Psyche
alle pijlers
Darkest before dawn
woensdag 6 januari 2010 om 10:49
Begin 2007 heb ik een zwaar auto-ongeluk gehad waar ik chronisch letsel aan heb overgehouden, ben afgekeurd, vaste fijne baan weg, eigen bedrijven in opstartfase weg, financiele onzekerheid deed z'n intrede.
Bijna 3 jaar lang hield ik me vast aan revalidatie, aan de kick van koopjesjagen en zo goedkoop mogelijk een maaltijd op tafel zetten, èn de gedachte dat er ooit, op enig moment, een zak met geld van de tegenpartij zou komen om de financiele onzekerheid een halt toe te roepen of in ieder geval te verminderen.
Oudjaarsdag kreeg ik op de valreep nog een mailtje van m'n advocaat dat de tegenpartij accoord is met het voorgestelde schadebedrag en dat e.e.a. qua papierwinkel nog afgehandeld zou worden maar dan zijn we klaar. Eindelijk!!!
En in plaats van beter, gaat het sinds die dag alleen maar slechter. Ik ben in aan het storten. Ik kan niet meer. M'n man idem. Die heeft (mede door de stress n.a.v. mijn ongeluk maar dat is echt niet de hoofdoorzaak, dat weten we ook wel) een klein herseninfarct gehad en daar clusterhoofdpijn aan over gehouden.
6 weken geleden waren we gestopt met roken. En met blowen (gebruikten we allebei als pijnstilling op doktersadvies). En ik heb er niet af kunnen blijven, van die sigaretten. Gisteren aan man opgebiecht dat ik de afgelopen dagen zo vaak de hond uitliet om dan stiekem een sigaret te kunnen roken. Man biechtte op dat hij die tijd gebruikte om er stiekem ook een op te steken. We konden er om lachen en stoppen weer met roken.
Maar nu... we hebben allebei niet geslapen vannacht. Heb zojuist de speelafspraak van zoon voor vanmiddag hier thuis afgebeld, ik trek het niet. Zoon mag daar gaan spelen als hij wil, en omdat school hier in de straat staat ga ik dadelijk gewoon naar school toe om dat zelf aan zoon te zeggen. Lief van die moeder.
Er kwam ook nog bericht van de belastingdienst, die willen nog wat stukken hebben. Prima, maar ik ben zo in de war dat ik niet weet waar ik moet beginnen.
Nu ga ik naar m'n zweefsio (fysiotherapeute die zweeftherapieën er bij doet) en dat wordt janken dat weet ik nu al. Ik heb ook maar weer een tube stesolid besteld, want als na grote stress er vooruitzicht is op het wegvallen van die stress dan wil ik nog wel eens een epileptische aanval krijgen in m'n slaap. En met die stesolid kan die aanval gestopt worden. Al 5 jaar aanvalsvrij maar ik voel 'm aankomen, ik voel de stress en ik kan 't niet stoppen.
In het zicht van de haven toch nog stranden, zo voelt het een beetje. It's always darkest before dawn, ik weet het. En uiteindelijk zal het allemaal best goed komen want zo'n advocaat belooft zoiets niet voor niets. Ook na dat mailtje is er nog contact geweest trouwens en het is allemaal hosanna en positief.
Maar ik kan niet meer. Ik ben op. Ik wil de dekens over m'n hoofd trekken en wakker worden als het afgehandeld is.
Bijna 3 jaar lang hield ik me vast aan revalidatie, aan de kick van koopjesjagen en zo goedkoop mogelijk een maaltijd op tafel zetten, èn de gedachte dat er ooit, op enig moment, een zak met geld van de tegenpartij zou komen om de financiele onzekerheid een halt toe te roepen of in ieder geval te verminderen.
Oudjaarsdag kreeg ik op de valreep nog een mailtje van m'n advocaat dat de tegenpartij accoord is met het voorgestelde schadebedrag en dat e.e.a. qua papierwinkel nog afgehandeld zou worden maar dan zijn we klaar. Eindelijk!!!
En in plaats van beter, gaat het sinds die dag alleen maar slechter. Ik ben in aan het storten. Ik kan niet meer. M'n man idem. Die heeft (mede door de stress n.a.v. mijn ongeluk maar dat is echt niet de hoofdoorzaak, dat weten we ook wel) een klein herseninfarct gehad en daar clusterhoofdpijn aan over gehouden.
6 weken geleden waren we gestopt met roken. En met blowen (gebruikten we allebei als pijnstilling op doktersadvies). En ik heb er niet af kunnen blijven, van die sigaretten. Gisteren aan man opgebiecht dat ik de afgelopen dagen zo vaak de hond uitliet om dan stiekem een sigaret te kunnen roken. Man biechtte op dat hij die tijd gebruikte om er stiekem ook een op te steken. We konden er om lachen en stoppen weer met roken.
Maar nu... we hebben allebei niet geslapen vannacht. Heb zojuist de speelafspraak van zoon voor vanmiddag hier thuis afgebeld, ik trek het niet. Zoon mag daar gaan spelen als hij wil, en omdat school hier in de straat staat ga ik dadelijk gewoon naar school toe om dat zelf aan zoon te zeggen. Lief van die moeder.
Er kwam ook nog bericht van de belastingdienst, die willen nog wat stukken hebben. Prima, maar ik ben zo in de war dat ik niet weet waar ik moet beginnen.
Nu ga ik naar m'n zweefsio (fysiotherapeute die zweeftherapieën er bij doet) en dat wordt janken dat weet ik nu al. Ik heb ook maar weer een tube stesolid besteld, want als na grote stress er vooruitzicht is op het wegvallen van die stress dan wil ik nog wel eens een epileptische aanval krijgen in m'n slaap. En met die stesolid kan die aanval gestopt worden. Al 5 jaar aanvalsvrij maar ik voel 'm aankomen, ik voel de stress en ik kan 't niet stoppen.
In het zicht van de haven toch nog stranden, zo voelt het een beetje. It's always darkest before dawn, ik weet het. En uiteindelijk zal het allemaal best goed komen want zo'n advocaat belooft zoiets niet voor niets. Ook na dat mailtje is er nog contact geweest trouwens en het is allemaal hosanna en positief.
Maar ik kan niet meer. Ik ben op. Ik wil de dekens over m'n hoofd trekken en wakker worden als het afgehandeld is.
Iets anders
vrijdag 22 januari 2010 om 11:42
Maandag dus van advocaat gehoord dat alles was doorgestuurd. En vanaf dinsdag begon man zijn offensief:"Heb je al wat gehoord?" Ehmz... nee? Zal allemaal nog wel in de post zitten he...
Woensdag:"Nog niks? Moeten we advocaat niet even bellen anders?" Joh, take a chill-pill of zo! Iedere dag aan de telefoon hangen gaat 't niet sneller van in dit stadium hoor!
Donderdag:"Ga je advocaat nog bellen vandaag?" Dacht 't niet... met een beetje mazzel ligt 't net allemaal bij verzekeraar op 't bureau, voor het bij zo'n groot concern door de postkamer is en op 't juiste bureau ligt, kan soms een paar dagen duren.
Vanmorgen:"Ik vind echt dat je advocaat even moet bellen nu hoor!" *hele diepe zucht* Ik ga die man nu echt niet bellen, die wéét hoe onze situatie is en in de afgelopen jaren is gebleken dat als er IEMAND is die zich onze situatie aantrekt èn zich hard maakt om het op te lossen, dan is dat advocaat wel! Ik ga hem niet aan z'n kop zeuren! Niet als hij maandag de stukken doorgestuurd heeft en het nu vrijdag is!
En weer die puppy-ogen he.... I'm a sucker for puppy eyes.... Compromis gevonden: ik mail advocaat wel, dan kan hij lekker tussendoor kijken hoe het er voor staat zonder dat ik 'm aan z'n kop zeur.
Wat denk je? Per kerende ping zo ongeveer mail terug van advocaat dat hij gelijk verzekeraar zou gaan bellen! Man blij, ik blij, mijn beurt om koffie te gaan halen. Ik kom terug met de koffie, kijk nou zeg! Weer een mailtje van advocaat! Die had dus al gebeld met verzekeraar, behandelaar had vanmorgen stukken op z'n bureau gekregen, meteen ondertekend èn de betaling gedaan!!! Met 3 werkdagen moet het geld op onze rekening staan!!!
Moest hééél hard lachen net toen ik het topic over eigenwijze mannen zag.... Weet niet wie er bij ons nu het eigenwijst is...
Maar ik klets er mooi omheen, maarre.... De zon komt op!!! En ik weet me nu even geen raad met mezelf...
Twijfel... hebben ze wel het goede rekeningnummer? Ja, ik heb eerder voorschotten gehad. Maar de helft van die voorschotten is eerst op iemand anders' bankrekening terecht gekomen, want zó geautomatiseerd is die verzekeraar kennelijk ook niet (en 't is nog wel een bank-schuine-streep-verzekeraar, hilarisch toch?). Neiging is heel groot om nu te bellen of ze 't goede nummer gebruikt hebben, maar denk dat ik díe neiging maar moet bedwingen, puppy eyes of niet...
We lagen net in een deuk, zaten een ander "rampscenario" te bedenken: ik log nu zo vaak in om m'n saldo te checken de laatste dagen, en dan komt er "ineens" zo'n groot bedrag binnen. Als er maar niet allerlei alarmbellen afgaan bij de bank en ze "voor de zekerheid en om fraude te voorkomen" de rekening gaan blokkeren...
Nee, dat zal allemaal wel goed komen nu. Tot dusver is 2010 MIJN jaar, ONS jaar, dit komt ook goed...
Woensdag:"Nog niks? Moeten we advocaat niet even bellen anders?" Joh, take a chill-pill of zo! Iedere dag aan de telefoon hangen gaat 't niet sneller van in dit stadium hoor!
Donderdag:"Ga je advocaat nog bellen vandaag?" Dacht 't niet... met een beetje mazzel ligt 't net allemaal bij verzekeraar op 't bureau, voor het bij zo'n groot concern door de postkamer is en op 't juiste bureau ligt, kan soms een paar dagen duren.
Vanmorgen:"Ik vind echt dat je advocaat even moet bellen nu hoor!" *hele diepe zucht* Ik ga die man nu echt niet bellen, die wéét hoe onze situatie is en in de afgelopen jaren is gebleken dat als er IEMAND is die zich onze situatie aantrekt èn zich hard maakt om het op te lossen, dan is dat advocaat wel! Ik ga hem niet aan z'n kop zeuren! Niet als hij maandag de stukken doorgestuurd heeft en het nu vrijdag is!
En weer die puppy-ogen he.... I'm a sucker for puppy eyes.... Compromis gevonden: ik mail advocaat wel, dan kan hij lekker tussendoor kijken hoe het er voor staat zonder dat ik 'm aan z'n kop zeur.
Wat denk je? Per kerende ping zo ongeveer mail terug van advocaat dat hij gelijk verzekeraar zou gaan bellen! Man blij, ik blij, mijn beurt om koffie te gaan halen. Ik kom terug met de koffie, kijk nou zeg! Weer een mailtje van advocaat! Die had dus al gebeld met verzekeraar, behandelaar had vanmorgen stukken op z'n bureau gekregen, meteen ondertekend èn de betaling gedaan!!! Met 3 werkdagen moet het geld op onze rekening staan!!!
Moest hééél hard lachen net toen ik het topic over eigenwijze mannen zag.... Weet niet wie er bij ons nu het eigenwijst is...
Maar ik klets er mooi omheen, maarre.... De zon komt op!!! En ik weet me nu even geen raad met mezelf...
Twijfel... hebben ze wel het goede rekeningnummer? Ja, ik heb eerder voorschotten gehad. Maar de helft van die voorschotten is eerst op iemand anders' bankrekening terecht gekomen, want zó geautomatiseerd is die verzekeraar kennelijk ook niet (en 't is nog wel een bank-schuine-streep-verzekeraar, hilarisch toch?). Neiging is heel groot om nu te bellen of ze 't goede nummer gebruikt hebben, maar denk dat ik díe neiging maar moet bedwingen, puppy eyes of niet...
We lagen net in een deuk, zaten een ander "rampscenario" te bedenken: ik log nu zo vaak in om m'n saldo te checken de laatste dagen, en dan komt er "ineens" zo'n groot bedrag binnen. Als er maar niet allerlei alarmbellen afgaan bij de bank en ze "voor de zekerheid en om fraude te voorkomen" de rekening gaan blokkeren...
Nee, dat zal allemaal wel goed komen nu. Tot dusver is 2010 MIJN jaar, ONS jaar, dit komt ook goed...
Iets anders
vrijdag 22 januari 2010 om 16:40
Helemaal super zeg
De angsten over juiste rekeningnummer enz. zijn helaas herkenbaar.
*zet puppy ogen op -hoe doe je dat?-*
Je kunt nog een mailtje aan de advocaat sturen waarin je hem verzoekt om zich ervan te verzekeren dat het naar het juiste rekeningnummer is geboekt. Het is niet heel gek, zeker niet als er in het verleden al geld naar verkeerde rekeningen is gegaan. Je zou het zelfs kunnen zien als de puntjes op de i.
De angsten over juiste rekeningnummer enz. zijn helaas herkenbaar.
*zet puppy ogen op -hoe doe je dat?-*
Je kunt nog een mailtje aan de advocaat sturen waarin je hem verzoekt om zich ervan te verzekeren dat het naar het juiste rekeningnummer is geboekt. Het is niet heel gek, zeker niet als er in het verleden al geld naar verkeerde rekeningen is gegaan. Je zou het zelfs kunnen zien als de puntjes op de i.
dinsdag 26 januari 2010 om 13:12
Pfffft..... het is er "nog steeds" niet. Lekker relatief natuurlijk, het is nu dinsdag en vrijdag halverwege de dag is er bij die verzekeraar op de knop "uitbetalen" gedrukt. Dus het kan echt ieder moment binnenkomen. Vanmorgen toch maar naar advocaat mailtje gestuurd over bankrekeningnummer. Weet niet goed waarom ik dat niet eerder heb gedaan, wilde 't onheil niet over me afroepen of zo denk ik.
Man en ik stuiteren door het huis sinds vrijdag. Huilbuien uit het niets, doen geen oog dicht, er komt niks uit onze handen. Wel veel windowshopping gedaan, en da's ook leuk!
Zoon is nu ziek. Of ziekjes. Heeft koorts (39,1), klaagt over "soms een beetje oorpijn" en "beetje duizelig maar niet altijd" en flinke hoofdpijn. Maar is heel alert, slaapt wel iets meer als anders maar niet overdreven veel, drinkt goed, eet matig en is tussen de bedrijven door gewoon echt vrolijk. Dus met wat extra knuffels, lekkere sapjes en wat sinasprilletjes komt dit wel weer goed. Heb de dokter nog niet gebeld, leek me niet nodig. Er heerst vanalles en nogwat op school momenteel, daar zal hij 't wel van opgepikt hebben.
Maar 't voelt ondertussen wel alsof Sinterklaas, de kerstman èn Gaston Starreveld allemaal tegelijk op bezoek zullen komen en niemand weet wanneer.... *stuiter*
Man en ik stuiteren door het huis sinds vrijdag. Huilbuien uit het niets, doen geen oog dicht, er komt niks uit onze handen. Wel veel windowshopping gedaan, en da's ook leuk!
Zoon is nu ziek. Of ziekjes. Heeft koorts (39,1), klaagt over "soms een beetje oorpijn" en "beetje duizelig maar niet altijd" en flinke hoofdpijn. Maar is heel alert, slaapt wel iets meer als anders maar niet overdreven veel, drinkt goed, eet matig en is tussen de bedrijven door gewoon echt vrolijk. Dus met wat extra knuffels, lekkere sapjes en wat sinasprilletjes komt dit wel weer goed. Heb de dokter nog niet gebeld, leek me niet nodig. Er heerst vanalles en nogwat op school momenteel, daar zal hij 't wel van opgepikt hebben.
Maar 't voelt ondertussen wel alsof Sinterklaas, de kerstman èn Gaston Starreveld allemaal tegelijk op bezoek zullen komen en niemand weet wanneer.... *stuiter*
Iets anders
dinsdag 26 januari 2010 om 17:51
Het is retespannend... en dat kan het nog wel even blijven. Eerlijk gezegd heb ik geen idee hoe je deze dagen door moet komen, dan gewoon maar erdoorheen komen en proberen rechtop te blijven staan. Jammer dat je met zoon ook niet even op stap kunt gaan om jezelf even los te maken van allerlei gepieker.
Beterschap voor hem..
Beterschap voor hem..
woensdag 27 januari 2010 om 04:28
Ik lig dus naast zoon in bed, want die is nog ziek en mag in ons bed "logeren". Zoon is rond half 3 wakker geworden met een opperbest humeur. Is aan het kwetteren en kletsen dat het een aard heeft. Ik probeer m'n geduld te bewaren en dank in gedachten God op m'n blote knietjes dat zij zo voorzienig is geweest om Disney channel 24 uur per dag uit te laten zenden hier.
Rond 4 uur, als ik net een beetje indommel, hoor ik zoon zeggen:"Hee papa!" en man fluistert wat terug. Ik doe heel hard m'n best om verder te slapen maar dat lukt niet want zoon schudt aan m'n arm. "Mama!! Wakker worden!" Ik wacht tot man ingrijpt want het kan nooit de bedoeling zijn dat ik op dit tijdstip wakker wordt gemaakt...
Maar in plaats daarvan voel ik hoe man aan mijn kant op de rand van het bed komt zitten en zachtjes "Poepie, wordt eens wakker..." in m'n oor fluistert.... Ik doe m'n ogen open, zie dat man 2 glazen in z'n hand heeft en een A4-tje. Ik kijk hem aan en hij knikt. M'n ogen worden groter en groter terwijl ik hem strak aan blijf kijken. "Is 't er?" vraag ik zachtjes. "Ja, het is er!"
Lieve mensen, ik proost met jullie en op jullie.
Zojuist is de rest van mijn leven begonnen. Een heel nieuwe start, met nieuwe mogelijkheden en onmogelijkheden, de onmogelijkheden zullen soms voor moeilijkheden zorgen en wie weet de mogelijkheden ook wel. Maar ik heb dat ongeluk overleefd en ik ben er nog. Ik heb de kans mogen krijgen op een nieuw begin en die ga ik met beide handen aangrijpen!!!
Dawn has arrived...
Rond 4 uur, als ik net een beetje indommel, hoor ik zoon zeggen:"Hee papa!" en man fluistert wat terug. Ik doe heel hard m'n best om verder te slapen maar dat lukt niet want zoon schudt aan m'n arm. "Mama!! Wakker worden!" Ik wacht tot man ingrijpt want het kan nooit de bedoeling zijn dat ik op dit tijdstip wakker wordt gemaakt...
Maar in plaats daarvan voel ik hoe man aan mijn kant op de rand van het bed komt zitten en zachtjes "Poepie, wordt eens wakker..." in m'n oor fluistert.... Ik doe m'n ogen open, zie dat man 2 glazen in z'n hand heeft en een A4-tje. Ik kijk hem aan en hij knikt. M'n ogen worden groter en groter terwijl ik hem strak aan blijf kijken. "Is 't er?" vraag ik zachtjes. "Ja, het is er!"
Lieve mensen, ik proost met jullie en op jullie.
Zojuist is de rest van mijn leven begonnen. Een heel nieuwe start, met nieuwe mogelijkheden en onmogelijkheden, de onmogelijkheden zullen soms voor moeilijkheden zorgen en wie weet de mogelijkheden ook wel. Maar ik heb dat ongeluk overleefd en ik ben er nog. Ik heb de kans mogen krijgen op een nieuw begin en die ga ik met beide handen aangrijpen!!!
Dawn has arrived...
Iets anders
woensdag 27 januari 2010 om 16:11
Dank je Sarah!!!
Ik las net terug wat ik vannacht had geschreven onder invloed van enorm slaapgebrek, bergen stress en spanning en een meer dan flinke borrel en begon zelf te snotteren...
Nog wel een paar uurtjes geslapen vanochtend, en toen naar zweefsio. Met een flinke bos bloemen. "Een gezonde geest in een gezond lichaam" dat is waar zij naar streeft en jongens... als ik haar niet had gehad de afgelopen jaren... En zo zijn er meer, mensen die gesteund hebben, praatpaal geweest zijn, en allemaal ga ik ze bedanken. En ook aan het forum heb ik heel veel gehad. Met de consternatie die er af en toe is kan ik even lekker los soms (voor mijn doen dan he ) en dat is ook lekker. Maar mijn verhaal hier kwijt kunnen, meeschrijven op andere topics, m'n gedachten verzetten. Ben wel zo realistisch dat ik wel zonder het forum had gekund als het er niet was geweest, maar het is er wel en daar heb ik heel veel aan gehad.
Vanmiddag hebben man en ik betalingen zitten doen, deurwaarders gebeld, kredieten ingelost en in laten trekken en we zijn nu klaar. En er is nog een best hoopje geld over. Onwennig zaten we elkaar net aan te kijken: echt geen rekening over het hoofd gezien? Niks vergeten? Echt niet? Is het echt klaar? Wow.... En we hadden net de smaak te pakken
Geen idee wat ik morgen ga doen. Heb al online wat windowshopping gedaan maar zul je altijd zien: niks leuks kunnen vinden!! Ja, een nieuwe kattenbak
Ga nu zoon helpen met z'n racebaan verder op te bouwen en dan eens kijken wat we vanavond gaan eten. Misschien gaan we wel lekker duur naar de Mac of Burger King
Ik las net terug wat ik vannacht had geschreven onder invloed van enorm slaapgebrek, bergen stress en spanning en een meer dan flinke borrel en begon zelf te snotteren...
Nog wel een paar uurtjes geslapen vanochtend, en toen naar zweefsio. Met een flinke bos bloemen. "Een gezonde geest in een gezond lichaam" dat is waar zij naar streeft en jongens... als ik haar niet had gehad de afgelopen jaren... En zo zijn er meer, mensen die gesteund hebben, praatpaal geweest zijn, en allemaal ga ik ze bedanken. En ook aan het forum heb ik heel veel gehad. Met de consternatie die er af en toe is kan ik even lekker los soms (voor mijn doen dan he ) en dat is ook lekker. Maar mijn verhaal hier kwijt kunnen, meeschrijven op andere topics, m'n gedachten verzetten. Ben wel zo realistisch dat ik wel zonder het forum had gekund als het er niet was geweest, maar het is er wel en daar heb ik heel veel aan gehad.
Vanmiddag hebben man en ik betalingen zitten doen, deurwaarders gebeld, kredieten ingelost en in laten trekken en we zijn nu klaar. En er is nog een best hoopje geld over. Onwennig zaten we elkaar net aan te kijken: echt geen rekening over het hoofd gezien? Niks vergeten? Echt niet? Is het echt klaar? Wow.... En we hadden net de smaak te pakken
Geen idee wat ik morgen ga doen. Heb al online wat windowshopping gedaan maar zul je altijd zien: niks leuks kunnen vinden!! Ja, een nieuwe kattenbak
Ga nu zoon helpen met z'n racebaan verder op te bouwen en dan eens kijken wat we vanavond gaan eten. Misschien gaan we wel lekker duur naar de Mac of Burger King
Iets anders
!
vrijdag 29 januari 2010 om 21:30
We hebben heerlijk frietjes gegeten, gewoon van de snackbar
Gisteren zijn we naar Ikea geweest. Zoon is weer beter, die is weer gewoon naar school gegaan. Man en ik waren dus lekker samen. We hebben een heerlijk nieuw donzen dekbed, wat kleine keukenspulletjes en een speeltunneltje voor de katten gekocht.
Wat heb ik lekker geslapen vannacht zeg!
En vandaag een nieuwe computer gekocht: Packard Bell One Two. Ik zit nu met een pen op het beeldscherm te schrijven, is een pc met touchscreen. Wel even wennen maar erg leuk en vooral een lekker snelle machine weer. Hopelijk kan ik met dat beeldscherm t.z.t. iets van een studie oppakken. Ik kan beter en makkelijker van houding wisselen op deze manier.
Maar naast de verwennerij overheerst toch echt het gevoel van opluchting, weer verder kunnen, eindelijk verder kunnen ook. Zit wel nog te wachten op „de grote huilbui", het grote besef. Ik weetniet of die klap nog komt, het is net of ik harder ben geworden, veel en veel harder.
Ach, ik ga het allemaal wel meemaken! Eerst Disney en dan de rest van de wereld!
Gisteren zijn we naar Ikea geweest. Zoon is weer beter, die is weer gewoon naar school gegaan. Man en ik waren dus lekker samen. We hebben een heerlijk nieuw donzen dekbed, wat kleine keukenspulletjes en een speeltunneltje voor de katten gekocht.
Wat heb ik lekker geslapen vannacht zeg!
En vandaag een nieuwe computer gekocht: Packard Bell One Two. Ik zit nu met een pen op het beeldscherm te schrijven, is een pc met touchscreen. Wel even wennen maar erg leuk en vooral een lekker snelle machine weer. Hopelijk kan ik met dat beeldscherm t.z.t. iets van een studie oppakken. Ik kan beter en makkelijker van houding wisselen op deze manier.
Maar naast de verwennerij overheerst toch echt het gevoel van opluchting, weer verder kunnen, eindelijk verder kunnen ook. Zit wel nog te wachten op „de grote huilbui", het grote besef. Ik weetniet of die klap nog komt, het is net of ik harder ben geworden, veel en veel harder.
Ach, ik ga het allemaal wel meemaken! Eerst Disney en dan de rest van de wereld!
Iets anders
vrijdag 5 februari 2010 om 22:41
Oh lieve mensen.... We lachen en we zingen en we maken grapjes!!! Zoals ik al jaren tegen zoon zeg die af en toe last heeft van weltschmertz:"Het leven is mooi. Niet altijd makkelijk, wie dat zegt heeft het mis, maar uiteindelijk is het leven hartstikke mooi!"
"De grote huilbui" is (nog) niet gekomen. Wel paniekmomentjes, dat ik het idee had dat het geld door m'n handen heen glipte, dat er niks over zou blijven. Het is ook hard gegaan, maar schulden, achterstallige rekeningen en wat echt noodzakelijke dingen is geen verspilling, en het is ook loze paniek van mijn kant. Nee, alles loopt volgens plan.
Wel heb ik veel pijn weer nu, maar dat heeft met ontspanning te maken. De pijn zit bij mij in spieren voornamelijk en die waren toch weer gaan verkrampen. Maar ook dat komt helemaal goed!
Man begint weer practical jokes uit te halen... En ik ben het slachtoffer. Maar ik lach er net zo hard om als hij, misschien nog wel harder
En zoon is zó gegroeid! Niet alleen zijn z'n broeken weer te kort, maar mensenkinderen wat is dat kind geestelijk hard aan het groeien zeg! Net of bij hem de rem daar vanaf is nu bij ons de spanningen weggevallen zijn. Heerlijk!
Van de weeromstuit is wel onze hond ziek geworden. De arme ziel. Een paar dagen niks als diarree en overgeven, uiteindelijk was z'n achterwerk zó rauw dat hij daar bloedingen kreeg. Goed contact met de dierenarts gehouden, en omdat het beessie geen koorts had en wel bleef drinken waren medicijnen niet te adviseren. Dit ras heeft nogal wat ingebouwde mankementen zeg maar, waaronder zwakke nieren, dus als er geen chemicaliën in hoeven dan liever niet. Maar sinds vandaag is onze lieve hond weer helemaal de oude. Ook hij rent en springt en kwispelt! Zingen doettie gelukkig niet
En vanavond heeft man gevraagd of ik op valentijnsdag opnieuw met hem wil trouwen Heel cheesy, in Vegas-stijl met plastic bloemen en een verkleedkistjurk met grote hoed gaan we die dag "trouwen voor 1 dag". Kind en ouders er bij, helemaal geweldig!
"De grote huilbui" is (nog) niet gekomen. Wel paniekmomentjes, dat ik het idee had dat het geld door m'n handen heen glipte, dat er niks over zou blijven. Het is ook hard gegaan, maar schulden, achterstallige rekeningen en wat echt noodzakelijke dingen is geen verspilling, en het is ook loze paniek van mijn kant. Nee, alles loopt volgens plan.
Wel heb ik veel pijn weer nu, maar dat heeft met ontspanning te maken. De pijn zit bij mij in spieren voornamelijk en die waren toch weer gaan verkrampen. Maar ook dat komt helemaal goed!
Man begint weer practical jokes uit te halen... En ik ben het slachtoffer. Maar ik lach er net zo hard om als hij, misschien nog wel harder
En zoon is zó gegroeid! Niet alleen zijn z'n broeken weer te kort, maar mensenkinderen wat is dat kind geestelijk hard aan het groeien zeg! Net of bij hem de rem daar vanaf is nu bij ons de spanningen weggevallen zijn. Heerlijk!
Van de weeromstuit is wel onze hond ziek geworden. De arme ziel. Een paar dagen niks als diarree en overgeven, uiteindelijk was z'n achterwerk zó rauw dat hij daar bloedingen kreeg. Goed contact met de dierenarts gehouden, en omdat het beessie geen koorts had en wel bleef drinken waren medicijnen niet te adviseren. Dit ras heeft nogal wat ingebouwde mankementen zeg maar, waaronder zwakke nieren, dus als er geen chemicaliën in hoeven dan liever niet. Maar sinds vandaag is onze lieve hond weer helemaal de oude. Ook hij rent en springt en kwispelt! Zingen doettie gelukkig niet
En vanavond heeft man gevraagd of ik op valentijnsdag opnieuw met hem wil trouwen Heel cheesy, in Vegas-stijl met plastic bloemen en een verkleedkistjurk met grote hoed gaan we die dag "trouwen voor 1 dag". Kind en ouders er bij, helemaal geweldig!
Iets anders
maandag 8 februari 2010 om 11:38
quote:mamzelle schreef op 05 februari 2010 @ 23:40:
Wat klinkt het allemaal fijn
Kun je nu de angst voor een epileptische aanval achter je laten?
Nou.... vanmorgen in een knallende ruzie met man tot de conclusie moeten komen dat ik daar nog altijd doodsbenauwd voor ben...
Ik slaap 3 à 4 uur per nacht. Ga veel te laat naar bed en slaap dan heel onrustig. Overdag ga ik geregeld liggen, maar slaap dan ook niet echt, ben dan een beetje aan het dutten. Ben lekker aan het struisvogelen geweest, en vandaag pas echt er achter gekomen dat ik dus niet durf te gaan slapen.
Grote huilbui kwam dus vanmorgen, met die ruzie. Gelukkig was dit ook weer een enorm constructieve ruzie. Nog steeds niet leuk, ruzie maken, maar in dit geval levert het wel degelijk wat op. Man heeft m'n kop even tussen twee oren gezet zeg maar, en oh oh oh wat heeft hij gelijk!!! Tranen met tuiten gehuild, met van die gierende uithalen:"Maahaahaaarr ik prohohobeeheeheer echt wehehel om goed hier mee om te gaahaahaan.... " *sniksnotter*
En ja, ik haal alle trucjes uit de kast die ik ken, ben lief voor mezelf, gun mezelf dingen, koop een lekker parfum, zoek een leuke film uit, neem de tijd om te tutten. Maar als je tegelijkertijd je kop in het zand steekt over de reden waaròm je zo laat naar je nest gaat en niet slaapt.... Nja, schiet niet echt op he...
Enniehoe: man heeft huisarts vanmorgen gebeld, die belt voor half 2 terug. Ik ben niet zo van de uppers en downers en weet ik veel wat voor pillen. Ik geloof absoluut in de werking hoor, dat is het niet. Maar ik heb de afgelopen jaren al zoveel pillen geslikt, als ik spring dan rammel ik! Als 't niet perse moet, dan liever niet heb ik altijd gezegd.
Maar enorm slaapgebrek is geen lekkere combinatie met epilepsie natuurlijk. Dus moet die vicieuze cirkel doorbroken worden.
En terwijl ik dit zit te tikken belt de dokter. Ik krijg slaapmedicatie (lormetazepam als ik het goed heb) om een paar nachten goed te kunnen slapen en idd die vicieuze cirkel te doorbreken. Dus als iemand me vanavond na pak 'm beet 22 uur nog op 't forum rond ziet zwerven: schop me naar bed!
Pffft.... wat een begin van de week. Maar 't is allemaal voor het goeie doel.
Wat klinkt het allemaal fijn
Kun je nu de angst voor een epileptische aanval achter je laten?
Nou.... vanmorgen in een knallende ruzie met man tot de conclusie moeten komen dat ik daar nog altijd doodsbenauwd voor ben...
Ik slaap 3 à 4 uur per nacht. Ga veel te laat naar bed en slaap dan heel onrustig. Overdag ga ik geregeld liggen, maar slaap dan ook niet echt, ben dan een beetje aan het dutten. Ben lekker aan het struisvogelen geweest, en vandaag pas echt er achter gekomen dat ik dus niet durf te gaan slapen.
Grote huilbui kwam dus vanmorgen, met die ruzie. Gelukkig was dit ook weer een enorm constructieve ruzie. Nog steeds niet leuk, ruzie maken, maar in dit geval levert het wel degelijk wat op. Man heeft m'n kop even tussen twee oren gezet zeg maar, en oh oh oh wat heeft hij gelijk!!! Tranen met tuiten gehuild, met van die gierende uithalen:"Maahaahaaarr ik prohohobeeheeheer echt wehehel om goed hier mee om te gaahaahaan.... " *sniksnotter*
En ja, ik haal alle trucjes uit de kast die ik ken, ben lief voor mezelf, gun mezelf dingen, koop een lekker parfum, zoek een leuke film uit, neem de tijd om te tutten. Maar als je tegelijkertijd je kop in het zand steekt over de reden waaròm je zo laat naar je nest gaat en niet slaapt.... Nja, schiet niet echt op he...
Enniehoe: man heeft huisarts vanmorgen gebeld, die belt voor half 2 terug. Ik ben niet zo van de uppers en downers en weet ik veel wat voor pillen. Ik geloof absoluut in de werking hoor, dat is het niet. Maar ik heb de afgelopen jaren al zoveel pillen geslikt, als ik spring dan rammel ik! Als 't niet perse moet, dan liever niet heb ik altijd gezegd.
Maar enorm slaapgebrek is geen lekkere combinatie met epilepsie natuurlijk. Dus moet die vicieuze cirkel doorbroken worden.
En terwijl ik dit zit te tikken belt de dokter. Ik krijg slaapmedicatie (lormetazepam als ik het goed heb) om een paar nachten goed te kunnen slapen en idd die vicieuze cirkel te doorbreken. Dus als iemand me vanavond na pak 'm beet 22 uur nog op 't forum rond ziet zwerven: schop me naar bed!
Pffft.... wat een begin van de week. Maar 't is allemaal voor het goeie doel.
Iets anders
maandag 8 februari 2010 om 21:13
Heeft je man dan ook precies ruzie gemaakt over je slaapgedrag?
Een paar dagen van die pillen kan geen kwaad, ik hoop dat het helpt.
Wel jammer dat het knallende ruzie was.
Ik kan me voorstellen dat je niet zit te wachten op een aanval, aan de andere kant zou je na een aanval mss weer een poos aanvalsvrij zijn?
Een paar dagen van die pillen kan geen kwaad, ik hoop dat het helpt.
Wel jammer dat het knallende ruzie was.
Ik kan me voorstellen dat je niet zit te wachten op een aanval, aan de andere kant zou je na een aanval mss weer een poos aanvalsvrij zijn?
