Psyche
alle pijlers
Enig kind en eenzaam
dinsdag 2 mei 2017 om 21:55
Ik heb geen broers en zussen en heb dit altijd als Een groot gemis ervaren. Ik kom uit een grote familie met veel nichtjes en neefjes maar ondanks alles voelt het toch leeg als enig kind. Ik mis de broer of zussenband die mijn nichtjes en neefjes wel met elkaar hebben. Het zijn vaak bepaalde momenten dat ik besef wat voor gemis het is. Een voorbeeld: ik heb een paar goede vriendinnen en nichtjes waar ik mee optrek maar toen zij trouwden kozen ze uiteindelijk hun eigen broer/zus als getuige of bruidsmeisje. Logisch natuurlijk maar ik realiseer me wel dat ik zelf niemand zou hebben op zo een dag. En zo zijn er nog veel meer voorbeelden. Heb me hierdoor vaak eenzaam gevoeld en neem het mijn ouders ook vaak kwalijk dat ze niet meer kinderen hebben genomen Vriendschappen zijn fijn maar niet vergelijkbaar. Mijn vader is nu heel erg ziek en mis ook iemand die in hetzelfde schuitje en zit en om de zorg voor hem mee te delen. Als mijn ouders wegvallen heb ik dus niemand meer. Ik vraag me af of er meerdere mensen zijn zonder broers en zussen die dit als een gemis ervaren?
dinsdag 2 mei 2017 om 23:22
quote:Ycjoo- schreef op 02 mei 2017 @ 23:14:
Kinderen neem je niet. Misschien was er een reden waarom ze het bij 1 kind hielden? Weet je dat zo?Niet? Oh, heb de mijne 16 jaar geleden in de aanbieding tussen de wortels gevonden, vond hem zo schattig, ik dacht (mee)nemen. Jeetje zeg, je snapt toch wel dat dit een algemene uitspraak is. Kinderen krijgen is het nl. ook niet.
Kinderen neem je niet. Misschien was er een reden waarom ze het bij 1 kind hielden? Weet je dat zo?Niet? Oh, heb de mijne 16 jaar geleden in de aanbieding tussen de wortels gevonden, vond hem zo schattig, ik dacht (mee)nemen. Jeetje zeg, je snapt toch wel dat dit een algemene uitspraak is. Kinderen krijgen is het nl. ook niet.
wij slapen nooit.
dinsdag 2 mei 2017 om 23:28
Ik ben enig kind en in mijn jeugd vond ik dat juist heerlijk. De buren hadden 4 kinderen en daar was het elke dag wel ruzie om iets. Om speelgoed, wie er eerst op de computer mocht, om iemand die net wat meer drinken in zijn/haar glas had. De oudste werd vaak achteruit gesteld. Haar jongere zusjes kregen altijd nieuwe spullen terwijl zij het met afdankertjes moest doen. Dat maakte haar jaloers en afgunstig naar anderen. Als ze iets moest delen met anderen hield ze altijd het meeste voor zichzelf. Mensen zeggen vaak dat kinderen die niet alleen zijn goed leren delen. Nou, daar niet.
Onze toenmalige vrienden hadden 2 kinderen. Op elke verjaardag die ik daar meegemaakt zaten ze elkaar te jennen. Wat resulteerde in 1 of meer huilende kinderen en boze ouders. Nee, daar was ik niet jaloers op.
Maar nu vind ik het wel eens jammer dat ik enig kind ben. Als mijn ouders wegvallen ben ik ook alleen. Met mijn vader heb ik al 10 jaar geen echt contact meer. Met mijn moeder is de band sterk, maar zij heeft al 4 keer kanker gehad. Dat vind ik wel een enge gedachte. Wat als zij weg valt? Door mijn Autisme ervaar ik het leven beslist niet als makkelijk. Ik had nu wel een broer of zus gewild aan wie ik me kan optrekken. Ik heb een kleine vriendenkring, maar weet niet of deze mensen er voor me zullen zijn in moeilijke tijden. Zo'n moment is nog niet voorgevallen.
Onze toenmalige vrienden hadden 2 kinderen. Op elke verjaardag die ik daar meegemaakt zaten ze elkaar te jennen. Wat resulteerde in 1 of meer huilende kinderen en boze ouders. Nee, daar was ik niet jaloers op.
Maar nu vind ik het wel eens jammer dat ik enig kind ben. Als mijn ouders wegvallen ben ik ook alleen. Met mijn vader heb ik al 10 jaar geen echt contact meer. Met mijn moeder is de band sterk, maar zij heeft al 4 keer kanker gehad. Dat vind ik wel een enge gedachte. Wat als zij weg valt? Door mijn Autisme ervaar ik het leven beslist niet als makkelijk. Ik had nu wel een broer of zus gewild aan wie ik me kan optrekken. Ik heb een kleine vriendenkring, maar weet niet of deze mensen er voor me zullen zijn in moeilijke tijden. Zo'n moment is nog niet voorgevallen.
dinsdag 2 mei 2017 om 23:37
dinsdag 2 mei 2017 om 23:39
Ik ben ook enig kind. Mede door rotte jeugd & vele verhuizingen voelde ik me vaak eenzaam.
Gelukkig altijd veel vrienden.
Nu met 1 zieke ouder vind ik t best zwaar, heb verder amper familie. Iig geen band.
Ik weet dat familie geen garantie is, dat zie ik ook bij vrienden..maar als t wel hecht en warm is kan me dat wel raken ja.
Ben blij voor die ander maar t doet me wel zeer.
Gelukkig altijd veel vrienden.
Nu met 1 zieke ouder vind ik t best zwaar, heb verder amper familie. Iig geen band.
Ik weet dat familie geen garantie is, dat zie ik ook bij vrienden..maar als t wel hecht en warm is kan me dat wel raken ja.
Ben blij voor die ander maar t doet me wel zeer.
woensdag 3 mei 2017 om 00:29
Ik heb zelf een zus met borderline, het contact met haar is al jaren verbroken en dit heeft er voor gezorgd dat ik ook nog maar beperkt contact heb met mijn ouders. Wanneer mijn ouders hulp nodig hebben ben ik echter wel weer degene die kan opdraven. Ik had echt beter afgeweest als enigskind en wij hebben daarom bewust maar een kind.
woensdag 3 mei 2017 om 08:02
Ik ben enig kind en heb nooit broertjes of zusjes gemist. Ik ben mijn ouders juist best wel dankbaar dat ik geen broers en zussen heb. Genoeg mensen in mijn omgeving die namelijk geen goede band met elkaar hebben terwijl ze familie zijn. Mijn ooms en tantes en neefjes en nichtjes zie ik ook bijna niet. Ik heb vrienden waar ik op kan terugvallen.
Daarnaast, zoals Marlijne al zei, is het met overlijden van ouders echt niet altijd handiger. Ik heb op een notariskantoor gewerkt en je wil niet weten hoeveel broers en zussen er slaande ruzie krijgen over een erfenis of iets.
Mijn vriend is ook enig kind dus ons kind zal later geen ooms en tantes en neefjes of nichtjes hebben. Hebben wij het idee dat ons kind dan wat tekort komt, nee.
Daarnaast, zoals Marlijne al zei, is het met overlijden van ouders echt niet altijd handiger. Ik heb op een notariskantoor gewerkt en je wil niet weten hoeveel broers en zussen er slaande ruzie krijgen over een erfenis of iets.
Mijn vriend is ook enig kind dus ons kind zal later geen ooms en tantes en neefjes of nichtjes hebben. Hebben wij het idee dat ons kind dan wat tekort komt, nee.
woensdag 3 mei 2017 om 08:29
Hier ook enig kind. Mijn moeder had er wel meer gewild maar ze zijn gescheiden toen ik 5 jaar was. Ervaar het soms ook wel als een gemis maar weet ook dat vrienden/vriendinnen net zo belangrijk zijn!
Ik heb nu zelf wel 2 kinderen. Vind het wel erg leuk om te zien, broer & zus ook al hebben ze best vaak mot haha
Ik heb nu zelf wel 2 kinderen. Vind het wel erg leuk om te zien, broer & zus ook al hebben ze best vaak mot haha
woensdag 3 mei 2017 om 08:50
Je weet pas wat je mist, als hij er niet is..
Ik had een broertje, maar een hele innige band hadden we niet. We zagen elkaar niet vaak, maar als we elkaar zagen was het goed. Altijd de hoop gehad dat het beter zou gaan als we ouder zouden zijn, als onze ouders oud en bejaard zouden zijn. Of als ze er niet meer zouden zijn, dan zouden we elkaar tenminste nog hebben.
Maar helaas, het heeft niet zo mogen zijn. Hij is 7 weken geleden overleden, zomaar ineens. Veel te jong, achter in de 20.
En nu ben ik ook ineens enig kind, en komen ook die gedachten voorbij; als m'n ouders overlijden, moet ik alles alleen regelen, als ze overlijden ben ik helemaal alleen.
Andere situatie, maar ik herken het. Je hebt niemand (meer) om te praten over vroeger, niemand met dezelfde genen. Moeilijk
Ik had een broertje, maar een hele innige band hadden we niet. We zagen elkaar niet vaak, maar als we elkaar zagen was het goed. Altijd de hoop gehad dat het beter zou gaan als we ouder zouden zijn, als onze ouders oud en bejaard zouden zijn. Of als ze er niet meer zouden zijn, dan zouden we elkaar tenminste nog hebben.
Maar helaas, het heeft niet zo mogen zijn. Hij is 7 weken geleden overleden, zomaar ineens. Veel te jong, achter in de 20.
En nu ben ik ook ineens enig kind, en komen ook die gedachten voorbij; als m'n ouders overlijden, moet ik alles alleen regelen, als ze overlijden ben ik helemaal alleen.
Andere situatie, maar ik herken het. Je hebt niemand (meer) om te praten over vroeger, niemand met dezelfde genen. Moeilijk
woensdag 3 mei 2017 om 08:57
quote:Hutsefluts schreef op 03 mei 2017 @ 08:50:
Je weet pas wat je mist, als hij er niet is..
Ik had een broertje, maar een hele innige band hadden we niet. We zagen elkaar niet vaak, maar als we elkaar zagen was het goed. Altijd de hoop gehad dat het beter zou gaan als we ouder zouden zijn, als onze ouders oud en bejaard zouden zijn. Of als ze er niet meer zouden zijn, dan zouden we elkaar tenminste nog hebben.
Maar helaas, het heeft niet zo mogen zijn. Hij is 7 weken geleden overleden, zomaar ineens. Veel te jong, achter in de 20.
En nu ben ik ook ineens enig kind, en komen ook die gedachten voorbij; als m'n ouders overlijden, moet ik alles alleen regelen, als ze overlijden ben ik helemaal alleen.
Andere situatie, maar ik herken het. Je hebt niemand (meer) om te praten over vroeger, niemand met dezelfde genen. Moeilijk Zelfde situatie hier, alleen overleed mijn broertje op 20 jarige leeftijd. Zo !#$#$ om nu enig kind te zijn.
Je weet pas wat je mist, als hij er niet is..
Ik had een broertje, maar een hele innige band hadden we niet. We zagen elkaar niet vaak, maar als we elkaar zagen was het goed. Altijd de hoop gehad dat het beter zou gaan als we ouder zouden zijn, als onze ouders oud en bejaard zouden zijn. Of als ze er niet meer zouden zijn, dan zouden we elkaar tenminste nog hebben.
Maar helaas, het heeft niet zo mogen zijn. Hij is 7 weken geleden overleden, zomaar ineens. Veel te jong, achter in de 20.
En nu ben ik ook ineens enig kind, en komen ook die gedachten voorbij; als m'n ouders overlijden, moet ik alles alleen regelen, als ze overlijden ben ik helemaal alleen.
Andere situatie, maar ik herken het. Je hebt niemand (meer) om te praten over vroeger, niemand met dezelfde genen. Moeilijk Zelfde situatie hier, alleen overleed mijn broertje op 20 jarige leeftijd. Zo !#$#$ om nu enig kind te zijn.
woensdag 3 mei 2017 om 09:04
Ik denk dat de opmerking 'een broer of zus is geen garantie voor een goede band' totaal voorbij gaat aan wat er precies wordt bedoeld.
De mensen die enig kind zijn en daar moeite mee hebben/hadden, kampen met iets heel anders. Je bent alleen, nooit iemand die onvolwaardelijk bij jou hoort. Als kind kan zich dat uiten in dat jij áltijd degene bent die aansluiting moet zoeken om aanspraak te hebben en als volwassene dat je geen directe familie van jezelf hebt. En zo heeft iedere fase een potentieel gemis. En dat niet iedere sibling relatie perfect of okay is, doet niets af aan het gemis. Het gaat namelijk, in de ogen van het enig kind, wel vaak goed. En dat 'goed' is heel subjectief, want als ik twee zusjes vroeger zag kibbelen, dan kon ik daar dus al best jaloers op zijn.
De mensen die enig kind zijn en daar moeite mee hebben/hadden, kampen met iets heel anders. Je bent alleen, nooit iemand die onvolwaardelijk bij jou hoort. Als kind kan zich dat uiten in dat jij áltijd degene bent die aansluiting moet zoeken om aanspraak te hebben en als volwassene dat je geen directe familie van jezelf hebt. En zo heeft iedere fase een potentieel gemis. En dat niet iedere sibling relatie perfect of okay is, doet niets af aan het gemis. Het gaat namelijk, in de ogen van het enig kind, wel vaak goed. En dat 'goed' is heel subjectief, want als ik twee zusjes vroeger zag kibbelen, dan kon ik daar dus al best jaloers op zijn.
woensdag 3 mei 2017 om 09:14
Eens met Jules.
ik heb wel een zus maar 1 x per jaar verplicht contact, zeg maar, geen zussenband in de zin dat we veel delen of dingen doen samen
maar: het is wel zo dat als haar huwelijk op springen staat, mijn man vreemdgaat en andere van dat soort crisissen , we meteen in de auto stappen en er zijn voor elkaar. Ik laat mijn zus dan rustig alles zien, al mijn lelijkheid en schaduwzijde of alles waar ik me normaal voor zou schamen. Immers zij is deels mij, en ik ben deels haar. Hoe goed en intiem mijn vriendschappen ook zijn, het is geen bloedband, ik zou nooit aan vrienden 1000 euro vragen om te lenen, aan mijn zus zou ik dat wel, Ik zou nooit aan vrienden vragen om te bemiddelen tussen mij en mijn partner. etc.
ik heb wel een zus maar 1 x per jaar verplicht contact, zeg maar, geen zussenband in de zin dat we veel delen of dingen doen samen
maar: het is wel zo dat als haar huwelijk op springen staat, mijn man vreemdgaat en andere van dat soort crisissen , we meteen in de auto stappen en er zijn voor elkaar. Ik laat mijn zus dan rustig alles zien, al mijn lelijkheid en schaduwzijde of alles waar ik me normaal voor zou schamen. Immers zij is deels mij, en ik ben deels haar. Hoe goed en intiem mijn vriendschappen ook zijn, het is geen bloedband, ik zou nooit aan vrienden 1000 euro vragen om te lenen, aan mijn zus zou ik dat wel, Ik zou nooit aan vrienden vragen om te bemiddelen tussen mij en mijn partner. etc.
--
woensdag 3 mei 2017 om 09:41
quote:tinnifin schreef op 03 mei 2017 @ 09:14:
Eens met Jules.
ik heb wel een zus maar 1 x per jaar verplicht contact, zeg maar, geen zussenband in de zin dat we veel delen of dingen doen samen
maar: het is wel zo dat als haar huwelijk op springen staat, mijn man vreemdgaat en andere van dat soort crisissen , we meteen in de auto stappen en er zijn voor elkaar. Ik laat mijn zus dan rustig alles zien, al mijn lelijkheid en schaduwzijde of alles waar ik me normaal voor zou schamen. Immers zij is deels mij, en ik ben deels haar. Hoe goed en intiem mijn vriendschappen ook zijn, het is geen bloedband, ik zou nooit aan vrienden 1000 euro vragen om te lenen, aan mijn zus zou ik dat wel, Ik zou nooit aan vrienden vragen om te bemiddelen tussen mij en mijn partner. etc.Ik vind dat wel opmerkelijk. Ik heb met ongeveer dezelfde frequentie contact met mijn zus. Geen ruzie, maar behalve elkaar eens per jaar ergens treffen geen contact. Ze is daardoor in feite een wildvreemde voor mij en wel de laatste persoon op aarde die ik voor zulke dingen zou bellen. Daar heb ik juist vrienden voor, dat zijn mensen met wie ik een hechte relatie heb. Ik vind het heel apart om iemand met wie je geen band hebt toch te vragen voor zulke intieme dingen, daar kan ik me juist weer niks bij voorstellen.
Eens met Jules.
ik heb wel een zus maar 1 x per jaar verplicht contact, zeg maar, geen zussenband in de zin dat we veel delen of dingen doen samen
maar: het is wel zo dat als haar huwelijk op springen staat, mijn man vreemdgaat en andere van dat soort crisissen , we meteen in de auto stappen en er zijn voor elkaar. Ik laat mijn zus dan rustig alles zien, al mijn lelijkheid en schaduwzijde of alles waar ik me normaal voor zou schamen. Immers zij is deels mij, en ik ben deels haar. Hoe goed en intiem mijn vriendschappen ook zijn, het is geen bloedband, ik zou nooit aan vrienden 1000 euro vragen om te lenen, aan mijn zus zou ik dat wel, Ik zou nooit aan vrienden vragen om te bemiddelen tussen mij en mijn partner. etc.Ik vind dat wel opmerkelijk. Ik heb met ongeveer dezelfde frequentie contact met mijn zus. Geen ruzie, maar behalve elkaar eens per jaar ergens treffen geen contact. Ze is daardoor in feite een wildvreemde voor mij en wel de laatste persoon op aarde die ik voor zulke dingen zou bellen. Daar heb ik juist vrienden voor, dat zijn mensen met wie ik een hechte relatie heb. Ik vind het heel apart om iemand met wie je geen band hebt toch te vragen voor zulke intieme dingen, daar kan ik me juist weer niks bij voorstellen.
woensdag 3 mei 2017 om 10:10
quote:Hutsefluts schreef op 03 mei 2017 @ 08:50:
Je weet pas wat je mist, als hij er niet is..
Ik had een broertje, maar een hele innige band hadden we niet. We zagen elkaar niet vaak, maar als we elkaar zagen was het goed. Altijd de hoop gehad dat het beter zou gaan als we ouder zouden zijn, als onze ouders oud en bejaard zouden zijn. Of als ze er niet meer zouden zijn, dan zouden we elkaar tenminste nog hebben.
Maar helaas, het heeft niet zo mogen zijn. Hij is 7 weken geleden overleden, zomaar ineens. Veel te jong, achter in de 20.
En nu ben ik ook ineens enig kind, en komen ook die gedachten voorbij; als m'n ouders overlijden, moet ik alles alleen regelen, als ze overlijden ben ik helemaal alleen.
Andere situatie, maar ik herken het. Je hebt niemand (meer) om te praten over vroeger, niemand met dezelfde genen. Moeilijk
Precies (nou ja, mijn broer was midden 30) mijn verhaal, ik herken het gevoel. Sterkte, dit zijn moeilijke tijden. Iedereen heeft oog voor het verdriet van je ouders, van een eventuele partner maar ook jij moet rouwen. Ik ben inmiddels bijna 10 jaar verder en het blijft een rauwe plek op mijn ziel, ik mis 'm.
Je weet pas wat je mist, als hij er niet is..
Ik had een broertje, maar een hele innige band hadden we niet. We zagen elkaar niet vaak, maar als we elkaar zagen was het goed. Altijd de hoop gehad dat het beter zou gaan als we ouder zouden zijn, als onze ouders oud en bejaard zouden zijn. Of als ze er niet meer zouden zijn, dan zouden we elkaar tenminste nog hebben.
Maar helaas, het heeft niet zo mogen zijn. Hij is 7 weken geleden overleden, zomaar ineens. Veel te jong, achter in de 20.
En nu ben ik ook ineens enig kind, en komen ook die gedachten voorbij; als m'n ouders overlijden, moet ik alles alleen regelen, als ze overlijden ben ik helemaal alleen.
Andere situatie, maar ik herken het. Je hebt niemand (meer) om te praten over vroeger, niemand met dezelfde genen. Moeilijk
Precies (nou ja, mijn broer was midden 30) mijn verhaal, ik herken het gevoel. Sterkte, dit zijn moeilijke tijden. Iedereen heeft oog voor het verdriet van je ouders, van een eventuele partner maar ook jij moet rouwen. Ik ben inmiddels bijna 10 jaar verder en het blijft een rauwe plek op mijn ziel, ik mis 'm.
woensdag 3 mei 2017 om 10:18
quote:jules schreef op 03 mei 2017 @ 09:04:
Ik denk dat de opmerking 'een broer of zus is geen garantie voor een goede band' totaal voorbij gaat aan wat er precies wordt bedoeld.
Precies, Jules. Natuurlijk is het niet in elk gezin zo fijn als op de cover van de Kerst-libelle, maar als je al geen broers of zussen hebt, krijg je niet eens de kans om die band op te bouwen. Er zijn namelijk ook (meer dan genoeg) broers en zussen die wél heel veel aan elkaar hebben. Ik zie in mijn vriendenkring genoeg gekibbel en gedoe binnen families, maar ik zie ook vooral mooie dingen, een broer en een zus die hun bejaarde vader mee op een reisje nemen, nadat hun moeder overleden is, een vriendin die ziek is, en waar haar gezin naadloos samengevoegd wordt met het gezin van haar zus, zodat alles doordraait voor de kinderen (die elkaar als neefjes en nichtjes ook door en door kennen).
Ik denk dat de opmerking 'een broer of zus is geen garantie voor een goede band' totaal voorbij gaat aan wat er precies wordt bedoeld.
Precies, Jules. Natuurlijk is het niet in elk gezin zo fijn als op de cover van de Kerst-libelle, maar als je al geen broers of zussen hebt, krijg je niet eens de kans om die band op te bouwen. Er zijn namelijk ook (meer dan genoeg) broers en zussen die wél heel veel aan elkaar hebben. Ik zie in mijn vriendenkring genoeg gekibbel en gedoe binnen families, maar ik zie ook vooral mooie dingen, een broer en een zus die hun bejaarde vader mee op een reisje nemen, nadat hun moeder overleden is, een vriendin die ziek is, en waar haar gezin naadloos samengevoegd wordt met het gezin van haar zus, zodat alles doordraait voor de kinderen (die elkaar als neefjes en nichtjes ook door en door kennen).
woensdag 3 mei 2017 om 10:31
Ik heb een broer maar zie hem nooit. We zijn gewoon heel verschillend. Als kind deden we al nooit iets samen.
Mijn man heeft ook niks met zijn broer en zus. We zien ze 2 keer per jaar.
Je idealiseert het TO. Hou op met balen van iets missen dat misschien wel helemaal niet zo leuk was geweest. Het heeft gewoon geen enkele zin.
Mijn man heeft ook niks met zijn broer en zus. We zien ze 2 keer per jaar.
Je idealiseert het TO. Hou op met balen van iets missen dat misschien wel helemaal niet zo leuk was geweest. Het heeft gewoon geen enkele zin.
woensdag 3 mei 2017 om 15:12
quote:Sweety2015 schreef op 03 mei 2017 @ 10:16:
Ms richten op wat er wel is ipv blijven sippen over wat er niet is..het gras lijkt altijd groener..
Eerlijk gezegd is dit ook een redelijke dooddoener. Zou je ooit zoiets zeggen tegen iemand die geen kinderen kan krijgen? Of tegen iemand die zijn/haar broer/zus op jonge leeftijd is verloren?
Waarom mag je hier niet mee zitten? Je hebt het er maar mee te doen. Een situatie waar je zelf helemaal niets aan kunt veranderen. Daar mag je (zo af en toe) toch wel eens over sippen? Bv als een vriendin op broer/zus weekend gaat of wanneer het weer tijd is op Facebook om iets te delen als jij de allerleukste broer of zus hebt. Of je wil of niet, je wordt er dan mee geconfronteerd en dat kan soms leiden tot wat sipgedrag.
Ms richten op wat er wel is ipv blijven sippen over wat er niet is..het gras lijkt altijd groener..
Eerlijk gezegd is dit ook een redelijke dooddoener. Zou je ooit zoiets zeggen tegen iemand die geen kinderen kan krijgen? Of tegen iemand die zijn/haar broer/zus op jonge leeftijd is verloren?
Waarom mag je hier niet mee zitten? Je hebt het er maar mee te doen. Een situatie waar je zelf helemaal niets aan kunt veranderen. Daar mag je (zo af en toe) toch wel eens over sippen? Bv als een vriendin op broer/zus weekend gaat of wanneer het weer tijd is op Facebook om iets te delen als jij de allerleukste broer of zus hebt. Of je wil of niet, je wordt er dan mee geconfronteerd en dat kan soms leiden tot wat sipgedrag.
woensdag 3 mei 2017 om 16:31
Mensen die zeggen je idealiseert het hebben van een broer of zus ik zie de mijne ook maar 2 a 3 keer per jaar snappen het niet.
Ik zou daar al heel blij mee zijn.
Ook al zou je elkaar alleen met kerst en op elkaars verjaardag zien.
De vanzelfsprekendheid dat je elkaar jaar in jaar uit op dat soort dagen ziet lijkt mij al heel fijn.
Vrienden komen en gaan in je leven. Dat die vriendin die nu op je verjaardag komt over 5 jaar ook nog komt is veel onzekerder.
En al zie je je broer o zus mar 2x per jaar zou je je hulp weigeren als er echt iets is en je broer of zus je nodig heeft? Ik denk het niet.
Ik zou daar al heel blij mee zijn.
Ook al zou je elkaar alleen met kerst en op elkaars verjaardag zien.
De vanzelfsprekendheid dat je elkaar jaar in jaar uit op dat soort dagen ziet lijkt mij al heel fijn.
Vrienden komen en gaan in je leven. Dat die vriendin die nu op je verjaardag komt over 5 jaar ook nog komt is veel onzekerder.
En al zie je je broer o zus mar 2x per jaar zou je je hulp weigeren als er echt iets is en je broer of zus je nodig heeft? Ik denk het niet.
