Psyche
alle pijlers
burnout, AD, overspannen... luxeproblemen?
donderdag 8 oktober 2009 om 16:19
Het valt me op dat er veel onderwerpen op het forum gaan over het gebruik van anti-depressiva, over mensen die een burn-out hebben, tegen overspannen aanzitten en/of onder behandeling zijn bij een therapeut of psycholoog.
Elke keer als ik zo´n topic lees krijg ik de neiging om met heel veel onbegrip te reageren, dat wil ik voorkomen, vandaar dit topic.
Ligt het aan mij of is hier echt sprake van luxeproblemen? Ik heb altijd geleerd dat je door moet gaan, door moet vechten, ook al heb je het gevoel dat je niet meer kunt.
Geloof me, ik heb geen leventje op rozen gehad, en zeker de afgelopen 10 jaren waren tropenjaren. Ik heb vaak het gevoel van vreselijke moeheid, treurigheid enz enz gehad, maar ook altijd direct weer de wetenschap van: niet zeuren, gewoon doorgaan!
Het is absoluut niet mijn bedoeling om te zeggen dat mensen met de genoemde problemen zeikwijven zijn, maar ik denk wel dat we in deze luxe-maatschappij de ruimte krijgen om ons rot te voelen, en dat we daardoor minder sterk zijn dan we zouden kunnen zijn.
Elke keer als ik zo´n topic lees krijg ik de neiging om met heel veel onbegrip te reageren, dat wil ik voorkomen, vandaar dit topic.
Ligt het aan mij of is hier echt sprake van luxeproblemen? Ik heb altijd geleerd dat je door moet gaan, door moet vechten, ook al heb je het gevoel dat je niet meer kunt.
Geloof me, ik heb geen leventje op rozen gehad, en zeker de afgelopen 10 jaren waren tropenjaren. Ik heb vaak het gevoel van vreselijke moeheid, treurigheid enz enz gehad, maar ook altijd direct weer de wetenschap van: niet zeuren, gewoon doorgaan!
Het is absoluut niet mijn bedoeling om te zeggen dat mensen met de genoemde problemen zeikwijven zijn, maar ik denk wel dat we in deze luxe-maatschappij de ruimte krijgen om ons rot te voelen, en dat we daardoor minder sterk zijn dan we zouden kunnen zijn.
donderdag 8 oktober 2009 om 21:48
quote:blijfgewoonbianca schreef op 08 oktober 2009 @ 21:38:
Ik denk dat er zat plekken zijn op de wereld waar mensen met recht depressief zouden mogen zitten te wezen, maar waar dat dan gek genoeg niet gebeurt ; die worden er heel strijdvaardig van .En heel sociaal enzo.
Hoezo?
Waarom worden mensen in arme landen toch zo verheerlijkt? Alsof ze allemaal zo dapper hun lot dragen en zo lief zijn voor elkaar en familiebanden enzo. En dat allemaal zonder overspannen of depressief te worden. Daar kunnen wij luxe verwende westerlingen nog van leren.
Zo prachtig is het niet hoor. Er komen daar ook depressies voor alleen is de manier waarop die klachten geuit worden cultuur bepaald en tonen mensen meer fysieke klachten. Er wordt minstens evenveel zelfmoord gepleegd. En op je 40 e ben je bejaard.
En ook daar zijn evenveel mensen die doordraaien. Alleen wordt je niet opgenomen in een ziekenhuis of hersteloord, maar ketent je familie je vast aan de tafelpoot zodat je de boel niet kort en klein slaat als ze de geiten aan het hoeden zijn.
Ik denk dat er zat plekken zijn op de wereld waar mensen met recht depressief zouden mogen zitten te wezen, maar waar dat dan gek genoeg niet gebeurt ; die worden er heel strijdvaardig van .En heel sociaal enzo.
Hoezo?
Waarom worden mensen in arme landen toch zo verheerlijkt? Alsof ze allemaal zo dapper hun lot dragen en zo lief zijn voor elkaar en familiebanden enzo. En dat allemaal zonder overspannen of depressief te worden. Daar kunnen wij luxe verwende westerlingen nog van leren.
Zo prachtig is het niet hoor. Er komen daar ook depressies voor alleen is de manier waarop die klachten geuit worden cultuur bepaald en tonen mensen meer fysieke klachten. Er wordt minstens evenveel zelfmoord gepleegd. En op je 40 e ben je bejaard.
En ook daar zijn evenveel mensen die doordraaien. Alleen wordt je niet opgenomen in een ziekenhuis of hersteloord, maar ketent je familie je vast aan de tafelpoot zodat je de boel niet kort en klein slaat als ze de geiten aan het hoeden zijn.
donderdag 8 oktober 2009 om 21:49
quote:Zoey_ schreef op 08 oktober 2009 @ 21:44:
Ik ben echt allergisch voor dat psychische gezeik.
Allemaal te veel gericht op jezelf, daar komt het door. Te veel met jezelf bezig, alles analyseren...begh.
Zet zo iemand in een boerka in Afghanistan en het is gelijk over.Aha, je was serieus. Ik dacht dat je ironisch was, vandaar mijn reactie.
Ik ben echt allergisch voor dat psychische gezeik.
Allemaal te veel gericht op jezelf, daar komt het door. Te veel met jezelf bezig, alles analyseren...begh.
Zet zo iemand in een boerka in Afghanistan en het is gelijk over.Aha, je was serieus. Ik dacht dat je ironisch was, vandaar mijn reactie.
donderdag 8 oktober 2009 om 21:49
quote:Bianca40 schreef op 08 oktober 2009 @ 21:43:
Nou Dorinke, je haalt nu wat aan, maar zou dat inderdaad niet zo zijn? Want als je in een derde-wereld-land zelfmoord pleegt dan weet je dat je familie het weer een stukje moeilijk gaat krijgen om brood op de plank te krijgen.Of makkelijker omdat er minder eten verdeeld hoeft te worden (want werken kon je toch al niet)
Nou Dorinke, je haalt nu wat aan, maar zou dat inderdaad niet zo zijn? Want als je in een derde-wereld-land zelfmoord pleegt dan weet je dat je familie het weer een stukje moeilijk gaat krijgen om brood op de plank te krijgen.Of makkelijker omdat er minder eten verdeeld hoeft te worden (want werken kon je toch al niet)
donderdag 8 oktober 2009 om 21:51
quote:hiltje schreef op 08 oktober 2009 @ 21:48:
[...]
Hoezo?
Waarom worden mensen in arme landen toch zo verheerlijkt? Alsof ze allemaal zo dapper hun lot dragen en zo lief zijn voor elkaar en familiebanden enzo. En dat allemaal zonder overspannen of depressief te worden. Daar kunnen wij luxe verwende westerlingen nog van leren.
Zo prachtig is het niet hoor. Er komen daar ook depressies voor alleen is de manier waarop die klachten geuit worden cultuur bepaald en tonen mensen meer fysieke klachten. Er wordt minstens evenveel zelfmoord gepleegd. En op je 40 e ben je bejaard.
En ook daar zijn evenveel mensen die doordraaien. Alleen wordt je niet opgenomen in een ziekenhuis of hersteloord, maar ketent je familie je vast aan de tafelpoot zodat je de boel niet kort en klein slaat als ze de geiten aan het hoeden zijn.Haha, zo zie ik het ook. Net als bejaarden blijkbaar altijd lieve oudjes zijn en geestelijk gehandicapten altijd schattig en open. Terwijl de werkelijkheid veel genuanceerder is.
[...]
Hoezo?
Waarom worden mensen in arme landen toch zo verheerlijkt? Alsof ze allemaal zo dapper hun lot dragen en zo lief zijn voor elkaar en familiebanden enzo. En dat allemaal zonder overspannen of depressief te worden. Daar kunnen wij luxe verwende westerlingen nog van leren.
Zo prachtig is het niet hoor. Er komen daar ook depressies voor alleen is de manier waarop die klachten geuit worden cultuur bepaald en tonen mensen meer fysieke klachten. Er wordt minstens evenveel zelfmoord gepleegd. En op je 40 e ben je bejaard.
En ook daar zijn evenveel mensen die doordraaien. Alleen wordt je niet opgenomen in een ziekenhuis of hersteloord, maar ketent je familie je vast aan de tafelpoot zodat je de boel niet kort en klein slaat als ze de geiten aan het hoeden zijn.Haha, zo zie ik het ook. Net als bejaarden blijkbaar altijd lieve oudjes zijn en geestelijk gehandicapten altijd schattig en open. Terwijl de werkelijkheid veel genuanceerder is.
donderdag 8 oktober 2009 om 21:52
donderdag 8 oktober 2009 om 21:54
donderdag 8 oktober 2009 om 21:54
donderdag 8 oktober 2009 om 21:54
quote:Zoey_ schreef op 08 oktober 2009 @ 21:53:
[...]
Kom kom Bianca, je weet toch wel het verschil tussen een depressie en een burn out...???Ja, dat heb ik inmiddels geleerd, dankzij dit topic (ik wist het dus gewoon echt niet). Maar mijn reactie was eigenlijk omdat ik (nog steeds) niet weet of jouw reactie met die Burka gemeend was.
[...]
Kom kom Bianca, je weet toch wel het verschil tussen een depressie en een burn out...???Ja, dat heb ik inmiddels geleerd, dankzij dit topic (ik wist het dus gewoon echt niet). Maar mijn reactie was eigenlijk omdat ik (nog steeds) niet weet of jouw reactie met die Burka gemeend was.
donderdag 8 oktober 2009 om 21:55
quote:hiltje schreef op 08 oktober 2009 @ 21:48:
[...]
Hoezo?
Waarom worden mensen in arme landen toch zo verheerlijkt? Alsof ze allemaal zo dapper hun lot dragen en zo lief zijn voor elkaar en familiebanden enzo. En dat allemaal zonder overspannen of depressief te worden. Daar kunnen wij luxe verwende westerlingen nog van leren.
Zo prachtig is het niet hoor. Er komen daar ook depressies voor alleen is de manier waarop die klachten geuit worden cultuur bepaald en tonen mensen meer fysieke klachten. Er wordt minstens evenveel zelfmoord gepleegd. En op je 40 e ben je bejaard.
En ook daar zijn evenveel mensen die doordraaien. Alleen wordt je niet opgenomen in een ziekenhuis of hersteloord, maar ketent je familie je vast aan de tafelpoot zodat je de boel niet kort en klein slaat als ze de geiten aan het hoeden zijn.
Ik verheerlijk helemaal niets.
Ik kan me alleen maar erg verbazen als ik bijvoorbeeld een documentaire zie over een dorp waar zowat alle ouders aan aids zijn bezweken en de paar overgebleven volwassenen een weeshuis stichten. Als ik dat vergelijk bij wat "wij" stressvol of niet te dragen vinden .... Dat die mensen ook niet elke nacht met een glimlach op hun gezicht in slaap vallen of de halve dag lopen te neurieën van het vele plezier in hun leven vallen geloof ik meteen.
Maar ze hebben óf geen burnout of een depressie of ze hebben hem wel maar weten het (nog) niet.
[...]
Hoezo?
Waarom worden mensen in arme landen toch zo verheerlijkt? Alsof ze allemaal zo dapper hun lot dragen en zo lief zijn voor elkaar en familiebanden enzo. En dat allemaal zonder overspannen of depressief te worden. Daar kunnen wij luxe verwende westerlingen nog van leren.
Zo prachtig is het niet hoor. Er komen daar ook depressies voor alleen is de manier waarop die klachten geuit worden cultuur bepaald en tonen mensen meer fysieke klachten. Er wordt minstens evenveel zelfmoord gepleegd. En op je 40 e ben je bejaard.
En ook daar zijn evenveel mensen die doordraaien. Alleen wordt je niet opgenomen in een ziekenhuis of hersteloord, maar ketent je familie je vast aan de tafelpoot zodat je de boel niet kort en klein slaat als ze de geiten aan het hoeden zijn.
Ik verheerlijk helemaal niets.
Ik kan me alleen maar erg verbazen als ik bijvoorbeeld een documentaire zie over een dorp waar zowat alle ouders aan aids zijn bezweken en de paar overgebleven volwassenen een weeshuis stichten. Als ik dat vergelijk bij wat "wij" stressvol of niet te dragen vinden .... Dat die mensen ook niet elke nacht met een glimlach op hun gezicht in slaap vallen of de halve dag lopen te neurieën van het vele plezier in hun leven vallen geloof ik meteen.
Maar ze hebben óf geen burnout of een depressie of ze hebben hem wel maar weten het (nog) niet.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 8 oktober 2009 om 21:55
quote:iris1969 schreef op 08 oktober 2009 @ 21:22:
Ik denk trouwens net als Moonlight dat het goed is dat Bianca dit topic heeft geopend (en heeft overleefd ), want soms is het beter je onbegrip eens goed tegen het licht te houden en erover te praten, dan altijd maar heel politiek correct je mond te houden, terwijl je ondertussen de meest vreselijke dingen denkt.
En andersom is het best prettig als een persoon die nooit een echte depressie doorgemaakt heeft, oprecht wil weten hoe het werkt.
Mensen die er nooit naar vragen, zien het misschien als een soort rare vorm van luiheid. En weten niet dat je echt 100 x gewenst hebt dat je leven snel voorbij zou zijn.
Pas als er een gespreksopening is, kun je er meer over vertellen. Zelf vind ik dat best prettig, bij sommige mensen.
Ben niet zo'n type dat aan de bar tegen Jan en Alleman begint: weet je, vorig jaar was ik depressiiieeehieeef, en toen... blaaaa blaaaa.
Maar heb best eens behoefte mijn hart te luchten bij iemand die niet bij GGZ aangesloten is.
(Reageer nogal langzaam vanavond en ga zo naar bed, dus dit is voor mij niet het moment voor een uitgebreide discussie. Misschien later!)
Ik denk trouwens net als Moonlight dat het goed is dat Bianca dit topic heeft geopend (en heeft overleefd ), want soms is het beter je onbegrip eens goed tegen het licht te houden en erover te praten, dan altijd maar heel politiek correct je mond te houden, terwijl je ondertussen de meest vreselijke dingen denkt.
En andersom is het best prettig als een persoon die nooit een echte depressie doorgemaakt heeft, oprecht wil weten hoe het werkt.
Mensen die er nooit naar vragen, zien het misschien als een soort rare vorm van luiheid. En weten niet dat je echt 100 x gewenst hebt dat je leven snel voorbij zou zijn.
Pas als er een gespreksopening is, kun je er meer over vertellen. Zelf vind ik dat best prettig, bij sommige mensen.
Ben niet zo'n type dat aan de bar tegen Jan en Alleman begint: weet je, vorig jaar was ik depressiiieeehieeef, en toen... blaaaa blaaaa.
Maar heb best eens behoefte mijn hart te luchten bij iemand die niet bij GGZ aangesloten is.
(Reageer nogal langzaam vanavond en ga zo naar bed, dus dit is voor mij niet het moment voor een uitgebreide discussie. Misschien later!)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 8 oktober 2009 om 21:56
quote:Liselotte4 schreef op 08 oktober 2009 @ 21:44:
hey hiltje,
wat leuk je weer te zien. Alles goed?
Hee Liselotte,
Ja heel goed! Weer volledig aan het werk. En ben zelfs samen met mijn baas overgestapt naar nieuw bedrijf. Ondanks mijn recente maandenlange afwezigheid wilde hij me heel graag -en als enige- meenemen. En ook de nieuwe club die van mijn ziekteperiode op de hoogte is, wilde me graag hebben.
Ik word dus duidelijk niet gezien als die werknemer die zat te navelstaren en zichzelf niet bij elkaar kon pakken. Maar als een waardevolle kracht die de pech had ziek te worden, hetgeen iedereen kan overkomen.
hey hiltje,
wat leuk je weer te zien. Alles goed?
Hee Liselotte,
Ja heel goed! Weer volledig aan het werk. En ben zelfs samen met mijn baas overgestapt naar nieuw bedrijf. Ondanks mijn recente maandenlange afwezigheid wilde hij me heel graag -en als enige- meenemen. En ook de nieuwe club die van mijn ziekteperiode op de hoogte is, wilde me graag hebben.
Ik word dus duidelijk niet gezien als die werknemer die zat te navelstaren en zichzelf niet bij elkaar kon pakken. Maar als een waardevolle kracht die de pech had ziek te worden, hetgeen iedereen kan overkomen.
donderdag 8 oktober 2009 om 21:57
quote:Zoey_ schreef op 08 oktober 2009 @ 21:55:
Ik ben heel erg depressief geweest vroegah ( toen ik 21 was) en ik ben nergens zo van opgeknapt als gewoon keihard aan het werk te gaan, op alle fronten. Een baantje, studie erbij, het huis schilderen, etc etc.
De beste therapie ooit.Mjah, de één wordt depressief omdat hij of zij niets te doen heeft (niet een directe oorzaak - gevolg, maar er is een verband). De ander werkt zich eerst de pleuris om vervolgens lichamelijk volledig op te zijn. En daarna depressief te worden. Die helpt zichzelf niet met een verbouwing aan het huis, op dat moment.
Ik ben heel erg depressief geweest vroegah ( toen ik 21 was) en ik ben nergens zo van opgeknapt als gewoon keihard aan het werk te gaan, op alle fronten. Een baantje, studie erbij, het huis schilderen, etc etc.
De beste therapie ooit.Mjah, de één wordt depressief omdat hij of zij niets te doen heeft (niet een directe oorzaak - gevolg, maar er is een verband). De ander werkt zich eerst de pleuris om vervolgens lichamelijk volledig op te zijn. En daarna depressief te worden. Die helpt zichzelf niet met een verbouwing aan het huis, op dat moment.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 8 oktober 2009 om 21:57
quote:mamzelle schreef op 08 oktober 2009 @ 21:54:
Ik herhaal nog even: burnout, depressie etc. zijn helemaal niet nodig als een mens aan zijn eigen grenzen kan toegeven. Dus parttime werkt of alleen in goede episodes werkt. In NL is het dus of gezond, of ziek, er is geen middenweg. Zwart wit. En helaas zijn veel depressieve klachten grijs.Maar ik kan me wel heel goed voorstellen dat je als werkgever enorm schrikt als iemand met depressieve en/of burnoutklachten in de ziektewet gaat. Wij hadden zelf een man in dienst die op een bepaald moment thuis bleef (ziek meldde) omdat ie wat trauma's uit zn jeugd had die de kop op staken. We waren godsblij dat we hem zo ver hebben gekregen om ontslag te nemen (onder het mom van: rustig zijn verleden verwerken).
Ik herhaal nog even: burnout, depressie etc. zijn helemaal niet nodig als een mens aan zijn eigen grenzen kan toegeven. Dus parttime werkt of alleen in goede episodes werkt. In NL is het dus of gezond, of ziek, er is geen middenweg. Zwart wit. En helaas zijn veel depressieve klachten grijs.Maar ik kan me wel heel goed voorstellen dat je als werkgever enorm schrikt als iemand met depressieve en/of burnoutklachten in de ziektewet gaat. Wij hadden zelf een man in dienst die op een bepaald moment thuis bleef (ziek meldde) omdat ie wat trauma's uit zn jeugd had die de kop op staken. We waren godsblij dat we hem zo ver hebben gekregen om ontslag te nemen (onder het mom van: rustig zijn verleden verwerken).
donderdag 8 oktober 2009 om 22:00
quote:Liselotte4 schreef op 08 oktober 2009 @ 21:58:
@hiltje,
Wat super! Moet een geweldig gevoel geven. Wat heerlijk dat je er sterker uit bent gekomen. En wat fijn dat je baas en je nieuwe werk je waardeert.
He dat is wel de 4e tree van de hoe-heet-ie-ook-alweer-pyramide !!!
Pas op, want je komt wel in de gevarenzonde dan he
@hiltje,
Wat super! Moet een geweldig gevoel geven. Wat heerlijk dat je er sterker uit bent gekomen. En wat fijn dat je baas en je nieuwe werk je waardeert.
He dat is wel de 4e tree van de hoe-heet-ie-ook-alweer-pyramide !!!
Pas op, want je komt wel in de gevarenzonde dan he
donderdag 8 oktober 2009 om 22:01
quote:minny schreef op 08 oktober 2009 @ 21:54:
[...]
Ja, door de manier waarop je krampachtig verkeerd blijft lezen en blijft hameren op jouw mening dat het geen luxekwaal is, krijg ik dat idee wel.
Wat lees ik verkeerd? Ik heb je nu al twee keer letterlijk gequote.
En waar zou ik in zwelgen? Jij 'hamert' toch net zo goed jouw mening (of gevoel) door?
[...]
Ja, door de manier waarop je krampachtig verkeerd blijft lezen en blijft hameren op jouw mening dat het geen luxekwaal is, krijg ik dat idee wel.
Wat lees ik verkeerd? Ik heb je nu al twee keer letterlijk gequote.
En waar zou ik in zwelgen? Jij 'hamert' toch net zo goed jouw mening (of gevoel) door?
donderdag 8 oktober 2009 om 22:02
Ik snap dat wel, Bianca. Maar had er zeg maar wat voor gegeven als er in die tijd bijvoorbeeld tussen de middag voor een uur of twee een bed had kunnen worden gerealiseerd in een vrije ruimte. Het gebouw was er groot genoeg voor. Die gelegenheid om pauzes te nemen, broodnodige pauzes voor sommige mensen, was en is er niet. Gemiste kans.
On hindsight baal ik ervan dat ik totaal het arbeidsproces ben uitgegaan. Terugkomen blijkt veel lastiger dan blijven. Maar op dat moment kon ik niet blijven zonder zelfs maar dat soort simpele aanpassingen.
On hindsight baal ik ervan dat ik totaal het arbeidsproces ben uitgegaan. Terugkomen blijkt veel lastiger dan blijven. Maar op dat moment kon ik niet blijven zonder zelfs maar dat soort simpele aanpassingen.
donderdag 8 oktober 2009 om 22:03
quote:Zoey_ schreef op 08 oktober 2009 @ 21:55:
Ik ben heel erg depressief geweest vroegah ( toen ik 21 was) en ik ben nergens zo van opgeknapt als gewoon keihard aan het werk te gaan, op alle fronten. Een baantje, studie erbij, het huis schilderen, etc etc.
De beste therapie ooit.
heb jij wel geleerd om gesprekken te voeren met mensen? Het valt mij op dat je aandacht vraagt door op een felle en agressieve manier mensen in een groep te benaderen. Vervolgens stort je jouw verhaal uit, zonder ook maar op een redelijke manier aan te proberen sluiten bij wat andere zeggen. Je bent alleen maar aan het zenden.
Ik kan me voorstellen dat jij je niet goed in groepen handhaaft. Of jij de beste therapie ooit hebt gehad trek ik dus in twijfel.
Ik ben heel erg depressief geweest vroegah ( toen ik 21 was) en ik ben nergens zo van opgeknapt als gewoon keihard aan het werk te gaan, op alle fronten. Een baantje, studie erbij, het huis schilderen, etc etc.
De beste therapie ooit.
heb jij wel geleerd om gesprekken te voeren met mensen? Het valt mij op dat je aandacht vraagt door op een felle en agressieve manier mensen in een groep te benaderen. Vervolgens stort je jouw verhaal uit, zonder ook maar op een redelijke manier aan te proberen sluiten bij wat andere zeggen. Je bent alleen maar aan het zenden.
Ik kan me voorstellen dat jij je niet goed in groepen handhaaft. Of jij de beste therapie ooit hebt gehad trek ik dus in twijfel.
donderdag 8 oktober 2009 om 22:03
quote:Bianca40 schreef op 08 oktober 2009 @ 21:57:
[...]
Maar ik kan me wel heel goed voorstellen dat je als werkgever enorm schrikt als iemand met depressieve en/of burnoutklachten in de ziektewet gaat. Wij hadden zelf een man in dienst die op een bepaald moment thuis bleef (ziek meldde) omdat ie wat trauma's uit zn jeugd had die de kop op staken. We waren godsblij dat we hem zo ver hebben gekregen om ontslag te nemen (onder het mom van: rustig zijn verleden verwerken).Ik vrees dat geen enkele werkgever blij is met een hoog of frequent ziekteverzuim, hoe naar het voor de persoon zelf ook mag zijn. Het is in het Westen dus bijzonder goed geregeld dat ook privé problemen in de baas z'n tijd opgelost mogen worden.
[...]
Maar ik kan me wel heel goed voorstellen dat je als werkgever enorm schrikt als iemand met depressieve en/of burnoutklachten in de ziektewet gaat. Wij hadden zelf een man in dienst die op een bepaald moment thuis bleef (ziek meldde) omdat ie wat trauma's uit zn jeugd had die de kop op staken. We waren godsblij dat we hem zo ver hebben gekregen om ontslag te nemen (onder het mom van: rustig zijn verleden verwerken).Ik vrees dat geen enkele werkgever blij is met een hoog of frequent ziekteverzuim, hoe naar het voor de persoon zelf ook mag zijn. Het is in het Westen dus bijzonder goed geregeld dat ook privé problemen in de baas z'n tijd opgelost mogen worden.
