Burn-out, medestrijders

25-07-2023 12:03 361 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hi,

Op dit moment zit ik een jaar in een burn-out. Persoonlijk vind ik het een best lastige periode en zoek daarom naar mede-burnout-ers (is dat een woord haha).

In het archief zag ik al een topic waar mensen met een burn-out in meeschreven. Alleen daar zit nu een slotje op. Vandaar dat ik deze heb geopend. Gewoon een topic waar we van ons af kunnen schrijven en eventueel wat ervaringen met elkaar kunnen delen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Koffieleut123 schreef:
24-12-2023 13:51
Klinkt goed Roosje1234 om de drukte even te mijden. Ik herken de “angst voor drukte” wel en hoop voor mezelf wel dat ik door positieve ervaringen minder angstig word daarvoor. Ik ben van mezelf best sociaal en outgoing en mis dat enerzijds ook nu. Fijn dat je toch even bij de ouders kunt langsgaan. Ik ga zo toch nog even wat boodschapjes proberen te doen na drie dagen ziek zijn. Ben het beu thuis. Maar als het me te hectisch is ga ik rechtsomkeert. Het zijn geen moetjes gelukkig. Sowieso hoop ik wel dat ik überhaupt slimmer leer omgaan met rust/onrust en mezelf druk maken want zit vooral in mezelf.
Ja, ik denk dat je dit door de tijd wel leert dat wanneer dingen steeds iets beter lukken, dat de angst dan ook minder wordt. Maar dit heeft tijd nodig. Ik word nu soms ook wel een beetje ongeduldig dat na 10 maanden nog steeds moe wordt van een uurtje socializen, maargoed dat ongeduldig zijn werkt niet echt mee haha.
Vervelend dat je ziek was.. hopelijk voel je je snel wat fitter. En herkenbaar dat je je druk maakt, we hebben ook zoveel tijd om te piekeren nu..

Ik was even bij mijn ouders net, en ik kreeg, toen ik aangaf een uurtje te blijven, gelijk een opmerking: ‘ach dat komt toch niet zo nauw, of je nu een uur of anderhalfuur blijft’. Ik dacht echt pfff, je moest eens weten. Voelde me alweer helemaal opgelaten om weg te gaan. En toen ik wegging zeiden twee andere familieleden ook dat ze het zo jammer vonden dat ik zo snel alweer wegging. Dat maakt dan m’n eigen gepieker ook weer een stuk erger. Het is ook niet dat ik weg wíl, het gaat gewoon niet langer…
Achja nu weer lekker thuis.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben dat plannen van rust en activiteiten soms helemaal zat! Uurtje ergens heen kon een hele dag kosten een paar maanden geleden. Het is ook niet voor je lol dat je na een uurtje weggaat. Op zich lief bedoeld natuurlijk dat ze het jammer vinden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Naaaa. Met die opmerkingen kun je echt helemaal niks roosje1234.

:hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Roosje1234 schreef:
24-12-2023 16:25
En toen ik wegging zeiden twee andere familieleden ook dat ze het zo jammer vonden dat ik zo snel alweer wegging. Dat maakt dan m’n eigen gepieker ook weer een stuk erger. Het is ook niet dat ik weg wíl, het gaat gewoon niet langer…
Achja nu weer lekker thuis.

“Nou ik vind het zelf nóg jammerder. Zo rot dat ik momenteel leuke dingen echt maar kort vol houd. Veel plezier nog met elkaar, doeiiiiiiii!’

Mensen snappen het vaak écht niet hoor, denk ik.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dat gezegd hebbende;
Ik ben ruim een jaar geleden (bijna volledig) hersteld van een hele flinke burn-out.
Momenteel zijn er een heleboel onveranderbare stressfactoren in mijn leven, die echt het uiterste van mij vragen. Af en toe komen oude klachten terug (hyperventilatie, slecht slapen, over grenzen gaan), MAAR toch is het anders dan destijds en handel ik ook anders.

Het grote verschil is nu dat ik vertrouwen durf te hebben dat het echt wel goed komt.
Waar ik voorheen dit had: lastig ademhalen, oh nee hyperventilatie!, wacht ik moet iets doen, hè shit zeg, oké eehmmm zeven tellen uit, pffff heb ik dit weer, hopelijk word ik vannacht niet wakker, oké ja zeven tellen…
Heb ik nu: oh hmmm ik adem verkeerd, ja logisch joh, laat ik even goed en beheerst uitademen, komt goed, neem je rust Frizz.

Dat scheelt dus echt een slok op een borrel.
Alle reacties Link kopieren Quote
Nee, mensen snappen t idd echt niet! Al snap ik dat ergens ook wel weer; ik wist eerst ook niet dat een burn-out met zoveel pieken en dalen verliep, maaaar toch hoeven sommige opmerkingen echt niet idd.

Ooh wat fijn Frizz dat je hersteld bent!! En dat je nu dingen beter kan relativeren. Hoe lang heb jij in een burn-out gezeten? Geniet van je kerst!
Alle reacties Link kopieren Quote
Hahah frizz, dat Laatste heerlijk omschreven.

That’s me. Jup.
Alle reacties Link kopieren Quote
Duurde wel erg lang hoor bij mij, denk wel ruim 2.5 jaar. Het geeft best wat vertrouwen dat ik geen gigantische terugval heb gekregen nu ik zoveel stress heb. Achteraf denk ik dat angst en piekeren en schuldgevoelens hele grote stressoren waren, terwijl ik juist zo probeerde het GOED te doen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoe gaat het met iedereen? :)
@Anemoon is de stress al een beetje gezakt weer?

Met mij gaat het best redelijk deze week. Ik heb een weekje kerstvakantie nu en merk dat even helemaal niks móeten me goed doet (dus even geen werk en gesprekken met de psycholoog of bedrijfsarts). Ook heb ik veel afleiding van m’n vriend nu. Een paar maanden terug had ik het echt lastig gevonden als m’n vriend de hele tijd thuis was, vanwege de extra prikkels, maar dat valt nu eigenlijk heel erg mee. Dus dat is fijn. Heb net wel wat bezoek gehad en moet dan wel weer even bijkomen. Ik ben gisteren gestart met medicatie, een hele lichte dosering. Gelukkig nog niet echt bijwerkingen. En ik denk dat de ‘echte’ werking ook nog wel eventjes duurt totdat ik wat hoger zit qua dosering. We gaan het zien. Zou fijn zijn als het gepieker en de angst voor angst wat minder wordt :)
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja die angst voor angst, goed omschreven. Hopelijk helpt de medicatie daar een beetje bij, het scheelt zo ontzettend veel als het gepieker en getob wat meer hanteerbaar is. Ik merk ook dat de vakantie me goed doet. Meestal ben ik in de kerstvakantie totaal kapot, nu valt dat redelijk mee. Als ik het doseer lukt het goed om dagen zonder meltdowns en huilbuien te hebben. Als ik er zo over nadenk heb ik die eigenlijk thank god al best lang niet meer! Mijn fysieke conditie is wel echt heel erg slecht! Maar goed, daar ga ik vanaf het nieuwe jaar als het goed is ook hulp bij krijgen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Daaaar ben ik weer ;)

Het gaat redelijk.
Had vorige week Corona, en dat vond ik toen wel spannend. Zelfs een topic over geopend :rolling:
Was heel bang om ook nog long Covid erover heen te krijgen. Maar gelukkig goed hersteld.

Het ging weer wat beter,, alleen er fietste een confrontatie doorheen, en dus weer spanning/stress. Dat kost mij zo enorm veel energie. Jullie ook? Hoe gaan jullie daarmee om?

Maar het gaat dus redelijk. Ben wat aan het rusten,, maar toch wat gespannen omdat ik de controle niet heb. Kan echt wel wat onzeker zijn over mijn geest en lichaam. Mis het vertrouwen. (Eigenlijk wat jij schrijft frizz)

Heel fijn om mee te lezen met jullie. Vooral omdat je tegen dezelfde dingen wat aanloopt?.

Roos1234 Goed om te lezen! Ook fijn hè dat de dagelijkse prikkels minder belastend worden op een gegeven moment

Koffieleut123 ook fijn dat het goed gaat! En dat je het echt ervaart als vakantie.
Wel vervelend dat qua conditie. Gelukkig is dat goed op te bouwen. Kun jij nu bijv. Makkelijk een half uurtje lopen of?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik wil ook graag meeschrijven. Ik ben sinds september thuis met een burn-out. Het zat er al langer aan te komen maar ik was te koppig om het op te geven. Ik wilde doorgaan. In september ingestort op mijn werk en ik dacht in eerste instantie ik blijf twee weken thuis maar die twee weken zijn ondertussen maanden.
Ik kan niet echt zeggen dat het beter gaat. De eerste twee weken veel geslapen, toen dacht ik een maand wat ik mega veel energie had. Veel gesport etc. Echter sinds eind november fysiek weer doodop. Het liefste lig ik de hele dag in bed.
Als ik op een dag een sociale activiteit heb kun je mij de dag erna opvegen. Wat vooral nu met de feestdagen lastig is.
9 januari heb ik een intake bij een psycholoog staan. Ik ben benieuwd wat zij zegt
Alle reacties Link kopieren Quote
Oh dat is naar lonelycat! Goed dat je hulp zoekt! Ik heb ook in de eerste twee maanden ofzo nog best veel willen doen qua bewegen vooral. Toen ik eenmaal accepteerde dat dit helemaal niet helpend was kwam ik ook een tijd niet meer van de bank af.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het gaat hier redelijk. Ik probeer activiteiten en rust wat meer te doseren, dat gaat vrij goed. We hebben ook een weekje vrij, maar met kinderen ben ik niet echt vrij. Ik zonder mezelf wel regelmatig af. Zoon was afgelopen week helemaal hyper en we hebben niet zo’n leuke week gehad. Ik vermoed dat ik misschien ptss heb door alle ellende van afgelopen jaar. Al met al zit ik niet zo lekker in m’n vel. Daar ga ik het binnenkort met de psych over hebben.

Ik heb trouwens heel veel moeite met uit bed komen ‘s ochtends. Ik heb ook maanden gehad dat ik ook echt niet wakker kon worden ‘s ochtends, dat heb ik nu niet meer.

Roos: fijn dat de week rust je goed doet, dat is altijd een fijn gevoel om te hebben. Ben benieuwd wat de medicatie doet.

Koffieleut: bijzonder hoe dat werkt dat wanneer je zo terugkijkt je ineens de progressie ziet. Kleine stapjes vooruit.

Anemoon: bij confrontaties tune ik echt wel uit op het moment. Ik ben wel veel duidelijker in grenzen aangeven en kom daardoor ook meer confrontatie tegen, maar dat levert me ook wel wat op.

Lonelycat: welkom. Dat in bed willen liggen herken ik wel.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ohhh ik vind vandaag toch iets minder fijn met al die harde knallen van het vuurwerk. Schrik me de hele tijd dood o_o

@Koffieleut, logisch dat de fysieke conditie wat minder is. Ik merk dat zelf ook wel echt idd, bv met traplopen. Gelukkig kan dit, denk ik, vrij snel opgebouwd worden.

@Anemoon, aah balen dat je corona had, maar gelukkig ben je hersteld! Ik heb zelf ook wel moeite met onverwachte dingen, maar probeer het dan maar op dat moment te accepteren en wat meer rust te nemen. Maar blijft lastig om het gepieker uit te schakelen.

@lonelycat, vervelend allemaal :( hopelijk kan de psycholoog goed helpen en meedenken.

@Tinkeltje, ik herken dat wel ja met in de ochtend moeilijk iit je bed komen. Vaak trekt de moeheid wel iets weg als ik er eenmaal uit ben. Ik gebruik ook een blauwlichtbril om echt wakker te worden nu in de winterperiode. Dat helpt wel redelijk.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoe is het nu met jullie?
Alle reacties Link kopieren Quote
Moeilijke vraag! Enerzijds gaat het steeds beter, anderzijds blijf ik regelmatig teruggefloten worden door mijn lichaam. Die balans vinden is steeds een struggle.
Alle reacties Link kopieren Quote
Jaa lastig hè.
Zit ook een beetje in dat schuitje. Het is fijn om je beter te voelen, iets meer te kunnen,, maar het is voor mijn gevoel nog heel onstabiel.
En durf dus ook echt niet te zeggen dat het goed gaat. Want morgen kan het voor mijn gevoel weer helemaal omslaan.

Is natuurlijk niet zo zwart wit, maar zo ervaar ik het wel. Jij ook? Of anders?
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier echt even heel slecht. Sinds een aantal weken pakte ik dingen weer op oude voet op en nu ben ik mezelf weer flink tegen gekomen. Ik heb al sinds donderdag weer migraine.
Alle reacties Link kopieren Quote
Aaah wat naar! Voelde je het aankomen?
Kun je nog iets? Of is nu alles teveel voor je?
Alle reacties Link kopieren Quote
Oh dat is rot tinkeltje33!
Ik denk niet dat het helemaal kan omslaan, maar meer dat ik toch meer wil kunnen dan ik eigenlijk aankan. Dat je achteraf denkt: “ja ik had kunnen weten dat ik dit nu weer moet bezuren.”
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja ik had al weken klachten. Het waren hele drukke weken, ook veel stressvolle dingen. En ik had wel klachten, maar ben toch steeds die grens op blijven zoeken. Ondertussen me afvragend of het wel goed zou blijven gaan. Dus nu lig ik weer plat. Ik voel me eigenlijk best wel stom en eigenwijs. Maar meerdere mensen om me heen zeggen dat ik minder streng voor mezelf moet zijn.

Wat ik wel zie is dat ik nu na een dag al met zelf zorg bezig ga en controle terugpakken. Dus er is zeker verbetering. Ik ben veel gaan schrijven, praten met mijn man en weer met planningen bezig.

Ik maak me alleen wel zorgen om werk. Ik zit al bijna aan mijn uren, maar ik merk dat het geduld wel op is. De einddatum van mijn vervanging is ook bepaald. Daar ervaar ik best wel druk van, ook al schijnt dat vanuit hen niet zo bedoeld te zijn. En nu dit dus. Ik wil me eigenlijk een aantal dagen volledig ziek melden om weer helemaal klachtenvrij te zijn als ik weer begin. Maar ik durf niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou het echt doen als je voelt dat het nodig is! Als dat ervoor zorgt dat je daarna weer door kunt is het uiteindelijk beter dan pappen en nathouden. Maar ik snap dat je vanuit werk ook weer verwachtingen en de druk die daarbij hoort voelt, goed om inderdaad met je man te sparren daarover. Ik werd in december ook “gewoon ziek” en toen merkte ik bij mezelf dat ik probeerde om toch door te gaan maar daar heb ik uiteindelijk mezelf weer mee natuurlijk. Ik zit nu nog op een tijdelijke plek waar ik boventallig ben zeg maar, dus het maakt ook niet uit voor hun of ik er ben of niet, dat was zeker in het begin wel fijn. Nu zorgt het er wel voor dat ik me niet altijd even nuttig voel, wat een goed teken is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Vervelend dat je je zo voelt Tinkeltje :( en wat koffieleut zegt idd: ik zou ook zeker die paar dagen vrij nemen als je het gevoel hebt dat je dat nodig hebt. Beter nu een paar dagen vrij, dan straks weer weken nodig hebben om je weer wat beter te voelen. Maar ik begrijp dat de druk vanuit werk lastig is. Heb daar zelf ook wel moeite mee.

Met mij gaat het nu wel redelijk. Deze week weer een paar uurtjes gewerkt na m’n weekje vrij. Dat was best pittig, omdat ik de medicatie ook aan het opbouwen ben en daar bijwerkingen van heb (beetje suf, hoofdpijn). Maar anderzijds merk ik ook wel dat ik door de medicatie al iets minder pieker en dingen wat makkelijker doe, zonder er eerst een uur over te piekeren of ik het wel/niet moet doen (dit kost me vooral heel veel energie). Maargoed even aankijken hoe het de komende tijd gaat, en ook voldoende rust blijven nemen. Het duurt volgens mij wel even voordat de medicatie écht goed werkt.
Over 2 weken heb ik weer een gesprek met de bedrijfsarts, dat blijft ook spannend.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het moeilijkste vind ik nog steeds dat ik zo laag in mijn energie zit. Ik ben zo gewend zoveel te doen.
Nu moet ik echt doseren en nadenken. Als ik dat doe lukt mij dat niet meer. Gisteren twee keer met de hond gewandeld, bijna 1,5 uur gesport en vandaag ben ik doodop.
Het enige wat ik wil is naar bed.
Ik moet maandag naar de bedrijfspsycholoog. Mijn grootste angst is dat ze me weer naar mijn werk sturen. En ook dat klinkt zo aanstellerig. Ik vond mijn werk altijd leuk, deed het zo graag. En nu krijg ik buikpijn bij het idee

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven