Psyche
alle pijlers
Eigenlijk vind ik dit een gevaarlijke pijler...
zondag 10 februari 2008 om 23:07
Sja,
Ik kom hier nooit eigenlijk, maar was per ongeluk in het topic van [Bewerkt door moderator, gebruikersnaam forummer] (via de lijst nieuwe topics aan de rechterkant) terecht gekomen. En zojuist klik ik - alweer per ongeluk - het verkeerde topic aan.
En hoewel ik niet echt aandachtig gelezen heb maar slechts vluchtig gescand, viel me direct op dat hetgeen wat ik op deze pijler tegenheb ook in die paar postings die ik dan vluchtig gelezen heb, bevestigd wordt.
Eigenlijk vind ik dit maar een gevaarlijke kutpijler, zoals ik ook in de titel al zei. Deze pijler zit vol met ernstig labiele mensen die kennelijk een dagtaak maken van andere ernstig labiele mensen nog verder een depressie inlullen.
Dat klinkt hard, is het wellicht ook, maar ik bedoel het eigenlijk behoorlijk serieus en vanuit een oprechte ... sja, hoe noem je dat.... bezorgdheid.
Ben ik de enige die dat vindt? Ben ik de enige die zich afvraagt of fora uberhaupt pijlers of subfora gericht op psychische problemen zouden moeten hebben?
Als ik eerlijk ben denk ik dat het internet sowieso niet echt gezond is voor mensen die worstelen met psychische problemen. En begrijp me niet verkeerd, ik heb niks tegen mensen die - tijdelijk - niet zo lekker in hun vel zitten. Als die het internet als vluchtplek, uitlaatklep of ontspanning gebruiken: more power to ya.
Maar dat is niet waar ik op doel, met dit onderwerp. Op deze pijler staat het vol met allerlei ernstige psychische problemen, en al die zelfdiagnoses en bevestigingen van de eigen ellende lijken mij persoonlijk niet echt bijdragen aan beter functioneren in de maatschappij of een betere psychische gezondheid.
Nou ja, misschien ben ik wel de enige die dat vindt, dat kan natuurlijk. Maar ik wou het toch maar even gezegd hebben. Doe ermee wat je wil.
Ik kom hier nooit eigenlijk, maar was per ongeluk in het topic van [Bewerkt door moderator, gebruikersnaam forummer] (via de lijst nieuwe topics aan de rechterkant) terecht gekomen. En zojuist klik ik - alweer per ongeluk - het verkeerde topic aan.
En hoewel ik niet echt aandachtig gelezen heb maar slechts vluchtig gescand, viel me direct op dat hetgeen wat ik op deze pijler tegenheb ook in die paar postings die ik dan vluchtig gelezen heb, bevestigd wordt.
Eigenlijk vind ik dit maar een gevaarlijke kutpijler, zoals ik ook in de titel al zei. Deze pijler zit vol met ernstig labiele mensen die kennelijk een dagtaak maken van andere ernstig labiele mensen nog verder een depressie inlullen.
Dat klinkt hard, is het wellicht ook, maar ik bedoel het eigenlijk behoorlijk serieus en vanuit een oprechte ... sja, hoe noem je dat.... bezorgdheid.
Ben ik de enige die dat vindt? Ben ik de enige die zich afvraagt of fora uberhaupt pijlers of subfora gericht op psychische problemen zouden moeten hebben?
Als ik eerlijk ben denk ik dat het internet sowieso niet echt gezond is voor mensen die worstelen met psychische problemen. En begrijp me niet verkeerd, ik heb niks tegen mensen die - tijdelijk - niet zo lekker in hun vel zitten. Als die het internet als vluchtplek, uitlaatklep of ontspanning gebruiken: more power to ya.
Maar dat is niet waar ik op doel, met dit onderwerp. Op deze pijler staat het vol met allerlei ernstige psychische problemen, en al die zelfdiagnoses en bevestigingen van de eigen ellende lijken mij persoonlijk niet echt bijdragen aan beter functioneren in de maatschappij of een betere psychische gezondheid.
Nou ja, misschien ben ik wel de enige die dat vindt, dat kan natuurlijk. Maar ik wou het toch maar even gezegd hebben. Doe ermee wat je wil.
Am Yisrael Chai!
donderdag 14 februari 2008 om 12:22
*gaat even stug door met proberen on-topic te zijn en reageert dan maar op eigen posting*
Ik heb dat laatste namleijk zelf wel eens gehad. Dan zit je in de put, of voel je je slecht omdat je denkt dat je het niet goed doet, en dan merk je door naar andermans problemen te kijken, dat het nog veel erger kan. Misschien niet de mooiste motivatie om hier te kijken, maar ik doe het wel.
donderdag 14 februari 2008 om 12:24
Ik weet het niet
Volgens mij was het zonder het verzoek van Yasmijn ook doorgemodderd. Gewoon omdat sommigen het maar niet kunnen laten om Digitalis over het randje te duwen. Daar bedoel ik jou zeker niet mee, maar een helahola of een Hermione die overal en altijd waar Digitalis verschijnt de boel weer op komen stoken. Daar word dan door anderen op gereageerd en ik had gehoopt dat de post van Yasmijn in ieder geval door velen gehoord zou worden, zodat de zuigerts nog zuigen, maar de rest niet meer reageerd en de boel weer rustig word.
donderdag 14 februari 2008 om 12:24
Dat Lourdes effect herken ik wel. Als ik in een dip zit en ik hoor of zie een vreselijk verhaal dan relativeer ik mijn eigen probleem direct. Kan soms heel verhelderend werken.
Maar ik geloof ook dat men elkaar de put in kan praten, of alleen maar begrip tonen en dus vervolgens gaan zitten zwelgen. Maar of mensen problemen gekrégen hebben naar aanleiding van een topic? Kan me er weinig bij voorstellen.
donderdag 14 februari 2008 om 12:25
Ik hoop het van harte Yasmijn, en voor haar ook echt dat ze ook niet meeleest. Maar, dat blijft en is haar verantwoordelijkheid en gaat niemand verder iets aan. En het is wel bezorgheid ja, maar vind het moelijk om echt goed in te schatten met 100% zekerheid of die wel terecht is. Daarom niet meteen Viva aangeschreven, want dat is misschien al te aanmatigend. Eerst kijken wat iemand er zelf mee doet..
Klaar en over inderdaad.
Klaar en over inderdaad.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
donderdag 14 februari 2008 om 12:25
*Want Kat heeft wel bewondering voor de pogingen van Heejhallo
*Natuurlijk zie ik gevallen van mensen waarbij ik denk "Ben ik even blij dat ik niet zó ver heen ben!" Soms doe ik dat ook wel eens expres, bij 'milde' dingen om het maar even zo te noemen. Dan ben ik weer in zo'n 'Boehoe, ik ben vadsig!' bui, ga ik foto's van dikke mensen op zoeken (En dan bedoel ik van die mensen die je ziet bij Dr. Phil. Van 350 kg en met mijn lengte) en dan denk ik ook: "Het kan een stuk beroerder."
donderdag 14 februari 2008 om 12:28
O, dat doe ik ook.
Ik ben even een paar kilo te zwaar en dat ben ik nooit geweest, was altijd erg slank, dus ik voel me dik.
Dan kijk ik om me heen naar dikke mensen en denk: zie je wel, ik ben helegaar niet dik.
En relativeren doe ik ook, als ik een rammelende hongernegert zie (en die zie ik veel IRL) dan denk ik: sjesis, wat een gezeik in Europa.
Ik ben even een paar kilo te zwaar en dat ben ik nooit geweest, was altijd erg slank, dus ik voel me dik.
Dan kijk ik om me heen naar dikke mensen en denk: zie je wel, ik ben helegaar niet dik.
En relativeren doe ik ook, als ik een rammelende hongernegert zie (en die zie ik veel IRL) dan denk ik: sjesis, wat een gezeik in Europa.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
donderdag 14 februari 2008 om 12:29
Pruttel, ik denk toch dat we het eens kunnen zijn over het feit dat die forummers die jij noemt, zich echt niet tegen laten houden door een verzoek van Yasmijn.
Werkelijk iedereen hier heeft beter omschreven waarom Digi met rust gelaten moet worden, dan Yasmijn met haar verzoek. En dát was het punt. Die ik inmiddels wel gemaakt heb. Klaar!
Werkelijk iedereen hier heeft beter omschreven waarom Digi met rust gelaten moet worden, dan Yasmijn met haar verzoek. En dát was het punt. Die ik inmiddels wel gemaakt heb. Klaar!
donderdag 14 februari 2008 om 12:29
Op zich is het praten over psychische problemen vaak al een belangrijk deel van het genezingsproces. Bij uiteenlopende onderzoeken is gebleken dat de aandacht die een 'patient' kreeg beter werkte dan de pillen die werden voorgeschreven. En we hebben hier al eens een lang lopende discussie gehad over anti-depressiva waarin ik getracht heb dat ook voor het voetlicht te brengen.
Probleem is dat je op een forum mensen niet recht in de ogen kunt kijken; dat je hen niet bemoedigend op de schouder kan slaan, of kan knuffelen als ze dat nodig hebben, en het daarmee uiteindelijk toch een tamelijk 'kille' bedoening blijft.
Bovendien zit er vrijwel altijd enige tijd tussen actie en reactie, waardoor je ook nog eens de kans loopt uit fase te lopen met je advies, en zo reacties oproept die bepaalt niet voorzien waren.
De vraag of een forum over dit topic gevaarlijk kan zijn, kan ik niet met zekerheid beantwoorden. Voor sommigen is een bezoek aan de huisarts die gretig pillen voorschrijft, of aan de psychiater of psycholoog die hen een trauma aanpraat als 'vehikel' voor een therapie misschien wel gevaarlijker. De meeste medicijnen die gangbaar zijn voor de behandeling van psychische problemen anno 2008 zijn verslavend, en ook nog eens 'getest' op een manier die een oprechte wetenschapper de koude rillingen bezorgt. Het wemelt in die sector van de zorg van de 'trial-and-error' recepten, waarbij de 'patient' proefkonijn is.
Dat ik 'patient' hier consequent tussen haakjes zet, komt omdat ik ervan overtuigd ben dat een véél te groot deel van de 'afwijkingen' en 'stoornissen' helemaal geen aandoening zijn. Het is veelbetekenend dat de 'stoornissen' die in de 'DSM' worden beschreven niet meer zijn dan de weerslag van wat een meerderheid van de therapeuten wenst te zien als 'afwijkend gedrag'. Tot voor kort stond ook 'homofilie' nog op die lijst.
Probleem is dat je op een forum mensen niet recht in de ogen kunt kijken; dat je hen niet bemoedigend op de schouder kan slaan, of kan knuffelen als ze dat nodig hebben, en het daarmee uiteindelijk toch een tamelijk 'kille' bedoening blijft.
Bovendien zit er vrijwel altijd enige tijd tussen actie en reactie, waardoor je ook nog eens de kans loopt uit fase te lopen met je advies, en zo reacties oproept die bepaalt niet voorzien waren.
De vraag of een forum over dit topic gevaarlijk kan zijn, kan ik niet met zekerheid beantwoorden. Voor sommigen is een bezoek aan de huisarts die gretig pillen voorschrijft, of aan de psychiater of psycholoog die hen een trauma aanpraat als 'vehikel' voor een therapie misschien wel gevaarlijker. De meeste medicijnen die gangbaar zijn voor de behandeling van psychische problemen anno 2008 zijn verslavend, en ook nog eens 'getest' op een manier die een oprechte wetenschapper de koude rillingen bezorgt. Het wemelt in die sector van de zorg van de 'trial-and-error' recepten, waarbij de 'patient' proefkonijn is.
Dat ik 'patient' hier consequent tussen haakjes zet, komt omdat ik ervan overtuigd ben dat een véél te groot deel van de 'afwijkingen' en 'stoornissen' helemaal geen aandoening zijn. Het is veelbetekenend dat de 'stoornissen' die in de 'DSM' worden beschreven niet meer zijn dan de weerslag van wat een meerderheid van de therapeuten wenst te zien als 'afwijkend gedrag'. Tot voor kort stond ook 'homofilie' nog op die lijst.
donderdag 14 februari 2008 om 12:32
Ik weet niet, want het kan natuurlijk ook zo zijn als met roze olifantjes (of zo'n bloedend ijsbeertje dat iemand noemande) misschien kom je op gedachten waar je eerst niet op zou komen.
Nu vind ik van mezelf dat ik misschien ook niet zoveel recht heb om hier te posten, want ik beschouw mezelf niet als iemand met psychischce problemen. Dwz, ik heb wel eens een dipje...maar echt depressief ben ik nooit. Dus in hoeverre kan ik iemand van dienst zijn met advies...?
donderdag 14 februari 2008 om 12:34
[quote]:
Op zich is het praten over psychische problemen vaak al een belangrijk deel van het genezingsproces. Bij uiteenlopende onderzoeken is gebleken dat de aandacht die een 'patient' kreeg beter werkte dan de pillen die werden voorgeschreven. En we hebben hier al eens een lang lopende discussie gehad over anti-depressiva waarin ik getracht heb dat ook voor het voetlicht te brengen.
Probleem is dat je op een forum mensen niet recht in de ogen kunt kijken; dat je hen niet bemoedigend op de schouder kan slaan, of kan knuffelen als ze dat nodig hebben, en het daarmee uiteindelijk toch een tamelijk 'kille' bedoening blijft.
Bovendien zit er vrijwel altijd enige tijd tussen actie en reactie, waardoor je ook nog eens de kans loopt uit fase te lopen met je advies, en zo reacties oproept die bepaalt niet voorzien waren.
De vraag of een forum over dit topic gevaarlijk kan zijn, kan ik niet met zekerheid beantwoorden. Voor sommigen is een bezoek aan de huisarts die gretig pillen voorschrijft, of aan de psychiater of psycholoog die hen een trauma aanpraat als 'vehikel' voor een therapie misschien wel gevaarlijker.
quote]
Reacties kunnen inderdaad 'uit fase' zijn.
Tegelijk kun je dag en nacht (meestal) achter je computertje gaan zitten, terwijl je therapie sessie misschien nog een paar dagen op zich laat wachten.
Op zich is het praten over psychische problemen vaak al een belangrijk deel van het genezingsproces. Bij uiteenlopende onderzoeken is gebleken dat de aandacht die een 'patient' kreeg beter werkte dan de pillen die werden voorgeschreven. En we hebben hier al eens een lang lopende discussie gehad over anti-depressiva waarin ik getracht heb dat ook voor het voetlicht te brengen.
Probleem is dat je op een forum mensen niet recht in de ogen kunt kijken; dat je hen niet bemoedigend op de schouder kan slaan, of kan knuffelen als ze dat nodig hebben, en het daarmee uiteindelijk toch een tamelijk 'kille' bedoening blijft.
Bovendien zit er vrijwel altijd enige tijd tussen actie en reactie, waardoor je ook nog eens de kans loopt uit fase te lopen met je advies, en zo reacties oproept die bepaalt niet voorzien waren.
De vraag of een forum over dit topic gevaarlijk kan zijn, kan ik niet met zekerheid beantwoorden. Voor sommigen is een bezoek aan de huisarts die gretig pillen voorschrijft, of aan de psychiater of psycholoog die hen een trauma aanpraat als 'vehikel' voor een therapie misschien wel gevaarlijker.
quote]
Reacties kunnen inderdaad 'uit fase' zijn.
Tegelijk kun je dag en nacht (meestal) achter je computertje gaan zitten, terwijl je therapie sessie misschien nog een paar dagen op zich laat wachten.
donderdag 14 februari 2008 om 12:42
:
[...]
Wat jammer.....
Maar is er iets waarover je ontopic wilt babbelen? dan doe ik mee hoor (zo tussen werk door, hahahaha)
Zo, ik had al wat gebabbeld ontopic en dan ga ik nu even door. Mijn inziens kan elke pijler gevaarlijk zijn. Ik ben echter een voorstander van eigen verantwoording maar ook van ingrijpen van een mod.
Ik ben zelf moddereter op een forum. Op een gegeven moment kwam er een catfight en de één vond dat de ander maar verwijderd moest worden want die had zus en zo gedaan. En de één had ook enorm veel last van haar stoornis, dus de ander moest maar weg. Toen heb ik in gegrepen want er was geen bewijs van het zus en zo en het had niet plaats gevonden op het forum. De één had zich wel raar gedragen op het forum en had daarvoor dus ook een waarschuwing gekregen.
Ik ben een voorstander van het bannen voor dreigen met zelfmoord en dergelijke, of het op z'n minst stevig op de vingers tikken van zo'n persoon. Je kán het gewoon niet maken en in wezen is het gewoon emotionele chantage, bewust of onbewust.
Om even voor mezelf te spreken: Mijn stoornis is geen excuus, want ik behoud de keuze om iets te doen, hoe onmogelijk het ook voor mezelf lijkt. En met keuzes komen consequenties. Als ik een enorme woedeaanval krijg, kan ik kiezen om volledig uit m'n plaat te gaan tegen alles en iedereen of om me even terug te trekken, van mijn part een deel van mijn eigen servies aan gort te gooien, en dat verder niemand er last van heeft.
anoniem_59842 wijzigde dit bericht op 14-02-2008 12:45
Reden: Vergat even wat.
Reden: Vergat even wat.
% gewijzigd
donderdag 14 februari 2008 om 12:43
Ik zei toch "NIET aan die ijsbeertjes denken!!!!!!!"
Ik denk dat het al relativeert als je beseft dat je niet de enige bent met een stoornis. Het lijkt mij makkelijker te accepteren dat het zo is namelijk.
Natuurlijk kunnen topics gevaarlijk zijn, iedere vorm van communicatie kan in principe gevaarlijk zijn, maar alleen als het een gevaar kan zijn voor jezelf, het ligt dus meer aan de persoon en hoe hij/zij met communicatie in het algemeen omgaat dan aan het medium denk ik.
Je kunt het trouwens ook positief aanwenden he. Als je zegt dat iets moeilijk is dan komt dat negatiever over dan als je zegt dat iets niet makkelijk is. Je slaat namelijk meestal meer op wat er achter niet komt, dan "niet" zelf.
donderdag 14 februari 2008 om 12:57
"Ik ben een voorstander van het bannen voor dreigen met zelfmoord en dergelijke, of het op z'n minst stevig op de vingers tikken van zo'n persoon. Je kán het gewoon niet maken en in wezen is het gewoon emotionele chantage, bewust of onbewust."
Eens. Een goede oplossing ter vermijding van emotionele chantage.
Eens. Een goede oplossing ter vermijding van emotionele chantage.
donderdag 14 februari 2008 om 13:00
Geheel mee eens maar.. mensen die heel erg diep in een depressie zitten of in welke andere stoornis dan ook die kunnen alleen maar aan hun problemen denken en zien vaan niet eens een oplossing
Wat ik ook vind bij de psyche pijler is dat er vaak "advies" wordt gegeven waar die persoon juist nog meer van in de war raakt
Of zich weer schuldig over gaat voelen..
Je moet aan de ene kant zo voorzichtig zijn wat je zegt en aan de andere kant kun je iemand ook niet met zijden handschoentjes aanpakken
Dat iemand zijn problemen kwijt kan prima maar ik vind zwelgtopics erg gevaarlijk..
Iedereen die over die problemen meepraat en die ene heeft het allemaal weer net een graadje erger
Ik ben het er trouwens helemaal mee eens met die ban voor dreigen met zelfmoord en automutilatie..
puur omdat dat vaak als emotionele chantage wordt gebruikt
Wat ik persoonlijk het engste vind is dat sommige mensen bijna trots zijn op hun automutilatie brrrr
donderdag 14 februari 2008 om 13:26
Een ban is geen directe oplossing voor degene die wordt verbannen, maar het 'beschermt' wel andere forummers. Niet alleen forummers met een stoornis, maar ook zonder. Laat we wel wezen; iedereen schrikt zich kapot als iemand met zoiets dreigt en gaat op zijn tenen lopen. Alleen, dat maakt het probleem alleen maar erger.
Heel veel mensen met een stoornis moeten leren dat niet de wereld maar zijzelf zich moeten aanpassen.
Heel veel mensen met een stoornis moeten leren dat niet de wereld maar zijzelf zich moeten aanpassen.
donderdag 14 februari 2008 om 13:54
En nog 1 keer: ik heb zitten janken bij de arts uit schaamte, Trots? Laat me niet lachen. En ik pleeg geen emotionele chantage. Snijden hoort bij bordeline en als ik dat daar post, moet ik dan een ban krijgen? Men, wat ik ook zeg, het wordt uitgelegd als ware ik een idioot en iedereen heeeft z'n mening klaar. Ziek word ik er van. Yas vroeg niet om bescherming, maar om het topic algemeen te maken. Hoe zouden jullie het vinden als het enkel nog over jou zou gaan in negatieve zin? Natuurlijk heb ik een en ander uitgelokt, maar ik heb bewust niet meer geschreven. Maar da's niet genoeg, want het bashen gaat vrolijk door.
donderdag 14 februari 2008 om 14:02
Het ging toch over bans nu? Mijn vraag was een heel algemeen bedoelde vraag eigenlijk, werd ook heel algemeen op gereageerd. Vind een vraag over bans eigenlijk best wel on topic.
Vind KatB's opmerking een hele goede, ook voor de mensen zonder stoornis is het heel verstandig om te leren dat niet de wereld maar zijzelf zich moeten aanpassen. Je hoeft geen stoornis te hebben denk ik om het nog niet makkelijk te vinden om jezelf in een groter geheel te zien.
Vind KatB's opmerking een hele goede, ook voor de mensen zonder stoornis is het heel verstandig om te leren dat niet de wereld maar zijzelf zich moeten aanpassen. Je hoeft geen stoornis te hebben denk ik om het nog niet makkelijk te vinden om jezelf in een groter geheel te zien.
