Psyche
alle pijlers
Darkest before dawn
woensdag 6 januari 2010 om 10:49
Begin 2007 heb ik een zwaar auto-ongeluk gehad waar ik chronisch letsel aan heb overgehouden, ben afgekeurd, vaste fijne baan weg, eigen bedrijven in opstartfase weg, financiele onzekerheid deed z'n intrede.
Bijna 3 jaar lang hield ik me vast aan revalidatie, aan de kick van koopjesjagen en zo goedkoop mogelijk een maaltijd op tafel zetten, èn de gedachte dat er ooit, op enig moment, een zak met geld van de tegenpartij zou komen om de financiele onzekerheid een halt toe te roepen of in ieder geval te verminderen.
Oudjaarsdag kreeg ik op de valreep nog een mailtje van m'n advocaat dat de tegenpartij accoord is met het voorgestelde schadebedrag en dat e.e.a. qua papierwinkel nog afgehandeld zou worden maar dan zijn we klaar. Eindelijk!!!
En in plaats van beter, gaat het sinds die dag alleen maar slechter. Ik ben in aan het storten. Ik kan niet meer. M'n man idem. Die heeft (mede door de stress n.a.v. mijn ongeluk maar dat is echt niet de hoofdoorzaak, dat weten we ook wel) een klein herseninfarct gehad en daar clusterhoofdpijn aan over gehouden.
6 weken geleden waren we gestopt met roken. En met blowen (gebruikten we allebei als pijnstilling op doktersadvies). En ik heb er niet af kunnen blijven, van die sigaretten. Gisteren aan man opgebiecht dat ik de afgelopen dagen zo vaak de hond uitliet om dan stiekem een sigaret te kunnen roken. Man biechtte op dat hij die tijd gebruikte om er stiekem ook een op te steken. We konden er om lachen en stoppen weer met roken.
Maar nu... we hebben allebei niet geslapen vannacht. Heb zojuist de speelafspraak van zoon voor vanmiddag hier thuis afgebeld, ik trek het niet. Zoon mag daar gaan spelen als hij wil, en omdat school hier in de straat staat ga ik dadelijk gewoon naar school toe om dat zelf aan zoon te zeggen. Lief van die moeder.
Er kwam ook nog bericht van de belastingdienst, die willen nog wat stukken hebben. Prima, maar ik ben zo in de war dat ik niet weet waar ik moet beginnen.
Nu ga ik naar m'n zweefsio (fysiotherapeute die zweeftherapieën er bij doet) en dat wordt janken dat weet ik nu al. Ik heb ook maar weer een tube stesolid besteld, want als na grote stress er vooruitzicht is op het wegvallen van die stress dan wil ik nog wel eens een epileptische aanval krijgen in m'n slaap. En met die stesolid kan die aanval gestopt worden. Al 5 jaar aanvalsvrij maar ik voel 'm aankomen, ik voel de stress en ik kan 't niet stoppen.
In het zicht van de haven toch nog stranden, zo voelt het een beetje. It's always darkest before dawn, ik weet het. En uiteindelijk zal het allemaal best goed komen want zo'n advocaat belooft zoiets niet voor niets. Ook na dat mailtje is er nog contact geweest trouwens en het is allemaal hosanna en positief.
Maar ik kan niet meer. Ik ben op. Ik wil de dekens over m'n hoofd trekken en wakker worden als het afgehandeld is.
Bijna 3 jaar lang hield ik me vast aan revalidatie, aan de kick van koopjesjagen en zo goedkoop mogelijk een maaltijd op tafel zetten, èn de gedachte dat er ooit, op enig moment, een zak met geld van de tegenpartij zou komen om de financiele onzekerheid een halt toe te roepen of in ieder geval te verminderen.
Oudjaarsdag kreeg ik op de valreep nog een mailtje van m'n advocaat dat de tegenpartij accoord is met het voorgestelde schadebedrag en dat e.e.a. qua papierwinkel nog afgehandeld zou worden maar dan zijn we klaar. Eindelijk!!!
En in plaats van beter, gaat het sinds die dag alleen maar slechter. Ik ben in aan het storten. Ik kan niet meer. M'n man idem. Die heeft (mede door de stress n.a.v. mijn ongeluk maar dat is echt niet de hoofdoorzaak, dat weten we ook wel) een klein herseninfarct gehad en daar clusterhoofdpijn aan over gehouden.
6 weken geleden waren we gestopt met roken. En met blowen (gebruikten we allebei als pijnstilling op doktersadvies). En ik heb er niet af kunnen blijven, van die sigaretten. Gisteren aan man opgebiecht dat ik de afgelopen dagen zo vaak de hond uitliet om dan stiekem een sigaret te kunnen roken. Man biechtte op dat hij die tijd gebruikte om er stiekem ook een op te steken. We konden er om lachen en stoppen weer met roken.
Maar nu... we hebben allebei niet geslapen vannacht. Heb zojuist de speelafspraak van zoon voor vanmiddag hier thuis afgebeld, ik trek het niet. Zoon mag daar gaan spelen als hij wil, en omdat school hier in de straat staat ga ik dadelijk gewoon naar school toe om dat zelf aan zoon te zeggen. Lief van die moeder.
Er kwam ook nog bericht van de belastingdienst, die willen nog wat stukken hebben. Prima, maar ik ben zo in de war dat ik niet weet waar ik moet beginnen.
Nu ga ik naar m'n zweefsio (fysiotherapeute die zweeftherapieën er bij doet) en dat wordt janken dat weet ik nu al. Ik heb ook maar weer een tube stesolid besteld, want als na grote stress er vooruitzicht is op het wegvallen van die stress dan wil ik nog wel eens een epileptische aanval krijgen in m'n slaap. En met die stesolid kan die aanval gestopt worden. Al 5 jaar aanvalsvrij maar ik voel 'm aankomen, ik voel de stress en ik kan 't niet stoppen.
In het zicht van de haven toch nog stranden, zo voelt het een beetje. It's always darkest before dawn, ik weet het. En uiteindelijk zal het allemaal best goed komen want zo'n advocaat belooft zoiets niet voor niets. Ook na dat mailtje is er nog contact geweest trouwens en het is allemaal hosanna en positief.
Maar ik kan niet meer. Ik ben op. Ik wil de dekens over m'n hoofd trekken en wakker worden als het afgehandeld is.
Iets anders
vrijdag 14 mei 2010 om 11:48
quote:hiltje schreef op 13 mei 2010 @ 19:42:
Babsjuh. Ik woon niet ver bij je vandaan. En ik kan zaterdag best jullie rijden!
Heb je een (niet herkenbaar) email adres voor me? Of vraag via de angel mijn mail adres!
Liefs Hiltje!
Wow.... wat ontzettend lief van je Hiltje!!!!
Inmiddels gaat het hier gelukkig al wel wat beter, en m'n oom en tante hebben een schema opgezet dat de een ons komt halen en de ander ons weer thuisbrengt als ik zelf niet kan rijden. Dus we gaan zaterdag!!!
Maar heel, heel, heel erg bedankt voor je lieve aanbod Hiltje!!!
Babsjuh. Ik woon niet ver bij je vandaan. En ik kan zaterdag best jullie rijden!
Heb je een (niet herkenbaar) email adres voor me? Of vraag via de angel mijn mail adres!
Liefs Hiltje!
Wow.... wat ontzettend lief van je Hiltje!!!!
Inmiddels gaat het hier gelukkig al wel wat beter, en m'n oom en tante hebben een schema opgezet dat de een ons komt halen en de ander ons weer thuisbrengt als ik zelf niet kan rijden. Dus we gaan zaterdag!!!
Maar heel, heel, heel erg bedankt voor je lieve aanbod Hiltje!!!
Iets anders
vrijdag 14 mei 2010 om 12:02
quote:Babsjuh schreef op 14 mei 2010 @ 11:48:
[...]
Wow.... wat ontzettend lief van je Hiltje!!!!
Inmiddels gaat het hier gelukkig al wel wat beter, en m'n oom en tante hebben een schema opgezet dat de een ons komt halen en de ander ons weer thuisbrengt als ik zelf niet kan rijden. Dus we gaan zaterdag!!!
Maar heel, heel, heel erg bedankt voor je lieve aanbod Hiltje!!!
Anytime, baby .
Zit voorlopig nog thuis te herstellen en het gaat de laatste 2 weken echt veel beter met me, dus heb ook energie om anderen te helpen als het zo ad hoc eens uitkomt.
Veel plezier morgen bij je moeder!!!
[...]
Wow.... wat ontzettend lief van je Hiltje!!!!
Inmiddels gaat het hier gelukkig al wel wat beter, en m'n oom en tante hebben een schema opgezet dat de een ons komt halen en de ander ons weer thuisbrengt als ik zelf niet kan rijden. Dus we gaan zaterdag!!!
Maar heel, heel, heel erg bedankt voor je lieve aanbod Hiltje!!!
Anytime, baby .
Zit voorlopig nog thuis te herstellen en het gaat de laatste 2 weken echt veel beter met me, dus heb ook energie om anderen te helpen als het zo ad hoc eens uitkomt.
Veel plezier morgen bij je moeder!!!
