Psyche
alle pijlers
Discussietopic n.a.v. het topic mijn "held"
woensdag 8 oktober 2008 om 17:17
Margreet, ik snap wat je bedoelt en ik sluit me ook bij je aan, tenminste, als ik je goed begrijp.
Jij zegt dat inderdaad het iedereen kan gebeuren, dat is zo maar je hoeft als vrouw niet altijd weerloos te gaan. Dat ben ik ook met je eens.
Ik zal even voor mezelf praten en uitleggen waarom ik bijvoorbeeld niet vocht die nacht/ochtend.
Ik werd slap in mijn benen. Niet van angst, niet van de drank maar van de belachelijkheid van de situatie. Dat gebots tegen die deur, dat geruk en gepluk aan mijn kleding, ik vond het genant en raar, vies en gruwelijk, afstotelijk maar ik was niet bang, ik was niet boos, ik vond het idioot en had de eerder genoemde pap in mijn benen. Ik heb het gevoel dat mijn ledematen overal heem zwiepten en ik had absoluut de kracht niet om me te verweren. Ik kon alleen maar denken; nouww jaaaaaaaaaaaaa en belachelijk en dit kán toch niet.....Ik vond de situatie niet bedreigend maar alleen maar heel erg achterlijk.
Achteraf heb ik me echt zitten opvreten over het waarom van mijn slappigheid bij deze ongewenste seks ervaring. Mijn ex verkrachtte me in onze relatie wel eens een ik ben in 1991 met behoorlijk wat geweld verkracht in de koninginnennacht en toen ging het er heel anders aan toe. Ook in mijn relatie heb ik me behoorlijk verzet, wat niet het gewenste resultaat had overigens.
Daarom herken ik zo wat Minny schrijft. Haar gevoel achteraf dan. In dat ene incident in Marmaris dan, die andere dingen haal ik er bij omdat dat héél anders was. Met geweld meer, met meer vechten van beide kanten, met meer agressie, kwaadheid e.d. Minny was zo te lezen ook niet kwaad maar meer verbijsterd en dan doe je ook niet zoveel, weet ik uit ervaring. En ook dát zou ons allemaal kunnen overkomen. Denk ik dan.
Jij zegt dat inderdaad het iedereen kan gebeuren, dat is zo maar je hoeft als vrouw niet altijd weerloos te gaan. Dat ben ik ook met je eens.
Ik zal even voor mezelf praten en uitleggen waarom ik bijvoorbeeld niet vocht die nacht/ochtend.
Ik werd slap in mijn benen. Niet van angst, niet van de drank maar van de belachelijkheid van de situatie. Dat gebots tegen die deur, dat geruk en gepluk aan mijn kleding, ik vond het genant en raar, vies en gruwelijk, afstotelijk maar ik was niet bang, ik was niet boos, ik vond het idioot en had de eerder genoemde pap in mijn benen. Ik heb het gevoel dat mijn ledematen overal heem zwiepten en ik had absoluut de kracht niet om me te verweren. Ik kon alleen maar denken; nouww jaaaaaaaaaaaaa en belachelijk en dit kán toch niet.....Ik vond de situatie niet bedreigend maar alleen maar heel erg achterlijk.
Achteraf heb ik me echt zitten opvreten over het waarom van mijn slappigheid bij deze ongewenste seks ervaring. Mijn ex verkrachtte me in onze relatie wel eens een ik ben in 1991 met behoorlijk wat geweld verkracht in de koninginnennacht en toen ging het er heel anders aan toe. Ook in mijn relatie heb ik me behoorlijk verzet, wat niet het gewenste resultaat had overigens.
Daarom herken ik zo wat Minny schrijft. Haar gevoel achteraf dan. In dat ene incident in Marmaris dan, die andere dingen haal ik er bij omdat dat héél anders was. Met geweld meer, met meer vechten van beide kanten, met meer agressie, kwaadheid e.d. Minny was zo te lezen ook niet kwaad maar meer verbijsterd en dan doe je ook niet zoveel, weet ik uit ervaring. En ook dát zou ons allemaal kunnen overkomen. Denk ik dan.
woensdag 8 oktober 2008 om 17:19
Voordat het beeld ontstaat dat de meeste verkrachters de grote onbekenden zijn die plotseling op straat op je nek springen dan wel aan je deur staan 's nachts, en dat een goede cursus zelfverdediging altijd helpt: de meeste ongewenste seks-situaties vinden plaats tussen bekenden en een deel van de verkrachters kickt juist op verzet en wordt er alleen maar gewelddadiger van...
woensdag 8 oktober 2008 om 17:26
woensdag 8 oktober 2008 om 17:28
NoYo, dat zou waar zijn, als die man tegen jou gaat vechten.
Echter, vaak verwachten mannen niet dat de vrouw terugvecht, en al helemaal niet dat ze dóórvecht en zelfs rake klappen uitdeelt. Ik las op een ander topic dat je niet houdt van wetenschappelijke posts en dergelijke, maar het blijkt dat als het niet gerichte aanval is (dus niet jouw man die persé jou wil slaan, maar wél een verkrachter die in de bosjes op een slachtoffer wacht), iets van vijf van de tien aanvallers weggaat als het slachtoffer paniek maakt, schreeuwt, en een klap uitdeelt, en nog eens iets van 3 van die tien het voor gezien houdt als je langer dan vijf minuten vecht.
Ik weet niet of je weet wie Evander Holyfield is:
, maar deze supersterke, agressieve man, huilde als een baby toen Mike Tyson besloot een hap uit zijn oor te nemen. En ik denk zomaar dat je wel een heel stoere jongen moet zijn om een vrouw nog vast te houden nadat zij bijvoorbeeld haar vinger in jouw oog heeft gestoken.
En dat is wat je nodig hebt, dat de man jou loslaat, of stopt met jou aan te vallen, gewoon voor net genoeg tijd om weg te komen. Hij hoeft niet dood ofzo, gewoon kort uitgeschakeld zijn.
Ik ben mij ervan bewust dat ik nou ranzige dingen zeg waar wij vrouwen misschien niet zo één twee drie aan denken, maar dat zijn gewoon opties hoor. Je kan iemand die jou aanvalt gewoon bijten in alle weke delen (ook wang, dijbeen, kuit, zij, nek, hand en arm kunnen datzelfde effect hebben). Je kan iemand met je nagels zijn hele gezicht openkrabben, je kan iemand met je mobieltje of sleutels op zijn kop bewerken, je kan iemand flink op zijn neus slaan (daar gaat iedereen van huilen), en je kan je vinger in iemands oog steken.
Mamzelle, dat is juist goed, dan zorg je dat niemand jou een bloedneus kan bezorgen en zorg je dat jij on top of your game bent!
![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif){kind=small}
Krav Maga is een vechttechniek uit het Israëlische leger. Ik heb meerdere keren vrouwen-trainingen meegedaan, en bij sommigen waren er vooral type straatmeid, en bij anderen waren er bv. vooral vrouwen die een verleden hadden van mishandeling of misbruik. Het mooie is dat ik elke keer heel kleine vrouwen heb gezien (ik bedoel daarmee 1.50 en 45 kilo) die toch mannen van zich af kregen, of terwijl ze lagen in staat waren te voorkomen dat ze meegesleurd werden. Je kan meer info vinden op http://www.kravmaga.nl/
woensdag 8 oktober 2008 om 17:33
Dhelia, dat is natuurlijk waar. Dan wordt het moeilijker, want je wilt die ander waarschijnlijk geen geweld aandoen, etc. Mijn eigen vriend is een beroepsworstelaar en hij doet ook andere vechtsporten, ik heb hem regelmatig tegen grote mannen zien vechten (ook buiten de ring). Toch heb ik het idee dat als ik dat zou besluiten (voor de duidelijkheid ik word niet mishandeld ofzo ![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
), ik wél dingen tegen hem zou kunnen doen. Hij denkt waarschijnlijk dat ik tegen hem niets kan maken, en dat geeft echt niet dat hij dat denkt, zolang ik zelf maar weet dat ik niet weerloos ben.
Het is idd waar dat er verkrachters zijn die op geweld kicken (al vraag ik mij af hoeveel dat er precies zijn), maar zoals ik in het andere topic ook heb gezegd, wat moet je dan? Het blijkt dat van de vrouwen die verkracht zijn vrouwen die teruggevochten hebben (ook al hebben ze daarbij botten gebroken en meer letsel opgelopen dan de vrouwen die zich niet verzet hebben) veel sneller over dit trauma heenkomen dan vrouwen die zich niet verzet hebben. Geestelijk dus, lichamelijk uiteraard niet.
Ik heb al een paar keer het belachelijke advies gehoord om als je verkracht wordt het beste maar mee te bewegen en te ontspannen. Waarschijnlijk hou je daar inderdaad de minste verwondingen aan over. Maar waarschijnlijk wil ik daarna wel zelfmoord plegen.
), ik wél dingen tegen hem zou kunnen doen. Hij denkt waarschijnlijk dat ik tegen hem niets kan maken, en dat geeft echt niet dat hij dat denkt, zolang ik zelf maar weet dat ik niet weerloos ben. Het is idd waar dat er verkrachters zijn die op geweld kicken (al vraag ik mij af hoeveel dat er precies zijn), maar zoals ik in het andere topic ook heb gezegd, wat moet je dan? Het blijkt dat van de vrouwen die verkracht zijn vrouwen die teruggevochten hebben (ook al hebben ze daarbij botten gebroken en meer letsel opgelopen dan de vrouwen die zich niet verzet hebben) veel sneller over dit trauma heenkomen dan vrouwen die zich niet verzet hebben. Geestelijk dus, lichamelijk uiteraard niet.
Ik heb al een paar keer het belachelijke advies gehoord om als je verkracht wordt het beste maar mee te bewegen en te ontspannen. Waarschijnlijk hou je daar inderdaad de minste verwondingen aan over. Maar waarschijnlijk wil ik daarna wel zelfmoord plegen.
woensdag 8 oktober 2008 om 17:34
woensdag 8 oktober 2008 om 17:37
Lachen is hier natuurlijk niet op zijn plaats maar ja, je hebt wel zo gelijk hihihi.:
Lalein dat heb ik ook weleens gehoord. Op één of andere manier voel ik me ook altijd veiliger als ik ongesteld ben, dan stel ik me voor dat een verkrachter je broek naar beneden trekt en dan zo´n vol, warm maandverband aantreft.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
woensdag 8 oktober 2008 om 17:37
:
Lalein dat heb ik ook weleens gehoord. Op één of andere manier voel ik me ook altijd veiliger als ik ongesteld ben, dan stel ik me voor dat een verkrachter je broek naar beneden trekt en dan zo´n vol, warm maandverband aantreft.
Heel erg maar ik lach me hier slap om!
Wel lekker eigenlijk want het relativeert. Ik vind het toch rot om over te posten, dit onderwerp.
woensdag 8 oktober 2008 om 17:37
Mamzelle, die krav maga (en volgens mij alle andere zelfverdediging) is ook niet bedoeld om je tegenstander op te laten houden / te overwinnen. het is bedoeld om weg te komen. Op het moment dat jij weg kan, bv. dat je van de keuken naar de buren kan rennen, heb je genoeg gewonnen. Daarvoor hoeft hij misschien maar een halve minuut ofzo uitgeschakeld te zijn, zodat jij die voorsprong hebt.
Maar natuurlijk zit er bij geweld door een bekende dader wel een emotioneel aspect aan en ga je niet zo snel over tot geweld misschien, dat begrijp ik wel.
Ik denk wel dat het prettig kan zijn om te weten dat mocht jij op een dag wel besluiten er wat tegen te doen, je dan niet kansloos bent.
Maar natuurlijk zit er bij geweld door een bekende dader wel een emotioneel aspect aan en ga je niet zo snel over tot geweld misschien, dat begrijp ik wel.
Ik denk wel dat het prettig kan zijn om te weten dat mocht jij op een dag wel besluiten er wat tegen te doen, je dan niet kansloos bent.
woensdag 8 oktober 2008 om 17:39
woensdag 8 oktober 2008 om 17:39
Sorry mijn post was alweer achterhaald, het betekent idd dat je door moet gaan, maar wel tot je wegkan, niet langer. Hij hoeft niet dood natuurlijk (alhoewel ik mij dan goed kan voorstellen dat wanneer iemand je aanvalt je diegene echt echt echt uitgeschakeld wil hebben, ik geloof zelf dat wanneer bv. iemand me op straat zou aanvallen ik er niet genoeg aan zou hebben hem op de grond te gooien, ik zou dan denk ik wel blijven schoppen tegen hoofd en onderrug etc. tot hij niet meer beweegt voor ik weg zou durven).
woensdag 8 oktober 2008 om 17:42
woensdag 8 oktober 2008 om 17:42
De aanvaller is in eerste instantie meteen al fout door aan te vallen, wat daarna gebeurt ontheft desbetreffend persoon niet van blaam.
Helaas schijnt dat voor veel mensen wel zo te werken in hun hoofd.... Ik hoop dat zij voor altijd in die illusie mogen blijven leven. M.a.w. ik hoop dat het hun nooit gebeurt....
