Depressietopic - deel 2

31-05-2020 19:28 1259 berichten
Veel mensen op het forum (en daarbuiten) kampen met (de gevolgen van) depressie.
Een depressie is iets anders dan een dip of een paar dagen niet lekker in je vel. Depressie is een ziekte die je hele leven kan beheersen. Hoe ga jij ermee om? Hoe kom je je dagen door?
Dit topic is voor iedereen die een depressie heeft of heeft gehad, en voor iedereen die iemand kent met een depressie en daarover wil praten.
Voel je welkom!

Dit is deel 2. We komen hier vandaan: viewtopic.php?f=16&t=437997&p=29631642&start=#p29631642
Alle reacties Link kopieren Quote
Even een meedenkvraag van mij.

Ik had vorige week geschreven dat ik huilend weg was gegaan van mijn vrijwilligers werk ivm een opmerking van een andere vrijwilligster. En gisteren werd er medegedeeld, door de coördinator, dat de desbetreffende persoon per direct stopt met het vrijwilligerswerk. Voel mij er zo beroerd onder. Ik heb bewust nog nergens op gereageerd de andere medevrijwilligsters waren er best ontdaan van.

Het geeft zo een onrust bij mij en dat kan niet de bedoeling zijn. Ben juist begonnen met die 3 uurtjes om de 2 weken om weer een beetje op te krabbelen en kijken hoe ik met tijdsdruk omga en werk gerelateerde situaties. Ik ga deze week nog een gesprek aan met de coördinator en denk er aan om te stoppen. Wat is wijsheid hierin? Zit ook nog nl met bezwaar WIA wat ook al zoveel onrust geeft.

Sorry dat ik even niet op andere post reageer!
Alle reacties Link kopieren Quote
Vlinder waarom voel jij je er rot onder?

Ik zou nergens op reageren en je eigen plan trekken.

Daantje dikke knuffel. Ik hoop dat de nieuwe aanwinst net zn knuffel word als die ik hier heb rond lopen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dank je wel. Dat hoop ik ook zo.
Alle reacties Link kopieren Quote
@Vlinder: Waarom voel jij je er rot onder dat zij stopt? Zij stopt toch niet vanwege jou neem ik aan? En ook al zou dat wel zo zijn, dan is dat haar keuze.
Het lijkt me sowieso goed om te bespreken met je coördinator hoe je je voelt. Dit traject is toch ook bedoeld om goede ervaringen op te doen? Om weer te kijken of het werken lukt? Schijnbaar is het nog te veel voor je, ik zou dit zeker aankaarten! :hug:

@Daantje: Wat rot van je kat. Ik weet hoeveel een dier voor je kan betekenen. Zelf had ik het met mijn hond. We hadden echt een speciale band en hij was er altijd voor mij. Hij is in 2018 weggevallen en ik ben toen in hele zware depressie gekomen met angsten en voor mij hoefde het ook niet meer. Al mijn veiligheid was weg, want die schreef ik toe aan hem. Nu is het weer de tijd van het jaar dat hij is overleden en ik heb nog steeds paniek in deze tijd. Hele jaar gaat het goed, behalve nu.. Dus ik kan me heel goed inbeelden hoe zwaar het voor je moet zijn op dit moment. Sterkte :hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Shiverrr schreef:
15-12-2021 16:10


@Daantje: Wat rot van je kat. Ik weet hoeveel een dier voor je kan betekenen. Zelf had ik het met mijn hond. We hadden echt een speciale band en hij was er altijd voor mij. Hij is in 2018 weggevallen en ik ben toen in hele zware depressie gekomen met angsten en voor mij hoefde het ook niet meer. Al mijn veiligheid was weg, want die schreef ik toe aan hem. Nu is het weer de tijd van het jaar dat hij is overleden en ik heb nog steeds paniek in deze tijd. Hele jaar gaat het goed, behalve nu.. Dus ik kan me heel goed inbeelden hoe zwaar het voor je moet zijn op dit moment. Sterkte :hug:
Dat klinkt ook heftig zeg. Ik denk dat een hond vaak nog een sterkere band heeft met het baasje. Katten zijn toch wat meer op zichzelf. Heb je wel weer een hond genomen daarna? Het is morgen 6 weken geleden en kan nog steeds niet geloven dat ze er niet meer is. Ik heb het gevoel dat er een ledemaat van me afgehakt is. Ik heb al niks met de kerst en nu heb ik er helemaal geen zin in. Maar ik doe wel mee met alles, maar kijk erg uit na de weken erna.
Alle reacties Link kopieren Quote
Daantje1970 schreef:
16-12-2021 11:56
Dat klinkt ook heftig zeg. Ik denk dat een hond vaak nog een sterkere band heeft met het baasje. Katten zijn toch wat meer op zichzelf. Heb je wel weer een hond genomen daarna? Het is morgen 6 weken geleden en kan nog steeds niet geloven dat ze er niet meer is. Ik heb het gevoel dat er een ledemaat van me afgehakt is. Ik heb al niks met de kerst en nu heb ik er helemaal geen zin in. Maar ik doe wel mee met alles, maar kijk erg uit na de weken erna.

@ Daantje en @ Shiverrr

Het verliezen van een huisdier is één van de meest traumatische dingen die je kunt overkomen. Ze oordelen niet, zijn er altijd voor je en zijn gek op je. Kat of hond maakt niet zoveel uit als ik jou zo hoor Daantje.

Ikzelf heb 2 maanden lopen te huilen toen ik 5 jaar geleden mijn hond moest laten inslapen en heb dan ook vrij snel weer een nieuwe pup gezocht. Voor mijn man voelde het te snel maar het voelde zó leeg in mijn hart en het huis, dat zou mijn overleden maatje nooit hebben gewild.

Gelukkig leek onze nieuwe pup qua karakter èn uiterlijk niets op onze vorige hond maar bracht wel net zoveel liefde, troost en vrolijkheid mee. Nu hij 4 jaar is is hij ook nèt zo empathisch geworden.

Onze eerste boxer heeft trouwens altijd nog een plek in mijn hart èn in mijn huis; op een mooie plek in de woonkamer hangt een schilderij van hem met daaronder een klein tafeltje met zijn halsband, z'n favo speeltje, een mooie foto van ons samen èn een pootafdruk van hem. Daarnaast staat een joekel van een Monsteraplant die opgekweekt is met potaarde gemengd met al zijn as en het geweldig doet. Zo is hij toch nog een beetje bij ons.

Dus ik denk dat ik weet hoe jullie je voelen. Zeker jij Daantje, waarbij het nog zo vers is. Probeer de kerst door te komen door je te verheugen op je nieuwe kitten. :cat: Misschien alvast wat leuke spulletjes kopen, een mooi halsbandje en zo en leg dat dan ergens neer waar je er steeds naar kunt kijken. En Shiverrrr, ik vroeg me ook af of je wel eens een nieuwe hond hebt overwogen?

Jullie allebei iig veel sterkte gewenst en een dikke knuffel❣
:there: :hug:
madnessfan67 wijzigde dit bericht op 16-12-2021 14:34
Reden: Toevoeging feiten
2.83% gewijzigd
Live is a lemon and I want my money back!
Alle reacties Link kopieren Quote
Ach wat mooi, die herinneringen. De as van mijn kat staat bij de as van mijn vorige kat, waar ook foto's van mijn overleden katten hangen. Verder heb ik nu een foto op de vensterbank in de keuken staan en ik heb een kussen laten maken, ze zit dus ook op de bank. In het begin schrok ik er soms van, zo echt lijkt het.

Toen ik mijn vorige kat moest laten inslapen, waren er binnen een week 2 kittens. Degene die ik nu heb en haar zusje die er nu helaas niet meer is. Als degene die ik nu nog heb er niet zou zijn geweest, hadden er allang weer 2 rondgelopen. Maar dat kan ik haar niet aandoen. Ook zij heeft even haar rust nodig. Ze is ook wel wat meer aanwezig nu, dat vind ik wel fijn. Alleen het bij me slapen, dat doet zij niet.

Heb inmiddels een kussentje en een dekentje voor de nieuwe poes gekocht. Komt nog een harnasje, want ik wil niet dat ze ontsnapt. Krijg gelukkig veel updates van de plek waar ze nu zit, altijd leuk om naar te kijken.

Veel mensen zeggen het was maar een kat, maar voor mij was ze veel meer dan een kat. Voor mij was ze een kind. Sommige mensen noemen zich poezenmoeder, zo voel ik het niet. Ik voel me geen moeder van de katten, maar ze voelen wel als mijn kinderen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn katten zijn mijn kinderen. Mensen die roepen het was maar een kat kunnen van mij de wind van voren krijgen.
Rouw om een geliefd dier is normaal.
Alle reacties Link kopieren Quote
derooiekater schreef:
16-12-2021 20:20
Mijn katten zijn mijn kinderen. Mensen die roepen het was maar een kat kunnen van mij de wind van voren krijgen.
Rouw om een geliefd dier is normaal.

Helemaal mee eens.

In Engeland en Amerika hebben ze een mooie naam voor de baasjes; mum/mummy & dad/daddy en een nòg mooiere aanduiding voor hun huisdier; Furbaby. :-]
Live is a lemon and I want my money back!
Alle reacties Link kopieren Quote
Pffff, ik loop nog steeds wankelig "on a tight rope", vecht me suf tegen de depressie maar ik heb zo'n vermoeden dat de depressie me aan het verslaan is. Krijg steeds vaker negtieve golven over me heen. Heb het steeds ook druk voor mijn doen, wat ook niet helpt.

A.s. dinsdag heb ik iig een afspraak bij mijn huisarts maar wat hij zou kunnen doen, ik weet het niet. De GGD's hebben wachtlijsten van hier tot Tokio plùs dat ik zelf de oorzaak weet; m'n enkel die maar niet wil genezen en ik steeds manker door loop èn m'n ku(ns)tgebit waar ik na 2 mnd nog steeds ellend van heb. Lig dit nu ook tandloos te tiepen.
:sigh:
De koude douches zijn er een beetje bij ingeschoten de laatste week dus daar ga ik morgen weer braaf mee beginnen.

Hebben jullie ook zo'n last van het niet kunnen doorslapen? Vanaf dat ik mijn gebit heb gekregen zit ik een groot gedeelte van de nacht op de bank in de woonkamer een beetje huidverzorgings te doen of m'n hobby uit te voeren...
madnessfan67 wijzigde dit bericht op 18-12-2021 04:19
Reden: Toevoeging feiten
57.35% gewijzigd
Live is a lemon and I want my money back!
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik kan mij niet heugen wanneer ik voor het laatst heb door geslapen.
Maar ik moet van mijzelf in bed blijven zonder telefoon of andere prikkels.

Ik blijf hangen in mijn gedachten. Ik wil dit niet meer voelen maar krijg het patroon ook niet door broken.
Alle reacties Link kopieren Quote
derooiekater schreef:
18-12-2021 08:01
Ik kan mij niet heugen wanneer ik voor het laatst heb door geslapen.
Maar ik moet van mijzelf in bed blijven zonder telefoon of andere prikkels.

Ik blijf hangen in mijn gedachten. Ik wil dit niet meer voelen maar krijg het patroon ook niet door broken.
Wat qua slapen mij vaak helpt is een lange docu of saai politiek debat op m'n oordopjes afspelen. Niet al te hard, maar wel zodat je het nog nèt meekrijgt. Is soms nèt de afleiding die je nodig hebt om de gedachten te doorbreken.
Live is a lemon and I want my money back!
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik slaap eigenlijk nooit door. Als ik om half 5 wakker word, ben ik al blij. Doe van alles om nu te slapen. Heb een potje oranjebloesem, slik iets een uur voordat ik ga slapen en spuit kussenspray op mijn kussen. En dan duurt het nog een uur voordat ik in slaap val. En dan ga ik al later naar bed dan normaal. Het enige wat echt helpt is Bacardi Razz met sinas, maar daar wil ik geen gewoonte van maken. Als mijn kat, die ik nu heb laten inslapen, bij me kwam liggen, dan kon ik echt pas in slaap vallen. Ze ging dan tegen mijn buik liggen en dan liggen spinnen. Van het spinnen werd ik rustig en ik durfde me absoluut niet te bewegen, want dan zou ik haar wakker maken. Maar ja..dat is nu dus ook niet meer.

En of ik als ik 's nachts wakker word, weer kan slapen, ligt meestal aan mijn vriend. Als hij niet teveel snurkt val ik wel weer in slaap. Maar als hij blijft snurken, dan pak ik mijn kussen en ga naar beneden. Ze een kopje rooibos thee en val daarna dan wel op de bank in slaap.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb om te slapen lichte AP gekregen waardoor slapen geen probleem is. Wel in een hele lichte dosis hoor. Maar het werkt heel erg goed. Het was wel even de goede dosis vinden.

@hond: Nee wij nemen geen tweede hond. Mijn broer heeft een hond en die is hier 3/4 dagen per week dus we hebben deeltijd hond. Ik heb daar ook goede band mee, maar het is anders. Hij is niet van mij, ondanks dat hij gek op me is en heel veel aandacht wil. Je kan het niet vergelijken, met de band die ik met mijn vorige had. En er komen elke keer e-cards binnen van Instagram community, elke keer een nieuwe trigger wat paniek op roept.

Ik heb afgelopen weken dus paniek gehad. Sinds gisteren ben ik teruggevallen in depressie. En dan in 1x heel heftig. Ik schrok er eigenlijk zelf van want dit is minimaal twee jaar geleden. Dat ik medicatie afgeef aan mijn ouders omdat ik mezelf er mee wil verdoven. Nog niet suïcidaal, maar het zit ook niet goed. Ik weet dat komende weken het alleen maar erger zullen worden. Dus ben wel bang voor wat er komen gaat.
Andere kant ben ik ook weer heel streng voor mezelf en moet gewoon studeren, de studie maakt zichzelf ook niet. Ga ik te veel achterlopen kost me dat ook weer stress. Ik heb wel vrij genomen van mijn werk, 2 weken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Shiverr :hug: :hug: :hug: sterkte

Madnes bedankt maar ik hou mij nu even aan advies van psycholoog

Daantje :hug:

Ik merk dat de harde lockdown er in hakt weer die eenzaamheid
Alle reacties Link kopieren Quote
Poeh, lang niet meer geschreven in dit topic, maar vrees dat het nu toch weer nodig is.

Ik weet het gewoon niet meer met die rot-corona. Wanneer houdt het toch eens op met het alweer uitpoepen van een nieuwe variant?
Ik heb me het afgelopen jaar twee keer laten prikken, ondanks mijn behoorlijke prikfobie en dat vergde écht veel van me. Ik ben beide keren liggend en huilend geprikt, daarna nog een kwartier op een bedje bij het Rode Kruis doorgebracht. Kan dus wel janken nu iedereen aan de booster moet (is aan de andere kant wel perfecte exposure zou mijn psychiatrisch verpleegkundige zeggen)
Maar het ergste vind ik dat zoveel vrienden in anti-vaxxers zijn veranderd en ook alleen daar nog over kunnen praten. Ik wil het eigenlijk geen vrienden meer noemen, want als ik met ze in discussie ging dan liep het op ruzies en bijna-ruzies uit. Daarbij maken ze me ook nog eens bang met hun verhalen die ze lezen op Facebook.
Ik heb al niet veel vrienden meer, het grootste deel heeft me aan de kant gezet toen ik in 2012 teveel last kreeg van paniekaanvallen en depressieve klachten. Dus ik was de afgelopen jaren erg blij dat ik nieuwe contacten had opgedaan via de deeltijd en de dagbesteding. Tot er dus een heel stom virus in 2020 om de hoek kwam kijken.

Ken wel janke! :"-(
Alle reacties Link kopieren Quote
konijnenpantoffeltje schreef:
19-12-2021 23:19
Poeh, lang niet meer geschreven in dit topic, maar vrees dat het nu toch weer nodig is.

Ik weet het gewoon niet meer met die rot-corona. Wanneer houdt het toch eens op met het alweer uitpoepen van een nieuwe variant?
Ik heb me het afgelopen jaar twee keer laten prikken, ondanks mijn behoorlijke prikfobie en dat vergde écht veel van me. Ik ben beide keren liggend en huilend geprikt, daarna nog een kwartier op een bedje bij het Rode Kruis doorgebracht. Kan dus wel janken nu iedereen aan de booster moet (is aan de andere kant wel perfecte exposure zou mijn psychiatrisch verpleegkundige zeggen)
Maar het ergste vind ik dat zoveel vrienden in anti-vaxxers zijn veranderd en ook alleen daar nog over kunnen praten. Ik wil het eigenlijk geen vrienden meer noemen, want als ik met ze in discussie ging dan liep het op ruzies en bijna-ruzies uit. Daarbij maken ze me ook nog eens bang met hun verhalen die ze lezen op Facebook.
Ik heb al niet veel vrienden meer, het grootste deel heeft me aan de kant gezet toen ik in 2012 teveel last kreeg van paniekaanvallen en depressieve klachten. Dus ik was de afgelopen jaren erg blij dat ik nieuwe contacten had opgedaan via de deeltijd en de dagbesteding. Tot er dus een heel stom virus in 2020 om de hoek kwam kijken.

Ken wel janke! :"-(
@ KP, (bijna alle) antivaxxers zijn heel irritant, ik had er 1 in mijn vriendenkring op Facebook maar die heb ik op een gegeven moment gewoon ontvriend. Elke dag postte ze wel iets over haar stokpaardje of zag je een filmpje waarin ze meeliep in een demonstratie. Er is inderdaad niet mee te praten; het lijkt wel een sekte.

Die vrienden die jou aan de kant hebben gezet zijn m.i. nooit echte vrienden geweest.

Kan er niet iemand met je mee als je voor de booster moet?
Live is a lemon and I want my money back!
Alle reacties Link kopieren Quote
Shiverrr schreef:
19-12-2021 18:28
Ik heb afgelopen weken dus paniek gehad. Sinds gisteren ben ik teruggevallen in depressie. En dan in 1x heel heftig. Ik schrok er eigenlijk zelf van want dit is minimaal twee jaar geleden. Dat ik medicatie afgeef aan mijn ouders omdat ik mezelf er mee wil verdoven. Nog niet suïcidaal, maar het zit ook niet goed. Ik weet dat komende weken het alleen maar erger zullen worden. Dus ben wel bang voor wat er komen gaat.

@Shiverrr, hoe gaat het nu? Lijkt me het ergste dat er is, zo onverwachts in een zware depressie raken. Daar kun je je niet tegen weren.

Mijn man heeft ook mijn medicatie onder zijn hoede. Hij bewaart het in een kluis op z'n werkkamer. Dezelfde reden als de jouwe. Drank komt hier ook niet in huis; ik vind alcohol smerig maar het verdoofd zo lekker. :sleep:

Sterkte iig! :hug:
Live is a lemon and I want my money back!
Alle reacties Link kopieren Quote
Konijnenpootje, ik weet wat het is om bang te zijn voor de prikken. Ik heb het gelukkig minder heftig dan jij, maar vind het vreselijk. Gelukkig mag mijn vriend mee, maar vandaag moest ik alleen naar het het ziekenhuis om bloed te laten prikken en voor 2 injecties onder mijn oksels. Bloedprikken was de eerste keer in dit ziekenhuis, man wat zijn die mensen daar ongezellig. Volgende keer ga ik weer in de kleine vestiging die ze hebben. Daar werkt een wat oudere dame en die is altijd zo lief. Praat gezellig om me af te leiden en dat werkt heel goed. Hier zei ze alleen iets toen ze klaar was.

De dermatoloog voor de injecties onder mijn oksels is gelukkig wel heel vriendelijk en probeert het luchtig te houden. En dat is fijn, want het zijn gemene prikken. Maar goed, ze helpen wel.

Eigenlijk ben ik ook een anti-vaxxer, maar heb mijn vaccinaties wel genomen. Niet voor me mezelf, maar voor de kwetsbare mensen in de omgeving. Als ik dit niet had gehad, had ik ze niet genomen. Maar ik ga niemand proberen te overtuigen, iedereen moet het voor zichzelf weten.

Vraagje aan de mensen die er nu weer diep inzitten: komt het ook door de periode? Of is dat gewoon toeval? Ik houd persoonlijk wel van de herfst en winter, word alleen niet zo vrolijk van de kerstdagen. Heb nooit wat met kerst gehad. En nu is er helemaal geen hol meer aan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Sinds ca Oktober heb ik al het probleem dat ik 's ochtends vaak enorm zwartgallig en terneergeslagen wakker word.
Meestal trekt het in de loop van de ochtend wel wat bij, als ik mijn medicatie, ontbijt en koffie heb genomen.
Toch vind ik het wel lastig en ook frustrerend om keer op keer zo wakker te worden.
Ben sowieso niet heel erg een ochtendmens, maar vind het ook wel weer jammer om een groot deel van de ochtend te moeten missen.
Ben daarom ook wel blij dat ik een aantal dagen in de week naar mijn dagbesteding kan.
Verder voel ik me op sociaal en emotioneel vlak sowieso erg kwetsbaar en het lijkt vaak alsof ik een soort van incasseringsvermogen cq ruggengraat lijk te missen.
Probeer me wel bewust te zijn van mijn problematiek en dit zorgvuldig ook te analyseren.
Blijf echter vaak hierin toch wat teveel hangen.
Dat vind ik ook wel erg vervelend en jammer.
Alle reacties Link kopieren Quote
Madnessfan, gelukkig wil mijn moeder altijd wel mee. Maar goed ook, want bij de vorige twee covid-vaccinaties was ik erna zó duizelig en emotioneel dat autorijden ook niet echt verantwoord was. En mijn arm had ik na beide prikken ook eigenlijk meteen last van.
Na de tweede Pfizer ben ik wel zieker geweest. Overal spierpijn, koorts en heel duizelig.

Daantje, onder de oksels lijkt me ook wel een gemene plek. Krijg van het idee alleen al spontaan klamme oksels.

Ronin, dagbesteding is zo fijn hè. Gelukkig dat die nu open mogen blijven. Alleen jammer dat ik morgen via de dagbesteding niet kan zwemmen, zwembaden zijn immers weer dicht.
Alle reacties Link kopieren Quote
konijnenpantoffeltje;
Wat jammer inderdaad dat je morgen, via de dagbesteding, niet kunt zwemmen.
Verder wil ik je hierbij ook nog een hart onder de riem steken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Shiver, wat érg voor jou en je ging zo goed de afgelopen periode. Kan het komen omdat er nu in deze periode zoveel oud zeer naar boven komt? Sterkte :hug:

Konijn, wat fijn dat je moeder meegaat en mensen die zich vrienden noemen en je laten vallen zodra het minder met je gaat dat is een verdrietige constatering. Maar wel mooi dat je nieuwe mensen heb leren kennen.

En voor de rest herken ik dingen wat er geschreven word. Ik kan op dit moment zo weinig hebben en voel me zo leeg maar ook zo vol van emoties, herkennen jullie vast. Heb ook erg last van negatieve en nare gedachten.
Ik ben het zo zat!
Alle reacties Link kopieren Quote
Ronin76 schreef:
20-12-2021 20:25


Verder voel ik me op sociaal en emotioneel vlak sowieso erg kwetsbaar en het lijkt vaak alsof ik een soort van incasseringsvermogen cq ruggengraat lijk te missen.
Probeer me wel bewust te zijn van mijn problematiek en dit zorgvuldig ook te analyseren.
Blijf echter vaak hierin toch wat teveel hangen.
Dat vind ik ook wel erg vervelend en jammer.
Zo herkenbaar! En ik kan dan ook totaal niet omdenken en word er zo onrustig van in mijn hoofd.
Alle reacties Link kopieren Quote
Poe hee, vervelend om te horen dat het niet goed gaat met de meeste hier. Deze donkere, sombere dagen helpen waarschijnlijk ook niet veel.

Ik ben dinsdag naar de HA geweest en heb een gesprek van 40 minuten gehad. Hij kent me gelukkig goed en herkent het probleem; te veel lichamelijke tegenslagen en dan komt de druppel die de emmer doet overlopen vanzelf; is me al 2 x eerder gebeurd.

We hebben afgesproken dat ik de beslissing of ik een 2nd opinion voor mijn enkel ga vragen even een half jaar op de kast leg, even rust aan m'n hoofd. Ook wordt de Quetiapine en Seroxat verhoogd.

Zit nu dus op de 60 mg Seroxat en 150 mg Quetiapine en dat voel ik lichamelijk nu al best; ben heel moe en heb dat koortsige gevoel in m'n hoofd. Geestelijk merk ik nog niet zoveel maar dat duurt meestal even.

In de lente als het zonnetje weer wat meer schijnt en als ik lichamelijk hopelijk al weer wat sterker ben gaan we het weer afbouwen naar het oude niveau. Hij weet dat ik dat kan, vandaar dat hij de medicijnen ook durfde te verhogen.

Dussssssss, wordt vervolgd. Ik heb er een goed gevoel bij tot nu. :)
madnessfan67 wijzigde dit bericht op 29-12-2021 15:44
Reden: Toevoeging feiten
0.46% gewijzigd
Live is a lemon and I want my money back!

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven