Psyche
alle pijlers
Eetangst
vrijdag 3 juli 2009 om 11:22
Ik wist niet waar ik het moest zetten, of op gezondheid/eten/lijf&lijn, of hier, maar het begint aardig psychisch te worden, dus vooruit, Psyche dan maar.
Sommigen weten al van mijn maag-en darmproblemen. Het is volkomen aan mezelf te wijten. Ik heb door een impasse bijna een jaar stilgezeten op alle fronten. Eten interesseert me dan ook niet meer (ben ooit al 's afgevallen tot 45 kilo door zo'n impasse) en ditmaal at ik nog wel, maar heel weinig, en, de boosdoener...enkel chips en chocolade van de winkel om de hoek (supermarkt was teveel moeite, en als ik het deed kocht ik nog niets normaals, enkel snoepdingen). Dat trekt je maag niet meer op een gegeven moment. Je psyche ook niet, je wil weer voor jezelf zorgen, dus besloot ik normaal te gaan eten. En toen....kwamen de problemen. Enorm overgeven, diarree, verstopping, you name it en ik kreeg het. Arts vertelde me dat mijn verteringsstelsel gewoon niet meer werkte; chips is simpel te verteren maar de gezonde dingen en vezels, daar moet voor gewerkt worden, vandaar de kotsreactie. Bloedonderzoeken, maagbeschermers, laxeermiddel, tabletjes tegen misselijkheid en dieettips kreeg ik. Ik stoot mij vaker aan dezelfde steen en na een dip hield ik dat allemaal niet vol. Ik voel me weer beter psychisch gezien (ik accepteer meer, ik accepteer mijn standaard melancholie en het feit dat ik altijd wel een terugval zal krijgen) maar momenteel verga ik van de pijn. Ik durf niet meer te eten. Ik eet gekookte groente wat dat is goed, ik eet boterhammen, ik eet fruit, maar het is nog te zwaar kennelijk. Maandag begon ik met stage, dinsdag moest ik er al overgeven, woensdag de hele ochtend gekotst en diarree, toch naar stage gegaan, daar weggestuurd en gister en vandaag thuis. En het voelt zo ellendig. Ik heb nu honger maar ik durf niet te eten. Ik koppel eten aan kotsen en pijn (m'n buik raakt opgezwollen, soms kots ik bloed mee) en dat is het ingredient voor een wel bijzondere eetstoornis.
Ik wil wat mensen in NL bezoeken maar ik durf niet, want lange treinreis en heb al eens de hele trein moeten doorzoeken naar een toilet dat niet op slot zat, om vol ellende over te geven. Caffeine vermijd ik (helaas, want daar begint m'n dag eigenlijk mee), roken doe ik wel maar minder, alcohol heb ik verminderd maar een paar pleziertjes moeten kunnen (en die zaken geven minder reactie, behalve wijn, sterke alcohol laat ik al helemaal staan).
Zelfs een lekkere tomaat wordt me afgeraden. Ovarit zou nog het best zijn. Koken kan ik minimaal en is hier in een klein keukentje met twee pitten ook niet al te makkelijk. Pizza's deed ik wel in de oven, maar pizza is te vet. Opwarmmaaltijden van Iglo doe ik nu, die bevatten zaken die ik mag. Maar geven soms ook nog reactie. Ik mag eigenlijk enkel heel mager eten, en hoewel het voor sommige mensen een luxeprobleem is...is het voor mij een echt probleem dat ik snel afval. Met enkel heel kleine porties zo mager als wat word ik ook echt zo mager als wat. Ik weet hoe dat is, want mijn haar viel uit bij een BMI van 15,9. Dan is mijn maag misschien blij, maar dan ben ik wel ontzettend vatbaar voor andere zaken en een breekbaar twijgje.
Nou, ik weet niet of ik echt vraag om tips, ik denk het wel. Of ervaring. Ik ben geen mietje, maar de pijn is soms ondraaglijk en het continu moeten overgeven is zo belemmerend.
Excuus voor het lange verhaal, maar ik zit er letterlijk mee in mijn maag.
Sommigen weten al van mijn maag-en darmproblemen. Het is volkomen aan mezelf te wijten. Ik heb door een impasse bijna een jaar stilgezeten op alle fronten. Eten interesseert me dan ook niet meer (ben ooit al 's afgevallen tot 45 kilo door zo'n impasse) en ditmaal at ik nog wel, maar heel weinig, en, de boosdoener...enkel chips en chocolade van de winkel om de hoek (supermarkt was teveel moeite, en als ik het deed kocht ik nog niets normaals, enkel snoepdingen). Dat trekt je maag niet meer op een gegeven moment. Je psyche ook niet, je wil weer voor jezelf zorgen, dus besloot ik normaal te gaan eten. En toen....kwamen de problemen. Enorm overgeven, diarree, verstopping, you name it en ik kreeg het. Arts vertelde me dat mijn verteringsstelsel gewoon niet meer werkte; chips is simpel te verteren maar de gezonde dingen en vezels, daar moet voor gewerkt worden, vandaar de kotsreactie. Bloedonderzoeken, maagbeschermers, laxeermiddel, tabletjes tegen misselijkheid en dieettips kreeg ik. Ik stoot mij vaker aan dezelfde steen en na een dip hield ik dat allemaal niet vol. Ik voel me weer beter psychisch gezien (ik accepteer meer, ik accepteer mijn standaard melancholie en het feit dat ik altijd wel een terugval zal krijgen) maar momenteel verga ik van de pijn. Ik durf niet meer te eten. Ik eet gekookte groente wat dat is goed, ik eet boterhammen, ik eet fruit, maar het is nog te zwaar kennelijk. Maandag begon ik met stage, dinsdag moest ik er al overgeven, woensdag de hele ochtend gekotst en diarree, toch naar stage gegaan, daar weggestuurd en gister en vandaag thuis. En het voelt zo ellendig. Ik heb nu honger maar ik durf niet te eten. Ik koppel eten aan kotsen en pijn (m'n buik raakt opgezwollen, soms kots ik bloed mee) en dat is het ingredient voor een wel bijzondere eetstoornis.
Ik wil wat mensen in NL bezoeken maar ik durf niet, want lange treinreis en heb al eens de hele trein moeten doorzoeken naar een toilet dat niet op slot zat, om vol ellende over te geven. Caffeine vermijd ik (helaas, want daar begint m'n dag eigenlijk mee), roken doe ik wel maar minder, alcohol heb ik verminderd maar een paar pleziertjes moeten kunnen (en die zaken geven minder reactie, behalve wijn, sterke alcohol laat ik al helemaal staan).
Zelfs een lekkere tomaat wordt me afgeraden. Ovarit zou nog het best zijn. Koken kan ik minimaal en is hier in een klein keukentje met twee pitten ook niet al te makkelijk. Pizza's deed ik wel in de oven, maar pizza is te vet. Opwarmmaaltijden van Iglo doe ik nu, die bevatten zaken die ik mag. Maar geven soms ook nog reactie. Ik mag eigenlijk enkel heel mager eten, en hoewel het voor sommige mensen een luxeprobleem is...is het voor mij een echt probleem dat ik snel afval. Met enkel heel kleine porties zo mager als wat word ik ook echt zo mager als wat. Ik weet hoe dat is, want mijn haar viel uit bij een BMI van 15,9. Dan is mijn maag misschien blij, maar dan ben ik wel ontzettend vatbaar voor andere zaken en een breekbaar twijgje.
Nou, ik weet niet of ik echt vraag om tips, ik denk het wel. Of ervaring. Ik ben geen mietje, maar de pijn is soms ondraaglijk en het continu moeten overgeven is zo belemmerend.
Excuus voor het lange verhaal, maar ik zit er letterlijk mee in mijn maag.
woensdag 8 juli 2009 om 18:41
Digitalis, je bent pas begonnen met deze stage en je moet nog veel leren. Het gaat niet enkel om de prestatie die je neerzet, maar ook om het leerproces zelf. Als er niets te leren valt, ga je geen stage lopen.
Probeer je op deze stage te focussen.
In jouw geval zou ik eerst gezorgd hebben dat ik fysiek (en mentaal?) in orde zou zijn en niet meteen in de eerste week het werk met je gesteldheid confronteren.
Tijdens een stage leer je verantwoordelijkheid te dragen ten aanzien van je (toekomstige?) collega's. Het gaat om afstemmen en samenwerken.
Het contact met anderen op het werk is even zo belangrijk.
Je mag aangeven dat je onzeker bent om een presentatie te geven. Daar is niets verkeerds aan. Vele anderen vinden dit spannend. Het kan een aandachtspunt worden om dat als leerpunt te oefenen (en niet om daar onderuit te komen). Geef niet enkel aan dat je wilt leren, maar ook wat je wilt leren.
In veel banen is presenteren in een kleine of grotere groep een belangrijk onderdeel van het werk.
Een stuk zelfreflectie is gedurende een stage belangrijk.
Laat je mantra zijn "ik doe mijn uiterste best, maar ik mag fouten maken en daarvan leren". Kritiek betekent geen afwijzing.
Het is goed dat je een dietist je laat helpen een goed eetpatroon op te bouwen. Je eet beslist te weinig.Ook dat zal waarschijnlijk met vallen en opstaan gebeuren.
Probeer je op deze stage te focussen.
In jouw geval zou ik eerst gezorgd hebben dat ik fysiek (en mentaal?) in orde zou zijn en niet meteen in de eerste week het werk met je gesteldheid confronteren.
Tijdens een stage leer je verantwoordelijkheid te dragen ten aanzien van je (toekomstige?) collega's. Het gaat om afstemmen en samenwerken.
Het contact met anderen op het werk is even zo belangrijk.
Je mag aangeven dat je onzeker bent om een presentatie te geven. Daar is niets verkeerds aan. Vele anderen vinden dit spannend. Het kan een aandachtspunt worden om dat als leerpunt te oefenen (en niet om daar onderuit te komen). Geef niet enkel aan dat je wilt leren, maar ook wat je wilt leren.
In veel banen is presenteren in een kleine of grotere groep een belangrijk onderdeel van het werk.
Een stuk zelfreflectie is gedurende een stage belangrijk.
Laat je mantra zijn "ik doe mijn uiterste best, maar ik mag fouten maken en daarvan leren". Kritiek betekent geen afwijzing.
Het is goed dat je een dietist je laat helpen een goed eetpatroon op te bouwen. Je eet beslist te weinig.Ook dat zal waarschijnlijk met vallen en opstaan gebeuren.
woensdag 8 juli 2009 om 18:56
quote:titana schreef op 08 juli 2009 @ 18:41:
Laat je mantra zijn "ik doe mijn uiterste best, maar ik mag fouten maken en daarvan leren". Kritiek betekent geen afwijzing.
Titana heeft helemaal gelijk!
En trek niet zo gauw die conclusie dat je misschien geen talent zou hebben.....misschien was jouw idee met dat rood juist wel goed?
Het beviel hem niet zo??? nou en.....omdat je verdomme niet helderziend bent moet hij zijn idee maar beter overbrengen.
Laat je mantra zijn "ik doe mijn uiterste best, maar ik mag fouten maken en daarvan leren". Kritiek betekent geen afwijzing.
Titana heeft helemaal gelijk!
En trek niet zo gauw die conclusie dat je misschien geen talent zou hebben.....misschien was jouw idee met dat rood juist wel goed?
Het beviel hem niet zo??? nou en.....omdat je verdomme niet helderziend bent moet hij zijn idee maar beter overbrengen.
woensdag 8 juli 2009 om 19:05
woensdag 8 juli 2009 om 21:05
Goed gedaan vandaag Digi!!!
Maar toch zie ik in je bovenstaande post alweer een grote hoop toekomstig hooi voor op de vork. Waarom richt je je nu, de komende twee weken niet helemaal op je stage? Laat dat neukwerk even voor wat het is en afspraken met therapeuten kunnen ná je stage (tijd vliegt, let maar op).
Grootste kans op het slagen van deze stage is als jij daar 100% voor gaat en alles wat je afleidt of als uitvlucht kan dienen ver weg van je houdt. Gun jezelf nou es die ervaring.
En vergeet in de tussentijd niet dat je daar bent om te lééééren!!!
Maar toch zie ik in je bovenstaande post alweer een grote hoop toekomstig hooi voor op de vork. Waarom richt je je nu, de komende twee weken niet helemaal op je stage? Laat dat neukwerk even voor wat het is en afspraken met therapeuten kunnen ná je stage (tijd vliegt, let maar op).
Grootste kans op het slagen van deze stage is als jij daar 100% voor gaat en alles wat je afleidt of als uitvlucht kan dienen ver weg van je houdt. Gun jezelf nou es die ervaring.
En vergeet in de tussentijd niet dat je daar bent om te lééééren!!!
woensdag 8 juli 2009 om 21:45
Nou Lindy ik ben er niet trots op, maar een jaar impasse, niet werken, en dan nog troostaankopen doen heeft er wel voor gezorgd dat ik toch nog een beetje moet werken.
Afspraak met psychiater doe ik iig wel, want ik heb die tranquilizers nu eenmaal nodig (anders slaap ik al helemaal niet, en m'n zenuwen mbt die stage nu is wel een beetje rottig). Sja, je kunt het afkeuren, maar kom, ik kan niet van niets in een keer topvrouw zijn en weet je, ik denk niet dat ik dat ooit word ook. Ik ben blij voor jou Lindy dat jij zo sterk bent en zelfbewust (meen ik, ik vind dat een eigenschap die ik prachtig en begerenswaardig vind) maar het is niet iedereen (meteen) gegeven. Ik geloof voor de volle 100% dat jij hebt moeten knokken voor je werk, je succes, je leven en noem maar op, maar ik denk dat jij gewoon een stuk sterker bent dan ik. Maar blijf schoppen, dat kan m'n hol gebruiken (niet sarcastisch bedoeld).
'k Zal zo eens kijken of ik uberhaupt powerpoint op deze pc heb. Zo niet, dan wordt het hoog tijd. Maar Lindy, kun je je voorstellen dat ik het moeilijk vind? Het is echt alles door elkaar heen, makkelijke artikeltjes, vertalingen uit het Frans, schrijven voor een succesvol communicatiebedrijf in het Engels, teksten verbeteren (daar ben ik dan wel goed in), pakkende reclameteksten schrijven...ik vin het lastig, hoor. Leerzaam, dat wel, maar lastig.
Afspraak met psychiater doe ik iig wel, want ik heb die tranquilizers nu eenmaal nodig (anders slaap ik al helemaal niet, en m'n zenuwen mbt die stage nu is wel een beetje rottig). Sja, je kunt het afkeuren, maar kom, ik kan niet van niets in een keer topvrouw zijn en weet je, ik denk niet dat ik dat ooit word ook. Ik ben blij voor jou Lindy dat jij zo sterk bent en zelfbewust (meen ik, ik vind dat een eigenschap die ik prachtig en begerenswaardig vind) maar het is niet iedereen (meteen) gegeven. Ik geloof voor de volle 100% dat jij hebt moeten knokken voor je werk, je succes, je leven en noem maar op, maar ik denk dat jij gewoon een stuk sterker bent dan ik. Maar blijf schoppen, dat kan m'n hol gebruiken (niet sarcastisch bedoeld).
'k Zal zo eens kijken of ik uberhaupt powerpoint op deze pc heb. Zo niet, dan wordt het hoog tijd. Maar Lindy, kun je je voorstellen dat ik het moeilijk vind? Het is echt alles door elkaar heen, makkelijke artikeltjes, vertalingen uit het Frans, schrijven voor een succesvol communicatiebedrijf in het Engels, teksten verbeteren (daar ben ik dan wel goed in), pakkende reclameteksten schrijven...ik vin het lastig, hoor. Leerzaam, dat wel, maar lastig.
woensdag 8 juli 2009 om 21:54
Natuurlijk begrijp ik dat je het moeilijk vindt, maar moeilijk is nog lang niet onmogelijk. Maar je moet wel realistisch zijn. Realiseer je bijvoorbeeld ook dat een werkdag van 10.00 tot 17.00 niet eens fulltime is, eigenlijk een makkie qua werkuren. Dus probeer daar het maximale in te stoppen, want nogmaals, het is maar een maandje. Je wil er toch van leren? En dat je zoveel verschillende opdrachten krijgt, juist goed. Bij veel bedrijven word je enigszins in het diepe gegooid omdat op een bepaald intelligentieniveau ook de nodige zelfwerkzaamheid wordt verwacht. Dat is niet eng, dat lijkt alleen maar zo. Door vaak te vallen en weer op te staan leer je het. Maar je hebt nu maximale inzet nodig.
En honestly, dat jij een voortdurende cashflow nodig hebt nu, ik begrijp er he-le-maal niks van. Jij verdient met een paar dates net zoveel als een ander die modaal of anderhalf keer modaal binnenhaalt, en dat is wel zo'n beetje wat je maximaal kunt verwachten met een gemiddelde HBO/WO baan. Dus daar doe je ergens iets fout, als je daar zo van afhankelijk bent/blijft en niet even op die voorgaande dates kan teren voor een maandje. Een maand compleet focussen op je stage en goed voor jezelf zorgen, dat is toch niet zo moeilijk?
En honestly, dat jij een voortdurende cashflow nodig hebt nu, ik begrijp er he-le-maal niks van. Jij verdient met een paar dates net zoveel als een ander die modaal of anderhalf keer modaal binnenhaalt, en dat is wel zo'n beetje wat je maximaal kunt verwachten met een gemiddelde HBO/WO baan. Dus daar doe je ergens iets fout, als je daar zo van afhankelijk bent/blijft en niet even op die voorgaande dates kan teren voor een maandje. Een maand compleet focussen op je stage en goed voor jezelf zorgen, dat is toch niet zo moeilijk?
woensdag 8 juli 2009 om 21:57
En ik vond die dietiste en de peut wel handig juist (peut is niet in stagetijd, dietiste in de ochtend maar ik kan wel langer blijven of thuis iets afmaken) om me een beetje minder faalangstig te maken en kans op ziekte te verlagen. Ga zo een Iglomaaltijd opwarmen, ben benieuwd (en morgen slik ik m'n eerste pil maagzooi, arts zei dat het na 4 dagen zou moeten werken. Heb vandaag eigenlijk geen last gehad (maar heb ook enkel brood gegeten en melk en thee gedronken). Ik heb overigens gewoon die fysio gebeld voor na m'n stage hoor en die enveloppen laten opsturen kost ook 2 minuten bellen.
woensdag 8 juli 2009 om 22:11
quote:Digitalis schreef op 08 juli 2009 @ 21:57:
En ik vond die dietiste en de peut wel handig juist (peut is niet in stagetijd, dietiste in de ochtend maar ik kan wel langer blijven of thuis iets afmaken) om me een beetje minder faalangstig te maken en kans op ziekte te verlagen.
Smoesjes.
Je bent weer uitvluchten aan het creëren om je tijd op het kantoor te verkorten en situaties aan het creëren waardoor er weer 'iets' in de weg zal gaan zitten, zodat je niet kan werken.
Minder faalangstig word je door hèt aan te gaan, juist niet door vermijding. Kom op Digi, het is nog maar twee weken!
En dacht je trouwens die peut er zo even bij tussendoor te doen?
Een goeie therapie (lees wel: goeie! en die wil jij tenslotte) doet weldegelijk iets met je en kan je (tijdelijk) emotioneel behoorlijk uit evenwicht brengen. Denk daar niet te lichtzinnig over.
Nogmaals meid, als jij van deze stage een succes wilt maken zal JIJ dat moeten doen. 100%. Geen uitvluchten. Geen smoesjes.
Nou jij nog.....
En ik vond die dietiste en de peut wel handig juist (peut is niet in stagetijd, dietiste in de ochtend maar ik kan wel langer blijven of thuis iets afmaken) om me een beetje minder faalangstig te maken en kans op ziekte te verlagen.
Smoesjes.
Je bent weer uitvluchten aan het creëren om je tijd op het kantoor te verkorten en situaties aan het creëren waardoor er weer 'iets' in de weg zal gaan zitten, zodat je niet kan werken.
Minder faalangstig word je door hèt aan te gaan, juist niet door vermijding. Kom op Digi, het is nog maar twee weken!
En dacht je trouwens die peut er zo even bij tussendoor te doen?
Een goeie therapie (lees wel: goeie! en die wil jij tenslotte) doet weldegelijk iets met je en kan je (tijdelijk) emotioneel behoorlijk uit evenwicht brengen. Denk daar niet te lichtzinnig over.
Nogmaals meid, als jij van deze stage een succes wilt maken zal JIJ dat moeten doen. 100%. Geen uitvluchten. Geen smoesjes.
Nou jij nog.....
woensdag 8 juli 2009 om 22:11
Ik spreek heel weinig af hoor Lindy, dus heb geeneens een modaal inkomen momenteel. Laat me gewoon nog even aanmodderen joh, dat gun ik mezelf ook (wel met de nodige leerprocessen en doorzettingsmogen opkrikken). Ik ging wel van absoluut niets (denk jij dat ik de uni dit jaar vanbinnen heb gezien?) naar ineens een fulltime job en ok, ik geef je gelijk het is voor een normaal iemand peanuts, maar heb heel wat angsten te verwerken. Natuurlijk heb je gelijk zeg. Ik ben ook nu aan het zoeken naar plaatjes. En ja je leert wellicht het best van meteen in het diepe te worden gegooid zonder medelijden. Maar ik vind het lastig. Met die faalangst al helemaal. En jups, ik moet mezelf een schop onder de kont geven en dat doe ik ook. Ik red het wel. Misschien niet perfect, misschien is dit een halfgelukte stage aan 't end van de maand, maar dan is de volgende stage misschien beter.
woensdag 8 juli 2009 om 22:26
quote:Digitalis schreef op 08 juli 2009 @ 18:18:
Ja, best druk en ik weet niet of ik trots ben op mezelf, Ann Liv. Wel op mijn lijf dat het eten binnenhoudt. En ja ook wel een beetje op mijn ondernemen. Maar onzeker over stage he,dat wel.
Je mag ook trots zijn op de dingen die je nu onderneemt en die je lukken. En op je lijf dat er alweer een beetje beter aan toe lijkt te zijn dan een paar dagen terug. Betekent uiteraard niet dat je er al bent, maar sta stil bij je kleine overwinningen. En onzekerheid is niet alleen een negatief iets. Ik moest vorige week een (eerste) belangrijke presentatie houden voor een behoorlijke groep onbekenden en ik was zo nerveus dat ik dacht dat ik neerging. Echt. Het was heet ('s avonds, tropisch weer, zo'n ellendig jaren '80 zaaltje, ik had al veel gewerkt) en ik kon heel veel dingen bedenken waardoor het absoluut een blamage zou worden. Maar weet je wat? Door mijn zenuwen stond ik op scherp en nailde ik de presentatie. Ik kreeg van alle hoeken complimenten en ik was trohots!! Jouw onzekerheid (en de mijne) hangt samen met perfectionisme en dat is meteen een van je grootste krachten. Maak daar gebruik van en laat het je niet ondermijnen.
Wat betreft de plaatjeszoektocht: ik heb een site waar ik gemakkelijk inspirerende plaatjes kan vinden op trefwoord: www.vi.sualize.us Misschien heb je er iets aan.
Ja, best druk en ik weet niet of ik trots ben op mezelf, Ann Liv. Wel op mijn lijf dat het eten binnenhoudt. En ja ook wel een beetje op mijn ondernemen. Maar onzeker over stage he,dat wel.
Je mag ook trots zijn op de dingen die je nu onderneemt en die je lukken. En op je lijf dat er alweer een beetje beter aan toe lijkt te zijn dan een paar dagen terug. Betekent uiteraard niet dat je er al bent, maar sta stil bij je kleine overwinningen. En onzekerheid is niet alleen een negatief iets. Ik moest vorige week een (eerste) belangrijke presentatie houden voor een behoorlijke groep onbekenden en ik was zo nerveus dat ik dacht dat ik neerging. Echt. Het was heet ('s avonds, tropisch weer, zo'n ellendig jaren '80 zaaltje, ik had al veel gewerkt) en ik kon heel veel dingen bedenken waardoor het absoluut een blamage zou worden. Maar weet je wat? Door mijn zenuwen stond ik op scherp en nailde ik de presentatie. Ik kreeg van alle hoeken complimenten en ik was trohots!! Jouw onzekerheid (en de mijne) hangt samen met perfectionisme en dat is meteen een van je grootste krachten. Maak daar gebruik van en laat het je niet ondermijnen.
Wat betreft de plaatjeszoektocht: ik heb een site waar ik gemakkelijk inspirerende plaatjes kan vinden op trefwoord: www.vi.sualize.us Misschien heb je er iets aan.
woensdag 8 juli 2009 om 22:28
Maar volgens mij bedoelt niemand dat je helemaal niet moet werken voor je geld. Maar kies de juiste tijden om te werken (weekend en avonden?) en gebruik je verdiende geld strategisch zodat je zo min mogelijk hoeft te werken. Want je prioriteit is nu echt even die stage, vooral omdat de periferie al zwaar genoeg is.
woensdag 8 juli 2009 om 22:32
Juist Ann Liv
En tóch leer je het meeste van in het diepe gooien. Ik begeleid stagiair(e)s ook daar waar kan, maar ik zet ze liefst zo snel mogelijk op een opdracht die ze (zo veel mogelijk) helemaal zelf moeten uitvogelen. En meestal kun je dan wel inschatten wat iemand aankan. Heb wel eens iemand solo een week naar Amerika gestuurd voor een grote opdracht, er was er ook een die ik niet in d'r up naar een klein interviewtje met vooropgezette vragen naar Amsterdam kon sturen. Die eerste is er nog steeds, werk ik nauw en zeer prettig mee samen, heeft heel veel geleerd door het simpelweg maar te doen. Die scheet toen voor die klus overigens ook peuken, ikzelf ook toen ik jaren geleden zelf maar dingen ging opzetten op dat specifieke vlak.
Dus niet véél nadenken, gewoon doen. Daar heb je op dit moment veel meer aan.
En tóch leer je het meeste van in het diepe gooien. Ik begeleid stagiair(e)s ook daar waar kan, maar ik zet ze liefst zo snel mogelijk op een opdracht die ze (zo veel mogelijk) helemaal zelf moeten uitvogelen. En meestal kun je dan wel inschatten wat iemand aankan. Heb wel eens iemand solo een week naar Amerika gestuurd voor een grote opdracht, er was er ook een die ik niet in d'r up naar een klein interviewtje met vooropgezette vragen naar Amsterdam kon sturen. Die eerste is er nog steeds, werk ik nauw en zeer prettig mee samen, heeft heel veel geleerd door het simpelweg maar te doen. Die scheet toen voor die klus overigens ook peuken, ikzelf ook toen ik jaren geleden zelf maar dingen ging opzetten op dat specifieke vlak.
Dus niet véél nadenken, gewoon doen. Daar heb je op dit moment veel meer aan.
woensdag 8 juli 2009 om 22:46
Ik ga meteen kijken Ann Liv op die site (heb al zoveel plaatjes naar m'n eigen inbox gestuurd...maar er moet ook nog een concept achter zitten, maar op zich kan het ook wel per slide/onderwerp, en dan wat aanpassen. Tof van je succes! En ik werk inderdaad in de avonden hoor en in het weekend, niet veel. Op de stage ben ik ook echt enkel bezig met stage, ik internet niet stiekem, kijk niet in m'n escortinbox en ik forum ook niet M'n werktelefoon staat op stil en enkel in de pauzes (ik ga effe naarbuiten met mooi weer, heb vandaag enkel 1 sigarettenpauze van 5 minuten genomen maar was er ook maar 4 uur en vond de opdracht dringend en wel boeiend ook) kijk ik eventjes wie er wat heeft gsmst op welke foon dan ook. Zoals de meeste werkende mensen he Krijg wel veel steunsmsjes, dat vind ik fijn.
Lin, dat gewoon doen is het inderdaad. En het denken is een slechte eigenschap van me. Het draaikonterige. Zal ik dit, zal ik dat, wat nu...enzovoorts. Hopelijk leer ik dat gewoon doen ook (al gaat dat wel beter hoor). Ik ben wel normaal gezien van het gewoon doen, maar dit vind ik oprecht eng (geef mij die bungeejump maar, is veel simpeler en ook gewoon doen).
*gaat nu toch echt even microwaven*
Lin, dat gewoon doen is het inderdaad. En het denken is een slechte eigenschap van me. Het draaikonterige. Zal ik dit, zal ik dat, wat nu...enzovoorts. Hopelijk leer ik dat gewoon doen ook (al gaat dat wel beter hoor). Ik ben wel normaal gezien van het gewoon doen, maar dit vind ik oprecht eng (geef mij die bungeejump maar, is veel simpeler en ook gewoon doen).
*gaat nu toch echt even microwaven*
woensdag 8 juli 2009 om 22:51
woensdag 8 juli 2009 om 23:00
Joh Lindy, ik ben echt benieuwd hoe jij eruitziet! Maar je hebt gelijk: je presentatie is al de helft.
Digi, als je plaatjes van die site haalt, zou ik trouwens wel even het plaatje van de oorspronkelijke plek halen: dan lijkt het net of je het hele web hebt afgezocht. Smakelijk en niet teveel eten voor je gaat slapen hè? > ai, klink als mijn moeder, yikes!
Digi, als je plaatjes van die site haalt, zou ik trouwens wel even het plaatje van de oorspronkelijke plek halen: dan lijkt het net of je het hele web hebt afgezocht. Smakelijk en niet teveel eten voor je gaat slapen hè? > ai, klink als mijn moeder, yikes!
woensdag 8 juli 2009 om 23:28
Hm maag iig niet blij. Shit, te positief geweest. Nouja, zal morgen wel over zijn.
Zal morgen dus een zware dag worden met die powerpointshit. Nahja, gewoon doen dus. Is het kut met een rietje, dan hoor ik het ook wel. Ik zal het vast niet meteen goed doen en het lijkt me ook niet dat die collega dat verwacht. Hij kijkt het sowieso na.
Zal morgen dus een zware dag worden met die powerpointshit. Nahja, gewoon doen dus. Is het kut met een rietje, dan hoor ik het ook wel. Ik zal het vast niet meteen goed doen en het lijkt me ook niet dat die collega dat verwacht. Hij kijkt het sowieso na.
donderdag 9 juli 2009 om 00:14
