Borderline en aanverwante zaken II

Hoi meiden, hebben jullie een fijn weekend? Ik hoop het..



Ja jullie zien het goed, ik ben Robin75, maar ik wil echt van die oude nickname af. Dit is mijn nieuwe. Ik moet het toch een keer invoeren, al snap ik dat het voor jullie even wennen is (en voor mezelf ook), Daarom voorlopig nog maar even de oude avatar ;) Mijn mailadres blijft gewoon hetzelfde (al heb ik voor deze nick een ander mailadres maar die gebruik ik verder nooit.

Hopelijk went het gauw..



Het moet niet gekker worden maar ik heb in mijn eentje voetbal gekeken! Nou ja, half dan, het kon me niet lang boeien. Mijn vriend is nl een wekendje voetballen in Dld met zijn werk. Ik vind het heel leuk voor hem, maar wel saai en ongezellig voor mij! Nou ja, eigenlijk niets te klagen want gisterenavond en vanochtend waren er weer 2 kids hier, dus lekker vertrouwd.



Intiem ik heb je gespot op die site over het Wajong-gebeuren. Al eerder, ik lees daar ook regelmatig bij namelijk. Ik kan je niet echt helpen met je vragen daarover helaas. Ik vind dat je erg goed bezig bent met belangrijke zaken uitzoeken, stap voor stap. Zo houd je het zelf in de hand. Ik moet zelf nu ik helemaal ziekgemeld ben over enkele weken weer een herbeoordeling bij het Uwv, best spannend dus weer.



Veel liefs Satine_75 (whoo, echt vreemd nog)

Is trouwens de hoofdpersoon uit de film Moulin Rouge, geweldige film vind ik..

Nou doe maar Satine ja..

Enne, ik zal jullie niet: als jullie je vergissen in het begin hoor!



Ja ik kan er niet omheen het voetbal. Met regelmatig 3 mannen in huis die er gek van zijn.. Ook vroeger al hoor, op zondag was het altijd voetbal, studio sport. Ik vind het Ek wel weer leuk, maar dat overdrevene hoeft van mij ook niet. Ik lig er ook zeker niet wakker van als ze verliezen. Wat ik wel echt erg leuk vind om te kijken is de Tour de France. Op een of andere manier geeft me dat altijd zo'n vakantiegveoel. Het gaat me niet persé om die renners maar de gebieden waar ze door fietsen, prachtig.



Sociale contacten moet je bijhouden Shahla, zeker. Al is dat niet altijd makkelijk. Ik heb ook wel eens van die dagen, dan zie ik geen mens en doe het liefst die dekens over mijn hoofd.Goed van je dat je het weer oppakt.



Intiem? Lin? How's life?

Oh helluppie, Robin, nou moet ik helemaal een ander iemand leren kennen. Tis net alsof je een sexe change hebt gedaan en je voor mij vroeger Petra was en ik je nu Rob moet noemen ofzo haha. Vond je Robin niet (meer) leuk dan? Is het Engelse woord voor roodborstje he?

Maar goed, Satine dus, ik zal mijn best doen je nieuwe naam te onthouden!



Knap hoor dat je in je uppie voetbal hebt gekeken. Mij kun je er nog geen 5 minuten voor zetten haha.



Maar even snel, morgenochtend naar de huisarts om bloed te laten prikken, vanwege erge moeheid en wat andere klachtjes. Ik kom morgen weer lekker kletsen (ben dagje thuis, moet uitrusten ; )

Ben bij huisarts geweest en heb bloed geprikt. Ik ben zoooooo moe! Ik ben er duizelig van, trillende benen, hartkloppingen. Ik ga nu eerst slapen en dan kom ik vanmiddag weer kijken.

Heb trouwens ook een afspraak bij maatschappelijk werk kunnen maken voor relatie therapie. Ten minste, dat ze dat gaan overwegen en bekijken of we daar wel voor in aanmerking komen.

Vriend en ik hebben weer even een break van elkaar genomen door niet bij elkaar te zijn komende twee dagen/nachten. Ik heb echt rust nodig en kan niet tegen dat geruzie en gekift.

Als ik me zo blijf voelen, overweeg ik nog om maar thuis te blijven en neit op vakantie te gaan. Hier word ik niet blijer van : (



Maar ok, eerst slapen.

reutel, truste Zzzzzzzzzzzzzzzzzzz

He Intiem, wat naar nou dat je zo moe bent! Ik slaap zelf ook 6 uur in een kwartier maar ik weet waar het door komt. Hopelijk jij snel ook. Zou het misschien ook kunnen zijn dat je weer wat te veel hooi op je vork hebt genomen de afgelopen tijd..

Tank maar lekker bij, echt belangrijk hoor, je rust nemen. Laat je ons weten als je de uitslag hebt. Ik moest toevallig vandaag ook bloedprikken. Elke 3 maanden hoor, dus niks bijzonders of niks nieuws.



Shahla, het is Satine, zonder N. Niet dat het heel erg boeit maar toch. Klopt Intiem, maar ik heb de naam Robin ooit heel snel gekozen. Ik wilde gauw een reactie geven op het forum en moest een nick aanmaken. Dit kwam als 1e in me op. Iem. die ik goed ken heet zo (een jongen) maar het is ook een meisjesnaam natuurlijk. Omdat ik diegene ken wil ik die nick niet meer. Het voelt niet goed. Al een tijd niet meer maar je moet daarvoor een nieuw mailadres aanmaken dus nu toch maar gedaan. Eventjes onhandig maar hopelijk went het wel snel.



liefs van mij.

Hehe, ben ik weer. Ik heb ontiegelijk lang geslapen vanmiddag. Wel vier en een half uur. Ik ben gelijk gaan slapen na mijn berichtje hier en heb comateus geslapen tot bijna drie uur. Echt nodig! Maar ook zo gek, want mijn dag begint daardoor pas net lijkt wel. Hmmm, nou, ben niet van plan er een ander ritme op na te houden, dus ik wil gewoon 'normale' tijd naar bed vanavond.



Maar ik ben zo verschrikkelijk aan het bijkomen. De rust is gewoon heerlijk nu en wat dat betreft kun je bijna zeggen dat ik een liefhebber ben van alleen zijn. Of zou het komen omdat ik de onderhuidse stress of verwachtingen niet trek met vriend om me heen? Geen idee...



Anyhow, dochter is vanmiddag op de creche en wordt straks opgehaald door vriend die haar meeneemt naar zijn huis. Dan ben ik vanavond alleen en vannacht ook en morgenochtend ook en dan hoef ik dochter pas morgen aan het eind van de dag op te halen als ik gewerkt heb (hoewel alles in me schreeuwt dat ik thuis wil blijven en gewoon veel wil slapen en lummelen en niks doen, net alsof ik ziekjes ben, maar stiekem toch niet ben). Ik wil zo graag gewoon echt even he-le-maal niks!

Een simpel maaltje, een kopje koffie drinken voor de buis vanavond. Beetje twee kleine lullige papperassen digetjes afhandelen, dan weer gewoon een kopje thee, even mail checken en dan lekker naar bed waar ik helemaal ongestoord in kan liggen zonder iets of wat dan ook. Hmmmm.



Nou, genoeg ego ; )



Nou Satine, dan kun je je lol op, kwam ik net achter. Ik was bij de ANWB aan het informeren over onze vakantie en reisdrukte en toen wees de mevrouw mij erop dat juni EK voetbal is (in Zwitserland en Italie). Hoezo ben ik niet van deze wereld?? Hmpf, de oranje spulltjes in de winkel waren me wel opgevallen hoor haha, daar neit van. Maar verder ben ik ziende blind en horende doof, want dat soort wereldzaken ontgaat me echt even helemaal. Maar goed, in huize Satine heerst er deze zomer EK gekte? Alles oranje enzo?

Ik heb in het Gelredome wel eens een voetbal wedstrijd meegemaakt en dat was wel bere interessant. Ik was toen als begeleider mee met onze psychiatrische patienten en daarom kon ik ook gewoon meebeleven (tja, wanneer kom je anders in een stadion??) en dat was wel indrukwekkend.

Gewoon, voor alles wat er qua sfeertje omheen hangt, de waves, de spelers die kunstjes doen, de mascottes die raar staan te doen op het veld, hetr geboehoe, de dreigende koppen die er ook rondlopen. Ik zal met dochter vast een keer gaan kijken, gewoon om het haar ook eens te laten zien. En vroeger toen ik op scouting zat, had het wel wat. Dan zaten we in de zomer bij het kampvuur met de radio aan en dan waren we allemaal stil en dan was er een goal (we zaten heel geconcentreerd te luisteren) en dan gilden we het allemaal uit. Midden in een verlaten bos bij het warme vuur. Echt zulke sfeertjes heb ik goeie herinneringen aan!



Leuk dat je de tour kunt kijken. Meestal staat die bij mijn vader dan de hele dag aan. Maar wat kun je nou zien eigenlijk? Je ziet toch de hele dag fietsende mannen met allemaal dezeflde pakjes en soort fietsen? Ik vind het eigenlijk een beetje saai : (

Misschien moet je er gewoon bij zijn, het sfeertje proeven, zou je dat niet leuk vinden? Een keer daar zijn als ze gewoon echt langskomen en je zelf in die magische landschapscoulissen staat?! Lijkt je dat niet een betere deal?



Maar goed, ik geloof dat als het om voetballen gaat, ik nog meer balls heb dan vriend, want ik kan wel een beetje meelitften op de sfeer en het leuk vinden om zelf een balletje te trappen of zo'n middagje naar een stadion te gaan. HIj vindt het allemaal 3 x niks en dus ook de hele poeha erom heen niks. Dus da's een slechte match als je iets mee wil krijgen haha.

Kunstschaatsen, ja, dat vind ik nog wel leuk. Net als sommige delen van turnen. Dan zit ik echt met kromme tenen te kijken of dat ik mezelf bijna in mijn eigen kruis grijp als ik iemand met het kruis op zo'n balk zie kledderen, brrr, dat is wel spannend eng zeg maar.



Sociale contacten moet je zeker bijhouden. Ik heb er ook niet altijd zin in hoor. Dat gaat bij mij meestal met vlagen en pieken. Aanhalen en dan is het alweer snel genoeg of te veel en moet ik weer even rust nemen en sta ik op non actief om daarna weer te contacten met de wereld. Dat is bij mij niet echt meer een kwestie van de deken over mezelf heen willen trekken (depressief gevoel), maar meer dat ik er gewoon te moe voor ben, de energie er niet voor heb en rust zoek. Want ik kan het nog steeds wel gezellig vinden, maar kan het niet opbrengen. Da's een wat andere insteek denk ik.

Moeheid is bij mij vooral een erg bepalende factor en ook verwarrend, omdat moeheid bij mij een eerste kenmerk is van depressie. Vooral te moe zijn voor wat dan ook in het leven (aankleden, mensen, werken, dingen doen, etc.), meer nog dan in bed liggen huilen. Uit moeheid ontstaat passieviteit, lethargisch zijn, schuldgevoel, geen sociaal leven aankunnen, geen positieve dingen doen waar je weer leuke gevoelens aan overhoudt en zo rol ik volgens mij eerder een depressie in dan andersom. Tis bij mij altijd een groot vraagteken, ben ik nu moe omdat ik depressief (aan het worden) ben of ben ik depressief en word ik daarom moe? Is dat voor jullie dan altijd zo duidelijk?

Zoals nu zoek ik een duidelijke reden van mijn moeheid en aangezien mijn stemming onder de oppervlakte vooral erg verdrietig is, maar ik dat aan de buitenkant bij mezelf bijna niet merk (pas als ik er met anderen over ga praten en de vinger wordt in mijn wonden gestoken), dan pas voel ik hoe hoog de tranen zitten en hoeveel spanning ik eigenlijk onbewust in mij meedraag. Maar als ik gewoon zit te computeren, ben ik me van geen kwaad bewust. Hmmmm, weet niet goed hoe ik dit moet laten afvloeien. Komt tijd, komt raad hoop ik dan maar.



Moulin Rouge ken ik trouwens volgens mij niet Satine.

Heb je zin in je sociale contacten Shahla? Want verwaarlozen is 1 ding, maar misschien heb je er nu ook weer echt vanuit jezelf zin in?

Ik heb volgens mij iedereen wel zo'n beetje gehad die ik moest hebben voor de vakantie, dus ik kan er met een gerust hart tussenuit voor drie weken haha.



Spannend Satine, die gesprekken straks. Ik neem aan dat dat met iemand van je werk is? Want je hebt toch nog maar kort geleden de keuring gehad van het UWV (en toen volledig afgekeurd toch?). Dus snap zo'n snelle herkeuring dan niet helemaal. Weet je vooral wat je zelf vindt en wilt? Volgens mij is het belangrijk om dat boven tafel te krijgen (moeilijk, moeilijk, ik weet het), want anders gaan anderen het voor je invullen en dan zit je achteraf te denken, ja, maar, zo is het helemaal niet. Zou nl. typsich iets voor mij zijn om helemaal door anderen overdondert te worden die het allemaal wel (beter) weten. Misschien kun je je daar met je peut over buigen?



Ja, zoals je ziet ben ik dus op het Wajong forum bezig met reintegratie vragen, omdat ik daar al lange tijd aan denk. En ik vind het echt doodeng, daarom durf ik het (nog) alleen maar anoniem te doen (nou ja, nu niet helemaal meer haha). Want ik ben als de dood voor bovenstaand verhaaltje (dat anderen voor mij invullen wat ik kan enzo) en dat alles véél te snel gaat. Zoals ik me nu bijvoorbeeld voel, is niet goed en wil ik het liefst alles stopzetten en niks meer hoeven. Maar ik weet dat dat ook wel weer overwaait (zoals alles ooit wel weer overwaait), dus zet ik het even op een laag pitje en misschien dat ik straks na de vakantie weer frisse moed en zin en energie heb om verder te gaan. Maar tis echt kantje boord voel ik bij mezelf. Ik hou me nu net staande voor mijn gevoel, maar er moet niks meer bij. Ach, het is een jaartraject (minimaal), dus wie weet hoe het dan gaat.

Waar ik ook vooral erg van onder de indruk ben, zijn de verhalen en ervaingen van anderen die er in mijn ogen met recht slechter aan toe zijn (bijvoorbeeld daadwerkelijk een psychose hebben gehad) en dat die zijn goedgekeurd. Ik kan dan heel bang worden als ik dat op mezelf betrek, want dat voel ik me plaatsvervangend beschaamd met mijn situatie, terwijl ik me nu niet zo jofel voel en ik me dan afvraag hoe hij/zijn zich dan wel niet zal voelen...maar goed, dat soort denken heeft weinig zin, dat weet ik ook wel.



Hoe staat het bij jullie qua wensen, mogelijkheden, onmogelijkheden of wat dan ook op dit gebied? Heb jij al een beetje rust en acceptatie kunnen vinden Satine? En Shahla, ben jij nog steeds blij met je vrijwilligerswerk en tevreden met de inrichting van je leven?



Wisten jullie trouwens dat ik me/ons heb opgegeven voor maatschappelijk werk vanochtend? Ohja, heb ik geschreven geloof ik he? Nou ja, moest een hoop vragen beantwoorden (o.a. wat in mijn ogen het probleem is) en als het doorgaat, kunnen we er over een maandje of twee terecht. Ik wist helemaal niet dat dit gratis was trouwens? Wisten jullie dat? Ik denk dat mijn behandelaar mij daarom naar maatschappelijk werk verwezen heeft, anders zou ik het niet weten. Misschien dacht ze dat ik geen eigen bijdrage kon betalen ofzo? Maar goed, heb wel gevraagd hoe 'diep' die gesprekken dan zijn, want met wat practische tips zijn we er zeker weten niet. In dat geval moet ik wel echt op zoek naar een psycholoog ofzo.

Hmm, nu ik erover nadenk, begrijp ik de insteek van mijn therapeut niet helemaal. Eerst wordt het verzoek om relatietherapie afgewezen (binnen de GGZ) en als ik haar vraag om (goede) adressen van psychologen, zegt ze dat ik bij maatschappelijk werk moet zijn. En dat, terwijl ik weet/denk dat ze er zelf niet zoveel heil inziet. Snap niet helemaal hoe ze redeneert geloof ik.



Nou, meiden, ga mijn advertenties op MP nog even checken (kijken of ik nog goeie biedingen heb)

liefs van mij

Zo Intiem, ik ga eens even ervoor zitten om op jou te reageren. Komt 'ie:



Fijn dat je een beetje aan het bijkomen bent. Ik hoop niet dat dit betekent dat je weer neigt naar depressie. Ik herken wel dat ik nog veel moeier was toen de depressie op zijn ergst was (is nl nog steeds niet helemaal over, nou ja weet eigenlijk niet). Wat de kip en het ei is (qua depressie en vermoeidheid en bij mij ook pijn) weet ik ook vaak niet.

Lekker iig dat je even het rijk alleen hebt. Ik kon voorheen nooit goed alleen zijn maar merk dat dat steeds beter gaat. Sterker nog, vind het soms ook wel fijn even. Ben je nog gegaan naar je job? Ik vind dat je je best eens mag ziekmelden hoor. Het is toch niet voor niets vrijwilligerswerk of zie ik dat verkeerd? Kennelijk kun je het nu wel even gebuiken..



Haha wat een goeie dat je niet wist dat het EK binnenkort is!! Als ik dat hier thuis vertel vragen ze zich af of je uit een ei komt ofzo!

Je kan er ook moeilijk omheen qua reclames op tv enzo hé.

Nee hier in huis geen oranje-toestanden, please. Wél hadden we 2 jr geleden met het Wk een beamer geleend en op de muur geprojecteerd, dus veel mensen kwamen bij ons kijken. De jongens vonden het 'echt vét'..Dat was wel leuk.



Over de Tour, ja kan me voorstellen dat je het saai vindt. Ik vind het echt rustgevend om te kijken, raar misschien. Je ziet die prachtige franse landschappen. Echt vakantiegevoel. Wanneer ga je trouwens Intiem? Naar Italie toch? Met zn 3-en? Wij gaan eind juni 2 weekjes naar Oostenrijk, dus geen tour kijken in Frankrijk, al lijkt me dat wel eens leuk ja. Ga jij nog iets doen in de zomer Shahla? Jij Lin? Dat wordt vast verhuizen hé.. Wel lekker als dat achter de rug is..



Nee Intiem die herbeoordeling is echt van het Uwv. Dat is omdat ik nu voor die resterende 8 uur met dezelfde klachten ben uitgevallen als die ik al had. Dan val je onder een wet Amber, waarbij je wachttijd maar 4 weken is. Ik vind het ook wel spannend, omdat ik waarsch. weer een andere verzekeringsarts krijg. Ik ga me weer goed voorbereiden, dat had ik de vorige keer ook gedaan en dat hielp. En iemand meenemen, dat moet je echt altijd doen heb ik begrepen. De vorige keer viel het me reuze mee. Ik las en hoorde ook vaak van die spookverhalen van het Uwv maar ik werd erg serieus genomen.

Ik hoop niet dat je het vervelend vindt dat ik je stukjes heb gelezen op dat forum. ik kwam het toevallig tegen. Ik snap dat je het doodeng vindt, die reíntegratie. Echt stapje voor stapje hoor meid. Je ziet dat je nu (op dit moment) alweer pas op de plaats moet maken. Het heeft geen haast toch?



Ik zit wat dat betreft in een andere fase dan jij. Ik ben nl juist een stapje terug gegaan (van die 8uur naar niet meer werken). Opbouwen is nog lang niet aan de orde. Ik hoop ooit natuurlijk weer van wel. Ik vrees dat ik dan dit contract niet meer heb dus dan zal ik ook naar iets anders moeten kijken. Lijkt me ook heel eng. Hetzelfde als jij, bang dat het te snel gaat, of te veel is, en dat ik het dan toch niet aankan en dan mijn verworven zekerheden kwijtraak zoiets..En vooral dat ik weer terugval. Maar nu ga ik daar niet over piekeren. Ik heb nu echt de keus gemaakt om mijn energie (waar ik niet zoveel van heb) te besteden aan zoveel mogelijk herstel, lichamelijk en psychisch. Mijn valkuil is wél dat als ik me een dag wat beter voel ik meteen denk dat ik maar weer moet gaan werken, maar dat moet ik maar niet al te serieus nemen. Goed dat je het even op een laag pitje zet.

Ik ben ook benieuwd Shahla, hoe jij nu denkt over je vrijw. werk en je toekomstplannen.. En jij Lin? Voor jou helemaal opnieuw opbouwen hé. Eerst jezelf maar eens op de rit brengen zou ik denken.



Geen idee wat maatsch. werk voor verschil maakt itt Ggz qua relatietherapie. Het lijkt me dat bij het ggz toch meer therapie is en maatsch. werk meer praktische handvaten geeft, maar shoot me, geen idee.



Heb je nog biedingen? Ik heb meer de neiging te kópen op Marktplaats.. Moet ook maar eens wat dingen gaan vérkopen..

Hoi!

Ik ben sinds vorige week "lid" van deze viva forum en heb mijn verhaal al een beetje verteld onder het kopje relaties.



Vandaag heb ik een intake gesprek gehad. De mevrouw in kwestie kwam met Borderline... ik schrok me kapot. Ik weet er niet veel van.



Ik weet dat ik wispelturig ben, zwart/wit kijker ben, verlatingsangst, maar ook bindingsangst, begin ergens enthousiast aan, maar vind het moeilijk om het goed af te ronden of door te zetten.



Mijn relatie is sinds vorige week zondag beindigd, door hem en ik ben er kapot van. Ik deed echt alles voor hem, wat hem benauwde.



Mijn vraag is of mensen dit herkennen en hoe zij omgaan met hun partner. Ik zie namelijk wel een kans dat het goed komt, maar vind het moeilijk om dit bespreekbaar te maken. Voor nu even genoeg denk ik! Bedankt!

Hai, sorry dat ik even niet inhoudelijk reageer (onzeker meisje), maar ik heb eventjes een prangende vraag waar ik hopenlijk snel antwoord op kan krijgen:



Ik merk dat mijn spanningsboog weer behoorlijk aan het oplopen is en hoewel ik nu even kalm ben, zit ik toch een beetje tegen een paniek reactie aan en ik weet niet hoe ik deze stress van me kan laten afvloeien. Vlak voordat ik dochter ging ophalen, had ik hartkloppingen en angstzweet en voelde me beroerd en zat bijna te huilen op de fiets, hoewel ik uitwendig nog wel kalm overkom.

Aangezien ik nog veel moet doen voor de vakantie en de stress me hoog zit en ik er erg last van begin te krijgen op deze manier, heb ik even advies nodig hoe ik hier mee om moet gaan. Ik zat bijna te denken om desnoods maar even morgen GGZ of huisarts op te bellen om te kijken of ik iets rustgevends kan krijgen voor deze keer, zodat ik gewoon de focus erbij kan houden en niet zwaar gestressed en over de zeik aan de vakantie ga beginnen. Maar ik vind dit nogal wat, zeker nu ik alweer wat gekalmeerd ben (kennelijk is het me toch gelukt door de focus buiten mezelf te leggen, nl. bij dochter). Maar ik voel dat het gevoel erg dichtbij is en als ik vooral aan niks denk, gaat het goed. Maar het idee dat morgenavond vriend weer bij mij is (en alle mogelijke irritatie) maakt me nogal bezorgd.



Hebben jullie voor dit soort situaties wel eens iets rustgevends gehad en werkt dat? En dan vooral op inwendig rustiger worden (dus mijn harttempo wat naar beneden brengen enzo?) en of hoe kan ik dit anders beter te lijf gaan? Yoga ofzo werkt echt niet, geloof me! Daar ga ik alleen maar van hyperventileren en nu kan ik ook niet een stevige wandeling ertegenaan gooien, want ik ben (alleen) thuis bij dochter.



Ik weet ook wel dat ik mijn situatie (o.a. grote stress factor is momenteel mijn relatie en ook de vakantie maakt het er niet beter op) moet aanpakken, maar moet ik dan echt maar zo ver gaan om te zeggen dat ik de vakantie annuleer?



Liefs van mij, want ik heb dit wel vaker bij de hand gehad en dan duurde dat gevoel dagen en wist ik niet waar ik met mezelf naartoe moest en dat is echt een heel vervelend gevoel! En zeker zo vlak voor je op vakantie gaat, want dan kun je dat er niet bij gebruiken...

Ik gebruik valdispert. Een heel onschuldig middeltje, gewoon te koop bij de apotheek of etos! Dat geeft mij altijd een rustgevend gevoel!

Jij bent snel! Valdispert is toch voor nachtrust of is het wat anders? Bedankt btw

Welkom onzekermeisje. Ik reageer ook morgen ofzo even op jou, heb nu weinig fut.



Intiem wat naar. Ik zou als ik jou was even de huisarts bellen of er naartoe gaan en dan vragen om enkele oxazepammetjes, in een lage dosering. Niet persé om te gebruiken, maar zodat je ook op vaakntie altijd iets achter de hand hebt. Dit helpt uitstekend tegen deze angstklachten. Je moet het alleen niet te vaak nemen, want het kan verslavend werken. Ik heb de klachten die jij noemt ook regelmatig en ben altijd blij dat ik die pilletjes mee kan nemen als ik langere tijd ergens heenga. Ik neem het zelden, maar toch, voor het idee.

Wanneer ga je op vakantie? Komt daar je paniek vandaan, het op vakantie gaan met je vriend terwijl het niet goed gaat tussen jullie? Het is aan jou om te bepalen of je nog op vakantie wilt. Het kan ook juist goed voor je/ jullie zijn.

Sterkte meid. Een hele dikke knuffel van mij

Ooh, wat fijn zulke snelle reacties! Meestal is zo'n gevoel (als ik dat heb) wel snel over, op een paar uitzonderingen na. Maar in het verleden heb ik wel echt van die langer durende paniekgevoelens gehad en dan wist ik gewoon zo slecht waar ik het zoeken moest. De opgefoktheid en alles (dichtgekenepen strot, adrenaline giert door je lijf) is veels te veel en je zoekt juist een manier om het kwijt te raken, alleen lukt dat niet. Hoe harder je er vanaf wilt, hoe meer het je naar de strot vliegt.



En alles wat ik nog in het vooruitzicht ben om te doen, zoals nog een dagje helpen bij mijn zusje voor de babykamer en nog een dagje klussen inhalen bij dat kraakpand (want ik had me vorige week afgemeld omdat ik zo moe was en me zo belabberd voelde, maar vriend vindt eigenlijk dat ik dat niet maken kan, omdat ze -net als met gewoon werk- wel op me rekenen en me hebben ingeroosterd, wat ik ook allemaal snap). Dus dan zit ik nu al dagen in tweestrijd of ik wel of niet ga, terwijl ik me een watje voel als ik toch niet ga en bang ben dat ze me niet meer serieus nemen (hard werkende bikkels daar).



En tja, dan het gedoe met vriend. Eigenlijk voel ik dat ik helemaal geen behoefte heb om hem te zien. Eigenlijk voel ik me op m'n rustigst als ik helemaal alleen ben, zonder dochter en zonder vriend. En ik weet dat vriend vanalles voor me wil doen en me wil ontzien, Ten minste, als ik echt dramatisch aangeef dat ik het no way trek, dan gaat dat nog wel zonder vragen (want den heb ik blijkbaar een uitstraling van ik sta op flippen en het ligt allemaal aan mij (mijn eigen gekte zeg maar).



Maar zo ben ik gewoon niet, ik kan geen act opvoeren, want het heeft voor een groot deel ook met ons te maken en ik vind het zo moeilijk om de schijn op te houden.

Als ik gewoon zeg: "schatje, ik voel me een beetje moe en ik heb wat rust nodig". Dan is de kans vele malen groter dat hij vanalles van me gaat vragen, wat dan, wat is er, ligt het aan mij, wil je nog wel met me op vakantie (en ik moet dan liegen, want ik wel, maar ook weer niet met hem op vakantie), vind je het niet leuk meer met me etc. Ik wil zo graag zeggen wat er op mijn hart ligt, maar kan dat niet doen zonder relatiecrisis en dikke vette problemen en dat is niet wat ik wil voor mij en hem, een week voordat we op vakantie gaan. Want dan weet ik nu al hoe onze vakantie eruit gaat zien. Terwijl ik me niet echt blij voel met hem/ons en ik eigenlijk gewoon afstand of rust wil. Nou ja, moeilijk verhaal : (



Maar het idee aan drie weken op elkaars lip zitten trekt me nu helemaal niet aan. Ook omdat ik me fysiek niet goed voel (maar is het wel fysiek of zijn dit spanningsklachten, ik heb nu wer-ke-lijk geen flauw ideeeee.....)



Even posten hoor.

Soory trouwens voor deze acute vragen. Oxazepam weet ik (als uitdelende psych. verpleegkundige) dat dit nogal verslavend werkt en daarom klinkt het me nogal heftig en bovenal voel ik me beschaamd om dit te moeten vragen aan huisarts (mag die dit voorschrijven en op basis van welke klachten? Gewoon stress voor de vakantie??? Lijkt me nogal dom klinken). Maar het lijkt me heerlijk, eerlijk, echt waar, om half kanarie stoned in de auto te zitten naast vriend en op alles met een vage glimlach te kunnen antwoorden "peace man". Geen ruzie, zou dat niet GE-WEL-DIG zijn!!!???

Ik wil gewoon dat alle irritatie van hem naar mij (en vica versa) gewoon lekker langs me heen naar beneden glijdt en dat het me geen reet kan boeien. Als ik de rust niet kan vinden zonder de mensen (omdat ik nu eenmaal gedoemd ben drie weken intensief onder de mensen te zijn), dan maar zo. Eerlijk waar, ik zou bets willen dat het allemaal een beetje vaag langs me heen trekt. Lekker rustig!

Tja, misschien ben ik daar inmiddels wat makkelijk in geworden, in medicatie slikken. Maar wat die oxazepam betreft heb ik het dan ook alleen voor noodgevallen hé, als je het echt niet meer trekt.. Ik gebruik het misschien 1 keer in het half jaar. Dat beodel ik ook voor jou hé.



Het klinkt wel in de oren als spanningsklachten ja. Gelukkig heb je ook al bloed laten prikken, voor de zekerheid.



Ik zou als ik jou was toch die andere afspraken afzeggen. Je zus begrijpt het vast wel toch? En die anderen, ach, als ze het niet begrijpen hebben ze pech. je moet echt even de rem erop hoor, luister toch Intiem... Het is ook niet niks die spanningen tussen jullie. Denk je ook dat het juist goed voor jullie kan zijn, even ertussen uit of zie je enige gezelligheid tussen jullie niet gebeuren..?

Overigens ik heb ook 20mg citalopram, maar dat heb ik ook tegen de angsten. Dat krijg je alleen op doktersrecept. Overigens de meeste medicijnen werken volgens mij pas na een aantal weken volledig!



Valdispert heeft een stofje: Valeriaan en heeft een rustgevende invloed tijdens periodes van stress



Misschien heb je er wat aan?

Lieve Satine,



je bent een schat dat je zo meeleeft. Ik weet dat je het echt voor crisis gebruikt : )

Je komt bij mij alles behalve een pammetjes junkie over hoor! Zo moet ik het ook zien voor mezelf. Ik vind het gewoon eng om daarover te bellen met de huisarts en het stuit me ook tegen de borst. Niet omdat ik jou of anderen daarover veroordeel, maar juist omdat ik het van anderen beter kan begrijpen dan van mezelf.

En omdat ik bang ben, omdat ik zo op zoek ben naar rust. Ik ben ook geen junkie, maar ik vind het gevoel dat ik best graag kanarie stoned in de auto wil zitten en echt kan denken "fuck the world" geen goeie match (ook al zal ik het niet verkeerd gebruiken, echt nog way, maak je daar geen zorgen om, want zo bedoel ik mijn opmerking geenzins. Maar gewoon de gedachte dat ik het fijn kan vinden vind ik verfoeiend aan mezelf. Want ik vind dat het niet hoort en als ik een probleem heb, dat ik ermee moet dealen en er niet voor moet weglopen. Zoiets bedoel ik).



Maar tis vooral met de vakantie in het vooruitzicht en het verlangen om relaxt te zijn en te kunnen genieten en als ik van werkelijk alles geirriteerd raak of opgefokt, dan vind ik dat niet fijn. We zouden echt best een gezellige en leuke tijd kunnen hebben met elkaar (da's mijn probleem nou juist), alleen staat er bij mij vanalles tussen die ook eigenlijk niet weer verstoppertje wil spelen. En dat is -als ik mijn best doe- wat vakantie en fijne tijd met vriend met mij doet. Het geeft me een tijdelijke illusie en dat is niet wat ik wil. Ik wil geen toezeggingen en romatische dingen doen met vriend, dat wanneer ik weer thuiskom, ik weer door een ruzie veroorzaakte crisis met hem krijg. Ik wil niet romantisch gaan lopen kwelen over hoe lief hij is (want hij vraagt me vaak om bevestiging), terwijl ik thuis doorschuif naar de praatbank van maatschappelijk werk en hem dan haarfijn uit de doeken doe wat mijn probleem nu allemaal is.

Ik vind het sprookje najagen alsmaar moeilijker worden : (

Lieve meiden, ik kom strakjes weer even kijken. Ik ga nu even een rustgevend bakkie doen. En proberen vriend aan de telefoon te krijgen, omdat ik hem wil vertellen van mijn stress en hartkloppingen en het gevoel dat alles mij nu een beetje overspoelt en of ik de dokter zal bellen morgen. En ik met hem wil overleggen wat we doen met dochter en elkaar zien en ook om hem om advies te vragen over dat vrijwilligerswerken of ik dat nu met recht wel of niet kan afbellen (ik heb zijn zegen daarin ook een beetje nodig hmpfff).

Misschien strakjes nog een kreetje van mij (tis iig fijn om van me af te schrijven hier, want 't zit hoog. Maar ben eigenlijk ook weer te moe daarvoor.)

p.s. ook jij bedankt voor je meeleven onzeker meisje

Hoi allemaal,



Internet is weer voor even gemaakt, dus......



Intiem, je kan best wel oxazepam slikken. Ik heb het ook standaard in huis. Het is helemaal niet zo dat je er stoned van wordt, het haalt een beetje "the edge" eraf. Wel is mijn ervaring dat hoe harder ik overstuur ben hoe minder het werkt. Dus beter bij lichte paniek een lichtere dosering (10 mg) dan meer moeten slikken omdat de paniek te groot is. Als je voelt dat het helpt...slik je ze niet meer. Ik heb 3 maanden gedaan met 15 pilletjes en slik ze nooit meer dan 2 dagen achter elkaar en nooit meer dan 3 per dag (hele hoge uitzonderingen daargelaten). Daarnaast kan je ook lorazepam krijgen, is iets sterker en slaap je ook goed op. Het is verslavend, maar alleen als je het weken achter elkaar slikt, dus een paar dagen kan wel (in mijn ogen).



Met mij gaat het niet goed, maar dat is nu maar even zo. Na 3 maanden pogen tot loslaten, heb ik uiteindelijk afgelopen weekend (en maandag) alle banden doorgesneden, naar aanleiding van een heftig gesprek met n.b. zijn moeder. Daarin werd zo gruwelijk duidelijk hoe erg mijn ex naar mij, maar ook naar haar toe heeft zitten liegen en manipuleren. Om te kotsen zo erg (ik bespaar jullie de details). Ik wil hem nooit, maar dan ook nooit meer zien. Mijn spullen zijn weg daar (staan nu elders, tot ik een huis heb) en daarmee is het klaar.



Vandaag stond er een fantastische flat in de woonkrant, waar ik op gereageerd heb, dat hoor ik komende dinsdag weer......echt waanzinnig mooi, ben benieuwd. Als ik het niet krijg, zal het volgende gewoon nog beter zijn. Ik hou hoop.



Ik geloof, met alle ervaringen de afgelopen tijd dat ik niet zozeer borderline heb (wel trekken ervan), maar gewoon echt relatieverslaafd ben. Ik zal het nog wel eens uitleggen, maar ik herken mezelf in elke bladzijde van het boek van Robin Norwood: "als hij maar gelukkig is". Daarin lees je ook dat het steeds erger wordt. Elke volgende relatie een steeds grotere ramp wordt (tot soms de dood aan toe) Wat dat betreft was mijn ex een personificatie van alle ellende van vroeger, zowel moeders als vaders kant. (seksverslaving, drugsverslaving, zware psychiatrische problematiek) plus een karakter zonder ruggengraat, verantwoordelijkheidsgevoel, inlevingsvermogen, en vermogen tot zelfreflectie. Voornamelijk doordat hij nooit in zijn leven iets zelf heeft hoeven doen. Nooit zijn eigen puinhoop heeft hoeven opruimen (noch in praktische, noch in emotionele zin). Door en door verwend en ook nu ruimt zijn moeder zijn huis weer helemaal op en fungeert als geldkraan (wat gewoon opgaat aan hasj, wat ze nu wel weet). Hij heeft geld zat, maar niet voor nodige dingen (waarom zou hij ook, als zijn moeder het wel weer oplost) wel voor 300,- euro aan hasj in de maand. En uitgaan, en allerlei andere onnodige zooi.....



Het belangrijkste is dat ik het allemaal tegen haar heb kunnen zeggen, dat ze echt op moet houden met redden omdat hij anders nooit een fijne, gezonde, verantwoordelijke man wordt. Het zal nooit veranderen, maar ik heb het gezegd. En zij heeft mij een hart onder de riem gestoken dat ik hem echt moet loslaten omdat hij nooit een goede partner zal zijn (liegen, bedriegen, manipuleren, egoistisch, lui en hele ongezonde hobby's).



Dus ik zal proberen om wat meer te schrijven.....denk niet dat hij hier nu leest...veel te veel bezig met zijn "verlichting" nu.



Onzekermeisje, ik raad je het boek aan wat ik net noemde.....als je veel te veel geeft, zit er iets niet goed, en daar gaat het boek over.



shit, mijn tijd zit er weer op, morgen hopelijk meer...(misschien bij mijn vriendin, dan heb ik meer tijd om alles door te lezen....)



liefs allemaal en intiem weet niet wanneer je precies op vakantie gaat, maar sterkte!

He Lin, fijn je weer te 'lezen'.. Pittige tijd dus nog steds voor je. Hopelijk wordt het wat met die falt, dat zou wel een strohalmpje zijn toch?



Intiem succes vanavond. Misschien moet je maar eens eerlijk zeggen wat je zo hoog zit. Hopelijk is je vriend begripvol.



Ik ben een beetje mosterd na de maaltijd, maar ik heb (hoe toevallig) de laatste dagen ook weer van die angstklachten, alsof mijn keel wordt dichtgeknepen. Ik weet wel hoe het komt, omdat ik voorlopig ben gestopt met werken en ik veel pieker over hoe mijn leven nu een beetje vorm te geven. Maar geen oxazepam hoor ;)



Shahla, het is weer compleet als we jou ook weer gauw horen.