Psyche
alle pijlers
Enig kind en eenzaam
dinsdag 2 mei 2017 om 21:55
Ik heb geen broers en zussen en heb dit altijd als Een groot gemis ervaren. Ik kom uit een grote familie met veel nichtjes en neefjes maar ondanks alles voelt het toch leeg als enig kind. Ik mis de broer of zussenband die mijn nichtjes en neefjes wel met elkaar hebben. Het zijn vaak bepaalde momenten dat ik besef wat voor gemis het is. Een voorbeeld: ik heb een paar goede vriendinnen en nichtjes waar ik mee optrek maar toen zij trouwden kozen ze uiteindelijk hun eigen broer/zus als getuige of bruidsmeisje. Logisch natuurlijk maar ik realiseer me wel dat ik zelf niemand zou hebben op zo een dag. En zo zijn er nog veel meer voorbeelden. Heb me hierdoor vaak eenzaam gevoeld en neem het mijn ouders ook vaak kwalijk dat ze niet meer kinderen hebben genomen Vriendschappen zijn fijn maar niet vergelijkbaar. Mijn vader is nu heel erg ziek en mis ook iemand die in hetzelfde schuitje en zit en om de zorg voor hem mee te delen. Als mijn ouders wegvallen heb ik dus niemand meer. Ik vraag me af of er meerdere mensen zijn zonder broers en zussen die dit als een gemis ervaren?
woensdag 3 mei 2017 om 16:42
quote:sugarmiss schreef op 03 mei 2017 @ 16:31:
Mensen die zeggen je idealiseert het hebben van een broer of zus ik zie de mijne ook maar 2 a 3 keer per jaar snappen het niet.
Ik zou daar al heel blij mee zijn.
Ook al zou je elkaar alleen met kerst en op elkaars verjaardag zien.
De vanzelfsprekendheid dat je elkaar jaar in jaar uit op dat soort dagen ziet lijkt mij al heel fijn.
Vrienden komen en gaan in je leven. Dat die vriendin die nu op je verjaardag komt over 5 jaar ook nog komt is veel onzekerder.
En al zie je je broer o zus mar 2x per jaar zou je je hulp weigeren als er echt iets is en je broer of zus je nodig heeft? Ik denk het niet.Dit! Het is echt al zóveel meer dan er geen hebben!
Mensen die zeggen je idealiseert het hebben van een broer of zus ik zie de mijne ook maar 2 a 3 keer per jaar snappen het niet.
Ik zou daar al heel blij mee zijn.
Ook al zou je elkaar alleen met kerst en op elkaars verjaardag zien.
De vanzelfsprekendheid dat je elkaar jaar in jaar uit op dat soort dagen ziet lijkt mij al heel fijn.
Vrienden komen en gaan in je leven. Dat die vriendin die nu op je verjaardag komt over 5 jaar ook nog komt is veel onzekerder.
En al zie je je broer o zus mar 2x per jaar zou je je hulp weigeren als er echt iets is en je broer of zus je nodig heeft? Ik denk het niet.Dit! Het is echt al zóveel meer dan er geen hebben!
woensdag 3 mei 2017 om 16:51
Ik ben ook enig kind en heb het altijd heerlijk gevonden. Toen mijn ouders ziek werden en stierven en ik alleen de zorg had was dat heel zwaar inderdaad. Maar eigenlijk zie ik bij mensen met broers en zussen ook altijd maar een iemand die zich met de zorg om ouders bezig houdt. Ik ken ook eigenlijk niemand bedenk ik me nu waarbij er geen gedoe of gezeur is met broers of zussen. Of helemaal geen contact zelfs. Ook nu nog steeds ben ik heel blij dat ik geen broers of zussen heb, lekker rustig zo. Ik mis het dus totaaaal niet. En om deze redenen is ons kind ook enig kind en die vindt het ook alleen maar fijn.
woensdag 3 mei 2017 om 16:53
quote:jules schreef op 03 mei 2017 @ 15:12:
[...]
Eerlijk gezegd is dit ook een redelijke dooddoener. Zou je ooit zoiets zeggen tegen iemand die geen kinderen kan krijgen? Of tegen iemand die zijn/haar broer/zus op jonge leeftijd is verloren?
Waarom mag je hier niet mee zitten? Je hebt het er maar mee te doen. Een situatie waar je zelf helemaal niets aan kunt veranderen. Daar mag je (zo af en toe) toch wel eens over sippen? Bv als een vriendin op broer/zus weekend gaat of wanneer het weer tijd is op Facebook om iets te delen als jij de allerleukste broer of zus hebt. Of je wil of niet, je wordt er dan mee geconfronteerd en dat kan soms leiden tot wat sipgedrag.Maar erom blijven sippen is behoorlijk nutteloos natuurlijk. Je verandert er niets mee. Dus wat is er dan mis om gewoon te kijken naar wat je wel hebt ipv je altijd klote voelen om wat er niet is?
[...]
Eerlijk gezegd is dit ook een redelijke dooddoener. Zou je ooit zoiets zeggen tegen iemand die geen kinderen kan krijgen? Of tegen iemand die zijn/haar broer/zus op jonge leeftijd is verloren?
Waarom mag je hier niet mee zitten? Je hebt het er maar mee te doen. Een situatie waar je zelf helemaal niets aan kunt veranderen. Daar mag je (zo af en toe) toch wel eens over sippen? Bv als een vriendin op broer/zus weekend gaat of wanneer het weer tijd is op Facebook om iets te delen als jij de allerleukste broer of zus hebt. Of je wil of niet, je wordt er dan mee geconfronteerd en dat kan soms leiden tot wat sipgedrag.Maar erom blijven sippen is behoorlijk nutteloos natuurlijk. Je verandert er niets mee. Dus wat is er dan mis om gewoon te kijken naar wat je wel hebt ipv je altijd klote voelen om wat er niet is?
woensdag 3 mei 2017 om 16:57
quote:BabyGroot schreef op 03 mei 2017 @ 08:02:
Ik ben enig kind en heb nooit broertjes of zusjes gemist. Ik ben mijn ouders juist best wel dankbaar dat ik geen broers en zussen heb. Genoeg mensen in mijn omgeving die namelijk geen goede band met elkaar hebben terwijl ze familie zijn. Mijn ooms en tantes en neefjes en nichtjes zie ik ook bijna niet. Ik heb vrienden waar ik op kan terugvallen.
Daarnaast, zoals Marlijne al zei, is het met overlijden van ouders echt niet altijd handiger. Ik heb op een notariskantoor gewerkt en je wil niet weten hoeveel broers en zussen er slaande ruzie krijgen over een erfenis of iets.
Mijn vriend is ook enig kind dus ons kind zal later geen ooms en tantes en neefjes of nichtjes hebben. Hebben wij het idee dat ons kind dan wat tekort komt, nee.Grappig, Ik ben mijn ouders ook dankbaar dat ik enig kind ben. Ons kind heeft en krijgt ook geen neefjes of nichtjes en ook ik heb totaal niet het idee dat het iets tekort komt , integendeel zelfs.
Ik ben enig kind en heb nooit broertjes of zusjes gemist. Ik ben mijn ouders juist best wel dankbaar dat ik geen broers en zussen heb. Genoeg mensen in mijn omgeving die namelijk geen goede band met elkaar hebben terwijl ze familie zijn. Mijn ooms en tantes en neefjes en nichtjes zie ik ook bijna niet. Ik heb vrienden waar ik op kan terugvallen.
Daarnaast, zoals Marlijne al zei, is het met overlijden van ouders echt niet altijd handiger. Ik heb op een notariskantoor gewerkt en je wil niet weten hoeveel broers en zussen er slaande ruzie krijgen over een erfenis of iets.
Mijn vriend is ook enig kind dus ons kind zal later geen ooms en tantes en neefjes of nichtjes hebben. Hebben wij het idee dat ons kind dan wat tekort komt, nee.Grappig, Ik ben mijn ouders ook dankbaar dat ik enig kind ben. Ons kind heeft en krijgt ook geen neefjes of nichtjes en ook ik heb totaal niet het idee dat het iets tekort komt , integendeel zelfs.
woensdag 3 mei 2017 om 17:37
Ons zoontje blijft ook enigst kind en ik hoop niet dat hij ons dat later zo kwalijk gaat nemen. Ik vraag me dus ook af of TO ooit wel eens heeft nagevraagd wat de reden was dat haar ouders hebben gekozen voor 1 kind.... Als het al een keuze was, want het kan ook zo zijn dat er complicaties waren oid.
woensdag 3 mei 2017 om 17:49
quote:rascalles schreef op 03 mei 2017 @ 16:53:
[...]
Maar erom blijven sippen is behoorlijk nutteloos natuurlijk. Je verandert er niets mee. Dus wat is er dan mis om gewoon te kijken naar wat je wel hebt ipv je altijd klote voelen om wat er niet is?Maar topic is volgens mij bedoelt om lekker van zich af te schrijven en herkenning te zoeken. Opmerking zoals bovenstaande helpen daar natuurlijk niets bij. Waarom mag iemand daar niet over sippen? Ik vind het altijd zo bizar dat iemand dit schrijft. Er staat nergens dat het bij iemand ook maar het leven belemmerd. Zoals jij klaagt over je broers/zussen, zo klaagt een enig kind over het alleen zijn. Jullie ruzie om de erfenis, wij de zorgen om onze ouders alleen. Jullie de topics over die vervelende zus, wij over het niet hebben van een zus. Etcetera.
[...]
Maar erom blijven sippen is behoorlijk nutteloos natuurlijk. Je verandert er niets mee. Dus wat is er dan mis om gewoon te kijken naar wat je wel hebt ipv je altijd klote voelen om wat er niet is?Maar topic is volgens mij bedoelt om lekker van zich af te schrijven en herkenning te zoeken. Opmerking zoals bovenstaande helpen daar natuurlijk niets bij. Waarom mag iemand daar niet over sippen? Ik vind het altijd zo bizar dat iemand dit schrijft. Er staat nergens dat het bij iemand ook maar het leven belemmerd. Zoals jij klaagt over je broers/zussen, zo klaagt een enig kind over het alleen zijn. Jullie ruzie om de erfenis, wij de zorgen om onze ouders alleen. Jullie de topics over die vervelende zus, wij over het niet hebben van een zus. Etcetera.
woensdag 3 mei 2017 om 21:33
quote:jules schreef op 03 mei 2017 @ 17:49:
[...]
Maar topic is volgens mij bedoelt om lekker van zich af te schrijven en herkenning te zoeken. Opmerking zoals bovenstaande helpen daar natuurlijk niets bij. Waarom mag iemand daar niet over sippen? Ik vind het altijd zo bizar dat iemand dit schrijft. Er staat nergens dat het bij iemand ook maar het leven belemmerd. Zoals jij klaagt over je broers/zussen, zo klaagt een enig kind over het alleen zijn. Jullie ruzie om de erfenis, wij de zorgen om onze ouders alleen. Jullie de topics over die vervelende zus, wij over het niet hebben van een zus. Etcetera.Ehm , ik klaag niet over broers en zussen want die heb ik niet. En daar ben ik heel gelukkig mee. En natuurlijk mag je alles hoor. Vooral lekker blijven sippen. Lijkt me alleen zo zonde. Maar goed , ieder zn ding.
[...]
Maar topic is volgens mij bedoelt om lekker van zich af te schrijven en herkenning te zoeken. Opmerking zoals bovenstaande helpen daar natuurlijk niets bij. Waarom mag iemand daar niet over sippen? Ik vind het altijd zo bizar dat iemand dit schrijft. Er staat nergens dat het bij iemand ook maar het leven belemmerd. Zoals jij klaagt over je broers/zussen, zo klaagt een enig kind over het alleen zijn. Jullie ruzie om de erfenis, wij de zorgen om onze ouders alleen. Jullie de topics over die vervelende zus, wij over het niet hebben van een zus. Etcetera.Ehm , ik klaag niet over broers en zussen want die heb ik niet. En daar ben ik heel gelukkig mee. En natuurlijk mag je alles hoor. Vooral lekker blijven sippen. Lijkt me alleen zo zonde. Maar goed , ieder zn ding.
woensdag 3 mei 2017 om 23:39
quote:Bumba1985 schreef op 03 mei 2017 @ 17:37:
Ons zoontje blijft ook enigst kind en ik hoop niet dat hij ons dat later zo kwalijk gaat nemen. Ik vraag me dus ook af of TO ooit wel eens heeft nagevraagd wat de reden was dat haar ouders hebben gekozen voor 1 kind.... Als het al een keuze was, want het kan ook zo zijn dat er complicaties waren oid.ENIG kind. Enigst is geen woord.
Ons zoontje blijft ook enigst kind en ik hoop niet dat hij ons dat later zo kwalijk gaat nemen. Ik vraag me dus ook af of TO ooit wel eens heeft nagevraagd wat de reden was dat haar ouders hebben gekozen voor 1 kind.... Als het al een keuze was, want het kan ook zo zijn dat er complicaties waren oid.ENIG kind. Enigst is geen woord.
donderdag 4 mei 2017 om 00:00
Hier ook alleen opgegroeid. Wel halfbroer en halfzussen, maar die waren nooit onderdeel van het gezin (heel stuk ouder). Vader overleed toen ik 8 was. Neven en nichten allemaal een stuk ouder dan ik was.... Dus ik moest altijd zelf actief op zoek naar anderen.
Nu ik ouder ben is leeftijdsverschil met halfbroer-en zussen minder een probleem, en beschouw ik ze als mijn 'echte' siblings.
Maar mis wel de gezelligheid van een echt gezin, zoals ik dat bij anderen wel eens zie.
En vroeger heb ik ook maar wat graag een groter gezin gehad, ook al was het om ruzie mee te maken.
Edit: wat een enorme dooddoeners van een reacties zitten er tussen. Weinig begrip en respect voor het gevoel dat iemand als enig kind kan hebben.
Nu ik ouder ben is leeftijdsverschil met halfbroer-en zussen minder een probleem, en beschouw ik ze als mijn 'echte' siblings.
Maar mis wel de gezelligheid van een echt gezin, zoals ik dat bij anderen wel eens zie.
En vroeger heb ik ook maar wat graag een groter gezin gehad, ook al was het om ruzie mee te maken.
Edit: wat een enorme dooddoeners van een reacties zitten er tussen. Weinig begrip en respect voor het gevoel dat iemand als enig kind kan hebben.
vrijdag 5 mei 2017 om 10:56
quote:Maan86 schreef op 04 mei 2017 @ 00:00:
Hier ook alleen opgegroeid. Wel halfbroer en halfzussen, maar die waren nooit onderdeel van het gezin (heel stuk ouder). Vader overleed toen ik 8 was. Neven en nichten allemaal een stuk ouder dan ik was.... Dus ik moest altijd zelf actief op zoek naar anderen.
Nu ik ouder ben is leeftijdsverschil met halfbroer-en zussen minder een probleem, en beschouw ik ze als mijn 'echte' siblings.
Maar mis wel de gezelligheid van een echt gezin, zoals ik dat bij anderen wel eens zie.
En vroeger heb ik ook maar wat graag een groter gezin gehad, ook al was het om ruzie mee te maken.
Edit: wat een enorme dooddoeners van een reacties zitten er tussen. Weinig begrip en respect voor het gevoel dat iemand als enig kind kan hebben.Ja, zo kun je het ook lezen. Je kunt het ook zien als 'adviezen' over hoe je ook naar de situatie kunt kijken, zodat je er minder last van hebt.
Hier ook alleen opgegroeid. Wel halfbroer en halfzussen, maar die waren nooit onderdeel van het gezin (heel stuk ouder). Vader overleed toen ik 8 was. Neven en nichten allemaal een stuk ouder dan ik was.... Dus ik moest altijd zelf actief op zoek naar anderen.
Nu ik ouder ben is leeftijdsverschil met halfbroer-en zussen minder een probleem, en beschouw ik ze als mijn 'echte' siblings.
Maar mis wel de gezelligheid van een echt gezin, zoals ik dat bij anderen wel eens zie.
En vroeger heb ik ook maar wat graag een groter gezin gehad, ook al was het om ruzie mee te maken.
Edit: wat een enorme dooddoeners van een reacties zitten er tussen. Weinig begrip en respect voor het gevoel dat iemand als enig kind kan hebben.Ja, zo kun je het ook lezen. Je kunt het ook zien als 'adviezen' over hoe je ook naar de situatie kunt kijken, zodat je er minder last van hebt.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
vrijdag 5 mei 2017 om 11:39
Volgens mij was deze topic bedoeld om ervaringen te delen hoe het is om enig kind te zijn. Maar minstens de helft van de mensen vindt het nodig om adviezen te gaan geven.
@hannaeve.... Sorry, was de aanhalingstekens vergeten, had de strekking van mijn opmerking misschien duidelijker gemaakt: ik ervaar mijn moeder en mij niet als 'echt' gezin.
@hannaeve.... Sorry, was de aanhalingstekens vergeten, had de strekking van mijn opmerking misschien duidelijker gemaakt: ik ervaar mijn moeder en mij niet als 'echt' gezin.
zaterdag 6 mei 2017 om 11:38
quote:Maan86 schreef op 05 mei 2017 @ 11:39:
Volgens mij was deze topic bedoeld om ervaringen te delen hoe het is om enig kind te zijn. Maar minstens de helft van de mensen vindt het nodig om adviezen te gaan geven.Daar heb je ook wel een punt. Ik kan best begrijpen dat TO het als een gemis ervaart. Je kan verdriet hebben om iets wat niet heeft mogen zijn, zelfs als dat een ideaalbeeld is, of misschien soms juist daarom. Sommige mensen vinden het fijn om enig kind te zijn, sommigen hadden het liever anders gezien. Iedereen kan, zij het met de beste bedoelingen, advies en inzichten geven, maar TO zal het gemis uiteindelijk een plekje moeten geven.
Volgens mij was deze topic bedoeld om ervaringen te delen hoe het is om enig kind te zijn. Maar minstens de helft van de mensen vindt het nodig om adviezen te gaan geven.Daar heb je ook wel een punt. Ik kan best begrijpen dat TO het als een gemis ervaart. Je kan verdriet hebben om iets wat niet heeft mogen zijn, zelfs als dat een ideaalbeeld is, of misschien soms juist daarom. Sommige mensen vinden het fijn om enig kind te zijn, sommigen hadden het liever anders gezien. Iedereen kan, zij het met de beste bedoelingen, advies en inzichten geven, maar TO zal het gemis uiteindelijk een plekje moeten geven.
woensdag 10 mei 2017 om 11:03
Ik snap je wel! Ikzelf ben ook enigskind en heb geen makkelijke jeugd gehad. Ik had altijd het idee ik niet gewenst was, en als enig kind is dit erg moeilijk. Vroeger zij ik altijd ik wou ik een broertje of zusje had waar ik mee kon praten, over dat zelfde onderwerp die het net zo meemaakt als ik. Ik zeg eerlijk als kind had ik hier veel last van omdat mijn jeugd slecht os geweest. Binnenkort ga ik trouwen en heb hier eigenlijk geen last meer van. Ik heb vriendinnen die ik als familie beschouw en dat maakt het goed. Mijn vriendinnen zijn ook mijn getuige, en mijn achternichtje is mijn bruidsmeisje, zo kan je het natuurlijk ook oplossen.
Ik snap echt je gevoel, ik had het vroeger hetzelfde als jij. Sterkte ermee en praat erover!
Ik snap echt je gevoel, ik had het vroeger hetzelfde als jij. Sterkte ermee en praat erover!
zondag 25 juni 2017 om 23:26
Ik ben ook enig kind en heb er opzich nooit problemen mee gehad of iets gemist. Waar ik nu alleen tegenaan loop ik de band met mijn ouders. Mijn ouders zijn mijn alles en mijn beste en vrijwel enige vrienden. Ik heb een super hechte band met ze en we doen veel dingen samen. Als zij wegvallen weet ik zeker dat ik in een heel diep gat val want dan ben ik alles kwijt. Ik heb bijna geen vrienden. Tenminste geen echte vrienden die altijd voor mij klaar zullen staan zoals mijn ouders. Ik heb wel een partner en 2 kinderen. Mijn partner is 15 jaar ouder dan ik en ik heb twee zoons. Als alles volgens de 'standaard' dingen gaan zal mijn man eerder overlijden dan ik en mijn zoons gaan hun eigen leven lijden met hun eigen gezin. Ik heb geen dochter die evt mij zou kunnen worden. Een dochter wiens moeder haar beste vriendin is en wekelijks leuke dingen samen doen. Dit is nu een ander voorbeeld ipv het gemis van een broer of zus maar dit is wel een ander voorbeeld van een gemis die is voortgekomen als enig kind zijn. Als je eng kind bent ben je altijd bij je ouders in de buurt ipv met je grote zus of broer samen op pad. Dat heb ik nooit ervaren en dan is het ook niet vreemd dat mijn ouders mijn alles zijn samen met mijn eigen gezin. Ik heb dan ook ontzettend veel angst om ze te verliezen en ik heb ook angst om eenzaam te worden. Misschien gebeurd dat laatste wel helemaal niet en misschien krijg ik wel een hele hechte band met mijn zoons of schoondochters maar toch zit die angst er. Dit heb ik toch echt te danken aan mijn enig kind bestaan. Als ik een broertje of zusje had gehad had ik misschien deze angst nooit gehad.
Zelf heb ik dus 2 kinderen en ik wilde dat graag omdat ik wilde zien hoe een band is tussen een broer en zus. Of in mijn geval broer en broertje. En ik wilde ook niet dat mijn oudste alleen zou zijn en zich later ook angstig of eenzaam gaat voelen net als wat ik nu heb. En natuurlijk wilde ik zelf een tweede kindje omdat ik die gewoon graag wilde. Nog en keer alles meemaken. Ik zou er nog wel een derde kindje willen maar mijn man wil niet. Ik zou er dus nooit bewust voor kiezen om maar 1 kind te willen. Als het niet lukt of kan is het een ander verhaal natuurlijk. Zoals mijn ouders. Mijn ouders wilde wel grasg een tweede maar het is gewoon nooit gelukt.
Zelf heb ik dus 2 kinderen en ik wilde dat graag omdat ik wilde zien hoe een band is tussen een broer en zus. Of in mijn geval broer en broertje. En ik wilde ook niet dat mijn oudste alleen zou zijn en zich later ook angstig of eenzaam gaat voelen net als wat ik nu heb. En natuurlijk wilde ik zelf een tweede kindje omdat ik die gewoon graag wilde. Nog en keer alles meemaken. Ik zou er nog wel een derde kindje willen maar mijn man wil niet. Ik zou er dus nooit bewust voor kiezen om maar 1 kind te willen. Als het niet lukt of kan is het een ander verhaal natuurlijk. Zoals mijn ouders. Mijn ouders wilde wel grasg een tweede maar het is gewoon nooit gelukt.
maandag 26 juni 2017 om 11:41
Ik heb ze biologisch gezien wel, broers en zussen, maar ze waren er nooit door zeer groot leeftijdsverschil. Als kind zonder hen opgegroeid; ze waren al uit huis en wouden geen contact met mijn ouders.
Ik blijf altijd jaloers bij bepaalde vrienden als ik zie hoe hun familieband is. Ik fantaseer er wel eens over dat ze me adopteren...
Hoewel advies kennelijk niet welkom is;
Ik ben nu bezig om met een aantal vrienden die ook geen familie hebben een stuk land te kopen om daar met zijn allen te gaan wonen en een eigen familie te creëren. We missen allemaal een vangnet, angst om alleen te staan bij bepaalde situaties, en hopen dit zo met elkaar op te kunnen lossen.
Ik blijf altijd jaloers bij bepaalde vrienden als ik zie hoe hun familieband is. Ik fantaseer er wel eens over dat ze me adopteren...
Hoewel advies kennelijk niet welkom is;
Ik ben nu bezig om met een aantal vrienden die ook geen familie hebben een stuk land te kopen om daar met zijn allen te gaan wonen en een eigen familie te creëren. We missen allemaal een vangnet, angst om alleen te staan bij bepaalde situaties, en hopen dit zo met elkaar op te kunnen lossen.
