Psyche
alle pijlers
dwaallicht ouders
woensdag 17 december 2014 om 17:39
Hallo allemaal,
Wil met dit topic een plek maken voor ons, volwassen mensen, die het best doen in het leven met alle goede en minder goede dingen die daar zijn en voorbij komen. Geen drama´s in het hier en nu.
Behalve 1 groot verdriet en of gemis, ouders die niet in staat zijn gebleken ouders te zijn. Ouders die opvoeders waren, ouders die verwekkers waren, met hun leuke en minder leuke kanten. Maar in het hier en nu is er een gemis aan ouders want diegene uit wie we voort zijn gekomen zijn emotioneel dusdanig van ons vervreemd dat we geen band voelen zoals we weten uit de boekjes en zien bij naasten hoe het wel hoort. Misschien heb je het contact verbroken, daar zijn topics over, misschien heb je nog wel contact maar doet dat steeds weer pijn. Omdat je steeds als een klein kind blijft verlangen naar iets wat er niet is, wat er ook niet gaat komen.
Er is een boek van Lillian B. Rubin dat heet het onverwoestbare kind. Dat heb ik jaren geleden gelezen, gaf mij een goed gevoel. Mensen die veel hebben meegemaakt en op hun pootjes terecht zijn gekomen.
Ben zelf tegen de 40 en weet dat het leven het leven is, maar soms, na een contact met een ouder, zou ik willen dat ik gewoon ook blij zou kunnen zijn. Gaat niet gebeuren, snap ik.
Maar goed, een knuffel voor ons allen,
Laten we hier komen als we willen praten, of gewoon ons moeder willen bellen, of gewoon willen dat ons vader trots is,
Of als we even willen verzuchten...het valt ook niet mee!
Maar het leven is leuk en mooi en rijk en we zijn groot geworden!
Zal hier zelf ook schrijven en kort samengevat, heb vandaag gevoeld dat ik geen ouders heb in de inhoudelijke gevoelsmatige zin van het woord en dat doet verdriet. Maar toch weer anders dan 20 jaar geleden toen ik dat ook voelde. Ik ben trots op wie ik ben, heb het goed en geniet.
Voel je vrij om te reageren of mee te lezen!
Wil met dit topic een plek maken voor ons, volwassen mensen, die het best doen in het leven met alle goede en minder goede dingen die daar zijn en voorbij komen. Geen drama´s in het hier en nu.
Behalve 1 groot verdriet en of gemis, ouders die niet in staat zijn gebleken ouders te zijn. Ouders die opvoeders waren, ouders die verwekkers waren, met hun leuke en minder leuke kanten. Maar in het hier en nu is er een gemis aan ouders want diegene uit wie we voort zijn gekomen zijn emotioneel dusdanig van ons vervreemd dat we geen band voelen zoals we weten uit de boekjes en zien bij naasten hoe het wel hoort. Misschien heb je het contact verbroken, daar zijn topics over, misschien heb je nog wel contact maar doet dat steeds weer pijn. Omdat je steeds als een klein kind blijft verlangen naar iets wat er niet is, wat er ook niet gaat komen.
Er is een boek van Lillian B. Rubin dat heet het onverwoestbare kind. Dat heb ik jaren geleden gelezen, gaf mij een goed gevoel. Mensen die veel hebben meegemaakt en op hun pootjes terecht zijn gekomen.
Ben zelf tegen de 40 en weet dat het leven het leven is, maar soms, na een contact met een ouder, zou ik willen dat ik gewoon ook blij zou kunnen zijn. Gaat niet gebeuren, snap ik.
Maar goed, een knuffel voor ons allen,
Laten we hier komen als we willen praten, of gewoon ons moeder willen bellen, of gewoon willen dat ons vader trots is,
Of als we even willen verzuchten...het valt ook niet mee!
Maar het leven is leuk en mooi en rijk en we zijn groot geworden!
Zal hier zelf ook schrijven en kort samengevat, heb vandaag gevoeld dat ik geen ouders heb in de inhoudelijke gevoelsmatige zin van het woord en dat doet verdriet. Maar toch weer anders dan 20 jaar geleden toen ik dat ook voelde. Ik ben trots op wie ik ben, heb het goed en geniet.
Voel je vrij om te reageren of mee te lezen!
woensdag 17 december 2014 om 18:25
quote:dubbeltje4 schreef op 17 december 2014 @ 18:21:
Je wordt zelf ouder en vergeeft je ouders hun gemaakte fouten.
Omdat ze het nooit verkeerd bedoeld hebben.
En kun jij van ze houden ondanks hun beperkingen.
Je bent hun kind en jij maakt ook fouten die je nooit zo bedoeld hebt.
Ouders zijn immers ook maar het product van hun opvoeding.
Ja, ze hebben hun beperkingen. En zijn ook het product van hun opvoeding.
Dat maakt niet dat ik daarom mijn pijn daarover nog langer moet wegdrukken.
Wat ik dus héél lang heb gedaan, geredeneerd: omdat zij het niet expres deden, moet ik maar slikken.
Je wordt zelf ouder en vergeeft je ouders hun gemaakte fouten.
Omdat ze het nooit verkeerd bedoeld hebben.
En kun jij van ze houden ondanks hun beperkingen.
Je bent hun kind en jij maakt ook fouten die je nooit zo bedoeld hebt.
Ouders zijn immers ook maar het product van hun opvoeding.
Ja, ze hebben hun beperkingen. En zijn ook het product van hun opvoeding.
Dat maakt niet dat ik daarom mijn pijn daarover nog langer moet wegdrukken.
Wat ik dus héél lang heb gedaan, geredeneerd: omdat zij het niet expres deden, moet ik maar slikken.
woensdag 17 december 2014 om 18:25
quote:Qian schreef op 17 december 2014 @ 18:17:
Ik zou willen dat mijn moeder warmte zou kunnen geven zonder boosheid. En zou kunnen zeggen dat ik er ook met verdriet of andere gevoelens mag zijn. Dat ik goed ben zoals ik ben. Geen opmerkingen hoeft te maken. Dat ze me ziet. Vertrouwen heeft in mij.
Ik zou willen dat mijn moeder warmte zou kunnen geven zonder boosheid. En zou kunnen zeggen dat ik er ook met verdriet of andere gevoelens mag zijn. Dat ik goed ben zoals ik ben. Geen opmerkingen hoeft te maken. Dat ze me ziet. Vertrouwen heeft in mij.
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
woensdag 17 december 2014 om 18:26
quote:dubbeltje4 schreef op 17 december 2014 @ 18:21:
Je wordt zelf ouder en vergeeft je ouders hun gemaakte fouten.
Omdat ze het nooit verkeerd bedoeld hebben.
En kun jij van ze houden ondanks hun beperkingen.
Je bent hun kind en jij maakt ook fouten die je nooit zo bedoeld hebt.
Ouders zijn immers ook maar het product van hun opvoeding.Mooie theorie.
Je wordt zelf ouder en vergeeft je ouders hun gemaakte fouten.
Omdat ze het nooit verkeerd bedoeld hebben.
En kun jij van ze houden ondanks hun beperkingen.
Je bent hun kind en jij maakt ook fouten die je nooit zo bedoeld hebt.
Ouders zijn immers ook maar het product van hun opvoeding.Mooie theorie.
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
woensdag 17 december 2014 om 18:27
quote:dubbeltje4 schreef op 17 december 2014 @ 18:21:
Je wordt zelf ouder en vergeeft je ouders hun gemaakte fouten.
Omdat ze het nooit verkeerd bedoeld hebben.
En kun jij van ze houden ondanks hun beperkingen.
Je bent hun kind en jij maakt ook fouten die je nooit zo bedoeld hebt.
Ouders zijn immers ook maar het product van hun opvoeding.Voor een deel wel ja. Mijn moeder is ook absoluut geen perfecte opvoeder. Verre van. Maar ze geeft wel liefde, is altijd geïnteresseerd in me en heeft altijd mijn belangen voorop gezet (ook al deed ze dat niet altijd op de slimste manier). En dan kun je idd vergeven, en houden van.
Je wordt zelf ouder en vergeeft je ouders hun gemaakte fouten.
Omdat ze het nooit verkeerd bedoeld hebben.
En kun jij van ze houden ondanks hun beperkingen.
Je bent hun kind en jij maakt ook fouten die je nooit zo bedoeld hebt.
Ouders zijn immers ook maar het product van hun opvoeding.Voor een deel wel ja. Mijn moeder is ook absoluut geen perfecte opvoeder. Verre van. Maar ze geeft wel liefde, is altijd geïnteresseerd in me en heeft altijd mijn belangen voorop gezet (ook al deed ze dat niet altijd op de slimste manier). En dan kun je idd vergeven, en houden van.
woensdag 17 december 2014 om 18:30
quote:Qian schreef op 17 december 2014 @ 18:25:
[...]
Ja, ze hebben hun beperkingen. En zijn ook het product van hun opvoeding.
Dat maakt niet dat ik daarom mijn pijn daarover nog langer moet wegdrukken.
Wat ik dus héél lang heb gedaan, geredeneerd: omdat zij het niet expres deden, moet ik maar slikken.
Juist. Ik heb ook heel lang zo gedacht. Zij hebben het zwaar gehad (mijn vader vooral, opgegroeid in een straatarm gezin in de jaren 30) en dus mag ik niet klagen en moet ik hen vergeven.
Maar ik ben wel geslagen. En niet zo'n beetje. Geen stelsematige mishandeling dat niet. Maar mijn pa vergat dat hij een sterke kerel was (scheepsbouwer) en wij kinderen. En mijn ma had een ideaalbeeld van een groot gezin maar kon dat totaal niet aan. Want een schoon huis ging voor ons om maar iets te noemen. En daar voelden wij de gevolgen van.
Dus ja hoor, product van hun opvoeding, hun generatie en alles. Maar anderen van hun generatie in dezelfde omstandigheden maakten andere keuzes, dus zij hebben ook hun verantwoordeijkheid moeten nemen.
[...]
Ja, ze hebben hun beperkingen. En zijn ook het product van hun opvoeding.
Dat maakt niet dat ik daarom mijn pijn daarover nog langer moet wegdrukken.
Wat ik dus héél lang heb gedaan, geredeneerd: omdat zij het niet expres deden, moet ik maar slikken.
Juist. Ik heb ook heel lang zo gedacht. Zij hebben het zwaar gehad (mijn vader vooral, opgegroeid in een straatarm gezin in de jaren 30) en dus mag ik niet klagen en moet ik hen vergeven.
Maar ik ben wel geslagen. En niet zo'n beetje. Geen stelsematige mishandeling dat niet. Maar mijn pa vergat dat hij een sterke kerel was (scheepsbouwer) en wij kinderen. En mijn ma had een ideaalbeeld van een groot gezin maar kon dat totaal niet aan. Want een schoon huis ging voor ons om maar iets te noemen. En daar voelden wij de gevolgen van.
Dus ja hoor, product van hun opvoeding, hun generatie en alles. Maar anderen van hun generatie in dezelfde omstandigheden maakten andere keuzes, dus zij hebben ook hun verantwoordeijkheid moeten nemen.
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
woensdag 17 december 2014 om 18:31
quote:hatsetats schreef op 17 december 2014 @ 18:30:
[...]
Juist. Ik heb ook heel lang zo gedacht. Zij hebben het zwaar gehad (mijn vader vooral, opgegroeid in een straatarm gezin in de jaren 30) en dus mag ik niet klagen en moet ik hen vergeven.
Maar ik ben wel geslagen. En niet zo'n beetje. Geen stelsematige mishandeling dat niet. Maar mijn pa vergat dat hij een sterke kerel was (scheepsbouwer) en wij kinderen. En mijn ma had een ideaalbeeld van een groot gezin maar kon dat totaal niet aan. Want een schoon huis ging voor ons om maar iets te noemen. En daar voelden wij de gevolgen van.
Dus ja hoor, product van hun opvoeding, hun generatie en alles. Maar anderen van hun generatie in dezelfde omstandigheden maakten andere keuzes, dus zij hebben ook hun verantwoordeijkheid moeten nemen.
[...]
Juist. Ik heb ook heel lang zo gedacht. Zij hebben het zwaar gehad (mijn vader vooral, opgegroeid in een straatarm gezin in de jaren 30) en dus mag ik niet klagen en moet ik hen vergeven.
Maar ik ben wel geslagen. En niet zo'n beetje. Geen stelsematige mishandeling dat niet. Maar mijn pa vergat dat hij een sterke kerel was (scheepsbouwer) en wij kinderen. En mijn ma had een ideaalbeeld van een groot gezin maar kon dat totaal niet aan. Want een schoon huis ging voor ons om maar iets te noemen. En daar voelden wij de gevolgen van.
Dus ja hoor, product van hun opvoeding, hun generatie en alles. Maar anderen van hun generatie in dezelfde omstandigheden maakten andere keuzes, dus zij hebben ook hun verantwoordeijkheid moeten nemen.
woensdag 17 december 2014 om 18:32
woensdag 17 december 2014 om 18:34
quote:hatsetats schreef op 17 december 2014 @ 18:30:
[...]
Juist. Ik heb ook heel lang zo gedacht. Zij hebben het zwaar gehad (mijn vader vooral, opgegroeid in een straatarm gezin in de jaren 30) en dus mag ik niet klagen en moet ik hen vergeven.
Maar ik ben wel geslagen. En niet zo'n beetje. Geen stelsematige mishandeling dat niet. Maar mijn pa vergat dat hij een sterke kerel was (scheepsbouwer) en wij kinderen. En mijn ma had een ideaalbeeld van een groot gezin maar kon dat totaal niet aan. Want een schoon huis ging voor ons om maar iets te noemen. En daar voelden wij de gevolgen van.
Dus ja hoor, product van hun opvoeding, hun generatie en alles. Maar anderen van hun generatie in dezelfde omstandigheden maakten andere keuzes, dus zij hebben ook hun verantwoordeijkheid moeten nemen.
[...]
Juist. Ik heb ook heel lang zo gedacht. Zij hebben het zwaar gehad (mijn vader vooral, opgegroeid in een straatarm gezin in de jaren 30) en dus mag ik niet klagen en moet ik hen vergeven.
Maar ik ben wel geslagen. En niet zo'n beetje. Geen stelsematige mishandeling dat niet. Maar mijn pa vergat dat hij een sterke kerel was (scheepsbouwer) en wij kinderen. En mijn ma had een ideaalbeeld van een groot gezin maar kon dat totaal niet aan. Want een schoon huis ging voor ons om maar iets te noemen. En daar voelden wij de gevolgen van.
Dus ja hoor, product van hun opvoeding, hun generatie en alles. Maar anderen van hun generatie in dezelfde omstandigheden maakten andere keuzes, dus zij hebben ook hun verantwoordeijkheid moeten nemen.
woensdag 17 december 2014 om 18:36
quote:matroesjka_ schreef op 17 december 2014 @ 18:34:
Ik bedenk me net pas dat wat mij het meeste dwars zit is dat ik in zijn leven moest passen, ipv dat hij ervoor zorgde dat zijn leven bij het hebben van een kind pastte.Zo. Dat is nogal iets. Dat moet verdomd zeer doen.
Ik bedenk me net pas dat wat mij het meeste dwars zit is dat ik in zijn leven moest passen, ipv dat hij ervoor zorgde dat zijn leven bij het hebben van een kind pastte.Zo. Dat is nogal iets. Dat moet verdomd zeer doen.
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
woensdag 17 december 2014 om 18:36
woensdag 17 december 2014 om 18:38
quote:matroesjka_ schreef op 17 december 2014 @ 18:36:
[...]
Ach het feit dat hij autist is verzacht het wel wat. Voor een deel kan hij er ook niks aan doen dat hij zo is. Maarja, IK kan er ook niks aan doen dat hij zo is he Nope. En aan je gevoel kun je ook weinig doen. Wel aan hoe je vervolgens met dat gevoel omgaat. En volgens mij doe jij dat best goed.
[...]
Ach het feit dat hij autist is verzacht het wel wat. Voor een deel kan hij er ook niks aan doen dat hij zo is. Maarja, IK kan er ook niks aan doen dat hij zo is he Nope. En aan je gevoel kun je ook weinig doen. Wel aan hoe je vervolgens met dat gevoel omgaat. En volgens mij doe jij dat best goed.
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
woensdag 17 december 2014 om 18:39
quote:hatsetats schreef op 17 december 2014 @ 18:38:
[...]
Nope. En aan je gevoel kun je ook weinig doen. Wel aan hoe je vervolgens met dat gevoel omgaat. En volgens mij doe jij dat best goed.Ik ben ondertussen een beetje klaar met verdrietig er over zijn. Dat heb ik een jaar of 5 gedaan nadat ik me bedacht dat onze relatie echt niet klopte. Dat verdriet heb ik niet echt zo'n last meer van. Maar het is een dilemma voor me, ik wil hem niet helemaal uit mijn leven bannen. Maar ik weet ook niet hoe we met elkaar om kunnen gaan.
[...]
Nope. En aan je gevoel kun je ook weinig doen. Wel aan hoe je vervolgens met dat gevoel omgaat. En volgens mij doe jij dat best goed.Ik ben ondertussen een beetje klaar met verdrietig er over zijn. Dat heb ik een jaar of 5 gedaan nadat ik me bedacht dat onze relatie echt niet klopte. Dat verdriet heb ik niet echt zo'n last meer van. Maar het is een dilemma voor me, ik wil hem niet helemaal uit mijn leven bannen. Maar ik weet ook niet hoe we met elkaar om kunnen gaan.
woensdag 17 december 2014 om 18:40
quote:dubbeltje4 schreef op 17 december 2014 @ 18:38:
[...]
Op jou misschien.
Ik stelde gewoon een vraag.
Niemand heeft haar toch gedwongen om gevoelens weg te drukken.Nee, niemand heeft haar idd gedwongen. Maar kinderen zijn loyaal naar hun ouders. Héél loyaal. Alleen kan dat ze wel pijn doen. En die pijn wegdrukken is een hele natuurlijke reactie.
[...]
Op jou misschien.
Ik stelde gewoon een vraag.
Niemand heeft haar toch gedwongen om gevoelens weg te drukken.Nee, niemand heeft haar idd gedwongen. Maar kinderen zijn loyaal naar hun ouders. Héél loyaal. Alleen kan dat ze wel pijn doen. En die pijn wegdrukken is een hele natuurlijke reactie.
woensdag 17 december 2014 om 18:40
quote:dubbeltje4 schreef op 17 december 2014 @ 18:32:
[...]
Wie zei dat je het weg moest drukken ?
Dat heb je toch echt zelf gedaan hoor!
Ja, dat heb ik zelf gedaan. Niet bewust.
Een kind past zich aan, ontwikkeld overlevingsmechanismen. Het zou ondraaglijk zijn werkelijk te voelen. Bij mij was het mechanisme o.a.: gevoel wegdrukken en aanpassen aan wat ouders zeggen, uiterste best doen...
Ik had -tot ik in therapie ging- nauwelijks meer contact met m`n gevoel en ook nauwelijks herinneringen met gevoel.
(weet niet of ik het duidelijk uitleg zo?)
[...]
Wie zei dat je het weg moest drukken ?
Dat heb je toch echt zelf gedaan hoor!
Ja, dat heb ik zelf gedaan. Niet bewust.
Een kind past zich aan, ontwikkeld overlevingsmechanismen. Het zou ondraaglijk zijn werkelijk te voelen. Bij mij was het mechanisme o.a.: gevoel wegdrukken en aanpassen aan wat ouders zeggen, uiterste best doen...
Ik had -tot ik in therapie ging- nauwelijks meer contact met m`n gevoel en ook nauwelijks herinneringen met gevoel.
(weet niet of ik het duidelijk uitleg zo?)
