Psyche
alle pijlers
en nu samen verder..
dinsdag 6 november 2007 om 09:47
ik wil heel graag mijn verhaal kwijt maar weet niet zo goed waar ik het moet plaatsten..
wij (manlief en ik) hebben sinds april 2004 een sterke kinderwens.. na ruim een jaar zelf proberen zijn we naar de huisarts gegaan.. na div onderzoeken bleek ons zaad niet goed, dus zijn we doorgestuurd naar de gyneacoloog.. daar zijn we beide onderzocht en daar kwam uit dat alleen het zaad niet goed was.. maar omdat ze in dat ziekenhuis geen ivf deden moesten we naar een ivf kliniek.. voordat we daar terecht konden zijn we getrouwd.. dat was makkelijker met kinderen (en omdat we van elkaar houden natuurlijk). in het umc werden we weer onderzocht en ditmaal kregen we beter nieuws want ivf was nog niet nodig, we zouden eerst iui doen..
na 6 mislukte pogingen werd het dan toch ivf. in april dit jaar zijn we daar aan begonnen.. we hadden 13 eitjes en van die 13 3 bevrucht, dat viel ons wel een beetje tegen maar de kwaliteit was goed. we hadden een terugplaatsing van 2 embryootjes.. helaas werd ik na 10 dagen ongesteld. bij de 2e ivf hadden we 14 eitjes en 0 bevruchtingen, geen terugplaatsing dus.. de 3e keer werd het icsi.. we hadden 8 eitjes en op de valreep 2 embryootjes de kwaliteit was maar matig.. en ook nu werd ik weer ongesteld.. dat is nu een week geleden..
onze droom is uit elkaar gespat..
we hebben voordat we aan deze 3e poging begonnen gezegd dit is de laatste keer, tenzij de kwaliteit goed is en we genoeg embryootjes hebben..
nu moeten we samen verder, en dat gaat ook zeker wel lukken maar het doet zo'n zeer..
misschien dat er meer meiden hier zijn die in het zelfde schuitje zitten? misschien dat we elkaar kunnen helpen of zoiets..
groetjes wendy
wij (manlief en ik) hebben sinds april 2004 een sterke kinderwens.. na ruim een jaar zelf proberen zijn we naar de huisarts gegaan.. na div onderzoeken bleek ons zaad niet goed, dus zijn we doorgestuurd naar de gyneacoloog.. daar zijn we beide onderzocht en daar kwam uit dat alleen het zaad niet goed was.. maar omdat ze in dat ziekenhuis geen ivf deden moesten we naar een ivf kliniek.. voordat we daar terecht konden zijn we getrouwd.. dat was makkelijker met kinderen (en omdat we van elkaar houden natuurlijk). in het umc werden we weer onderzocht en ditmaal kregen we beter nieuws want ivf was nog niet nodig, we zouden eerst iui doen..
na 6 mislukte pogingen werd het dan toch ivf. in april dit jaar zijn we daar aan begonnen.. we hadden 13 eitjes en van die 13 3 bevrucht, dat viel ons wel een beetje tegen maar de kwaliteit was goed. we hadden een terugplaatsing van 2 embryootjes.. helaas werd ik na 10 dagen ongesteld. bij de 2e ivf hadden we 14 eitjes en 0 bevruchtingen, geen terugplaatsing dus.. de 3e keer werd het icsi.. we hadden 8 eitjes en op de valreep 2 embryootjes de kwaliteit was maar matig.. en ook nu werd ik weer ongesteld.. dat is nu een week geleden..
onze droom is uit elkaar gespat..
we hebben voordat we aan deze 3e poging begonnen gezegd dit is de laatste keer, tenzij de kwaliteit goed is en we genoeg embryootjes hebben.. nu moeten we samen verder, en dat gaat ook zeker wel lukken maar het doet zo'n zeer..
misschien dat er meer meiden hier zijn die in het zelfde schuitje zitten? misschien dat we elkaar kunnen helpen of zoiets..
groetjes wendy
vrijdag 9 november 2007 om 18:56
Hoi Wendy,
Op het kinderforum las (en duimde) ik met je mee. Eigenlijk wil ik je alleen maar heel veel strekte wensen en hopelijk kan je het verdriet een plekje geven.
Ken je trouwens het programma "Babyboom" op de AVRO? Elke donderdag om 20.30 uur op Ned 1? Daarin ook een aantal verhalen van stellen waarbij een kindje krijgen ook niet of heel moeilijl lukt... Kijk maar eens bij "uitzending gemist" als je daar behoeft aan hebt natuurlijk.
Nogmaal veel sterkte!
Op het kinderforum las (en duimde) ik met je mee. Eigenlijk wil ik je alleen maar heel veel strekte wensen en hopelijk kan je het verdriet een plekje geven.
Ken je trouwens het programma "Babyboom" op de AVRO? Elke donderdag om 20.30 uur op Ned 1? Daarin ook een aantal verhalen van stellen waarbij een kindje krijgen ook niet of heel moeilijl lukt... Kijk maar eens bij "uitzending gemist" als je daar behoeft aan hebt natuurlijk.
Nogmaal veel sterkte!
zaterdag 10 november 2007 om 17:27
he yamuna, goeie tip maar ik kan het even niet zo snel vinden waar moet ik precies kijken? heb nu ook niet zo veel tijd om te kijken, ga straks uit eten met collega's.. (heb er geen zin in)
tibor, lief dat je aan me denkt, dat hebben we echt wel nodig..
brite, ook lief van jouw dat je me sterkte komt wensen, en inderdaad zijn we op de hoogte van babyboom.. afgelopen donderdag hebben we het niet kunnen zien maar we hebben het wel opgenomen dus van het weekend gaan we even kijken..
miss w ook jij bedankt.. jij bent ook lief..
groetjes wendy
tibor, lief dat je aan me denkt, dat hebben we echt wel nodig..
brite, ook lief van jouw dat je me sterkte komt wensen, en inderdaad zijn we op de hoogte van babyboom.. afgelopen donderdag hebben we het niet kunnen zien maar we hebben het wel opgenomen dus van het weekend gaan we even kijken..
miss w ook jij bedankt.. jij bent ook lief..
groetjes wendy
zondag 11 november 2007 om 10:36
wendy je bent ook een lieverd jij !!!
www.freya.nl
klik op lotgenoten en dan op bijeenkomsten.
daar staat een agenda met verschillende ontmoetingsdagen in verschillende plaatsen in het land.
toch nog een beetje gezellig etentje gehad met je collega's ?
www.freya.nl
klik op lotgenoten en dan op bijeenkomsten.
daar staat een agenda met verschillende ontmoetingsdagen in verschillende plaatsen in het land.
toch nog een beetje gezellig etentje gehad met je collega's ?
dinsdag 13 november 2007 om 07:06
lieve wendy, ik vind het jammer dat je hier eigenlijk nog niemand getroffen hebt die in hetzelfde schuitje zit.
je bent dagelijks in mijn gedachte, raar eigenlijk want ik weet niet eens hoe je er uit ziet, of hoe je er dan in mijn gedachte uit moet zien.
je ziet er in iedergeval uit als een heel sterke vrouw. moet ook wel want als dit soort klappen vallen dan moet je krachtig zijn om dat op te vangen.
als het leven zich niet van zijn mooiste kant laat zien dan laat je karakter zich op zijn sterktst zien, ook al wist je niet dat je zo stevig in de schoenen stond !
en dat neemt natuurlijk niet weg dat je er geregeld even door heen zit , je de dekens over je hoofd wilt trekken en doen alsof het allemaal niet waar is ... dat hoort er allemaal bij.
in gedachte knuffel ik je, en nog eens en nog eens ...
je bent dagelijks in mijn gedachte, raar eigenlijk want ik weet niet eens hoe je er uit ziet, of hoe je er dan in mijn gedachte uit moet zien.
je ziet er in iedergeval uit als een heel sterke vrouw. moet ook wel want als dit soort klappen vallen dan moet je krachtig zijn om dat op te vangen.
als het leven zich niet van zijn mooiste kant laat zien dan laat je karakter zich op zijn sterktst zien, ook al wist je niet dat je zo stevig in de schoenen stond !
en dat neemt natuurlijk niet weg dat je er geregeld even door heen zit , je de dekens over je hoofd wilt trekken en doen alsof het allemaal niet waar is ... dat hoort er allemaal bij.
in gedachte knuffel ik je, en nog eens en nog eens ...
dinsdag 13 november 2007 om 19:51
Inderdaad jammer dat er eigenlijk nog geen mensen gereageerd hebben die hetzelfde doormaken. Ik kom elke dag even kijken hier maar het is stil. Ik denk ook veel aan jullie, net als Yamuna.
Hoe gaat het nu je weer aan het werk bent? (of hoefde je deze week nog niet te werken?) En hoe gaat het met je man, trekt hij het nog?
Je weet dat je altijd welkom bent bij ons. En misschien komen er op dit topic ook nog wel meer mensen reageren. Zou ook fijn zijn denk ik, als je met mensen kan praten voor wie het een beetje langer geleden is. Dan krijg je misschien een idee van hoe het straks allemaal verder gaat.
Hoe gaat het nu je weer aan het werk bent? (of hoefde je deze week nog niet te werken?) En hoe gaat het met je man, trekt hij het nog?
Je weet dat je altijd welkom bent bij ons. En misschien komen er op dit topic ook nog wel meer mensen reageren. Zou ook fijn zijn denk ik, als je met mensen kan praten voor wie het een beetje langer geleden is. Dan krijg je misschien een idee van hoe het straks allemaal verder gaat.
dinsdag 13 november 2007 om 20:14
zondag 18 november 2007 om 13:49
Als het jullie zoooveel verdriet doet Wendy, waarom ga je dan niet door? Proberen jullie het ondertussen wel op de natuurlijke manier? Of is het zaad van je man definitief niet goed of zou er spontaan toch iets kunnen gebeuren. Is zaad van een zaaddonor uitgesloten? Heb je het hier al met je man over gehad? En waarom geen vierde poging? Ik weet dat die niet vergoed wordt, maar hoe duur is zoiets?
Ik zou het nog niet opgeven als ik jou was.
Sterkte
Ik zou het nog niet opgeven als ik jou was.
Sterkte
maandag 19 november 2007 om 08:56
sunny, het doet zoveel verdriet omdat onze droom in duigen is gevallen.. een 4e keer is emotioneel niet meer mogelijk, heb je zelf al eens extra hormonen gekregen? weet jij wat deze met je doen? op een geven ogenblik kom je op een punt waar je moet gaan kiezen, wel of niet doorgaan, kunnen we het nog wel een keer. en de resultaten van de behandelingen waren niet geweldig en er is niemand die kan zeggen dat het een volgende keer wel lukt, dat het resultaat wel goed is.. een 4e poging kost ongeveer 5000 euro! en je spreekt over zaaddonor, daar zijn wachtlijsten voor, min. 3jaar. daar komt ook de emotie bij kijken, want een man moet dat ook maar kunnen..
en spontaan daar geloof ik niet meer in.. ondanks alle ziekenhuis bemoeienissen is ons sexleven redelijk normaal gebleven en in die 3 jaar en 7 mnd is het ons nog niet gelukt.
het is voor ons tijd geworden om er een punt achter te zetten..
kaetje dankje..
groetjes wendy
en spontaan daar geloof ik niet meer in.. ondanks alle ziekenhuis bemoeienissen is ons sexleven redelijk normaal gebleven en in die 3 jaar en 7 mnd is het ons nog niet gelukt.
het is voor ons tijd geworden om er een punt achter te zetten..
kaetje dankje..
groetjes wendy
maandag 19 november 2007 om 21:07
Opgeven er is geen spake van opgeven.... Je maakt een weloverwogen keuze samen met je partner en een tal van factoren spelen hierbij een rol. Voor een ieder is het verschillend want de factoren verschillen per persoon en per stel . Waarschijnlijk is het goed bedoelt sunny maar een advies van ik zou het nog niet opgeven, kan iemand wel raken hoor en valt dan niet goed.
Ik persoonlijk kan de beslissing ,hoe moeilijk en pijnlijk die ook is van Wendy en partner begrijpen
Wendy
Ik persoonlijk kan de beslissing ,hoe moeilijk en pijnlijk die ook is van Wendy en partner begrijpen
Wendy
maandag 19 november 2007 om 22:31
ik wilde niet voor mijn beurt reageren maar het was precies wat ik dacht. Het is geen echte keuze die je maakt. De behandelingen zijn duur en zo gauw je er aan begint heb je hoop. En dat heeft, samen met de horormonen zo'n invloed op je leven. En als je hoop dan in duigen valt dan staat alles om je heen even stil. Je leven, je gevoel, je relatie, je geluk. De ene persoon is flexibeler of veerkrachtiger dan de ander maar ergens komt er voor iedereen een eind aan. Je kan maar zoveel tegenslagen verwerken. En dat is voor ieder stel samen anders. Ik vind de stap om het hierbij te laten denk ik nog dapperder dan als je kiest om maar door te blijven gaan.
Een zaaddonor....tja. Ik weet alleen dat ik het heel moeilijk zou vinden om bijvoorbeeld een draagmoeder te moeten vragen. Bij mijn vriend lijkt alles tot nu toe goed maar als ik zelf geen kindje kan krijgen wil ik liever een kind adopteren of helemaal geen kind. Zo denk ik er nu, persoonlijk, over. Maar misschien verleg ik mijn grenzen ook nog wel in de loop van de tijd.
Hier laat ik het voor vanavond bij. Tijd om naar bed te gaan.
Een zaaddonor....tja. Ik weet alleen dat ik het heel moeilijk zou vinden om bijvoorbeeld een draagmoeder te moeten vragen. Bij mijn vriend lijkt alles tot nu toe goed maar als ik zelf geen kindje kan krijgen wil ik liever een kind adopteren of helemaal geen kind. Zo denk ik er nu, persoonlijk, over. Maar misschien verleg ik mijn grenzen ook nog wel in de loop van de tijd.
Hier laat ik het voor vanavond bij. Tijd om naar bed te gaan.
woensdag 28 november 2007 om 08:42
Hi,
Toch een beetje blij, blij dat ik jou bericht heb gevonden en weet dat ik niet alleen ben,...
Ik begrijp zo goed hoe je je voelt. Onze droom is gisteren ook uiteen gevallen. We hebben alle vrienden en familie een brief gestuurd met daarin ons verhaal en om ze te bedanken voor alle steun van de afgelopen jaren.
Inderdaad nu samen verder, wij gaan het samen leuk maken. Gelukkig staat het einde van het jaar voor de deur, dan kunnen we onze nare periode afsluiten. Het verdriet zal echt nog even blijven maar we moeten samen verder.
Gr bonaire
Toch een beetje blij, blij dat ik jou bericht heb gevonden en weet dat ik niet alleen ben,...
Ik begrijp zo goed hoe je je voelt. Onze droom is gisteren ook uiteen gevallen. We hebben alle vrienden en familie een brief gestuurd met daarin ons verhaal en om ze te bedanken voor alle steun van de afgelopen jaren.
Inderdaad nu samen verder, wij gaan het samen leuk maken. Gelukkig staat het einde van het jaar voor de deur, dan kunnen we onze nare periode afsluiten. Het verdriet zal echt nog even blijven maar we moeten samen verder.
Gr bonaire
donderdag 29 november 2007 om 16:23
hoi bonaire, inderdaad een beetje blij, je bent de eerste die hier reageert en in het zelfde schuitje zit..
mag ik vragen wat jullie "reis" is geweest? wat goed ook dat jullie gelijk al iedereen een brief hebben gestuurd, iedereen is bij ons ook op de hoogte van het mislukken maar wilde met het versturen van de kerstkaarten een lief woordje erbij doen.. je schrijft gelukkig is het jaar bijna om, ik zie heel erg op tegen de komende feestdagen, heb er ook helemaal geen zin in.. en het verdriet gaat ook mee naar volgend jaar..
wij hebben afgelopen maandag ons laatste evaluatiegesprek gehad en we hebben ons aangemeld voor een maatschappelijkwerkster.. ik denk dat we daar goed aan doen, om te kijken of ze ons "tips" kan geven over hoe nu verder..
laten we elkaar proberen te helpen en te steunen.. schrijf hier lekker alles van je af..
kokos dankje.. lief dat je nog steeds aan me denkt.. doet me goed..
groetjes wendy
mag ik vragen wat jullie "reis" is geweest? wat goed ook dat jullie gelijk al iedereen een brief hebben gestuurd, iedereen is bij ons ook op de hoogte van het mislukken maar wilde met het versturen van de kerstkaarten een lief woordje erbij doen.. je schrijft gelukkig is het jaar bijna om, ik zie heel erg op tegen de komende feestdagen, heb er ook helemaal geen zin in.. en het verdriet gaat ook mee naar volgend jaar..
wij hebben afgelopen maandag ons laatste evaluatiegesprek gehad en we hebben ons aangemeld voor een maatschappelijkwerkster.. ik denk dat we daar goed aan doen, om te kijken of ze ons "tips" kan geven over hoe nu verder..
laten we elkaar proberen te helpen en te steunen.. schrijf hier lekker alles van je af..
kokos dankje.. lief dat je nog steeds aan me denkt.. doet me goed..
groetjes wendy
