en nu samen verder..

ik wil heel graag mijn verhaal kwijt maar weet niet zo goed waar ik het moet plaatsten..



wij (manlief en ik) hebben sinds april 2004 een sterke kinderwens.. na ruim een jaar zelf proberen zijn we naar de huisarts gegaan.. na div onderzoeken bleek ons zaad niet goed, dus zijn we doorgestuurd naar de gyneacoloog.. daar zijn we beide onderzocht en daar kwam uit dat alleen het zaad niet goed was.. maar omdat ze in dat ziekenhuis geen ivf deden moesten we naar een ivf kliniek.. voordat we daar terecht konden zijn we getrouwd.. dat was makkelijker met kinderen (en omdat we van elkaar houden natuurlijk). in het umc werden we weer onderzocht en ditmaal kregen we beter nieuws want ivf was nog niet nodig, we zouden eerst iui doen..

na 6 mislukte pogingen werd het dan toch ivf. in april dit jaar zijn we daar aan begonnen.. we hadden 13 eitjes en van die 13 3 bevrucht, dat viel ons wel een beetje tegen maar de kwaliteit was goed. we hadden een terugplaatsing van 2 embryootjes.. helaas werd ik na 10 dagen ongesteld. bij de 2e ivf hadden we 14 eitjes en 0 bevruchtingen, geen terugplaatsing dus.. de 3e keer werd het icsi.. we hadden 8 eitjes en op de valreep 2 embryootjes de kwaliteit was maar matig.. en ook nu werd ik weer ongesteld.. dat is nu een week geleden..

onze droom is uit elkaar gespat.. we hebben voordat we aan deze 3e poging begonnen gezegd dit is de laatste keer, tenzij de kwaliteit goed is en we genoeg embryootjes hebben..

nu moeten we samen verder, en dat gaat ook zeker wel lukken maar het doet zo'n zeer..

misschien dat er meer meiden hier zijn die in het zelfde schuitje zitten? misschien dat we elkaar kunnen helpen of zoiets..

groetjes wendy