Psyche
alle pijlers
Eetangst
vrijdag 3 juli 2009 om 11:22
Ik wist niet waar ik het moest zetten, of op gezondheid/eten/lijf&lijn, of hier, maar het begint aardig psychisch te worden, dus vooruit, Psyche dan maar.
Sommigen weten al van mijn maag-en darmproblemen. Het is volkomen aan mezelf te wijten. Ik heb door een impasse bijna een jaar stilgezeten op alle fronten. Eten interesseert me dan ook niet meer (ben ooit al 's afgevallen tot 45 kilo door zo'n impasse) en ditmaal at ik nog wel, maar heel weinig, en, de boosdoener...enkel chips en chocolade van de winkel om de hoek (supermarkt was teveel moeite, en als ik het deed kocht ik nog niets normaals, enkel snoepdingen). Dat trekt je maag niet meer op een gegeven moment. Je psyche ook niet, je wil weer voor jezelf zorgen, dus besloot ik normaal te gaan eten. En toen....kwamen de problemen. Enorm overgeven, diarree, verstopping, you name it en ik kreeg het. Arts vertelde me dat mijn verteringsstelsel gewoon niet meer werkte; chips is simpel te verteren maar de gezonde dingen en vezels, daar moet voor gewerkt worden, vandaar de kotsreactie. Bloedonderzoeken, maagbeschermers, laxeermiddel, tabletjes tegen misselijkheid en dieettips kreeg ik. Ik stoot mij vaker aan dezelfde steen en na een dip hield ik dat allemaal niet vol. Ik voel me weer beter psychisch gezien (ik accepteer meer, ik accepteer mijn standaard melancholie en het feit dat ik altijd wel een terugval zal krijgen) maar momenteel verga ik van de pijn. Ik durf niet meer te eten. Ik eet gekookte groente wat dat is goed, ik eet boterhammen, ik eet fruit, maar het is nog te zwaar kennelijk. Maandag begon ik met stage, dinsdag moest ik er al overgeven, woensdag de hele ochtend gekotst en diarree, toch naar stage gegaan, daar weggestuurd en gister en vandaag thuis. En het voelt zo ellendig. Ik heb nu honger maar ik durf niet te eten. Ik koppel eten aan kotsen en pijn (m'n buik raakt opgezwollen, soms kots ik bloed mee) en dat is het ingredient voor een wel bijzondere eetstoornis.
Ik wil wat mensen in NL bezoeken maar ik durf niet, want lange treinreis en heb al eens de hele trein moeten doorzoeken naar een toilet dat niet op slot zat, om vol ellende over te geven. Caffeine vermijd ik (helaas, want daar begint m'n dag eigenlijk mee), roken doe ik wel maar minder, alcohol heb ik verminderd maar een paar pleziertjes moeten kunnen (en die zaken geven minder reactie, behalve wijn, sterke alcohol laat ik al helemaal staan).
Zelfs een lekkere tomaat wordt me afgeraden. Ovarit zou nog het best zijn. Koken kan ik minimaal en is hier in een klein keukentje met twee pitten ook niet al te makkelijk. Pizza's deed ik wel in de oven, maar pizza is te vet. Opwarmmaaltijden van Iglo doe ik nu, die bevatten zaken die ik mag. Maar geven soms ook nog reactie. Ik mag eigenlijk enkel heel mager eten, en hoewel het voor sommige mensen een luxeprobleem is...is het voor mij een echt probleem dat ik snel afval. Met enkel heel kleine porties zo mager als wat word ik ook echt zo mager als wat. Ik weet hoe dat is, want mijn haar viel uit bij een BMI van 15,9. Dan is mijn maag misschien blij, maar dan ben ik wel ontzettend vatbaar voor andere zaken en een breekbaar twijgje.
Nou, ik weet niet of ik echt vraag om tips, ik denk het wel. Of ervaring. Ik ben geen mietje, maar de pijn is soms ondraaglijk en het continu moeten overgeven is zo belemmerend.
Excuus voor het lange verhaal, maar ik zit er letterlijk mee in mijn maag.
Sommigen weten al van mijn maag-en darmproblemen. Het is volkomen aan mezelf te wijten. Ik heb door een impasse bijna een jaar stilgezeten op alle fronten. Eten interesseert me dan ook niet meer (ben ooit al 's afgevallen tot 45 kilo door zo'n impasse) en ditmaal at ik nog wel, maar heel weinig, en, de boosdoener...enkel chips en chocolade van de winkel om de hoek (supermarkt was teveel moeite, en als ik het deed kocht ik nog niets normaals, enkel snoepdingen). Dat trekt je maag niet meer op een gegeven moment. Je psyche ook niet, je wil weer voor jezelf zorgen, dus besloot ik normaal te gaan eten. En toen....kwamen de problemen. Enorm overgeven, diarree, verstopping, you name it en ik kreeg het. Arts vertelde me dat mijn verteringsstelsel gewoon niet meer werkte; chips is simpel te verteren maar de gezonde dingen en vezels, daar moet voor gewerkt worden, vandaar de kotsreactie. Bloedonderzoeken, maagbeschermers, laxeermiddel, tabletjes tegen misselijkheid en dieettips kreeg ik. Ik stoot mij vaker aan dezelfde steen en na een dip hield ik dat allemaal niet vol. Ik voel me weer beter psychisch gezien (ik accepteer meer, ik accepteer mijn standaard melancholie en het feit dat ik altijd wel een terugval zal krijgen) maar momenteel verga ik van de pijn. Ik durf niet meer te eten. Ik eet gekookte groente wat dat is goed, ik eet boterhammen, ik eet fruit, maar het is nog te zwaar kennelijk. Maandag begon ik met stage, dinsdag moest ik er al overgeven, woensdag de hele ochtend gekotst en diarree, toch naar stage gegaan, daar weggestuurd en gister en vandaag thuis. En het voelt zo ellendig. Ik heb nu honger maar ik durf niet te eten. Ik koppel eten aan kotsen en pijn (m'n buik raakt opgezwollen, soms kots ik bloed mee) en dat is het ingredient voor een wel bijzondere eetstoornis.
Ik wil wat mensen in NL bezoeken maar ik durf niet, want lange treinreis en heb al eens de hele trein moeten doorzoeken naar een toilet dat niet op slot zat, om vol ellende over te geven. Caffeine vermijd ik (helaas, want daar begint m'n dag eigenlijk mee), roken doe ik wel maar minder, alcohol heb ik verminderd maar een paar pleziertjes moeten kunnen (en die zaken geven minder reactie, behalve wijn, sterke alcohol laat ik al helemaal staan).
Zelfs een lekkere tomaat wordt me afgeraden. Ovarit zou nog het best zijn. Koken kan ik minimaal en is hier in een klein keukentje met twee pitten ook niet al te makkelijk. Pizza's deed ik wel in de oven, maar pizza is te vet. Opwarmmaaltijden van Iglo doe ik nu, die bevatten zaken die ik mag. Maar geven soms ook nog reactie. Ik mag eigenlijk enkel heel mager eten, en hoewel het voor sommige mensen een luxeprobleem is...is het voor mij een echt probleem dat ik snel afval. Met enkel heel kleine porties zo mager als wat word ik ook echt zo mager als wat. Ik weet hoe dat is, want mijn haar viel uit bij een BMI van 15,9. Dan is mijn maag misschien blij, maar dan ben ik wel ontzettend vatbaar voor andere zaken en een breekbaar twijgje.
Nou, ik weet niet of ik echt vraag om tips, ik denk het wel. Of ervaring. Ik ben geen mietje, maar de pijn is soms ondraaglijk en het continu moeten overgeven is zo belemmerend.
Excuus voor het lange verhaal, maar ik zit er letterlijk mee in mijn maag.
dinsdag 7 juli 2009 om 20:13
dinsdag 7 juli 2009 om 21:18
quote:Digitalis schreef op 07 juli 2009 @ 13:36:
Mijn maag is aardig ontstoken. Ik heb hem gevraagd waar dat aan lag, en hij zei dat het inderdaad aan het slechte eten en de alcohol lag. Ik vroeg hem naar stress en psychische klachten uiteraard, en hij zei dat stress/psychische zaken wel iets kan verergeren of in stand kan houden, maar nooit de oorzaak had kunnen zijn van mijn klachten en dat artsen daar erg op aan het terugkomen zijn (dat stress geheel en alleen iets kunnen veroorzaken). Ik moet opletten met zure dingen (dus geen alcohol en eigenlijk mag ik niet roken...), kruiden en vetten, maar in principe mag ik alles eten. Ik heb 'n voorschrift voor medicatie gekregen, die moet ik 2 maanden slikken en als er na een maand geen verbetering optreedt dan moet ik terugkomen voor een grondig onderzoek.
Fijn dat het onderzoek meeviel en dat je je serieus genomen (ghe) voelde door de dokter. Heb je het schriftje meegenomen en alle vragen gesteld die je had en alle adviezen genoteerd? Zo nee, volgende keer zeker wel doen. Neem jezelf nu ook serieus en rook en drink niet. Zo koppig als jij bent, dan moet je die ellendige fles met rotzooi toch kunnen laten staan?
quote:Digitalis schreef op 07 juli 2009 @ 13:36:
Dus plan de campagne samengevat: verboden voedsel en alchohol vermijden, meds slikken, m'n lijf in de gaten houden en m'n psychische valkuilen/belemmeringen onder de loep (laten) nemen.
Goed plan, neem jezelf en je lijf nu zo serieus als de dokter het neemt. Zoals Titiana al schreef: een goed voedingsplan om aan te sterken is echt essentieel, kun je niet alleen doen en wij kunnen met ons boerenverstand alleen helpen, maar weten het ook niet echt. Dus terug naar de huisarts of linea recta naar een voedingsdeskundige. Je maag en darmen moeten hulp krijgen om weer aan de gang te komen met de goede spullen, vooral omdat je aangeeft dat je daar zelf niet voldoende verstand van hebt. En doe zo lief voor jezelf als je anderen ook zou aanraden. Minder hard voor jezelf zijn is (hoe pijnlijk ook) een keuze en 'dat kan ik niet' is voor losers.
Mijn maag is aardig ontstoken. Ik heb hem gevraagd waar dat aan lag, en hij zei dat het inderdaad aan het slechte eten en de alcohol lag. Ik vroeg hem naar stress en psychische klachten uiteraard, en hij zei dat stress/psychische zaken wel iets kan verergeren of in stand kan houden, maar nooit de oorzaak had kunnen zijn van mijn klachten en dat artsen daar erg op aan het terugkomen zijn (dat stress geheel en alleen iets kunnen veroorzaken). Ik moet opletten met zure dingen (dus geen alcohol en eigenlijk mag ik niet roken...), kruiden en vetten, maar in principe mag ik alles eten. Ik heb 'n voorschrift voor medicatie gekregen, die moet ik 2 maanden slikken en als er na een maand geen verbetering optreedt dan moet ik terugkomen voor een grondig onderzoek.
Fijn dat het onderzoek meeviel en dat je je serieus genomen (ghe) voelde door de dokter. Heb je het schriftje meegenomen en alle vragen gesteld die je had en alle adviezen genoteerd? Zo nee, volgende keer zeker wel doen. Neem jezelf nu ook serieus en rook en drink niet. Zo koppig als jij bent, dan moet je die ellendige fles met rotzooi toch kunnen laten staan?
quote:Digitalis schreef op 07 juli 2009 @ 13:36:
Dus plan de campagne samengevat: verboden voedsel en alchohol vermijden, meds slikken, m'n lijf in de gaten houden en m'n psychische valkuilen/belemmeringen onder de loep (laten) nemen.
Goed plan, neem jezelf en je lijf nu zo serieus als de dokter het neemt. Zoals Titiana al schreef: een goed voedingsplan om aan te sterken is echt essentieel, kun je niet alleen doen en wij kunnen met ons boerenverstand alleen helpen, maar weten het ook niet echt. Dus terug naar de huisarts of linea recta naar een voedingsdeskundige. Je maag en darmen moeten hulp krijgen om weer aan de gang te komen met de goede spullen, vooral omdat je aangeeft dat je daar zelf niet voldoende verstand van hebt. En doe zo lief voor jezelf als je anderen ook zou aanraden. Minder hard voor jezelf zijn is (hoe pijnlijk ook) een keuze en 'dat kan ik niet' is voor losers.
dinsdag 7 juli 2009 om 21:36
Helaas Milaatje, die beunhazen zijn er. Ik kan je grappige, absurde en trieste verhalen vertellen. Het ergst was natuurlijk mijn opa, 75, kerngezond, sportief, blakend van gezondheid, 1 keer naar de arts geweest vanwege een verbrijzeld been 25 jaar terug, maar begon gewicht te verliezen.....heeft 14 (!!!) keer naar de huisarts moeten gaan (hij was zelf ook niet zo mondig) toen hij werd doorgestuurd naar het ziekenhuis (zijn dochter sprak de arts aan van collega tot collega) en jahoor, kanker. Terminaal.
Dat is nog maar 1 voorbeeld, ik noemde al mijn keelamandelen die zo ontstoken waren dat ik 9 kilo op een al weinig gewicht verloor maar me desondanks maar 'n mietje zou vinden als ik ze zou verwijderen. Heb nog meer voorbeelden, maar you get the picture.
Wel, ik weet wel ongeveer wat normaal eten is hoor, de standaardprak, boterhammen en fruit. Dat blijf ik het beste voedingsschema vinden, zoals vroegah zeg maar. Zo ben ik als kind ook gevoed en ben er niet slechter van geworden. Ik heb vandaag bruine boterhammen op, glazen halfvolle melk en wat groenten (gekookt). En dat ging helemaal goed. Ben er erg blij om.
Alcohol laat ik staan (o wat zijn ze verbaasd bij de nachtwinkel, ghe) maar ik minder enkel met roken (please let me keep at least one of my guilty pleasures). Arts had het over matigen met alcohol maar ik drink gewoon helemaal niet (dat maar ter compensatie van de sigaretten). Als ik de hele dag op kantoor zit en 's avonds ook nog werk als joenowattes, dan heb ik sowieso weinig tijd om te paffen.
Fruit raadde hij overigens de eerste weken af en hij zei dat het medicament binnen 4 dagen in principe gaat werken. Ik smeer voor morgen gewoon bammetjes en neem die mee, want na een paar dagen boterhammen eten weet ik dat ik dat iig verdraag.
Maar ik zal eens zoeken naar een voedingsdeskundige (die ook NL spreekt want op dat gebied is mijn FR niet toereikend). En die peut zal ik ook bellen, maar one step at the time, one step at the time...maar de stress is ontzettend verminderd, gewoon doordat een arts zich gedroeg als arts (en geen nietskunnende boerenpummel met het verstandelijk vermogen van een stuurknuppel).
Dat is nog maar 1 voorbeeld, ik noemde al mijn keelamandelen die zo ontstoken waren dat ik 9 kilo op een al weinig gewicht verloor maar me desondanks maar 'n mietje zou vinden als ik ze zou verwijderen. Heb nog meer voorbeelden, maar you get the picture.
Wel, ik weet wel ongeveer wat normaal eten is hoor, de standaardprak, boterhammen en fruit. Dat blijf ik het beste voedingsschema vinden, zoals vroegah zeg maar. Zo ben ik als kind ook gevoed en ben er niet slechter van geworden. Ik heb vandaag bruine boterhammen op, glazen halfvolle melk en wat groenten (gekookt). En dat ging helemaal goed. Ben er erg blij om.
Alcohol laat ik staan (o wat zijn ze verbaasd bij de nachtwinkel, ghe) maar ik minder enkel met roken (please let me keep at least one of my guilty pleasures). Arts had het over matigen met alcohol maar ik drink gewoon helemaal niet (dat maar ter compensatie van de sigaretten). Als ik de hele dag op kantoor zit en 's avonds ook nog werk als joenowattes, dan heb ik sowieso weinig tijd om te paffen.
Fruit raadde hij overigens de eerste weken af en hij zei dat het medicament binnen 4 dagen in principe gaat werken. Ik smeer voor morgen gewoon bammetjes en neem die mee, want na een paar dagen boterhammen eten weet ik dat ik dat iig verdraag.
Maar ik zal eens zoeken naar een voedingsdeskundige (die ook NL spreekt want op dat gebied is mijn FR niet toereikend). En die peut zal ik ook bellen, maar one step at the time, one step at the time...maar de stress is ontzettend verminderd, gewoon doordat een arts zich gedroeg als arts (en geen nietskunnende boerenpummel met het verstandelijk vermogen van een stuurknuppel).
woensdag 8 juli 2009 om 00:21
beschuit en geroosterd brood , verteert beter dan gewoon brood. Kan een diëtiste je geen advies geven? Die weet er meer van dan een dokter en dan met name wat je wel kunt eten. Ook wel prettig denk ik.
Mocht je bang zijn voor te weinig voeding dan kun je ook pakjes vloeibare voeding krijgen..nutridrink kreeg mijn vader in het verzorgingshuis..
Groetjes
Mocht je bang zijn voor te weinig voeding dan kun je ook pakjes vloeibare voeding krijgen..nutridrink kreeg mijn vader in het verzorgingshuis..
Groetjes
woensdag 8 juli 2009 om 06:55
Ik ben blij met onze bereikbare en kwalitatief goede gezondheidszorg in Nederland en ook in Belgie. Ik heb wat van de wereld gezien, veel meegemaakt en ik kan vergelijken. Ik heb ook veel zieke mensen in mijn omgeving.
Dus ik ben het niet eens met dat "boerenknuppel"verhaal vanuit enkel jou ervaring, Digitalis. Integendeel. En artsen zijn mensen en communicatief niet altijd goed vaardig. Tegenwoordig wordt hier meer aandacht aan gegeven in de opleidingen in Nederland.
In Belgie kan je zo bij de specialist terecht zonder verwijzing en vaak ook na werktijd.In Nederland heeft de huisarts een poortwachterfunctie.
Brood en fruit alleen is niet voldoende om aan te sterken. Je zult meer en anders moeten gaan leren eten. Ik lees weerstand bij jou. Waarom?
Dus ik ben het niet eens met dat "boerenknuppel"verhaal vanuit enkel jou ervaring, Digitalis. Integendeel. En artsen zijn mensen en communicatief niet altijd goed vaardig. Tegenwoordig wordt hier meer aandacht aan gegeven in de opleidingen in Nederland.
In Belgie kan je zo bij de specialist terecht zonder verwijzing en vaak ook na werktijd.In Nederland heeft de huisarts een poortwachterfunctie.
Brood en fruit alleen is niet voldoende om aan te sterken. Je zult meer en anders moeten gaan leren eten. Ik lees weerstand bij jou. Waarom?
woensdag 8 juli 2009 om 07:33
quote:Dana schreef op 08 juli 2009 @ 00:24:
Gelukkig dat het allemaal meeviel! En goed dat je een plan de campagne hebt opgesteld.
Jammer dat je dan toch weer triomfantelijk meent te moeten melden dat je een arts had die zich gedroeg als arts, en geen nietskunnende boerenpummel met het verstandelijk vermogen van een stuurknuppel. Wie denk jij eigenlijk dat je bent dat je dat allemaal zo goed zou kunnen beoordelen? Zelfs de grootste pummelende arts is nog altijd beter medisch opgeleid dan jij (of ik, laat daar geen misverstand over ontstaan)...
Voor hetzelfde geld heb jij deze jonge hond volledig om je charmante vingertje gewonden zodat hij precies zei wat jij wilde horen. Ook een arts is maar een mens hoor, zeker een jonge mannelijke arts. En daar komt dan nog bij jouw enorme vermogen wat je in dit topic ten toon hebt gespreid om uit wat mensen tegen je zeggen precies dat te filteren wat in je straatje te pas komt - en dat vervolgens enorm uit te vergroten. Kortom, ik neem jouw interpretatie met een flinke korrel zout, sorry.
Dat is niet omdat ik je stemming wil verpesten, ik begrijp dat het misschien zo over kan komen maar het tegendeel is waar. Ik noem het omdat ik het zo sneu vind om te lezen dat je stemming eigenlijk vooral verbeterd lijkt te zijn door de opstelling (volgens jou) van die arts. Misschien heb ik het mis, maar zoals ik het lees overvleugelt dat zelfs het goede nieuws dat je geen kanker o.i.d. hebt.
Ik hoop dat je je, als je een nieuwe peut gevonden hebt, wat opener opstelt. Je hoeft niet voortdurend alles wat er gezegd (of geschreven) wordt te toetsen aan je eigen vooronderstellingen.
Misschien zou jij er juist wel baat bij hebben om aan het begin van een therapie al je eigen theorieën en hypotheses overboord te gooien en heel sec alle feitelijke gebeurtenissen uit je leven en hoe je die hebt ervaren te uit; en het interpreteren en theoretiseren aan de peut overlaten. Je laten verrassen in plaats van je te verliezen in je hersenspinsels waarin je toch alleen maar vastloopt.
Heb je trouwens ook een duidelijk advies gekregen van deze arts omtrent je werk en stage? Heeft hij gezegd dat je meteen al weer voluit kunt gaan beginnen of juist beter van niet, of is dat helemaal niet ter sprake gekomen?
Sorry hoor, maar die huisarts laat een vriendin van me elke keer als ze komt voor iets, al is het haar grote teen, een zwangerschapstest doen. Totaal onnodig. Hij vond de menig van de kaakchirurg onzin (mijn kaakgewrichtiets is afgesleten en zit daarom klem enzo en veel pijn) dat ik een operatie zou moeten, vond dat ik mijn amandelen er niet moest laten verwijderen ondanks enorm gewichtsverlies, totaal verminkte grote ontstoken amandelen terwijl de specialist in het ziekenhuis me meteen inplande omdat ik zachtjesaan een beetje kapotging (infectie zat niet meer enkel in de keel). Huisarts vond het dan nodig me twee maanden vol te stoppen met antibiotica, maar een simpele operatie, nee. Dat vind IK onkundig ja!
En die arts is het ziekenhuis heb ik niet om m'n vinger gewonden. Ik droeg geen make up, een heel simpele spijkerbroek met een roze vestje, gewoon om niet zo'n 'vrouw van de wereld'-indruk te maken. Bewust me gewoon wat 'onderdaniger' opstellen. Om te luisteren.
En come on, ik zei toch dat ik die vriend had gesmst dat ik zeker wist dat het niets ernstigs was? Ik heb geen moment gedacht aan maagkanker, hoogstens een zweer of geirriteerde maag. Je hebt het over vooroordelen maar jij hebt ze ook nogal!
Psycho-analyse is al lang achterhaald. Droomanalyse? Kom op zeg, alsjeblieft, dat neem je als normaal denkend mens toch niet serieus. Ik heb mijn best gedaan destijds om uit te leggen hoe ik me voelde, maar ze was gewoon niet geinteresseerd in het nu, nou, ik wel. Ik weet het een en ander van psychologie door eerdere studie, dus sja.
Ik word er een beetje mesjogge van dat ik zo word neergezet, want er klopt niets van. Ik heb me juist opengesteld hier en ik ben absoluut niet te beroerd om toe te geven dat ik fout zit/zat ergens mee, of mijn mindere kanten aan te geven. Maar als ik zoiets lees dan ga ik niet zeggen 'je hebt gelijk' wat dat heb je niet.
Gelukkig dat het allemaal meeviel! En goed dat je een plan de campagne hebt opgesteld.
Jammer dat je dan toch weer triomfantelijk meent te moeten melden dat je een arts had die zich gedroeg als arts, en geen nietskunnende boerenpummel met het verstandelijk vermogen van een stuurknuppel. Wie denk jij eigenlijk dat je bent dat je dat allemaal zo goed zou kunnen beoordelen? Zelfs de grootste pummelende arts is nog altijd beter medisch opgeleid dan jij (of ik, laat daar geen misverstand over ontstaan)...
Voor hetzelfde geld heb jij deze jonge hond volledig om je charmante vingertje gewonden zodat hij precies zei wat jij wilde horen. Ook een arts is maar een mens hoor, zeker een jonge mannelijke arts. En daar komt dan nog bij jouw enorme vermogen wat je in dit topic ten toon hebt gespreid om uit wat mensen tegen je zeggen precies dat te filteren wat in je straatje te pas komt - en dat vervolgens enorm uit te vergroten. Kortom, ik neem jouw interpretatie met een flinke korrel zout, sorry.
Dat is niet omdat ik je stemming wil verpesten, ik begrijp dat het misschien zo over kan komen maar het tegendeel is waar. Ik noem het omdat ik het zo sneu vind om te lezen dat je stemming eigenlijk vooral verbeterd lijkt te zijn door de opstelling (volgens jou) van die arts. Misschien heb ik het mis, maar zoals ik het lees overvleugelt dat zelfs het goede nieuws dat je geen kanker o.i.d. hebt.
Ik hoop dat je je, als je een nieuwe peut gevonden hebt, wat opener opstelt. Je hoeft niet voortdurend alles wat er gezegd (of geschreven) wordt te toetsen aan je eigen vooronderstellingen.
Misschien zou jij er juist wel baat bij hebben om aan het begin van een therapie al je eigen theorieën en hypotheses overboord te gooien en heel sec alle feitelijke gebeurtenissen uit je leven en hoe je die hebt ervaren te uit; en het interpreteren en theoretiseren aan de peut overlaten. Je laten verrassen in plaats van je te verliezen in je hersenspinsels waarin je toch alleen maar vastloopt.
Heb je trouwens ook een duidelijk advies gekregen van deze arts omtrent je werk en stage? Heeft hij gezegd dat je meteen al weer voluit kunt gaan beginnen of juist beter van niet, of is dat helemaal niet ter sprake gekomen?
Sorry hoor, maar die huisarts laat een vriendin van me elke keer als ze komt voor iets, al is het haar grote teen, een zwangerschapstest doen. Totaal onnodig. Hij vond de menig van de kaakchirurg onzin (mijn kaakgewrichtiets is afgesleten en zit daarom klem enzo en veel pijn) dat ik een operatie zou moeten, vond dat ik mijn amandelen er niet moest laten verwijderen ondanks enorm gewichtsverlies, totaal verminkte grote ontstoken amandelen terwijl de specialist in het ziekenhuis me meteen inplande omdat ik zachtjesaan een beetje kapotging (infectie zat niet meer enkel in de keel). Huisarts vond het dan nodig me twee maanden vol te stoppen met antibiotica, maar een simpele operatie, nee. Dat vind IK onkundig ja!
En die arts is het ziekenhuis heb ik niet om m'n vinger gewonden. Ik droeg geen make up, een heel simpele spijkerbroek met een roze vestje, gewoon om niet zo'n 'vrouw van de wereld'-indruk te maken. Bewust me gewoon wat 'onderdaniger' opstellen. Om te luisteren.
En come on, ik zei toch dat ik die vriend had gesmst dat ik zeker wist dat het niets ernstigs was? Ik heb geen moment gedacht aan maagkanker, hoogstens een zweer of geirriteerde maag. Je hebt het over vooroordelen maar jij hebt ze ook nogal!
Psycho-analyse is al lang achterhaald. Droomanalyse? Kom op zeg, alsjeblieft, dat neem je als normaal denkend mens toch niet serieus. Ik heb mijn best gedaan destijds om uit te leggen hoe ik me voelde, maar ze was gewoon niet geinteresseerd in het nu, nou, ik wel. Ik weet het een en ander van psychologie door eerdere studie, dus sja.
Ik word er een beetje mesjogge van dat ik zo word neergezet, want er klopt niets van. Ik heb me juist opengesteld hier en ik ben absoluut niet te beroerd om toe te geven dat ik fout zit/zat ergens mee, of mijn mindere kanten aan te geven. Maar als ik zoiets lees dan ga ik niet zeggen 'je hebt gelijk' wat dat heb je niet.
woensdag 8 juli 2009 om 07:44
quote:titana schreef op 08 juli 2009 @ 06:55:
Ik ben blij met onze bereikbare en kwalitatief goede gezondheidszorg in Nederland en ook in Belgie. Ik heb wat van de wereld gezien, veel meegemaakt en ik kan vergelijken. Ik heb ook veel zieke mensen in mijn omgeving.
Dus ik ben het niet eens met dat "boerenknuppel"verhaal vanuit enkel jou ervaring, Digitalis. Integendeel. En artsen zijn mensen en communicatief niet altijd goed vaardig. Tegenwoordig wordt hier meer aandacht aan gegeven in de opleidingen in Nederland.
In Belgie kan je zo bij de specialist terecht zonder verwijzing en vaak ook na werktijd.In Nederland heeft de huisarts een poortwachterfunctie.
Brood en fruit alleen is niet voldoende om aan te sterken. Je zult meer en anders moeten gaan leren eten. Ik lees weerstand bij jou. Waarom?
Ja natuurlijk zijn niet alle artsen boerenknuppels! Maar de artsen die werken bij de universiteitscampus zijn niet bepaald mensen die zich echt inzetten voor de patient. Genoeg verhalen gehoord (zelfs de verpleegster daar, een kundig verpleegster, heeft me dat gezegd). En deze specialist zei dat ik als ik iets had voortaan beter naar het ziekenhuis kon komen (want ook aan de uni verbonden) en de KNO-arts van toen vond de beslissing van mijn arts om me 2 maanden vol te gooien met antibiotica ipv me door te sturen totaal absurd en werd er zelfs pissig om. Je kunt toch slechte artsen treffen?? Ervaringen met specialisten is dan weer goed bij mij.
Sowieso vind ik het vrij..irritant dat mensen menen mij te kunnen schetsen (met erachter 'maar je lijkt me wel een leuke meid hoor'....right) en zitten te peuten dat wat ik hier typ iets anders is dan dat ik denk. Ik schrijf vrij direct en wat ik zeg is meestal ook direct wat ik bedoel. Dus als ik zeg dat ik niet verwacht dat ik terminale maagkanker heb, dan is dat ook zo.
Ook leest men ineens weerstand. He, ik was gewoon blij dat ik in feite alles mocht eten. Ik ben blij dat ik bruine boterhammen verdraag want die vind ik lekker. Pasta en rijst en groenten met aardappelen als avondmaaltijd vind ik ook enorm fijn. Ik zal echt nog wel kijken naar voedingsadvies, maar ik zei toch: one step at the time. Het feit dat ik zo vroeg wakker ben door de pijn in m'n gewrichten vind ik nu (logisch, want kut geslapen) ineens dringender, en ergens moet ik een keuze maken. Ik vroeg de specialist of ik naar een dietist moest, hij zei dat ik 'gewoon' een normaal voedingspatroon moest aannemen, dus sja, wat doe je dan? Enerzijds zegt men hier dat je moet luisteren naar je arts, anderzijds -als ik echt luister naar de arts- moet ik weer iets anders doen en als ik dat niet meteen doe, is het weerstand. Bovenop de karakterschetsen die niet kloppen word ik daar een beetje moe van. 't Is alsof ik het nooit goed kan doen en mij wordt juist verweten dat ik niet perfectionistisch moet zijn. Heel dubbel en heel onlogisch.
Ik ben blij met onze bereikbare en kwalitatief goede gezondheidszorg in Nederland en ook in Belgie. Ik heb wat van de wereld gezien, veel meegemaakt en ik kan vergelijken. Ik heb ook veel zieke mensen in mijn omgeving.
Dus ik ben het niet eens met dat "boerenknuppel"verhaal vanuit enkel jou ervaring, Digitalis. Integendeel. En artsen zijn mensen en communicatief niet altijd goed vaardig. Tegenwoordig wordt hier meer aandacht aan gegeven in de opleidingen in Nederland.
In Belgie kan je zo bij de specialist terecht zonder verwijzing en vaak ook na werktijd.In Nederland heeft de huisarts een poortwachterfunctie.
Brood en fruit alleen is niet voldoende om aan te sterken. Je zult meer en anders moeten gaan leren eten. Ik lees weerstand bij jou. Waarom?
Ja natuurlijk zijn niet alle artsen boerenknuppels! Maar de artsen die werken bij de universiteitscampus zijn niet bepaald mensen die zich echt inzetten voor de patient. Genoeg verhalen gehoord (zelfs de verpleegster daar, een kundig verpleegster, heeft me dat gezegd). En deze specialist zei dat ik als ik iets had voortaan beter naar het ziekenhuis kon komen (want ook aan de uni verbonden) en de KNO-arts van toen vond de beslissing van mijn arts om me 2 maanden vol te gooien met antibiotica ipv me door te sturen totaal absurd en werd er zelfs pissig om. Je kunt toch slechte artsen treffen?? Ervaringen met specialisten is dan weer goed bij mij.
Sowieso vind ik het vrij..irritant dat mensen menen mij te kunnen schetsen (met erachter 'maar je lijkt me wel een leuke meid hoor'....right) en zitten te peuten dat wat ik hier typ iets anders is dan dat ik denk. Ik schrijf vrij direct en wat ik zeg is meestal ook direct wat ik bedoel. Dus als ik zeg dat ik niet verwacht dat ik terminale maagkanker heb, dan is dat ook zo.
Ook leest men ineens weerstand. He, ik was gewoon blij dat ik in feite alles mocht eten. Ik ben blij dat ik bruine boterhammen verdraag want die vind ik lekker. Pasta en rijst en groenten met aardappelen als avondmaaltijd vind ik ook enorm fijn. Ik zal echt nog wel kijken naar voedingsadvies, maar ik zei toch: one step at the time. Het feit dat ik zo vroeg wakker ben door de pijn in m'n gewrichten vind ik nu (logisch, want kut geslapen) ineens dringender, en ergens moet ik een keuze maken. Ik vroeg de specialist of ik naar een dietist moest, hij zei dat ik 'gewoon' een normaal voedingspatroon moest aannemen, dus sja, wat doe je dan? Enerzijds zegt men hier dat je moet luisteren naar je arts, anderzijds -als ik echt luister naar de arts- moet ik weer iets anders doen en als ik dat niet meteen doe, is het weerstand. Bovenop de karakterschetsen die niet kloppen word ik daar een beetje moe van. 't Is alsof ik het nooit goed kan doen en mij wordt juist verweten dat ik niet perfectionistisch moet zijn. Heel dubbel en heel onlogisch.
woensdag 8 juli 2009 om 08:46
En die dietist is een minuut geleden geregeld. Wel bij de obesitaskliniek van het ziekenhuis, maar he, dat hoeven ze niet vantevoren te weten dat ik eerder neig naar ondergewicht dan naar een BMI van boven de 25. Bovendien kan een dietist meer dan 'afvaldieten' samenstellen. 't Is wel pas de 20ste maar niet eerder de tijd. Straks bel ik nog de peut en ik zoek naar fysiotherapie.manuele therapie (er zit er eentje 3 minuten lopen van me maar ik wil weten of het manueel is, anders ga ik naar eentje die wel een halfuur verder zit met openbaar vervoer). Dit wel meer op termijn want ik moet niet alles tegelijk doen (mantra). Heb gemaild naar stage of ik in de middag kan komen (want rust houden een beetje, vanaf volgende week hoop ik er vol in te kunnen vliegen). Ik zal in de tussentijd ook nog wel naar de psychiater gaan (want jep, tranquilizers, maar ook zeker even een uitlaatklep want voel me toch een kneus zo door het mislopen van die stage en voel me daar toch al een kneus).
Ik baal gewoon van m'n lijf maar ben gewoon ook blij dat dat maagprobleem zeer waarschijnlijk snel tot het verleden behoort. Voor MIJ is het een overwinning (want toch zelf gegaan naar specialist ipv de desinteresse van de huisarts te pikken en ja, het was desinteresse) en IK ben blij dat die arts gewoon normaal keek naar die maag en een diagnose stelde en meds gaf en advies. En dat ik me gewoon normaal opstelde. Als een ander dan vindt dat ik stom ben of whatever is het zijn/haar keuze en op z'n breezahs: boeiuh.
Ik baal gewoon van m'n lijf maar ben gewoon ook blij dat dat maagprobleem zeer waarschijnlijk snel tot het verleden behoort. Voor MIJ is het een overwinning (want toch zelf gegaan naar specialist ipv de desinteresse van de huisarts te pikken en ja, het was desinteresse) en IK ben blij dat die arts gewoon normaal keek naar die maag en een diagnose stelde en meds gaf en advies. En dat ik me gewoon normaal opstelde. Als een ander dan vindt dat ik stom ben of whatever is het zijn/haar keuze en op z'n breezahs: boeiuh.
woensdag 8 juli 2009 om 08:52
Digi,
Ik ben de laatste die gaat zeggen wat je nu moet doen. Of die een analyse van je gaat maken en je tips gaat geven of therapie gaat aanbevelen.
Volgens mij ben je goed bezig (en af en toe ook niet) en de issues waar jij mij worstelt zijn niet in een half jaar behandeld door een of andere peut (ook al is hij nog zo briljant). Je zult voor jezelf een weg van evenwicht en balans in je leven gaan vinden, maar waarschijnlijk doe je daar nog wel een tijdje over. Dealen met Digi! Als de dalen minder diep worden en/of minder lang duren en je in de goede perioden meer voor elkaar krijgt, ben je al op de goede weg en mag je heel veel tevreden over jezelf zijn. Dat forum mensen dan nog steeds vinden dat je teveel drinkt, te slecht voor jezelf zorgt etc... Kom op. Kijk waar je vandaan komt. Wat wil men nou. Dat je binnen een half jaar een totaal verantwoordelijk mens bent die volledig in balans is?
Toch wil ik even een eigen ervaring tegen je aan gooien. Just for what's worth.
Ik heb tijdens mijn derde depressie bedacht dat al dat denken en analyseren en rationaliseren (en ik ben ook best goed in denken) mij helemaal geen steek verder hielp. En dat gepraat met peuten dat denkproces juist ook versterkte. Ik heb heus naar mijn rode kinderfiets gekeken en het heeft me ook wel wat geholpen. Weten waar het vandaan komt etc. Maar die analyse maakte op zich niet dat mijn gevoel en gedrag nu opeens erg veranderden. Het is niet zo van: bedankt voor het geweldige inzicht peut... nu ik dit weet kan ik weer gelukkig zijn.
Wat mij wel helpt (en het is helpen...geen instant geluk) is de aandachtstraining/mindfulness training die ik op doorverwijzing van mijn psychiater heb gevolgd.
Want daardoor leer ik nu voelen zonder dat gelijk mijn denken wordt geactiveerd. Kan ik gewoon af en toe die hersens eens even uitzetten. En dat is relaxed, zorgt dat mijn energielek wat wordt gedicht en geeft me wat meer zelfwaardering en vertrouwen.
Het is inmiddels wetenschappelijk bewezen effectief (for what's worth), met name voor mensen met chronische pijn en herhaalde depressies en wordt ook in ziekenhuizen toegepast en in Nederland volledig vergoed.
Houd het eens in gedachten. Als het niet voor nu is, dan voor over een paar jaar. Want volgens mij moet je nu juist niet van de ene peut naar de andere rennen in de hoop dat het morgen ok met je gaat. Je bent al veel aan het doen en veel actie aan het ondernemen en dat kost energie. Therapie kost ook enorm veel energie...dus doe het als je er genoeg energie voor hebt. Je issues wachten heus wel. Dus waarom haast?
Ik ben de laatste die gaat zeggen wat je nu moet doen. Of die een analyse van je gaat maken en je tips gaat geven of therapie gaat aanbevelen.
Volgens mij ben je goed bezig (en af en toe ook niet) en de issues waar jij mij worstelt zijn niet in een half jaar behandeld door een of andere peut (ook al is hij nog zo briljant). Je zult voor jezelf een weg van evenwicht en balans in je leven gaan vinden, maar waarschijnlijk doe je daar nog wel een tijdje over. Dealen met Digi! Als de dalen minder diep worden en/of minder lang duren en je in de goede perioden meer voor elkaar krijgt, ben je al op de goede weg en mag je heel veel tevreden over jezelf zijn. Dat forum mensen dan nog steeds vinden dat je teveel drinkt, te slecht voor jezelf zorgt etc... Kom op. Kijk waar je vandaan komt. Wat wil men nou. Dat je binnen een half jaar een totaal verantwoordelijk mens bent die volledig in balans is?
Toch wil ik even een eigen ervaring tegen je aan gooien. Just for what's worth.
Ik heb tijdens mijn derde depressie bedacht dat al dat denken en analyseren en rationaliseren (en ik ben ook best goed in denken) mij helemaal geen steek verder hielp. En dat gepraat met peuten dat denkproces juist ook versterkte. Ik heb heus naar mijn rode kinderfiets gekeken en het heeft me ook wel wat geholpen. Weten waar het vandaan komt etc. Maar die analyse maakte op zich niet dat mijn gevoel en gedrag nu opeens erg veranderden. Het is niet zo van: bedankt voor het geweldige inzicht peut... nu ik dit weet kan ik weer gelukkig zijn.
Wat mij wel helpt (en het is helpen...geen instant geluk) is de aandachtstraining/mindfulness training die ik op doorverwijzing van mijn psychiater heb gevolgd.
Want daardoor leer ik nu voelen zonder dat gelijk mijn denken wordt geactiveerd. Kan ik gewoon af en toe die hersens eens even uitzetten. En dat is relaxed, zorgt dat mijn energielek wat wordt gedicht en geeft me wat meer zelfwaardering en vertrouwen.
Het is inmiddels wetenschappelijk bewezen effectief (for what's worth), met name voor mensen met chronische pijn en herhaalde depressies en wordt ook in ziekenhuizen toegepast en in Nederland volledig vergoed.
Houd het eens in gedachten. Als het niet voor nu is, dan voor over een paar jaar. Want volgens mij moet je nu juist niet van de ene peut naar de andere rennen in de hoop dat het morgen ok met je gaat. Je bent al veel aan het doen en veel actie aan het ondernemen en dat kost energie. Therapie kost ook enorm veel energie...dus doe het als je er genoeg energie voor hebt. Je issues wachten heus wel. Dus waarom haast?
woensdag 8 juli 2009 om 08:57
Digi, laat je niét, ik herhaal: NIET opnaaien door posts op dit forum.
Het is "maar" een forum, jouw leven is echt.
En jouw ervaringen met artsen zijn gewoon jouw ervaringen, daar hoef je je wat mij betreft niet voor te verdedigen hoor. Enne, ik ben het nog met je eens ook, dat het niveau van de gemiddelde arts niet altijd zo jofel is. Ik heb òòk aardig wat voorbeelden daarvan, namelijk.
En, zoals jij, gelukkig tevens een hoop goeie artsen meegemaakt.
Artsen zijn ook maar mensen en daarom vind je er net als in de niet-medische bevolking zowel goeie als slechte, zowel kundige als prutsers tussen.
Wat je eten betreft: fijn dat je naar een dietist kunt, maar vooràl fijn dat je de boterhammetjes binnenhoudt!!!
Daar was het allemaal om begonnen, toch?
Het is "maar" een forum, jouw leven is echt.
En jouw ervaringen met artsen zijn gewoon jouw ervaringen, daar hoef je je wat mij betreft niet voor te verdedigen hoor. Enne, ik ben het nog met je eens ook, dat het niveau van de gemiddelde arts niet altijd zo jofel is. Ik heb òòk aardig wat voorbeelden daarvan, namelijk.
En, zoals jij, gelukkig tevens een hoop goeie artsen meegemaakt.
Artsen zijn ook maar mensen en daarom vind je er net als in de niet-medische bevolking zowel goeie als slechte, zowel kundige als prutsers tussen.
Wat je eten betreft: fijn dat je naar een dietist kunt, maar vooràl fijn dat je de boterhammetjes binnenhoudt!!!
Daar was het allemaal om begonnen, toch?
woensdag 8 juli 2009 om 09:11
Klinkt goed Hiltje, werd me al eerder aangeraden (en idd, dat geanalyseer over vroeger (ze was teleurgesteld dat ik mijn jeugd als gelukkig beschreef)) maakte me juist triest (dat heeft m'n tante ook). De huidige psychiater maakt me wel blij.
Ik heb al een hoop geaccepteerd hoor, schreef ik eerder al. Maar de over-meta-analyse over de analyse van de analyse (mijn kop staat nooit stil) mag wel wat minder. Overigens is mijn conclusie vaak: oh, why bother. Dat lukt steeds beter.
En ja, je hebt gelijk, niet enkel forummers verwachten dat ik in 1 keer ok ben maar ik ook (al heb ik rationeel door dat dat niet kan en hoeft). Ik hoef geen superfantastischgeweldigleven te hebben. Daar geraak ik m.i. ook niet, maar dat heb ik al eerder beschreven. Minder stress, minder moeten, minder perfectionisme en talenten benutten en minder faalangstig zijn, in combi met een goede gezondheid, dat lijkt me wel iets.
Ik ben in principe geen ongelukkig mens trouwens. Wel gewoon melancholisch en gelaten. Juist een opleving, een protest zorgt voor mij voor een terugval (denk aan heftig zuipen en slikken en janken en destructieve neigingen) maar dat komt weinig voor nog. Ik sta al 5 dagen droog (geloof ik) en dat gaat best goed eigenlijk. Ok, ik geef toe, ik slik wel tranquilizers (om te slapen en soms om even wat onrust weg te halen, ik heb enige verdoving nodig soms en dat accepteer ik gewoon van mezelf, wat een ander daarmee doet...och). Kan prima zonder te overdrijven. En jups, de emotionele kant een beetje ontwikkelen is wat ik wil, een balans. Lijf ook in balans, want nu diarree dus teken dat het toch niet helemaal werkt (al heb ik geen gekke dingen gegeten). Dietiste zal het wel weten allemaal, ik schrijf gewoon op wat ze me vertelt. 't Is in de morgen dus kan ik nog terug naar stage, psychiater kan in de avond (ik ren niet van peut naar peut meer hoor, huisarts wil me gewoon geen middelen meer voorschrijven wegens misbruik, sja....snap het wel) en die dame die ik vond sprak me aan (die ga ik zo bellen). En als iemand mijn gewrichtspijnen kan verlichten (ik klink echt 80, vind het zo stom klinken, 'gewrichtspijnen') zou ik dat een heel erg kwalitatieve verbetering vinden (ik ben me altijd bewust van mijn nek en schouders, polsen en kaken).
En nee, ik geef niemand de schuld of verantwoording voor wat ik nu 'ben'. Ik ben degene die alcohol misbruikte, ik ben degene die haar lichaam heeft verwaarloosd, ik ben degene....maar misschien kan ik iemand accepteren die zegt: ik neem een klein beetje verantwoordelijkheid over zodat jij kunt rusten, ik zorg voor wat onstressing en een beetje meer kwaliteit, je hoeft het niet alleen te doen. <==== en dat vind ik heel erg moeilijk want hoevaak ik ook een hulpvraag heb gehad (ben wel echt depressief geweest hoor, nu niet, maar destijds wel) kon ik toch geen hulp aanvaarden, te trots, te koppig, zich zwak voelend.
't Heeft geen haast. 't Is goed als mijn lijf op orde raakt en ik mijn doelen voor deze zomer haal (stage, studie en de jobs). Dan kan ik eindelijk even op vakantie, he-le-maal niets doen.
Ik heb al een hoop geaccepteerd hoor, schreef ik eerder al. Maar de over-meta-analyse over de analyse van de analyse (mijn kop staat nooit stil) mag wel wat minder. Overigens is mijn conclusie vaak: oh, why bother. Dat lukt steeds beter.
En ja, je hebt gelijk, niet enkel forummers verwachten dat ik in 1 keer ok ben maar ik ook (al heb ik rationeel door dat dat niet kan en hoeft). Ik hoef geen superfantastischgeweldigleven te hebben. Daar geraak ik m.i. ook niet, maar dat heb ik al eerder beschreven. Minder stress, minder moeten, minder perfectionisme en talenten benutten en minder faalangstig zijn, in combi met een goede gezondheid, dat lijkt me wel iets.
Ik ben in principe geen ongelukkig mens trouwens. Wel gewoon melancholisch en gelaten. Juist een opleving, een protest zorgt voor mij voor een terugval (denk aan heftig zuipen en slikken en janken en destructieve neigingen) maar dat komt weinig voor nog. Ik sta al 5 dagen droog (geloof ik) en dat gaat best goed eigenlijk. Ok, ik geef toe, ik slik wel tranquilizers (om te slapen en soms om even wat onrust weg te halen, ik heb enige verdoving nodig soms en dat accepteer ik gewoon van mezelf, wat een ander daarmee doet...och). Kan prima zonder te overdrijven. En jups, de emotionele kant een beetje ontwikkelen is wat ik wil, een balans. Lijf ook in balans, want nu diarree dus teken dat het toch niet helemaal werkt (al heb ik geen gekke dingen gegeten). Dietiste zal het wel weten allemaal, ik schrijf gewoon op wat ze me vertelt. 't Is in de morgen dus kan ik nog terug naar stage, psychiater kan in de avond (ik ren niet van peut naar peut meer hoor, huisarts wil me gewoon geen middelen meer voorschrijven wegens misbruik, sja....snap het wel) en die dame die ik vond sprak me aan (die ga ik zo bellen). En als iemand mijn gewrichtspijnen kan verlichten (ik klink echt 80, vind het zo stom klinken, 'gewrichtspijnen') zou ik dat een heel erg kwalitatieve verbetering vinden (ik ben me altijd bewust van mijn nek en schouders, polsen en kaken).
En nee, ik geef niemand de schuld of verantwoording voor wat ik nu 'ben'. Ik ben degene die alcohol misbruikte, ik ben degene die haar lichaam heeft verwaarloosd, ik ben degene....maar misschien kan ik iemand accepteren die zegt: ik neem een klein beetje verantwoordelijkheid over zodat jij kunt rusten, ik zorg voor wat onstressing en een beetje meer kwaliteit, je hoeft het niet alleen te doen. <==== en dat vind ik heel erg moeilijk want hoevaak ik ook een hulpvraag heb gehad (ben wel echt depressief geweest hoor, nu niet, maar destijds wel) kon ik toch geen hulp aanvaarden, te trots, te koppig, zich zwak voelend.
't Heeft geen haast. 't Is goed als mijn lijf op orde raakt en ik mijn doelen voor deze zomer haal (stage, studie en de jobs). Dan kan ik eindelijk even op vakantie, he-le-maal niets doen.
woensdag 8 juli 2009 om 09:53
Zorg nu eerst maar eens dat je die stage volbrengt. Je hebt nu al aardig wat dagen gemist, dus hoe eerder je die inhaalt (of je stage een weekje ofzo uitbreidt) hoe eerder je daar mee klaar bent. Ik zou nu ook weer niet op ál te veel krediet rekenen als je nog maar een paar dagen bent komen opdagen.
woensdag 8 juli 2009 om 10:04
Weet ik Lindy, en ik baal er ontzettend van. Ik geef wel aan dat ze altijd iets door mogen sturen, zij geven erg aan dat ziek ziek is, maar ja, ik weet wel dat ik minder krediet krijg dan. En dat is erg, vind ik. Maar hoe zou jij het doen Lindy als je lijf niet meewerkt? Serieuze vraag, geen retorische of beschuldigende. Kun je tips geven?
woensdag 8 juli 2009 om 10:09
Digitalis, over jouw medische toestand ga ik het nu niet hebben. Even heel streng: je bent niet naar je stage gegaan, terwijl je wél naar zonnebank, kapper en tweede job ging. Dat rijmt bij mij heel slecht. Dat weet jouw bedrijf niet, maar wij weten het hier wel, he? Je mag jezelf wat mij betreft voor de gek houden, maar je moet gewoon nú aan de slag, als je serieus iets van je stage wil maken. Ze hebben je al een paar kansen gegeven en die kansen zullen niet eeuwig blijven staan. En dat is jammer, als je nu weer dingen laat liggen. Het gaat ook om méér dan teksten leren schrijven, het is ook laten zien dat mensen op je kunnen rekenen qua aanwezigheid en op tijd komen, dat soort dingen.
Doe ermee wat je wil. Nogmaals, je hebt nu een gouden kans liggen, verpest hem niet.
Doe ermee wat je wil. Nogmaals, je hebt nu een gouden kans liggen, verpest hem niet.
woensdag 8 juli 2009 om 10:22
Ik weet het Lin, ik kan het wel rijmen maar ik vraag niet van jou om het te kunnen rijmen.
Maar krijg m'n meds vandaag en zal echt mijn best doen gewoon van 9 tot 5 aanwezig te zijn. Het is wel een soort van excuus om mijn medische toestand te gebruiken als excuus, zoiets van 'ja het gaat niet, ik ga weg' en dan gaat het ook wel echt niet, maar ik bedoel van 'ja, ik zou natuurlijk ook als ik geen zin heb kunnen zeggen dat...' omdat ik onzeker ben he. Maar ok, da's mietjesgedrag, niet professioneel en zo laat je idd die kans liggen. Ik weet enkel niet wat men nu eigenlijk verwacht (dat weet jij, jij hebt met stagiairs gewerkt, misschien in het andere topic als je zin hebt? Zou het erg waarderen). Tuurlijk, inzet en op tijd komen, helder. Maar hoe snel 'hoor' je te leren, hoe snel heb je een artikel, enzovoorts. Is het erg als je (zoals met die taglines bedenken) dan niet met eentje komt waar de klant mee tevreden is (en je probeert het wel en doet het snel en prompt)?
Maar krijg m'n meds vandaag en zal echt mijn best doen gewoon van 9 tot 5 aanwezig te zijn. Het is wel een soort van excuus om mijn medische toestand te gebruiken als excuus, zoiets van 'ja het gaat niet, ik ga weg' en dan gaat het ook wel echt niet, maar ik bedoel van 'ja, ik zou natuurlijk ook als ik geen zin heb kunnen zeggen dat...' omdat ik onzeker ben he. Maar ok, da's mietjesgedrag, niet professioneel en zo laat je idd die kans liggen. Ik weet enkel niet wat men nu eigenlijk verwacht (dat weet jij, jij hebt met stagiairs gewerkt, misschien in het andere topic als je zin hebt? Zou het erg waarderen). Tuurlijk, inzet en op tijd komen, helder. Maar hoe snel 'hoor' je te leren, hoe snel heb je een artikel, enzovoorts. Is het erg als je (zoals met die taglines bedenken) dan niet met eentje komt waar de klant mee tevreden is (en je probeert het wel en doet het snel en prompt)?
woensdag 8 juli 2009 om 10:26
quote:Digitalis schreef op 08 juli 2009 @ 10:22:
Ik weet het Lin, ik kan het wel rijmen maar ik vraag niet van jou om het te kunnen rijmen.
Maar krijg m'n meds vandaag en zal echt mijn best doen gewoon van 9 tot 5 aanwezig te zijn. Het is wel een soort van excuus om mijn medische toestand te gebruiken als excuus, zoiets van 'ja het gaat niet, ik ga weg' en dan gaat het ook wel echt niet, maar ik bedoel van 'ja, ik zou natuurlijk ook als ik geen zin heb kunnen zeggen dat...' omdat ik onzeker ben he. Maar ok, da's mietjesgedrag, niet professioneel en zo laat je idd die kans liggen. Ik weet enkel niet wat men nu eigenlijk verwacht (dat weet jij, jij hebt met stagiairs gewerkt, misschien in het andere topic als je zin hebt? Zou het erg waarderen). Tuurlijk, inzet en op tijd komen, helder. Maar hoe snel 'hoor' je te leren, hoe snel heb je een artikel, enzovoorts. Is het erg als je (zoals met die taglines bedenken) dan niet met eentje komt waar de klant mee tevreden is (en je probeert het wel en doet het snel en prompt)?
Ik kan je garanderen dat jouw bedrijf het ook niet gaat rijmen, dus wees maar blij dat ze héél veel niet weten over jou.
Heel simpel: op tijd komen, je tijd vol maken, advies aannemen van de mensen die het beter weten dan jij. Dat is al een start. Klein beginnen, eerst zorgen dat je in staat bent dingen als fotobijschriften te maken, persberichten te bewerken, dat soort ogenschijnlijk simpele dingen moet je eerst beheersen voordat je aan de grotere artikelen toe bent.
Ik wil nog wel op je stagetopic terugkomen maar ben nu ook druk (schrijven, meetings, presentaties)
Ik weet het Lin, ik kan het wel rijmen maar ik vraag niet van jou om het te kunnen rijmen.
Maar krijg m'n meds vandaag en zal echt mijn best doen gewoon van 9 tot 5 aanwezig te zijn. Het is wel een soort van excuus om mijn medische toestand te gebruiken als excuus, zoiets van 'ja het gaat niet, ik ga weg' en dan gaat het ook wel echt niet, maar ik bedoel van 'ja, ik zou natuurlijk ook als ik geen zin heb kunnen zeggen dat...' omdat ik onzeker ben he. Maar ok, da's mietjesgedrag, niet professioneel en zo laat je idd die kans liggen. Ik weet enkel niet wat men nu eigenlijk verwacht (dat weet jij, jij hebt met stagiairs gewerkt, misschien in het andere topic als je zin hebt? Zou het erg waarderen). Tuurlijk, inzet en op tijd komen, helder. Maar hoe snel 'hoor' je te leren, hoe snel heb je een artikel, enzovoorts. Is het erg als je (zoals met die taglines bedenken) dan niet met eentje komt waar de klant mee tevreden is (en je probeert het wel en doet het snel en prompt)?
Ik kan je garanderen dat jouw bedrijf het ook niet gaat rijmen, dus wees maar blij dat ze héél veel niet weten over jou.
Heel simpel: op tijd komen, je tijd vol maken, advies aannemen van de mensen die het beter weten dan jij. Dat is al een start. Klein beginnen, eerst zorgen dat je in staat bent dingen als fotobijschriften te maken, persberichten te bewerken, dat soort ogenschijnlijk simpele dingen moet je eerst beheersen voordat je aan de grotere artikelen toe bent.
Ik wil nog wel op je stagetopic terugkomen maar ben nu ook druk (schrijven, meetings, presentaties)
woensdag 8 juli 2009 om 11:47
Iig bedankt Lin, meen ik. Ik heb me nu beter voorbereid op eetgebied, ik neem gewoon bammetjes mee, dan hoef ik niet naar de supermarkt aldaar te lopen en ziek te worden. Ik zal het er over hebben met hem vandaag, wat de verwachtigingen zijn van mij, of ik wel genoeg vordering maak, genoeg inzet toon. En feedback graag, en doorsturen om thuis in te halen is geen probleem maar jammer dat die Powerpointpresentatie niet ging. Had hem al eerder gezegd me alles te kunnen zeggen en dat ik tegen kritiek kan en ervan kan leren (logisch, hij weet meer, is al echt tekstschrijver). Of ik wel snel genoeg artikelen schrijf en hoe zich dat hoort te ontwikkelen (voorbeeld: van halfuur tot tien minuten, voor de simpele artikelen dan). 't Is wel een aardige kerel hoor, wel serieus maar dat hoort nu eenmaal bij z'n werk.
woensdag 8 juli 2009 om 15:29
Digi: dat klopt inderdaad, maar ieder vakbekwame arts zal zoiets niet snel beweren.
Huisartsen zijn niet de slimste van de klas, ik ken wel een aantal uitzonderingen, daar niet van. Bedrijfsarten, consultatiebureau/jeugdartsen, het zijn meer psychologen dan dokters helaas en lévensgevaarlijk, de differentiaal diagnoses waar ze soms mee op te proppen komen...Maar goed, die specialisatie stelt ook niet zoveel dus in hoeverre dat ze aan te rekenen valt. Het grote voordeel van 'deze tijden' is dat je de zorg zelf kunt inrichtingen, dus de tijd dat je was overgeleverd aan één of andere beunhaas is voorbij gelukkig.
Huisartsen zijn niet de slimste van de klas, ik ken wel een aantal uitzonderingen, daar niet van. Bedrijfsarten, consultatiebureau/jeugdartsen, het zijn meer psychologen dan dokters helaas en lévensgevaarlijk, de differentiaal diagnoses waar ze soms mee op te proppen komen...Maar goed, die specialisatie stelt ook niet zoveel dus in hoeverre dat ze aan te rekenen valt. Het grote voordeel van 'deze tijden' is dat je de zorg zelf kunt inrichtingen, dus de tijd dat je was overgeleverd aan één of andere beunhaas is voorbij gelukkig.
woensdag 8 juli 2009 om 17:00
quote:robo schreef op 08 juli 2009 @ 08:57:
Het is "maar" een forum, jouw leven is echt.
Inderdaad, iedereen die reageert op jouw posts, doet dit aan de hand van hun interpretatie van jouw woorden in combinatie met eigen ervaringen. Haal eruit wat er voor jou inzit, maar ageer niet meteen tegen posts waar je niks in ziet of die je tegen de borst stuiten: vaak zit achter harde woorden wel een kern van waarheid. Lees door de kaft heen en blijf bij de inhoud.
Volgens mij gaat het goed met je eten binnenhouden hè? Ben benieuwd of de voedinsdeskundige je wat goede tips kan geven. Wat betreft diarree: lijkt me logisch. Je darmen zijn overstuur en werken nog niet naar behoren als ze al een tijd niets of slechte dingen te verwerken hebben gekregen. Geef ze even (of wat langer) de tijd.
Wat betreft stage ben ik het eens met Lindy: ik lees veel doorzettingsvermogen en wil om iets van je stage te maken. Maar ik denk ook dat je het zonnebanken bijvoorbeeld, maar ook het neukwerk wellicht beter uit had kunnen stellen zodat je je kon herstellen voor je stage. Die stage moet op één staan, want die moet je rocken. Vooral omdat je het gemakkelijk kan en omdat het voor je leerproces onwijs belangrijk is. Lukt het vanwege je gezondheid echt niet, dan is dat zo. Maar als het echt niet lukt, zou dat ook moeten betekenen dat je niks anders kan dan op je tandvlees boodschappen doen om nog nét wat gezonds in je mik te gooien en in je bed liggen.
En ik lees wel veel vooruitgang terug op diverse vlakken. Ben je trots op jezelf?
Het is "maar" een forum, jouw leven is echt.
Inderdaad, iedereen die reageert op jouw posts, doet dit aan de hand van hun interpretatie van jouw woorden in combinatie met eigen ervaringen. Haal eruit wat er voor jou inzit, maar ageer niet meteen tegen posts waar je niks in ziet of die je tegen de borst stuiten: vaak zit achter harde woorden wel een kern van waarheid. Lees door de kaft heen en blijf bij de inhoud.
Volgens mij gaat het goed met je eten binnenhouden hè? Ben benieuwd of de voedinsdeskundige je wat goede tips kan geven. Wat betreft diarree: lijkt me logisch. Je darmen zijn overstuur en werken nog niet naar behoren als ze al een tijd niets of slechte dingen te verwerken hebben gekregen. Geef ze even (of wat langer) de tijd.
Wat betreft stage ben ik het eens met Lindy: ik lees veel doorzettingsvermogen en wil om iets van je stage te maken. Maar ik denk ook dat je het zonnebanken bijvoorbeeld, maar ook het neukwerk wellicht beter uit had kunnen stellen zodat je je kon herstellen voor je stage. Die stage moet op één staan, want die moet je rocken. Vooral omdat je het gemakkelijk kan en omdat het voor je leerproces onwijs belangrijk is. Lukt het vanwege je gezondheid echt niet, dan is dat zo. Maar als het echt niet lukt, zou dat ook moeten betekenen dat je niks anders kan dan op je tandvlees boodschappen doen om nog nét wat gezonds in je mik te gooien en in je bed liggen.
En ik lees wel veel vooruitgang terug op diverse vlakken. Ben je trots op jezelf?
woensdag 8 juli 2009 om 18:18
Wel, het neukwerk is mijn inkomstenbron natuurlijk. En een zonnebankkuur duurt 15 minuten. Maar ok, jullie hebben an sich gelijk (ik ervaar zulke korte minder intensieve dingen echter als stukken minder belastend, maar uiteraard bij het neukwerk kunnen jullie je dat diet voorstellen maar geeft echt niet).
Ben vandaag gegaan en om 17u mocht ik naar huis. Ik heb positief gedaan, zei dat ik vanaf nu weer gewoon fulltime kwam want medicatie en voedsel (boterhammen!) gevonden die ik kon verdragen. Heb er twee op in de morgen, met melk, en dan nog twee koppen groene thee. Nu heb ik net weer een boterham op en neem er zo nog eentje (moet wel escortwerk doen over een uurtje), thee staat al af te koelen naast me.
Ik heb gevraagd wanneer ik nu eigenlijk aanwezig moest zijn en wanneer ik naar huis kon (de werktijden dus). Van 10-17u dus. Mooi.
Ik had een moeilijke opdracht, heb het helemaal in het Engels geschreven (opzetten en ideeen voor een powerpointpresentatie voor een erg succesvol 'gelikt' communicatiebedrijf). Ik me eerst inlezen op de site en in folders en toen een soort van handleiding geschreven hoe de ppp moest gebeuren. Maar collega vond het te weinig origineel, het was wel goed maar het moest echt geheel vernieuwend zijn. Erg lastig. Sommige ideeen vond hij wel vernieuwend. Maar het moest ook echt iets geheel anders zijn, we waren wat aan het brainstormen maar ik kon het toch niet zo goed en schaamde me een beetje. De presentatie wordt ook door ons bureau verzorgd, door hem of door mij (en dan het liefst door mij). Ik zei onzeker dat hij at toch beter kon doen, want hij is veel beter, maar hij zou mijn presentatie wel nakijken natuurlijk. Ik zei dat ik onzeker was en hij zei dat ik daar iets aan moest doen. Ook moest ik plaatjes zoeken, iets minimalistisch en iets wat normaal niet zo rood is maar dan rood wordt gemaakt (thema van de site is rood). Allemaal vaagjes en ik vind het heel erg lastig. Heb wel gezegd er thuis nog naar te zoeken en dat 'ie me voor de vrouwenwebsite wel ideeen mocht toezenden, dan zou ik dat wel thuis schrijven om mijn zieke dagen in te halen. Ik weet dat het niet hoort om thuis te werken, maar ik kan er geen extra week aan vastplakken want herexamens enzo. Heb nogmaals gezegd graag feedback te krijgen en als 'ie iets helemaal geweldig of totaal kut vindt, dat 'ie het me moest zeggen want ik wil leren. Volgens mij vond 'ie me een beetje irritant...want hij had al gezegd dat 'ie dat zou doen. Dus ik zei dat ik het dan niet meer zou vragen.
Morgen dus tijd voor de presentatie en ik vind het echt wel moeilijk hoor. 't Kan toch ook zijn dat ik niet genoeg talent heb?
Vanmorgen wel aardig wat geregeld hoor. Afspraak met peut en dietist, ziektekostenverzekering opgebeld voor enveloppen om briefjes van de dokter in te doen (dan krijg je een gedeelte terug), politie stond aan de deur om te controleren of ik er woonde voor de aanvraag van 'n Belgisch ID, naar de apotheek geweest en die moesten de meds bestellen dus die daarnet opgehaald. Advertentie geplaatst voor escortwerk en dan nog escortmails beantwoord en dus zo een paydate. Dan ga ik thuis nog nadenken over dat concept (zucht) voor die klant van 't bureau en wellicht nog artikelen schrijven. Ben blij dat ik de deadline voor m'n column al had gehaald (was normaal morgen, ik dacht maandag). Heb de fysio om de hoek ook gebeld maar moest m'n nummer inspreken, dan zou hij terugbellen. Mooi niet dus. Nouja, ik wilde ook enkel vragen of hij alles manueel doet ipv enkel oefeningetjes te geven, anders ga ik naar een manueel therapeut maar da's weer verder weg. Wel niet allemaal tegelijk he....want moet binnenkort ook nog beginnen te studeren (dit weekend haal ik studiemateriaal op bij een studiegenote).
Ja, best druk en ik weet niet of ik trots ben op mezelf, Ann Liv. Wel op mijn lijf dat het eten binnenhoudt. En ja ook wel een beetje op mijn ondernemen. Maar onzeker over stage he,dat wel.
Ben vandaag gegaan en om 17u mocht ik naar huis. Ik heb positief gedaan, zei dat ik vanaf nu weer gewoon fulltime kwam want medicatie en voedsel (boterhammen!) gevonden die ik kon verdragen. Heb er twee op in de morgen, met melk, en dan nog twee koppen groene thee. Nu heb ik net weer een boterham op en neem er zo nog eentje (moet wel escortwerk doen over een uurtje), thee staat al af te koelen naast me.
Ik heb gevraagd wanneer ik nu eigenlijk aanwezig moest zijn en wanneer ik naar huis kon (de werktijden dus). Van 10-17u dus. Mooi.
Ik had een moeilijke opdracht, heb het helemaal in het Engels geschreven (opzetten en ideeen voor een powerpointpresentatie voor een erg succesvol 'gelikt' communicatiebedrijf). Ik me eerst inlezen op de site en in folders en toen een soort van handleiding geschreven hoe de ppp moest gebeuren. Maar collega vond het te weinig origineel, het was wel goed maar het moest echt geheel vernieuwend zijn. Erg lastig. Sommige ideeen vond hij wel vernieuwend. Maar het moest ook echt iets geheel anders zijn, we waren wat aan het brainstormen maar ik kon het toch niet zo goed en schaamde me een beetje. De presentatie wordt ook door ons bureau verzorgd, door hem of door mij (en dan het liefst door mij). Ik zei onzeker dat hij at toch beter kon doen, want hij is veel beter, maar hij zou mijn presentatie wel nakijken natuurlijk. Ik zei dat ik onzeker was en hij zei dat ik daar iets aan moest doen. Ook moest ik plaatjes zoeken, iets minimalistisch en iets wat normaal niet zo rood is maar dan rood wordt gemaakt (thema van de site is rood). Allemaal vaagjes en ik vind het heel erg lastig. Heb wel gezegd er thuis nog naar te zoeken en dat 'ie me voor de vrouwenwebsite wel ideeen mocht toezenden, dan zou ik dat wel thuis schrijven om mijn zieke dagen in te halen. Ik weet dat het niet hoort om thuis te werken, maar ik kan er geen extra week aan vastplakken want herexamens enzo. Heb nogmaals gezegd graag feedback te krijgen en als 'ie iets helemaal geweldig of totaal kut vindt, dat 'ie het me moest zeggen want ik wil leren. Volgens mij vond 'ie me een beetje irritant...want hij had al gezegd dat 'ie dat zou doen. Dus ik zei dat ik het dan niet meer zou vragen.
Morgen dus tijd voor de presentatie en ik vind het echt wel moeilijk hoor. 't Kan toch ook zijn dat ik niet genoeg talent heb?
Vanmorgen wel aardig wat geregeld hoor. Afspraak met peut en dietist, ziektekostenverzekering opgebeld voor enveloppen om briefjes van de dokter in te doen (dan krijg je een gedeelte terug), politie stond aan de deur om te controleren of ik er woonde voor de aanvraag van 'n Belgisch ID, naar de apotheek geweest en die moesten de meds bestellen dus die daarnet opgehaald. Advertentie geplaatst voor escortwerk en dan nog escortmails beantwoord en dus zo een paydate. Dan ga ik thuis nog nadenken over dat concept (zucht) voor die klant van 't bureau en wellicht nog artikelen schrijven. Ben blij dat ik de deadline voor m'n column al had gehaald (was normaal morgen, ik dacht maandag). Heb de fysio om de hoek ook gebeld maar moest m'n nummer inspreken, dan zou hij terugbellen. Mooi niet dus. Nouja, ik wilde ook enkel vragen of hij alles manueel doet ipv enkel oefeningetjes te geven, anders ga ik naar een manueel therapeut maar da's weer verder weg. Wel niet allemaal tegelijk he....want moet binnenkort ook nog beginnen te studeren (dit weekend haal ik studiemateriaal op bij een studiegenote).
Ja, best druk en ik weet niet of ik trots ben op mezelf, Ann Liv. Wel op mijn lijf dat het eten binnenhoudt. En ja ook wel een beetje op mijn ondernemen. Maar onzeker over stage he,dat wel.
