Eetangst

Ik wist niet waar ik het moest zetten, of op gezondheid/eten/lijf&lijn, of hier, maar het begint aardig psychisch te worden, dus vooruit, Psyche dan maar.



Sommigen weten al van mijn maag-en darmproblemen. Het is volkomen aan mezelf te wijten. Ik heb door een impasse bijna een jaar stilgezeten op alle fronten. Eten interesseert me dan ook niet meer (ben ooit al 's afgevallen tot 45 kilo door zo'n impasse) en ditmaal at ik nog wel, maar heel weinig, en, de boosdoener...enkel chips en chocolade van de winkel om de hoek (supermarkt was teveel moeite, en als ik het deed kocht ik nog niets normaals, enkel snoepdingen). Dat trekt je maag niet meer op een gegeven moment. Je psyche ook niet, je wil weer voor jezelf zorgen, dus besloot ik normaal te gaan eten. En toen....kwamen de problemen. Enorm overgeven, diarree, verstopping, you name it en ik kreeg het. Arts vertelde me dat mijn verteringsstelsel gewoon niet meer werkte; chips is simpel te verteren maar de gezonde dingen en vezels, daar moet voor gewerkt worden, vandaar de kotsreactie. Bloedonderzoeken, maagbeschermers, laxeermiddel, tabletjes tegen misselijkheid en dieettips kreeg ik. Ik stoot mij vaker aan dezelfde steen en na een dip hield ik dat allemaal niet vol. Ik voel me weer beter psychisch gezien (ik accepteer meer, ik accepteer mijn standaard melancholie en het feit dat ik altijd wel een terugval zal krijgen) maar momenteel verga ik van de pijn. Ik durf niet meer te eten. Ik eet gekookte groente wat dat is goed, ik eet boterhammen, ik eet fruit, maar het is nog te zwaar kennelijk. Maandag begon ik met stage, dinsdag moest ik er al overgeven, woensdag de hele ochtend gekotst en diarree, toch naar stage gegaan, daar weggestuurd en gister en vandaag thuis. En het voelt zo ellendig. Ik heb nu honger maar ik durf niet te eten. Ik koppel eten aan kotsen en pijn (m'n buik raakt opgezwollen, soms kots ik bloed mee) en dat is het ingredient voor een wel bijzondere eetstoornis.



Ik wil wat mensen in NL bezoeken maar ik durf niet, want lange treinreis en heb al eens de hele trein moeten doorzoeken naar een toilet dat niet op slot zat, om vol ellende over te geven. Caffeine vermijd ik (helaas, want daar begint m'n dag eigenlijk mee), roken doe ik wel maar minder, alcohol heb ik verminderd maar een paar pleziertjes moeten kunnen (en die zaken geven minder reactie, behalve wijn, sterke alcohol laat ik al helemaal staan).



Zelfs een lekkere tomaat wordt me afgeraden. Ovarit zou nog het best zijn. Koken kan ik minimaal en is hier in een klein keukentje met twee pitten ook niet al te makkelijk. Pizza's deed ik wel in de oven, maar pizza is te vet. Opwarmmaaltijden van Iglo doe ik nu, die bevatten zaken die ik mag. Maar geven soms ook nog reactie. Ik mag eigenlijk enkel heel mager eten, en hoewel het voor sommige mensen een luxeprobleem is...is het voor mij een echt probleem dat ik snel afval. Met enkel heel kleine porties zo mager als wat word ik ook echt zo mager als wat. Ik weet hoe dat is, want mijn haar viel uit bij een BMI van 15,9. Dan is mijn maag misschien blij, maar dan ben ik wel ontzettend vatbaar voor andere zaken en een breekbaar twijgje.



Nou, ik weet niet of ik echt vraag om tips, ik denk het wel. Of ervaring. Ik ben geen mietje, maar de pijn is soms ondraaglijk en het continu moeten overgeven is zo belemmerend.



Excuus voor het lange verhaal, maar ik zit er letterlijk mee in mijn maag.

Heb al een creatiever idee dan die kerel zelf had, vind ik zelf trouwens. Maar ja, ik zit er wel vaker naast

quote:MozesKriebel schreef op 08 juli 2009 @ 22:11:

[...]



Smoesjes.

Je bent weer uitvluchten aan het creëren om je tijd op het kantoor te verkorten en situaties aan het creëren waardoor er weer 'iets' in de weg zal gaan zitten, zodat je niet kan werken.

Minder faalangstig word je door hèt aan te gaan, juist niet door vermijding. Kom op Digi, het is nog maar twee weken!



En dacht je trouwens die peut er zo even bij tussendoor te doen?

Een goeie therapie (lees wel: goeie! en die wil jij tenslotte) doet weldegelijk iets met je en kan je (tijdelijk) emotioneel behoorlijk uit evenwicht brengen. Denk daar niet te lichtzinnig over.



Nogmaals meid, als jij van deze stage een succes wilt maken zal JIJ dat moeten doen. 100%. Geen uitvluchten. Geen smoesjes.

Nou jij nog.....



Huh?? Dit had ik nog niet gelezen, maar: huh?? Zit ongeveer iedereen te meuren dat ik naar een dietist moet, dan maak ik een afspraak, en dan saboteer ik m'n stage. Het is 1 afspraak in de ochtend, that's it. Ik ga daar niet om de dag heen ofzo, ze zal wel een voedingrichtlijn meegeven of desnoods mailt ze het maar door en tadaa. Als mijn lijf niet werkt heeft de rest ook geen zin, want hoewel ik zit achter een bureau vind ik het vele malen intensiever qua lichaamsbelasting dan escortwerk of dat stuk lopen naar 't werk.



Overigens heb ik al vaker fulltime gewerkt hoor, nu niet denken dat ik een of ander naief mutsje ben. 6 Dagen per week 9 uur per dag en dan eigenlij nooit vrij hebben (toerisme), 5 dagen per week 10 tot 11 uur in een supermarkt, en nog talloze andere voorbeelden. 'k Ben wel wat gewend, maar het enige wat nu moeilijk is, is van absoluut niets naar ineens veel. That's all.



Nu eerst 'n kop thee.



En trouwens, een intakegesprek met een peut, daar ga ik niet om zitten emotiowoelen hoor. Zoveel mensen hebben een peut naast fulltime jobs, hobby's, kinderen, noem maar op. 't Is ook pas over twee weken, dus. Nu niet teveel gaan peuten zelf he?

Hi!



Dana, even over die maagkanker ed. De huisarts diagnosticeerde helemaal niets en de wat maagbeschermende zaakjes hielpen niets, en eigenlijk zat het maar tussen mij oren. Dus besloot ik (want ik had al een verwijzing voor een gastroscopie van een andere huisarts, werken er meerdere daar) tot een gang naar het hospitaal. Die kon me tenminste goede medicatie geven en bevestigen dan wel ontkrachten of ik last had van aanstelleritis. Nou, simpele gastritits en weet je: de meds werken! Ik eet! Bruine boterhammen, fruit laat ik staan maar ben gister uit eten geweest en heb voor een simpel pastagerecht gekozen. Zelfs nog twee wijntjes op! Mijn buik voelde wel wat zwaar maar is zo weinig eten gewend. Geen braken, geen pijn, noppes! Heel blij om. Heb zelfs mij gewaagd aan een blikje Red Bull (heel langzaam hoor, deed er wel een uur over) en dat ging ook goed.



Die dietist ga ik inderdaad afbellen, dat vond ik al eerder, want wil niet weer een dag afwezig zijn zo ongeveer. Ik heb donderdag echt een inzinking gehad (of meer: een totale agressieve vorm van agressie, ofzo), boos op mezelf, vond mezelf dom, dacht dat die collega me dom vond, enzovoorts. Had al een spoedafspraak bij de psychiater gemaakt (voor medicatie, ja). Vrijdag echt gewoon eerst een berg gejankt alvorens naar stage te gaan. En toen moest ik een artikel schrijven over oa stressvermindering (en dat mocht wel, ik zat te trillen en leefde al twee dagen op 2 croissants -per 2 dagen dus) en toen kwam ik de o zo simpele ademhalingoefening tegen en gewoon jezelf de vraag stellen of je nu in dodelijk gevaar was. Nee dus. En dat kalmeerde. Stom genoeg. Heb dus een hoop artikelen gewoon geschreven en die avond naar de psychiater gegaan. Hij gaf me zelfs betablokkers mee (hij schrijft graag voor), die heb ik nu standaard in mijn tas zitten voor het geval dat (is gewoon een psychologische back-up). En sja, ook benzo's maar dat ik daar al jaren aan verslingerd ben is geen geheim. Zaterdag m'n nieuwe meds opgehaald, nam 2mg alprazolam (voor mij een zeer lage dosis) en door oververmoeidheid (want ik sliep gewoon NIET) de hele dag geslapen. Gewoon echt inhalen, m'n lijf had dat nodig. Zondag een fijne dag gehad, 2 paydates met twee aangename heren, geslapen en vandaag eigenlijk de eerste echt leuke dag. Ik was niet nerveus, geheel nuchter (of je moet die Red Bull als drugs en co beschouwen, dan niet) en ik kreeg feedback op een aantal artikelen. Hij vroeg nog ik met het commentaar kon leven, ik zei voor de gein 'nee', en toen zei 'ie waar het balkon was. Kijk, dat is mijn humor! Voor het eerst gewoon een losse omgang met die gozer, gelachen, goed gewerkt, hoop geschreven (het zijn geen tergend lastige opdrachten hoor) maar wat een verschil met vorige week. Ik ben ook geminderd met roken (logisch als je de hele dag werkt, om de anderhalf tot 2 uur een rookpauze). Deze week hou ik date-vrij, gewoon om te kijken hoe het gaat als ik me enkel concentreer op de stage. Ja, ik moet nog wel een en ander doen (studiemateriaal verzamelen) maar dat is niet zo'n ramp. Vandaag vloog de dag voorbij (het laatste halfuur is het lastigst natuurlijk) eigenlijk. Even lekker buiten gezeten met mijn bammetjes, wat gesmst met vrienden (wel lief, die steun) en daarnet een doosje meds opgehaald dat er zaterdag niet was plus wat inkopen gedaan. Nog even wat hier thuis aan de kant schuiven, een artikel een beetje afschrijven (is al bijna af), wat geld brengen naar de bank (wat ik al VEEL eerder had moeten doen want m'n huur moet betaald worden) en als ik zin heb eventjes een zonnebankje meepikken. Is allemaal in de buurt hoor, dus geen overdreven gedoe, en beweging is goed.



Hopelijk hou 'k die positieve vibe vast, ben altijd zo bang voor een inzinking he.

Natuurlijk uren (ipv 1 uur) bij de psychiater gezeten en hij dacht eerst dat ik die stage wel moest doen, maar toen 'ie erachter kwam dat ik mezelf dat had opgelegd, vond 'ie dat eigenlijk wel erg bewonderenswaardig. Ha, ergens wel voor zo'n faalangstigerd als ik. Kreeg nog allerlei moordtips (sja, die man vindt het geloof ik best leuk om met me te praten en alweer een episode van z'n leven en beroepsleven moeten aanhoren). Ik heb weinig moeite om weinig tot niets te drinken nu, en ik misbruik die benzo's (voorlopig) ook niet. Ik weet dat dat mijn verslavingen zijn, dat weet ik heel goed, en ik kan altijd een terugval hebben of eens te diep in het glaasje kijken, maar dat moet kunnen. Volgens mij dan. Wat een ander vindt moet 'ie naar de politie brengen, ik denk maar "als ik met een beetje medicinale hulp dit kan volbrengen, dan kan ik wellicht de volgende keer zonder omdat mijn zelfvertrouwen is gegroeid." Of niet, natuurlijk. Maar ook geen ramp. Als participeren aan het normale leven mij nu eenmaal lastiger afgaat dan een verre reis in m'n up, en bij de meeste mensen andersom, sja, dan vind ik wat kalmeringsondersteuning niet zo erg.



Ben ook wel sinds vrijdag opgehouden met me te interesseren voor wat die collega van me vindt. Ik wenste 'm -na een opmerking van 'nah weet je dat niet'- inwendig een uitbraak van genitale herpes toe en vroeg 'm liefjes waar ik dat programma kon vinden. Nou, dat weet ik dan ook weer. Of hij die genitale herpes heeft dan weer niet.

Dankjulliewel!



Jaja, ben al op. Ochtendsigaret met groene thee, zo de douche in.



Ik ben wel over de helft maar met verzuim. Ik zal wel bespreken met De Baas als hij er eenmaal is of ik wat in kan halen, desnoods parttime (want herexamens). Gister een kopje koffie gekregen terwijl ik aan het wachten was op de zonnebank, en dat vond mijn maag niet zo leuk. Maar, niet gekotst en de misselijkheid ging over. Geen koffie voorlopig iig, maar dat ik het er niet uitgooide is wel een pluspunt. Ik heb niets eens de pug om naar de kroeg te gaan en drank haal ik niet in huis, dus die verleiding is maar zeer klein.



*stapt onder douche om wakker te worden*

Ja ging wel, maar zie stagetopic maar efkes Ann Liv. Effe down om andere zaken. Of maak me Vivavriendje. Kan niet alles uit de doeken doen nu Maag gaat wel aardig, goed gegeten voor mijn doen.

Ja NL live of een ander live?

Anders zoek je maar een priemgetal op een NL leven

Maag gaat goed. Ik eet best veel (kun je plakjes kaas invriezen trouwens, of ham?). Nou ja, veel. Voor mijn doen. Heb vandaag Digihapjes gemaakt, dus klungelig, maar stukjes kaas in plakjes ham gewikkeld. Best lekker. Ook brood en soep. Maar aangezien ik enorm verkouden ben en hoest als een terminale longkankerpatient, gaat dat gedeelte dan weer niet goed. Zie Stagetopic. Ben naar de apo gegaan (stond te tollen op m'n benen) en sinutab (da's om je holtes enzo te reinigen) en een vieze keelspray gehaald, maar vraag me af of ik niet naar m'n longen ook moet laten luisteren. Heb al eens een verwaarloosde longontsteking gehad en dan ben je een hele tijd uit de running. Ik gok op wat griepverschijnselen of keelontsteking, maar als het een virus is doet antibiotica niets. Zouden enigen van jullie me kunnen adviseren mbt stage (zie Werk&Studie)? Want ik ben vandaag gewoon weggestuurd, ook al zei ik dat het 'maar een verhoudheid was' en 'oh dat gaat wel over'. Hij zei dat het te slecht klonk, dat ik weg moest wezen als ik m'n vertaling af had en al niet had moeten komen als ik zo ziek was. De rest is beschreven op Stagetopic.

Hoe bedoel je dat, Titana? Ik baal er enorm van. Mijn lijf is gewoon verzwakt en als je weet dat ik al eerder met een longontsteking te maken heb gehad (en dat was een hele zware, nu beginstadium) en ook met baarmoedergezeik (ga ik niet op in). Ah ok ik had dat kennelijk nog nie gezegd, ik heb idd longontsteking en 10 dagen antibiotica. Maar na 3 dagen nog geen verbetering eigenlijk en daar baal ik van. Ze willen je er gewoon niet hebben daar met dat gehoest, maar ik wil wel. Ben gewoon al bang om te hoesten, bang dat die kerel zich ergert. En ja ik denk ook wat trager, want ben gewoon ziek natuurlijk.



Ik vind het enigszins denigrerend om een maagontsteking en longontsteking en weer een colposcopie moeten ondergaan 'lichamelijke ongemakken' te noemen. Alsof ik dat leuk vind. Alsof ik niet gewoon gezond wil zijn. Eten gaat nu prima, de maagtabletten werken goed, maar een longontsteking zou ik nu niet iets willen noemen dat hoort in het rijtje 'verhoudheid, keelpijntje, etc.'. En nee, ik lig niet de hele dag op bed, wil ik ook niet, die luxe heb ik ook gewoon niet want single enzo, en een beetje beweging lijkt me juist goed voor je lijf. Ik weet dat het niet mijn schuld is maar ik voel me toch schuldig naar de stageplek toe.



Ik begrijp dus echt niets van je opmerking, Titana.