Psyche
alle pijlers
burn-out wie ook??
donderdag 25 januari 2007 om 10:40
hoihoi,
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
donderdag 3 december 2009 om 21:49
Hoi Josje (en de rest natuurlijk ) ,
Lastig he die grenzen....Vind het ook moeilijk om ze op tijd te voelen en heb het idee dat ik geen stap vooruit kom als ik niet die grens opzoek...(maar herken het wel als je vet die grens overgaat...die extreme vermoeidheid en dan echt niks meer kunnen...)
Vandaag weer 2 uurtjes gewerkt, het was wat drukker (met geluiden en collega's) en daar heb ik echt last van...Morgen nog 2 uurtjes werken en dan ben ik lekker helemaal alleen, heb het idee dat ik eindelijk ook echt iets kan gaan doen (nu zo vaak mijn verhaal verteld...kost me ook veel energie)
Ik heb nu precies 3 maanden die burnout...Hoe lang jij dan? Kun jij je er een beetje aan overgeven?
Ik merk dat mijn dagen wel erg gevuld zijn met al die therapieen en afspraken enzo...
Gisteren was echt een offday door het psychologengebeuren..(moeilijk om er op te vertrouwen dat het goed gaat komen...) Heel emotioneel ook (is iets wat ik van mezelf helemaal niet ken...en dus erg aan moet wennen)
Vandaag een beter gevoel omdat ik weer concrete stappen heb ondernomen (oa een extra afspraak gepland met de psych om mijn gevoel van gisteren te bespreken) een goed gesprek gehad met mijn leidinggevende en zo nog wat van die dingen waar ik dan van te voren erg tegen op kan zien maar uiteindelijk meevielen!
Succes morgen met de arbeidsdeskundige (is dat allemaal telefonisch?)
Groetjes,
Juiaatje
Lastig he die grenzen....Vind het ook moeilijk om ze op tijd te voelen en heb het idee dat ik geen stap vooruit kom als ik niet die grens opzoek...(maar herken het wel als je vet die grens overgaat...die extreme vermoeidheid en dan echt niks meer kunnen...)
Vandaag weer 2 uurtjes gewerkt, het was wat drukker (met geluiden en collega's) en daar heb ik echt last van...Morgen nog 2 uurtjes werken en dan ben ik lekker helemaal alleen, heb het idee dat ik eindelijk ook echt iets kan gaan doen (nu zo vaak mijn verhaal verteld...kost me ook veel energie)
Ik heb nu precies 3 maanden die burnout...Hoe lang jij dan? Kun jij je er een beetje aan overgeven?
Ik merk dat mijn dagen wel erg gevuld zijn met al die therapieen en afspraken enzo...
Gisteren was echt een offday door het psychologengebeuren..(moeilijk om er op te vertrouwen dat het goed gaat komen...) Heel emotioneel ook (is iets wat ik van mezelf helemaal niet ken...en dus erg aan moet wennen)
Vandaag een beter gevoel omdat ik weer concrete stappen heb ondernomen (oa een extra afspraak gepland met de psych om mijn gevoel van gisteren te bespreken) een goed gesprek gehad met mijn leidinggevende en zo nog wat van die dingen waar ik dan van te voren erg tegen op kan zien maar uiteindelijk meevielen!
Succes morgen met de arbeidsdeskundige (is dat allemaal telefonisch?)
Groetjes,
Juiaatje
vrijdag 4 december 2009 om 14:19
Ik ben nu begonnen meer uren te gaan werken, niet veel, 2 uurtjes maar dat is ook meer dan genoeg.
Wel een heftig gespek gehad met de psychiater, kwam hard aan en aan de andere kant zorgde het voor opluchting.
Ik heb een diagnose gekregen naar aanleiding van diverse testen die ik had gemaakt en ik kan niet meer terug naar mijn oude baan.
Die is te losjes en er worden dingen gevraagd die ik niet meer waar kan maken, zij de leiding blij mee wezen
Die draait nu helemaal door,ik denk dat ik eerst de arbo maar ga inlichten voor ik de volgende stap onderneem.
Jeetje, waar ik nu in beland en waar ik uitkom, joost mag het weten.
Wel een heftig gespek gehad met de psychiater, kwam hard aan en aan de andere kant zorgde het voor opluchting.
Ik heb een diagnose gekregen naar aanleiding van diverse testen die ik had gemaakt en ik kan niet meer terug naar mijn oude baan.
Die is te losjes en er worden dingen gevraagd die ik niet meer waar kan maken, zij de leiding blij mee wezen
Die draait nu helemaal door,ik denk dat ik eerst de arbo maar ga inlichten voor ik de volgende stap onderneem.
Jeetje, waar ik nu in beland en waar ik uitkom, joost mag het weten.
vrijdag 4 december 2009 om 15:23
Nou Josske, inderdaad maar even met de arbo overleggen lijkt me, dan sta je toch sterker naar je leidinggevende.
Ik heb vandaag de arbeidsdeskundige gebeld en gelukkig stemt hij ermee in om voorlopig de uren zo te houden, maar wel de activiteiten in deze uren uit te breiden. Begin januari hebben we dan weer contact over hoe verder. Ik ben vanaf begin februari tot begin augustus volledig thuis geweest en vanaf die tijd ben ik rustig op gaan bouwen met een uurtje en nu dus vier keer vier uur. Op zich kan ik me er wel aan overgeven, maar ik vind het zo langzaam gaan. Het ene moment gaat het wel beter dan het andere moment moet ik zeggen. Begin van de week had ik zoiets van het schiet ook geen meter op, maar ik denk dat er ook wat spanning bij zat voor de afspraak bij de psycholoog en contact met de arbeidsdeskundige. Nu ik van de psycholoog heb gehoord dat ik toch eigenlijk wel goed vooruit ben gegaan (eerder sliep ik eigenlijk elke middag nog een paar uur en nu niet meer) gaat het ook weer beter.
Wat je zegt, Juiaatje, dat de dagen soms gevuld zijn met die afspraken voor therapieën had ik ook. Op dit moment is de frequentie van de meeste dingen wat lager. Maar ik merk ook dat het me benauwd als ik naast mijn werk nog veel (leuke) privédingen te doen heb, ik heb tussendoor nog echt mijn rust nodig. We zouden bijvoorbeeld nog een keer met vrienden afspreken ergens in een weekend, maar tot eind februari hebben we elk weekend al één ding en dan vind ik het teveel om nog wat af te spreken. Mijn vriend wilde dat eerder niet snappen, maar ik geloof dat hij het na afgelopen weekend (toen ik beroerd terug kwam van cursus) toch wel snapt. Hebben jullie dat ook dat leuke dingen met andere mensen veel energie kosten?
Ik heb vandaag de arbeidsdeskundige gebeld en gelukkig stemt hij ermee in om voorlopig de uren zo te houden, maar wel de activiteiten in deze uren uit te breiden. Begin januari hebben we dan weer contact over hoe verder. Ik ben vanaf begin februari tot begin augustus volledig thuis geweest en vanaf die tijd ben ik rustig op gaan bouwen met een uurtje en nu dus vier keer vier uur. Op zich kan ik me er wel aan overgeven, maar ik vind het zo langzaam gaan. Het ene moment gaat het wel beter dan het andere moment moet ik zeggen. Begin van de week had ik zoiets van het schiet ook geen meter op, maar ik denk dat er ook wat spanning bij zat voor de afspraak bij de psycholoog en contact met de arbeidsdeskundige. Nu ik van de psycholoog heb gehoord dat ik toch eigenlijk wel goed vooruit ben gegaan (eerder sliep ik eigenlijk elke middag nog een paar uur en nu niet meer) gaat het ook weer beter.
Wat je zegt, Juiaatje, dat de dagen soms gevuld zijn met die afspraken voor therapieën had ik ook. Op dit moment is de frequentie van de meeste dingen wat lager. Maar ik merk ook dat het me benauwd als ik naast mijn werk nog veel (leuke) privédingen te doen heb, ik heb tussendoor nog echt mijn rust nodig. We zouden bijvoorbeeld nog een keer met vrienden afspreken ergens in een weekend, maar tot eind februari hebben we elk weekend al één ding en dan vind ik het teveel om nog wat af te spreken. Mijn vriend wilde dat eerder niet snappen, maar ik geloof dat hij het na afgelopen weekend (toen ik beroerd terug kwam van cursus) toch wel snapt. Hebben jullie dat ook dat leuke dingen met andere mensen veel energie kosten?
vrijdag 4 december 2009 om 16:14
Hoi Josje37
ik herken dat. Dingen doen met mensen kost enorm veel energie, hoe leuk ik het ook vind.
Merk wel dat, in het jaar dat ik nu burnout ben, ik het langer volhoud om onder de mensen te zijn dan in de eerste maanden. toen was 10 minuten al gauw te veel en nu lukt het 2,5 uur maar dan moet ik niet de hele tijd praten. Even een kwartiertje niks zeggen. Scheelt energie.
En ook trek ik mij af en toe terug op een kamertje als we ergens op visite zijn. Iedereen weet dat van mij en is daar heel behulpzaam in.
ik vind het wel heel erg jammer want als ik onder de mensen ben vind ik het juist leuk om gezellig te kletsen. Maar ja, dat komt wel weer
ik herken dat. Dingen doen met mensen kost enorm veel energie, hoe leuk ik het ook vind.
Merk wel dat, in het jaar dat ik nu burnout ben, ik het langer volhoud om onder de mensen te zijn dan in de eerste maanden. toen was 10 minuten al gauw te veel en nu lukt het 2,5 uur maar dan moet ik niet de hele tijd praten. Even een kwartiertje niks zeggen. Scheelt energie.
En ook trek ik mij af en toe terug op een kamertje als we ergens op visite zijn. Iedereen weet dat van mij en is daar heel behulpzaam in.
ik vind het wel heel erg jammer want als ik onder de mensen ben vind ik het juist leuk om gezellig te kletsen. Maar ja, dat komt wel weer
vrijdag 4 december 2009 om 16:50
Goh, knap dat je je af en toe terugtrekt om even tot rust te komen. Ik probeer die situaties gewoon te vermijden, is ook niet goed natuurlijk. Maar ik ben denk ik toch een beetje bang voor de reacties van de mensen.... Zou ik eigenlijk natuurlijk lak aan moeten hebben.
Ik vind het ook zo gezellig om met iedereen te kletsen (en ze zijn dat ook gewend van mij) en op het moment gaat het vaak wel goed, maar als ik dan weer wegga merk ik hoe vermoeiend het is (en dan is het vaak al te laat). Ik probeer ook weleens eventjes niets te zeggen, maar meestal kan ik dat niet zo lang. Ik heb ook vaak het idee dat ik het gesprek op gang moet houden (dat deed ik eerder wel nl.) nu laat ik weleens stiltes vallen en kijk wie dan weer het gesprek op gang brengt.
Ik vind het ook zo gezellig om met iedereen te kletsen (en ze zijn dat ook gewend van mij) en op het moment gaat het vaak wel goed, maar als ik dan weer wegga merk ik hoe vermoeiend het is (en dan is het vaak al te laat). Ik probeer ook weleens eventjes niets te zeggen, maar meestal kan ik dat niet zo lang. Ik heb ook vaak het idee dat ik het gesprek op gang moet houden (dat deed ik eerder wel nl.) nu laat ik weleens stiltes vallen en kijk wie dan weer het gesprek op gang brengt.
vrijdag 4 december 2009 om 19:23
Heel herkenbaar dat leuke dingen veel energie kosten. Ik had bijvoorbeeld vanmiddag het Sinterklaasfeest met collega's. We waren met een man of vijftien en een aantal begrijpt niet dat het te druk voor mij is. Ik heb er 3,5 uur gezeten en zat erdoor.
Ik zit momenteel weer in een giga-dip. Op mijn werk ben ik alleen maar bezig de bagger van de afgelopen maanden op te ruimen. Bagger dat is blijven liggen tijdens mijn afwezigheid. Dit betekent voor mij veel ergernis en ik ben alleen maar negatief. Ik durf het niet meer met mijn LG te bespreken, ik ben bang voor negatieve reacties en heb het gevoel al zo lastig te zijn door een burn-out te hebben. Daarnaast heeft mijn LG het loeidruk en wil ik hem niet met mij belasten. Hebben jullie nog tips hoe ik ermee om moet gaan ? Over tien dagen heb ik een gesprek met LG en arbodienst. Mss dan aangeven ?
Ik ben van de week bij de haptonoom geweest en zij gaf aan dat ik er maar eens over na moest denken om de hulpverlening te minderen. Ik ben nl. alleen maar bezig om de negatieve dingen om te zetten en ben niet bezig met dingen die wél goed gaan. Ik denk dat ik de psych schrap.
Iedereen een fijne Sinterklaas toegewenst. En ik zal ook wel weer uit de dip komen ! Ik houd moed.
Ik zit momenteel weer in een giga-dip. Op mijn werk ben ik alleen maar bezig de bagger van de afgelopen maanden op te ruimen. Bagger dat is blijven liggen tijdens mijn afwezigheid. Dit betekent voor mij veel ergernis en ik ben alleen maar negatief. Ik durf het niet meer met mijn LG te bespreken, ik ben bang voor negatieve reacties en heb het gevoel al zo lastig te zijn door een burn-out te hebben. Daarnaast heeft mijn LG het loeidruk en wil ik hem niet met mij belasten. Hebben jullie nog tips hoe ik ermee om moet gaan ? Over tien dagen heb ik een gesprek met LG en arbodienst. Mss dan aangeven ?
Ik ben van de week bij de haptonoom geweest en zij gaf aan dat ik er maar eens over na moest denken om de hulpverlening te minderen. Ik ben nl. alleen maar bezig om de negatieve dingen om te zetten en ben niet bezig met dingen die wél goed gaan. Ik denk dat ik de psych schrap.
Iedereen een fijne Sinterklaas toegewenst. En ik zal ook wel weer uit de dip komen ! Ik houd moed.
zaterdag 5 december 2009 om 09:40
lentezon,ik begrijp niet waarom de spych te gaan schrappen,zj/hij is toch de aangewezen persoon om samen met jou te kijken hoe je met de bagger omgaat en hoe je negativiteit om kunt zetten in positiviteit en leert om niet weer in de valkuil te stappen???
Ik weet dat het rottig is dat de leiding extra werk heeft door jou burnout,maar ook jij hebt er niet omgevraagd een burnout te krijgen.
Als ik jouw woorden lees haal jij ook geen enkele stukje positieve energie uit je werk en je zakt terug, weer naar af en dan???
Ik zal het toch met de LG en de arbo overleggen hoe het nu gaat,als jij je werk wil blijven doen.
Ik weet, te schrijven naar een ander is veel gemakkelijker dan het zelf te gaan doen,ik mag van de week naar de arbo en ik mag daar nu gaan zeggen dat ik ongeschikt ben voor de baan die ik had, volgende week naar de arbeidsdeskundige ook uitleggen en vertellen waarom ik het niet meer kan.
maar hoe ik het zal brengen naar mij LG,ik weet het nog steeds niet.
Ik weet dat het rottig is dat de leiding extra werk heeft door jou burnout,maar ook jij hebt er niet omgevraagd een burnout te krijgen.
Als ik jouw woorden lees haal jij ook geen enkele stukje positieve energie uit je werk en je zakt terug, weer naar af en dan???
Ik zal het toch met de LG en de arbo overleggen hoe het nu gaat,als jij je werk wil blijven doen.
Ik weet, te schrijven naar een ander is veel gemakkelijker dan het zelf te gaan doen,ik mag van de week naar de arbo en ik mag daar nu gaan zeggen dat ik ongeschikt ben voor de baan die ik had, volgende week naar de arbeidsdeskundige ook uitleggen en vertellen waarom ik het niet meer kan.
maar hoe ik het zal brengen naar mij LG,ik weet het nog steeds niet.
zaterdag 5 december 2009 om 13:55
Hoi Joske, ik wil met de psych stoppen, omdat ik eigenlijk genoeg hulp om mij heen heb. Veel hulp wil niet zeggen dat het altijd goed is. Ik heb op mijn werk een coach (een collega van een andere afdeling; gebeurt wel vaker binnen ons bedrijf) die ik sinds kort één keer per twee weken spreek en ik ga om de anderhalve week naar de haptonoom. Ik heb van de psycholoog al veel geleerd en ik vind dat ik bij haar op een dood punt zit; en constant in dezelfde valkuil trap. De haptonoom wees mij erop dat ik bij wijze van spreken 24 uur per dag bezig ben om de negatieve dingen te benoemen, terwijl er eigenlijk ook heel veel goed gaat en gelijk heeft ze !
Wanneer ik alles dan bij elkaar afweeg, vind ik de haptonoom heel erg prettig om naar toe te gaan en de coach op mijn werk kan ik gaan gebruiken om praktische dingen op mijn werk te bespreken. Dit moet alleen nog goed opgestart worden.
Uit pure wanhoop heb ik gisteravond de stoute schoenen aangetrokken en mijn BMW van de arbo een mail gezonden en gevraagd hoe ik het kan oplossen. Voor problemen mocht ik contact met hem opzoeken; moet ik dan ook maar doen.
Ik heb er nu een nachtje over geslapen en probeer te zaak te relativeren. Eigenlijk is er niet veel aan de hand. Ik maak mijn "probleem" veel te groot. Het is helemaal geen probleem. Het is al fijn dat ik de achterstand oplos !
Ik ben begonnen met Valdispert Stressmoments. Mss word ik er wel rustiger van.....
Groetjes. Lentezon68
Wanneer ik alles dan bij elkaar afweeg, vind ik de haptonoom heel erg prettig om naar toe te gaan en de coach op mijn werk kan ik gaan gebruiken om praktische dingen op mijn werk te bespreken. Dit moet alleen nog goed opgestart worden.
Uit pure wanhoop heb ik gisteravond de stoute schoenen aangetrokken en mijn BMW van de arbo een mail gezonden en gevraagd hoe ik het kan oplossen. Voor problemen mocht ik contact met hem opzoeken; moet ik dan ook maar doen.
Ik heb er nu een nachtje over geslapen en probeer te zaak te relativeren. Eigenlijk is er niet veel aan de hand. Ik maak mijn "probleem" veel te groot. Het is helemaal geen probleem. Het is al fijn dat ik de achterstand oplos !
Ik ben begonnen met Valdispert Stressmoments. Mss word ik er wel rustiger van.....
Groetjes. Lentezon68
zaterdag 5 december 2009 om 19:38
Ik lees weer veel herkenbare dingen hier. Weet even niet meer wie wat precies zei, maar herken dat het oppakken van het werk zo langzaam gaat. Ik heb afgelopen week 37 uur gewerkt, dus dat is al behoorlijk veel. Nog 3 uur / 3 weken en dan zit ik op mijn normale uren (ik bouw met 1 uur per week op). Maar dan ben ik er volgens mij nog lang niet, want ik doe nog niet de helft van mijn eigen taken. Ik ben al sinds februari bezig, toen ben ik gestart met 3 x 1 uur werken. Ik kan nu bijv. wel 8 uur op het werk aanwezig zijn, maar kan het nog niet aan om 8 uur lang scherp te zijn, gesprekken te voeren, beslissingen te nemen etc. Mijn concentratie is nog altijd niet wat het geweest en daardoor functioneer ik gewoon minder goed. Ik merk dat ik veel kleine foutjes maak (bijv. mail met de verkeerde naam sturen), eerder maakte ik nooit zulke fouten en in mijn functie kan ik me dat eigenlijk ook niet veroorloven. Ook moet ik activiteiten waarbij ik moet communiceren continue afwisselen met andere activiteiten, zoals wat administratie of gewoon even niets doen. Het is lastig, want na 1,5 jaar wil ik eindelijk weer gewoon mijn eigen baan oppakken en ook iets kunnen betekenen voor het bedrijf, maar het blijft nog altijd bepertk. In het weekend spreek ik ook nog altijd maximaal 1 ding af, want anders is het gewoon te veel.
Ik ben trouwens ook inmiddels al met alle hulpverlening gestopt (psychosomatische fysiotherapie en psycholoog) en ik moet zeggen dat ik me daar erg goed bij voel. De psycholoog kost ook een heleboel energie en dat is behoorlijk zwaar als je ook al meer uren aan het werk bent. Alles gaat echt nog niet vanzelf, maar ik kan het nu wel zelf. Ik merkte ook dat ik vaak leeggezogen bij de psycholoog vandaan kwam, omdat je dan toch de hele tijd met je problemen bezig bent en alles wordt als het ware opgerakeld. En eigenlijk had ik wel genoeg geleerd, maar moest ik het vooral in de praktijk gaan brengen. Je leert toch pas echt om anders in het leven te staan door heel veel te oefenen.
Ik moet ook echt wel regelmatig de tijd nemen om bijv. ontspanningsoefeningen te doen of om mijn gedachten even op een rijtje te zetten of om mijn emoties even de ruimte te geven, vooral om te verwerken wat er allemaal de afgelopen 1,5 jaar is gebeurd en welke invloed dit heeft (gehad) op mij en ook op mijn partner. Maar ik heb genoeg handvaten gekregen om er mee om te gaan, die ik nu in de praktijk moet gaan brengen.
Wat mij enorm heeft geholpen en nog altijd goed helpt is floaten. Ik heb het al eens eerder op het forum verteld. Ik doe het nog altijd iedere week een uur en ik herstel er zo goed door. Gisteravond was ik bijv. ontzettend moe na een week werken, was ook chagrijnig tegen mijn vriend, dus dat geeft wel aan dat ik echt mijn grenzen alweer had bereikt. Gisteravond ging ik floaten en vannacht heb ik echt heel goed geslapen en vanmorgen ben ik om 8 uur uit bed gegaan en ik voelde me zo goed, dat ik zingend door het huis liep.
En vandaag voel ik me ook de hele dag al happy en energiek. Iedereen die in zijn buurt de mogelijkheid heeft om te floaten raad ik aan het een keer te gaan proberen.
Ik ben trouwens ook inmiddels al met alle hulpverlening gestopt (psychosomatische fysiotherapie en psycholoog) en ik moet zeggen dat ik me daar erg goed bij voel. De psycholoog kost ook een heleboel energie en dat is behoorlijk zwaar als je ook al meer uren aan het werk bent. Alles gaat echt nog niet vanzelf, maar ik kan het nu wel zelf. Ik merkte ook dat ik vaak leeggezogen bij de psycholoog vandaan kwam, omdat je dan toch de hele tijd met je problemen bezig bent en alles wordt als het ware opgerakeld. En eigenlijk had ik wel genoeg geleerd, maar moest ik het vooral in de praktijk gaan brengen. Je leert toch pas echt om anders in het leven te staan door heel veel te oefenen.
Ik moet ook echt wel regelmatig de tijd nemen om bijv. ontspanningsoefeningen te doen of om mijn gedachten even op een rijtje te zetten of om mijn emoties even de ruimte te geven, vooral om te verwerken wat er allemaal de afgelopen 1,5 jaar is gebeurd en welke invloed dit heeft (gehad) op mij en ook op mijn partner. Maar ik heb genoeg handvaten gekregen om er mee om te gaan, die ik nu in de praktijk moet gaan brengen.
Wat mij enorm heeft geholpen en nog altijd goed helpt is floaten. Ik heb het al eens eerder op het forum verteld. Ik doe het nog altijd iedere week een uur en ik herstel er zo goed door. Gisteravond was ik bijv. ontzettend moe na een week werken, was ook chagrijnig tegen mijn vriend, dus dat geeft wel aan dat ik echt mijn grenzen alweer had bereikt. Gisteravond ging ik floaten en vannacht heb ik echt heel goed geslapen en vanmorgen ben ik om 8 uur uit bed gegaan en ik voelde me zo goed, dat ik zingend door het huis liep.
En vandaag voel ik me ook de hele dag al happy en energiek. Iedereen die in zijn buurt de mogelijkheid heeft om te floaten raad ik aan het een keer te gaan proberen.
zondag 6 december 2009 om 13:22
@Rosalie1980 Ik heb ook gegoogeld bij floaten. Ik had hier nog nooit van gehoord. Als ik de moed kan vinden dan ga ik het eens proberen (ik stap niet zo gauw alleen op dingen af). Ik herken mij ook in het verhaal over het werk. Ik voel mij heel schuldig naar de wg toe en ben bang dat op een bepaald moment aan mij gevraagd wordt of het mss beter zou zijn dat ik wat anders ga zoeken. Ik spreek hier wel eens met LG over en hij zegt dat dit helemaal niet de bedoeling is, maar ik blijf mij er heel ongemakkelijk bij voelen.
@Josske Kun je voor jezelf benoemen waarom je een huildag hebt ?
In ieder geval sterkte en ik hoop voor je dat het vandaag nog beter wordt.
Groetjes Lentezon68
@Josske Kun je voor jezelf benoemen waarom je een huildag hebt ?
In ieder geval sterkte en ik hoop voor je dat het vandaag nog beter wordt.
Groetjes Lentezon68
zondag 6 december 2009 om 13:45
Ik heb laatst de stoute schoenen aangetrokken en mijn werkgever gevraagd of ze wel blij is dat ik weer terugkom. En daar kreeg ik geen antwoord op... Dus waar dit naar toe gaat dat weet ik niet. Dat vind ik af en toe ook erg lastig. Ik blijf mezelf maar inprenten dat ik in de eerste plaats voor mezelf reïntegreer. Wanneer ik helemaal hersteld ben en weer een paar maanden volledig aan het werk ben, dan ga ik voor mezelf de balans opmaken.
Wat betreft floaten, ik vond het de eerste keer ook wel spannend. Zeker als je een burnout hebt, dan heb je meer moeite om iets nieuws te doen. Maar ik zou het gewoon doen. Het is namelijk iets wat je helemaal alleen doet in een afgesloten ruimte. Je krijg van tevoren wel uitleg, maar daarna kun je er gewoon rustig je tijd voor nemen en kijken wat je er van vindt. Ik had de eerste keer mijn vriend gevraagd om te rijden en me af te zetten, dus dan hoefde ik me daar in ieder geval geen zorgen over te maken en daardoor kon ik me ook beter ontspannen. En de keer erna ging ik zelf, want toen wist ik al waar het was en dat je makkelijk kon parkeren enzo.
@josske - Thermen klinkt ook heerlijk. Goed om jezelf af en toe met zo'n uitje te verwennen.
Wat betreft floaten, ik vond het de eerste keer ook wel spannend. Zeker als je een burnout hebt, dan heb je meer moeite om iets nieuws te doen. Maar ik zou het gewoon doen. Het is namelijk iets wat je helemaal alleen doet in een afgesloten ruimte. Je krijg van tevoren wel uitleg, maar daarna kun je er gewoon rustig je tijd voor nemen en kijken wat je er van vindt. Ik had de eerste keer mijn vriend gevraagd om te rijden en me af te zetten, dus dan hoefde ik me daar in ieder geval geen zorgen over te maken en daardoor kon ik me ook beter ontspannen. En de keer erna ging ik zelf, want toen wist ik al waar het was en dat je makkelijk kon parkeren enzo.
@josske - Thermen klinkt ook heerlijk. Goed om jezelf af en toe met zo'n uitje te verwennen.
zondag 6 december 2009 om 17:21
Fijn dat er weer zo actief geschreven wordt! Helpt me wel te weten dat ik niet de enige ben die dit doormaakt nu....
Josske, succes deze week bij de bedrijfsarts en arbeidsdeskundig! Hoe vind je het zelf dat je niet terug kunt naar je oude baan?
Josje, fijn dat de arbeidsdeskundige in heeft gestemd!
Lentezon, zo herkenbaar dat je bekaf bent van zo'n gezellige activiteit. (heb het hele weekend bij moeten komen van 3x2 uurtjes werken en sinterklaas bij de familie)
Denk dat je zelf het beste aan voelt of je kunt stoppen met de psych..
Rosalie, dat floaten klinkt lekker zeg!
Vind je het ook zo moeilijk te accepteren dat je nog niet alles 100% kan? (omdat je schrijft dat je foutjes maakt die je je niet kunt veroorloven?)
Lijkt me goed om eerst op te bouwen en dan de balans op te maken! (fijne werkgever trouwens ) Ga ik ook doen...eerst me helemaal richten op het reintergreren en dan kijken wat ik nu wil..
Deze week ben ik begonnen met werken..3x2 uurtjes. Vrijdag direct al over de grens gegaan en 3 uurtjes gebleven..Voel me zo'n mietje als ik na 2 uurtjes al wegga en het voelde op het werk ook wel goed...Na die tijd compleet op..en slim was het ook niet omdat we 's avonds sinterklaas vierden met de familie...Het hele weekend veel op bed gelegen en meer down als anders..Blijf het moeilijk te accepteren vinden die k* burnout...Ik heb een collega gevraagd om me een beetje in de gaten te houden en die belde me vrijdag hoe het gegaan was...superfijn dat er iemand is die een beetje in de gaten houdt of ik niet over mijn grenzen ga! (merk dat ik moeilijk op mijn eigen gevoel durf te vertrouwen)
Zijn jullie ook zo wisselvallig qua stemming? Gister was ik zooooo boos dat ik zowat mijn wasrekje in elkaar wilde schoppen...(ken ik echt niet van mezelf...zoveel boosheid)..Moest echt even naar buiten lopen...
Heeft 1 van jullie het boek in 30 dagen uit je burnout van Carien Karsten gelezen? Denk erover om hem te bestellen, ben benieuwd naar jullie ervaringen (als iemand een ander boek aan kan raden is het ook fijn!)
Groetjes!
Josske, succes deze week bij de bedrijfsarts en arbeidsdeskundig! Hoe vind je het zelf dat je niet terug kunt naar je oude baan?
Josje, fijn dat de arbeidsdeskundige in heeft gestemd!
Lentezon, zo herkenbaar dat je bekaf bent van zo'n gezellige activiteit. (heb het hele weekend bij moeten komen van 3x2 uurtjes werken en sinterklaas bij de familie)
Denk dat je zelf het beste aan voelt of je kunt stoppen met de psych..
Rosalie, dat floaten klinkt lekker zeg!
Vind je het ook zo moeilijk te accepteren dat je nog niet alles 100% kan? (omdat je schrijft dat je foutjes maakt die je je niet kunt veroorloven?)
Lijkt me goed om eerst op te bouwen en dan de balans op te maken! (fijne werkgever trouwens ) Ga ik ook doen...eerst me helemaal richten op het reintergreren en dan kijken wat ik nu wil..
Deze week ben ik begonnen met werken..3x2 uurtjes. Vrijdag direct al over de grens gegaan en 3 uurtjes gebleven..Voel me zo'n mietje als ik na 2 uurtjes al wegga en het voelde op het werk ook wel goed...Na die tijd compleet op..en slim was het ook niet omdat we 's avonds sinterklaas vierden met de familie...Het hele weekend veel op bed gelegen en meer down als anders..Blijf het moeilijk te accepteren vinden die k* burnout...Ik heb een collega gevraagd om me een beetje in de gaten te houden en die belde me vrijdag hoe het gegaan was...superfijn dat er iemand is die een beetje in de gaten houdt of ik niet over mijn grenzen ga! (merk dat ik moeilijk op mijn eigen gevoel durf te vertrouwen)
Zijn jullie ook zo wisselvallig qua stemming? Gister was ik zooooo boos dat ik zowat mijn wasrekje in elkaar wilde schoppen...(ken ik echt niet van mezelf...zoveel boosheid)..Moest echt even naar buiten lopen...
Heeft 1 van jullie het boek in 30 dagen uit je burnout van Carien Karsten gelezen? Denk erover om hem te bestellen, ben benieuwd naar jullie ervaringen (als iemand een ander boek aan kan raden is het ook fijn!)
Groetjes!
zondag 6 december 2009 om 20:04
De thermen is inderdaad ook fijn om te gaan doen. Ik verwen me ook wel met een bezoekje van een paar uurtjes,even dobberen,koffie en dan nog een bobbertje van een kwartier,anders ben ik te moe om naar huis te rijden.
Ik het wel verklaren een huildag, mijn vriendin wordt vandaag geopeerd.
Ik wacht op een mail van haar familie op de uitslag van de operatie, er heen kan ik niet ,het is 14 uur reizen.
Mijn werk, eerlijk gezegd,ik vind het geen ramp om niet terug te kunnen gaan. Ik vind het werk leuk, maar voor mij is het te warrig, geen vaste richtlijnen, geen handvaten, geen collega`s in de omgeving.
Ik ben puur op mijzelf aangewezen,ik werk in de psychogeratrie bij ouderen thuis.
Betekent, geen rust, geen pauzes, geen tijd om even het hoofd leeg te maken,want het reizen tussen den ene naar de andere oudere,is achter het stuur, aandacht bij het verkeer houden, ik ben nu de vijfde die afknapt in dit werk.
Het boek 30 dagen uit je burnout van Carien Karsten heb ik niet gelezen, wel het boek met burnout aan het werk maar ook daarvan heb ik niets onthouden.
Ik heb nu het boek Omgaan met burnout in huis,ook van Carien Karsten, een goed boek, o.a over wetgeving, re-intregatie,preventie enzenz.
Ik het wel verklaren een huildag, mijn vriendin wordt vandaag geopeerd.
Ik wacht op een mail van haar familie op de uitslag van de operatie, er heen kan ik niet ,het is 14 uur reizen.
Mijn werk, eerlijk gezegd,ik vind het geen ramp om niet terug te kunnen gaan. Ik vind het werk leuk, maar voor mij is het te warrig, geen vaste richtlijnen, geen handvaten, geen collega`s in de omgeving.
Ik ben puur op mijzelf aangewezen,ik werk in de psychogeratrie bij ouderen thuis.
Betekent, geen rust, geen pauzes, geen tijd om even het hoofd leeg te maken,want het reizen tussen den ene naar de andere oudere,is achter het stuur, aandacht bij het verkeer houden, ik ben nu de vijfde die afknapt in dit werk.
Het boek 30 dagen uit je burnout van Carien Karsten heb ik niet gelezen, wel het boek met burnout aan het werk maar ook daarvan heb ik niets onthouden.
Ik heb nu het boek Omgaan met burnout in huis,ook van Carien Karsten, een goed boek, o.a over wetgeving, re-intregatie,preventie enzenz.
zondag 6 december 2009 om 20:40
quote:Juiaatje schreef op 06 december 2009 @ 17:21:
Zijn jullie ook zo wisselvallig qua stemming? Gister was ik zooooo boos dat ik zowat mijn wasrekje in elkaar wilde schoppen...(ken ik echt niet van mezelf...zoveel boosheid)..Moest echt even naar buiten lopen...
Aha, heel erg herkenbaar. Ik ben een soort Jantje huilt Jantje lacht. Ik ben soms niet te pruimen (en denk dan direct dat mijn omgeving mij niet mag en dat ik een waardeloos mens ben). Ik voel mij hier ook enorm schuldig over. Was alles maar weer normaal.
Zijn jullie ook zo wisselvallig qua stemming? Gister was ik zooooo boos dat ik zowat mijn wasrekje in elkaar wilde schoppen...(ken ik echt niet van mezelf...zoveel boosheid)..Moest echt even naar buiten lopen...
Aha, heel erg herkenbaar. Ik ben een soort Jantje huilt Jantje lacht. Ik ben soms niet te pruimen (en denk dan direct dat mijn omgeving mij niet mag en dat ik een waardeloos mens ben). Ik voel mij hier ook enorm schuldig over. Was alles maar weer normaal.
maandag 7 december 2009 om 14:50
@juliaatje, Ik heb het boek van Carien Karsten besteld inderdaad. Dit was nog toen ik net thuis zat en dacht,.. burnout? Dat hebben we zo gefixt. Ik moet zeggen er staan goede dingen in, maar naar mijn idee niet de dingen die tot je doordringen. Dezelfde dingen worden besproken bij een psycholoog maar dat heeft bij meer effect dan een boek. Ben er uiteindelijk ook niet verder in gegaan.
Met mij gaat het best wel goed eigenlijk. Sinds februari zit ik thuis en nu sinds half november weer aan het werk om te re-integeren. Ook ik ben niet terug gegaan naar mijn oude werk, wat een opluchting!! Waar ik nu zit zijn ze enorm betrokken en goed met me bezig. Wordt wel gelijk geconfronteerd met mijn persoonlijke valkuilen en daar zijn we nu met therapie ook geiljk mee bezig.
Het heeft me dit weekend wel weer inzicht in mezelf gegeven. Ik dacht altijd dat ik niet echt perfectionistisch was maar dat ben ik wel degelijk. Voorbeeld: Psycholoog zegt dat ik 2x per dag ontspanningsoefening moet doen. Op de een of andere manier voelt het helemaal niet goed om dit te doen. Het is gewoon een oefening die niet bij mij past. En dus lukt het me maar moeilijk om het te doen. Iedere dag voel ik me daar dan schuldig over. Ik denk dan ook meteen als ik klachten heb dat het mijn eigen schuld is.
Eigenlijk voel ik me zo vaak schuldig over dingen die ik niet doe, afspraken die ik af zeg, op tijd weg gaan van werk. Hier moet ik echt vanaf!!!
Maar goed, ik neem de tijd. Ga deze week 3x 3 uur werken, vorige week ging erg goed en begin mijn draai te vinden. Verder rijd ik inmiddels ook lekker rond. Het is absoluut nog niet weg mijn angsten en paniekaanvallen maar het is zoveel beter dan dat het was!! Ik rij zelfs alleen naar therapie over de snelweg! Nou dat had ik niet durven dromen 2 maanden geleden.
Nu komt er nog een vakantie aan wat ik heel spannend vind maar ook wel leuk. Probeer er maar niet teveel over te doemdenken en positief te denken.
Nou sterkte allemaal!
Met mij gaat het best wel goed eigenlijk. Sinds februari zit ik thuis en nu sinds half november weer aan het werk om te re-integeren. Ook ik ben niet terug gegaan naar mijn oude werk, wat een opluchting!! Waar ik nu zit zijn ze enorm betrokken en goed met me bezig. Wordt wel gelijk geconfronteerd met mijn persoonlijke valkuilen en daar zijn we nu met therapie ook geiljk mee bezig.
Het heeft me dit weekend wel weer inzicht in mezelf gegeven. Ik dacht altijd dat ik niet echt perfectionistisch was maar dat ben ik wel degelijk. Voorbeeld: Psycholoog zegt dat ik 2x per dag ontspanningsoefening moet doen. Op de een of andere manier voelt het helemaal niet goed om dit te doen. Het is gewoon een oefening die niet bij mij past. En dus lukt het me maar moeilijk om het te doen. Iedere dag voel ik me daar dan schuldig over. Ik denk dan ook meteen als ik klachten heb dat het mijn eigen schuld is.
Eigenlijk voel ik me zo vaak schuldig over dingen die ik niet doe, afspraken die ik af zeg, op tijd weg gaan van werk. Hier moet ik echt vanaf!!!
Maar goed, ik neem de tijd. Ga deze week 3x 3 uur werken, vorige week ging erg goed en begin mijn draai te vinden. Verder rijd ik inmiddels ook lekker rond. Het is absoluut nog niet weg mijn angsten en paniekaanvallen maar het is zoveel beter dan dat het was!! Ik rij zelfs alleen naar therapie over de snelweg! Nou dat had ik niet durven dromen 2 maanden geleden.
Nu komt er nog een vakantie aan wat ik heel spannend vind maar ook wel leuk. Probeer er maar niet teveel over te doemdenken en positief te denken.
Nou sterkte allemaal!
dinsdag 8 december 2009 om 23:34
Ik ben heel opgelucht,vandaag een drukke dag gehad, psychologe en ook de arboarts.
De uitslagen van testen besproken en vandaag gehoord dat ik definitief niet meer terug kan naar mijn oude baan.
Ik weet niet wat ik nu precies voel opluchting omdat ik in de toekomst niet meer hoef te dwalen in een baan waar ik eigenlijk niet de juiste opleidng voor heb of verdriet,want ik vond mijn baan eigenlijk ook best wel leuk.
Op de terugweg in de auto zitten janken, dikke tranen, mijn burnout wordt nu eindelijk geloofd, ik ben echt ziek,ik heb echt een burnout, ik kan het echt niet aan,
Niet meer verdedigen, alleen accepteren dat het zo is.
Niet druk maken wat ik nu moet doen, de werkgever mag voor mij rondkijken naar een baan die ik wel kan doen,ik vind het nog steeds ongelooflijk,mijn god,wat ben ik blij met de mensen die op mijn pad zijn gekomen om mij verder te helpen en mij uitleggen wat ik nu eigenlijk heb heb, de oorzaak ervan aan kunnen wijzen en dan ook weten wat de beste manier is om te genezen/herstellen.
De uitslagen van testen besproken en vandaag gehoord dat ik definitief niet meer terug kan naar mijn oude baan.
Ik weet niet wat ik nu precies voel opluchting omdat ik in de toekomst niet meer hoef te dwalen in een baan waar ik eigenlijk niet de juiste opleidng voor heb of verdriet,want ik vond mijn baan eigenlijk ook best wel leuk.
Op de terugweg in de auto zitten janken, dikke tranen, mijn burnout wordt nu eindelijk geloofd, ik ben echt ziek,ik heb echt een burnout, ik kan het echt niet aan,
Niet meer verdedigen, alleen accepteren dat het zo is.
Niet druk maken wat ik nu moet doen, de werkgever mag voor mij rondkijken naar een baan die ik wel kan doen,ik vind het nog steeds ongelooflijk,mijn god,wat ben ik blij met de mensen die op mijn pad zijn gekomen om mij verder te helpen en mij uitleggen wat ik nu eigenlijk heb heb, de oorzaak ervan aan kunnen wijzen en dan ook weten wat de beste manier is om te genezen/herstellen.
woensdag 9 december 2009 om 21:21
Sinds ik weer aan het werk ben voel ik me rot...Loop er zo tegenaan wat ik allemaal niet kan..Baal dan en voel me waardeloos...Dat ik van (in totaal) 6 uurtjes werken zooooo moe ben..Heb vorige week ook haast niks anders gedaan als werken...kon er de puf niet voor op brengen...
Merk dat mijn angst om in een depressie te raken ook weer terug is...(komt misschien ook wel door de psychologenwissel..heb nog niet het vertrouwen dat ik op haar kan terugvallen)
Maandag voor het eerst naar mindfulness geweest...en zelfs dat bracht me weer in twijfel...(hoe het in relatie staat met de cognitieve therapie en of het niet haaks op elkaar staat...)Ook hier weer erg geconfronteerd met alles wat ik niet kan..(me concentreren, ontspannen en ergens 2 uur aanwezig zijn) Vandaag over gehad met de nieuwe psych of het misschien wat te veel is bij elkaar allemaal...er voor nu voor gekozen om de volgende keer gewoon nog te gaan...Ben ook wel positief over de mindfulness, dat is het probleem niet...meer dat het veel is bij elkaar..reintegreren en dan al die therapie er bij..
Al met al voel ik me nu 1 1/2 week erg wisselvallig...(lijkt wel of ik al 1 1/2 week ongesteld moet worden, dan voel ik me ook altijd zo dipperig )
Merk dat mijn angst om in een depressie te raken ook weer terug is...(komt misschien ook wel door de psychologenwissel..heb nog niet het vertrouwen dat ik op haar kan terugvallen)
Maandag voor het eerst naar mindfulness geweest...en zelfs dat bracht me weer in twijfel...(hoe het in relatie staat met de cognitieve therapie en of het niet haaks op elkaar staat...)Ook hier weer erg geconfronteerd met alles wat ik niet kan..(me concentreren, ontspannen en ergens 2 uur aanwezig zijn) Vandaag over gehad met de nieuwe psych of het misschien wat te veel is bij elkaar allemaal...er voor nu voor gekozen om de volgende keer gewoon nog te gaan...Ben ook wel positief over de mindfulness, dat is het probleem niet...meer dat het veel is bij elkaar..reintegreren en dan al die therapie er bij..
Al met al voel ik me nu 1 1/2 week erg wisselvallig...(lijkt wel of ik al 1 1/2 week ongesteld moet worden, dan voel ik me ook altijd zo dipperig )
zaterdag 12 december 2009 om 20:58
@Josske: hoe gaat het nu met je ? Ik hoop dat je op termijn kunt accepteren dat het stoppen met je huidige functie een goede beslissing is geweest en dat jou in de toekomst een leuke passende baan wordt aangeboden.
@Juliaatje: ik herken jouw problemen t.a.v. het werk dat je niet kunt; je waardeloos voelen en moe bent. Maar probeer het eens om te draaien. Mijn haptonoom heeft mij hierop gewezen. Er zijn heel veel dingen die misschien goed gaan ! Haar tip was om aan het eind van de week eens voor jezelf op papier te zetten wat de afgelopen week goed ging en waarvan je genoten hebt. Misschien helpt dit je.
Ik kan mij voorstellen dat alle therapie af en toe teveel is; ik heb daarom besloten te stoppen met de psych en door te gaan met de coach op mijn werk en de haptonoom. Probeer te accepteren dat de mindfullness nog niet zo gaat als jij wilt. Je hebt een burnout en je lichaam reageert nog steeds heftig op allerlei acties en reacties.
Ik heb deze week een heel stevig gesprek met LG gehad. We hebben nu hele duidelijke afspraken gemaakt welke werkzaamheden ik wel en niet doe. Ik heb van de week al ervaren dat mijn LG mij hier goed in beschermt (valkuil voor mij om toch weer dingen te doen die ik niet zou doen). Sinds deze week werk ik 28 uur (normaal werk ik 36 uur) per week. Ook voor mij is het even wennen, maar ik begin wel weer meer te genieten van mijn werk. Ik ben half januari een jaar burn-out. Af en toe laat ik het afgelopen jaar de revue passeren en schrik ik ervan wat er allemaal gebeurd is. Al met al heeft het mij ook veel opgeleverd en ben ik heel blij dat ik bepaalde therapieën heb gevolgd !
Groetjes, Lentezon68
@Juliaatje: ik herken jouw problemen t.a.v. het werk dat je niet kunt; je waardeloos voelen en moe bent. Maar probeer het eens om te draaien. Mijn haptonoom heeft mij hierop gewezen. Er zijn heel veel dingen die misschien goed gaan ! Haar tip was om aan het eind van de week eens voor jezelf op papier te zetten wat de afgelopen week goed ging en waarvan je genoten hebt. Misschien helpt dit je.
Ik kan mij voorstellen dat alle therapie af en toe teveel is; ik heb daarom besloten te stoppen met de psych en door te gaan met de coach op mijn werk en de haptonoom. Probeer te accepteren dat de mindfullness nog niet zo gaat als jij wilt. Je hebt een burnout en je lichaam reageert nog steeds heftig op allerlei acties en reacties.
Ik heb deze week een heel stevig gesprek met LG gehad. We hebben nu hele duidelijke afspraken gemaakt welke werkzaamheden ik wel en niet doe. Ik heb van de week al ervaren dat mijn LG mij hier goed in beschermt (valkuil voor mij om toch weer dingen te doen die ik niet zou doen). Sinds deze week werk ik 28 uur (normaal werk ik 36 uur) per week. Ook voor mij is het even wennen, maar ik begin wel weer meer te genieten van mijn werk. Ik ben half januari een jaar burn-out. Af en toe laat ik het afgelopen jaar de revue passeren en schrik ik ervan wat er allemaal gebeurd is. Al met al heeft het mij ook veel opgeleverd en ben ik heel blij dat ik bepaalde therapieën heb gevolgd !
Groetjes, Lentezon68
zaterdag 12 december 2009 om 21:44
@Leoniexie Fijn om te lezen dat het met jou ook een stuk beter gaat. Heel herkenbaar dat je schrijft dat je je zou gauw schuldig voelt. Maar je hoeft je niet schuldig te voelen, want je bent wél herstellende van een burnout en dit betekent nu eenmaal dat je keuzes moet maken. Ik probeer nu te leren beter voor mijzelf te zorgen en af en toe kan het vervelend voor een ander zijn, maar dat is nu eenmaal niet anders. Probeer lekker te genieten van je vakantie. Het gaat vast heel erg leuk worden !
Groet,
Lentezon68
Groet,
Lentezon68
zondag 13 december 2009 om 11:29
Afgelopen dagen een gesprek gehad met de LG en dat liep niet goed.
LG leest de uitslagen van de arbo ook helemaal anders,en dat is voor mij heel erg vervelend.
De arbo gaf mij de raad,wordt er gepeuterd, wil de LG weten wat je scheelt,buiten de burnout om, laat LG contact opnemen met mji.
Begin volgende week weer een gesprek met de LG die mij ook verwijt dat ik het allemaal wel erg moeilijk maak,ook omdat ik geen inlichtingen geef wat de spych zegt.
De spych en de arbo geven alletwee duidelijk aan, dit is prive, Josske en hou dat ook zo.
Resultaat is wel,ik loop nu alweer dagen te malen, waarom niet meer terug, is het echt zo zwaar, kan ik het echt niet meer, val ik echt terug, enzenz...
Ik trap weer in mijn eigen valkuil, doen wat de ander zegt, aardig wezen , de ander geen problemen geven, kortom, mijzelf weer gaan vergeten.
Gelukkig heb ik nu ook de stemmen van de deskundigen in mijn hoofd zitten die duidelijk aangegeven, niet doen ,niet doen !!
Niet weer terug in mijn oude functie, stiekum ben ik er opgelucht over,als ik zo terug kijk, dan heb ik meer dan een jaar lopen aanmodderen,dwalen geen richtlijn meer weten, doen waarvan ik dacht dat het goed was.
Voor mijn gevoel ben ik blijven aanmodderen, heel vervelend allemaal.
En een andere baan, ik heb hoop dat ze iets voor mij kunnen vinden waarvan de regels,lijnen vast staan,zodat ik wel de handvaten heb om niet weer te verdwalen in mijn werk.
De haptonoom voelde de spanning in mijn hele lichaam zitten,krijg ik nu ook kleine opdrachtjes van.om beter te leren voelen wat m ijn lichaam zegt,waar ik de spanning voel en wanneer.
IK ben nu geestelijk en lichamelijk bezig om mijn èèn geheel te gaan en leten te voelen, het holoisme,lichaam en ziel zijn èèn.
Lentezon, het is een waar ding,af en toe vervelend zijn voor de ander, ik blijf het nu nog moeilijk vinden.
Heel goed van je dat je het zo duidelijk kunt zien voor je zelf.
Zoveel uur alweer werken, heel goed van je, mindfullnis is misschein voor mij oin de toekomst weg gelegd,ik kan mijn aandacht nog geen minuut bij een ontspanningsoefening houden.
Ik kreeg de tip. 3 x 3 min per dag, voeten op de vloer en dan met de tenen te wiebelen,is een aandachtsoefening om te aarden.
leoniexie, wat fijn voor je dat je nu wel collega`s hebt die je ondersteunen.
LG leest de uitslagen van de arbo ook helemaal anders,en dat is voor mij heel erg vervelend.
De arbo gaf mij de raad,wordt er gepeuterd, wil de LG weten wat je scheelt,buiten de burnout om, laat LG contact opnemen met mji.
Begin volgende week weer een gesprek met de LG die mij ook verwijt dat ik het allemaal wel erg moeilijk maak,ook omdat ik geen inlichtingen geef wat de spych zegt.
De spych en de arbo geven alletwee duidelijk aan, dit is prive, Josske en hou dat ook zo.
Resultaat is wel,ik loop nu alweer dagen te malen, waarom niet meer terug, is het echt zo zwaar, kan ik het echt niet meer, val ik echt terug, enzenz...
Ik trap weer in mijn eigen valkuil, doen wat de ander zegt, aardig wezen , de ander geen problemen geven, kortom, mijzelf weer gaan vergeten.
Gelukkig heb ik nu ook de stemmen van de deskundigen in mijn hoofd zitten die duidelijk aangegeven, niet doen ,niet doen !!
Niet weer terug in mijn oude functie, stiekum ben ik er opgelucht over,als ik zo terug kijk, dan heb ik meer dan een jaar lopen aanmodderen,dwalen geen richtlijn meer weten, doen waarvan ik dacht dat het goed was.
Voor mijn gevoel ben ik blijven aanmodderen, heel vervelend allemaal.
En een andere baan, ik heb hoop dat ze iets voor mij kunnen vinden waarvan de regels,lijnen vast staan,zodat ik wel de handvaten heb om niet weer te verdwalen in mijn werk.
De haptonoom voelde de spanning in mijn hele lichaam zitten,krijg ik nu ook kleine opdrachtjes van.om beter te leren voelen wat m ijn lichaam zegt,waar ik de spanning voel en wanneer.
IK ben nu geestelijk en lichamelijk bezig om mijn èèn geheel te gaan en leten te voelen, het holoisme,lichaam en ziel zijn èèn.
Lentezon, het is een waar ding,af en toe vervelend zijn voor de ander, ik blijf het nu nog moeilijk vinden.
Heel goed van je dat je het zo duidelijk kunt zien voor je zelf.
Zoveel uur alweer werken, heel goed van je, mindfullnis is misschein voor mij oin de toekomst weg gelegd,ik kan mijn aandacht nog geen minuut bij een ontspanningsoefening houden.
Ik kreeg de tip. 3 x 3 min per dag, voeten op de vloer en dan met de tenen te wiebelen,is een aandachtsoefening om te aarden.
leoniexie, wat fijn voor je dat je nu wel collega`s hebt die je ondersteunen.
zondag 13 december 2009 om 11:56
Jeeetje wat een herkenbare dingen lees ik hier. Vanaf half november zit ik thuis met de diagnose: burn-out en een lichte depressie. Ik ben op eigen initiatief naar de arbo-arts gegaan omdat ik merkte dat het niet goed met me ging. Ik ben ongeveer 1,5 jaar eerder overspannen geweest en daar nooit hulp voor gehad, toen ik weer aan het werk moest maar dat niet kon ben ik zelfs ontslagen. Dit schooljaar ben ik weer aan het werk gegaan op een andere school maar nu weer getroffen door dezelfde klachten, die waarschijnlijk nooit helemaal weg geweest zijn. Op advies van de arbo-arts zit ik nu thuis tot januari en ga ik een traject starten met een psycholoog en haptonoom (daar kan ik pas in januari terecht). Hij heeft me gewaarschuwd en gezegd dat het allemaal lang kan gaan duren voordat ik weer volledig terug aan het werk kan gaan.
De kans dat ik na de kerstvakantie weer mag gaan werken is fifty-fifty. Dat was behoorlijk slikken want ik had het zelf niet zo erg ingeschat dus schrok er best van.
Ondertussen ben ik nu al wel bezig met bekkenbodemtherapie en een traject bij een seksuoloog, niet zozeer voor mijn burn-out maar voor andere klachten. Volgende week heb ik mijn eerste afspraak bij de psycholoog, ben behoorlijk nerveus ervoor. Van de haptonomie weet ik ook niet precies wat ik ervan moet verwachten, kan iemand daar nog iets meer over vertellen?
In januari moet / mag ik weer terug naar de arbo-arts. Ik kan nu nog steeds niet echt de rust vinden, slaap slecht en kan niet ontspannen. Contacten met mensen zijn echt heel moeilijk en vermoeiend op dit moment. Ben blij dat ik dit topic tegenkwam want ik herken er zó veel in.
De kans dat ik na de kerstvakantie weer mag gaan werken is fifty-fifty. Dat was behoorlijk slikken want ik had het zelf niet zo erg ingeschat dus schrok er best van.
Ondertussen ben ik nu al wel bezig met bekkenbodemtherapie en een traject bij een seksuoloog, niet zozeer voor mijn burn-out maar voor andere klachten. Volgende week heb ik mijn eerste afspraak bij de psycholoog, ben behoorlijk nerveus ervoor. Van de haptonomie weet ik ook niet precies wat ik ervan moet verwachten, kan iemand daar nog iets meer over vertellen?
In januari moet / mag ik weer terug naar de arbo-arts. Ik kan nu nog steeds niet echt de rust vinden, slaap slecht en kan niet ontspannen. Contacten met mensen zijn echt heel moeilijk en vermoeiend op dit moment. Ben blij dat ik dit topic tegenkwam want ik herken er zó veel in.
dinsdag 15 december 2009 om 07:31
Slecht slapen,contact, eetlust,slecht of niet het hoort er allemaal wel bij, voor iedere is het toch weer anders.
Geen enkele burnout is gelijk,waarschijnlijk wel de oorzaak, maar jij of ik of een andere burnouter,we gaan er allemaal verschillende mee om.
De haptonoom leert je te voelen waar je de spanning hebt zitten in je lichaam,en hoe je daar naar toe kunt en hoe je het kunt ontspannen.
De eerste keer bij mij, kwam ik tot de ontdekking dat ik geen enkele deel van mijn lichaam kon ontspannen, dat ik eigenlijk mijn lichaan in in de allerte (gevaren) zone heb staan.
Zij en ik hebben nu drie sessies gedaan,waar ik leer voelen hoe mijn lichaam werkt,volgende week bespreken we of we doorgaan of niet. Als zij ook denkt, dit gaat wel lukken dan ga ik door, anders zal ik iets anders moeten zoeken om te leren ontspannen.
De psycholoog zal samen met jou kijken waar jouw valkuilen liggen,waarom je en burnout hebt gekregen,dat is iets waar je door heen moet, je leert jezelf beter kennen, je reacties,je gevoelens erover.
Eigenlijk is het een speurtocht,doolhof,in je eigen innerlijk met als einddoel ..................jezelf kennen.
Drie stappen vooruit en twee achteruit, zo gaat het bij mij,vind ik.
Ik blijf voorlopig 2 x 2 uur werken, gaat het niet dan stap ik op en ga naar huis.
Zelfs dat kost me moeite, om op te stappen, want dan ben ik mijn ogen een loozer,want was is nu twee uur ????
Als ik dan blijf, en ik weet dat ik voor de rest van de dag ben uitgeteld, dan ben ik weer in mijn eigen valkuil getrapt.
Als de psycholoog en haptomoon samen kunnen werken dan is het prettig, er komen bij beide behandelingen emoties los.herinneringen zitten ook in je lichaamscellen opgeslagen,in je systeem, wat kan worden getriggerd door de psych,kan bij de haptonoom er uit komen en andersom ook natuurlijk.
Lg heeft het verslag van de arbo weer opnieuw gelezen en spreekt nu weer anders dan de afgelopen keer,maar dat zijn maar woorden, de lichaamstaal sprak anders.Ik maak het LG erg moeilijk op deze manier.
Ik kan en ik wil geen beslissing nemen over mijn toekomstig werk,wat wel wordt gevraagd door de LG.
Geen enkele burnout is gelijk,waarschijnlijk wel de oorzaak, maar jij of ik of een andere burnouter,we gaan er allemaal verschillende mee om.
De haptonoom leert je te voelen waar je de spanning hebt zitten in je lichaam,en hoe je daar naar toe kunt en hoe je het kunt ontspannen.
De eerste keer bij mij, kwam ik tot de ontdekking dat ik geen enkele deel van mijn lichaam kon ontspannen, dat ik eigenlijk mijn lichaan in in de allerte (gevaren) zone heb staan.
Zij en ik hebben nu drie sessies gedaan,waar ik leer voelen hoe mijn lichaam werkt,volgende week bespreken we of we doorgaan of niet. Als zij ook denkt, dit gaat wel lukken dan ga ik door, anders zal ik iets anders moeten zoeken om te leren ontspannen.
De psycholoog zal samen met jou kijken waar jouw valkuilen liggen,waarom je en burnout hebt gekregen,dat is iets waar je door heen moet, je leert jezelf beter kennen, je reacties,je gevoelens erover.
Eigenlijk is het een speurtocht,doolhof,in je eigen innerlijk met als einddoel ..................jezelf kennen.
Drie stappen vooruit en twee achteruit, zo gaat het bij mij,vind ik.
Ik blijf voorlopig 2 x 2 uur werken, gaat het niet dan stap ik op en ga naar huis.
Zelfs dat kost me moeite, om op te stappen, want dan ben ik mijn ogen een loozer,want was is nu twee uur ????
Als ik dan blijf, en ik weet dat ik voor de rest van de dag ben uitgeteld, dan ben ik weer in mijn eigen valkuil getrapt.
Als de psycholoog en haptomoon samen kunnen werken dan is het prettig, er komen bij beide behandelingen emoties los.herinneringen zitten ook in je lichaamscellen opgeslagen,in je systeem, wat kan worden getriggerd door de psych,kan bij de haptonoom er uit komen en andersom ook natuurlijk.
Lg heeft het verslag van de arbo weer opnieuw gelezen en spreekt nu weer anders dan de afgelopen keer,maar dat zijn maar woorden, de lichaamstaal sprak anders.Ik maak het LG erg moeilijk op deze manier.
Ik kan en ik wil geen beslissing nemen over mijn toekomstig werk,wat wel wordt gevraagd door de LG.
woensdag 16 december 2009 om 22:19
Hoi mede-burnouters
@ lentezon (was het maar vast weer lente )
Fijn dat je overduidelijk zo op de goede weg bent joh! en fijn ook dat je een leidinggevende hebt die je helpt je grenzen in de gaten te houden!
Bevalt het zonder psych?
@ josske
Herkenbaar zo'n leidinggevende..Niet fijn!
Ook niet fijn dat je dan aan jezelf begint te twijvelen..Op een gegeven moment heb ik ervoor gekozen alleen nog te luisteren naar de goede raad van de psych en de arbo-arts (ik heb geluk met een hele fijne..) Je leidinggevende heeft andere belangen dat is wel duidelijk (wel dom op de korte termijn denken maar goed...)
De haptonoom klinkt goed en nuttig, lijkt volgens mij wel een beetje op de hollistische massagetherapeut waar ik heen ga..
Zelfs dat kost me moeite, om op te stappen, want dan ben ik mijn ogen een loozer,want was is nu twee uur ????
Superherkenbaar...Ik vind dat ook zo moeilijk, te kijken naar wat ik wel kan..en er direct een vette stempel op te drukken...(volgen mij moeten we allemaal leren wat liever voor ons zelf te zijn...)
@ lentezon (was het maar vast weer lente )
Fijn dat je overduidelijk zo op de goede weg bent joh! en fijn ook dat je een leidinggevende hebt die je helpt je grenzen in de gaten te houden!
Bevalt het zonder psych?
@ josske
Herkenbaar zo'n leidinggevende..Niet fijn!
Ook niet fijn dat je dan aan jezelf begint te twijvelen..Op een gegeven moment heb ik ervoor gekozen alleen nog te luisteren naar de goede raad van de psych en de arbo-arts (ik heb geluk met een hele fijne..) Je leidinggevende heeft andere belangen dat is wel duidelijk (wel dom op de korte termijn denken maar goed...)
De haptonoom klinkt goed en nuttig, lijkt volgens mij wel een beetje op de hollistische massagetherapeut waar ik heen ga..
Zelfs dat kost me moeite, om op te stappen, want dan ben ik mijn ogen een loozer,want was is nu twee uur ????
Superherkenbaar...Ik vind dat ook zo moeilijk, te kijken naar wat ik wel kan..en er direct een vette stempel op te drukken...(volgen mij moeten we allemaal leren wat liever voor ons zelf te zijn...)
