burn-out wie ook??

@summer

Welkom!

1 goede raad: neem de tijd...en doe het vooral rustig aan..

Slecht slapen is k* (zeer herkenbaar zelfs na 3 maanden nog regelmatig last van..) Wat mij een beetje heeft geholpen is:

- 's avonds zo min mogelijk te doen (bewust zijn dat je gaat slapen)

- opschrijven wat er nog allemaal in mijn hoofd zat

- bewust avondritueel

en als je niet kunt slapen dan er gewoon uitgaan en iets gaan doen en dan later weer proberen..



Bij mij gaat het heel langzaam aan wat beter...merk dat ik het werken met iets minder vermoeid...blijf nog wel 3x2u werken..(heb de afgelopen weken alleen maar gewerkt...en kon voor mijn gevoel verder niks..behalve koken en naar therapie) Ben ook weer wat stabieler, zeker nog mijn dips maar klauter weer omhoog..



Doe braaf iedere dag een meditatie-oefening voor de mindfulness..Moeilijk maar gaat wel wat beter..



De klik met de psych is er nog niet echt voor mijn gevoel..(ik heb het idee dat ze steeds net de nadruk op de verkeerde dingen legt) De afgelopen keer op mijn controle-drang, terwijl ik het idee heb dat dat het probleem helemaal niet is...(krijg soms het gevoel dat ik een probleem aangepraat krijg....) Misschien dat ik wel te fanatiek bezig ben in haar ogen met de therapie (doe "braaf" de schema's, bereid me goed voor en denk over veel dingen na...) maar ik wil gewoon beter worden/aan mezelf werken... (en oke, snel van haar af haha!)



Groetjes,

J

Thanks voor jullie welkom.



Vandaag had ik mijn eerste afspraak bij de psycholoog. Heb samen met haar nu een "dagschema" opgesteld omdat ik er nu echt dagen bij had dat er totaal niks uit mijn handen kwam en ik dat erg vervelend vond. Opstaan tussen 8 en 9, 's ochtends wat lichte huishoudelijke werkzaamheden doen. Lunchen tussen 12.00 en 13.00 uur. 's middags 30 minuten lichaamsbeweging doen, wandelen of fietsen in ieder geval naar buiten gaan. En elke dag proberen te koken + 's avonds te eten. Het eten is écht een probleem nu, heb totaal geen hongergevoel en ben in de afgelopen maanden 7 kilo afgevallen doordat ik zó slecht eet. In januari heb ik weer een afspraak en dan zal ik allerlei vragenlijsten in moeten vullen en mijn levensloop moeten beschrijven. Ben benieuwd.



Vandaag zei een collega die ik aan de telefoon had, heb je echt een burn-out of ben je "gewoon overspannen" want dat is wel iets anders hè. Dan denk ik zucht, wat maakt het nu uit of de arbo-arts zegt overspannen of burn-out klachten? Moet er persé een stickertje op, feit is dat het niet goed gaat. Welke naam dat dan ook heeft. Morgen naar de kerstborrel op mijn werk, ik wil het persé maar vind het ook enorm eng. "Wat zullen mijn collega's wel niet denken en meer van dat soort dingen gaan door mijn hoofd.



@ Juiaatje, vervelend dat het niet klikt met de psycholoog, dat is wel een belangrijke basis denk ik.



@ Josske, bedankt voor de info over haptonomie. Het blijft "vaag" klinken. Denkt dat ik toch moet ervaren of het iets voor mij is of niet, maar ik kan in januari pas een afspraak maken omdat de haptotherapeute dan weer terug is.



Heb deze week van de bekkenbodemtherapeut een ontspanningsoefening meegekregen en daar heb ik zó veel moeite mee. Word er gewoon helemaal kriebelig van, is dat herkenbaar voor jullie?

@Summerxx Ik vind het heel verklaarbaar dat de ontspanningsoefeningen niet zo goed lukken. Je bent lichamelijk en geestelijk uitgeput. Dan kun je je moeilijker ontspannen. Mijn tip is om toch te proberen je ontspanningsoefening af te werken en te accepteren en te voelen dat het niet zo goed lukt. Laat je gevoelens en gedachten komen, maar ook weer gaan. Succes met oefenen en neem van mij aan dat het zijn tijd nodig heeft.



@Josske Probeer je valkuil m.b.t. het werken goed in de gaten houden. Ik herken dit en ben ook moeilijk eerder naar huis te krijgen, terwijl het eigenlijk niet gaat. Ik kan altijd wel een argument bedenken waarom ik langer "moet" blijven. Ik ben zelfs al weer in overtreding geweest door thuis te werken; het slechtste wat ik in mijn huidige situatie kan doen. Wat vervelend dat de communicatie met je LG zo stroef loopt. Nu al beslissingen moeten nemen, terwijl je nog middenin je burn-out zit ? Ik denk dat jullie eerst eens zouden moeten inventariseren wat nu goed gaat en waar je nog ondersteuning bij nodig bent.



@Juliaatje Ik bof enorm met mijn LG. Over en weer is er alle begrip. Ik ga toch nog weer een keer naar de psych. Ik wil nog graag hulp ontvangen om te kunnen accepteren wie ik ben en op welke manier ik dingen doe. Psych heeft aangegeven dat ze hier wel iets voor heeft. Ik vind het erg belangrijk dat er een goede klik is met de psych. Ik heb mij altijd voorgenomen dat wanneer ik het gevoel heb dat we elkaar niet liggen en dat ik niet open genoeg kan zijn om alles te vertellen ik kap met de psych. Het moet mij wel iets opleveren. Daarom ben ik ooit al eens geschwitched, omdat de psych mij alleen maar liet praten. Hier had ik niet zoveel aan, vond ik.



Ik heb gisteren de eindevaluatie met de bedrijfsmaatschappelijk werker van de arbodienst en LG had. Het gaat best wel goed. Ik schrok ervan dat mij werd verteld dat ik nog minstens een jaar nodig heb om te herstellen. Ik doe 80% van mijn werk en de rest wordt niet gedaan of opgevangen door anderen. Het is voor mij nu de kunst uit het dal te blijven, maar dan ben ik enorm aan het forceren en da's nu ook weer niet de bedoeling. Het herstel zal gepaard gaan met ups en downs en dat zal/moet ik accepteren, hoe vervelend dit ook is voor mij en mijn omgeving.



Groetjes, Lentezon68

@summer

Klinkt goed dat schema!

Probleem met eten komt bekend voor (terwijl ik normaal bij stress ed juist de neiging heb om te veel te eten) Bij mij hielp het toen ik het een beetje los ging laten...Dus niet verplicht 3 boterhammen tussen de middag maar 1 boterham en 2 crackers bijvoorbeeld. (wel structuur in het eten houden..) Geen idee of dat voor jou iets is, ik ben nog wat te zwaar maar als je al een gezond gewicht hebt dan is het misschien niet handig als je nog meer afvalt...(ik "moest" juist normaal blijven eten omdat ik anders terugval in eetbuien)

Succes bij de kerstborrel! (probeer los te laten wat een ander van je denkt...vaak vul je het ook in voor de ander en het maakt niets uit wat ze ook zullen denken..)

Ik herken het helemaal dat het zo lastig is om ontspanningsoefeningen te doen...heb het in het begin van mijn burnout ook geprobeerd...Toen lukte het niet, nu probeer ik elke dag een meditatie-oefening te doen en lukt het beter...

(ik heb het toen losgelaten en heb me meer gericht op activiteiten die me ontspanden)

Afgelopen dagen op mijn tandvlees gelopen en waarom ???

In de valkuil gestapt voor 100%,ik kan me nu wel een draai om mijn oren geven. Zo stom vind ik het van mijzelf.

Heb ik toch een activiteit alleen gedaan ,iets wat ik eigenlijk helemaal niet mag doen en dan maar er voor gaan.

Maar een half uurtje bezig geweest en het ging zo goed en het was zo simpel, maar toch,aandacht moeten verdelen tussen een groepje mensen het gaat niet verneem ik nu.

Ik kwam gisteren de dag door met eigenlijk niks doen, de uren zijn zo voorbij,ik ben mijzelf even weer kwijt.

@ Josske Je weet van jezelf dat je het niet goed hebt gedaan. Oké, is gebeurd. Stop ermee jezelf te verwijten en laat dit een leermoment zijn. Probeer weer over te gaan tot de orde van de dag. Kom op Josske, mijn advies is om vandaag iets te ondernemen wat je leuk vindt. Een lekkere wandeling in de sneeuw misschien. Ook al is het een half uurtje. Even een frisse neus halen en daarna met een kop warme chocomelk met slagroom op de bank. Ga je het proberen ? Groetjes, Lentezon68

Ik verwijt me ook niets meer,ik heb vandaag lopen denken en kijken waarom ik de fout ben in gegaan, fout is wel een groot

Er was die dag geen activiteitenbegeleidster aanwezig, de collega was een invaller die niet met deze pg mensen werkt.

Het was dus aan de behoefte van de pg mens beantwoorden en mijzelf voorbij gaan met grote stappen, mijn aandacht/energie verstrooien en niet in mijn eigen energie/kracht blijven staan.

Vandaag wel gewandeld met vriendin ,vreselijk koud was het op het land,maar schitterend met de zon schijnend op de sneeuw.

Doen we elke dag samen met de honden, zij lucht,ik lucht samen luchten we onze harten en geest en laden weer op.

Lentezon,bedankt

Hoe gaat het met jullie vandaag? Leuk weekend gehad?



@ Josske, lekker hè om zo buiten te wandelen.



Ik heb dit weekend ook heerlijk gewandeld in de sneeuw, en zó lekker geslapen. Vandaag lukt het niet zo goed met mijn "dagschema". Was vanochtend nog erg moe, moest mezelf om 9 uur echt uit bed slepen. Vanochtend wel een wasje gedraaid en naar mijn ouders gewandeld en daar 's middags gegeten, toen weer terug gewandeld en boodschappen gedaan en toen ik thuis kwam de was opgehangen. Maar vanmiddag komt er weer niks uit mijn handen en voor vanavond kom ik er weer niet toe om te koken. Heb geen honger, moet me echt dwingen om iets te eten. Pak zometeen 2 boterhammen en wat yoghurt. Vind het zo moeilijk om te koken als ik alleen ben, woon nog niet samen, als mijn vriend er is gaat het me makkelijker af. De ontspanningsoefeningen lukken nog steeds niet echt, ik probeer het wel maar heb er zó veel moeite mee, word er nerveus van.



Kan me ook al zó druk maken om wat de arbo-arts gaat zeggen als ik terug ga. Zou ik weer aan het werk moeten enz, het blijft maar draaien in mijn hoofd.



Vanavond ga ik maar weer een lekker eind wandelen door de sneeuw.

@Josske, herkenbaar wat je schrijft over over je grenzen gaan en er daarna daar zo van balen dat je daar waarschijnlijk meer last van hebt als van het hele voorval zelf...(tenminste zo gaat het bij mij...) Werk ook in de zorg en vind die grenzen ook wel erg moeilijk, ook omdat je het beste wilt voor de mensen voor wie je zorgt...

Fijn dat je een wandelmaatje hebt, goed om een eind te wandelen!



@ summer. Kijk vooral ook naar de dingen die wel goed gaan. Ik vind dat je best veel gedaan hebt vandaag eerlijk gezegd! (mijn psych zei ook dat je niet moet kijken naar wat je normaal allemaal deed en kon maar vooral naar wat je nu aankunt..)

Morgen moet ik ook weer naar de bedrijfsarts en herken je gevoel maar al te goed...



Vorige week best een drukke week gehad en ook gister fors over mijn grens heen gegaan (met als resultaat vette migraine) Deze week dus kalm aan...

Voel me een stuk stabieler maar slaap nog beroerd..Verder in alles een stijgende lijn..

Moet vanavond nog weg...weinig zin (is wel erg lekker binnen met de laptop op schoot...)

Er zijn veel nieuwe mensen hier. Heb een tijd niet meegelezen. Eind 2008 ben ik "uitgevallen" met een Burn-out. Sinds een paar maanden werk ik weer fulltime. Ben zeven maanden met reintegreren bezig geweest. Zo nu en dan (tot nu toe drie keer waarvan 1 week thuis gezeten) gaat het mis en word ik keihard met mezelf geconfronteerd. Op het moment is het niet leuk (huibuien, mezelf niet onder controle hebben etc) maar achteraf is het een verrijking. Stukje zelfanalyse en dan kan ik de vinger wel op de zere plek leggen.



Vandaag een (bekende) k..dag gehad. Het was stressvol met veel gevlieg. Dat heeft nu zijn weerslag. Het janken staat me nader dan het lachen. Ik heb tijd voor mezelf nodig. Ik zeg tegen mezelf: "nog een paar dagen werken en dan heb ik een heel lang weekend." Toch weet ik dat dit mijn spanningsniveau niet wegneemt. Als ik gejaagd mijn werk verlaat en kerst ga vieren, dan hangt het werk me als een molensteen boven mijn hoofd. Dat is niet lekker en heb ik geen fijne kerst.



Ik GA er NU iets aan doen: ONTSPANNEN. Ik ga nu lekker in bad. Boekje erbij, muziekje op de achtergrond. Even "Elle" Time.



Zo had even behoefte om het van me af te schrijven!



Voor iedereen die een BO heeft: Doe rustig aan!



Elle

Hoi allemaal. Even een ego-stukje schrijven: Ik slaap weer slecht en de hartkloppingen zijn terug ! Ik heb afgelopen donderdag een informeel gesprekje met mijn LG gehad en we kwamen samen tot de conclusie dat een aantal dingen mijn cluster niet goed lopen. Ik coördineer een cluster en wij vonden dat de medewerkers van mijn cluster het werk niet goed doen. Ik als domoor trek mij dit enorm aan en leg de schuld bij mijzelf neer, terwijl ik al een jaar burnout ben en geen mogelijkheid heb gehad om mijn team goed te begeleiden. Nu bedenk ik dat ik vind dat mijn LG en mijn vervanger de situatie in het begeleiden onderschat hebben. Hebben jullie tips hoe ik dit verkeerde denken kan ombuigen ? Ik heb nu nog een week vakantie en zit er aan te denken een stuk te gaan schrijven waarin ik de sterke en zwakke kanten van mijn cluster opschrijf en ik wil ook op papier zetten wat mijn droom zou zijn voor mijn cluster. Dit kost mij wel veel energie, maar ik denk dat ik er goed aan doe dit op papier te zetten, zodat het uit mijn hoofd is.



@Elledriver. Goed van je om je frustratie op te schrijven. Ik lees graag mee om herkenning bij jullie te vinden en te realiseren dat ik gelukkig niet de enige ben die in zo'n lastige situatie zit. Jammer dat je jezelf nog regelmatig tegenkomt en nog niet hebt geleerd om tijdig in te grijpen. Heel goed dat je ontspanning zoekt.



@Juliaatje Herkenbaar hoor, dat je net lekker thuis zit en 's avonds nog een afspraak hebt. Sinds ik burn-out ben kan ik wel makkelijker afspraken afzeggen. Ik hoop voor je de het slapen weer beter gaat en dat je tijdens de kerstdagen wat tot rust bent gekomen en je jezelf weer kunt opladen voor een nieuwe week.



Groetjes, Lentezon68

Hoi allemaal,



De kerst overleefd?



@ Elle

Is het gelukt om weer wat te relaxen?

Ik hoop dat je een fijne kerst hebt gehad!



@ Lentezon

Vervelend dat je weer slecht slaapt en dat je hartkloppingen hebt.

Als ik jou was dan zou ik proberen deze week helemaal niet met je werk bezig te gaan maar dit pas gaan doen als je weer op het werk bent..Je werk dus echt op het werk proberen te laten..Ik heb met mezelf (en mijn oude, lees goede psych) afgesproken dat ik als ik thuis aan het piekeren/denken sla over het werk ik dit kort opschrijf met hierbij een moment dat ik het op mijn werk op ga lossen..

Probeer van je vakantie te genieten!!



Ik heb best relaxte kerstdagen gehad na een hectische week ..Heb sowieso best een goed gevoel over de kerst omdat ik voor het eerst sinds jaren echt voor mezelf gekozen heb (1e kerstdag pas om half 6 met vriendinnen afgesproken en daarvoor relaxt aan gedaan, vandaag met familie)

Bij de bedrijfsarts geweest en die maakte de opmerking dat als ik nog zo moe ben van 3x2 uurtjes werken ik dan nog iets daar niet goed doe...Ben de hele week al van slag door die opmerking...Zou werkelijk waar niet weten wat ik nog anders kan doen in die 2 uurtjes...



Bij de psych vooral veel geanalyseer, weinig mee opgeschoten. (baal nog steeds van psychwissel en denk er sterk over om een ander te vragen, geef het nog 1 of 2 keer denk ik)

Voor mezelf besloten niet alles meer voor de volle 100% te gaan doen..kost me gewoon te veel energie..Dus ga nu met alles proberen wat minder te doen (vooral met therapie en mindfulness) Doordat ik zo graag zo snel "beter" wil worden ben ik overal superfanatiek mee bezig..



Hoop dat jullie allemaal morgen een relaxte zondag hebben!



Groetjes,

Juiaatje

Ik ben nu trots op mijzelf, ik voelde me niet goed vanochtend en normaal gesproken zou ik pijnstillers innemen en aan het werk gaan.

Ik heb nu gemaild dat ik niet kwam, telefonisch was er niemand bereikbaar.

Voor de rest, kerst redelijk goed overleefd, veel rust genomen gisteren en samen met hubby alleen de dingen gedaan die we leuk vonden.

Strakjes naar de haptonomie, er zijn inmiddels een paar kwartjes gevallen.

Ik zie nu langzaam aan hoe ik de spanning opbouw.voel in mijn lichaam dat is al heel wat.

Nu leren hoe ik het kan afbouwen.

De haptonoom zou vandaag uitleggen hoe en wat ik de komende tijd zal gaan leren.

@ Josske, dat heb je heel goed gedaan!! Hoe voel je jezelf nu? En hoe was het bij de haptonoom vandaag?



@ Juliaatje probeer de opmerking van de bedrijfsarts toch een beetje naast je neer te leggen. Het gaat met kleine stapjes, misschien kun je de volgende keer aan hem vragen wat je dan anders zou kunnen doen op je werk?



@ Lentezon, het kan wel helpen het van je af te schrijven maar als het heel veel energie van je vergt is dat ook weer niet zo goed voor je denk ik.



Hier gaat het wel redelijk, de Kerstdagen waren erg vermoeiend maar heb wel genoten van het samenzijn met familie. En ook toen ik even genoeg had van het kletsen gewoon lekker een tijdschrift erbij gepakt om even mijn eigen ding te doen. De ontspanningsoefeningen mbv de cd gaan nog steeds niet lekker, maar vandaag bij de bekkenbodemtherapeute een andere ontspanningsoefening gedaan en dat ging beter. Volgende week moet ik terug naar de bedrijfsarts, met vlagen ben ik daar erg nerveus voor. Wat nu als ie zegt dat ik weer aan het werk "moet".. Ik voel dat ik daar nog helemaal niet aan toe ben. Spannend!

Haptonoom ging prima,was hard werken, voelen waar spanning zit, wat gebeurt er als er een hand wordt neer gelegd en hoe laat ik de spanning weg vloeien.

Ik vind het pittig, er vloeien dan ook wel tranen ,maar dat was normaal vertelde de haptonoom

Volgende week weer de afspraken met de psychiater en ook met de psycholoog, de arboarts, arbeidsdeskundige en met LD. Mijn week is vol geboekt, en daarbij ook nog een paar uurtjes naar het werk toe.

Voor de rest, ik ben vreselijk moe in mijn hoofd, de prikkels filteren en niet zo hard laten binnen komen, soms, heel soms lukt me dat, maar afgelopen dagen was het meer overleven, ook vandaag maar wat aan lopen klungelen in huis en buiten.

Zoals vandaag twijfel ik of het wel ooit wat beter zal gaan en ik niet meer de rumoer in mijn hoofd heb ,dat ik weer een '"normaal' zou gaan functioneren,maar ja, wat is normaal ???

@Juliaatje Ik heb hetzelfde als jij; ook ik wil de hulp niet meer helemaal voortzetten. Het kost mij steeds zoveel energie om steeds weer met mijn gebreken geconfronteerd te worden. De haptonoom heeft mij erop gewezen dat ik ook eens mag nadenken over wat er allemaal goed gaat en dat proberen vast te houden en niet alleen aan de negatieve dingen te denken.



@Josske Kun je nader toelichten hoe de haptonoom jou helpt ? Ik ga er ook naar toe, maar weet eigenlijk niet goed te benoemen wat er nu gebeurt. Zij is trouwens wel degene die mij de goede kanten van mijzelf laat zien.



@Summerxx Wat goed dat je met ontspanningsoefeningen bezig bent. Mijn psych heeft een bandje met mij opgenomen en die heb ik nu op mijn mobiel gezet, zodat ik heel gemakkelijk op het werk of waar dan ook, gebruik van de oefening kan maken. Heel goed van je om tijdens de Kerst tijd voor jezelf te kiezen. Ik begin het ook beter te leren. Succes volgende week !



Ik heb de afgelopen week een bestandje bijgehouden met dingen voor mijn werk waaraan ik moet denken wanneer ik volgende week weer begin. Verder heb ik niets uitgewerkt. Ik had er eigenlijk helemaal geen zin in ! De afgelopen week heb ik enorm veel geslapen en geprobeerd te ontspannen. Dit ging met ups en downs, maar ik ben wel weer begonnen in een boek en da's lang geleden. Daarnaast heb ik het sporten weer opgepakt. Niet iedere dag meer, maar drie keer in de week zit ik op de crosstrainer. Nu proberen het vast te houden....



Iedereen een heel gezond en gelukkig 2010 toegewenst. Denk goed aan jezelf en probeer in het NU te zijn en niet teveel aan verleden en toekomst te denken ! Groetjes, Lentezon68

Hallo allemaal de besten wensen voor het nieuwe jaar! Hoe was jullie oud en nieuw? Ik vond het zwaaar vermoeiend en was daarna compléét uit mijn ritme. Pfff... Moet me echt aan mijn slaap / opsta ritme houden anders gaat het niet best.



@ Josske hoe gaat het nu met je? Ben ook wel benieuwd naar hoe de haptonoom je helpt. Ik heb begin feb. mijn eerste afspraak bij de haptonoom. Ben erg benieuwd want weet niet zo goed wat ik ervan moet verwachten.



@ Juliaatje hoe gaat het nu met jou?



Morgen moet ik naar de arbo. Ben zó nerveus.. Wat nu als hij zegt dat ik weer aan het werk moet. Voel me nog zó niet eraan toe. Heb mijn handen al vol aan mezelf op het moment. Ben nog maar 1x naar de psycholoog geweest, de haptonoom kan ik pas in februari terecht. Dus voor mijn gevoel heb ik nog weinig stappen kunnen zetten waardoor het beter kan gaan. Zijn jullie ook altijd zo zenuwachtig voor een afspraak bij de arbo?

Ik mag morgen ook naar de bedrijfarts, en zie er als een berg tegenop, aangezien hij mij de vorige keer niet echt geloofde ...



Daarbij ook weer de eerste werkdag na 2 weken thuis zijn, daarvoor werkte ik 2x 4 uur per week om op te bouwen. Heb samen met mijn psych en leidinggevende een reïntegratie-plan gemaakt wat volgens allemaal een redelijk plan is. Als het meezit ben ik eind februari weer op een volledig werkniveau. Stapje voor stapje gaat het wel beter, vooruitzicht qua werkdruk is ook beter aangezien ik er eindelijk na tig sollicitatieprocedures er een hele goede collega erbij krijg.



Op naar morgen dus, al is het wel met de bibbers

Voor iedereen de beste wensen!



@ Josske

Probeer er vertrouwen in te hebben dat het beter gaat worden.. Zoals ik het lees ben je hartstikke hard met je zelf aan de slag, zie je zelf ook een stijgende lijn?



@ Lentezon

Goed bezig, zelfs lekker aan het sporten en volgens mij je werk wel wat op afstand gehouden of niet?



@ Summer en Brutsel

Succes morgen bij de bedrijfsarts. Herken de zenuwen daarvoor..Je bent dan ook wel erg afhankelijk van een ander (daar heb ik sowieso erg veel moeite mee, dat een ander de touwtjes in handen heeft)

Tot nu toe is het bij mij altijd meegevallen en wilde ik zelf altijd harder dan de bedrijfsarts..



Mijn oud en nieuw was super! Van te voren wat geslapen en het is best laat geworden..(merk dat ik beter tegen prikkels kan als een poosje terug..) Nu nog een btje van aan het bijkomen, maar het was het meer dan waard



Deze week heb ik een afspraak met mijn leidinggevende over het verloop..(heb haar nog niet gesproken nadat ik bij de bedrijfsarts ben geweest dus best benieuwd naar haar reactie...ze kan soms behoorlijk ongenuanceerd uit de hoek komen.)

Blijf een duidelijk stijgende lijn zien..soms baal ik dat het niet zo hard gaat..maar aan de andere kant weet ik ook dat ik hard met mezelf bezig ben en het gewoon niet harder gaat als dit..



Hoe gaat het slapen bij jullie?

Bij mij nl nog best wisselend..in het weekend meestal wel goed maar doordeweeks zodra ik ook maar iets te piekeren heb gaat het beroerd..

Hallo iedereen, weer een paar weken niet geschreven of meegelezen. Heb nu erg veel behoefte om ervaringen van anderen te lezen. Dat doet me goed. Vind het fijn om lezen hoe iedereen met zijn BO omgaat. Het geeft me toch wel steun om op een andere manier naar mijn BO te kijken en ook het positieve ervan in te zien.



Maar:

Waarom trek ik me alles zo aan?

Waarom denk ik altijd dat als iets niet goed gaat aan mij ligt?

Als ik alles op een rijtje zet, rationeel denk zeg maar, dan kan ik het wel relativeren. Maar als iemand me dan vraagt: Hoe gaat het met jou, dan kan het zijn dat ik in tranen uitbarst. Zonder dat ik het wil! Daar baal ik zo van he. Ik baal dan zo van mezelf. Komt natuurlijk door alle spanning die ik bij me heb.

Heb mezelf niet onder controle, waardoor ik mijn werk niet meer onder controle heb, ik onzeker over mezelf word en mezelf overal de schuld van geef. Ik vergeet weer zoveel dingen he! Ik heb structuur nodig, zowel op werk als privé. Thuis heb ik de dingen wel redelijk in de hand, maar op het werk gaat het langzaam weer de verkeerde kan op. Heb een nieuwe collega die HELEMAAL NIET gestructureerd is. Komt om de haverklap bij me van: Kun je dit doen en dat en dit! Dan krijg ik het ineens spaans benauwd en raak het overzicht en structuur kwijt. Ik heb dit al eens (meerdere malen) aangegeven, maar er veranderd niets. IK word er zo moe van!

Ik heb geen overzicht meer...............En dan zit ik weer in dat stomme cirkeltje waar ik niet in wil zitten. Dit BEN ik helemaal niet. Word ik weer boos op mezelf. Denk dat het voor velen hier wel herkenbaar is.



Heb al aan mijn LG aangegeven dat het water me aan de lippen staat, maar hij reageert er bijna niet op. Even voor het beeld: 4e LG/collega in nog geen jaar. Ik heb letterlijk gezegd: "Het gaat niet goed met mij en ik waarschuw je nu alvast." Ik voel dat ik mezelf langzaam aan het verliezen ben. Denk dat ik morgen maar eens met de LG van mijn LG ga praten en met PZ. Even weer back to basic. Pfffffffffffffffff.



Vandaag heb ik een vrije dag: ElleTime noem ik het altijd. Vannacht heerlijk geslapen en rond 09 uur wakker. Als ik moet werken, dan ben ik om 06:00 uur al wakker en lig te malen. Het ging de laatste maanden zo goed he! En ik voel aan de spanning in mijn lijf dat het niet goed gaat. De spanning in mijn lijf gaat maar niet weg. Ik ga vandaag maar eens een flink stuk fietsen of wandelen in de sneeuw.



Waarom houd ik toch altijd rekening met een ander, maar niet met mezelf?



Elle

@ Elle,

Waarom trek ik me alles zo aan?

Waarom denk ik altijd dat als iets niet goed gaat aan mij ligt?

Omdat je jezelf in een negatief denkpatroon zet?

Als ik alles op een rijtje zet, rationeel denk zeg maar, dan kan ik het wel relativeren. Maar als iemand me dan vraagt: Hoe gaat het met jou, dan kan het zijn dat ik in tranen uitbarst. Zonder dat ik het wil! Daar baal ik zo van he. Ik baal dan zo van mezelf. Komt natuurlijk door alle spanning die ik bij me heb.

Je hebt die spanning, en daardoor barst je in tranen uit. Helpt het je om van jezelf te gaan balen? Of kun je maar beter wat aardiger voor jezelf zijn en denken 'hé, ik barst weer in tranen uit, laat ik maar eens wat rustiger aan doen'.



Heb mezelf niet onder controle, waardoor ik mijn werk niet meer onder controle heb, ik onzeker over mezelf word en mezelf overal de schuld van geef.

Zou het helpen om te accepteren dat je het niet onder controle hebt? Sta op een moment dat je jezelf ergens de schuld van geeft eens stil, en buig de gedachte om in een positieve.



Ik vergeet weer zoveel dingen he!

Wees aardig voor jezelf, straf jezelf niet af omdat je dingen vergeet. Je vergeet dingen omdat je spanning te hoog wordt, en die wordt er niet lager van als je hierom boos wordt op jezelf. Dan help je alleen maar om je spanning te verhogen.



Ik heb geen overzicht meer...............En dan zit ik weer in dat stomme cirkeltje waar ik niet in wil zitten. Dit BEN ik helemaal niet. Word ik weer boos op mezelf. Denk dat het voor velen hier wel herkenbaar is.

Heel erg herkenbaar, maar ook hier, realiseer je slechts dat je in dat cirkeltje zit, maar stop jezelf om boos te worden op jezelf. Mijn ervaring is dat je je op die manier in het cirkeltje houdt, waardoor je nog meer overzicht kwijt raakt en het steeds slechter gaat.



Heb al aan mijn LG aangegeven dat het water me aan de lippen staat, maar hij reageert er bijna niet op.

In ieder geval heel goed dat je het aangeeft, zo zorg je goed voor jezelf.



Het ging de laatste maanden zo goed he! En ik voel aan de spanning in mijn lijf dat het niet goed gaat. De spanning in mijn lijf gaat maar niet weg.

De overbekende terugval, waar je ook wel weer uit komt! Het sluipt erin, dus het is er ook niet van de ene op de andere dag weer uit. Wees geduldig met jezelf, en geniet van je vrije dagen.

Ik ga vandaag maar eens een flink stuk fietsen of wandelen in de sneeuw. Goed bezig!



Waarom houd ik toch altijd rekening met een ander, maar niet met mezelf? Wat zou er gebeuren als je rekening houdt met jezelf? En weet je hoe je dat moet doen?



Dit zijn wat gedachten van mij als ervaringsdeskundige toen ik je stukje las. Het is allemaal makkelijker gezegd dat gedaan, maar wat mij heeft geholpen is goed te kijken naar hoe ik mezelf in een negatieve spiraal breng. Boos worden op mezelf en balen dat ik iets niet kan wat ik wel wil of dat dingen niet lukken of ik zo moe ben, heeft nooit gewerkt. Pas toen ik begon met aardig zijn voor mezelf, lachen om wat ik niet kan (letterlijk! Kijk mij nou, ik ben zelfs te moe om de trap op te lopen, hahaha, wat heerlijk dat ik daarom lekker op de bank blijf zitten omdat ik niks anders kan), kreeg alles langzaamaan een positieve draai. Lach om jezelf, en je zult een stuk beter met jezelf om kunnen gaan .

Veel bewegen als in wandelen en fietsen heeft me ook geholpen om energie te krijgen. Zodra ik kon zette ik een stap buiten de deur, buiten is beter dan binnen zitten.



Veel succes ermee

@ Elle, ik hoop dat het na je "ElleTime" een stukje beter met je gaat.



@ Lindy, wow wat een mooie en goede reply heb je gegeven. Het klinkt allemaal zo "logisch" maar je brengt het goed onder woorden, heb ik echt bewondering voor!



Ik ben dus deze week bij de arbo geweest, mag nog niet aan het werk. Over een maand weer evaluatie. Deze week ben ik boos, vind het opgang komen van de therapieën zó langzaam gaan.

De bekkenbodemtherapeut heeft de behandeling even stop gezet en gezegd dat de tijd er nog niet rijp voor is en dat ik eerst bij de haptonoom (waar ik dus in februari naar toe ga) moet proberen dichter bij mijn gevoel te komen. In maart hebben wij dan weer een vervolgafspraak. Was een tegenvaller, maar ze heeft wel gelijk, tijdens de ontspanningsoefeningen en visualisatie-oefeningen begrijp ik wel wat ze bedoeld als ze bijv. zegt "voel de afdruk van je lijf op de ondergrond", of "voel je ademhaling stromen", maar ik VOEL het niet. Het leek haar verstandiger daar eerst aan te werken met de haptonoom. Volgende week heb ik weer een afspraak bij de psycholoog en dan pas weer in februari.. Waarom zo traaaaaag ... Ik wil zo graag dat alles weer "normaal" is. Zit nu vanaf november thuis, (en ik weet het dat is nog niks) maar ik wil weer aan het werk enzo, al zou dat nu reuze onverstandig zijn dat weet ik ook wel.

@summerxx ken het idee dat het zo traag gaat, tenminste bij de psych dan. Doordat hij zo vol zit kan ik nu om de drie weken.



Verder ben ik deze week weer bij de bedrijfsarts geweest en hij heeft mijn re-integratie plan goedgekeurd, al is dat best een ambitieus plan. Hoop dat ik het ga volhouden want heb nog steeds die downs soms en ze plannen alweer gelijk mijn agenda vol met allerlei trainingen en 'uitjes' waarbij je verplicht aanwezig moet zijn en een hele werkdag kosten en extra reistijd. Minder...



In ieder geval eerst weekend vieren en hopen dat ik maandag 'snottervrij' naar het werk weer kan gaan.

@ Lindy, wow wat een mooie en goede reply heb je gegeven. Het klinkt allemaal zo "logisch" maar je brengt het goed onder woorden, heb ik echt bewondering voor!

Dank, dank , wat fijn dat mijn eigen ervaringen een ander helpen.



Ik ben dus deze week bij de arbo geweest, mag nog niet aan het werk. Over een maand weer evaluatie. Deze week ben ik boos, vind het opgang komen van de therapieën zó langzaam gaan.

@ Summer, Eigenlijk wil ik tegen jou hetzelfde zeggen; helpt het je om boos te worden? Je hebt er waarschijnlijk een lange tijd over gedaan om het steeds slechter met je te laten gaan. Het kan nu niet ineens beter zijn. Je wilt snel gaan, maar misschien is dit juist een mogelijkheid om geduld te oefenen? Wie te snel gaat, raakt burn-out. Misschien kun je het anders zien, niet dat je niet màg werken, maar dat je nog niet hóeft te werken. Je hebt nu alle tijd om aan jezelf te werken. De tijd van werken komt wel weer, die is alleen nog niet NU. We komen vaak in de problemen als we alles NU willen.



Ik weet dat het niet makkelijk is, maar oefen geduld en het zal je helpen. Veel succes ermee!!

Lindy,



Dank voor je mooie woorden. Hier heb ik inderdaad wat aan.

Gisteren met mijn LG gesproken en dat ze gaf me dezelfde inzichten als jij.

Ik ben veeleisend, vooral voor mezelf. Ik mag van mezelf geen fouten maken en als ik dat wel doe, dan straf ik mezelf en schiet ik helemaal in de stress. Waar gewerkt wordt worden fouten gemaakt en dat was ik even vergeten. Ik denk dan meteen, dat een ander boos op me wordt. Dat is natuurlijk helemaal niet zo. M'n LG zei, dat als er iets niet goed is gegaan ik het moet delen, zodat het geen last wordt en ik het mee naar huis neem. Daar had ze wel gelijk ik.



Fouten maken is niet erg. Iedereen maakt fouten, groot of klein, ook ik! Dat moet ik accepteren. Die negatieve spiraal creëer ik ook zelf.



Ik ben te streng en te veeleisend en niet lief voor mezelf. Ik ben een leuke, lieve, aardige vrouw en ik mag ook leuk, lief en aardig tegen mezelf zijn. Het "Militaire regime" leg ik mezelf op en daar wordt het leven loodzwaar van.



Woensdagmiddag heb ik een stuk gefietst. Lekker het bos in met de sneeuw op mijn hoofd. Ik kwam doodmoe thuis. Mijn lichaam was doodmoe, maar mijn hoofd was leeg en het gaf me power om weer verder te gaan.



Gisteren en vandaag heb ik heerlijk gewerkt. Do. ochtend wel meteen aangegeven hoe ik me de dagen ervoor voelde. Daarna nog met een collega gesproken die e.e.a. had opgevangen. Hij gaf aan dat hij zelfs fouten maakt. Dat hoort bij de mens. Fouten maken is menselijk. Ik ben een mens en ook ik maak wel eens een fout. Helemaal niet erg. Niet in blijven hangen, maar doorgaan met leven en niet te streng zijn voor mezelf.



Fijn weekend iedereen.