Psyche
alle pijlers
Burnout relatie crisis
donderdag 9 mei 2019 om 14:38
Hoi Allemaal,
Dit word een lang verhaal dus als je geen zin hebt om dit allemaal te lezen begrijp ik dat helemaal
Inmiddels 2 jaar en een aantal maanden geleden heb ik een relatie gekregen met mijn huidige vriend die destijds in Duitsland woonde.
Ik werkte destijds bij een supermarkt als vervangend filiaalleidster en had een goed uitzicht op het krijgen van een vast contract. Ik kwam nog maar kort uit een vorige relatie die lang geduurd heeft toen ik mijn huidige vriend leerde kennen (veelste snel dus) en had nog veel te verwerken (logisch)
Toch alsnog veelte snel in een serieuze relatie gerold waarin hij graag wou samenwonen. Naïef als ik was en veel discussies later ben ik dan bij hem ingetrokken. Wat betekende dat ik moest verhuizen van werkplek. Dit kon gelukkig wel bij dezelfde werkgever. Omdat ik een andere leidinggevende kreeg en ik van te voren al gewaarschuwd was dat deze man aardig moeilijk kon zijn liep het op mijn werk steeds stroever. Ondertussen had mijn vriend een letterlijk vreselijk huis waar van alles aan verbouwd moest worden. (dusdanig erg dat eigenlijk het hele huis plat moest) Maar omdat hij een emotionele band met het huis had en in de volle overtuiging was dat hij alles zelf wel kon doen (twee linker handen) Gingen we voor zelf verbouwen. Je raad het al, liep uit op een fiasco, veel geld gestoken in dingen die we beter hadden kunnen uitbesteden en ondertussen op het werk steeds meer stress en kapotte handen (door al het stof en rommel in huis speelde mijn exceem zo op dat ik bijna geen handen meer over had. Op een dag kreeg ik mijn vingers tussen de deur (gat in achterkant van het huis, waaide er letterlijk door heen) en moest ik naar de eerste hulp, resultaat, week niet gewerkt. Even kort gezegd is dit de reden die mijn werkgever heeft opgegeven mijn contract niet te verlengen (mijn inziens belachelijk, heb me altijd kapot gewerkt voor mijn werkgever zelfs als ik echt koorts had naar mijn werk gegaan) Hierdoor thuis komen te zitten (zelfde dag nog ziekgemeld op advies van vriend) Hierna ging het steeds slechter en kreeg ik een negatief zelfbeeld omdat ik tenslotte gefaald had naar mijn idee. Ondertussen wel bezig gebleven met het doen van klusjes. Over geprobeerd te praten met mijn vriend, die zelf in zijn jeugd erg veel heeft meegemaakt (wees) maar altijd gestuit op onbegrip van zijn kant. Omdat het toch niet zo erg was als wat hij had meegemaakt en hij was tenslotte ook gelijk weer aan het werk gegaan. Toen het erg slecht kwam had hij het idee om samen een pup aan te schaffen (extra stress, snachts er uit en slecht slapen) en dan maar samen een bedrijfje te beginnen als ik toch thuis zat (extra stress en gedoe ivm kosten voor het bedrijf die ik niet kon opbrengen omdat ik niks verdiende). Ondertussen heb ik, 2 jaar later en een hele hoop ellende verder (plus verhuizing omdat vriendlief toch eindelijk inzag dat het met het huis niks ging worden) een nieuwe baan gevonden waar ik komende maand mee begin. Ondertussen heb ik het gevoel dat ik nogsteeds aan het herstellen ben van mijn burn out en is vriendlief al meerdere malen contact gaan zoeken met collega's of andere dames op het internet (seksueel gerelateerd). Ook dit heeft weinig goed gedaan aan onze relatie en toch vergeef ik hem steeds... Ik wil hem niet kwijt. En al begrijp ik dat 2 jaar lang met iemand te moeten leven die een burn out heeft en niks kan betalen vreselijk moet zijn, ik heb het toch ook niet verdiend om achter mijn rug om bedonderd te moeten worden? Zeker niet omdat ik hem wel heel veel heb geholpen met de verbouwing, het bedrijfje en alle andere klusjes in en om het huis (denk aan voegen buitenmuren, schilderen, vloeren leggen, badkamer opknappen etc etc) Ook nu in ons nieuwe huis weer flink wat klusjes gedaan. Verder hadden we 3 en hebben we nu nog 2 honden waar we veel gedoe mee hebben gehad (oudere honden, intensieve zorg en extreme verlatingsangst bij 1 hond...
Hoewel er nu uitzicht is op een baan en dus ook inkomen van mijn kant blijft mijn vriend oude koeien uit de sloot halen en 'grapjes' maken die eigenlijk niet kunnen op persoonlijk vlak...
Ik weet het niet meer... Eigenlijk ben ik hem behoorlijk zat en vreet ook onze relatie een berg energie van mij die ik eigenlijk niet heb....
Dit word een lang verhaal dus als je geen zin hebt om dit allemaal te lezen begrijp ik dat helemaal
Inmiddels 2 jaar en een aantal maanden geleden heb ik een relatie gekregen met mijn huidige vriend die destijds in Duitsland woonde.
Ik werkte destijds bij een supermarkt als vervangend filiaalleidster en had een goed uitzicht op het krijgen van een vast contract. Ik kwam nog maar kort uit een vorige relatie die lang geduurd heeft toen ik mijn huidige vriend leerde kennen (veelste snel dus) en had nog veel te verwerken (logisch)
Toch alsnog veelte snel in een serieuze relatie gerold waarin hij graag wou samenwonen. Naïef als ik was en veel discussies later ben ik dan bij hem ingetrokken. Wat betekende dat ik moest verhuizen van werkplek. Dit kon gelukkig wel bij dezelfde werkgever. Omdat ik een andere leidinggevende kreeg en ik van te voren al gewaarschuwd was dat deze man aardig moeilijk kon zijn liep het op mijn werk steeds stroever. Ondertussen had mijn vriend een letterlijk vreselijk huis waar van alles aan verbouwd moest worden. (dusdanig erg dat eigenlijk het hele huis plat moest) Maar omdat hij een emotionele band met het huis had en in de volle overtuiging was dat hij alles zelf wel kon doen (twee linker handen) Gingen we voor zelf verbouwen. Je raad het al, liep uit op een fiasco, veel geld gestoken in dingen die we beter hadden kunnen uitbesteden en ondertussen op het werk steeds meer stress en kapotte handen (door al het stof en rommel in huis speelde mijn exceem zo op dat ik bijna geen handen meer over had. Op een dag kreeg ik mijn vingers tussen de deur (gat in achterkant van het huis, waaide er letterlijk door heen) en moest ik naar de eerste hulp, resultaat, week niet gewerkt. Even kort gezegd is dit de reden die mijn werkgever heeft opgegeven mijn contract niet te verlengen (mijn inziens belachelijk, heb me altijd kapot gewerkt voor mijn werkgever zelfs als ik echt koorts had naar mijn werk gegaan) Hierdoor thuis komen te zitten (zelfde dag nog ziekgemeld op advies van vriend) Hierna ging het steeds slechter en kreeg ik een negatief zelfbeeld omdat ik tenslotte gefaald had naar mijn idee. Ondertussen wel bezig gebleven met het doen van klusjes. Over geprobeerd te praten met mijn vriend, die zelf in zijn jeugd erg veel heeft meegemaakt (wees) maar altijd gestuit op onbegrip van zijn kant. Omdat het toch niet zo erg was als wat hij had meegemaakt en hij was tenslotte ook gelijk weer aan het werk gegaan. Toen het erg slecht kwam had hij het idee om samen een pup aan te schaffen (extra stress, snachts er uit en slecht slapen) en dan maar samen een bedrijfje te beginnen als ik toch thuis zat (extra stress en gedoe ivm kosten voor het bedrijf die ik niet kon opbrengen omdat ik niks verdiende). Ondertussen heb ik, 2 jaar later en een hele hoop ellende verder (plus verhuizing omdat vriendlief toch eindelijk inzag dat het met het huis niks ging worden) een nieuwe baan gevonden waar ik komende maand mee begin. Ondertussen heb ik het gevoel dat ik nogsteeds aan het herstellen ben van mijn burn out en is vriendlief al meerdere malen contact gaan zoeken met collega's of andere dames op het internet (seksueel gerelateerd). Ook dit heeft weinig goed gedaan aan onze relatie en toch vergeef ik hem steeds... Ik wil hem niet kwijt. En al begrijp ik dat 2 jaar lang met iemand te moeten leven die een burn out heeft en niks kan betalen vreselijk moet zijn, ik heb het toch ook niet verdiend om achter mijn rug om bedonderd te moeten worden? Zeker niet omdat ik hem wel heel veel heb geholpen met de verbouwing, het bedrijfje en alle andere klusjes in en om het huis (denk aan voegen buitenmuren, schilderen, vloeren leggen, badkamer opknappen etc etc) Ook nu in ons nieuwe huis weer flink wat klusjes gedaan. Verder hadden we 3 en hebben we nu nog 2 honden waar we veel gedoe mee hebben gehad (oudere honden, intensieve zorg en extreme verlatingsangst bij 1 hond...
Hoewel er nu uitzicht is op een baan en dus ook inkomen van mijn kant blijft mijn vriend oude koeien uit de sloot halen en 'grapjes' maken die eigenlijk niet kunnen op persoonlijk vlak...
Ik weet het niet meer... Eigenlijk ben ik hem behoorlijk zat en vreet ook onze relatie een berg energie van mij die ik eigenlijk niet heb....
donderdag 9 mei 2019 om 15:05
Ik lees alleen maar respectloos gedrag van je vriend. Jullie hadden discussies voordat je ging samenwonen.
Pas daar kwam je erachter dat het huis een krot was?
Verder manipuleert en chanteert hij je met zijn wees-zijn. Drukt er dingen door die niet kunnen.
Kortom, ik zou een week alleen op vakantie gaan en ernstig nadenken of dit wel de juiste partner voor je is.
Pas daar kwam je erachter dat het huis een krot was?
Verder manipuleert en chanteert hij je met zijn wees-zijn. Drukt er dingen door die niet kunnen.
Kortom, ik zou een week alleen op vakantie gaan en ernstig nadenken of dit wel de juiste partner voor je is.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 9 mei 2019 om 15:05
donderdag 9 mei 2019 om 15:20
Ik denk dat dit ook precies mijn probleem is. Ik ben HSP'er en wil iedereen het altijd zo veel mogelijk naar de zin maken en gelukkig zien zijn en daarbij vergeet ik nogal naar mijzelf te kijken en waar ik gelukkig van word....
donderdag 9 mei 2019 om 15:20
Ik denk dat dit ook precies mijn probleem is. Ik ben HSP'er en wil iedereen het altijd zo veel mogelijk naar de zin maken en gelukkig zien zijn en daarbij vergeet ik nogal naar mijzelf te kijken en waar ik gelukkig van word....
donderdag 9 mei 2019 om 15:22
Heel hoog tijd dat je de hoofdrol in je eigen leven gaat spelen, in plaats van de bijrol in het leven van je 'vriend'.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 9 mei 2019 om 15:22
Hij zegt dus wel te waarderen wat ik doe, alleen blijft hij maar door hameren over het feit dat ik nu financieel niks kan bijdragen en hij zo zegt het gevoel te hebben dat hij overal alleen voor staat omdat hij mij OOK nog moet 'onderhouden'.juicey schreef: ↑09-05-2019 15:05Jeetje wat een opstapeling van vervelende/nare dingen. Het lijkt alsof je vriend niet echt waardering heeft voor wat je doet en hebt gedaan. Je zegt al dat je hem zat bent. Hoe veel energie wil je hier nog in gaan steken? Ik zou vooral nu eens voor mezelf kiezen en zorgen voor rust en balans.
donderdag 9 mei 2019 om 15:24
Doordat ik dit altijd schijn te doen in mijn relaties weet ik niet eens meer wie ik zelf eigenlijk ben en waar ik voor sta..... Mijn hobby doe ik niet meer omdat ik er simpelweg geen geld voor heb en door de verhuizing mijn adresje waar ik gratis op het paard van een vriendin kon rijden ben kwijtgeraakt (2,5 uur rijden nu....) Het enige waar ik nog plezier uit haal is het wandelen met mijn hond. We hebben ook een sportschool abbo maar dat doe ik meer omdat mijn vriend daar graag mee bezig is (en ook wel eens op minder subtiele manier heeft laten vallen dat hij me dikker geworden vind.... )
donderdag 9 mei 2019 om 15:27
En zo heeft hij je helemaal in de tang met je schuldgevoel. Heeft hij voor gezorgd. Eerst je de mond snoeren met klagen, want niets kan tippen aan zijn wees-zijn. En nu je klein maken omdat je niets bijdraagt.
Hij stuurt je gewoon naar welke kant hij je wil sturen en jij gaat. Dit is geen liefde. Dit is een relatie tussen iemand die de macht heeft over de ander.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 9 mei 2019 om 15:29
Het overkomt je wel allemaal he? Samenwonen (was je zelf bij) waardoor je moest wisselen van baan, verbouwen, een pup aanschaffen.
En nu overkomt het je dat je bij een kerel blijft waar je geen respect van krijgt, die je bedondert en jou niet waardeert.
Waar wacht je nou precies op? Tot het beter wordt? Dat gaat niet gebeuren meid.
Of wacht je tot jullie een kind hebben en je dan helemaal geen kant meer op kunt?
En nu overkomt het je dat je bij een kerel blijft waar je geen respect van krijgt, die je bedondert en jou niet waardeert.
Waar wacht je nou precies op? Tot het beter wordt? Dat gaat niet gebeuren meid.
Of wacht je tot jullie een kind hebben en je dan helemaal geen kant meer op kunt?
donderdag 9 mei 2019 om 15:29
Je isoleren en nu je zelfbeeld beïnvloeden. Gaat goed in jullie relatie zeg. Niet dus. Tijd om heel lang op jezelf te gaan en jezelf leren kennen in plaats van je volledig aan een ander aan te passen.V0692 schreef: ↑09-05-2019 15:24Doordat ik dit altijd schijn te doen in mijn relaties weet ik niet eens meer wie ik zelf eigenlijk ben en waar ik voor sta..... Mijn hobby doe ik niet meer omdat ik er simpelweg geen geld voor heb en door de verhuizing mijn adresje waar ik gratis op het paard van een vriendin kon rijden ben kwijtgeraakt (2,5 uur rijden nu....) Het enige waar ik nog plezier uit haal is het wandelen met mijn hond. We hebben ook een sportschool abbo maar dat doe ik meer omdat mijn vriend daar graag mee bezig is (en ook wel eens op minder subtiele manier heeft laten vallen dat hij me dikker geworden vind.... )
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 9 mei 2019 om 15:39
Een burn-out overkomt je zeker, daar heb ik zelf geen schuld of keuze in gehad voor zover ik weet. Ja ik ben het er zeker mee eens dat hij niet redelijk is. Maar ook ik moet niet vergeten hoe frusterend het kan zijn als jij 2 jaar met een partner bent die niet goed in haar vel zit en eigenlijk niet kan werken en dus niet in staat is om ook maar haar eigen rekeningen te betalen. Verder hoefde ik van mijn ouders geen enkele hulp te verwachten, die vinden gewoon dat ik prima aan het werk kan gaan. Inderdaad, ik ben veelste snel bij hem in getrokken en daar heb ik zeker spijt van, had ik toen maar beter na moeten denken. Ik ben gewoon niet een opgever...nessemeisje schreef: ↑09-05-2019 15:29Het overkomt je wel allemaal he? Samenwonen (was je zelf bij) waardoor je moest wisselen van baan, verbouwen, een pup aanschaffen.
En nu overkomt het je dat je bij een kerel blijft waar je geen respect van krijgt, die je bedondert en jou niet waardeert.
Waar wacht je nou precies op? Tot het beter wordt? Dat gaat niet gebeuren meid.
Of wacht je tot jullie een kind hebben en je dan helemaal geen kant meer op kunt?
donderdag 9 mei 2019 om 15:41
Je geeft alleen nu wel jezelf op.
Je mag hier bij weglopen. Hij zal niet veranderen. Waarvoor zou hij? Jij blijft toch wel, hoeveel meer hij je nog aandoet en hoeveel meer hij je nog de grond in trapt.
De enige die dingen kan veranderen ben jij.
Kies voor jezelf.
Je mag hier bij weglopen. Hij zal niet veranderen. Waarvoor zou hij? Jij blijft toch wel, hoeveel meer hij je nog aandoet en hoeveel meer hij je nog de grond in trapt.
De enige die dingen kan veranderen ben jij.
Kies voor jezelf.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 9 mei 2019 om 15:59
Het is zo'n kolder dat uit een slechte relatie stappen opgeven zou zijn! Je hebt echt je prioriteiten niet op een rijtje hoor. Wat anderen al zeggen: je geeft wel jezelf op. En het is helemaal niet sterk of stoer om koste wat kost in een kloterelatie te blijven hangen.V0692 schreef: ↑09-05-2019 15:39Een burn-out overkomt je zeker, daar heb ik zelf geen schuld of keuze in gehad voor zover ik weet. Ja ik ben het er zeker mee eens dat hij niet redelijk is. Maar ook ik moet niet vergeten hoe frusterend het kan zijn als jij 2 jaar met een partner bent die niet goed in haar vel zit en eigenlijk niet kan werken en dus niet in staat is om ook maar haar eigen rekeningen te betalen. Verder hoefde ik van mijn ouders geen enkele hulp te verwachten, die vinden gewoon dat ik prima aan het werk kan gaan. Inderdaad, ik ben veelste snel bij hem in getrokken en daar heb ik zeker spijt van, had ik toen maar beter na moeten denken. Ik ben gewoon niet een opgever...
donderdag 9 mei 2019 om 16:18
Dit klinkt nogal 'ik-kan-er-dus-niets-aan-doen-achtig '.
Of je wel of niet HSP bent, heeft hier niet zoveel mee te maken. HSP staat niet synoniem aan over jezelf laten lopen en geen zelfrespect hebben.
Oprechte vraag: waarom maak je het niet uit?
donderdag 9 mei 2019 om 16:23
ja
donderdag 9 mei 2019 om 16:23
Het ging al mis toen je naar hem toe verhuisde en alles wat je had opgebouwd van het ene op het andere moment liet vallen. Laat dit een dure les voor je zijn. Nooit meer zo dom achter een man aanhobbelen.
Nu uitmaken, terug verhuizen en weer op zoek gaan naar een leuke baan (en op termijn) een leuke vent. Dit klinkt als een vreselijk exemplaar.
Nu uitmaken, terug verhuizen en weer op zoek gaan naar een leuke baan (en op termijn) een leuke vent. Dit klinkt als een vreselijk exemplaar.
donderdag 9 mei 2019 om 16:27
Twee jaar lang heb je keuzes gemaakt die niet goed voor je waren. Keuzes, dus geen dingen die je per ongeluk overkwamen. Misschien moet je dat eens inzien en andere keuzes maken. Een burn-out kun je niet altijd aan zien komen of zomaar voorkomen, maar hoe jij altijd alles maar doet/deed om je vriend te please, was daar wel een voorbode van.
Pak je eigen leven op in plaats van mee te lopen in dat van hem en alles maar te pikken.
Pak je eigen leven op in plaats van mee te lopen in dat van hem en alles maar te pikken.
donderdag 9 mei 2019 om 16:35
Zo te horen zijn jullie elkaar zat.
Jij gooit HSP in de strijd. Je doet alsof het een ernstige aandoening is, maar het is een term van niets. Je staat gewoon niet stevig in je schoenen en maakt domme beslissingen. Die HSP onzin gebruik je als smoes.
Ga toch bij deze man weg, hij voegt 0,0 toe aan je leven. En jij ook niets aan zijn leven.
Jij gooit HSP in de strijd. Je doet alsof het een ernstige aandoening is, maar het is een term van niets. Je staat gewoon niet stevig in je schoenen en maakt domme beslissingen. Die HSP onzin gebruik je als smoes.
Ga toch bij deze man weg, hij voegt 0,0 toe aan je leven. En jij ook niets aan zijn leven.
