeld, zeker geen pijn. Dat in tegenstelling tot vrouwen die nog nooit bevallen zijn. Maar die kunnen van te voren een pilletje krijgen tegen de pijn (soort spierverslapper geloof ik?). Ik heb iig geen cyclus meer. Ik heb wel wat klachten gehad met de mirena (destijds ook een topic over geopend), maar die zijn nu weer helemaal weg. Dus zoals het nu is, vind ik het echt een zeer goed alternatief. Ik hoop dat je iets vindt voor jezelf, want het lijkt me erg vervelend als je er zo door van slag raakt. Heb ik overigens nooit zo gehad. Mijn menstruaties waren altijd vrij licht qua pijn en werden later pas zwaarder.
Hmmm, ben nog steeds niet in orde. Heb nog overal spierpijn en ben stijf en heb een waas om m'n hoofd hangen. Heb ook nog een beetje verhoging. De scherpe pijn in mijn zij lijkt nu wel weg te zijn gelukkig. Alleen zit ik nu tussen echt ziek zijn en beter zijn in en dat is het minst leuke tussenstation haha.
Je zult je slaap inderdaad wel nodig hebben Robin. Ik heb ook van die dagen dat ik gevoelsmatig maar niet bijgeslapen raak.
Ik post dit even, want het staat al uren open, terwijl ik ondertussen op een ander forum zat te frusten. Kannie 2 dingen tegelijk doen he?
OK Intiem, genoeg nu (**moet je ook niet doen met je koortsige hoofd op een forum hangen, spreekt even zichzelf toe**)
Kan me voorstellen dat het je eng lijkt Shahla (van die mirena). Maar vrouwen die al eens bevallen zijn (jij zelfs twee keer al) die hebben een makkelijkere ingreep, omdat de baarmoedermond al wat zachter/wijder? is Ik heb er toen iig niet veel van gevoeld, zeker geen pijn. Dat in tegenstelling tot vrouwen die nog nooit bevallen zijn. Maar die kunnen van te voren een pilletje krijgen tegen de pijn (soort spierverslapper geloof ik?). Ik heb iig geen cyclus meer. Ik heb wel wat klachten gehad met de mirena (destijds ook een topic over geopend), maar die zijn nu weer helemaal weg. Dus zoals het nu is, vind ik het echt een zeer goed alternatief. Ik hoop dat je iets vindt voor jezelf, want het lijkt me erg vervelend als je er zo door van slag raakt. Heb ik overigens nooit zo gehad. Mijn menstruaties waren altijd vrij licht qua pijn en werden later pas zwaarder.
Hmmm, ben nog steeds niet in orde. Heb nog overal spierpijn en ben stijf en heb een waas om m'n hoofd hangen. Heb ook nog een beetje verhoging. De scherpe pijn in mijn zij lijkt nu wel weg te zijn gelukkig. Alleen zit ik nu tussen echt ziek zijn en beter zijn in en dat is het minst leuke tussenstation haha.
Je zult je slaap inderdaad wel nodig hebben Robin. Ik heb ook van die dagen dat ik gevoelsmatig maar niet bijgeslapen raak.
Ik post dit even, want het staat al uren open, terwijl ik ondertussen op een ander forum zat te frusten. Kannie 2 dingen tegelijk doen he?
donderdag 4 oktober 2007 om 14:06
Soms neemt een ander topic je even in beslag. Heb ik ook wel eens
Mijn menstruaties zijn vanaf het begin problematisch geweest. En ik herken nu ook meer een voorafgaand patroon van oververmoeidheid, meestal ook wat minder vrolijk in mijn vel, sneller van slag en tot minder in staat. En als het zover is veel pijn. Ik red het niet zonder panadols de eerste twee dagen. Sneller zweten, behoorlijk moe enzo. De stemming is dan wel weer ietsje stabieler, meestal. Ik had al wel gelezen dat antidepressiva kunnen helpen, tja, die slik ik al vier jaar. Je zou dan veel water moeten drinken, zoutarmer eten, minder kant - en klare maaltijden, geen koffie/thee of cola, minder suiker, dat soort dingen. Ik ga dat proberen voor de volgende ongesteldheid. Kijken of ik verschil merk.
Jij beterschap!! Ziek zijn is net zo vervelend als ongesteld zijn. Ben dan eigenlijk ook altijd een beetje ziek als ik het zo bekijk.
Ga nu even een dutje doen want ik heb vanmorgen gewerkt, ondanks het maandelijkse gedoe en daarna met de honden gewandeld en ik heb het qua energie wel ff gehad.
Mijn menstruaties zijn vanaf het begin problematisch geweest. En ik herken nu ook meer een voorafgaand patroon van oververmoeidheid, meestal ook wat minder vrolijk in mijn vel, sneller van slag en tot minder in staat. En als het zover is veel pijn. Ik red het niet zonder panadols de eerste twee dagen. Sneller zweten, behoorlijk moe enzo. De stemming is dan wel weer ietsje stabieler, meestal. Ik had al wel gelezen dat antidepressiva kunnen helpen, tja, die slik ik al vier jaar. Je zou dan veel water moeten drinken, zoutarmer eten, minder kant - en klare maaltijden, geen koffie/thee of cola, minder suiker, dat soort dingen. Ik ga dat proberen voor de volgende ongesteldheid. Kijken of ik verschil merk.
Jij beterschap!! Ziek zijn is net zo vervelend als ongesteld zijn. Ben dan eigenlijk ook altijd een beetje ziek als ik het zo bekijk.
Ga nu even een dutje doen want ik heb vanmorgen gewerkt, ondanks het maandelijkse gedoe en daarna met de honden gewandeld en ik heb het qua energie wel ff gehad.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 4 oktober 2007 om 14:16
Shahla, fijn om te horen dat je me missen zal. Ik ga niet weg hoor, ik ga misschien alleen de babypijler in de ban doen. Echt waar, het haalt het slechtste in me naar boven om inhoudelijk te reageren op dat gezwam. Moet ik voor mijn eigen bloeddruk maar gewoon niet meer doen (ach wat, voor vandaag mag het nog, maar dan ga ik ook écht de relnicht uithangen haha. Alles onder het mom van ben toch ziek)
Ik ben benieuwd of je veel verschil zult merken van een plotseling dieet dat gelijk ook weer stopt na je menstruatie. Ik denk (wéét) dat voeding verschil kan uitmaken, maar ik denk dat je de meeste effecten toch pas op langere termijn zult scoren. Je zou je zelfs slechter kunnen voelen, als je plotseling stopt met suiker, koffie, cola etc. Daar zitten toch allemaal pepmiddelen in die echt een ontwenningsfase nodig hebben.
Ik gebruik zelf sinds een 3/4 jaar weinig zuivel meer. Het gebeurt nog wel eens en dat (de consequenties) neem ik dan op de koop toe. Maar verder merk ik er heel veel positieve dingen van. Ietsjes meer energie (kan ik over een lange tijd genomen wel waarnemen), maar bovenal rustige darmen en huid. Vooral mijn buik is lekker rustig, ik heb minder ontstekingen en mijn gezicht is veel egaler. Als ik -zoals vorige week- veel melk heb gedronken, heb ik gelijk enorme abces achtige puisten en ontstekingen. Dit is een ernome eye opener geweest voor mij en ik kan mijn huidtherapeute niet genoeg bedanken.
Weer even spieken hoor, zit in mijn pyjama echt met rode (koorst) konen driftig te doen achter deze computer. Tis maar goed dat niemand mij ziet haha.
Ik ben benieuwd of je veel verschil zult merken van een plotseling dieet dat gelijk ook weer stopt na je menstruatie. Ik denk (wéét) dat voeding verschil kan uitmaken, maar ik denk dat je de meeste effecten toch pas op langere termijn zult scoren. Je zou je zelfs slechter kunnen voelen, als je plotseling stopt met suiker, koffie, cola etc. Daar zitten toch allemaal pepmiddelen in die echt een ontwenningsfase nodig hebben.
Ik gebruik zelf sinds een 3/4 jaar weinig zuivel meer. Het gebeurt nog wel eens en dat (de consequenties) neem ik dan op de koop toe. Maar verder merk ik er heel veel positieve dingen van. Ietsjes meer energie (kan ik over een lange tijd genomen wel waarnemen), maar bovenal rustige darmen en huid. Vooral mijn buik is lekker rustig, ik heb minder ontstekingen en mijn gezicht is veel egaler. Als ik -zoals vorige week- veel melk heb gedronken, heb ik gelijk enorme abces achtige puisten en ontstekingen. Dit is een ernome eye opener geweest voor mij en ik kan mijn huidtherapeute niet genoeg bedanken.
Weer even spieken hoor, zit in mijn pyjama echt met rode (koorst) konen driftig te doen achter deze computer. Tis maar goed dat niemand mij ziet haha.
donderdag 4 oktober 2007 om 18:40
Ja zou je ze achter het behang willen plakken daar intiem? Ik heb geen idee, ben niet zo van het baby-forum Maar ik lees ook wel eens wat en peer hem gauw weer als mensen geen respect voor elkaar hebben. Ik heb dan ook de neiging me ermee te gaan bemoeien en me erg op te winden..
De mirena is voor mij ook echt een uitkomst. Nergens meer last van. Omdat ik geen kinderen heb was het plaatsen voor mij wel echt een hel, ondanks pijnstillers vooraf. Dus kijk niet echt uit naar het vervangen over een jaar brr. Maar 2 vriendinnen die al een kind hebben vonden het plaatsen echt een eitje, dat schijnt echt verschil te maken.
Vandaag naar therapie geweest. Genoeg weer om over na te denken. Alleen ik zou zo graag eevn goed willen janken maar het lijkt net of het helemaal vast zit van binnen, dus het blijft zitten. Misschien kennen jullie dat?
Gauw weer meer.
liefs Robin
Maar ik lees ook wel eens wat en peer hem gauw weer als mensen geen respect voor elkaar hebben. Ik heb dan ook de neiging me ermee te gaan bemoeien en me erg op te winden.. De mirena is voor mij ook echt een uitkomst. Nergens meer last van. Omdat ik geen kinderen heb was het plaatsen voor mij wel echt een hel, ondanks pijnstillers vooraf. Dus kijk niet echt uit naar het vervangen over een jaar brr. Maar 2 vriendinnen die al een kind hebben vonden het plaatsen echt een eitje, dat schijnt echt verschil te maken.
Vandaag naar therapie geweest. Genoeg weer om over na te denken. Alleen ik zou zo graag eevn goed willen janken maar het lijkt net of het helemaal vast zit van binnen, dus het blijft zitten. Misschien kennen jullie dat?
Gauw weer meer.
liefs Robin
donderdag 4 oktober 2007 om 19:51
Lieve robin, ik wou datik je kon helpen janken. Wat dat betreft heeft de zwangerschap (en krijgen van kind) veel invloed gehad. Ik kan nu werkelijk om alles janken. Maar het gevoel dat je zo graag wilt, maar dat de brok in je keel het lijkt te belemmeren herken ik wel degelijk. Ten minste, ik voel dat in mijn keel. Mijn zusje in haar buik. Maar als ik blokkeer, zit het gevoel erg hoog (keel dus) en grijpt het me bijna aan (vliegt het me bijna naar de keel). Wat een toepasselijke uitspraken toch. Haptotherapie is niet voor niets uitgevonden.
Als je graag wil huilen (huil je uberhaupt wel eens of lukt dat bijna nooit?) kun je proberen dieper in dat gevoel te gaan zitten. Bij mij luktte dat wel door het een beetje te forceren (op een voor mij veilige manier) door erover te schrijven. Je kunt dan ook stoppen met schrijven als het teveel wordt. Ik heb wel eens avondenlang over een paar zinnetjes hele avonden zitten druppen boven mijn papier. Maar ik was allang blij dat ik kennelijk iets kon voelen. In de veiligheid van alleen te zijn. Anderen vinden dit misschien juist fijner om dit samen te doen. Ik weet niet wat voor jou het beste werkt. Dat zal zich de komende tijd wel uitwijzen Robin. Je bent volgens mij hart op weg naar wat goede doorbreek momenten met therapie? Erg zwaar denk ik, maar ook erg goed! Als je het maar met de goede begeleiding doet. Maar volgens mij heb je vertrouwen in je peut, dus dan komt het vast goed!
Knuffel
Als je graag wil huilen (huil je uberhaupt wel eens of lukt dat bijna nooit?) kun je proberen dieper in dat gevoel te gaan zitten. Bij mij luktte dat wel door het een beetje te forceren (op een voor mij veilige manier) door erover te schrijven. Je kunt dan ook stoppen met schrijven als het teveel wordt. Ik heb wel eens avondenlang over een paar zinnetjes hele avonden zitten druppen boven mijn papier. Maar ik was allang blij dat ik kennelijk iets kon voelen. In de veiligheid van alleen te zijn. Anderen vinden dit misschien juist fijner om dit samen te doen. Ik weet niet wat voor jou het beste werkt. Dat zal zich de komende tijd wel uitwijzen Robin. Je bent volgens mij hart op weg naar wat goede doorbreek momenten met therapie? Erg zwaar denk ik, maar ook erg goed! Als je het maar met de goede begeleiding doet. Maar volgens mij heb je vertrouwen in je peut, dus dan komt het vast goed!
Knuffel
donderdag 4 oktober 2007 om 20:59
Wat een lieve woorden: ik kan er niet van huilen maar voel wel dat het me goed doet, dankje Intiem. In hele kleine stapjes ben ik wel op de goeie weg ja. Ik huil wel makkelijk om anderen, om onze kids bijv., als daar iets mee is, of dingen op tv. Maar om mezelf niet. Ik kan wel eens huilen, maar dan is het vaak uit machteloosheid of woede. Dat is heel anders dan echt verdriet. Dat leer ik nu ook te onderscheiden in therapie. Het is nu zaak om vaker dat echte verdriet te gaan voelen en aan echte verwerking te komen. Maar die stap blijkt enorm moeilijk te zijn voor me. Zelden is het er en dan erg kort. Ik schrijf wel regelmatig maar kan er nog moelijk woorden aan geven, ik ga dan gauw in het algemene.
Vandaag ging het ook over mijn lage zelfbeeld. ik denk vaak zo slecht over mezelf en ga er nog te veel van uit dat het waar is. Ook bij jullie heb ik het gevoel dat jullie vast veel leuker, liever, slimmer, kortom 'beter' zijn dan ik. Als ze me echt zouden kennen zouden ze wel afhaken denk ik dan. Terwijl ik 'verstandelijk' weet dat veel mensen me echt een leuke meid vinden.
Ik heb veel vertrouwen in mijn therapeut, maar ben nog steeds bang voor haar afwijzing. Dat is iets wat terugkerend tussen ons in staat. Dat bespreken we ook, maar is nogal hardnekkig. Een belangrijk thema, wat dus ook hier terugkomt en ook in mijn relatie, of met familie/ vrienden. Maar het speelt zich allemaal af in mijn hoofd en dat is zo vermoeiend. Deze pijn is voor mij vaak nog veel zwaarder dan de lichamelijke pijnklachten die ik heb.
Thanks.
Vandaag ging het ook over mijn lage zelfbeeld. ik denk vaak zo slecht over mezelf en ga er nog te veel van uit dat het waar is. Ook bij jullie heb ik het gevoel dat jullie vast veel leuker, liever, slimmer, kortom 'beter' zijn dan ik. Als ze me echt zouden kennen zouden ze wel afhaken denk ik dan. Terwijl ik 'verstandelijk' weet dat veel mensen me echt een leuke meid vinden.
Ik heb veel vertrouwen in mijn therapeut, maar ben nog steeds bang voor haar afwijzing. Dat is iets wat terugkerend tussen ons in staat. Dat bespreken we ook, maar is nogal hardnekkig. Een belangrijk thema, wat dus ook hier terugkomt en ook in mijn relatie, of met familie/ vrienden. Maar het speelt zich allemaal af in mijn hoofd en dat is zo vermoeiend. Deze pijn is voor mij vaak nog veel zwaarder dan de lichamelijke pijnklachten die ik heb.
Thanks.
donderdag 4 oktober 2007 om 22:38
Mooi dat je sowieso op dit topic blijft, Intiem, want we zijn hier gezellig met zijn drietjes, ook al voelen we ons niet altijd even gezellig en dan is het erg jammer als je zou gaan. Ja, ik zou je wel missen dus niks ervan dat je wegblijft 
Ik had het zo gelezen dat je of bv. die dingen, als doorgaans je pms begint, niet neemt of veel en veel minder. Cola drink ik sowieso al nooit. Zuivel neem ik vrij weinig. Meestal een beetje melk in de thee en ik drink misschien drie kopjes thee per maand, soms een toetje en wel eens kaas op brood (telt dat ook?) maar dat is het wel zo'n beetje. Ik denk niet dat ik ineens zonder cappuccino met suiker kan hoor. Hoogstens minderen. Zo heb ik vanmorgen geheel tegen mijn gewoonte in op een werkmorgen alleen thuis een kopje koffie gehad. Op het werk zat ik aan de thee en dat zegt wel wat. Verder wordt voldoende beweging aangeraden. Bv. drie keer per week een half uur wandelen. Nou, met de honden kom ik ook wel in die richting. Dus, ik verwacht geen wonderen. Als ik dit probeer en ik merk geen verschil, ga ik het toch eens aan de huisarts voorleggen.
Jij zegt al echt rustigheid op te merken door het bijna totale gebrek aan zuivel. Helaas werkt dat bij mij dan niet omdat ik het ook niet erg veel binnen krijg. Als ik ongesteld ben, zijn mijn darmen echt een beetje overstuur en de acné komt al dagen van te voren op. Alleen dan niet in de vorm van kleine pukkeltjes maar een paar duidelijk zichtbare rode bultjes. Het is gelukkig niet elke maand raak met die bultjes want het duurt soms best lang voor ze weg zijn. Het zullen toch hormonen met overproductie van de talgklieren zijn die de hele zaak ontregelen. Geen idee of dat van mij ook een beetje op een vorm van een ontsteking duidt. In elk geval denk ik wel dat ik een duidelijk geval van pms heb en een gemiddeld zware menstruatie. Duurt meestal wel een week met aardig wat bloedverlies en aardig wat pijn. Heb ik dat!
Fijn dat je huidtherapeut je verlost heeft van de ontstekingen en absessen en andere kwalijke ontsierende verschijningen in je gezicht.
Ik had het zo gelezen dat je of bv. die dingen, als doorgaans je pms begint, niet neemt of veel en veel minder. Cola drink ik sowieso al nooit. Zuivel neem ik vrij weinig. Meestal een beetje melk in de thee en ik drink misschien drie kopjes thee per maand, soms een toetje en wel eens kaas op brood (telt dat ook?) maar dat is het wel zo'n beetje. Ik denk niet dat ik ineens zonder cappuccino met suiker kan hoor. Hoogstens minderen. Zo heb ik vanmorgen geheel tegen mijn gewoonte in op een werkmorgen alleen thuis een kopje koffie gehad. Op het werk zat ik aan de thee en dat zegt wel wat. Verder wordt voldoende beweging aangeraden. Bv. drie keer per week een half uur wandelen. Nou, met de honden kom ik ook wel in die richting. Dus, ik verwacht geen wonderen. Als ik dit probeer en ik merk geen verschil, ga ik het toch eens aan de huisarts voorleggen.
Jij zegt al echt rustigheid op te merken door het bijna totale gebrek aan zuivel. Helaas werkt dat bij mij dan niet omdat ik het ook niet erg veel binnen krijg. Als ik ongesteld ben, zijn mijn darmen echt een beetje overstuur en de acné komt al dagen van te voren op. Alleen dan niet in de vorm van kleine pukkeltjes maar een paar duidelijk zichtbare rode bultjes. Het is gelukkig niet elke maand raak met die bultjes want het duurt soms best lang voor ze weg zijn. Het zullen toch hormonen met overproductie van de talgklieren zijn die de hele zaak ontregelen. Geen idee of dat van mij ook een beetje op een vorm van een ontsteking duidt. In elk geval denk ik wel dat ik een duidelijk geval van pms heb en een gemiddeld zware menstruatie. Duurt meestal wel een week met aardig wat bloedverlies en aardig wat pijn. Heb ik dat!
Fijn dat je huidtherapeut je verlost heeft van de ontstekingen en absessen en andere kwalijke ontsierende verschijningen in je gezicht.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 4 oktober 2007 om 22:43
donderdag 4 oktober 2007 om 22:55
Robin,ik denk dat wij jou al heel wat beter kennen dan we hadden geweten als we je irl kenden. Meestal laat je op een forum meer los dan irl. Dat is bij mij zeker zo. Altijd zeggen het gaat prima of op zijn negatiefst 'het gaat wel' en vaak maar een lief glimlachje opzetten. Het is niet vaak dat ik het achterste van mijn tong laat zien. En zoals ik jou hier lees, lijk jij mij een prima meid. Ik geloof er niks van dat ik leuker of wat dan ook beter dan jou zou zijn.
Wie weet ben ik wel veel minder leuk dan jou en véél onnozeler :P
Gelukkig geef je al aan dat je dat jezelf een beetje wijs zit te maken.
Ik kan ook niet zomaar huilen hoor. Dan moet er echt wat aan de hand zijn en hebben die spanningen al een paar dagen zich behoorlijk zitten opstapelen. Zoals toen mijn zoon in het ziekenhuis terecht kwam (paar jaar geleden) omdat een vrachtwagen over zijn voet was gereden. Een paar dagen later kon ik pas eens lekker er om janken. Bovendien kreeg ik toen ook een soort spit in mijn rug. Puur omdat het op de één of andere manier niet goed naar buiten kan. Dat we dat zelf niet goed kunnen en dat het lichaam het dan van pure ellende zelf maar regelt.
Verder kan ik alleen maar huilen als ik iets zieligs zie op tv of youtube en me dat onbewust of bewust herinnert aan iets wat ik 'herken' wat bij mij gevoelig ligt. Wie weet huil jij dan eigenlijk toch ook wel om jezelf, zelfs als je eigenlijk aan het meeleven bent met een ander. Kan dat niet ook zo zijn? Dat je dat niet goed doorhebt?
Geestelijke pijn is net zo zwaar als lichamelijke en soms zelfs zwaarder. Omdat het soms moeilijker aan te wijzen is, te benoemen waar het nu exact aan ligt. Als ik me wat down voel, ga ik soms expres zielige dingen bekijken. Kan ik ff lekker (mee)janken. Lucht op. Naar mijn idee verwerk ik dan wel. Maar wat jij zei, dat het ook kan zijn dat je helemaal niet aan het verwerken bent maar meer met die ander, bekend of niet, meeleeft. Dat zet me ook wel even aan het denken.
Over afhaken gesproken. Ben wel eens afgehaakt in vriendschappen. En dat is ook wel gebeurd terwijl dat helemaal niet aan de ander lag. Met andere woorden, als mensen bij jou wel eens afgehaakt zijn, hoeft dat niet te betekenen dat het altijd aan jou heeft gelegen hoor. Soms ligt het ook bij die persoon zelf!
In elk geval
Wie weet ben ik wel veel minder leuk dan jou en véél onnozeler :P
Gelukkig geef je al aan dat je dat jezelf een beetje wijs zit te maken.
Ik kan ook niet zomaar huilen hoor. Dan moet er echt wat aan de hand zijn en hebben die spanningen al een paar dagen zich behoorlijk zitten opstapelen. Zoals toen mijn zoon in het ziekenhuis terecht kwam (paar jaar geleden) omdat een vrachtwagen over zijn voet was gereden. Een paar dagen later kon ik pas eens lekker er om janken. Bovendien kreeg ik toen ook een soort spit in mijn rug. Puur omdat het op de één of andere manier niet goed naar buiten kan. Dat we dat zelf niet goed kunnen en dat het lichaam het dan van pure ellende zelf maar regelt.
Verder kan ik alleen maar huilen als ik iets zieligs zie op tv of youtube en me dat onbewust of bewust herinnert aan iets wat ik 'herken' wat bij mij gevoelig ligt. Wie weet huil jij dan eigenlijk toch ook wel om jezelf, zelfs als je eigenlijk aan het meeleven bent met een ander. Kan dat niet ook zo zijn? Dat je dat niet goed doorhebt?
Geestelijke pijn is net zo zwaar als lichamelijke en soms zelfs zwaarder. Omdat het soms moeilijker aan te wijzen is, te benoemen waar het nu exact aan ligt. Als ik me wat down voel, ga ik soms expres zielige dingen bekijken. Kan ik ff lekker (mee)janken. Lucht op. Naar mijn idee verwerk ik dan wel. Maar wat jij zei, dat het ook kan zijn dat je helemaal niet aan het verwerken bent maar meer met die ander, bekend of niet, meeleeft. Dat zet me ook wel even aan het denken.
Over afhaken gesproken. Ben wel eens afgehaakt in vriendschappen. En dat is ook wel gebeurd terwijl dat helemaal niet aan de ander lag. Met andere woorden, als mensen bij jou wel eens afgehaakt zijn, hoeft dat niet te betekenen dat het altijd aan jou heeft gelegen hoor. Soms ligt het ook bij die persoon zelf!
In elk geval
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 4 oktober 2007 om 23:10
Diagnose Shahla? Sterkte!
Ik ga ook zo slapen, heb m'n gerel beeindigd. Leidde toch nergens toe, want iedereen vindt eigenlijk van begin af aan wat ze nu nog steeds vinden (incl. mezelf, alleen nu nog een grammetje sterker).
Robin, ik geloof er niks van dat wij leuker zijn dan jij! Jij bent nl. net zo leuk als wij : )
Kom op meisje, doe dit jezelf niet aan! Kweet, makkelijk praten maar toch.
Huilen, hmmm, is er bij mij een sluis losgetrokken? Op tv zit ik onderhand series elke 5 minuten met opwellende tranen de meest domme dingen te kijken. Zelfs de reclames maken dat ik met een brok in mijn keel zit. Overdrijven is ook een vak hoor. Zo kan je jaren niet huilen en zo ben je een groot jankwijf. Gelukkig kan ik me goed inhouden en merkt niemand het. Maar als ik maar ergens aan denk, kunnen de tranen al over mijn wangen lopen. Als ik op straat loop en ik hoor in de verte een sirene, ben ik al bijna aan het janken. Ik zit doorlopend in andermans emotie lijkt wel (die van rouwende achterblijvende partner/ouder/whatever, vul het maar in bij een sirene).
Als het mezelf betreft kan ik ook erg slecht huilen (behalve als ik erg gefrustreerd/boos/kwaad enzo ben). Maar andermans sores zijn voor mij genoeg om mijn persoonlijke emoties toch te kunnen ontladen. En ik denk dat het ergens wel klopt dat als je huilt om anderen, dat dat ook zegt dat het jou om wat voor reden dan ook raakt. Misschien huil je dan ook een klein stukje om jezelf? Dus wees ook een beetje blij met je tranen voor een ander Robin, het is misschien meer dan je denkt.
Ik ga ook zo slapen, heb m'n gerel beeindigd. Leidde toch nergens toe, want iedereen vindt eigenlijk van begin af aan wat ze nu nog steeds vinden (incl. mezelf, alleen nu nog een grammetje sterker).
Robin, ik geloof er niks van dat wij leuker zijn dan jij! Jij bent nl. net zo leuk als wij : )
Kom op meisje, doe dit jezelf niet aan! Kweet, makkelijk praten maar toch.
Huilen, hmmm, is er bij mij een sluis losgetrokken? Op tv zit ik onderhand series elke 5 minuten met opwellende tranen de meest domme dingen te kijken. Zelfs de reclames maken dat ik met een brok in mijn keel zit. Overdrijven is ook een vak hoor. Zo kan je jaren niet huilen en zo ben je een groot jankwijf. Gelukkig kan ik me goed inhouden en merkt niemand het. Maar als ik maar ergens aan denk, kunnen de tranen al over mijn wangen lopen. Als ik op straat loop en ik hoor in de verte een sirene, ben ik al bijna aan het janken. Ik zit doorlopend in andermans emotie lijkt wel (die van rouwende achterblijvende partner/ouder/whatever, vul het maar in bij een sirene).
Als het mezelf betreft kan ik ook erg slecht huilen (behalve als ik erg gefrustreerd/boos/kwaad enzo ben). Maar andermans sores zijn voor mij genoeg om mijn persoonlijke emoties toch te kunnen ontladen. En ik denk dat het ergens wel klopt dat als je huilt om anderen, dat dat ook zegt dat het jou om wat voor reden dan ook raakt. Misschien huil je dan ook een klein stukje om jezelf? Dus wees ook een beetje blij met je tranen voor een ander Robin, het is misschien meer dan je denkt.
