Psyche
alle pijlers
burn-out wie ook??
donderdag 25 januari 2007 om 10:40
hoihoi,
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
zaterdag 9 januari 2010 om 11:02
Wat een drukte ineens ! Ik probeer op iedereen te reageren, maar als ik iemand vergeten ben; ik doe het niet met opzet !
@Elledriver Kun je deze laatste reactie misschien printen en op je werkplek en thuis ophangen ? Ik heb zelf haast de neiging dit met jouw reactie te doen, want het is zoooo herkenbaar.
@Lindy5 Wat heb je een goede reactie gegeven. Het is nu eenmaal zoals het is. Wij zijn veel te streng voor onszelf.
@Brutsel Onthou dat je nu een PLAN hebt gemaakt. Probeer niet in de valkuil te trappen dat je je perse aan het plan moet houden. Wanneer het even niet goed gaat moet je proberen te accepteren dat je ervan afwijkt.
@Summerexx Het lijkt mij inderdaad een goed advies om eerst te leren ontspannen. Wel heel vervelend dat je zo lang op hulp moet wachten. Wanneer het je te lang duurt heb ik nog als advies om je te verdiepen in de Mindfullness. Het leert je meer in het Nu te zijn en je piekert minder over het verleden en de toekomst. Ik heb een boek gekregen van de Arbodienst en het heeft mij enorm geholpen. Kun je misschien aan ontspanningscd's komen ? Deze kunnen ook heel nuttig zijn.
@Juliaatje Het slapen gaat bij mij ook met ups en downs. Als ik slecht slaap dan komt dit door teveel prikkels die ik krijg door mijn werk. In het weekend is het ook altijd beter.
@Josske Fijn dat de haptonomie zijn werk doet. Bij mij ook gisteren een enorme spanning en tranen bij de haptonoom. Ik probeer het over mij heen te laten komen en te accepteren dat dit nu eenmaal zo is. Mijn lichaam reageert er niet voor niets op. En ja wat is normaal ? Ik wil ook graag dat het weer helemaal anders is, maar ik probeer te genieten van kleine dingen en te accepteren dat er ook dagen zijn dat het niet wil. Ik heb geen zin meer om mij er boos over te maken. Ik heb geleerd dat dit verspilde energie is.
Bij mij een heftige week, omdat ik weer in de valkuil ben getrapt dat ik mijzelf opleg dat ik mijn normale taken in minder uren moet doen. Daarnaast donderdag een zwaar overleg gehad over een project. Volgens de haptonoom doe ik teveel en zou ik beter voor mijzelf moeten zorgen. Ik wil ook te snel !!
Ik vind het trouwens heel erg fijn om een uitlaatklep te hebben in de vorm van dit forum.
Tot de volgende keer,
Groetjes, Lentezon68
@Elledriver Kun je deze laatste reactie misschien printen en op je werkplek en thuis ophangen ? Ik heb zelf haast de neiging dit met jouw reactie te doen, want het is zoooo herkenbaar.
@Lindy5 Wat heb je een goede reactie gegeven. Het is nu eenmaal zoals het is. Wij zijn veel te streng voor onszelf.
@Brutsel Onthou dat je nu een PLAN hebt gemaakt. Probeer niet in de valkuil te trappen dat je je perse aan het plan moet houden. Wanneer het even niet goed gaat moet je proberen te accepteren dat je ervan afwijkt.
@Summerexx Het lijkt mij inderdaad een goed advies om eerst te leren ontspannen. Wel heel vervelend dat je zo lang op hulp moet wachten. Wanneer het je te lang duurt heb ik nog als advies om je te verdiepen in de Mindfullness. Het leert je meer in het Nu te zijn en je piekert minder over het verleden en de toekomst. Ik heb een boek gekregen van de Arbodienst en het heeft mij enorm geholpen. Kun je misschien aan ontspanningscd's komen ? Deze kunnen ook heel nuttig zijn.
@Juliaatje Het slapen gaat bij mij ook met ups en downs. Als ik slecht slaap dan komt dit door teveel prikkels die ik krijg door mijn werk. In het weekend is het ook altijd beter.
@Josske Fijn dat de haptonomie zijn werk doet. Bij mij ook gisteren een enorme spanning en tranen bij de haptonoom. Ik probeer het over mij heen te laten komen en te accepteren dat dit nu eenmaal zo is. Mijn lichaam reageert er niet voor niets op. En ja wat is normaal ? Ik wil ook graag dat het weer helemaal anders is, maar ik probeer te genieten van kleine dingen en te accepteren dat er ook dagen zijn dat het niet wil. Ik heb geen zin meer om mij er boos over te maken. Ik heb geleerd dat dit verspilde energie is.
Bij mij een heftige week, omdat ik weer in de valkuil ben getrapt dat ik mijzelf opleg dat ik mijn normale taken in minder uren moet doen. Daarnaast donderdag een zwaar overleg gehad over een project. Volgens de haptonoom doe ik teveel en zou ik beter voor mijzelf moeten zorgen. Ik wil ook te snel !!
Ik vind het trouwens heel erg fijn om een uitlaatklep te hebben in de vorm van dit forum.
Tot de volgende keer,
Groetjes, Lentezon68
zaterdag 9 januari 2010 om 20:19
Hallo allemaal!
@ lentezon
Goed dat je dat zelf inziet, is toch een stap naar verbetering!
@Elledriver
Iedereen maakt fouten! Heb daar eens een goed stuk over gelezen in de Flow (tijschrift) dat het geen nut heeft er in te blijven hangen..maar dat je er alleen van leert als je het juist naast je neer kan leggen..Wil het stuk wel voor je opzoeken en sturen via de mail (scan ik hem even) als je belangsteling hebt..Heeft mij veel inzicht gegeven..
@ Lindy
Sluit me bij de rest aan
@ Brutsel
Fijn dat het zo goed gelopen is bij de bedrijfsarts!
Geef goed je grenzen aan want uiteindelijk blijft het jouw agenda en jouw leven!
@summer
Fijn dat het bij jou ook goed gelopen is bij de bedrijfsarts! Voor niks zorgen gemaakt
Balen dat de hulp zo langzaam op gang komt...
Ik herken erg het gevoel van dat je wilt dat alles weer normaal is...
Ik heb best een pittige week achter de rug..Merk dan dat ik erg in de spanning blijf hangen..Heb geen klik met mijn nieuwe psych..Vrijdag in een extra gesprek aangegeven wat ik mis en denk nodig te hebben. Dat was wel een positief gesprek en ga het zeker nog met haar proberen..(wel een week van wakker gelegen)
Werk gaat steeds beter en kost me minder energie. Het grenzen aangeven (en voelen) gaat echt veel beter..Deze week uitbreiden naar 3x3 uur!
Fijn weekend allemaal!
@ lentezon
Goed dat je dat zelf inziet, is toch een stap naar verbetering!
@Elledriver
Iedereen maakt fouten! Heb daar eens een goed stuk over gelezen in de Flow (tijschrift) dat het geen nut heeft er in te blijven hangen..maar dat je er alleen van leert als je het juist naast je neer kan leggen..Wil het stuk wel voor je opzoeken en sturen via de mail (scan ik hem even) als je belangsteling hebt..Heeft mij veel inzicht gegeven..
@ Lindy
Sluit me bij de rest aan
@ Brutsel
Fijn dat het zo goed gelopen is bij de bedrijfsarts!
Geef goed je grenzen aan want uiteindelijk blijft het jouw agenda en jouw leven!
@summer
Fijn dat het bij jou ook goed gelopen is bij de bedrijfsarts! Voor niks zorgen gemaakt
Balen dat de hulp zo langzaam op gang komt...
Ik herken erg het gevoel van dat je wilt dat alles weer normaal is...
Ik heb best een pittige week achter de rug..Merk dan dat ik erg in de spanning blijf hangen..Heb geen klik met mijn nieuwe psych..Vrijdag in een extra gesprek aangegeven wat ik mis en denk nodig te hebben. Dat was wel een positief gesprek en ga het zeker nog met haar proberen..(wel een week van wakker gelegen)
Werk gaat steeds beter en kost me minder energie. Het grenzen aangeven (en voelen) gaat echt veel beter..Deze week uitbreiden naar 3x3 uur!
Fijn weekend allemaal!
maandag 11 januari 2010 om 17:17
quote:lentezon68 schreef op 09 januari 2010 @ 11:02:
@Summerexx Het lijkt mij inderdaad een goed advies om eerst te leren ontspannen. Wel heel vervelend dat je zo lang op hulp moet wachten. Wanneer het je te lang duurt heb ik nog als advies om je te verdiepen in de Mindfullness. Het leert je meer in het Nu te zijn en je piekert minder over het verleden en de toekomst. Ik heb een boek gekregen van de Arbodienst en het heeft mij enorm geholpen. Kun je misschien aan ontspanningscd's komen ? Deze kunnen ook heel nuttig zijn.Ik heb van de bekkenbodemtherapeute een cd gehad met een ontspanningsoefening, maar dat werkte voor mij niet. Werd alleen heel nerveus van de stem op die cd en het stil liggen op het matje. Misschien zou een ander soort oefening wel beter gaan. Kun je me nog iets aanraden?
Morgen voor de tweede keer naar de psych, en dan pas weer in februari. Er zit steeds zoveel tijd tussen, ga dat ook wel aankaarten.
quote:lindy5 schreef op 08 januari 2010 @ 18:30:
@ Summer, Eigenlijk wil ik tegen jou hetzelfde zeggen; helpt het je om boos te worden? Je hebt er waarschijnlijk een lange tijd over gedaan om het steeds slechter met je te laten gaan. Het kan nu niet ineens beter zijn. Je wilt snel gaan, maar misschien is dit juist een mogelijkheid om geduld te oefenen? Wie te snel gaat, raakt burn-out. Misschien kun je het anders zien, niet dat je niet màg werken, maar dat je nog niet hóeft te werken. Je hebt nu alle tijd om aan jezelf te werken. De tijd van werken komt wel weer, die is alleen nog niet NU. We komen vaak in de problemen als we alles NU willen. Ik weet dat het niet makkelijk is, maar oefen geduld en het zal je helpen. Veel succes ermee!!Weet wel dat het niet helpt om boos te worden, maar zo voelt het op het moment. Mijn dagen thuis kom ik heel moeilijk door, ook met het dagschema van de psych, wil zo graag weer iets om handen hebben en me "nuttig" voelen. Hoe komen jullie de dagen door?
@Summerexx Het lijkt mij inderdaad een goed advies om eerst te leren ontspannen. Wel heel vervelend dat je zo lang op hulp moet wachten. Wanneer het je te lang duurt heb ik nog als advies om je te verdiepen in de Mindfullness. Het leert je meer in het Nu te zijn en je piekert minder over het verleden en de toekomst. Ik heb een boek gekregen van de Arbodienst en het heeft mij enorm geholpen. Kun je misschien aan ontspanningscd's komen ? Deze kunnen ook heel nuttig zijn.Ik heb van de bekkenbodemtherapeute een cd gehad met een ontspanningsoefening, maar dat werkte voor mij niet. Werd alleen heel nerveus van de stem op die cd en het stil liggen op het matje. Misschien zou een ander soort oefening wel beter gaan. Kun je me nog iets aanraden?
Morgen voor de tweede keer naar de psych, en dan pas weer in februari. Er zit steeds zoveel tijd tussen, ga dat ook wel aankaarten.
quote:lindy5 schreef op 08 januari 2010 @ 18:30:
@ Summer, Eigenlijk wil ik tegen jou hetzelfde zeggen; helpt het je om boos te worden? Je hebt er waarschijnlijk een lange tijd over gedaan om het steeds slechter met je te laten gaan. Het kan nu niet ineens beter zijn. Je wilt snel gaan, maar misschien is dit juist een mogelijkheid om geduld te oefenen? Wie te snel gaat, raakt burn-out. Misschien kun je het anders zien, niet dat je niet màg werken, maar dat je nog niet hóeft te werken. Je hebt nu alle tijd om aan jezelf te werken. De tijd van werken komt wel weer, die is alleen nog niet NU. We komen vaak in de problemen als we alles NU willen. Ik weet dat het niet makkelijk is, maar oefen geduld en het zal je helpen. Veel succes ermee!!Weet wel dat het niet helpt om boos te worden, maar zo voelt het op het moment. Mijn dagen thuis kom ik heel moeilijk door, ook met het dagschema van de psych, wil zo graag weer iets om handen hebben en me "nuttig" voelen. Hoe komen jullie de dagen door?
maandag 11 januari 2010 om 17:32
@Summer
Misschien kun je je psycholoog eens vragen om een cdtje met ontspanningsoefingen, of misschien daar eens een oefening te doen.
Doe zelf een cursus mindfullnes en heb daar veel baat bij....
Oefen elke dag met mediteren en het gaat steeds makkelijker.
Heb je geen hobby's oid? Toen ik hele dagen thuiszat verveelde ik me eigenlijk geen moment..Had 0,0 energie. Keek allerlei series op mijn laptop, luisterde veel muziek/radio, knutselde af en toe, deed een spelletje op de laptop, wandelde, fietste en probeerde mijn huis een beetje op orde te houden.
Als ik je stukjes lees heb ik het idee dat je nog moeilijk kan accepteren dat je een burnout hebt, of heb ik het mis? Hier had ik het tot een maand geleden ook erg moeilijk mee. Heb toen een RET-schemaatje hierover gemaakt en sindsdien gaat het een stuk beter..(maar misschien komt dat bij jou ook wel als de hulp wat meer op gang is gekomen en je meer het gevoel hebt echt aan het werk te zijn met jezelf..tenminste dat gevoel helpt mij heel erg: het gevoel er alles aan te doen om uit mijn burnout te komen)
Misschien kun je je psycholoog eens vragen om een cdtje met ontspanningsoefingen, of misschien daar eens een oefening te doen.
Doe zelf een cursus mindfullnes en heb daar veel baat bij....
Oefen elke dag met mediteren en het gaat steeds makkelijker.
Heb je geen hobby's oid? Toen ik hele dagen thuiszat verveelde ik me eigenlijk geen moment..Had 0,0 energie. Keek allerlei series op mijn laptop, luisterde veel muziek/radio, knutselde af en toe, deed een spelletje op de laptop, wandelde, fietste en probeerde mijn huis een beetje op orde te houden.
Als ik je stukjes lees heb ik het idee dat je nog moeilijk kan accepteren dat je een burnout hebt, of heb ik het mis? Hier had ik het tot een maand geleden ook erg moeilijk mee. Heb toen een RET-schemaatje hierover gemaakt en sindsdien gaat het een stuk beter..(maar misschien komt dat bij jou ook wel als de hulp wat meer op gang is gekomen en je meer het gevoel hebt echt aan het werk te zijn met jezelf..tenminste dat gevoel helpt mij heel erg: het gevoel er alles aan te doen om uit mijn burnout te komen)
maandag 11 januari 2010 om 18:35
@ Juiaatje, klopt ik kan geen rust vinden. Merk dat ik veel afspraken plan, en geen moment rust heb. Net alsof ik maar zoveel mogelijk plan om maar niet te hoeven piekeren. Dingen die dan door mijn hoofd spelen zijn: WAAROM gebeurt dit me nu weer, en HOE LANG gaat dit duren, wanneer mag ik weer aan het werk enz.
Wil steeds iets te doen hebben. Daar ga ik het morgen ook zeker over hebben met de psycholoog.
Wil steeds iets te doen hebben. Daar ga ik het morgen ook zeker over hebben met de psycholoog.
dinsdag 12 januari 2010 om 10:26
@ summer & iedereen
Morgen voor de tweede keer naar de psych, en dan pas weer in februari. Er zit steeds zoveel tijd tussen, ga dat ook wel aankaarten.
De tijd die er tussen zit heb je nodig om aan jezelf te werken. Alleen toen ik heel diep in de put zat mocht ik elke week bij de psych komen. De rest van de tijd om de paar weken, omdat ik het dan weer zelf moest doen met de informatie en tips die het gesprek me gaven.
Weet wel dat het niet helpt om boos te worden, maar zo voelt het op het moment.
Dat snap ik dat het zo kan voelen. Probeer, als je de boosheid voelt, erbij stil te staan en positieve gedachten te hebben of uit te spreken. Zo oefen je geduld en positiviteit naar jezelf toe.
Mijn dagen thuis kom ik heel moeilijk door, ook met het dagschema van de psych, wil zo graag weer iets om handen hebben en me "nuttig" voelen. Hoe komen jullie de dagen door?
Ik heb een lijst gemaakt met alle boeken die ik nog wil lezen, alle films die ik nog wil kijken, waar ik naartoe wil wandelen, en andere dingen die ik graag wil doen (op momenten dat ik ze aankan). Hier kom ik mijn tijd mee door. Ik ken ook het gevoel van me niet nuttig voelen, maar zie ook in dat als ik deze dingen doe ik zeer nuttig ben voor mezelf. Want als ik blijf rennen en vliegen en dingen doe die ik eigenlijk niet aankan, ben ik uiteindelijk voor niemand nuttig, en zeker niet voor mezelf.
Dingen die dan door mijn hoofd spelen zijn: WAAROM gebeurt dit me nu weer, en HOE LANG gaat dit duren, wanneer mag ik weer aan het werk enz. Wil steeds iets te doen hebben.
Heel herkenbaar. Het belangrijkste wat mijn huisarts me zei: Ga maar eens beginnen met je te vervelen. Ik mocht hele dagen niets doen, alleen me vervelen. Om weer eens te voelen hoe dat was. Inzien hoe ik als een gek bezig was om al mijn tijd in te vullen met nuttige dingen, en met dingen DOEN.
Het eenvoudige antwoord op Waarom dit je nu gebeurt, is omdat je het zelf zover hebt laten komen. Met behulp van allerlei onbewuste patronen, die ik bij mezelf pas ging ontdekken toen ik veel rust nam en veel niks ging doen. Mindfullness is hier al vaker genoemd, en denk dat dat een heel belangrijk middel is. Maar oh zo moeilijk voor ons. En hoe lang het gaat duren weet niemand. Je zult er geen antwoord op vinden, hoe lang je de vraag ook door je hoofd laat spelen. Ik weet hoe frustrerend het kan zijn, maar sinds ik bewust elke dag mijn leven leef, en probeer alles van uur tot uur te bekijken, is die vraag niet meer belangrijk. Het is dan niet belangrijk of het nog een week of een maand of een jaar duurt. Het gaat om hoe je deze dag, vandaag, invult.
Wat je vandaag zaait, zul je later oogsten. Als je vandaag gaat piekeren en stressen (dit geldt voor iedereen), zul je later spanning voelen en problemen krijgen. Als je vandaag rust neemt en alleen positieve gedachten in je hoofd creëert, zul je later ontspannen zijn en genieten.
Haha, de woorden typen is eenvoudiger dan het toepassen in de praktijk
Morgen voor de tweede keer naar de psych, en dan pas weer in februari. Er zit steeds zoveel tijd tussen, ga dat ook wel aankaarten.
De tijd die er tussen zit heb je nodig om aan jezelf te werken. Alleen toen ik heel diep in de put zat mocht ik elke week bij de psych komen. De rest van de tijd om de paar weken, omdat ik het dan weer zelf moest doen met de informatie en tips die het gesprek me gaven.
Weet wel dat het niet helpt om boos te worden, maar zo voelt het op het moment.
Dat snap ik dat het zo kan voelen. Probeer, als je de boosheid voelt, erbij stil te staan en positieve gedachten te hebben of uit te spreken. Zo oefen je geduld en positiviteit naar jezelf toe.
Mijn dagen thuis kom ik heel moeilijk door, ook met het dagschema van de psych, wil zo graag weer iets om handen hebben en me "nuttig" voelen. Hoe komen jullie de dagen door?
Ik heb een lijst gemaakt met alle boeken die ik nog wil lezen, alle films die ik nog wil kijken, waar ik naartoe wil wandelen, en andere dingen die ik graag wil doen (op momenten dat ik ze aankan). Hier kom ik mijn tijd mee door. Ik ken ook het gevoel van me niet nuttig voelen, maar zie ook in dat als ik deze dingen doe ik zeer nuttig ben voor mezelf. Want als ik blijf rennen en vliegen en dingen doe die ik eigenlijk niet aankan, ben ik uiteindelijk voor niemand nuttig, en zeker niet voor mezelf.
Dingen die dan door mijn hoofd spelen zijn: WAAROM gebeurt dit me nu weer, en HOE LANG gaat dit duren, wanneer mag ik weer aan het werk enz. Wil steeds iets te doen hebben.
Heel herkenbaar. Het belangrijkste wat mijn huisarts me zei: Ga maar eens beginnen met je te vervelen. Ik mocht hele dagen niets doen, alleen me vervelen. Om weer eens te voelen hoe dat was. Inzien hoe ik als een gek bezig was om al mijn tijd in te vullen met nuttige dingen, en met dingen DOEN.
Het eenvoudige antwoord op Waarom dit je nu gebeurt, is omdat je het zelf zover hebt laten komen. Met behulp van allerlei onbewuste patronen, die ik bij mezelf pas ging ontdekken toen ik veel rust nam en veel niks ging doen. Mindfullness is hier al vaker genoemd, en denk dat dat een heel belangrijk middel is. Maar oh zo moeilijk voor ons. En hoe lang het gaat duren weet niemand. Je zult er geen antwoord op vinden, hoe lang je de vraag ook door je hoofd laat spelen. Ik weet hoe frustrerend het kan zijn, maar sinds ik bewust elke dag mijn leven leef, en probeer alles van uur tot uur te bekijken, is die vraag niet meer belangrijk. Het is dan niet belangrijk of het nog een week of een maand of een jaar duurt. Het gaat om hoe je deze dag, vandaag, invult.
Wat je vandaag zaait, zul je later oogsten. Als je vandaag gaat piekeren en stressen (dit geldt voor iedereen), zul je later spanning voelen en problemen krijgen. Als je vandaag rust neemt en alleen positieve gedachten in je hoofd creëert, zul je later ontspannen zijn en genieten.
Haha, de woorden typen is eenvoudiger dan het toepassen in de praktijk
woensdag 13 januari 2010 om 09:13
@ iedereen, hoe gaat het met jullie deze week?
@ Lindy, bedankt voor je uitgebreide reactie. Het is allemaal zó waar wat je opschrijft, en in mijn achterhoofd weet ik dat ook wel.. Maar toch, de praktijk is moeilijker.. Het accepteren van het feit "ja, ik heb een burn-out" daar moet ik nog volop doorheen. Toen de psycholoog gister het woord "burn-out" gebruikte zei ik zelfs, "maar dat heb ik toch niet?", om er snel achteraan te voegen "dat zei de arbo tegen me".
De afspraak bij de psycholoog gister was weer positief, moet nu eerst wat vragenlijsten invullen via de pc met inlogcode enzo. Dat ga ik vanmiddag op mijn gemak doen.
Ik vertelde dat ik bleef rennen / vliegen en me opgejaagd voelde en steeds iets te doen wilde hebben en over de boosheid dat alles zo langzaam op gang kwam. Ze zei toen: jij moet het uiteindelijk doen, wij kunnen het niet voor je doen, we kunnen alleen hulpmiddelen geven. De opdracht die ik nu meegekregen heb is: 20 minuten per dag BEWUST niks doen. Aan tafel gaan zitten, blocnote voor me en een pen en als ik merk dat ik blijf piekeren dat opschrijven. En verder naar buiten kijken enzo.
Gister was ik wel opgelucht, zo van hè ik kan er éindelijk aan gaan werken!
@ Lindy, bedankt voor je uitgebreide reactie. Het is allemaal zó waar wat je opschrijft, en in mijn achterhoofd weet ik dat ook wel.. Maar toch, de praktijk is moeilijker.. Het accepteren van het feit "ja, ik heb een burn-out" daar moet ik nog volop doorheen. Toen de psycholoog gister het woord "burn-out" gebruikte zei ik zelfs, "maar dat heb ik toch niet?", om er snel achteraan te voegen "dat zei de arbo tegen me".
De afspraak bij de psycholoog gister was weer positief, moet nu eerst wat vragenlijsten invullen via de pc met inlogcode enzo. Dat ga ik vanmiddag op mijn gemak doen.
Ik vertelde dat ik bleef rennen / vliegen en me opgejaagd voelde en steeds iets te doen wilde hebben en over de boosheid dat alles zo langzaam op gang kwam. Ze zei toen: jij moet het uiteindelijk doen, wij kunnen het niet voor je doen, we kunnen alleen hulpmiddelen geven. De opdracht die ik nu meegekregen heb is: 20 minuten per dag BEWUST niks doen. Aan tafel gaan zitten, blocnote voor me en een pen en als ik merk dat ik blijf piekeren dat opschrijven. En verder naar buiten kijken enzo.
Gister was ik wel opgelucht, zo van hè ik kan er éindelijk aan gaan werken!
woensdag 13 januari 2010 om 10:37
Ik heb niet alles na gelezen, ik kan mijn hoofd er ook niet bij houden.
Woorden,zinnen het glijdt door mij hoofd heen als los zand, onthouden lukt op dit moment maar amper meer.
Ik ben zo ontzettend moe in mijn hoofd, ik moest nu toch begonnen met AD medicatie van de psych.
Maar het klikt niet met de medicatie tegen de ontstekingen in mijn handen, het is even afwachten en zoeken, de bijwerkingen zijn vreselijk vervelend.
Woorden,zinnen het glijdt door mij hoofd heen als los zand, onthouden lukt op dit moment maar amper meer.
Ik ben zo ontzettend moe in mijn hoofd, ik moest nu toch begonnen met AD medicatie van de psych.
Maar het klikt niet met de medicatie tegen de ontstekingen in mijn handen, het is even afwachten en zoeken, de bijwerkingen zijn vreselijk vervelend.
woensdag 13 januari 2010 om 13:31
Hallo,
Deze week weer langer aan het werk gegaan en nu mijn 'rustdag', ik merk dat het er behoorlijk inhakt en iedereen me op het werk een beetje in het diepe gooit, weer veel vragen moet zelf bedenken wat ik die dag doet. Dat is dus echt valkuil 1 merk ik want je wilt alles wel doen.
Gelukkig krijg ik er per 2 februari een ervaren collega bij, dus dan 'hoef' ik van mijzelf niet meer zoveel. Maar ja ze hakken er nu wel steeds er op in dat er weinig kennis ervaring was op 'mijn plekkie' enzo, terwijl ik met een geringe inwerkperiode toch de boel draaiende hebben gehouden, en is het dit jaar beter gegaan dan andere jaren in ons hoogseizoen ... daar baal ik dan weer van, aan de ene kant doe je het goed en aan de andere kant hakken ze er op in dat er zo'n kennisgebrek is en gelijk wordt alles ook volgeplempt qua trainingen en bezoeken (in Groningen .... 2 uur treinen vanaf Utrecht ...., dat wordt dus een hele lange dag).
Helaas heeft de LG ook weinig tijd dus voor gesprekken, die eigenlijk elke week zouden zijn, had ik aangegeven, is er geen tijd. De moed zakt je dan wel in de schoenen.
Ik probeer in ieder geval na een uur werken steeds even een korte pauze te nemen en dergelijke en thuis gewoon ff niks doen in plaats van maar weer een wasje doen ff schoonmaken etc.... maar het is knap moeilijk. Het leek zo goed te gaan, maar herstel duurt toch langer dan ik dacht...
Deze week weer langer aan het werk gegaan en nu mijn 'rustdag', ik merk dat het er behoorlijk inhakt en iedereen me op het werk een beetje in het diepe gooit, weer veel vragen moet zelf bedenken wat ik die dag doet. Dat is dus echt valkuil 1 merk ik want je wilt alles wel doen.
Gelukkig krijg ik er per 2 februari een ervaren collega bij, dus dan 'hoef' ik van mijzelf niet meer zoveel. Maar ja ze hakken er nu wel steeds er op in dat er weinig kennis ervaring was op 'mijn plekkie' enzo, terwijl ik met een geringe inwerkperiode toch de boel draaiende hebben gehouden, en is het dit jaar beter gegaan dan andere jaren in ons hoogseizoen ... daar baal ik dan weer van, aan de ene kant doe je het goed en aan de andere kant hakken ze er op in dat er zo'n kennisgebrek is en gelijk wordt alles ook volgeplempt qua trainingen en bezoeken (in Groningen .... 2 uur treinen vanaf Utrecht ...., dat wordt dus een hele lange dag).
Helaas heeft de LG ook weinig tijd dus voor gesprekken, die eigenlijk elke week zouden zijn, had ik aangegeven, is er geen tijd. De moed zakt je dan wel in de schoenen.
Ik probeer in ieder geval na een uur werken steeds even een korte pauze te nemen en dergelijke en thuis gewoon ff niks doen in plaats van maar weer een wasje doen ff schoonmaken etc.... maar het is knap moeilijk. Het leek zo goed te gaan, maar herstel duurt toch langer dan ik dacht...
donderdag 14 januari 2010 om 16:16
Hoi allemaal,
Deze dagen is het een jaar geleden dat ik burn-out-klachten kreeg en mij gedeeltelijk ziek moest melden. We zijn een jaar verder en ik ga maandag voor bijna 100% weer aan het werk ! Ik doe nog niet alle taken, maar dat geeft niet. De afgelopen week heb ik geleerd dat ik relaxter in het werk kan staan. Ik hoef niet alles onder controle te hebben en wanneer dingen niet gaan zoals ik wil, roep ik hulp in of ik accepteer de situatie ! Deze gedachte heeft mij van de week geholpen. Na een jaar burn-out zijn blijft het vallen en opstaan, maar ik heb ook veel geleerd !
Ik heb voor een groot deel het verdriet van het niet in vervulling kunnen gaan van onze kinderwens kunnen verwerken dankzij EMDR-therapie en een hele lieve collega die mij heeft gevraagd of ik mee ging naar de echo en ik mocht op de tweede dag van de geboorte van haar zoon langskomen ! Mooier kan haast niet.
Ik heb geleerd beter voor mijzelf op te komen, rustmomenten te zoeken, weer plezier in het leven te krijgen, en in te zien dat ik best een waardevol mens ben. En ach, natuurlijk zijn er nog steeds valkuilen en die zullen er wel blijven ook.
Deze mail wil ik gebruiken om afscheid te nemen van dit forum. Het heeft mij enorm geholpen om door de zware tijd heen te komen. Ik wens iedereen beterschap en al het goede voor de toekomst !
Liefs, Lentezon68
Deze dagen is het een jaar geleden dat ik burn-out-klachten kreeg en mij gedeeltelijk ziek moest melden. We zijn een jaar verder en ik ga maandag voor bijna 100% weer aan het werk ! Ik doe nog niet alle taken, maar dat geeft niet. De afgelopen week heb ik geleerd dat ik relaxter in het werk kan staan. Ik hoef niet alles onder controle te hebben en wanneer dingen niet gaan zoals ik wil, roep ik hulp in of ik accepteer de situatie ! Deze gedachte heeft mij van de week geholpen. Na een jaar burn-out zijn blijft het vallen en opstaan, maar ik heb ook veel geleerd !
Ik heb voor een groot deel het verdriet van het niet in vervulling kunnen gaan van onze kinderwens kunnen verwerken dankzij EMDR-therapie en een hele lieve collega die mij heeft gevraagd of ik mee ging naar de echo en ik mocht op de tweede dag van de geboorte van haar zoon langskomen ! Mooier kan haast niet.
Ik heb geleerd beter voor mijzelf op te komen, rustmomenten te zoeken, weer plezier in het leven te krijgen, en in te zien dat ik best een waardevol mens ben. En ach, natuurlijk zijn er nog steeds valkuilen en die zullen er wel blijven ook.
Deze mail wil ik gebruiken om afscheid te nemen van dit forum. Het heeft mij enorm geholpen om door de zware tijd heen te komen. Ik wens iedereen beterschap en al het goede voor de toekomst !
Liefs, Lentezon68
vrijdag 15 januari 2010 om 16:34
@ Josske, wat naar dat het niet goed met je gaat. Hopelijk heb je snel de goede AD te pakken die wel goed gaat met je andere medicijnen.
@ Brutsel, vervelend dat je LG zo weinig tijd voor je maakt. Je moet er niet zelf mee rond blijven lopen hoor, probeer het toch aan te kaarten dat het te veel / te druk voor je is! Bescherm jezelf.
@ Lentezon, alle goeds!!
@ Lindy, hoe gaat het met jou nu?
@ Brutsel, vervelend dat je LG zo weinig tijd voor je maakt. Je moet er niet zelf mee rond blijven lopen hoor, probeer het toch aan te kaarten dat het te veel / te druk voor je is! Bescherm jezelf.
@ Lentezon, alle goeds!!
@ Lindy, hoe gaat het met jou nu?
vrijdag 15 januari 2010 om 20:56
Lentezon, alle goeds in de toekomst.
Vandaag gaat het weer, ik slik nu homeopatische medicatie en het voelt wel beter, maar het blijft afwachten voorlopig.
Samen met de psychologe de afgelopen maanden door gelopen en gewoon rijtjes opgeschreven van voor en tegens van mijn werk./
Een ding staat voor mij wel vast,ik wil weer terug in de zorg, maar een terug in mijn oude baan is onmogelijk, dat besef ik terdege wel.
Het is erg jammer,want ik vond het best wel leuk, maar ook weer niet, ik heb het laaste jaar er zo tegen op gezien om weer mijn uniform aan te doen en in de auto te stappen.
Ik mag de komende weken meerdere rijtjes gaan schrijven wat mij nog meer te binnen schiet aan voor en nadelen.
Wil ik in de toekomst extramuraal blijven werken of toch intramuraal, zelfstandig of samen met collega`s.
Worden echte denkdagen de komende tijd.
Maar ik doe 1 ding wel weer,ik ben in staat om mijn hobby`s weer op te pakken en daar mee bezig te zijn.
Ik begin te beseffen hoe lang ik geen tijd meer voor mijzelf nam, niets meer deed voor mezelf, mijn hele sociale leven heb ik laten vallen het afgelopen jaar,familie, vriendinnen, nergens geen tijd meer voor gehad.
MIjn wereld is wel heel erg klein geworden, besef ik heel duidelijk en dat weer te gaan opbouwen, voor diverse vriendschappen is het te laat.
Vandaag gaat het weer, ik slik nu homeopatische medicatie en het voelt wel beter, maar het blijft afwachten voorlopig.
Samen met de psychologe de afgelopen maanden door gelopen en gewoon rijtjes opgeschreven van voor en tegens van mijn werk./
Een ding staat voor mij wel vast,ik wil weer terug in de zorg, maar een terug in mijn oude baan is onmogelijk, dat besef ik terdege wel.
Het is erg jammer,want ik vond het best wel leuk, maar ook weer niet, ik heb het laaste jaar er zo tegen op gezien om weer mijn uniform aan te doen en in de auto te stappen.
Ik mag de komende weken meerdere rijtjes gaan schrijven wat mij nog meer te binnen schiet aan voor en nadelen.
Wil ik in de toekomst extramuraal blijven werken of toch intramuraal, zelfstandig of samen met collega`s.
Worden echte denkdagen de komende tijd.
Maar ik doe 1 ding wel weer,ik ben in staat om mijn hobby`s weer op te pakken en daar mee bezig te zijn.
Ik begin te beseffen hoe lang ik geen tijd meer voor mijzelf nam, niets meer deed voor mezelf, mijn hele sociale leven heb ik laten vallen het afgelopen jaar,familie, vriendinnen, nergens geen tijd meer voor gehad.
MIjn wereld is wel heel erg klein geworden, besef ik heel duidelijk en dat weer te gaan opbouwen, voor diverse vriendschappen is het te laat.
zondag 17 januari 2010 om 22:42
Lentezon, ga zo door! Het beste!
@ Lindy, weer mooi geschreven. Hoe gaat het bij jou?
@ summer, lukt het "verplicht" niets doen?
@ Josske, fijn dat het weer iets beter gaat..Goed om te kijken wat je wilt met je werk..
@ Brutsel, confronterend he dat het herstel zo lang duurt..Als ik je stuk zo lees lijkt het me echt belangrijk om je grenzen en wensen goed te blijven aangeven..
Deze week had ik een emotionele week. Iemand in mijn directe omgeving heeft te horen gekregen dat hij ernstig ziek is..
Hierdoor kwamen er ook allerlei nare herinneringen boven (waar ik toen niks bij voelde en nu des te meer) Veel verdriet en voelde me echt depri..Merk dat ik dan echt uit het veld geslagen ben wat ook weer z'n weerslag heeft op mijn burnoutklachten..(k*concentratie en erge vermoeidheid)
Meer last ook van piekeren en spanningen..Dit weekend kon ik mijn werk slecht loslaten (last van opmerkingen van mijn leidinggevende en ook de vergadering doet daar weinig goeds aan..)
Gebruikt er iemand van jullie AD en hoe bevalt dat? Vraag me nl af of het me misschien wat meer in balans zou brengen..
@ Lindy, weer mooi geschreven. Hoe gaat het bij jou?
@ summer, lukt het "verplicht" niets doen?
@ Josske, fijn dat het weer iets beter gaat..Goed om te kijken wat je wilt met je werk..
@ Brutsel, confronterend he dat het herstel zo lang duurt..Als ik je stuk zo lees lijkt het me echt belangrijk om je grenzen en wensen goed te blijven aangeven..
Deze week had ik een emotionele week. Iemand in mijn directe omgeving heeft te horen gekregen dat hij ernstig ziek is..
Hierdoor kwamen er ook allerlei nare herinneringen boven (waar ik toen niks bij voelde en nu des te meer) Veel verdriet en voelde me echt depri..Merk dat ik dan echt uit het veld geslagen ben wat ook weer z'n weerslag heeft op mijn burnoutklachten..(k*concentratie en erge vermoeidheid)
Meer last ook van piekeren en spanningen..Dit weekend kon ik mijn werk slecht loslaten (last van opmerkingen van mijn leidinggevende en ook de vergadering doet daar weinig goeds aan..)
Gebruikt er iemand van jullie AD en hoe bevalt dat? Vraag me nl af of het me misschien wat meer in balans zou brengen..
dinsdag 19 januari 2010 om 18:08
Om op jullie vragen te beantwoorden, met mij gaat het goed. Na een lange strijd van vallen en opstaan werk ik halve dagen, en dat wil ik zo houden. Hierdoor heb ik tijd voor mezelf voor ontspanning, uitslapen, huishouden of wat met een vriendin gaan doen, en hoeft dit allemaal niet meer in het weekend worden gepropt. Het bevalt me erg goed om niet meer fulltime te werken, dus dat blijf ik voorlopig doen! Natuurlijk heeft dat financiele gevolgen, maar ik woon klein en kan mijn eten betalen, meer heb ik niet nodig. Zeker niet als ik dat met m'n gezondheid moet bekopen.
De beslissing om niet naar een feestje te gaan als ik voel dat ik het niet aankan, is steeds makkelijker. Het lukt me al heel lang om de lat laag te leggen, waardoor die vanzelf steeds een stukje hoger schuift. Als ik weer eens een terugval voel, onrustig word, heel moe ben en niks aankan, laat ik alles uit handen vallen, bel alle afspraken af, en geniet van een boek op de bank. Het belangrijkste voor mij is aardig zijn voor mezelf. Mezelf niet voor m'n kop slaan als ik weer eens teveel heb gedaan, maar op dat moment met plezier de rust nemen die ik nodig heb.
Ik kan lang niet alles wat andere twintigers wel lijken te kunnen, maar ik kan wel weer genieten van m'n leven en dat vind ik veel belangrijker. Een jaar geleden twijfelde ik nog of het ooit 'goed' zou komen, en nu zie ik dat goed is wat je er zelf van maakt. Dat wens ik jullie ook toe
De beslissing om niet naar een feestje te gaan als ik voel dat ik het niet aankan, is steeds makkelijker. Het lukt me al heel lang om de lat laag te leggen, waardoor die vanzelf steeds een stukje hoger schuift. Als ik weer eens een terugval voel, onrustig word, heel moe ben en niks aankan, laat ik alles uit handen vallen, bel alle afspraken af, en geniet van een boek op de bank. Het belangrijkste voor mij is aardig zijn voor mezelf. Mezelf niet voor m'n kop slaan als ik weer eens teveel heb gedaan, maar op dat moment met plezier de rust nemen die ik nodig heb.
Ik kan lang niet alles wat andere twintigers wel lijken te kunnen, maar ik kan wel weer genieten van m'n leven en dat vind ik veel belangrijker. Een jaar geleden twijfelde ik nog of het ooit 'goed' zou komen, en nu zie ik dat goed is wat je er zelf van maakt. Dat wens ik jullie ook toe
dinsdag 19 januari 2010 om 18:25
Mooi geschreven Lindy.
Goed om voor jezelf te kiezen. Ben ik nu ook eindelijk mee bezig, maar ik vind het nog wel erg moeilijk.
Ik heb een poos terug al wel eens wat geschreven, maar heb er de laatste tijd niet zoveel puf voor gehad en heb ook niet alles teruggelezen. Ga ik vanavond of morgen even doen. Het doet met toch wel goed om te lezen hoe anderen ermee omgaan en eigenlijk iedereen er toch weer sterker uitkomt.
Ik heb met de kerst een heel belangrijk besluit genomen om mijn bedrijf te gaan verkopen. Wel heel eng, moet ik zeggen. Het idee geeft me al veel rust, er moet echter nu nog wel een heleboel geregeld worden. De toekomst is nu erg onzeker (en dat is lastig voor iemand die altijd de regie in handen wil houden). Maar goed komt tijd, komt raad. Ik ben ervan overtuigd dat ik er goed aan doe.
Goed om voor jezelf te kiezen. Ben ik nu ook eindelijk mee bezig, maar ik vind het nog wel erg moeilijk.
Ik heb een poos terug al wel eens wat geschreven, maar heb er de laatste tijd niet zoveel puf voor gehad en heb ook niet alles teruggelezen. Ga ik vanavond of morgen even doen. Het doet met toch wel goed om te lezen hoe anderen ermee omgaan en eigenlijk iedereen er toch weer sterker uitkomt.
Ik heb met de kerst een heel belangrijk besluit genomen om mijn bedrijf te gaan verkopen. Wel heel eng, moet ik zeggen. Het idee geeft me al veel rust, er moet echter nu nog wel een heleboel geregeld worden. De toekomst is nu erg onzeker (en dat is lastig voor iemand die altijd de regie in handen wil houden). Maar goed komt tijd, komt raad. Ik ben ervan overtuigd dat ik er goed aan doe.
dinsdag 19 januari 2010 om 21:49
Ik gebruik AD op homeopatische basis, op advies van de spychiater.
Kira forte (sint janskruid)
Rhodiola rosea.
Dit is om de scherpe randjes er af te halen en te stabiliseren.
Ik slik het nu twee weken en ik slaap beter,de depressie vanwege de burnout is nog even afwachten, gemiddeld duurt het twee tot drie weken voordat de eerste resultaten voelbaar zijn.
Kira forte (sint janskruid)
Rhodiola rosea.
Dit is om de scherpe randjes er af te halen en te stabiliseren.
Ik slik het nu twee weken en ik slaap beter,de depressie vanwege de burnout is nog even afwachten, gemiddeld duurt het twee tot drie weken voordat de eerste resultaten voelbaar zijn.
dinsdag 19 januari 2010 om 21:58
@ Lindy, ben blij dat het goed met je gaat. Je bent duidelijker al een stuk verder in de acceptatie dan ik, daar kan ik veel van leren.
@ Josske, goed dat je nu AD op homeopatische basis gekregen hebt, ben benieuwd naar de verdere resultaten. Hoop dat je er goed baat bij hebt.
@ Juiaatje, het "verplicht niks doen" lukt me nog niet zo goed, ik word er heel onrustig van en pak dan bijv. een tijdschrift om even in te lezen / bladeren maar dat is dus ook weer "iets doen". Blijf het wel elke dag even proberen. Als ik een schriftje erbij pak en de gedachten opschrijf die in me op komen gaat het wel beter en zijn de 20 minuten zo voorbij.
Kwam er trouwens van de week achter dat mijn reiskostenvergoeding is stopgezet omdat ik langer dan 2 weken in de ziektewet zit, was even een flinke tegenvaller wist namelijk niet dat mocht / kon maar blijkt in de cao te staan. Het scheelt me best veel geld in de maand. Zat me af te vragen of ik, omdat ik geen reiskostenvergoeding meer krijg mijn ritjes naar de arbo zou kunnen declareren, of zou dat juist raar zijn om dat te vragen? Wat denken jullie?
Voor nu is het bedtijd voor me, volgende keer weer wat uitgebreider.
@ Josske, goed dat je nu AD op homeopatische basis gekregen hebt, ben benieuwd naar de verdere resultaten. Hoop dat je er goed baat bij hebt.
@ Juiaatje, het "verplicht niks doen" lukt me nog niet zo goed, ik word er heel onrustig van en pak dan bijv. een tijdschrift om even in te lezen / bladeren maar dat is dus ook weer "iets doen". Blijf het wel elke dag even proberen. Als ik een schriftje erbij pak en de gedachten opschrijf die in me op komen gaat het wel beter en zijn de 20 minuten zo voorbij.
Kwam er trouwens van de week achter dat mijn reiskostenvergoeding is stopgezet omdat ik langer dan 2 weken in de ziektewet zit, was even een flinke tegenvaller wist namelijk niet dat mocht / kon maar blijkt in de cao te staan. Het scheelt me best veel geld in de maand. Zat me af te vragen of ik, omdat ik geen reiskostenvergoeding meer krijg mijn ritjes naar de arbo zou kunnen declareren, of zou dat juist raar zijn om dat te vragen? Wat denken jullie?
Voor nu is het bedtijd voor me, volgende keer weer wat uitgebreider.
woensdag 20 januari 2010 om 07:50
@ summerxx, onrustig worden van verplicht niks doen is logisch, dat is je patroon en daar kom je niet zomaar van los. Blijven oefenen , het zal veranderen. Ik weet niet hoe dat zit met reiskostenvergoeding.
@ josske, fijn dat je al wat beter slaapt. Zo kom je een stapje verder.
@ Josje37, wat een goede stap, als je je er nu al zo goed bij voelt. Dat het onzekerheid geeft is niet het einde van de wereld. De toekomst komt vanzelf, en die kun je alleen positief maken als je vandaag goed voor jezelf zorgt.
@ juiaatje, ik hoop dat je je piekeren en spanning wat meer kunt loslaten.
Over mijn acceptatie van burnout hebben;
het heeft lang geduurd voor ik kon zeggen dat ik een burnout heb, zonder het gevoel erbij te hebben dat ik zwak en dom ben, dat ik niks aankan en dat mensen me saai en een aansteller vinden omdat ik het zover heb laten komen. Meestal draaide ik er omheen door te zeggen dat ik klachten heb die op een burnout lijken, of dat ik nou eenmaal wat snel moe ben. Al die tijd vond ik zelf dat ik het niet zover had moeten laten komen, en dat ik er zo snel mogelijk weer bovenop moest zijn.
Ik herinner me dat ik voor het eerst voluit zei dat ik een burnout heb. Dat was tegen een vage kennis (had voor m'n gevoel 'niks te verliezen'). Vanaf toen kon ik makkelijker tegen mezelf zeggen: ik heb een burnout dus wat ik nu wil kan ik niet, ik moet een stapje terug doen. Daarvoor dacht ik nog vaak: misschien kan ik het nu wel dus ik kan het proberen, en dan liep ik weer in m'n valkuil.
@ josske, fijn dat je al wat beter slaapt. Zo kom je een stapje verder.
@ Josje37, wat een goede stap, als je je er nu al zo goed bij voelt. Dat het onzekerheid geeft is niet het einde van de wereld. De toekomst komt vanzelf, en die kun je alleen positief maken als je vandaag goed voor jezelf zorgt.
@ juiaatje, ik hoop dat je je piekeren en spanning wat meer kunt loslaten.
Over mijn acceptatie van burnout hebben;
het heeft lang geduurd voor ik kon zeggen dat ik een burnout heb, zonder het gevoel erbij te hebben dat ik zwak en dom ben, dat ik niks aankan en dat mensen me saai en een aansteller vinden omdat ik het zover heb laten komen. Meestal draaide ik er omheen door te zeggen dat ik klachten heb die op een burnout lijken, of dat ik nou eenmaal wat snel moe ben. Al die tijd vond ik zelf dat ik het niet zover had moeten laten komen, en dat ik er zo snel mogelijk weer bovenop moest zijn.
Ik herinner me dat ik voor het eerst voluit zei dat ik een burnout heb. Dat was tegen een vage kennis (had voor m'n gevoel 'niks te verliezen'). Vanaf toen kon ik makkelijker tegen mezelf zeggen: ik heb een burnout dus wat ik nu wil kan ik niet, ik moet een stapje terug doen. Daarvoor dacht ik nog vaak: misschien kan ik het nu wel dus ik kan het proberen, en dan liep ik weer in m'n valkuil.
woensdag 20 januari 2010 om 17:46
Hoi,
Even niet geforumt, omdat ik het toch allemaal best heftig vind, het accepteren van de 'burn-out' en het niet allemaal kunnen.
vorige week had de LG ergens toch nog een gaatje en even gepraat, net op die dag ging het goed. Zul je net zien
deze week was best heftig er kwamen weer heel veel dingen op me af en ik wil ze graag doen maar t lukt niet. sommige dingen weet ik niet direct maar na een paar uur is er opeens een tekstballonnetje wat boven mn hoofd knapt en veranderd in een lampje en dan heb ik t ... maar ja voor de vrager is dat vaak weer te laat ....
Gelukkig had ik vandaag weer een afspraak bij de psych... tranen maar uiteindelijk opgelucht weggegaan ... Nu morgen een al gepland gesprek met de LG en wie weet dan even minder gestrest het weekend in...
Even niet geforumt, omdat ik het toch allemaal best heftig vind, het accepteren van de 'burn-out' en het niet allemaal kunnen.
vorige week had de LG ergens toch nog een gaatje en even gepraat, net op die dag ging het goed. Zul je net zien
deze week was best heftig er kwamen weer heel veel dingen op me af en ik wil ze graag doen maar t lukt niet. sommige dingen weet ik niet direct maar na een paar uur is er opeens een tekstballonnetje wat boven mn hoofd knapt en veranderd in een lampje en dan heb ik t ... maar ja voor de vrager is dat vaak weer te laat .... Gelukkig had ik vandaag weer een afspraak bij de psych... tranen maar uiteindelijk opgelucht weggegaan ... Nu morgen een al gepland gesprek met de LG en wie weet dan even minder gestrest het weekend in...
donderdag 21 januari 2010 om 22:58
Ik ben nu 4 maanden thuis maar ik vind het nog steeds heel erg moeilijk toe te geven dat ik een burnout heb.
Dat ik mijn werk niet meer kan doen, niet meer de baan waarik toen met zoveel plezier en verwachtingen ben ik gestapt en waar in ik volledig ben vast gelopen.
Afgelopen week met de psychiater er over gesproken en alles op papier gezet, zijn mijn gedachten waar,heb ik gefaald, is mijn schuldgevoel rechtvaardig ,ik heb mijn gedachten bij moeten zetten en veranderen.
Schuldgevoel is niet nodig naar de werkgever toe,ik heb al vrij vroeg aangegeven dat het niet goed lukte en hulp en ondersteuning gevraagd en falen, ik heb niet gefaald de baan was niet geschikt voor me.
Ik moet zeggen deze gedachten gang is heel anders dan wat ik denk, ik heb veel om over na te denken de komende week.
Het maken van rijtjes of mijn gedachten gang klopt is heel apart, zo heb ik het nog nooit eerder gedaan.
Dat ik mijn werk niet meer kan doen, niet meer de baan waarik toen met zoveel plezier en verwachtingen ben ik gestapt en waar in ik volledig ben vast gelopen.
Afgelopen week met de psychiater er over gesproken en alles op papier gezet, zijn mijn gedachten waar,heb ik gefaald, is mijn schuldgevoel rechtvaardig ,ik heb mijn gedachten bij moeten zetten en veranderen.
Schuldgevoel is niet nodig naar de werkgever toe,ik heb al vrij vroeg aangegeven dat het niet goed lukte en hulp en ondersteuning gevraagd en falen, ik heb niet gefaald de baan was niet geschikt voor me.
Ik moet zeggen deze gedachten gang is heel anders dan wat ik denk, ik heb veel om over na te denken de komende week.
Het maken van rijtjes of mijn gedachten gang klopt is heel apart, zo heb ik het nog nooit eerder gedaan.
maandag 25 januari 2010 om 11:19
quote:Brutsel schreef op 20 januari 2010 @ 17:46:
Hoi,
Even niet geforumt, omdat ik het toch allemaal best heftig vind, het accepteren van de 'burn-out' en het niet allemaal kunnen.
@ Brutsel, heel herkenbaar wat je schrijft. Heb zelf ook grote moeite met het accepteren.
@ Josske, hoe ben je deze week doorgekomen?
Hier weer even een terugslag, ben zó ontzettend moe, heb heel veel spanningshoofdpijn, mijn nek en schouders zitten compleet vast, en mezelf aan het dagschema houden kost me erg veel moeite op het moment.
Hoi,
Even niet geforumt, omdat ik het toch allemaal best heftig vind, het accepteren van de 'burn-out' en het niet allemaal kunnen.
@ Brutsel, heel herkenbaar wat je schrijft. Heb zelf ook grote moeite met het accepteren.
@ Josske, hoe ben je deze week doorgekomen?
Hier weer even een terugslag, ben zó ontzettend moe, heb heel veel spanningshoofdpijn, mijn nek en schouders zitten compleet vast, en mezelf aan het dagschema houden kost me erg veel moeite op het moment.
maandag 25 januari 2010 om 13:12
Hoi!
Summer, geen idee of je recht hebt op reiskostenvergoeding naar de bedrijfsarts...Als ik jou was zou ik een afweging maken..als het je veel energie/stress kost en het weinig oplevert zou ik het achterwege laten...Of je moet echt wekelijks moeten...
Vervelend dat je een terugslag hebt...Wel herkenbaar van je nek en schouders (en dan hoofdpijn)..kun je je niet lekker laten masseren ergens? Helpt bij mij altijd supergoed..
Ik vond het accepteren van de burnout ook wel erg lastig..en er zijn ook nog wel dagen dat ik er naar verlang dat alles weer "normaal" is en ik weer verder kan..Maar over het algemeen kan ik nu weer wat objectiever kijken naar de burnout en sta ik weer wat steviger in mijn schoenen..(bij mij hielp het maken van een schema bij de psycholoog heel erg..eerst voelde het erg als falen/mietje/niet sterk enz..nu snap ik het beter en weet dat het iedereen kan overkomen)
Deze week ga ik weer starten met (een deel van) mijn eigen werkzaamheden..Heb er wel zin aan en hoop dat ik mijn werk weer wat leuker ga vinden..(door alle administratie die ik de afgelopen weken heb gedaan baalde ik behoorlijk van mijn werk)..
Vandaag nog aan het bijkomen van een iets te pittige zaterdag..
Summer, geen idee of je recht hebt op reiskostenvergoeding naar de bedrijfsarts...Als ik jou was zou ik een afweging maken..als het je veel energie/stress kost en het weinig oplevert zou ik het achterwege laten...Of je moet echt wekelijks moeten...
Vervelend dat je een terugslag hebt...Wel herkenbaar van je nek en schouders (en dan hoofdpijn)..kun je je niet lekker laten masseren ergens? Helpt bij mij altijd supergoed..
Ik vond het accepteren van de burnout ook wel erg lastig..en er zijn ook nog wel dagen dat ik er naar verlang dat alles weer "normaal" is en ik weer verder kan..Maar over het algemeen kan ik nu weer wat objectiever kijken naar de burnout en sta ik weer wat steviger in mijn schoenen..(bij mij hielp het maken van een schema bij de psycholoog heel erg..eerst voelde het erg als falen/mietje/niet sterk enz..nu snap ik het beter en weet dat het iedereen kan overkomen)
Deze week ga ik weer starten met (een deel van) mijn eigen werkzaamheden..Heb er wel zin aan en hoop dat ik mijn werk weer wat leuker ga vinden..(door alle administratie die ik de afgelopen weken heb gedaan baalde ik behoorlijk van mijn werk)..
Vandaag nog aan het bijkomen van een iets te pittige zaterdag..
dinsdag 26 januari 2010 om 22:21
Je hebt recht op reiskosten vergoeding als je naar de bedrijfarts gaat, tenminste in het bedrijf waar ik werk wel.
Summerx wat vervelend een terugslag, hoe gaat het nu met je. Kun je er een beetje mee omgaan ?
Ga je naar de fisio met nek en schouders, en vast houden aan je dagschema, is het mogelijk om daar wat losser mee om te gaan en het invullen op een manier dat je er nu even mee kan leven.
Juliaatje, hoe is het gegaan met je werk, kon je er je weg in vinden ?
Brutsel, gewoon tranen laten lopen,alles mag zolang het maar ontspanning geeft.
Morgen weer een gesprek met de psychologe, eens kijken hoe die naar de rijtjes kijkt.
Met haptonomie gaat het redelijk, ik leer te zien waar ik de spanning heb zitten in mijn lichaam, overal dus.
Ik had nu de opdracht,hoe dicht laat ik iemand in mijn nabijheid zonder te bevriezen.
Vreselijk vind ik deze opdracht,maar aan de andere kant, het leert me ok goed naar mijzelf te kijken.
Summerx wat vervelend een terugslag, hoe gaat het nu met je. Kun je er een beetje mee omgaan ?
Ga je naar de fisio met nek en schouders, en vast houden aan je dagschema, is het mogelijk om daar wat losser mee om te gaan en het invullen op een manier dat je er nu even mee kan leven.
Juliaatje, hoe is het gegaan met je werk, kon je er je weg in vinden ?
Brutsel, gewoon tranen laten lopen,alles mag zolang het maar ontspanning geeft.
Morgen weer een gesprek met de psychologe, eens kijken hoe die naar de rijtjes kijkt.
Met haptonomie gaat het redelijk, ik leer te zien waar ik de spanning heb zitten in mijn lichaam, overal dus.
Ik had nu de opdracht,hoe dicht laat ik iemand in mijn nabijheid zonder te bevriezen.
Vreselijk vind ik deze opdracht,maar aan de andere kant, het leert me ok goed naar mijzelf te kijken.
woensdag 27 januari 2010 om 09:00
@ Juliaatje,wat goed dat je weer met je een deel van je eigen werkzaamheden gaat starten!
@ Josske, die spanningspijn in mijn nek en schouders heb ik vaker in tijden van stress. Het enige wat ik kan doen is het los laten masseren maar dat doet vreselijk veel pijn. Ik ben van plan deze week nog wel te gaan zwemmen als ik er fut voor heb.
Volgende week heb ik weer een afspraak met de psycholoog, en mijn eerste afspraak met de haptonoom, ben benieuwd. Zou die opdracht van jou Josske echt eng vinden!
Mijn chef van mijn ene baan vroeg ook wanneer ik weer eens langskwam, hij wilde graag een gesprek met me. Ik zei dat ik het wilde combineren met mijn afspraak bij de arbo, maar helaas is het die week excursieweek op school dus dan is hij er niet en ook qua collega's is er bijna niemand. Nu wil hij dat ik volgende week langskom. Ben bang dat ze allemaal dingen gaan vragen als "hoe lang gaat het duren", "wat zijn de plannen voor de toekomst" etc. daarom zie ik er een beetje tegenop. Aan de telefoon was hij ook best aan het uitvragen hoe het ging met de therapie en psycholoog enzo.
@ Josske, die spanningspijn in mijn nek en schouders heb ik vaker in tijden van stress. Het enige wat ik kan doen is het los laten masseren maar dat doet vreselijk veel pijn. Ik ben van plan deze week nog wel te gaan zwemmen als ik er fut voor heb.
Volgende week heb ik weer een afspraak met de psycholoog, en mijn eerste afspraak met de haptonoom, ben benieuwd. Zou die opdracht van jou Josske echt eng vinden!
Mijn chef van mijn ene baan vroeg ook wanneer ik weer eens langskwam, hij wilde graag een gesprek met me. Ik zei dat ik het wilde combineren met mijn afspraak bij de arbo, maar helaas is het die week excursieweek op school dus dan is hij er niet en ook qua collega's is er bijna niemand. Nu wil hij dat ik volgende week langskom. Ben bang dat ze allemaal dingen gaan vragen als "hoe lang gaat het duren", "wat zijn de plannen voor de toekomst" etc. daarom zie ik er een beetje tegenop. Aan de telefoon was hij ook best aan het uitvragen hoe het ging met de therapie en psycholoog enzo.
