Burn-out, medestrijders

Anemoon dinsdag 25 juli 2023 om 12:03

Hi,

Op dit moment zit ik een jaar in een burn-out. Persoonlijk vind ik het een best lastige periode en zoek daarom naar mede-burnout-ers (is dat een woord haha).

In het archief zag ik al een topic waar mensen met een burn-out in meeschreven. Alleen daar zit nu een slotje op. Vandaar dat ik deze heb geopend. Gewoon een topic waar we van ons af kunnen schrijven en eventueel wat ervaringen met elkaar kunnen delen.

Koffieleut123 vrijdag 10 november 2023 om 10:10

Anemoon schreef: ↑
08-11-2023 17:49
https://i.pinimg.com/originals/ca/69/f0 ... 8eb6c7.jpg

En nu? De link?

Wat vervelend dat je zoveel spanning ervaarde. Hoe is je hartslag? Ik kan daar altijd wel redelijk van af zien of ik echt tot rust kom, of nog gespannen ben.

Ja nu wel! Ik herken het niet 100% maar misschien wel een goed idee om er zelf eentje te maken. Hartslag is oké, omdat ik totaal ongetraind ben is ie wel snel wat hoger. Ik was gisteren trouwens bij de fysiotherapeut, een nieuwe voor mij en die zei wel iets interessants.Ik had me namelijk maandag weer eens enorm geërgerd aan mijn bedrijfsarts want hij beweerde dat hij weleens mensen meemaakt die ineens grote stappen vooruit maken in een burn-out herstel. Hij zei ook nog dat ik nu ondergemiddeld ben qua herstel (moet je echt zeggen tegen zo’n strebertje als ik ben, lomperik) Fysio reageerde echt heel droog (en helpend voor mij) “een burn-out is eigenlijk een uitputting van je bijnier. Je moet weer wennen aan cortisol (stresshormoon) en dat gaat heel langzaam.” Voelde me echt gezien en gehoord ondanks dat ik voor iets anders kwam. Onwards & upwards maar weer

Anemoon dinsdag 21 november 2023 om 13:25

Koffieleut123 schreef: ↑
10-11-2023 10:10
Ja nu wel! Ik herken het niet 100% maar misschien wel een goed idee om er zelf eentje te maken. Hartslag is oké, omdat ik totaal ongetraind ben is ie wel snel wat hoger. Ik was gisteren trouwens bij de fysiotherapeut, een nieuwe voor mij en die zei wel iets interessants.Ik had me namelijk maandag weer eens enorm geërgerd aan mijn bedrijfsarts want hij beweerde dat hij weleens mensen meemaakt die ineens grote stappen vooruit maken in een burn-out herstel. Hij zei ook nog dat ik nu ondergemiddeld ben qua herstel (moet je echt zeggen tegen zo’n strebertje als ik ben, lomperik) Fysio reageerde echt heel droog (en helpend voor mij) “een burn-out is eigenlijk een uitputting van je bijnier. Je moet weer wennen aan cortisol (stresshormoon) en dat gaat heel langzaam.” Voelde me echt gezien en gehoord ondanks dat ik voor iets anders kwam. Onwards & upwards maar weer

Wat interessant over die bijnier. Ik heb het inderdaad vaker gehoord dat je weer moet leren omgaan met stress. Beetje als sporten,, telkens iets opbouwen, om weer een hogere conditie te krijgen.
Hoe gaat dat nu bij jou? Merk je dat je opbouwt?

Wat betreft ondergemiddelde qua herstel,, heel naar om te horen. Niet fijn. Ik vind dat ook een lastig punt hoor. Wil daar niet over denken. Zit er nu al 15 maand in.. sommigen herstellen na 6 maand al. Dan denk ik, HOE DAN?
Gelukkig heb ik nu het gevoel wel op de goede weg te zitten. Maar het duuuurt zo lang.

De afgelopen dagen ging het alleen wel iets minder. Iets met controle en daardoor constante stress. Echt weer een paar stappen achteruit. Vandaag gelukkig weer wat beter. Er maar weer op vertrouwen dat het wel weer goed komt. (:

Koffieleut123 donderdag 23 november 2023 om 13:42

Ja ik merk wel dat het verbetert maar met heel kleine stapjes. Concentratie is nog moeilijk; ik ben warrig en vergeetachtig. Fysiek ben ik er ook nog lang niet maar kan inmiddels weer redelijke afstandjes fietsen (-5 km) en lopen. Ik kan op mijn werk zwemmen dus dat is het plan voor volgende week.

Anemoon donderdag 23 november 2023 om 19:25

Frustrerend misschien of niet? Goed dat je het zwemmen gaat oppakken.

Je werkt dus al wel weer? Verjaardagen en al ook?

Mag ik vragen hoe jij dat hebt opgebouwd? En hoe dat verliep?

Ieders antwoord is trouwens welkom.
Ik struggle daar namelijk mee. Ga nu een half uurtje naar een sociale activiteit en merk dat het na een half uur de prikkels teveel zijn,, maar zoals vandaag ben ik in de middag een paar uur met mijn man op pad, en dan merk ik dat ik dat prima volhoud. Dus ik vraag me ergens wel af of ik het wel juist aanpak.

Roosje1234 woensdag 6 december 2023 om 11:08

-poef-

roosje1234 wijzigde dit bericht op 07-10-2024 09:29

99.56% gewijzigd

*Metta* donderdag 7 december 2023 om 10:21

Na veel stressvolle jaren prive + werk met een piek op het werk afgelopen voorjaar zit ik nu ook thuis, ik heb me gisteren ziekgemeld.
En hoewel ik weet dat ik het goede heb gedaan voel ik me ook ontzettend rot. Ik heb een hoge functie, ben ook financieel eindverantwoordelijk en weet dus wat het voor de organisatie kost, en ik voel me ook een loser....
Ik heb gelukkig een heel fijne baas.

Anemoon zaterdag 9 december 2023 om 16:07

Roosje1234,, Gezellig!

Ooh wat lastig hè, om zo te struggelen met je emotie. Goed van je om er mee aan de slag te gaan,, maar ook lastig.
Heb je al veel geleerd, en merk je dat het beter gaat? Aan welke tip heb je het meest gehad? (misschien heb ik er ook nog wat aan (; )

Wat betreft de ADHD herken ik wel van vroeger ja. Ik had ook een trauma, werd daarvan ook heel onrustig,, veel onrust in je lijf en hoofd, omdat je constant in de actiestand staat?. Toen mijn trauma was verwerkt, verdween de onrust ook. Hopelijk bij jou ook..
Misschien kun je je vragen over de medicatie beter aan een psycholoog/psychiater stellen? Wel een lastige namelijk.

Lukt de re-integratie wel? Merk je wel dat je kan opbouwen? Of stagneert het herstel? Maar goed dat je er zo actief mee bezig bent.

Echt fijn om je verhaal te lezen. Veel herkenning.

Anemoon zaterdag 9 december 2023 om 16:08

*Metta* schreef: ↑
07-12-2023 10:21
Na veel stressvolle jaren prive + werk met een piek op het werk afgelopen voorjaar zit ik nu ook thuis, ik heb me gisteren ziekgemeld.
En hoewel ik weet dat ik het goede heb gedaan voel ik me ook ontzettend rot. Ik heb een hoge functie, ben ook financieel eindverantwoordelijk en weet dus wat het voor de organisatie kost, en ik voel me ook een loser....
Ik heb gelukkig een heel fijne baas.

Hoe gaat het nu met je? Kun je je werk nu een beetje loslaten?

Roosje1234 maandag 11 december 2023 om 13:08

Anemoon schreef: ↑
09-12-2023 16:07
Roosje1234,, Gezellig!

Ooh wat lastig hè, om zo te struggelen met je emotie. Goed van je om er mee aan de slag te gaan,, maar ook lastig.
Heb je al veel geleerd, en merk je dat het beter gaat? Aan welke tip heb je het meest gehad? (misschien heb ik er ook nog wat aan (; )

Wat betreft de ADHD herken ik wel van vroeger ja. Ik had ook een trauma, werd daarvan ook heel onrustig,, veel onrust in je lijf en hoofd, omdat je constant in de actiestand staat?. Toen mijn trauma was verwerkt, verdween de onrust ook. Hopelijk bij jou ook..
Misschien kun je je vragen over de medicatie beter aan een psycholoog/psychiater stellen? Wel een lastige namelijk.

Lukt de re-integratie wel? Merk je wel dat je kan opbouwen? Of stagneert het herstel? Maar goed dat je er zo actief mee bezig bent.

Echt fijn om je verhaal te lezen. Veel herkenning.

Het is idd heel lastig allemaal, vooral omdat de klachten zo op en neer gaan.. Momenteel voel ik me heel angstig. Druk op de borst, snel huilen, hartkloppingen en hyperventilatie. Ik word ook al een week lang om 04:00 ‘ ‘s nachts wakker. Heb dus echt even teveel cortisol in mijn lijf. Ik moet zeggen dat dit de eerste keer in 3 maanden tijd is dat ik me weer zo heftig overprikkeld voel. Dat is wel echt balen. Ik probeer het maar te relativeren door te denken aan hoe het voorheen ook weer is bijgetrokken, maar ik vind het wel lastig hoor. Even weer die volledige rust pakken.

Ik hoef deze week ook even niet te werken , omdat ik me zo voel. Maar eigenlijk voelt dit ook wel weer als falen. Doordat ik niet goed heb opgelet, zit ik nu weer in deze situatie. Maar ik kan ook nog maar zo weinig hebben

Wel fijn dat jij je trauma hebt kunnen verwerken! Ik zit daar nog middenin, dus dat maakt het denk ik ook zo lastig om nu van de burn out te herstellen en te reintegreren.. Ik ga komende donderdag naar de psychiater om te vragen of medicatie mij zou kunnen helpen.

Hoe gaat het met jou nu?

Anemoon maandag 11 december 2023 om 14:03

Roosje1234 schreef: ↑
11-12-2023 13:08
Het is idd heel lastig allemaal, vooral omdat de klachten zo op en neer gaan.. Momenteel voel ik me heel angstig. Druk op de borst, snel huilen, hartkloppingen en hyperventilatie. Ik word ook al een week lang om 04:00 ‘ ‘s nachts wakker. Heb dus echt even teveel cortisol in mijn lijf. Ik moet zeggen dat dit de eerste keer in 3 maanden tijd is dat ik me weer zo heftig overprikkeld voel. Dat is wel echt balen. Ik probeer het maar te relativeren door te denken aan hoe het voorheen ook weer is bijgetrokken, maar ik vind het wel lastig hoor. Even weer die volledige rust pakken.

Ik hoef deze week ook even niet te werken , omdat ik me zo voel. Maar eigenlijk voelt dit ook wel weer als falen. Doordat ik niet goed heb opgelet, zit ik nu weer in deze situatie. Maar ik kan ook nog maar zo weinig hebben

Wel fijn dat jij je trauma hebt kunnen verwerken! Ik zit daar nog middenin, dus dat maakt het denk ik ook zo lastig om nu van de burn out te herstellen en te reintegreren.. Ik ga komende donderdag naar de psychiater om te vragen of medicatie mij zou kunnen helpen.

Hoe gaat het met jou nu?

Aaah, dat klinkt echt niet fijn!

Frustrerend hè, dat je lichaam zo op hol slaat.
Heb je wel iemand waar je mee kan praten, die je helpt? inzicht geeft in wat er mis gaat?

Maar ik snap (denk ik) precies wat je bedoeld. Het is wel geen falen, maar je denkt echt, waaarom kan ik niet in 1x het goed doen, en lineair herstellen. Wel goed van je dat je op de rem bent gegaan, en niet naar het werk bent gegaan.
Achteraf merk ik ook vaak dat ik wat gekleurd heb gereageerd. Doordat je zo weinig aankunt, voelt alles veel heftiger?

Met mij gaat het eigenlijk nu wel goed. Ik loop meestal om de paar weken weer vast, en heb ik een afspraak bij de POH. Dat is wel fijn, dat ze me op die manier wat bijstuurt. Ik kan bijvoorbeeld erg stressen, of ergens te verantwoordelijk voor voelen. En mis dan strategieën om ermee om te gaan. Nu zie ik steeds meer in wat er misgaat in mijn denkwijzen, en leer ik de gezonde aan. Uiteindelijk merk ik dat ik gewoon energie over houd. Dus dat is heeel fijn.

Roosje1234 maandag 11 december 2023 om 14:32

Anemoon schreef: ↑
11-12-2023 14:03
Aaah, dat klinkt echt niet fijn! Frustrerend hè, dat je lichaam zo op hol slaat.
Heb je wel iemand waar je mee kan praten, die je helpt? inzicht geeft in wat er mis gaat?

Maar ik snap (denk ik) precies wat je bedoeld. Het is wel geen falen, maar je denkt echt, waaarom kan ik niet in 1x het goed doen, en lineair herstellen. Wel goed van je dat je op de rem bent gegaan, en niet naar het werk bent gegaan.
Achteraf merk ik ook vaak dat ik wat gekleurd heb gereageerd. Doordat je zo weinig aankunt, voelt alles veel heftiger?

Met mij gaat het eigenlijk nu wel goed. Ik loop meestal om de paar weken weer vast, en heb ik een afspraak bij de POH. Dat is wel fijn, dat ze me op die manier wat bijstuurt. Ik kan bijvoorbeeld erg stressen, of ergens te verantwoordelijk voor voelen. En mis dan strategieën om ermee om te gaan. Nu zie ik steeds meer in wat er misgaat in mijn denkwijzen, en leer ik de gezonde aan. Uiteindelijk merk ik dat ik gewoon energie over houd. Dus dat is heeel fijn.

Ja ik heb gelukkig een fijne psycholoog! En merk dat ik zelf ook wel steeds beter wordt in reflecteren. Maar ik vind het vooral lastig om mezelf af te remmen op goede momenten; dan wil ik van alles weer proberen want dan heb ik eindelijk eens energie. Maargoed, dan fluit m’n lichaam me weer flink terug zoals nu. Ik vind het ook zo jammer dat ik na 9 maanden nog steeds zo weinig aankan.. Maar ten opzichte van het begin is dit gelukkig al wel wat meer.

Fijn dat je je gedachten zo goed kan ombuigen en aanpassen! Dat helpt denk ik heel erg mee. Dat piekeren kost ook zoveel energie… Ik merk vooral op slechte momenten dat ik mn hoofd gewoon niet meer stil krijg. Hoe pak jij dat nu aan?

Koffieleut123 maandag 11 december 2023 om 14:51

Oh Anemoon, ik zie nu pas dat ik helemaal niet meer gereageerd had eind november. Sorry! Ja ik heb mijn sociale leven wel weer opgepakt met vallen en opstaan. Zo ging ik bijvoorbeeld eind augustus naar een verjaardag en daarna eten bij mijn schoonouders die daar min of meer om de hoek wonen dus leek makkelijk. Toen heb ik ook weer zo’n nacht de gevolgen van totale overprikkeling gehad en dat kost dan weer dagen herstel. Overdag lukt het me meestal wel om naar een verjaardag te gaan, ‘s avonds niet. Het is vaak de combi van zaken die me de das omdoet. Dus en werken en daarna boodschappen moeten doen lukt niet. En bij sociale activiteiten is met wie en waar ook wel vrij belangrijk. Bijvoorbeeld dingen met mijn zusje ondernemen gaat heel goed. Maar mijn schoonmoeder bijv trekt me helemaal leeg. Terwijl ze hartstikke lief is hoor. Bij mij ligt ook trauma en traumaverwerking aan de basis van al deze ellende dus daar heb ik nog wel even de handen vol aan.

Anemoon maandag 11 december 2023 om 15:22

Roosje1234 schreef: ↑
11-12-2023 14:32
Ja ik heb gelukkig een fijne psycholoog! En merk dat ik zelf ook wel steeds beter wordt in reflecteren. Maar ik vind het vooral lastig om mezelf af te remmen op goede momenten; dan wil ik van alles weer proberen want dan heb ik eindelijk eens energie. Maargoed, dan fluit m’n lichaam me weer flink terug zoals nu. Ik vind het ook zo jammer dat ik na 9 maanden nog steeds zo weinig aankan.. Maar ten opzichte van het begin is dit gelukkig al wel wat meer.

Fijn dat je je gedachten zo goed kan ombuigen en aanpassen! Dat helpt denk ik heel erg mee. Dat piekeren kost ook zoveel energie… Ik merk vooral op slechte momenten dat ik mn hoofd gewoon niet meer stil krijg. Hoe pak jij dat nu aan?

Wel fijn dat je merkt dat het beter gaat!

Trouwens wat betreft het terugfluiten,, als ik een iets onderneem, doe ik dat een half uur. Eigenlijk alles. Ook al voel ik me goed, alles bestaat uit half uurtjes. Eventueel 2x op een dag. Ik merk nu wel dat ik kan uitbreiden, maar dat heeft mij enorm geholpen.
Ik holde mezelf ook helemaal uit, als ik me dan goed voelde,, maar dan werd de hersteltijd ook lang. Vanaf het moment dat ik half uurtjes ben gaan doen, zit ik een stuk beter in mijn vel. Ook het huishouden, eten en dergelijk een half uur. Het verschil tussen goede en slechte momenten is daardoor kleiner geworden.

En dus ook met piekeren. Ik schrijf heel veel. Elke dag even. Even inchecken hoe het is.
Oh, en dit klinkt alsof ik het heel goed manage,, maar dat is niet zo. Vind dat ook heel lastig, om te stoppen met piekeren als er een 'groot' probleem is. Of er iets is waar ik geen controle over heb.
Maar wat ik dan doe,, is opschrijven,, waar ik verantwoordelijk voor voel,, en waar ik verantwoordelijk voor ben. En het stukje waar ik verantwoordelijk voor ben,, bedenk ik dan wat ik kan doen.
En ik heb een aantal vragen waar ik mezelf dan antwoord op laat geven. Komt uit het boekje; nooit meer burn-out van Anita Roelands. Die heeft mij praktisch gezien geholpen. Vb; waar pieker je over? Wat is het ergste? Hoe zou het volgens jou moeten gaan? Wat is een eerste goede stap? Daarna vanuit vriendin het bekijken; wat is de reactie op hetgeen je hebt gelezen? Wat kun je van die onbekende leren? Wat heeft die onbekende nodig of wat zou hij moeten leren? En er zijn heel veel van dat soort stappen/vragen die je kan doorlopen.

haha, naja,, misschien heb je er wat aan. Ik wou het met je delen,, maar misschien kun jij al veel meer of zit het bij jou anders in elkaar.
Oh en piekeren kost bij mij ook enorm veel energie. Dat is echt ongekend. Als ik dagen niet pieker, heb ik zoveel meer energie.

anemoon wijzigde dit bericht op 11-12-2023 15:29

0.39% gewijzigd

Anemoon maandag 11 december 2023 om 15:27

Koffieleut123 schreef: ↑
11-12-2023 14:51
Oh Anemoon, ik zie nu pas dat ik helemaal niet meer gereageerd had eind november. Sorry! Ja ik heb mijn sociale leven wel weer opgepakt met vallen en opstaan. Zo ging ik bijvoorbeeld eind augustus naar een verjaardag en daarna eten bij mijn schoonouders die daar min of meer om de hoek wonen dus leek makkelijk. Toen heb ik ook weer zo’n nacht de gevolgen van totale overprikkeling gehad en dat kost dan weer dagen herstel. Overdag lukt het me meestal wel om naar een verjaardag te gaan, ‘s avonds niet. Het is vaak de combi van zaken die me de das omdoet. Dus en werken en daarna boodschappen moeten doen lukt niet. En bij sociale activiteiten is met wie en waar ook wel vrij belangrijk. Bijvoorbeeld dingen met mijn zusje ondernemen gaat heel goed. Maar mijn schoonmoeder bijv trekt me helemaal leeg. Terwijl ze hartstikke lief is hoor. Bij mij ligt ook trauma en traumaverwerking aan de basis van al deze ellende dus daar heb ik nog wel even de handen vol aan.

Ooh wat herkenbaar! Ben wel een stuk minder ver dan jij, als ik het zo lees,, maar herken het stukje over combineren, en verschil in prikkels wie of waar.
Dank voor je verhaal!

(haha, lekker classic schoonmoeder punt. Moest er wel even om grinniken.)

Roosje1234 maandag 11 december 2023 om 16:26

Anemoon schreef: ↑
11-12-2023 15:22
Wel fijn dat je merkt dat het beter gaat!

Trouwens wat betreft het terugfluiten,, als ik een iets onderneem, doe ik dat een half uur. Eigenlijk alles. Ook al voel ik me goed, alles bestaat uit half uurtjes. Eventueel 2x op een dag. Ik merk nu wel dat ik kan uitbreiden, maar dat heeft mij enorm geholpen.
Ik holde mezelf ook helemaal uit, als ik me dan goed voelde,, maar dan werd de hersteltijd ook lang. Vanaf het moment dat ik half uurtjes ben gaan doen, zit ik een stuk beter in mijn vel. Ook het huishouden, eten en dergelijk een half uur. Het verschil tussen goede en slechte momenten is daardoor kleiner geworden.

En dus ook met piekeren. Ik schrijf heel veel. Elke dag even. Even inchecken hoe het is.
Oh, en dit klinkt alsof ik het heel goed manage,, maar dat is niet zo. Vind dat ook heel lastig, om te stoppen met piekeren als er een 'groot' probleem is. Of er iets is waar ik geen controle over heb.
Maar wat ik dan doe,, is opschrijven,, waar ik verantwoordelijk voor voel,, en waar ik verantwoordelijk voor ben. En het stukje waar ik verantwoordelijk voor ben,, bedenk ik dan wat ik kan doen.
En ik heb een aantal vragen waar ik mezelf dan antwoord op laat geven. Komt uit het boekje; nooit meer burn-out van Anita Roelands. Die heeft mij praktisch gezien geholpen. Vb; waar pieker je over? Wat is het ergste? Hoe zou het volgens jou moeten gaan? Wat is een eerste goede stap? Daarna vanuit vriendin het bekijken; wat is de reactie op hetgeen je hebt gelezen? Wat kun je van die onbekende leren? Wat heeft die onbekende nodig of wat zou hij moeten leren? En er zijn heel veel van dat soort stappen/vragen die je kan doorlopen.

haha, naja,, misschien heb je er wat aan. Ik wou het met je delen,, maar misschien kun jij al veel meer of zit het bij jou anders in elkaar.
Oh en piekeren kost bij mij ook enorm veel energie. Dat is echt ongekend. Als ik dagen niet pieker, heb ik zoveel meer energie.

Aah ja goede oefening idd, wat betreft het piekeren! Ik merk ook dat schrijven bij mij goed helpt. Er zijn zoveel dingen waar ik controle op wil uitoefenen, maar waar ik helemaal geen controle op heb. Ik denk ook wel dat een burn-out dat versterkt, omdat je zo snel angstig bent en dus gaat piekeren. Lastig lastig.

Over je halfuur-schema; wel echt fijn dat dit voor jou zo werkt! Ik vraag me wel af of je dan ook altijd maar een halfuurtje rust? Ik heb namelijk soms echt uren nodig om een beetje tot rust te komen als mijn lijf zo op hol geslagen is (bv ik ga dan 2 uurtjes film kijken of een uur lezen en nog mediteren). En spreek je dan ook een halfuur af met mensen en hoe doe je dat met werken? Wat een vragen allemaal hihi.

Anemoon maandag 11 december 2023 om 18:15

Roosje1234 schreef: ↑
11-12-2023 16:26
Aah ja goede oefening idd, wat betreft het piekeren! Ik merk ook dat schrijven bij mij goed helpt. Er zijn zoveel dingen waar ik controle op wil uitoefenen, maar waar ik helemaal geen controle op heb. Ik denk ook wel dat een burn-out dat versterkt, omdat je zo snel angstig bent en dus gaat piekeren. Lastig lastig.

Over je halfuur-schema; wel echt fijn dat dit voor jou zo werkt! Ik vraag me wel af of je dan ook altijd maar een halfuurtje rust? Ik heb namelijk soms echt uren nodig om een beetje tot rust te komen als mijn lijf zo op hol geslagen is (bv ik ga dan 2 uurtjes film kijken of een uur lezen en nog mediteren). En spreek je dan ook een halfuur af met mensen en hoe doe je dat met werken? Wat een vragen allemaal hihi.

Jaa, dat gevoel heb ik ook wel. Of ik drukte het weg,, maar kostte het onbewust wel veel stress. En gebruikte ik copingmechanismen om het onder controle te houden,, harder werken/meer doen o.i.d.
Maar echt heel lastig ja. Heb er ook veel moeite mee. Waar pieker jij vooral over? Over meer praktische zaken? Of juist het verleden? Of wie jij bent ten opzichte van anderen? Of verantwoordelijkheid?
Hoef je trouwens niet te delen hoor, als het te persoonlijk is. Maar ben wel benieuwd hoe je dan daarmee omgaat.

Oh en wat betreft het schema,, nee ben niet altijd weer met een half uurtje hersteld. Je moet het meer zien, je doet een half uur iets,, dan ga je rusten, en wanneer je weer zin hebt om wat te doen, doe je weer iets.
Maaarrr ik merk wel dat mijn lijf steeds sneller hersteld. Als eerst door echt te luisteren naar je lichaam (dus stoppen als je lichaam nee zegt),, en je lichaam weer aanleren om in te spannen, maar vooral ook te ontspannen. Het schijnt dat je lichaam dat is verleerd,, en je kan dat weer oefenen door bijv. een stuk te lopen, en daarna bewust te ontspannen. (heb ik ook weer van google haha)

Film kijken, doe ik niet veel. Dat is voor mij echt een redelijk intensieve activiteit.
Lezen is voor mij wel echt ontspannend, dus dat kan ik hele dagen doen haha.
Afspreken met mensen doe ik 1x in twee dagen ongeveer. En dan half uurtje. Vaak ben ik dag erna toch nog iets vermoeid, en rommel ik wat in het huishouden.
Ik voel meer waar ik zin in in heb, en dat doe ik.

Voor je beeldvorming,, een normale dag voor mij,,

11.00 koffie + social media
13.00 -13.30 eten
Bank zitten lezen
14.00 huis opruimen, huishouden wat gedaan moet worden (heb het huishouden ook in stukjes geknipt)
Bank zitten lezen
15/16.00 als ik zin heb, er even uit,, even langs familie oid.
17.00 soms eten koken
18.00 eten
bank zitten social media - socializen met man.
21.00 rondje lopen
bank zitten
23.00 naar bed

Maaaarr ik vraag me af of ik het altijd goed doe. Ik doe maar wat. Maar dit werkt voor mij beter dan grote blokken. En met de rest doe ik ook maar wat,, je moet niet mijn theorie als waarheid zien haha. (:
En qua werk, dat start nu langzaam op, 1x in 2 weken heb ik een afspraak. Het was al wel eerder opgestart, maar het ging niet.

Tinkeltje33 donderdag 14 december 2023 om 11:02

Ik wil wel graag meeschrijven. Ik ben nu bijna een jaar ziek. Dit is ontstaan door privé omstandigheden. Onze zoon heeft al jarenlang gedragsproblemen en veel problemen op school. Dat liep eind vorig jaar weer op en uiteindelijk is hij ook thuis komen te zitten. Vanaf het moment dat dat opliep, ging bij mij het licht uit. Sinds september gaat het beter met hem en kan ik ook effectiever werken aan mijn herstel.

Ik ben bezig met re-integreren en dat gaat op zich goed. Ik haal daar ook veel energie uit, omdat ik dan niet met privé dingen bezig ben. Ik ben nog steeds erg moe. Kan weinig stress hebben en kan vooral geen zaken overzien. Interpersoonlijk ben ik er achter gekomen dat ik een persoon ben van schouders er onder en gewoon doorgaan. Al die vermoeidheid en stress in mijn lijf voelde ik überhaupt niet. Nu dus wel. En het is heel erg in mijn lijf gaan zitten. Ik heb nu ook nog regelmatig fysieke klachten en dat vind ik wel lastig.

Wat ik nu heel spannend vind is de komende periode. Ik viel tussen kerst en oud en nieuw plotseling uit. Ik lag ineens 5 dagen in bed met migraine. En nu die dagen er aankomen komt er qua emotie weer veel omhoog.

Ook ben ik bang dat dit weer kan gebeuren. Ik snapte ook wel dat het veel te gek ging, maar het ging toch? En ineens was het klaar, ik had het zo niet aan zien komen. Nu merk ik wel dat er veel meer stress symptomen zijn als ik uit balans raak, die had ik voorheen niet. Ik kan nu beter de balans zoeken en op mijn grenzen letten. Maar het willen doorgaan ondanks die symptomen zit er stevig ingebakken. Een heel leerproces dus.

Anemoon donderdag 14 december 2023 om 11:49

Tinkeltje33 schreef: ↑
14-12-2023 11:02
Ik wil wel graag meeschrijven. Ik ben nu bijna een jaar ziek. Dit is ontstaan door privé omstandigheden. Onze zoon heeft al jarenlang gedragsproblemen en veel problemen op school. Dat liep eind vorig jaar weer op en uiteindelijk is hij ook thuis komen te zitten. Vanaf het moment dat dat opliep, ging bij mij het licht uit. Sinds september gaat het beter met hem en kan ik ook effectiever werken aan mijn herstel.

Ik ben bezig met re-integreren en dat gaat op zich goed. Ik haal daar ook veel energie uit, omdat ik dan niet met privé dingen bezig ben. Ik ben nog steeds erg moe. Kan weinig stress hebben en kan vooral geen zaken overzien. Interpersoonlijk ben ik er achter gekomen dat ik een persoon ben van schouders er onder en gewoon doorgaan. Al die vermoeidheid en stress in mijn lijf voelde ik überhaupt niet. Nu dus wel. En het is heel erg in mijn lijf gaan zitten. Ik heb nu ook nog regelmatig fysieke klachten en dat vind ik wel lastig.

Wat ik nu heel spannend vind is de komende periode. Ik viel tussen kerst en oud en nieuw plotseling uit. Ik lag ineens 5 dagen in bed met migraine. En nu die dagen er aankomen komt er qua emotie weer veel omhoog.

Ook ben ik bang dat dit weer kan gebeuren. Ik snapte ook wel dat het veel te gek ging, maar het ging toch? En ineens was het klaar, ik had het zo niet aan zien komen. Nu merk ik wel dat er veel meer stress symptomen zijn als ik uit balans raak, die had ik voorheen niet. Ik kan nu beter de balans zoeken en op mijn grenzen letten. Maar het willen doorgaan ondanks die symptomen zit er stevig ingebakken. Een heel leerproces dus.

Dankjewel voor je openheid!

Ik hoop voor je dat het beter blijft gaan met je zoon, en jij dus ook meer ruimte krijgt om te herstellen.

Bizar hè, hoeveel stress symptomen je nu kan voelen, welke eerder onderdrukt werden.

Een lastig leerproces, vooral ook omdat je eigenlijk met die goede eigenschap, van schouders eronder,, je nu erg in de weg kan zitten.

In de vorige post schreef ik dat het heel goed ging, ik alles onder controle heb, maar sinds maandagavond is dat niet meer. Ben ook aan het worstelen. Iets gebeurd waar ik geen controle op kan hebben,, en dus stress. Nu leren hoe ermee om te gaan. Pfu, wat lastig. Ben echt soort van geradbraakt.

Het is zooo’n lastig proces allemaal. Ik hoop dat ik uiteindelijk echt wat realistischer leer denken, en alles meer van me af kan laten glijden.

Roosje1234 zondag 17 december 2023 om 12:45

Anemoon schreef: ↑
11-12-2023 18:15
Jaa, dat gevoel heb ik ook wel. Of ik drukte het weg,, maar kostte het onbewust wel veel stress. En gebruikte ik copingmechanismen om het onder controle te houden,, harder werken/meer doen o.i.d.
Maar echt heel lastig ja. Heb er ook veel moeite mee. Waar pieker jij vooral over? Over meer praktische zaken? Of juist het verleden? Of wie jij bent ten opzichte van anderen? Of verantwoordelijkheid?
Hoef je trouwens niet te delen hoor, als het te persoonlijk is. Maar ben wel benieuwd hoe je dan daarmee omgaat.

Oh en wat betreft het schema,, nee ben niet altijd weer met een half uurtje hersteld. Je moet het meer zien, je doet een half uur iets,, dan ga je rusten, en wanneer je weer zin hebt om wat te doen, doe je weer iets.
Maaarrr ik merk wel dat mijn lijf steeds sneller hersteld. Als eerst door echt te luisteren naar je lichaam (dus stoppen als je lichaam nee zegt),, en je lichaam weer aanleren om in te spannen, maar vooral ook te ontspannen. Het schijnt dat je lichaam dat is verleerd,, en je kan dat weer oefenen door bijv. een stuk te lopen, en daarna bewust te ontspannen. (heb ik ook weer van google haha)

Film kijken, doe ik niet veel. Dat is voor mij echt een redelijk intensieve activiteit.
Lezen is voor mij wel echt ontspannend, dus dat kan ik hele dagen doen haha.
Afspreken met mensen doe ik 1x in twee dagen ongeveer. En dan half uurtje. Vaak ben ik dag erna toch nog iets vermoeid, en rommel ik wat in het huishouden.
Ik voel meer waar ik zin in in heb, en dat doe ik.

Voor je beeldvorming,, een normale dag voor mij,,

11.00 koffie + social media
13.00 -13.30 eten
Bank zitten lezen
14.00 huis opruimen, huishouden wat gedaan moet worden (heb het huishouden ook in stukjes geknipt)
Bank zitten lezen
15/16.00 als ik zin heb, er even uit,, even langs familie oid.
17.00 soms eten koken
18.00 eten
bank zitten social media - socializen met man.
21.00 rondje lopen
bank zitten
23.00 naar bed

Maaaarr ik vraag me af of ik het altijd goed doe. Ik doe maar wat. Maar dit werkt voor mij beter dan grote blokken. En met de rest doe ik ook maar wat,, je moet niet mijn theorie als waarheid zien haha. (:
En qua werk, dat start nu langzaam op, 1x in 2 weken heb ik een afspraak. Het was al wel eerder opgestart, maar het ging niet.

Poeh je kunt beter vragen; waar pieker je niet over? Haha.. heeel veel dus. Ik pieker nu met name of ik wel goed bezig ben met mijn herstel, of ik niet te veel/weinig doe, of ik er ooit nog wel uit kom, en het gevoel dat ik mensen teleurstel, en dat werk opbouwen niet snel genoeg gaat. Deze week heb ik bv niet gewerkt omdat het echt even niet ging. Ik heb helaas een terugval en slaap ineens al 2 weken niet meer goed door. Dit heb ik eigenlijk heel m’n burn out nog niet zo lang gehad. Dus ik zit er echt een beetje als een zombie bij momenteel, maar voel me ook heel gejaagd/angstig. En dan ga ik ook weer piekeren over dat het slecht slapen niet meehelpt in m’n herstel. Echt zoo vermoeiend pff..

Wel goed dat je steeds beter leert luisteren naar je lichaam en ook goed voelt wanneer je zin krijgt in dingen, en op tijd stopt. Ik denk dat dit heel belangrijk is voor je herstel! Ik zelf voel vaak niet goed genoeg aan wanneer ik moet stoppen en probeer misschien ook net wat te weinig dingen te doen (inclusief huishouden) uit angst dat ik teveel doe.

Roosje1234 zondag 17 december 2023 om 12:52

Welkom Tinkeltje! fijn dat je energie haalt uit de re-integratie op je werk, dat is al een hele mooie stap. Ik begrijp helemaal dat dit een lastige periode voor je is, omdat je een jaar geleden bent uitgevallen. Dat zal wel extra stress met zich meebrengen. Ga je lekker rustig aan doen met kerst enzo? Vooral niet te streng voor jezelf zijn en misschien net wat meer extra rust pakken nu als je spanning ervaart.

En @Anemoon vervelend dat je je weer wat minder voelt

zo lastig als er ineens dingen gebeuren waar je weinig controle op hebt. En heel herkenbaar.. je lichaam schiet dan toch weer in de stressmodus, mogelijk ook omdat je die controle juist wel graag wil hebben?

Roosje1234 zondag 17 december 2023 om 12:53

Is er trouwens iemand bekend met het slikken van antidepressiva tijdens de burn out? Ik twijfel zelf namelijk om dit te gaan proberen ivm overmatig piekeren en angsten, plus de hoop een beetje verliezen dat het ooit nog goedkomt (en hierdoor somber)..

Koffieleut123 zondag 17 december 2023 om 15:21

Ik ben hiervoor 2x naar de huisarts geweest toen het echt slecht ging. Uitgebreid alle opties besproken en uiteindelijk besloten de beslissing nog even uit te stellen. Het nadeel van AD is, volgens hem, dat het dankzij de mogelijk forse bijwerkingen, vaak in eerste instantie eerder slechter dan beter gaat. De beruchte zes weken vanaf de start. Het is vaak best even puzzelen welk middel en welke dosis goed werkt dus je bent er wel even zoet mee. Hij was er overigens niet op tegen hoor, maar wilde wel dat ik een weloverwogen keuze zou maken en met de Poh ging praten. Daarnaast gaf hij duidelijk aan wat het verschil is tussen burn-out en depressie. Bij burn-out wil je wel (leven, werken etc) maar kun je niet en bij depressie is het andersom: je kan wel maar je wilt niet. Dit hielp mij wel om mijn klachten anders te beoordelen. Ik pieker veel omdat ik heel moe ben en de cirkel start dus bij de uitputting. Daar iets aan proberen te doen dus. Ik ben overigens wel st Janskruid gaan slikken en heb het idee dat dit wel wat gedaan heeft.

Anemoon zondag 17 december 2023 om 21:16

Roosje1234 schreef: ↑
17-12-2023 12:45
Poeh je kunt beter vragen; waar pieker je niet over? Haha.. heeel veel dus. Ik pieker nu met name of ik wel goed bezig ben met mijn herstel, of ik niet te veel/weinig doe, of ik er ooit nog wel uit kom, en het gevoel dat ik mensen teleurstel, en dat werk opbouwen niet snel genoeg gaat. Deze week heb ik bv niet gewerkt omdat het echt even niet ging. Ik heb helaas een terugval en slaap ineens al 2 weken niet meer goed door. Dit heb ik eigenlijk heel m’n burn out nog niet zo lang gehad. Dus ik zit er echt een beetje als een zombie bij momenteel, maar voel me ook heel gejaagd/angstig. En dan ga ik ook weer piekeren over dat het slecht slapen niet meehelpt in m’n herstel. Echt zoo vermoeiend pff..

Wel goed dat je steeds beter leert luisteren naar je lichaam en ook goed voelt wanneer je zin krijgt in dingen, en op tijd stopt. Ik denk dat dit heel belangrijk is voor je herstel! Ik zelf voel vaak niet goed genoeg aan wanneer ik moet stoppen en probeer misschien ook net wat te weinig dingen te doen (inclusief huishouden) uit angst dat ik teveel doe.

Oh, wat heerlijk om te lezen. Zoveel herkenning. Alsof ik het zelf heb geschreven. Erg hè

Wat betreft het luisteren naar je lichaam, vond ik ook heel lastig. Mij hielp opschrijven, wat voor lichamelijke klacht komt naar boven als ik een beetje veel doe,, en welke als ik erg veel doe enz.

Anemoon zondag 17 december 2023 om 21:17

Roosje1234 schreef: ↑
17-12-2023 12:52

En @Anemoon vervelend dat je je weer wat minder voelt zo lastig als er ineens dingen gebeuren waar je weinig controle op hebt. En heel herkenbaar.. je lichaam schiet dan toch weer in de stressmodus, mogelijk ook omdat je die controle juist wel graag wil hebben?

Ja, absoluut een stukje controle wat mis gaat. + het gevoel iets te moeten waarmaken, maar niet(moeilijk) te kunnen.

Roosje1234 maandag 18 december 2023 om 10:27

Koffieleut123 schreef: ↑
17-12-2023 15:21
Ik ben hiervoor 2x naar de huisarts geweest toen het echt slecht ging. Uitgebreid alle opties besproken en uiteindelijk besloten de beslissing nog even uit te stellen. Het nadeel van AD is, volgens hem, dat het dankzij de mogelijk forse bijwerkingen, vaak in eerste instantie eerder slechter dan beter gaat. De beruchte zes weken vanaf de start. Het is vaak best even puzzelen welk middel en welke dosis goed werkt dus je bent er wel even zoet mee. Hij was er overigens niet op tegen hoor, maar wilde wel dat ik een weloverwogen keuze zou maken en met de Poh ging praten. Daarnaast gaf hij duidelijk aan wat het verschil is tussen burn-out en depressie. Bij burn-out wil je wel (leven, werken etc) maar kun je niet en bij depressie is het andersom: je kan wel maar je wilt niet. Dit hielp mij wel om mijn klachten anders te beoordelen. Ik pieker veel omdat ik heel moe ben en de cirkel start dus bij de uitputting. Daar iets aan proberen te doen dus. Ik ben overigens wel st Janskruid gaan slikken en heb het idee dat dit wel wat gedaan heeft.

Ja, hierom twijfel ik ook wel. Al denk ik dat mensen bij een burn-out ook vaak wel depressieve klachten krijgen (of bv angsten dat het nooit over gaat), daar zou AD wellicht bij kunnen helpen denk ik.. Maar idd die bijwerkingen die je in het begin krijgt en de onzekerheid of dit wel echt de juiste oplossing is, houdt mij wel tegen. Ik heb trouwens ook heel vaak geen zin in het ondernemen van dingen, maar dit is vooral als ik heel moe/overprikkeld ben, dus dan ligt het meer aan de burn-out denk ik, dan dat het een depressie zou zijn.. Pff lastig wel allemaal..
Wel fijn dat de Sint Janskruid helpt voor jou. Heb je deze gewoon online besteld?

Actieve topics