Psyche
alle pijlers
en nu samen verder..
dinsdag 6 november 2007 om 09:47
ik wil heel graag mijn verhaal kwijt maar weet niet zo goed waar ik het moet plaatsten..
wij (manlief en ik) hebben sinds april 2004 een sterke kinderwens.. na ruim een jaar zelf proberen zijn we naar de huisarts gegaan.. na div onderzoeken bleek ons zaad niet goed, dus zijn we doorgestuurd naar de gyneacoloog.. daar zijn we beide onderzocht en daar kwam uit dat alleen het zaad niet goed was.. maar omdat ze in dat ziekenhuis geen ivf deden moesten we naar een ivf kliniek.. voordat we daar terecht konden zijn we getrouwd.. dat was makkelijker met kinderen (en omdat we van elkaar houden natuurlijk). in het umc werden we weer onderzocht en ditmaal kregen we beter nieuws want ivf was nog niet nodig, we zouden eerst iui doen..
na 6 mislukte pogingen werd het dan toch ivf. in april dit jaar zijn we daar aan begonnen.. we hadden 13 eitjes en van die 13 3 bevrucht, dat viel ons wel een beetje tegen maar de kwaliteit was goed. we hadden een terugplaatsing van 2 embryootjes.. helaas werd ik na 10 dagen ongesteld. bij de 2e ivf hadden we 14 eitjes en 0 bevruchtingen, geen terugplaatsing dus.. de 3e keer werd het icsi.. we hadden 8 eitjes en op de valreep 2 embryootjes de kwaliteit was maar matig.. en ook nu werd ik weer ongesteld.. dat is nu een week geleden..
onze droom is uit elkaar gespat..
we hebben voordat we aan deze 3e poging begonnen gezegd dit is de laatste keer, tenzij de kwaliteit goed is en we genoeg embryootjes hebben..
nu moeten we samen verder, en dat gaat ook zeker wel lukken maar het doet zo'n zeer..
misschien dat er meer meiden hier zijn die in het zelfde schuitje zitten? misschien dat we elkaar kunnen helpen of zoiets..
groetjes wendy
wij (manlief en ik) hebben sinds april 2004 een sterke kinderwens.. na ruim een jaar zelf proberen zijn we naar de huisarts gegaan.. na div onderzoeken bleek ons zaad niet goed, dus zijn we doorgestuurd naar de gyneacoloog.. daar zijn we beide onderzocht en daar kwam uit dat alleen het zaad niet goed was.. maar omdat ze in dat ziekenhuis geen ivf deden moesten we naar een ivf kliniek.. voordat we daar terecht konden zijn we getrouwd.. dat was makkelijker met kinderen (en omdat we van elkaar houden natuurlijk). in het umc werden we weer onderzocht en ditmaal kregen we beter nieuws want ivf was nog niet nodig, we zouden eerst iui doen..
na 6 mislukte pogingen werd het dan toch ivf. in april dit jaar zijn we daar aan begonnen.. we hadden 13 eitjes en van die 13 3 bevrucht, dat viel ons wel een beetje tegen maar de kwaliteit was goed. we hadden een terugplaatsing van 2 embryootjes.. helaas werd ik na 10 dagen ongesteld. bij de 2e ivf hadden we 14 eitjes en 0 bevruchtingen, geen terugplaatsing dus.. de 3e keer werd het icsi.. we hadden 8 eitjes en op de valreep 2 embryootjes de kwaliteit was maar matig.. en ook nu werd ik weer ongesteld.. dat is nu een week geleden..
onze droom is uit elkaar gespat..
we hebben voordat we aan deze 3e poging begonnen gezegd dit is de laatste keer, tenzij de kwaliteit goed is en we genoeg embryootjes hebben.. nu moeten we samen verder, en dat gaat ook zeker wel lukken maar het doet zo'n zeer..
misschien dat er meer meiden hier zijn die in het zelfde schuitje zitten? misschien dat we elkaar kunnen helpen of zoiets..
groetjes wendy
vrijdag 30 november 2007 om 00:53
Lieve Wendy, ik ben het Diamond van de MSN groep'In de MMM"
Ik weet niet eens goed wat ik moet schrijven,ik weet alleen dat ik je openingspost met tranen in mijn ogen heb gelezen,we schrijven toch al een lange tijd met elkaar,en ik wil zo graag iets kunnen doen of zeggen,
Het is allemaal zo oneerlijk,maar wat fijn voor je dat je hier kunt praten en Yamuna,je bent goud waard,echt waar....
Lieve wendy,ik kan je alleen maar een
geven en heel erg veel sterkte wensen...
groetjes diamond
Ik weet niet eens goed wat ik moet schrijven,ik weet alleen dat ik je openingspost met tranen in mijn ogen heb gelezen,we schrijven toch al een lange tijd met elkaar,en ik wil zo graag iets kunnen doen of zeggen,
Het is allemaal zo oneerlijk,maar wat fijn voor je dat je hier kunt praten en Yamuna,je bent goud waard,echt waar....
Lieve wendy,ik kan je alleen maar een
geven en heel erg veel sterkte wensen...groetjes diamond
vrijdag 30 november 2007 om 11:54
Wendy en Bonaire: Ik kan jullie uiteengevallen droom (nog) niet delen maar ik ken wel de angst en de vrees ervoor,daar ik ook al zo lang bezig ben.
Ik wil even kwijt dat ik jullie heel moedig vind en ale geluk van de wereld gun.
Wen: Jou heb ik natuurlijk gevolgd en ik weet dat je erg tussen hoop en vrees geleefd hebt. En ik vind het zeer moedig dat jullie besloten hebben te stoppen.
Inderdaad is IVF zo'n aanslag op lichaam en geest dat 4 ker of 5 of 6 echt niet menselijk is.
Ok als stellen er voor kiezen ,prima hoor niets mis mee.
Maar als je voelt dat de koek op is vind ik het super dat je kiest voor je gezondheid en je relatie.
Meissie......blijf hier alstjeblieft babbelen (of op de site die Yamuna schreef)
Je bent een topper en ik wens je veel kracht je leven in te delen naar je omstandigheden.xxxxx
Bonaire: Jij ook heel veel sterkte en kracht xxxxxxxxx
Dit is namelijk waar ik (en helaas velen met mij) ook voor vrees....
Ik wil even kwijt dat ik jullie heel moedig vind en ale geluk van de wereld gun.
Wen: Jou heb ik natuurlijk gevolgd en ik weet dat je erg tussen hoop en vrees geleefd hebt. En ik vind het zeer moedig dat jullie besloten hebben te stoppen.
Inderdaad is IVF zo'n aanslag op lichaam en geest dat 4 ker of 5 of 6 echt niet menselijk is.
Ok als stellen er voor kiezen ,prima hoor niets mis mee.
Maar als je voelt dat de koek op is vind ik het super dat je kiest voor je gezondheid en je relatie.
Meissie......blijf hier alstjeblieft babbelen (of op de site die Yamuna schreef)
Je bent een topper en ik wens je veel kracht je leven in te delen naar je omstandigheden.xxxxx
Bonaire: Jij ook heel veel sterkte en kracht xxxxxxxxx
Dit is namelijk waar ik (en helaas velen met mij) ook voor vrees....
vrijdag 30 november 2007 om 21:48
hoi diamond, ik snap best dat je niet weet wat je schrijven moet hoor, maar dat je hier even langs komt voelt al goed.. ik vind het ook moeilijk om op de msn te schrijven, maar wil dat ook nog niet opgeven.. het voelt allemaal zo dubbel.. de ene dag gaat het beter en de andere dag kan ik weer om alles huilen..
sweety ik hoop ook echt dat je dit niet mee hoeft te maken, ik hoop echt dat jullie droom nog uit mag komen.. en ondanks dat het moedig is is het ook vreselijk moeilijk, om zo je droom op te geven.. je wilt zo graag alle kansen nog grijpen maar je weet dat het over is.. het voelt gewoon beter om te stoppen ondanks dat het zo'n zeer doet..
bonaire meid hoe is het?
groetjes wendy
sweety ik hoop ook echt dat je dit niet mee hoeft te maken, ik hoop echt dat jullie droom nog uit mag komen.. en ondanks dat het moedig is is het ook vreselijk moeilijk, om zo je droom op te geven.. je wilt zo graag alle kansen nog grijpen maar je weet dat het over is.. het voelt gewoon beter om te stoppen ondanks dat het zo'n zeer doet..
bonaire meid hoe is het?
groetjes wendy
vrijdag 7 december 2007 om 13:54
Hoi Wendy en de anderen,
Ikzelf herken heel veel in jullie verhaal, alleen ligt het bij mij wat verder weg.
Na jaren proberen en de medische molen, is bij ons nu een jaar geleden de definitieve beslissing gevallen, de situatie te aanvaarden dat er geen kinderen komen en we ons leven (opnieuw) gaan inrichten met deze wetenschap. Ik merk dat ik er nu heel goed over kan praten en ik het echt verwerkt heb. Ik herken zo goed de angst en het verdriet die je beschrijft, ik heb het ook heel lang heel moeilijk gehad en heb hier ook hulp bij gezocht. Als je meer wilt weten of andere vragen hebt dan lees ik het heel graag hier in dit topic. Ik zou het fijn vinden als ik iemand een beetje kan helpen, want waar je nu voor staat is zo gruwelijk zwaar. Ik zal dit topic in de gaten houden.
Liefs nogeensdan.
Ikzelf herken heel veel in jullie verhaal, alleen ligt het bij mij wat verder weg.
Na jaren proberen en de medische molen, is bij ons nu een jaar geleden de definitieve beslissing gevallen, de situatie te aanvaarden dat er geen kinderen komen en we ons leven (opnieuw) gaan inrichten met deze wetenschap. Ik merk dat ik er nu heel goed over kan praten en ik het echt verwerkt heb. Ik herken zo goed de angst en het verdriet die je beschrijft, ik heb het ook heel lang heel moeilijk gehad en heb hier ook hulp bij gezocht. Als je meer wilt weten of andere vragen hebt dan lees ik het heel graag hier in dit topic. Ik zou het fijn vinden als ik iemand een beetje kan helpen, want waar je nu voor staat is zo gruwelijk zwaar. Ik zal dit topic in de gaten houden.
Liefs nogeensdan.
vrijdag 7 december 2007 om 14:08
Ik wil ook graag reageren op Yamuna, je slaat de spijker zo op zijn kop!!
Hoe vaak ik wel niet heb gehoord dat je ook kunt adopteren etc. Terwijl je dat zelf wel kunt verzinnen. Ik wilde alleen lekker janken en een stukje erkenning van mijn 'verlies'. Want zo voelt dat, ook al heb je niks tastbaars verloren, je gaat een rouwproces door. Dankjewel dat je dit zo goed hebt verwoord.
Hoe vaak ik wel niet heb gehoord dat je ook kunt adopteren etc. Terwijl je dat zelf wel kunt verzinnen. Ik wilde alleen lekker janken en een stukje erkenning van mijn 'verlies'. Want zo voelt dat, ook al heb je niks tastbaars verloren, je gaat een rouwproces door. Dankjewel dat je dit zo goed hebt verwoord.
vrijdag 7 december 2007 om 21:42
hoi nogeensdan, al weer een jaar verder.. het is inderdaad moeilijk en gelukkig kunnen wij er ook goed over praten, zowel samen als met anderen.. onze omgeving is ook op de hoogte van alles wat we gedaan hebben en we krijgen veel steun.. wij gaan 24 dec naar een maatschappelijkwerkster,deze is verbonden met de afdeling waar we liepen..
ik merk dat we dat toch nodig hebben, manlief is nog een beetje in de ontkenningsfase en dat is voor beide lastig..
hoe is dat allemaal bij jullie verlopen, konden jullie makkelijk samen praten? en hoe ben je verder gegaan?
groetjes wendy
ik merk dat we dat toch nodig hebben, manlief is nog een beetje in de ontkenningsfase en dat is voor beide lastig..
hoe is dat allemaal bij jullie verlopen, konden jullie makkelijk samen praten? en hoe ben je verder gegaan?
groetjes wendy
vrijdag 7 december 2007 om 22:55
Hoi wendy, wij hadden de grote misser gemaakt om maar heel weinig mensen van onze kinderwens en de problemen daarom heen op de hoogte te stellen. Achteraf niet slim, maargoed dat kun je niet meer opnieuw doen. Daarom liepen we beiden vast, man als eerste, ik daarna. Ik was eigenlijk al tijden aan het treuren maar dat was denk ik, ook een beetje normaal gedrag geworden. Hij sprak zich moeilijk uit en op een gegeven moment was de koek bij hem op. Hij is naar maatschappelijk werk gegaan, wat heel goed hielp voor hem. Daar leerde hij ook met mij erover praten. Ikzelf ben later ook naar MW gegaan, en dat is voor mij heel goed geweest. Ik had jaren geleden nooit gedacht dat ik het een plek kon geven. Maar ik was er wel toe in staat. Dat idee geeft mij telkens weer kracht, bij alles waar ik voor kom te staan. Hulp krijgen is goed, een buitenstaander ziet het toch anders en geeft soms goed adviezen of houdt je een spiegel voor. Ik kreeg hele concrete opdrachten mee waar ik over na moest denken. We maken nu plannen voor de toekomst, zonder kinderen, en dat geeft veel energie. Ik ben benieuwd hoe het jullie zal vergaan bij de MW. Ik wil je nog wel meer laten weten, als je vragen hebt of gewoon even je hart wil luchten. Welterusten, groetjes nogeensdan
maandag 10 december 2007 om 08:47
gisteren had ik even een kl*tedag.. had zoveel onrust in me, dat niks lukte en manlief en ik een beetje mot hadden.. hij blijft dan maar zeggen dat ik normaal moet doen! en als ik hem dan vertel dat ik dat niet kan is ie niet blij..
gelukkig hebben we alles weer uitgepraat en hebben we gemerkt dat we met het verwerken niet op 1 lijn zitten. ik ben al aan het afsluiten en hij is heeft nog steeds het idee dat het nog wel eens zou lukken.. en dat is niet altijd even makkelijk..
groetjes wendy
gelukkig hebben we alles weer uitgepraat en hebben we gemerkt dat we met het verwerken niet op 1 lijn zitten. ik ben al aan het afsluiten en hij is heeft nog steeds het idee dat het nog wel eens zou lukken.. en dat is niet altijd even makkelijk..
groetjes wendy
maandag 10 december 2007 om 17:36
Hoi Wendy, vervelend dat je dan in conflict komt met elkaar. Wel heel herkenbaar voor mij. Ik denk dat jullie, afgezien van of de een het al aflsuit en de ander niet, er vooral over moeten blijven praten en elkaar niet op het tempo van de ander moeten willen hebben. Ik bleef veel langer zwelgen in mijn verdriet, echt tot hysterisch toe, geloof me, ik was erg erg lastig voor mijn omgeving. Manlief daarentegen probeerde door zo cool mogelijk te doen, het probleem maar onder water te houden. Dus als ik zei dat ik ongesteld was geworden, gaf hij een hele lauwe reactie. Hij was bang dat als hij er teveel aandacht aan zou geven, ik weer zo overstuur zou raken. Terwijl ik er gewoon even over wilde praten. Dat was ook een hele belangrijke les voor hem bij MW, dat hij niet mij moest betuttelen en beschermen, of voor mij denken.
Hoe beinvloedt dit alles jullie dagelijks leven, zijn er dingen die je nu wel of niet doet, hoe gaat dat bij jullie?
Verder veel sterkte, ik merk dat ik door dit topic er nu weer wat meer bij stilsta hoe het bij ons is verlopen het afgelopen jaar. Deze week is het een jaar geleden, toch wel even een moment waar ik even aan terugdenk.
Hoe beinvloedt dit alles jullie dagelijks leven, zijn er dingen die je nu wel of niet doet, hoe gaat dat bij jullie?
Verder veel sterkte, ik merk dat ik door dit topic er nu weer wat meer bij stilsta hoe het bij ons is verlopen het afgelopen jaar. Deze week is het een jaar geleden, toch wel even een moment waar ik even aan terugdenk.
dinsdag 11 december 2007 om 16:27
hoi nogeensdan, we praten ook zeker wel hoor en we luisteren ook naar elkaar, maar soms wordt alles even te veel en dan gaan even te keer tegen elkaar..
en het beinvloed zeker ons dagelijks leven, zo hebben we alle 2 weinig zin om te gaan werken maar de hele tijd thuis zijn is ook niks.. zo heb ik bv ook helemaal geen zin in de komende feestdagen, gelukkig zijn ze allemaal vol gepland en dus ook snel weer voorbij.. ik heb ook het idee dat mijn leven veel sneller gaat nu, ik ben maar aan het rennen en vliegen.. en dan is het moeilijk om even rust te pakken.. thuis zijn is ook niet altijd even geweldig, soms willen we echt het huis even ontvluchten.. het is allemaal nog zo vers en ik voel me ook zo ontzettend leeg..
toch voor jullie ook weer even heftig deze week, ik denk dat je daar nooit helemaal vanaf komt.. sterkte
groetjes wendy
en het beinvloed zeker ons dagelijks leven, zo hebben we alle 2 weinig zin om te gaan werken maar de hele tijd thuis zijn is ook niks.. zo heb ik bv ook helemaal geen zin in de komende feestdagen, gelukkig zijn ze allemaal vol gepland en dus ook snel weer voorbij.. ik heb ook het idee dat mijn leven veel sneller gaat nu, ik ben maar aan het rennen en vliegen.. en dan is het moeilijk om even rust te pakken.. thuis zijn is ook niet altijd even geweldig, soms willen we echt het huis even ontvluchten.. het is allemaal nog zo vers en ik voel me ook zo ontzettend leeg..
toch voor jullie ook weer even heftig deze week, ik denk dat je daar nooit helemaal vanaf komt.. sterkte
groetjes wendy
vrijdag 21 december 2007 om 18:23
Ik weet niet zo goed wat ik moet schrijven Wen......Maar alstjeblieft kruip bij elkaar jullie twee.....
Jullie hebben zo vreselijk veel meegemaakt (en nog) het is niet raar dat jullie het niet kalm kunnen dragen zonder de hulp van een buitenstaander. En blijf schrijven ok? Je bent nooit alleen meis!
Heel erg veel sterkte en ik denk aan jullie xxxxxxxx
zaterdag 22 december 2007 om 07:21
dankje sweety, we komen er ook wel uit hoor maar dat heeft tijd nodig.. ik zie mezelf nog steeds oud met hem worden, en zolang dat aanwezig is weet ik dat het goed komt..
er zijn ook zoveel dingen waar we tegen aan lopen, zo kan ik ontzettend genieten van mijn neefje en hij ook maar heeft er ook moeite mee om mij met die kleine te zien.. en dat is ook logisch, het kost mij ook energie hoor maar ik vind het genieten veel belangrijker en zo is manlief er nog niet aan toe om te zeggen/voelen dat we kinderloos zijn en zullen blijven.. ik wil niet aan de mogelijkheid denken dat er misschien nog wel een kansje is dat we spontaan zwanger zouden worden want dan blijf ik elke maand hoop houden, dat is er nu al!
groetjes wendy
er zijn ook zoveel dingen waar we tegen aan lopen, zo kan ik ontzettend genieten van mijn neefje en hij ook maar heeft er ook moeite mee om mij met die kleine te zien.. en dat is ook logisch, het kost mij ook energie hoor maar ik vind het genieten veel belangrijker en zo is manlief er nog niet aan toe om te zeggen/voelen dat we kinderloos zijn en zullen blijven.. ik wil niet aan de mogelijkheid denken dat er misschien nog wel een kansje is dat we spontaan zwanger zouden worden want dan blijf ik elke maand hoop houden, dat is er nu al!
groetjes wendy
woensdag 26 december 2007 om 08:32
afgelopen maandag zijn we naar de maatschappelijkwerkster (mw) geweest, dat was nog best wel heftig.. ze vroeg ons eerst ons verhaal te doen en dat kwam er met dikke tranen uit.. ook dat manlief en ik nog niet op een lijn zitten.. dat we niet op 1 lijn zitten komt omdat er nog een mogelijkheid is voor ons.. we hebben het over donorzaad gehad en we hebben een donor gevonden die ons zou willen helpen waar ook manlief vreden mee heeft.. maar deze donor is ouder dan "toegestaan" is.. de leeftijdsgrens ligt rond de 45 jaar en onze donor is al ouder.. ik heb ook div ziekenhuizen gebeld met de vraag of ze KID doen en zo ja ook met een eigen donor.. helaas kreeg ik in al de omliggende ziekenhuizen nee te horen.. de moed was me al weer flink in de schoenen gezakt en ik had al weer zo iets van laat maar..
nu bleek eergisteren bij de MW dat we geen rare keuze hadden gemaakt voor de donor die we gevraagd hadden en ook dat we de inseminaties zelf kunnen doen.. het idee om het zelf te doen is zowel raar als speciaal.. maar als we het zelf gaan doen moet wel eerst het zaad van de donor worden getest op de kwaliteit ed, gelukkig wil hij dat doen.. dan weten we of het met hem nog wel kan.. de MW was ook heel meelevend en gaat ook het een en ander opzoeken voor ons over KID.. nu heb ik zelf gisteren een in leiden een kliniek gevonden die nog wel KID doet, en daar ga ik een donderdag heen bellen om een afspraak te maken om dan op de wachtlijst te komen voor donorzaad, mocht het dan zelf niet lukken hebben we nog een optie..
nu moeten we daadwerkelijk knopen doorgaan hakken doen we het wel doen we het niet.. we willen allebei heel graag een kindje en we zijn er duidelijk nog niet klaar mee maar ondanks dat moeten we er wel heel goed over nadenken.. we willen niet dat we later problemen zouden krijgen met het kind omdat we nu niet goed over de keuze na hebben gedacht.. en ik wil ook niet dan manlief zijn bezwaren aan de kant zet omdat hij mij het zo gunt..
14 januari gaan we weer naar de MW en dan willen we zelf ook al het een en ander op "papier" hebben zodat we onze positieve en evt negatieve gevoelens met haar kunnen bespreken..
ook ga ik as donderdag een kliniek in leiden bellen voor een orienterend gesprek om evt op de donorwachtlijst te komen.. dan moeten we nog wel even geduld hebben maar stiekem hopen we dat onze eigen donor geschikt is en dat het ook mag lukken..
zo dat was weer even een kleine up-date en nu ik het op geschreven heb hoop ik vanavond weer een beetje te kunnen slapen want er gaat zo veel door mijn koppie momenteel.. loop weer een beetje over..
groetjes wendy
nu bleek eergisteren bij de MW dat we geen rare keuze hadden gemaakt voor de donor die we gevraagd hadden en ook dat we de inseminaties zelf kunnen doen.. het idee om het zelf te doen is zowel raar als speciaal.. maar als we het zelf gaan doen moet wel eerst het zaad van de donor worden getest op de kwaliteit ed, gelukkig wil hij dat doen.. dan weten we of het met hem nog wel kan.. de MW was ook heel meelevend en gaat ook het een en ander opzoeken voor ons over KID.. nu heb ik zelf gisteren een in leiden een kliniek gevonden die nog wel KID doet, en daar ga ik een donderdag heen bellen om een afspraak te maken om dan op de wachtlijst te komen voor donorzaad, mocht het dan zelf niet lukken hebben we nog een optie..
nu moeten we daadwerkelijk knopen doorgaan hakken doen we het wel doen we het niet.. we willen allebei heel graag een kindje en we zijn er duidelijk nog niet klaar mee maar ondanks dat moeten we er wel heel goed over nadenken.. we willen niet dat we later problemen zouden krijgen met het kind omdat we nu niet goed over de keuze na hebben gedacht.. en ik wil ook niet dan manlief zijn bezwaren aan de kant zet omdat hij mij het zo gunt..
14 januari gaan we weer naar de MW en dan willen we zelf ook al het een en ander op "papier" hebben zodat we onze positieve en evt negatieve gevoelens met haar kunnen bespreken..
ook ga ik as donderdag een kliniek in leiden bellen voor een orienterend gesprek om evt op de donorwachtlijst te komen.. dan moeten we nog wel even geduld hebben maar stiekem hopen we dat onze eigen donor geschikt is en dat het ook mag lukken..
zo dat was weer even een kleine up-date en nu ik het op geschreven heb hoop ik vanavond weer een beetje te kunnen slapen want er gaat zo veel door mijn koppie momenteel.. loop weer een beetje over..
groetjes wendy
woensdag 26 december 2007 om 12:43
Zo, wat een grote beslissing/overweging. Ook al is de kogel nog niet door de kerk, ik vind het zo dapper van jullie dat jullie het nog niet opgeven. Van je man maar ook van jou. Het zou een hele mooie oplossing kunnen zijn, als je het allebei heel graag wilt.
Ik wil jullie een hele fijne tweede kerstdag wensen. Jullie hebben veel te overwegen en een belangrijke beslissing te nemen. Maar het is wel duidelijk dat er nog hoop is bij jullie allebei.
Ik wil jullie een hele fijne tweede kerstdag wensen. Jullie hebben veel te overwegen en een belangrijke beslissing te nemen. Maar het is wel duidelijk dat er nog hoop is bij jullie allebei.
