Psyche
alle pijlers
Borderline en aanverwante zaken II
dinsdag 29 mei 2007 om 22:06
Gaan we hier gewoon vrolijk verder. Ik had net in het andere topic gepost toen ik zag dat we aan de max zaten.Nog als reactie op jou daar intiem:Inderdaad, niet (elke keer) uitspreken tegen je partner. Vooral omdat het in de meeste gevallen van snel voorbijgaande aard is en dan heb je bij je partner weer van alles zitten zaaien wat je dan weer recht moet breien.Het is dan beter af te wachten of het overgaat. Bespreken kan altijd nog.Het vorige topic vind je hier.bewerkt door moderator,
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif){kind=small}
zaterdag 3 november 2007 om 14:26
Hallo meiden,
Hoe istie?
Kom net van de kapper vandaan. Mijn steile pruikje heeft nu krullen.
Straks nog boodschappen doen en dan geloof ik het wel weer voor vandaag.
Wat ik bedoel met administratie is vrij breed. Het zijn niet alleen de rekeningen. Het is het hele papierzootje. Ik heb ook nog met instanties te maken en die willen ook wel eens wat. Het invullen van formulieren, moeten ergens een kopie van hebben. Het is meestal een cyclus. Je vraagt iets aan en daarna moet je steeds weer wat inleveren dus het is een voortdurend komen van enveloppen. Ben je er bijna doorheen of is de termijn van een regeling weer verlopen, kun je weer van voren af aan beginnen door bv. opnieuw aanvragen of opnieuw moeten leveren van financiële overzichten..
Daarbij reken ik telefoontjes plegen voor het vervangen van ramen, het laten opmaken van de schade van mijn bromfiets (moet ik dat zware ding dus ook weer naar die winkel brengen) e.d. ook als bijbehorend.
Hoe istie?
Kom net van de kapper vandaan. Mijn steile pruikje heeft nu krullen.
Straks nog boodschappen doen en dan geloof ik het wel weer voor vandaag.
Wat ik bedoel met administratie is vrij breed. Het zijn niet alleen de rekeningen. Het is het hele papierzootje. Ik heb ook nog met instanties te maken en die willen ook wel eens wat. Het invullen van formulieren, moeten ergens een kopie van hebben. Het is meestal een cyclus. Je vraagt iets aan en daarna moet je steeds weer wat inleveren dus het is een voortdurend komen van enveloppen. Ben je er bijna doorheen of is de termijn van een regeling weer verlopen, kun je weer van voren af aan beginnen door bv. opnieuw aanvragen of opnieuw moeten leveren van financiële overzichten..
Daarbij reken ik telefoontjes plegen voor het vervangen van ramen, het laten opmaken van de schade van mijn bromfiets (moet ik dat zware ding dus ook weer naar die winkel brengen) e.d. ook als bijbehorend.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 3 november 2007 om 15:55
Triptanen, zoals Imigran, werken ook op het serotonine systeem. Er wordt vaak gemeld dat dit kan leiden tot het serotonine syndroom (in combi met een SSRI), maar technisch is dat volgens mij uitgesloten...maar goed: niet samen innemen.
Je kunt voorstellen dat andere zaken die op serotonine werken, migraine kunnen voorkomen of juist verergeren.
zondag 4 november 2007 om 14:53
Shahla, ben je blij met je nieuwe looks? Is je kapsel leuk geworden? Misschien ken je een BN-er die het ook heeft om een idee te krijgen?
Intiem, ik hoop dat je een hele leuke verjaardag hebt gehad. Gezellig, maar niet te druk zodat het stress geeft, en met alleen maar lieve mensen om je heen!
Met mij gaat het redelijk. Ik voel me wel wat onrustig in mijn hoofd (dan weer hyper, dan weer depri) en lichamelijk niet zo fit vandaag, gisteren ging het wel beter. Toen ben ik met de jongste naar 'Alles is liefde' geweest, echt een superleuke film! Was ook heel gezellig saampjes.
Maar er is nog wat leuks: morgen ga ik een paar dagen weg met mijn lover. We hebben een studio gehuurd in Egmond. Heerlijk hoor. We zijn daar al vaker geweest. lekker een beetje over het strand lopen, slapen, lezen, ergens eten. We hebben het van mn ouders gekregen, die vonden dat we daar wel aan toe waren, samen een paar daagjes weg.. Ik ga proberen alles van me af te zetten. Voor zover dat lukt, want ik vrees dat ik mezelf mee neem!
Ik ben er dus een paar dagen niet, maar daarna vanzelf weer van de partij. We hebben daar ook geen internet dus zal jullie missen! Rustig aan allemaal en tot snel,
liefs Robin
Intiem, ik hoop dat je een hele leuke verjaardag hebt gehad. Gezellig, maar niet te druk zodat het stress geeft, en met alleen maar lieve mensen om je heen!
Met mij gaat het redelijk. Ik voel me wel wat onrustig in mijn hoofd (dan weer hyper, dan weer depri) en lichamelijk niet zo fit vandaag, gisteren ging het wel beter. Toen ben ik met de jongste naar 'Alles is liefde' geweest, echt een superleuke film! Was ook heel gezellig saampjes.
Maar er is nog wat leuks: morgen ga ik een paar dagen weg met mijn lover. We hebben een studio gehuurd in Egmond. Heerlijk hoor. We zijn daar al vaker geweest. lekker een beetje over het strand lopen, slapen, lezen, ergens eten. We hebben het van mn ouders gekregen, die vonden dat we daar wel aan toe waren, samen een paar daagjes weg.. Ik ga proberen alles van me af te zetten. Voor zover dat lukt, want ik vrees dat ik mezelf mee neem!
Ik ben er dus een paar dagen niet, maar daarna vanzelf weer van de partij. We hebben daar ook geen internet dus zal jullie missen! Rustig aan allemaal en tot snel,
liefs Robin
zondag 4 november 2007 om 20:07
Wauw Robin, heel veel rust en plezier daar......De film is een aanrader? Wil er zelf ook nog een keer heen. We horen gauw wel weer van je....
shahla, krullen? Gedurfd van steil naar krullen...kun je zo lekker van opknappen, even naar de kapper.
Itiem, hoop dat je een leuke verjaardag hebt gehad!!!
Ik ben gestopt met de AD, veel te veel last van de bijwerkingen. Gisteren echt een hele beroerde dag. Kreeg op een gegeven moment stroomstoten die langzaam van mijn tenen optrokken naar mijn hoofd, een heel naar gevoel. Daarnaast misselijk, totaal geen eetlust, migraine, suizen in mijn hoofd, angstig en paniekerig. Voel het nu ook nog wel, maar een stuk minder en dat gaat ook voorbij. Morgen mijn huisarts maar even bellen. Ik ben er eigenlijk ook van overtuigd dat ik meer overspannen ben, dan depressief en daar zijn weer andere middelen voor. En ik heb heel lang heel slecht geslapen, dan liever daar iets voor dan iets slikken waarvan ik niet eens weet of het gaat werken en wat zoveel bijwerkingen heeft.
tot zover, veel liefs allemaal
shahla, krullen? Gedurfd van steil naar krullen...kun je zo lekker van opknappen, even naar de kapper.
Itiem, hoop dat je een leuke verjaardag hebt gehad!!!
Ik ben gestopt met de AD, veel te veel last van de bijwerkingen. Gisteren echt een hele beroerde dag. Kreeg op een gegeven moment stroomstoten die langzaam van mijn tenen optrokken naar mijn hoofd, een heel naar gevoel. Daarnaast misselijk, totaal geen eetlust, migraine, suizen in mijn hoofd, angstig en paniekerig. Voel het nu ook nog wel, maar een stuk minder en dat gaat ook voorbij. Morgen mijn huisarts maar even bellen. Ik ben er eigenlijk ook van overtuigd dat ik meer overspannen ben, dan depressief en daar zijn weer andere middelen voor. En ik heb heel lang heel slecht geslapen, dan liever daar iets voor dan iets slikken waarvan ik niet eens weet of het gaat werken en wat zoveel bijwerkingen heeft.
tot zover, veel liefs allemaal
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
maandag 5 november 2007 om 14:22
Ben zeker blij met mijn 'nieuwe' haar. Jaren geleden had ik één of twee keer per jaar permanent. Tot op een dag een kapper zei 'nee, als ik nu permanent bij je zet, ben ik bang dat dat verkeerd gaat'. Mijn haar was niet meer in een erg goede conditie. Toen heb ik twee keer extensies gehad en daarna een paar jaar niks. Maar ik heb van mezelf heel steil haar en niet al teveel en als je niet zoveel volume hebt, lijkt het al gauw sluik. Daar was ik zat van. Het ging me daarom vooral om wat meer volume en dat het niet meer zo steil is en dat is wel bereikt 
Ik kan geen voorbeeld noemen van een BNer, Robin. Mijn haar is uniek haha, geintje.
Lin, gedurfd? Je haar van lang ineens naar heel kort laten knippen of paars laten verven, lijkt me gedurfd. Een permanent is eigenlijk heel doorsnee ;)
Misschien had je niet het juiste medicijn. Als je in het begin al hele heftige bijwerkingen hebt, kan dat erop duiden dat dit middel niet bij je past.
Ik had dat met seroxat. De eerste keer dat ik dat nam, voelde ik me binnen een half uur al niet lekker, ik werd duizelig, energiepeil daalde drastisch, misselijk en nog meer down dan ik al was en dat is twee maanden zo gebleven. Het leek met de week erger te worden. En dat op de laagste dosis. Dus wel de bijwerkingen maar niet de werking van het medicijn. Ben daar alleen maar minder van geworden. Het kan een optie zijn om iets anders te proberen.
Robin, leuk een paar dagen weg. Hopelijk heb je veel plezier daar! Lief van je ouders om dat aan jullie cadeau te doen.
En ook nog gezellig naar de film geweest. Mooi zo. Af en toe heb je een boost van dat soort dingen nodig. Hopelijk heb je tijdens je paar dagen weg geen last van negatieve gevoelens en heb je ook niet zoveel pijn.
Morgen moet ik werken en ik ben ongesteld dus ik zit niet te springen, eerlijk gezegd. Maar ja, ik ben vorige week ook al niet geweest dus kan het niet maken weer verstek te laten gaan.
Ik kan geen voorbeeld noemen van een BNer, Robin. Mijn haar is uniek haha, geintje.
Lin, gedurfd? Je haar van lang ineens naar heel kort laten knippen of paars laten verven, lijkt me gedurfd. Een permanent is eigenlijk heel doorsnee ;)
Misschien had je niet het juiste medicijn. Als je in het begin al hele heftige bijwerkingen hebt, kan dat erop duiden dat dit middel niet bij je past.
Ik had dat met seroxat. De eerste keer dat ik dat nam, voelde ik me binnen een half uur al niet lekker, ik werd duizelig, energiepeil daalde drastisch, misselijk en nog meer down dan ik al was en dat is twee maanden zo gebleven. Het leek met de week erger te worden. En dat op de laagste dosis. Dus wel de bijwerkingen maar niet de werking van het medicijn. Ben daar alleen maar minder van geworden. Het kan een optie zijn om iets anders te proberen.
Robin, leuk een paar dagen weg. Hopelijk heb je veel plezier daar! Lief van je ouders om dat aan jullie cadeau te doen.
En ook nog gezellig naar de film geweest. Mooi zo. Af en toe heb je een boost van dat soort dingen nodig. Hopelijk heb je tijdens je paar dagen weg geen last van negatieve gevoelens en heb je ook niet zoveel pijn.
Morgen moet ik werken en ik ben ongesteld dus ik zit niet te springen, eerlijk gezegd. Maar ja, ik ben vorige week ook al niet geweest dus kan het niet maken weer verstek te laten gaan.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
maandag 5 november 2007 om 14:35
Hallo dames
Ik zeg bij voorbaat dat ik niet zo heel goed ben in het volgen van topics maar ik doe m'n best :-)
Shahla; ik hoop dat jij je al wat beter voelt in vergelijk met verleden week !
Ik vind het wel de juiste instelling van je vriend, klinkt alsof je een goede hebt. Gaan jullie nog niet zo lang met elkaar om ? Dat hij niet alles weet over je borderline en depressies ? Moeilijk he ! God ik weet nog dat ik mijn partner toch echt 'ns moest gaan vertellen over mij en hoe het zat. Ik was er zeker van dat hij bij me weg zou gaan !! Nu zijn we 8,5 jaar samen....... zo zie je maar weer.....
Intiem ook niet erg lekker in haar vel. Moeilijk he; zo'n keuze over medicatie. Ik sta eigenlijk voor dezelfde keuze; ik ben wel uit-getherapied zeggen ze dus slik maar voor de rest van je leven medicatie Het grappige is dat wat jij beschrijft waar jij last van hebt ook een beetje mijn klachten zijn; ik voel me zeker niet depressief, eerder contine overspannen. Maar ook daarvoor is mij dus al 2 x AD aangeboden, om het leven net iets makkelijker te maken, om minder snel echt overspannen te raken, om het iets minder zwart te zien allemaal.
En nog gefeliciteerd !
Robin75; grappig geschreven over je zoon van 15 en zo herkenbaar toen ik die leeftijd had :-)
Wat jij schreef over AD is wel waar; het kan inderdaad de scherpe kantjes eraf halen maar ik vind de bijwerkingen toch ook wel heel vervelend. M'n vriend vindt me gewoon een ander persoon als ik AD slik. Lijkt me voor hem toch ook weer heel wat. Maar ja, het kan je leven wel net even de draai meegeven !
Fijne dagen in Egmond, geniet ervan !!
Lin67; je praat eerlijk over je kinderen, mooi ! Ik moet jullie ook eerlijk zeggen dat dat bij ons een hele grote reden is om geen kinderen te 'nemen/krijgen'. Ik ben bang dat ik het niet aankan en ik doordraai met een fikse postnatale depressie.....
Over de medicatie; AD worden ook zeer zeker voorgeschreven bij andere zaken dan alleen depressie. Prozac om maar een voorbeeldje te noemen wordt ook gegeven bij mensen met ernstige boulimia. En zo zullen er nog meer indicaties zijn waarvoor het wordt voorgeschreven !
Ik lees nu dat je bent gestopt; de bijwerkingen klinken ook wel erg heftig. Slik je via de huisarts of via een psych ? Via de huisarts ben ik niet zo'n fan van, die heeft er toch minder verstand van als een psych, misschien zou een psych je beter kunnen helpen......in ieder geval even ergens naartoe bellen nu !
Met mij gaat het ondertussen mag ik heel voorzichtig zeggen ietsjes beter. Slik geen oxazepam meer paar daagjes nu. Ben weer wat contact aan het zoeken met vriendinnen etc dus langzaam maar zeker gaat het iets beter.
Heb vandaag ook weer 2 uurtjes gewerkt maar dat valt nog niet mee. Ben echt moe daarna. Zal er wel bijhoren.
Woensdag ga ik naar de huisarts om die verwijzing te vragen om weer terug naar het GGZ te gaan, ik wil toch 'ns vragen of ik ooit misschien wel al gediagnosticeerd was en zo niet; of dat alsnog kan. Wie weet komt er nog een therapie uit voort die zou kunnen helpen. En toch weer praten over medicatie.......
Nou meiden een goede week gewenst !
Ik zeg bij voorbaat dat ik niet zo heel goed ben in het volgen van topics maar ik doe m'n best :-)
Shahla; ik hoop dat jij je al wat beter voelt in vergelijk met verleden week !
Ik vind het wel de juiste instelling van je vriend, klinkt alsof je een goede hebt. Gaan jullie nog niet zo lang met elkaar om ? Dat hij niet alles weet over je borderline en depressies ? Moeilijk he ! God ik weet nog dat ik mijn partner toch echt 'ns moest gaan vertellen over mij en hoe het zat. Ik was er zeker van dat hij bij me weg zou gaan !! Nu zijn we 8,5 jaar samen....... zo zie je maar weer.....
Intiem ook niet erg lekker in haar vel. Moeilijk he; zo'n keuze over medicatie. Ik sta eigenlijk voor dezelfde keuze; ik ben wel uit-getherapied zeggen ze dus slik maar voor de rest van je leven medicatie Het grappige is dat wat jij beschrijft waar jij last van hebt ook een beetje mijn klachten zijn; ik voel me zeker niet depressief, eerder contine overspannen. Maar ook daarvoor is mij dus al 2 x AD aangeboden, om het leven net iets makkelijker te maken, om minder snel echt overspannen te raken, om het iets minder zwart te zien allemaal.
En nog gefeliciteerd !
Robin75; grappig geschreven over je zoon van 15 en zo herkenbaar toen ik die leeftijd had :-)
Wat jij schreef over AD is wel waar; het kan inderdaad de scherpe kantjes eraf halen maar ik vind de bijwerkingen toch ook wel heel vervelend. M'n vriend vindt me gewoon een ander persoon als ik AD slik. Lijkt me voor hem toch ook weer heel wat. Maar ja, het kan je leven wel net even de draai meegeven !
Fijne dagen in Egmond, geniet ervan !!
Lin67; je praat eerlijk over je kinderen, mooi ! Ik moet jullie ook eerlijk zeggen dat dat bij ons een hele grote reden is om geen kinderen te 'nemen/krijgen'. Ik ben bang dat ik het niet aankan en ik doordraai met een fikse postnatale depressie.....
Over de medicatie; AD worden ook zeer zeker voorgeschreven bij andere zaken dan alleen depressie. Prozac om maar een voorbeeldje te noemen wordt ook gegeven bij mensen met ernstige boulimia. En zo zullen er nog meer indicaties zijn waarvoor het wordt voorgeschreven !
Ik lees nu dat je bent gestopt; de bijwerkingen klinken ook wel erg heftig. Slik je via de huisarts of via een psych ? Via de huisarts ben ik niet zo'n fan van, die heeft er toch minder verstand van als een psych, misschien zou een psych je beter kunnen helpen......in ieder geval even ergens naartoe bellen nu !
Met mij gaat het ondertussen mag ik heel voorzichtig zeggen ietsjes beter. Slik geen oxazepam meer paar daagjes nu. Ben weer wat contact aan het zoeken met vriendinnen etc dus langzaam maar zeker gaat het iets beter.
Heb vandaag ook weer 2 uurtjes gewerkt maar dat valt nog niet mee. Ben echt moe daarna. Zal er wel bijhoren.
Woensdag ga ik naar de huisarts om die verwijzing te vragen om weer terug naar het GGZ te gaan, ik wil toch 'ns vragen of ik ooit misschien wel al gediagnosticeerd was en zo niet; of dat alsnog kan. Wie weet komt er nog een therapie uit voort die zou kunnen helpen. En toch weer praten over medicatie.......
Nou meiden een goede week gewenst !
maandag 5 november 2007 om 21:20
hai meiden,
ik heb een fijne verjaardag gehad. Heerlijk rustig zoals ik het van plan was te vieren. Ik had nl. al een stoot mensen over de vloer gehad met de House Warming, dus wilde absolute rust nu op mijn verjaardag. Dochter is door "schoonouders" opgehaald, zodat lief en ik uit eten konden. Zondag zouden we dochter pas ophalen, maar zaterdag belde opa en oma, omdat dochter ziek was en om ons huilde. Dus hebben we haar natuurlijk zaterdag al opgehaald. wel lekker uitgeslapen eerst (ik kwam er niet uit voor 11.30 uur : O
En meer dan dat hebben we niet gedaan en dat was prima.
Nu zit ik zelf in de piepzak en vriend lijkt ook die kant uit te gaan. Vandaag dochter thuisgehouden van creche, maar ben dus zelf ook helemaal niet zo lekker. Keelpijn, koppijn en waanzinnig moe. Gisteren lag ik al te maffen om 21.00 uur, terwijl ik 's middags ook al twee volle uren heb geslapen en vanochtend pas om 08.30 opgestaan (dat is de luxe van vriend die dochter entertained voordat hij gaat werken) en vanmiddag weeer 2 uur geslapen en ik ga vanavond toch ook maar weer om 21.00 uur slapen. Ben vadaag ook helemaal vergeten om te eten, dus kennelijk heb ik er ook geen zin in.
Verder heb ik dit weekend mijn computer naar mijn (nog) rommelkamer verhuisd. Zodat ' ie uit de woonkamer is. Omdat ik het mezelf moeilijker wil maken om (te) veel tijd achter de comp. te zitten. Want even kijken is 1 ding, maar als het apparaat zo'n zuigende werking op me heeft dat ik elk half/heel uur ga kijken als ik toch thuis ben, wordt het teveel. Dan krijg ik niks meer gedaan haha. Maar goed, misschien ben ik dan ook wat minder hier? Geen idee hoor.
Robin, erg veel plezier in Egmond! Ik gun het je van harte dat je maar lekker mag uitwaaien en een fris koppie krijgen. Misschien zie je zelfs al wat van het stormalarm? Lief van je ouders hoor!
Ik hoop dat je voor jezelf een lekkere ontspan versie van Robin mee kunt nemen en dat je therapie troubles een beetje uit je hoofd waaien.
Tot over een paar daagjes!
Nu dan 3 overspannen (ipv depressieve) miepies bij elkaar op het forum, die alledrie wel een steuntje kunnen gebruiken qua medicatie. Maar welke dan? Volgens mijn behandelaar is het overigens geen overspannenheid, ook al voelt het wel zo. Overspannen of burn-out (de heftigere variant van overspannen) is iets wat met de tijd en de juiste maatregelen weer overgaat. Overspannen nog weer wat sneller dan burn-out (dat laatste kan maanden duren). Maar uiteindelijk met wat gerichte persoonlijkheidsaanpassingen (leren nee zeggen bijvoorbeeld, de lat minder hoog leren leggen, etc.) gaat het weer over.
In mijn geval noemt de behandelaar het geen overspannenheid/burn-out, omdat ze vindt dat door de duur (jarenlang) van de klachten te spreken is van een bepaalde kwetsbaarheid in je persoonlijkheid (zij benoemt ook al geen persoonlijkheidsdiagnose) ipv overspannenheid. M.a.w. het leven op zichzelf triggert al veel sneller dan gewoonlijk ofzo? En de kans op depressieve gevoelens neemt daardoor wel veel sneller toe als je je zo snel zo vaak zo slecht voelt.
Dus het zal bij jullie denk ik dan ook geen echte overspannenheid zijn? Eerder klachten die daarop lijken, overspannen reageren, etc.
Mijn depressieve gevoelens heb ik aardig kunnen temperen, omdat de kans op overspannen gevoelens veel kleiner is geworden door de beperkte prikkels, grote regelmaat, etc. Maar ik moet oppassen dat zo'n lage lat op zichzelf niet weer depressieve gevoelens oproept. Kortom, altijd zoeken naar die eeuwige balans...
Shahla, ik heb het gemist, je hebt je haar anders? Krullekoppie nu? En ben je tevreden? Kon je haar het weer hebben? Ik vind dat altijd zo gek bij mijn zusje (en eerlijk gezegd ook niet zo mooi, zo gewend als ik ben aan haar steile haar) als ze inene weer een permanent heeft. Maar goed, lekker makkelijk praten van mij, want ik heb van nature een volle bos krullen.
(moeten jullie nu allemaal jullie beeld van mij bijstellen gnagna?)
Ik reken inderdaad -net als jij- zo'n beetje alles wat (veel) moeite kost tot administratie. Dus inderdaad telefoontjes, instanties, regeldingen, maar ook als iets kapot gaat en met telefoontjes en geregel weer gefixed moet worden. Uberhaupt het ervoor gaan zitten en doen. Want als je niks doet, blijven rekeningen liggen, loop je onverzekerd rond, doet je wasmachine het na een jaar nog niet, blijk je na twee jaar nog steeds bestuurslid te zijn van een of andere vereniging waar je ooit actief bij was, krijg je elk jaar weer fijn een verlenging van een abonnement wat je toch nooit leest, etc.
Dus inderdaad, dat al-le-maaaal is administratie (zucht), waarvan instanties met duizend papperassen en papierwinkels en verklaring hier en verklaring zus wel het toppunt zijn : (
Zoals inderdaad keuringen van het UWV, gemeentelijke toekenningen van creche indicaties, kwijtscheldingen van het waterschap, etc.
Soms denk ik wel eens dat ze het zo ingewikkeld maken om mensen af te schrikken uberhaupt maar niks aan te vragen. Want soms schrikt het werk en energie (die ik dan net niet heb) wat het kost me zo af, dat ik denk, laat maar....
Levensgenietertje, was je daar echt bang voor dat je vriend bij je weg zou gaan? Ik had die diagnose gelukkig nog niet. Vriend en ik kennen elkaar namelijk zo lang, dat het pas tijdens onze relatie naar voren kwam. En ik was er eerder zo geschokt en beduusd (en boos ook) van, dat ik bijna op hoge poten naar hem toe ging van "moet je nou eens horen, belachelijk, dat slaat nergens op" (totdat hij zelf zei dat hij het wel herkenbaar vond, wat ik zelf helemaal niet zag, maar goed).
Ik ga nu eventjes posten, want ik heb erg aso nog niemand iets laten horen na mijn verjaardag (terwijl er echt erg lieve en leuke en creatieve reacties waren: iemand heeft zelfs een heus felicitatie-animatie-filmpje voor me in elkaar gedraaid). Maar was dan ook beetje druk met zieke dochter en zelf te moe voor woorden (en inmiddels heb ik 21.00 uur ook niet gehaald)
Slaap lekker strakkies.
ik heb een fijne verjaardag gehad. Heerlijk rustig zoals ik het van plan was te vieren. Ik had nl. al een stoot mensen over de vloer gehad met de House Warming, dus wilde absolute rust nu op mijn verjaardag. Dochter is door "schoonouders" opgehaald, zodat lief en ik uit eten konden. Zondag zouden we dochter pas ophalen, maar zaterdag belde opa en oma, omdat dochter ziek was en om ons huilde. Dus hebben we haar natuurlijk zaterdag al opgehaald. wel lekker uitgeslapen eerst (ik kwam er niet uit voor 11.30 uur : O
En meer dan dat hebben we niet gedaan en dat was prima.
Nu zit ik zelf in de piepzak en vriend lijkt ook die kant uit te gaan. Vandaag dochter thuisgehouden van creche, maar ben dus zelf ook helemaal niet zo lekker. Keelpijn, koppijn en waanzinnig moe. Gisteren lag ik al te maffen om 21.00 uur, terwijl ik 's middags ook al twee volle uren heb geslapen en vanochtend pas om 08.30 opgestaan (dat is de luxe van vriend die dochter entertained voordat hij gaat werken) en vanmiddag weeer 2 uur geslapen en ik ga vanavond toch ook maar weer om 21.00 uur slapen. Ben vadaag ook helemaal vergeten om te eten, dus kennelijk heb ik er ook geen zin in.
Verder heb ik dit weekend mijn computer naar mijn (nog) rommelkamer verhuisd. Zodat ' ie uit de woonkamer is. Omdat ik het mezelf moeilijker wil maken om (te) veel tijd achter de comp. te zitten. Want even kijken is 1 ding, maar als het apparaat zo'n zuigende werking op me heeft dat ik elk half/heel uur ga kijken als ik toch thuis ben, wordt het teveel. Dan krijg ik niks meer gedaan haha. Maar goed, misschien ben ik dan ook wat minder hier? Geen idee hoor.
Robin, erg veel plezier in Egmond! Ik gun het je van harte dat je maar lekker mag uitwaaien en een fris koppie krijgen. Misschien zie je zelfs al wat van het stormalarm? Lief van je ouders hoor!
Ik hoop dat je voor jezelf een lekkere ontspan versie van Robin mee kunt nemen en dat je therapie troubles een beetje uit je hoofd waaien.
Tot over een paar daagjes!
Nu dan 3 overspannen (ipv depressieve) miepies bij elkaar op het forum, die alledrie wel een steuntje kunnen gebruiken qua medicatie. Maar welke dan? Volgens mijn behandelaar is het overigens geen overspannenheid, ook al voelt het wel zo. Overspannen of burn-out (de heftigere variant van overspannen) is iets wat met de tijd en de juiste maatregelen weer overgaat. Overspannen nog weer wat sneller dan burn-out (dat laatste kan maanden duren). Maar uiteindelijk met wat gerichte persoonlijkheidsaanpassingen (leren nee zeggen bijvoorbeeld, de lat minder hoog leren leggen, etc.) gaat het weer over.
In mijn geval noemt de behandelaar het geen overspannenheid/burn-out, omdat ze vindt dat door de duur (jarenlang) van de klachten te spreken is van een bepaalde kwetsbaarheid in je persoonlijkheid (zij benoemt ook al geen persoonlijkheidsdiagnose) ipv overspannenheid. M.a.w. het leven op zichzelf triggert al veel sneller dan gewoonlijk ofzo? En de kans op depressieve gevoelens neemt daardoor wel veel sneller toe als je je zo snel zo vaak zo slecht voelt.
Dus het zal bij jullie denk ik dan ook geen echte overspannenheid zijn? Eerder klachten die daarop lijken, overspannen reageren, etc.
Mijn depressieve gevoelens heb ik aardig kunnen temperen, omdat de kans op overspannen gevoelens veel kleiner is geworden door de beperkte prikkels, grote regelmaat, etc. Maar ik moet oppassen dat zo'n lage lat op zichzelf niet weer depressieve gevoelens oproept. Kortom, altijd zoeken naar die eeuwige balans...
Shahla, ik heb het gemist, je hebt je haar anders? Krullekoppie nu? En ben je tevreden? Kon je haar het weer hebben? Ik vind dat altijd zo gek bij mijn zusje (en eerlijk gezegd ook niet zo mooi, zo gewend als ik ben aan haar steile haar) als ze inene weer een permanent heeft. Maar goed, lekker makkelijk praten van mij, want ik heb van nature een volle bos krullen.
(moeten jullie nu allemaal jullie beeld van mij bijstellen gnagna?)
Ik reken inderdaad -net als jij- zo'n beetje alles wat (veel) moeite kost tot administratie. Dus inderdaad telefoontjes, instanties, regeldingen, maar ook als iets kapot gaat en met telefoontjes en geregel weer gefixed moet worden. Uberhaupt het ervoor gaan zitten en doen. Want als je niks doet, blijven rekeningen liggen, loop je onverzekerd rond, doet je wasmachine het na een jaar nog niet, blijk je na twee jaar nog steeds bestuurslid te zijn van een of andere vereniging waar je ooit actief bij was, krijg je elk jaar weer fijn een verlenging van een abonnement wat je toch nooit leest, etc.
Dus inderdaad, dat al-le-maaaal is administratie (zucht), waarvan instanties met duizend papperassen en papierwinkels en verklaring hier en verklaring zus wel het toppunt zijn : (
Zoals inderdaad keuringen van het UWV, gemeentelijke toekenningen van creche indicaties, kwijtscheldingen van het waterschap, etc.
Soms denk ik wel eens dat ze het zo ingewikkeld maken om mensen af te schrikken uberhaupt maar niks aan te vragen. Want soms schrikt het werk en energie (die ik dan net niet heb) wat het kost me zo af, dat ik denk, laat maar....
Levensgenietertje, was je daar echt bang voor dat je vriend bij je weg zou gaan? Ik had die diagnose gelukkig nog niet. Vriend en ik kennen elkaar namelijk zo lang, dat het pas tijdens onze relatie naar voren kwam. En ik was er eerder zo geschokt en beduusd (en boos ook) van, dat ik bijna op hoge poten naar hem toe ging van "moet je nou eens horen, belachelijk, dat slaat nergens op" (totdat hij zelf zei dat hij het wel herkenbaar vond, wat ik zelf helemaal niet zag, maar goed).
Ik ga nu eventjes posten, want ik heb erg aso nog niemand iets laten horen na mijn verjaardag (terwijl er echt erg lieve en leuke en creatieve reacties waren: iemand heeft zelfs een heus felicitatie-animatie-filmpje voor me in elkaar gedraaid). Maar was dan ook beetje druk met zieke dochter en zelf te moe voor woorden (en inmiddels heb ik 21.00 uur ook niet gehaald)
Slaap lekker strakkies.
dinsdag 6 november 2007 om 09:21
Intiem; ik hoop niet dat je echt ziek gaat worden, dat is zo belabberd.........
beterschap en ook voor dochter en vriend !!!
ja ik wist het zeker toen; ik kende m'n vriend nog niet zo lang en had 1 van mijn 'inzinkingen' en dacht 'tja, dit moet hij toch weten dit kan ik niet verborgen houden' Ik had echt zoiets van 'ik weet zeker dat hij bij me weggaat, wat moet hij in godsnaam met iemand met psychische klachten etc. (ik had ook een heeeeeeel laag zelfbeeld)
Maar ja zo'n leuke gozer, die zit daar toch niet op te wachten.....
Anyway; zoals ik al zei zijn we nu 8,5 jaar verder :-)
Echt geweldig wat hij voor mij heeft gedaan en voor me heeft gezorgd al die jaren !!
Dat overspannen; ik ben nu en verleden jaar wel echt 'overspannen verklaard' door de huisarts. Had ook vreselijke paniekaanvallen, hyperventilatie, hartkloppingen en een hele hoge ademhaling. Vreselijk geagiteerd, liep jankend de supermarkt uit omdat ik niet wist wat ik moest gaan koken 's avonds, etc.
Bij mij dus wel een heel duidelijk verschil met m'n "normale" klachten zeg maar.
Maar feit blijft dat ik in het 'normale' leven de lat VEEL te hoog leg voor mezelf (nog steeds niet afgeleerd na 33 jaar) ik ben vreselijk perfectionistisch en ik ga gewoon niet makkelijk met het leven om. Tja....
Momenteel struggel ik weer een beetje met het leren accepteren van dingen die ik niet meer kan in m'n leven. Daar heb ik nogal moeite mee en ik weet niet zo goed hoe je dingen kan leren accepteren, dat het nu eenmaal niet anders is.
Nou morgen eerst maar weer naar de huisarts en de verwijzing vragen. Eer dat ik daadwerkelijk weer bij het GGZ zit duurt wel even denk ik.
En het werken weer opbouwen, vind ik ook heel erg moeilijk !!
Kreeg gisteren de opmerking naar m'n hoofd dat zolang ik niet volledig terugben m 'n collega's onder grote druk en stress staan.
Fijn, die mag ik in m'n zak steken. AUW.
Ik kan nu niet gaan overhaasten om weer volledig terug te komen op het werk, dan gaat het zo weer mis.....
Nou meiden hopelijk een fijne dag !
beterschap en ook voor dochter en vriend !!!
ja ik wist het zeker toen; ik kende m'n vriend nog niet zo lang en had 1 van mijn 'inzinkingen' en dacht 'tja, dit moet hij toch weten dit kan ik niet verborgen houden' Ik had echt zoiets van 'ik weet zeker dat hij bij me weggaat, wat moet hij in godsnaam met iemand met psychische klachten etc. (ik had ook een heeeeeeel laag zelfbeeld)
Maar ja zo'n leuke gozer, die zit daar toch niet op te wachten.....
Anyway; zoals ik al zei zijn we nu 8,5 jaar verder :-)
Echt geweldig wat hij voor mij heeft gedaan en voor me heeft gezorgd al die jaren !!
Dat overspannen; ik ben nu en verleden jaar wel echt 'overspannen verklaard' door de huisarts. Had ook vreselijke paniekaanvallen, hyperventilatie, hartkloppingen en een hele hoge ademhaling. Vreselijk geagiteerd, liep jankend de supermarkt uit omdat ik niet wist wat ik moest gaan koken 's avonds, etc.
Bij mij dus wel een heel duidelijk verschil met m'n "normale" klachten zeg maar.
Maar feit blijft dat ik in het 'normale' leven de lat VEEL te hoog leg voor mezelf (nog steeds niet afgeleerd na 33 jaar) ik ben vreselijk perfectionistisch en ik ga gewoon niet makkelijk met het leven om. Tja....
Momenteel struggel ik weer een beetje met het leren accepteren van dingen die ik niet meer kan in m'n leven. Daar heb ik nogal moeite mee en ik weet niet zo goed hoe je dingen kan leren accepteren, dat het nu eenmaal niet anders is.
Nou morgen eerst maar weer naar de huisarts en de verwijzing vragen. Eer dat ik daadwerkelijk weer bij het GGZ zit duurt wel even denk ik.
En het werken weer opbouwen, vind ik ook heel erg moeilijk !!
Kreeg gisteren de opmerking naar m'n hoofd dat zolang ik niet volledig terugben m 'n collega's onder grote druk en stress staan.
Fijn, die mag ik in m'n zak steken. AUW.
Ik kan nu niet gaan overhaasten om weer volledig terug te komen op het werk, dan gaat het zo weer mis.....
Nou meiden hopelijk een fijne dag !
dinsdag 6 november 2007 om 10:13
Klinkt voor mij gewoon als een (beginnende) depressie. Het is allang bekend dat stress/overspanning leiden tot depressie.
Ook die zwaarmoedige blik op het leven en het zelf verzorgen van stressfactoren (wat je niet bewust doet) is iets wat je veel ziet bij mensen die regelmatig depressies hebben.
Een AD kan hier zeker wel bij helpen. Want stress en overspanning doen in de hersenen hetzelfde als een depressie.
Het is ook moeilijk aan te geven wanneer spanning en stress een depressie wordt, als iemand aangeeft spontaan te huilen (buiten de menstruatie om, dames....).
Als je niet depressief bent maar wel de valkuilen kent die je voor jezelf vraagt, is een vorm van cognitieve gedragstherapie ook een goed idee. Dan heb je geen AD nodig, hoewel dit goed kan samengaan.
Bij een depressie EERST medicatie, DAN therapie (in combi met de medicatie).
dinsdag 6 november 2007 om 20:41
Levensgenietertje, wat jij omschrijft aan overspannen klachten is bij mij min of meer (soms erg aanwezig, soms gaat het ook een tijd goed) ook vaak aanwezig. Panieken, stressen, janken, huilen, flippen, hoge ademhaling, gevoel van hyperventileren, geagiteerd zijn, boos worden om niks, opgefokt gevoel van binnen, opgejaagd en noem maar op. Dat zijn allemaal overspannen-zijn signalen, alleen ben ik schijnbaar niet overspannen gek genoeg. Er zijn nl. geen (voor mij herkenbare) prikkels meer die mij overspannen kunnen maken, tenzij het leven zelf??
Zo'n beetje alle stressoren zijn geelimineerd ofwel erg geminimaliseerd (moeilijke peuterdochter -> creche indicatie,
pittige relatie -> niet samenwonen,
huishouden -> hulp voor,
financien -> geen baan maar Wajong en ga zo nog maar even door)
Maar jij weet dus wel van jezelf dat je wel overspannen bent, naast borderline problemen. Dus dubbelop eigenlijk.
Voor mezelf weet ik eigenlijk niet goed wat borderline voor invloed heeft. Daarvoor ken ik mezelf toch te slecht denk ik. Ik heb nl. geen idee of stemmingsschommelingen door het eerste of door borderline veroorzaakt worden. Mijn uitvallen en geagiteerdheid kan ik heel goed wijten aan overspannen gevoelens, net als depressieve gevoelens (gevolg van overspannen gevoelens), mijn lichamelijke klachten zijn volgens mij wel echt depressie gerelateerd, mijn zelfbeeld wisselt zo erg, dat ik daar geen zinnig woord over kan zeggen. Het ene moment heb ik een ok zelfbeeld, het volgende moment is dat ver te zoeken. Oorzaak? Geen idee.
Maar goed, eventjes de praktijk van vandaag. Het werkt wel om de computer weg te zetten. Ik ben stukken productiever haha. Met computer in de woonkamer ben ik nl. tussen elk klusje eventjes de stand van zaken aan het bekijken op mail en forum vlak. Dat kost makkelijk een half uur, want ongemerkt word ik dan weer andere interessante pagina's ingetrokken. Dus elk uur wordt gevolgd door een half uur internet ofzo. Nou, dat scheelt al snel twee uur op een dag voor mij. Jeuheu, twee hele uren productiviteit erbij haha (zo heb ik het stoepje geveegd van mezelf en de buurtjes, keukenkasten opnieuw ingedeeld, de klok een uur terug gezet -jawel, na drie weken lukt het mij ook eens een keer- etcetera).
Nog niet helemaal beter, maar al ietsjes beter van pas dan gisteren.
Hoe is het met de anderen? Ook de computer maar verplaatst? Ik ga zo eventjes speuren op mp voor wat ikea ivar kastonderdelen (vandaag kasten in elkaar gezet, maar ik mis delen).
Robin aan het ontspannen? Vandaag had je iig mooi weer, ik heb echt een uurtje op de bank voor het raam gezeten en dat voelde erg warm!
Demichaelis, ik hoop voor mezelf dat er medicatie bestaat die mijn specifieke (overspannen?)klachten kan helpen minder te maken. Zodat er meer ruimte in mijn hoofd is om basale zaken beter aan te kunnen. Geen idee of daar een AD geschikt voor is. Ik heb geen idee wat het is of hoe ik het noemen moet. Ik kan alleen maar omschrijven waar ik (en mijn vriend) mijn klachten op vind lijken.
Zo'n beetje alle stressoren zijn geelimineerd ofwel erg geminimaliseerd (moeilijke peuterdochter -> creche indicatie,
pittige relatie -> niet samenwonen,
huishouden -> hulp voor,
financien -> geen baan maar Wajong en ga zo nog maar even door)
Maar jij weet dus wel van jezelf dat je wel overspannen bent, naast borderline problemen. Dus dubbelop eigenlijk.
Voor mezelf weet ik eigenlijk niet goed wat borderline voor invloed heeft. Daarvoor ken ik mezelf toch te slecht denk ik. Ik heb nl. geen idee of stemmingsschommelingen door het eerste of door borderline veroorzaakt worden. Mijn uitvallen en geagiteerdheid kan ik heel goed wijten aan overspannen gevoelens, net als depressieve gevoelens (gevolg van overspannen gevoelens), mijn lichamelijke klachten zijn volgens mij wel echt depressie gerelateerd, mijn zelfbeeld wisselt zo erg, dat ik daar geen zinnig woord over kan zeggen. Het ene moment heb ik een ok zelfbeeld, het volgende moment is dat ver te zoeken. Oorzaak? Geen idee.
Maar goed, eventjes de praktijk van vandaag. Het werkt wel om de computer weg te zetten. Ik ben stukken productiever haha. Met computer in de woonkamer ben ik nl. tussen elk klusje eventjes de stand van zaken aan het bekijken op mail en forum vlak. Dat kost makkelijk een half uur, want ongemerkt word ik dan weer andere interessante pagina's ingetrokken. Dus elk uur wordt gevolgd door een half uur internet ofzo. Nou, dat scheelt al snel twee uur op een dag voor mij. Jeuheu, twee hele uren productiviteit erbij haha (zo heb ik het stoepje geveegd van mezelf en de buurtjes, keukenkasten opnieuw ingedeeld, de klok een uur terug gezet -jawel, na drie weken lukt het mij ook eens een keer- etcetera).
Nog niet helemaal beter, maar al ietsjes beter van pas dan gisteren.
Hoe is het met de anderen? Ook de computer maar verplaatst? Ik ga zo eventjes speuren op mp voor wat ikea ivar kastonderdelen (vandaag kasten in elkaar gezet, maar ik mis delen).
Robin aan het ontspannen? Vandaag had je iig mooi weer, ik heb echt een uurtje op de bank voor het raam gezeten en dat voelde erg warm!
Demichaelis, ik hoop voor mezelf dat er medicatie bestaat die mijn specifieke (overspannen?)klachten kan helpen minder te maken. Zodat er meer ruimte in mijn hoofd is om basale zaken beter aan te kunnen. Geen idee of daar een AD geschikt voor is. Ik heb geen idee wat het is of hoe ik het noemen moet. Ik kan alleen maar omschrijven waar ik (en mijn vriend) mijn klachten op vind lijken.
dinsdag 6 november 2007 om 23:43
Als je borderline hebt kun je het beste naar een arts gaan denk ik of liever een psychiater. Het gebrek aan zelfinzicht bij iemand met borderline zorgt er inderdaad vaak voor dat men het eigen gedrag heeel anders ervaart dan de omgeving.
Alle reacties lijken voor de borderliner vaak logisch en redelijk (achteraf komt soms het onbehaaglijke gevoel, wanneer men inziet dat het gedrag van soms maanden geleden niet in orde was).
Als je niet naar de arts wil en zelf wilt proberen, dan zou Perika goed kunnen helpen. Dit is Sint Janskruid gestandardiseerd op Hyperforine en niet Hypericine.
Je huidt wordt gevoeliger voor zonlicht en de kans dat er een doorbraak bloeding volgt is groter. De pil wordt dan onbetrouwbaar.
St Janskruid heeft veel weg van een SNRI, zoals Cymbalta en Efexor. Dit zijn vaak (zeer) effectieve medicijnen voor borderline.
Ik ken een borderliner die hetkort heeft gebruikt, maar duidelijk resultaat had. Met name de depressieve gevoelens gingen snel weg. Meer energie, vrolijker en ontspannener. Duurt wel een weekje of twee. Daarvoor had ze Zoloft en dat was geen succes (zombie).
Ik zou geen ander merk gebruiken, de prijs is oke.
De doorbraak bloeding zegt wel wat over de "onschuldigheid" van Sint Janskruid. Al zijn de bijwerkingen meestal (veel) beter dan bij standaard AD's, het doet wat met je leverenzymen en in dit geval vernslt het de afbraak van bepaalde medicijnen, waaronder de pil dus.
Qua werking kun je ST Janskruid het beste vergelijken met een SNRI, zoals Efexor. Maar zonder de bijwerkingen van dit middel.
Al met al moet ik zeggen dat het bijwerkingsprofiel van Stablon beter is dan St Janskruid....maar dat is alleen via het internet te krijgen.
Als je Perika neemt, gun het dan minimaal een periode van 2 maanden om het resultaat te bekijen.
Ander middel dat snel en goed helpt met nog minder bijwerkingen is SAM-e (s-Adenosyl methionine). Dit is ook nog eens goed voor kraakbeen en je leverfunctie. Zou mensen met zwaar belaste levers ook nog van pas komen, maar dat terzijde.
SAM-e is uitgebreid onderzocht, vaak minder deugdlijk onderzoek maar zeker ook deugdelijk onderzoek en het werkt zeker in depressie. Kost wel meer dan Sint Janskruid. Dit werkt meer op serotonine (maar niet als een SSRI). SAM-e is ook handig als AD's niet aanslaan, met SAM-e gebeurt dit sneller.
SAM-e doet echter weinig aan spanningsklachten op zich.
Tenslotte is daar een goed merk visolie capsules met minimaal 500 mg EPA erin. 1 a 2 per dag bij een vette maaltijd heeft ook een aantoonbaar effect. Je kunt zenemen van MOREPA (www.visolieplein.nl) , die zijn veel in onderzoek gebruikt.
Tenslotte moet mij wel van het hart dat je bijna alles in de VS (via internet) voor veel lagere prijzen kan krijgen. Perika kost daar 5 dollar ipv 15. SAMe 14 euro ipv 60 (!!!!!). Visolie betaal ik 15 euro voor ipv 40.
Er zijn wel vervoerskosten en BTW, dus alleen nuttig bij grote bestellingen. Dus als je iets vind wat werkt en je wilt het blijven gebruiken, dan zou ik het bijvoorbeeld via iherb in bulk bestellen.
Het eerste zou ik echter toch St Janskruid gebruiken...Het is nooit op borderliners toegepast in deugdelijk onderzoek, maar puur op basis van de werking en een enkele ervaring is het de beste optie.
woensdag 7 november 2007 om 09:45
Levensgenietertje, ik heb sinds februari een relatie. Nu een maand of negen. De reden dat ik niet heb verteld van mijn borderline is omdat ik het geen toegevoegde waarde vind hebben. Zolang we niet dagelijks op elkaars lip zitten, heb ik weinig last van de borderlinekenmerken m.b.t. mijn relatie met hem. En merkt hij daar ook niks van. Voor de depressie was dat een ander verhaal. Dat valt wat lastiger weg te poetsen omdat ik nu eenmaal regelmatig, vaak zo rondom de ongesteldheid, last heb ervan. Dan voel ik me down en heb ik niet altijd zin om af te spreken. Dan is het wel handig als hij weet waarom niet. Hij weet wel meer niet van mijn verleden. Niet omdat ik bang ben dat hij me dan misschien verlaat want als hij dat zou doen, is het toch niet de juiste persoon voor mij. Het is meer dat ik in mijn relatie met een schone lei wilde beginnen en daarom het verleden en bepaalde dingen er bewust uit laat.
Alleen als ik vind dat het relevant is of van invloed is op mijn relatie betrek ik hem erbij.
Overigens snap ik wel dat je bang kunt zijn dat je partner je er om verlaat. Dat is toch een teken dan dat die persoon niet écht om je geeft. Als je zelf wel om die persoon geeft, wil je liever niet weten of die persoon je zal gaan verlaten omdat je niet perfect bent, dat je problemen hebt. Je wilt toch het liefst dat die persoon je dan steunt en niet weg rent. Ik ben zelf ondertussen gewend geraakt eraan dat mensen wel eens wegrennen. Als het weer zou gebeuren, zou het me niet verbazen. Ik vraag me zelfs af of en zo ja in hoeverre me dat nog zou raken. Het zou me in elk geval niet weerhouden open kaart te spelen.
Een echte krullekop is het niet hoor, Intiem. Had eigenlijk wel gemoeten maar door mijn ongesteldheid een dag na de kapper is dat niet gebeurd. Wel heb ik meer volume, zit het veel beter in model. Het is in elk geval een stuk ervan opgeknapt. Ze gebruikten daar ook heel veel van een spul dat het haar zacht moet maken, ik denk dat dat voor mijn haar niet zo'n goed idee was. Dat de krullen daardoor niet zo goed hebben gepakt. Eerst vond ik het jammer, nu heb ik zoiets van, och, zo is het eerst ook wel goed. Loop toch liever niet als een schaap rond.
Als het jou helpt om de pc in een andere kamer te hebben, vooral doen. Bij mij stond het ding sowieso al niet in de woonkamer. Ik heb naast de woonkamer een verbinding naar nog een kamertje. Als eetkamer of extra slaapkamer te gebruiken maar ik heb het omgedoopt tot 'mijn kantoortje'. Daar staat de laptop. We hadden eigenlijk nog een pc die bij mijn zoon op zijn slaapkamer stond maar die is helaas kaduuk. En het nadeel is dat wat vervangen moet worden nieuw niet meer te krijgen is. Dat kan alleen nog via tweedehands geprobeerd worden en dat gaat niet zo eenvoudig. Een man uit de straat houdt het wel in de gaten via bv. marktplaats maar tot nu toe nog geen succes. Zoon baalt vreselijk want op die pc kon hij uitgebreid spellen spelen en via de laptop gaat dat niet zo eenvoudig. Die wordt dan te heet en slaat uit.
Beterschap met je dochter.
Alleen als ik vind dat het relevant is of van invloed is op mijn relatie betrek ik hem erbij.
Overigens snap ik wel dat je bang kunt zijn dat je partner je er om verlaat. Dat is toch een teken dan dat die persoon niet écht om je geeft. Als je zelf wel om die persoon geeft, wil je liever niet weten of die persoon je zal gaan verlaten omdat je niet perfect bent, dat je problemen hebt. Je wilt toch het liefst dat die persoon je dan steunt en niet weg rent. Ik ben zelf ondertussen gewend geraakt eraan dat mensen wel eens wegrennen. Als het weer zou gebeuren, zou het me niet verbazen. Ik vraag me zelfs af of en zo ja in hoeverre me dat nog zou raken. Het zou me in elk geval niet weerhouden open kaart te spelen.
Een echte krullekop is het niet hoor, Intiem. Had eigenlijk wel gemoeten maar door mijn ongesteldheid een dag na de kapper is dat niet gebeurd. Wel heb ik meer volume, zit het veel beter in model. Het is in elk geval een stuk ervan opgeknapt. Ze gebruikten daar ook heel veel van een spul dat het haar zacht moet maken, ik denk dat dat voor mijn haar niet zo'n goed idee was. Dat de krullen daardoor niet zo goed hebben gepakt. Eerst vond ik het jammer, nu heb ik zoiets van, och, zo is het eerst ook wel goed. Loop toch liever niet als een schaap rond.
Als het jou helpt om de pc in een andere kamer te hebben, vooral doen. Bij mij stond het ding sowieso al niet in de woonkamer. Ik heb naast de woonkamer een verbinding naar nog een kamertje. Als eetkamer of extra slaapkamer te gebruiken maar ik heb het omgedoopt tot 'mijn kantoortje'. Daar staat de laptop. We hadden eigenlijk nog een pc die bij mijn zoon op zijn slaapkamer stond maar die is helaas kaduuk. En het nadeel is dat wat vervangen moet worden nieuw niet meer te krijgen is. Dat kan alleen nog via tweedehands geprobeerd worden en dat gaat niet zo eenvoudig. Een man uit de straat houdt het wel in de gaten via bv. marktplaats maar tot nu toe nog geen succes. Zoon baalt vreselijk want op die pc kon hij uitgebreid spellen spelen en via de laptop gaat dat niet zo eenvoudig. Die wordt dan te heet en slaat uit.
Beterschap met je dochter.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 7 november 2007 om 12:19
Ja het is vreselijk moeilijk om er precies achter te komen waarom iets is en wat het heeft veroorzaakt. Voor mij staat natuurlijk nog niet vast dat ik borderline heb, daarvoor ga ik weer terug naar het GGZ, maar dat ik overspannen ben is een duidelijk punt.
Eigenlijk is dat voor mij nog het grootste probleem in het leven; ik ben zo snel overspannen of heb last van overspannen klachten.
Ik voel me gelukkig al een jaar of 1,5 niet meer depressief. Vind ik echt een heel duidelijk verschil. Ja, als ik een scoretest doe scoor ik hoog, maar ik vind het overspannen gevoel heel anders dan een depressief gevoel.
Heb vanochtend een rotochtend op het werk gehad, en kwam er na 2 uur jankend vandaan. Volgende week wil de baas dat ik 4 uur ga werken en daarvan krijg ik de schrik om m'n hart. Het liefste zou ik ontslag nemen om al deze zaken uit de weg te gaan maar dat is ook zo weglopen voor je problemen.........alleen nu heb ik het gevoel dat ik vooruit ging maar ik moet terug in deze hectische baan (tot ik iets anders heb) en daar word ik geloof ik niet echt beter van.
De pc in de woonkamer bekend. Bij ons staat de laptop in de keuken (beneden) en de normale pc op de 2e verdieping. Ik moet zeggen dat als ik dan in de keuken ben ook continu dingen ga checken dus het komt me bekend voor :-) En daar verdoe ook ik veel tijd mee.
De michaelis; voor overspannen klachten en erg gevoelig zijn voor overspannenheid is prozac dan wel of niet geschikt ? misschien heb je het wel geschreven maar heb ik eroverheen gelezen
En jij hebt ooit ergens geschreven dat bewezen is dat elke keer dat je overspannen/depressief bent dat er dan schade toetreedt aan je hersenen, ik heb geprobeerd te zoeken op internet maar dat is voor mij niet echt goed te vinden. Weet jij toevallig sites waarop dat uitgelegd wordt ? Ben ik wel benieuwd naar, zou er graag meer over weten.
Shahla; dan begrijp ik je keuzes ! Kon me bij je verhaal ook niet echt voorstellen dat je al 10 jaar bv. een relatie had, maar ik ken jullie natuurlijk nog niet zo goed. Ik zou dat zelf wel lastig vinden eerlijk gezegd; als het echt serieus word zou ik persoonlijk toch wel het idee hebben dat hij het zou 'moeten' weten of 'bang' zijn dat anderen er over beginnen in zijn aanwezigheid.
Nou zo naar de huisarts.......
groetjes !
Eigenlijk is dat voor mij nog het grootste probleem in het leven; ik ben zo snel overspannen of heb last van overspannen klachten.
Ik voel me gelukkig al een jaar of 1,5 niet meer depressief. Vind ik echt een heel duidelijk verschil. Ja, als ik een scoretest doe scoor ik hoog, maar ik vind het overspannen gevoel heel anders dan een depressief gevoel.
Heb vanochtend een rotochtend op het werk gehad, en kwam er na 2 uur jankend vandaan. Volgende week wil de baas dat ik 4 uur ga werken en daarvan krijg ik de schrik om m'n hart. Het liefste zou ik ontslag nemen om al deze zaken uit de weg te gaan maar dat is ook zo weglopen voor je problemen.........alleen nu heb ik het gevoel dat ik vooruit ging maar ik moet terug in deze hectische baan (tot ik iets anders heb) en daar word ik geloof ik niet echt beter van.
De pc in de woonkamer bekend. Bij ons staat de laptop in de keuken (beneden) en de normale pc op de 2e verdieping. Ik moet zeggen dat als ik dan in de keuken ben ook continu dingen ga checken dus het komt me bekend voor :-) En daar verdoe ook ik veel tijd mee.
De michaelis; voor overspannen klachten en erg gevoelig zijn voor overspannenheid is prozac dan wel of niet geschikt ? misschien heb je het wel geschreven maar heb ik eroverheen gelezen
En jij hebt ooit ergens geschreven dat bewezen is dat elke keer dat je overspannen/depressief bent dat er dan schade toetreedt aan je hersenen, ik heb geprobeerd te zoeken op internet maar dat is voor mij niet echt goed te vinden. Weet jij toevallig sites waarop dat uitgelegd wordt ? Ben ik wel benieuwd naar, zou er graag meer over weten.
Shahla; dan begrijp ik je keuzes ! Kon me bij je verhaal ook niet echt voorstellen dat je al 10 jaar bv. een relatie had, maar ik ken jullie natuurlijk nog niet zo goed. Ik zou dat zelf wel lastig vinden eerlijk gezegd; als het echt serieus word zou ik persoonlijk toch wel het idee hebben dat hij het zou 'moeten' weten of 'bang' zijn dat anderen er over beginnen in zijn aanwezigheid.
Nou zo naar de huisarts.......
groetjes !
woensdag 7 november 2007 om 15:00
Nou kom net terug van de huisarts om weer een verwijzing voor het GGZ te halen en zat me daar hardop af te vragen wat voor diagnoses ik ooit had gehad en verleden jaar toen ik ook weer overspannen was en nog bij het ggz was geweest hadden ze me gediagnosticeerd met een dysthyme stoornis, dus een dysthyme depressie. Dat hoorde ik dus nu van de huisarts.
Ik ben het niet eens met deze diagnose, ik voel en voelde met toen niet depressief en was bij de huisarts bovendien gediagnosticeerd met overspannenheid ook toendertijd.
Ja ik zal best wat depressieve klachten hebben maar toen ik echt zwaar depressief was jaren geleden voelde dat toch echt HEEL anders dan nu de overspannendheid.
Bovendien zou je met deze dysthyme stoornis nog 'gewoon' kunnen functioneren en dat kon en kan ik niet en zou er nooit in je leven sprake mogen zijn geweest van een hypomane periode en dat is er wel geweest, hebben ze me zelf zitten vertellen.
dus ik heb zoiets van 'klopt niet'
Ik kan morgenochtend in ieder geval weer aansluiten bij het ggz, jippie.:-(
weer een lange weg te gaan.......
Ik ben het niet eens met deze diagnose, ik voel en voelde met toen niet depressief en was bij de huisarts bovendien gediagnosticeerd met overspannenheid ook toendertijd.
Ja ik zal best wat depressieve klachten hebben maar toen ik echt zwaar depressief was jaren geleden voelde dat toch echt HEEL anders dan nu de overspannendheid.
Bovendien zou je met deze dysthyme stoornis nog 'gewoon' kunnen functioneren en dat kon en kan ik niet en zou er nooit in je leven sprake mogen zijn geweest van een hypomane periode en dat is er wel geweest, hebben ze me zelf zitten vertellen.
dus ik heb zoiets van 'klopt niet'
Ik kan morgenochtend in ieder geval weer aansluiten bij het ggz, jippie.:-(
weer een lange weg te gaan.......
woensdag 7 november 2007 om 15:18
Rene Kahn heeft hier een jaar geleden een boek over geschreven waarin hij uitlegt hoe dat werkt (stress-depressie-verschrompeling van gebieden in de hersenen).
Op internet zou je dit toch eenvoudig moeten kunnen vinden hoor. Ik wil ook wel even zoeken, maar heb nu geen tijd. Kom er misschien op terug.
Op internet zou je dit toch eenvoudig moeten kunnen vinden hoor. Ik wil ook wel even zoeken, maar heb nu geen tijd. Kom er misschien op terug.
donderdag 8 november 2007 om 12:23
Hoi, tis rustig hier. Zijn jullie ook een beetje ziek? Ik ben nog steeds helemaal niet lekker, alleen zet het jammer genoeg niet door. Dit is net niet niks.
Dm, bedankt voor je reactie. Ik heb alleen al hoog gedoseerde St janskruid gebruikt en ik had niet het idee dat het wat deed (ik had de indruk dat mijn stemming juist minder werd, maar dit kan ook ingebeeld zijn hoor)
Dm, bedankt voor je reactie. Ik heb alleen al hoog gedoseerde St janskruid gebruikt en ik had niet het idee dat het wat deed (ik had de indruk dat mijn stemming juist minder werd, maar dit kan ook ingebeeld zijn hoor)
donderdag 8 november 2007 om 12:30
Intiem..allereerst kan het best dat het bij jou niet werkt. Nogmaals: er is geen middel dat bij iedereen werkt en sommige mensen reageren averechts.
Probleem is dat serotoninespiegels etc niet te meten zijn, dus we kunnen niet kijken of dat ook echt het probleem is (per individu). Wat dat betreft is het nog geen exacte wetenschap.
Anderzijds kun je niet zeggen "ik heb St Janskruid" gebruikt. Want het gaat erom dat je een gestandaardiseerd product gebruikt. Dit is echt het probleem met natuurlijke middelen (vaak althans). Er is minder controle en geen echt wettelijk voorgeschreven standaard.
Vandaar dat ik maar de merknaam Perika noem. Standaard 900 mg (3 dragees), indien het niet werkt kan men naar 1800 mg ophogen. Bij leke tussenstap (1200 en 1500 mg dus) een tijdlang wachten met ophogen, om te zien of dit werkt. Iedere keer een week of drie de tijd gunnen schat ik.
Probleem is dat serotoninespiegels etc niet te meten zijn, dus we kunnen niet kijken of dat ook echt het probleem is (per individu). Wat dat betreft is het nog geen exacte wetenschap.
Anderzijds kun je niet zeggen "ik heb St Janskruid" gebruikt. Want het gaat erom dat je een gestandaardiseerd product gebruikt. Dit is echt het probleem met natuurlijke middelen (vaak althans). Er is minder controle en geen echt wettelijk voorgeschreven standaard.
Vandaar dat ik maar de merknaam Perika noem. Standaard 900 mg (3 dragees), indien het niet werkt kan men naar 1800 mg ophogen. Bij leke tussenstap (1200 en 1500 mg dus) een tijdlang wachten met ophogen, om te zien of dit werkt. Iedere keer een week of drie de tijd gunnen schat ik.
donderdag 8 november 2007 om 14:35
Kon het even niet opbrengen te posten. Het gaat nog steeds niet je van het. Wel zijn mijn ramen vandaag vervangen en ben ik de administratieve post gaan doorspitten. Heb er nu weer meer zicht op en het ziet er niet heel erg gunstig uit. De rest van het jaar zal ik het zeer zuinig aan moeten doen, anders red ik het niet op.
Zoon is vandaag ziek thuis gebleven en ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om de vergadering waar ik vandaag bij aanwezig had zullen zijn af te zeggen. Ik laat zoon nu liever niet alleen en bovendien huppelen hier nog twee honden rond. Op zoon kan ik daarmee nu niet rekenen dus blijf ik er zelf bij om ze uit te laten, ze te verzorgen qua voeding en aandacht.
Ik ga nu met ze uit en doe dan meteen snel een paar boodschapjes bij de plus. Meneer is dan wel ziek maar lust nog wel bamisoep en rijstwafels met pindakaas
Jij beterschap, Intiem. Het hoeft niet door te zetten, het moet gewoon ophouden ;)
Overigens: St. Janskruid werkte bij mij ook niet.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 8 november 2007 om 16:56
DM, ondanks mijn strubbelingen, wil ik wel eens weten wat een goed medicament is als ik echt borderline zou hebben. Ik heb een verwijsbrief voor de ECT en ben met mijn medicatie gestopt, want de bijwerkingen waren onoverkomelijk. Ik heb echter wel wat eisen: het mag mijn lijf niet uitdrogen en ook geen seksuele bijwekingen hebben. Is Prozac iets? Ik heb nog dozen remergon en ben weer aan het lichttherapielampen, maar ik voel me nog steeds niet optimaal. Therapie heb ik even uitgesteld (wegens ziekte).
If you\'re going through hell, keep going
donderdag 8 november 2007 om 18:43
Ik lees wel, maar heb verder even genoeg aan mezelf. Dinsdag de hele dag lopen janken (omdat vriend weer zo afstandelijk en bozig was....moet daar toch mee leren omgaan, weet alleen niet hoe) Gisteren en vandaag wel een goede dag gehad (moest vanmiddag naar een verjaardagsfeestje van schoonzus, ook schoonmoeder aanwezig..waar ik echt moeite mee heb) Kortom veel om over na te denken/op een rij te zetten....reageer morgen of zo weer op jullie.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
donderdag 8 november 2007 om 20:00
Even een reactie op Proserpina, want je bent hier zomaar (ook hallo) begrijp ik?
Maar niet om lullig te zijn, want ik heb je topic gelezen. Maar voor zover ik me kan herinneren heeft DeMichaelis zeer uitgebreid meerdere keren op jou gereageerd en voorstellen gedaan tot medicatie. Daaronder (dan zal ik het zelf maar even noemen) kwam voor hem Stablon volgens mij op nr. 1 en was Prozac/fluoxetine een goede 2e voor behandeling bij specifiek borderline klachten (volgens mij wel gevaarlijk bij een bipolaire stoornis). Dus ik snap niet zo goed wat je vraag nu wel is aan hem???
Verder ben je wat mij betreft welkom hier, maar is het wel leuk als je eerst even wat over jezelf verteld als je graag hier je verhaal/vragen wil doen.
Shahla, balen dat je er financieel kennelijk zo slecht voor zit dat je nu erg zuinig moet doen. Ik hoop dat het haalbaar zuinig is en geen diepe armoede? Dat maakt nl. nogal verschil. Als mijn wasmachine het nu zou begeven, zou ik ook een dik probleem hebben hoor. Ik voel me helemaal niet arm btw. Maar een inkomen op minimum niveau is nu eenmaal geen vetpot en ik ben dan ook vaak niet blij met rekeningen die nog inene maandan later op de deurmat vallen. Dat gaat een beetje buiten mijn berekeningen om dan. En jij leeft ook op minimum niveau toch? Wij allemaal wel denk ik?
Wel goed van je dat je nu je administratie hebt opgepakt. Ik weet hoe je ertegen op ziet.
Beterschap voor je zoon. Die is dus wel echt ziek. Tja, ik ben dat dus niet. Maar dus ook niet beter. Ik hou niet zo van de nikserigheid ertussen in.
Ik ben erg benieuwd hoe Robin het heeft en wat ze nu meekrijgt van die enorme kustalarmen qua storm (iets wat in de afgelopen 30 jaar niet meer zo is voorgekomen begreep ik?).
Lin, wat enorm balen en verdrietig dat je het zo zwaar en zo moeilijk met jezelf hebt. Is dat iets wat nu inene weer de kop opsteekt of is dat al die maanden ervoor ook aan de hand geweest? want je bent nog neit zo lang hier aan het schrijven, dus ik weet niet zo goed in hoeverre dit dagelijkse kost is voor je? Neem je tijd maar hoor.
Vanavond weer ruzie gehad met vriend. Maar mijn bijna tegenovergestelde reactie van Lin is dat ik hem dan weg wil hebben. Zelf weg wil gaan, hem weg wil duwen, zeg dat ie moet oprotten, dat ik hem niet meer wil, dat hij de paratyfus (sorry) etc. kan krijgen. Dat is wel heel andere koek. In tegenstelling tot jou kan ik hem dan helemaal niet om me heen verdragen. Dat fucked up gevoel komt pas als hij weg is/gaat. En ook niet altijd meer trouwens. Soms voel ik me zo ijzig, dat ik hem echt lange tijd kan missen. In het verleden waren die jankbuien wel overvloedig aanwezig en godzijdank voor mijzelf kreeg ik mijn vriend er uiteindelijk altijd wel 'mee terug/thuis', omdat hij mij gewoon niet zo overstuur kon aanzien. Dus zijn boosheid verdween uiteindelijk dan wel.
DeMichaelis, is het echt mogelijk dat je averechts reageert op (bijvoorbeeld) St janskruid? Ik dacht nl. dat ik het me verbeelde. In den beginne heb ik druppeltjes gebruikt, maar later begreep ik dat de dosis maar net hoog genoeg was voor ischias (hoe schrijf je het?). Toen adviseerde iemand mij hoog gedoseerde pillen. Het busje staat helaas bij vriend, dus kan er nu niks over zeggen. Ik weet niet meer precies wat de reden was, maar ik vond het nogal zinloos, dus ben na een maand denk ik toch maar gestopt. Ook omdat ik meende dat het er slechter op werd. Maar goed, ik zal het merk en dosering eens opzoeken bij vriend.
Morgen heb ik dus een gesprek bij behandelaar en gek genoeg heb ik een soort motivatie/geloof/overtuiging dat ik nu "met recht" (ik ben immers toch uitbehandeld!?!) wel wat kan vragen over medicatie gebruik. Ik wil het er serieus met haar over hebben, omdat ik gewoon echt wat geestelijke verlichting zoek. En aangezien ik absoluut niet dikker wil worden, was voor mij destijds prozac/fluoxetine al de enige optie (die kwam als enige uit mijn kleine onderzoekje naar voren als niet dikmakend). Dus de rest is voor mij toch al geen optie. No way! Dan nog liever zo verder modderen en dat zegt ook al wel wat over de ernst van mijn klachten. Ernstig genoeg om er last van te ondervinden, maar ook weer niet zo erg dat ik er mijn uiterlijk voor op wil geven (als ik nu een naald was, maar ben normaal stevig). Lekker in je lijf zitten is minstens zo belangrijk voor mij als psychisch in orde. Want als ik me lelijk voel, voel ik me uberhaupt al down en rottig. Dus is dat ook zinloos.
Levensgenietertje, ik vind het ook een groot verschil hoor tussen depressief en overspannen. Het lijkt niet op elkaar. Bij depressief mist (bij mij althans) de innerlijke spanning. Ergo, ik zou bijna zeggen dat mijn depressies lijken op spanningloosheid. Want ik kom dan in het niemandslang terecht waarbij het me op een gegeven moment allemaal niet meer kan schelen. Waarbij ik het nut niet meer zie, waarbij ik de puf niet meer heb en dat dagenlang in bed doorbrengen mij eigenlijk het enige ding geeft wat ik nog wel wil, nl. slapen en niet wakker worden. Tuurlijk zijn er wel bergen schuldgevoelens en die geven verdriet. Maar geen spanning. Die spanning vind ik erg vervelend, want het staat me in de weg in mijn dagelijkse doen en laten. Eigenlijk is het allebei erg vervelend als ik er zo over nadenk (jeminee, tis hier aan het regenen en HARD!).
Ik ben trouwens ook gediagnosticeerd met dysthyme stoornis (meer van ons geloof ik). Maar kan er eigenlijk niet zoveel over zeggen, behalve dat de impact nogal kan wisselen. Men beweert niet zozeer dat de diepte van de depressie onoverkomelijk is, als wel de (chronische) duur ervan. De uitzichtloosheid is hetgene wat het zo zwaar maakt. Maar goed, volgens mij is op mij die diagnose ook niet meer toepasbaar, want daarvoor heb ik te weinig chronisch last nog. Diagnoses hmmm, moeilijk moeilijk moeilijk. Heb je vandaag wat helderheid kunnen krijgen bij het GGZ (je kon er wel lekker snel terecht geloof ik)?
Nou, ik ga een poging doen om mijn vriend weer on speaking terms met mij te krijgen...
Maar niet om lullig te zijn, want ik heb je topic gelezen. Maar voor zover ik me kan herinneren heeft DeMichaelis zeer uitgebreid meerdere keren op jou gereageerd en voorstellen gedaan tot medicatie. Daaronder (dan zal ik het zelf maar even noemen) kwam voor hem Stablon volgens mij op nr. 1 en was Prozac/fluoxetine een goede 2e voor behandeling bij specifiek borderline klachten (volgens mij wel gevaarlijk bij een bipolaire stoornis). Dus ik snap niet zo goed wat je vraag nu wel is aan hem???
Verder ben je wat mij betreft welkom hier, maar is het wel leuk als je eerst even wat over jezelf verteld als je graag hier je verhaal/vragen wil doen.
Shahla, balen dat je er financieel kennelijk zo slecht voor zit dat je nu erg zuinig moet doen. Ik hoop dat het haalbaar zuinig is en geen diepe armoede? Dat maakt nl. nogal verschil. Als mijn wasmachine het nu zou begeven, zou ik ook een dik probleem hebben hoor. Ik voel me helemaal niet arm btw. Maar een inkomen op minimum niveau is nu eenmaal geen vetpot en ik ben dan ook vaak niet blij met rekeningen die nog inene maandan later op de deurmat vallen. Dat gaat een beetje buiten mijn berekeningen om dan. En jij leeft ook op minimum niveau toch? Wij allemaal wel denk ik?
Wel goed van je dat je nu je administratie hebt opgepakt. Ik weet hoe je ertegen op ziet.
Beterschap voor je zoon. Die is dus wel echt ziek. Tja, ik ben dat dus niet. Maar dus ook niet beter. Ik hou niet zo van de nikserigheid ertussen in.
Ik ben erg benieuwd hoe Robin het heeft en wat ze nu meekrijgt van die enorme kustalarmen qua storm (iets wat in de afgelopen 30 jaar niet meer zo is voorgekomen begreep ik?).
Lin, wat enorm balen en verdrietig dat je het zo zwaar en zo moeilijk met jezelf hebt. Is dat iets wat nu inene weer de kop opsteekt of is dat al die maanden ervoor ook aan de hand geweest? want je bent nog neit zo lang hier aan het schrijven, dus ik weet niet zo goed in hoeverre dit dagelijkse kost is voor je? Neem je tijd maar hoor.
Vanavond weer ruzie gehad met vriend. Maar mijn bijna tegenovergestelde reactie van Lin is dat ik hem dan weg wil hebben. Zelf weg wil gaan, hem weg wil duwen, zeg dat ie moet oprotten, dat ik hem niet meer wil, dat hij de paratyfus (sorry) etc. kan krijgen. Dat is wel heel andere koek. In tegenstelling tot jou kan ik hem dan helemaal niet om me heen verdragen. Dat fucked up gevoel komt pas als hij weg is/gaat. En ook niet altijd meer trouwens. Soms voel ik me zo ijzig, dat ik hem echt lange tijd kan missen. In het verleden waren die jankbuien wel overvloedig aanwezig en godzijdank voor mijzelf kreeg ik mijn vriend er uiteindelijk altijd wel 'mee terug/thuis', omdat hij mij gewoon niet zo overstuur kon aanzien. Dus zijn boosheid verdween uiteindelijk dan wel.
DeMichaelis, is het echt mogelijk dat je averechts reageert op (bijvoorbeeld) St janskruid? Ik dacht nl. dat ik het me verbeelde. In den beginne heb ik druppeltjes gebruikt, maar later begreep ik dat de dosis maar net hoog genoeg was voor ischias (hoe schrijf je het?). Toen adviseerde iemand mij hoog gedoseerde pillen. Het busje staat helaas bij vriend, dus kan er nu niks over zeggen. Ik weet niet meer precies wat de reden was, maar ik vond het nogal zinloos, dus ben na een maand denk ik toch maar gestopt. Ook omdat ik meende dat het er slechter op werd. Maar goed, ik zal het merk en dosering eens opzoeken bij vriend.
Morgen heb ik dus een gesprek bij behandelaar en gek genoeg heb ik een soort motivatie/geloof/overtuiging dat ik nu "met recht" (ik ben immers toch uitbehandeld!?!) wel wat kan vragen over medicatie gebruik. Ik wil het er serieus met haar over hebben, omdat ik gewoon echt wat geestelijke verlichting zoek. En aangezien ik absoluut niet dikker wil worden, was voor mij destijds prozac/fluoxetine al de enige optie (die kwam als enige uit mijn kleine onderzoekje naar voren als niet dikmakend). Dus de rest is voor mij toch al geen optie. No way! Dan nog liever zo verder modderen en dat zegt ook al wel wat over de ernst van mijn klachten. Ernstig genoeg om er last van te ondervinden, maar ook weer niet zo erg dat ik er mijn uiterlijk voor op wil geven (als ik nu een naald was, maar ben normaal stevig). Lekker in je lijf zitten is minstens zo belangrijk voor mij als psychisch in orde. Want als ik me lelijk voel, voel ik me uberhaupt al down en rottig. Dus is dat ook zinloos.
Levensgenietertje, ik vind het ook een groot verschil hoor tussen depressief en overspannen. Het lijkt niet op elkaar. Bij depressief mist (bij mij althans) de innerlijke spanning. Ergo, ik zou bijna zeggen dat mijn depressies lijken op spanningloosheid. Want ik kom dan in het niemandslang terecht waarbij het me op een gegeven moment allemaal niet meer kan schelen. Waarbij ik het nut niet meer zie, waarbij ik de puf niet meer heb en dat dagenlang in bed doorbrengen mij eigenlijk het enige ding geeft wat ik nog wel wil, nl. slapen en niet wakker worden. Tuurlijk zijn er wel bergen schuldgevoelens en die geven verdriet. Maar geen spanning. Die spanning vind ik erg vervelend, want het staat me in de weg in mijn dagelijkse doen en laten. Eigenlijk is het allebei erg vervelend als ik er zo over nadenk (jeminee, tis hier aan het regenen en HARD!).
Ik ben trouwens ook gediagnosticeerd met dysthyme stoornis (meer van ons geloof ik). Maar kan er eigenlijk niet zoveel over zeggen, behalve dat de impact nogal kan wisselen. Men beweert niet zozeer dat de diepte van de depressie onoverkomelijk is, als wel de (chronische) duur ervan. De uitzichtloosheid is hetgene wat het zo zwaar maakt. Maar goed, volgens mij is op mij die diagnose ook niet meer toepasbaar, want daarvoor heb ik te weinig chronisch last nog. Diagnoses hmmm, moeilijk moeilijk moeilijk. Heb je vandaag wat helderheid kunnen krijgen bij het GGZ (je kon er wel lekker snel terecht geloof ik)?
Nou, ik ga een poging doen om mijn vriend weer on speaking terms met mij te krijgen...
donderdag 8 november 2007 om 21:52
Ja, hier ook een dhysthyme stoornis. Betekent niks anders dan een chronische depressie, die ook nog eens als mild wordt beschouwd. Totdat je het zelf hebt, denk ik, dan piepen ze wel anders, die lui die het als mild omschrijven ;)
Maar goed, het is net hoe je het mild opvat. Misschien als in weinig pieken en dalen. Dat het een constante depressie is Dat je dus altijd een beetje in dezelfde staat blijft hangen. Een wat sombere inslag, gauw uit je doen, op die manier, denk ik.
Hier geen ruzie met vriend. Na negen maanden nog niet. Niet eens echt kibbelen. Ben ik stiekem erg blij mee hoor. Misschien dat ik het daarom van tijd tot tijd weer aanhaal. In vorige relaties was er geregeld iets wat dan uitliep op een woordenwisseling en als het erg tegen zat ruzie. Eigenlijk deed ik op allerlei manieren allerlei dingen die de relatie ondermijnde. Natuurlijk was er van de andere kant ook veel wat het ondermijnde. Het was niet zo dat ik een fantastische relatie had dan en dat ik het zelf expres ging verpesten.
Het is nu gewoon dat ik een heel ander soort relatie heb. Aan de ene kant een verademing. Aan de andere kant wennen.
Om jullie een hart onder de riem te steken, Lin en Intiem, ik weet nog wel hoe het voelt. Veel van wat jullie beschrijven. Janken omdat je ruzie hebt met vriend en misschien denkt dat het wel uit zal gaan, wat ook weer niet de bedoeling was. Het gedrag van de ander je ontzettend aantrekken.
Je zorgen maken als hij afstand neemt en dan juist aan hem gaan trekken.
Ik denk inderdaad, Intiem, dat het goed zou zijn medicatie te overwegen. Je wordt er echt rustiger van. Minder opgefokt. Je kunt toch al wat makkelijker relativeren en als dat eens niet lukt, dan komt dat gevoel wel snel weer bij je.
Maar goed, het is net hoe je het mild opvat. Misschien als in weinig pieken en dalen. Dat het een constante depressie is Dat je dus altijd een beetje in dezelfde staat blijft hangen. Een wat sombere inslag, gauw uit je doen, op die manier, denk ik.
Hier geen ruzie met vriend. Na negen maanden nog niet. Niet eens echt kibbelen. Ben ik stiekem erg blij mee hoor. Misschien dat ik het daarom van tijd tot tijd weer aanhaal. In vorige relaties was er geregeld iets wat dan uitliep op een woordenwisseling en als het erg tegen zat ruzie. Eigenlijk deed ik op allerlei manieren allerlei dingen die de relatie ondermijnde. Natuurlijk was er van de andere kant ook veel wat het ondermijnde. Het was niet zo dat ik een fantastische relatie had dan en dat ik het zelf expres ging verpesten.
Het is nu gewoon dat ik een heel ander soort relatie heb. Aan de ene kant een verademing. Aan de andere kant wennen.
Om jullie een hart onder de riem te steken, Lin en Intiem, ik weet nog wel hoe het voelt. Veel van wat jullie beschrijven. Janken omdat je ruzie hebt met vriend en misschien denkt dat het wel uit zal gaan, wat ook weer niet de bedoeling was. Het gedrag van de ander je ontzettend aantrekken.
Je zorgen maken als hij afstand neemt en dan juist aan hem gaan trekken.
Ik denk inderdaad, Intiem, dat het goed zou zijn medicatie te overwegen. Je wordt er echt rustiger van. Minder opgefokt. Je kunt toch al wat makkelijker relativeren en als dat eens niet lukt, dan komt dat gevoel wel snel weer bij je.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
