Psyche
alle pijlers
familie
maandag 1 juni 2009 om 17:41
Ik kan nergens terecht met mijn verhaal, vandaar dat ik er een topic over open.
ik ben geadopteerd, ik heb meerdere malen geprobeerd te zoeken, helaas werd dit niet in behandeling genomen ivm te weinig info/politieke situatie v/h land.
Een aantal jaren geleden heb ik het contact verbroken met het adoptiegezin waarin ik opgegroeid ben. Het was voor mij niet meer haalbaar om contact te hebben.
Ik mis het hebben van een familie, waar je op terug kunt vallen, waarbij je warmte, liefde & geborgenheid kunt vinden. Ik heb het hier erg moeilijk mee, dit is elke keer weer wat mij "nekt" en depressief maakt.
Ik heb weinig sociale contacten en de contacten die ik heb zijn "druk" met hun eigen leven. Ik snap dit ook wel, maar voel me er vaak wel verontwaardigd/boos over. Dat dit onterecht is weet ik ook. Ik voel me zo weinig waard, ben ik niet de moeite waard om regelmatig wat leuks mee te doen?
Ook voel ik me niet verbonden met mensen, ik zou heel graag hechte vriendschappen willen, maar het lukt me niet om dit voor elkaar te krijgen. Over het algemeen ben ik een luisteraar, vrienden vertellen en ik luister. Als het dan al een keer over mij gaat, draait het gesprek al gauw weer hun kant op en vind ik het moeilijk om weer over mezelf te beginnen. Het is niet mijn bedoeling dat het overkomt alsof ik hun de schuld geef, ik heb zelf ook mijn aandeel, ik vind het moeilijk om het over mezelf te hebben, dus ik draai ook vaak genoeg het gesprek weer om.
Al het bovenstaande maakt dat ik me erg eenzaam voel. Ik ben ook wel bezig om op zoek te gaan naar meer contacten, maar ik denk niet dat dit de gehele oplossing is, volgens mij zit die eenzaamheid in mij. Feit blijft dat ik geen familie heb.
Alle adviezen/tips/reacties die ik op de laatste zin krijg vind ik moelijk (reacties zoals "familie is ook niet alles" "er zijn meer mensen die geen familie hebben") ik krijg daardoor het gevoel dat ik MOET relativeren, maar waarom? Ik weet dat soort dingen wel, ik weet dat er meer mensen zijn die geen familie hebben/het contact met familie hebben verbroken. Ik weet helaas maar al te goed dat het niet alles is om een (adoptie)familie te hebben!
Ik hoop vaak dat iemand me alsnog komt halen en dat ik vanaf nu bij dat gezin hoor. Dat ik bij iemand op schoot kan kruipen om uit te huilen, veilig onder iemand zijn armen. Ik baal ervan dat ik al te oud ben om alsnog in een pleeggezin geplaats te worden. Ik schaam me voor deze gevoelens, maar ik heb het zo nodig. Ik voel me net een kind van 5 wat om liefde & verzorging schreeuwt. Maar ik ben een volwassen vrouw, deze gedachten/gevoelens mogen geen plaats meer hebben in mijn hoofd/hart.
Ik heb altijd gedacht als ik mijn ouders vind, dan word alles beter, dan heeft het leven zin, maar dit breekt me ook op, het heeft me niks gebracht! Laatst zei iemand nog tegen me dat ik moet blijven vechten om mijn biologische ouders te vinden. Maar ik wil niet meer vechten, ik wil niet meer hopen dat ik mijn ouders vind, ik wil niet meer hopen dat het leven dan beter word, ik wil er vanaf, van het doet me onbeschrijfelijk veel pijn.
Maar dan is er niks meer, een leeg, zwart gat, vol met eenzaamheid & angst, dat ik altijd alleen blijf, dat het niet gaat lukken om een gelukkig leven te kunnen leiden.
Ik wil niet meer "overleven" ik wil leven. Ik wil kunnen genieten van kleine dingen, een leuk sociaal leven, huisje, boompje, beestje, kortom de zin van het leven inzien, maar het lukt me niet. Zelfs op een dag als vandaag, met dit mooie weer, is de wereld voor mij "donker"
Ik vind dat de hulpverlening tekort schiet om me hier bij te helpen, zij weten het ook niet, ik krijg alleen maar te horen dat ik het moet accepteren en dat ik het hier mee moet doen. En daar sta je dan met legen handen, want hoe moet ik verder, ik heb handvaten nodig, maar die krijg ik niet aangereikt.
Zijn er meer mensen die het contact met hun familie verbroken hebben, of in een zelfde situatie zitten als ik?
hoe gaat jij met dit gemis om?, wat ervaar jij wel/niet als steunend/helpend. waar loop je tegen aan? word dit gevoel minder, of is dit een blijvend iets?
ik ben geadopteerd, ik heb meerdere malen geprobeerd te zoeken, helaas werd dit niet in behandeling genomen ivm te weinig info/politieke situatie v/h land.
Een aantal jaren geleden heb ik het contact verbroken met het adoptiegezin waarin ik opgegroeid ben. Het was voor mij niet meer haalbaar om contact te hebben.
Ik mis het hebben van een familie, waar je op terug kunt vallen, waarbij je warmte, liefde & geborgenheid kunt vinden. Ik heb het hier erg moeilijk mee, dit is elke keer weer wat mij "nekt" en depressief maakt.
Ik heb weinig sociale contacten en de contacten die ik heb zijn "druk" met hun eigen leven. Ik snap dit ook wel, maar voel me er vaak wel verontwaardigd/boos over. Dat dit onterecht is weet ik ook. Ik voel me zo weinig waard, ben ik niet de moeite waard om regelmatig wat leuks mee te doen?
Ook voel ik me niet verbonden met mensen, ik zou heel graag hechte vriendschappen willen, maar het lukt me niet om dit voor elkaar te krijgen. Over het algemeen ben ik een luisteraar, vrienden vertellen en ik luister. Als het dan al een keer over mij gaat, draait het gesprek al gauw weer hun kant op en vind ik het moeilijk om weer over mezelf te beginnen. Het is niet mijn bedoeling dat het overkomt alsof ik hun de schuld geef, ik heb zelf ook mijn aandeel, ik vind het moeilijk om het over mezelf te hebben, dus ik draai ook vaak genoeg het gesprek weer om.
Al het bovenstaande maakt dat ik me erg eenzaam voel. Ik ben ook wel bezig om op zoek te gaan naar meer contacten, maar ik denk niet dat dit de gehele oplossing is, volgens mij zit die eenzaamheid in mij. Feit blijft dat ik geen familie heb.
Alle adviezen/tips/reacties die ik op de laatste zin krijg vind ik moelijk (reacties zoals "familie is ook niet alles" "er zijn meer mensen die geen familie hebben") ik krijg daardoor het gevoel dat ik MOET relativeren, maar waarom? Ik weet dat soort dingen wel, ik weet dat er meer mensen zijn die geen familie hebben/het contact met familie hebben verbroken. Ik weet helaas maar al te goed dat het niet alles is om een (adoptie)familie te hebben!
Ik hoop vaak dat iemand me alsnog komt halen en dat ik vanaf nu bij dat gezin hoor. Dat ik bij iemand op schoot kan kruipen om uit te huilen, veilig onder iemand zijn armen. Ik baal ervan dat ik al te oud ben om alsnog in een pleeggezin geplaats te worden. Ik schaam me voor deze gevoelens, maar ik heb het zo nodig. Ik voel me net een kind van 5 wat om liefde & verzorging schreeuwt. Maar ik ben een volwassen vrouw, deze gedachten/gevoelens mogen geen plaats meer hebben in mijn hoofd/hart.
Ik heb altijd gedacht als ik mijn ouders vind, dan word alles beter, dan heeft het leven zin, maar dit breekt me ook op, het heeft me niks gebracht! Laatst zei iemand nog tegen me dat ik moet blijven vechten om mijn biologische ouders te vinden. Maar ik wil niet meer vechten, ik wil niet meer hopen dat ik mijn ouders vind, ik wil niet meer hopen dat het leven dan beter word, ik wil er vanaf, van het doet me onbeschrijfelijk veel pijn.
Maar dan is er niks meer, een leeg, zwart gat, vol met eenzaamheid & angst, dat ik altijd alleen blijf, dat het niet gaat lukken om een gelukkig leven te kunnen leiden.
Ik wil niet meer "overleven" ik wil leven. Ik wil kunnen genieten van kleine dingen, een leuk sociaal leven, huisje, boompje, beestje, kortom de zin van het leven inzien, maar het lukt me niet. Zelfs op een dag als vandaag, met dit mooie weer, is de wereld voor mij "donker"
Ik vind dat de hulpverlening tekort schiet om me hier bij te helpen, zij weten het ook niet, ik krijg alleen maar te horen dat ik het moet accepteren en dat ik het hier mee moet doen. En daar sta je dan met legen handen, want hoe moet ik verder, ik heb handvaten nodig, maar die krijg ik niet aangereikt.
Zijn er meer mensen die het contact met hun familie verbroken hebben, of in een zelfde situatie zitten als ik?
hoe gaat jij met dit gemis om?, wat ervaar jij wel/niet als steunend/helpend. waar loop je tegen aan? word dit gevoel minder, of is dit een blijvend iets?
vrijdag 3 juli 2009 om 11:43
Dag stylista,
ik heb je topic gelezen, fijn voor je dat er zoveel mensen op reageren met lieve woorden.
Ik wilde alleen maar zeggen dat ik je heel dapper vind en echt bewondering voor je hebt. Ondanks je ontzettend moeilijke&verdrietige situatie blijf je hoop houden en blijf je openstaan voor hulp ondanks het feit dat de hulpverlening je niet altijd goed heeft geholpen. Je blijft zoeken naar oplossingen door te proberen contacten te leggen met mensen hier op het forum en daarbuiten.
En dan heb je ook nog eens oog voor de problemen van anderen op dit forum, en sluit je je dus niet helemaal af in je eigen problemen.
Alleen daarom al vind ik dat je echt een bijzonder mens bent en heel veel waard bent!
Liefs en sterkte!
ik heb je topic gelezen, fijn voor je dat er zoveel mensen op reageren met lieve woorden.
Ik wilde alleen maar zeggen dat ik je heel dapper vind en echt bewondering voor je hebt. Ondanks je ontzettend moeilijke&verdrietige situatie blijf je hoop houden en blijf je openstaan voor hulp ondanks het feit dat de hulpverlening je niet altijd goed heeft geholpen. Je blijft zoeken naar oplossingen door te proberen contacten te leggen met mensen hier op het forum en daarbuiten.
En dan heb je ook nog eens oog voor de problemen van anderen op dit forum, en sluit je je dus niet helemaal af in je eigen problemen.
Alleen daarom al vind ik dat je echt een bijzonder mens bent en heel veel waard bent!
Liefs en sterkte!
vrijdag 3 juli 2009 om 22:11
quote:newstylista schreef op 03 juli 2009 @ 12:39:
het forum komt mij de laatste tijd echt de keel uithangen, maar ik vind hier ook afleiding en verder heb ik eigenlijk toch niet iets om handen. Ik tel de dagen af tot het augustus is, en ik hoop dat ik het forum dan een beetje gedag kan zeggen
hoe zit het bij jou?
ik heb een beetje het gevoel dat als mensen het goed met je voorhebben, je dat meteen kapot wil maken. klopt dat? Ik kan het me met je verleden wel voorstellen, heb je angst dat mensen te dicht bij je komen?
ik kan me goed voorstellen dat je je onbegrepen voelt, wat moeilijk moet dat voor je zijn.
Ik zie op dit topic zoveel lieve reacties van mensen die je echt willen helpen ook al kennen ze je niet.
Ik snap dat je weinig kan met goedbedoelde adviezen, je zal al die dingen zelf al wel geprobeerd hebben, maar kun je niet een beetje de warmte voelen die mensen je op dit forum willen geven?
ik heb zelf al mijn hele leven enorm veel last van zelfhaat gehad; ik voelde me altijd in wezen een slecht mens, dat alles zal wel met mijn geweldige opvoeding te maken hebben...
en altijd was ik bang dat mensen er op een gegeven moment achter zouden komen wat een verschrikkelijk slecht mens ik eigenlijk was. dus ik moest driedubbel zoveel mijn best doen om geaccepteerd en aardig gevonden te worden, heel vermoeiend allemaal.
Als mensen bevriend met mij wilden worden, begreep ik dat ook nooit, dan dacht ik dat het vast een complot was ofzo... heel bizar want ik werkelijkheid heb ik nooit slechte dingen gedaan ofzo en ben ik best een leuk mens
Inmiddels begin ik door therapie een beetje een beter en realistischer gevoel van eigenwaarde te krijgen, omdat mijn therapeut mij altijd een heel goed gevoel over mezelf geeft, maar jongens, wat een lang proces is dat...
het is echt keihard werken om een goed gevoel van eigenwaarde te krijgen en als die duivels in je hoofd die zeggen dat je slecht bent stuk voor stuk te elimineren.
het forum komt mij de laatste tijd echt de keel uithangen, maar ik vind hier ook afleiding en verder heb ik eigenlijk toch niet iets om handen. Ik tel de dagen af tot het augustus is, en ik hoop dat ik het forum dan een beetje gedag kan zeggen
hoe zit het bij jou?
ik heb een beetje het gevoel dat als mensen het goed met je voorhebben, je dat meteen kapot wil maken. klopt dat? Ik kan het me met je verleden wel voorstellen, heb je angst dat mensen te dicht bij je komen?
ik kan me goed voorstellen dat je je onbegrepen voelt, wat moeilijk moet dat voor je zijn.
Ik zie op dit topic zoveel lieve reacties van mensen die je echt willen helpen ook al kennen ze je niet.
Ik snap dat je weinig kan met goedbedoelde adviezen, je zal al die dingen zelf al wel geprobeerd hebben, maar kun je niet een beetje de warmte voelen die mensen je op dit forum willen geven?
ik heb zelf al mijn hele leven enorm veel last van zelfhaat gehad; ik voelde me altijd in wezen een slecht mens, dat alles zal wel met mijn geweldige opvoeding te maken hebben...
en altijd was ik bang dat mensen er op een gegeven moment achter zouden komen wat een verschrikkelijk slecht mens ik eigenlijk was. dus ik moest driedubbel zoveel mijn best doen om geaccepteerd en aardig gevonden te worden, heel vermoeiend allemaal.
Als mensen bevriend met mij wilden worden, begreep ik dat ook nooit, dan dacht ik dat het vast een complot was ofzo... heel bizar want ik werkelijkheid heb ik nooit slechte dingen gedaan ofzo en ben ik best een leuk mens
Inmiddels begin ik door therapie een beetje een beter en realistischer gevoel van eigenwaarde te krijgen, omdat mijn therapeut mij altijd een heel goed gevoel over mezelf geeft, maar jongens, wat een lang proces is dat...
het is echt keihard werken om een goed gevoel van eigenwaarde te krijgen en als die duivels in je hoofd die zeggen dat je slecht bent stuk voor stuk te elimineren.
zaterdag 4 juli 2009 om 16:30
kanarie, waarom heb je dat gevoel? het klopt in ieder geval niet. wel vind ik het idd moeilijk om mensen dichtbij te laten komen.
ik vind het fijn hoor dat mensen hier reageren, ik snap niet zo goed waar je allemaal op doelt. komt het omdat ik zei dat het forum mij de keel uithangt?
dat is puur van het feit dat ik vind dat er hier regelmatig respectloos met elkaar om gegaan wordt en daar kan ik slecht tegen. als je mij ergens boos mee kan krijgen is het onrecht. ik irriteer me dan mateloos en tja dat is niet goed voor mijn humeur. ik kom hier uiteindelijk toch voor de afleiding. maar ik had het dus niet over dit topic!
fijn dat het nu wat beter met je eigenwaarde gaat maar wat mij opvalt is dat je zegt dat je therapeut je dit goede gevoel/eigenwaarde geeft. je laat het dus van hem afhangen. uiteindelijk is het de bedoeling dat jij jezelf een goed gevoel/eigenwaarde uit jezelf kunt halen, kan geven, simpelweg omdat je een goed mens bent!
ik vind het fijn hoor dat mensen hier reageren, ik snap niet zo goed waar je allemaal op doelt. komt het omdat ik zei dat het forum mij de keel uithangt?
dat is puur van het feit dat ik vind dat er hier regelmatig respectloos met elkaar om gegaan wordt en daar kan ik slecht tegen. als je mij ergens boos mee kan krijgen is het onrecht. ik irriteer me dan mateloos en tja dat is niet goed voor mijn humeur. ik kom hier uiteindelijk toch voor de afleiding. maar ik had het dus niet over dit topic!
fijn dat het nu wat beter met je eigenwaarde gaat maar wat mij opvalt is dat je zegt dat je therapeut je dit goede gevoel/eigenwaarde geeft. je laat het dus van hem afhangen. uiteindelijk is het de bedoeling dat jij jezelf een goed gevoel/eigenwaarde uit jezelf kunt halen, kan geven, simpelweg omdat je een goed mens bent!
zaterdag 4 juli 2009 om 22:03
quote:newstylista schreef op 04 juli 2009 @ 16:30:
kanarie, waarom heb je dat gevoel? het klopt in ieder geval niet. wel vind ik het idd moeilijk om mensen dichtbij te laten komen.
ik vind het fijn hoor dat mensen hier reageren, ik snap niet zo goed waar je allemaal op doelt. komt het omdat ik zei dat het forum mij de keel uithangt?
dat is puur van het feit dat ik vind dat er hier regelmatig respectloos met elkaar om gegaan wordt en daar kan ik slecht tegen. als je mij ergens boos mee kan krijgen is het onrecht. ik irriteer me dan mateloos en tja dat is niet goed voor mijn humeur. ik kom hier uiteindelijk toch voor de afleiding. maar ik had het dus niet over dit topic!
- hoe gaat het met iedereen? volgens mij kan ik dit topic beter laten sluiten[/quote]
Omdat je het topic wilde sluiten terwijl je juist zoveel lieve reacties krijgt, daarbij kreeg ik een beetje het gevoel dat je iets wat mooi en goed is voor jou kapot wilde maken. Maar misschien -hopelijk- heb ik het bij het verkeerde eind!
Volgens mij is het openstaan voor liefde&aandacht van anderen en daarbij niet bang zijn voor de kwetsbaarheid als mensen dicht bij je komen al een hele stap in de goede richting!
> fijn dat het nu wat beter met je eigenwaarde gaat maar wat mij opvalt is dat je zegt dat je therapeut je dit goede gevoel/eigenwaarde geeft. je laat het dus van hem afhangen. uiteindelijk is het de bedoeling dat jij jezelf een goed gevoel/eigenwaarde uit jezelf kunt halen, kan geven, simpelweg omdat je een goed mens bent!
Ja, inderdaad laat ik het nu nog een beetje van de therapeut afhangen maar het is alvast een eerste stap!
> uiteindelijk is het de bedoeling dat jij jezelf een goed gevoel/eigenwaarde uit jezelf kunt halen, kan geven, simpelweg omdat je een goed mens bent!
Mooi gezegd Newstylista, dat wens ik jou ook heel erg toe! Wat bijzonder dat je dat wel aan een ander kunt zeggen terwijl je het voor jezelf zo moeilijk vindt om in te geloven!
kanarie, waarom heb je dat gevoel? het klopt in ieder geval niet. wel vind ik het idd moeilijk om mensen dichtbij te laten komen.
ik vind het fijn hoor dat mensen hier reageren, ik snap niet zo goed waar je allemaal op doelt. komt het omdat ik zei dat het forum mij de keel uithangt?
dat is puur van het feit dat ik vind dat er hier regelmatig respectloos met elkaar om gegaan wordt en daar kan ik slecht tegen. als je mij ergens boos mee kan krijgen is het onrecht. ik irriteer me dan mateloos en tja dat is niet goed voor mijn humeur. ik kom hier uiteindelijk toch voor de afleiding. maar ik had het dus niet over dit topic!
- hoe gaat het met iedereen? volgens mij kan ik dit topic beter laten sluiten[/quote]
Omdat je het topic wilde sluiten terwijl je juist zoveel lieve reacties krijgt, daarbij kreeg ik een beetje het gevoel dat je iets wat mooi en goed is voor jou kapot wilde maken. Maar misschien -hopelijk- heb ik het bij het verkeerde eind!
Volgens mij is het openstaan voor liefde&aandacht van anderen en daarbij niet bang zijn voor de kwetsbaarheid als mensen dicht bij je komen al een hele stap in de goede richting!
> fijn dat het nu wat beter met je eigenwaarde gaat maar wat mij opvalt is dat je zegt dat je therapeut je dit goede gevoel/eigenwaarde geeft. je laat het dus van hem afhangen. uiteindelijk is het de bedoeling dat jij jezelf een goed gevoel/eigenwaarde uit jezelf kunt halen, kan geven, simpelweg omdat je een goed mens bent!
Ja, inderdaad laat ik het nu nog een beetje van de therapeut afhangen maar het is alvast een eerste stap!
> uiteindelijk is het de bedoeling dat jij jezelf een goed gevoel/eigenwaarde uit jezelf kunt halen, kan geven, simpelweg omdat je een goed mens bent!
Mooi gezegd Newstylista, dat wens ik jou ook heel erg toe! Wat bijzonder dat je dat wel aan een ander kunt zeggen terwijl je het voor jezelf zo moeilijk vindt om in te geloven!
zaterdag 4 juli 2009 om 22:43
er reageerde al een een tijdje niemand meer, dus had het gevoel dat ik tegen mezelf aan het praten was is het topic, vandaar dat ik zei of ik het topic niet beter kon laten sluiten.
bij mijn andere topic is het op een gegeven moment ook doodgebloed, ik snap dat niet zo goed, er zijn zoveel topics waar mensen maar blijven reageren, dus word daar wel onzeker van, schijnbaar is mijn verhaal niet interessant genoeg
tuurlijk is het een 1e stap en dat is ook hardstikke goed! bedoelde het niet lullig
ja moeilijk is dat, je kan vaak iemand anders een heel goed advies geven, maar omdat advies dan op jezelf toe te passen, dat lukt dan jammer genoeg niet.
bij mijn andere topic is het op een gegeven moment ook doodgebloed, ik snap dat niet zo goed, er zijn zoveel topics waar mensen maar blijven reageren, dus word daar wel onzeker van, schijnbaar is mijn verhaal niet interessant genoeg
tuurlijk is het een 1e stap en dat is ook hardstikke goed! bedoelde het niet lullig
ja moeilijk is dat, je kan vaak iemand anders een heel goed advies geven, maar omdat advies dan op jezelf toe te passen, dat lukt dan jammer genoeg niet.
zondag 5 juli 2009 om 09:45
maandag 6 juli 2009 om 00:44
quote:newstylista schreef op 04 juli 2009 @ 22:43:
er reageerde al een een tijdje niemand meer, dus had het gevoel dat ik tegen mezelf aan het praten was is het topic, vandaar dat ik zei of ik het topic niet beter kon laten sluiten.
bij mijn andere topic is het op een gegeven moment ook doodgebloed, ik snap dat niet zo goed, er zijn zoveel topics waar mensen maar blijven reageren, dus word daar wel onzeker van, schijnbaar is mijn verhaal niet interessant genoeg
tuurlijk is het een 1e stap en dat is ook hardstikke goed! bedoelde het niet lullig
ja moeilijk is dat, je kan vaak iemand anders een heel goed advies geven, maar omdat advies dan op jezelf toe te passen, dat lukt dan jammer genoeg niet.
"kleine04 schreef op 06 juli 2009 @ 00:30:
blijkbaar ben ik hier niet welkom..
en willen mensen alleen maar leuke verhalen lezen.
kleine04
dat is onzin en dat weet jezelf ook wel."
Naar je eigen advies luisteren is inderdaad moeilijk...
er reageerde al een een tijdje niemand meer, dus had het gevoel dat ik tegen mezelf aan het praten was is het topic, vandaar dat ik zei of ik het topic niet beter kon laten sluiten.
bij mijn andere topic is het op een gegeven moment ook doodgebloed, ik snap dat niet zo goed, er zijn zoveel topics waar mensen maar blijven reageren, dus word daar wel onzeker van, schijnbaar is mijn verhaal niet interessant genoeg
tuurlijk is het een 1e stap en dat is ook hardstikke goed! bedoelde het niet lullig
ja moeilijk is dat, je kan vaak iemand anders een heel goed advies geven, maar omdat advies dan op jezelf toe te passen, dat lukt dan jammer genoeg niet.
"kleine04 schreef op 06 juli 2009 @ 00:30:
blijkbaar ben ik hier niet welkom..
en willen mensen alleen maar leuke verhalen lezen.
kleine04
dat is onzin en dat weet jezelf ook wel."
Naar je eigen advies luisteren is inderdaad moeilijk...
maandag 6 juli 2009 om 02:00
Lieve meid.....
Ik voel zo met je mee. Heb niet alles gelezen want het is al laat maar ik wil je een dikke geven.
Wat ik wél las, ergens in het begin, iets wat je zei over dat je een "rotkind" was. Nee! Jij was geen "rotkind", je was een beschadigd kind (en nog steeds....) en dat was iets waarin je adoptie family jou niet opgevangen heeft (?), waarschijnlijk door onkunde.
Weet je, iemand zei iets heel moois ooit tegen me, wat ik nooit vergeten ben. "Ook al voelt iemand zich ongewenst - en jij zal dat mischien dubbel voelen, eerst door je bio ouders, en mischien later door je adoptie ouders, omdat je geen contact meer met ze heb - je was wel gewenst door het UNIVERSUM"!! (anders zou je niet geboren zijn...).
Ik begrijp je frustratie over therapie en wachtlijsten en het niet vinden wat je zoekt. Ik heb ook gezocht naar hulp en ervaarde vaak dat ik gewoon van het kastje naar de muur werd gestuurd.
Ik ben dus maar zelf aan de slag gegaan, er is ontzettend veel te vinden op het internet.
Spreek je engels? (oftewel, lezen), in Amerika zijn ze gewoon zoveel verder met van alles dan hier......
Google eens op inner child therapy, mischien heb je hier wat aan terwijl je die wachtlijst afwacht.
Ik wens je in elk geval heel veel sterkte!
Ik vind je trouwens een ontzettende sterke en moedige vrouw! You are a fighter!
Oh ja, enne....vrijwilligerswerk kan best leuk zijn hoor! Alleen omdat het niet betaalt, maakt het niet minderwaardig. Bovendien kan je daar ook inspirerende mensen tegenkomen, het kan altijd helpen om je sociale contacten uit te breiden. Je moet gewoon iets vinden waar je achter staat. Ik heb ontzettend leuke mensen ontmoet met vrijwilligerswerk.
Ik voel zo met je mee. Heb niet alles gelezen want het is al laat maar ik wil je een dikke geven.
Wat ik wél las, ergens in het begin, iets wat je zei over dat je een "rotkind" was. Nee! Jij was geen "rotkind", je was een beschadigd kind (en nog steeds....) en dat was iets waarin je adoptie family jou niet opgevangen heeft (?), waarschijnlijk door onkunde.
Weet je, iemand zei iets heel moois ooit tegen me, wat ik nooit vergeten ben. "Ook al voelt iemand zich ongewenst - en jij zal dat mischien dubbel voelen, eerst door je bio ouders, en mischien later door je adoptie ouders, omdat je geen contact meer met ze heb - je was wel gewenst door het UNIVERSUM"!! (anders zou je niet geboren zijn...).
Ik begrijp je frustratie over therapie en wachtlijsten en het niet vinden wat je zoekt. Ik heb ook gezocht naar hulp en ervaarde vaak dat ik gewoon van het kastje naar de muur werd gestuurd.
Ik ben dus maar zelf aan de slag gegaan, er is ontzettend veel te vinden op het internet.
Spreek je engels? (oftewel, lezen), in Amerika zijn ze gewoon zoveel verder met van alles dan hier......
Google eens op inner child therapy, mischien heb je hier wat aan terwijl je die wachtlijst afwacht.
Ik wens je in elk geval heel veel sterkte!
Ik vind je trouwens een ontzettende sterke en moedige vrouw! You are a fighter!
Oh ja, enne....vrijwilligerswerk kan best leuk zijn hoor! Alleen omdat het niet betaalt, maakt het niet minderwaardig. Bovendien kan je daar ook inspirerende mensen tegenkomen, het kan altijd helpen om je sociale contacten uit te breiden. Je moet gewoon iets vinden waar je achter staat. Ik heb ontzettend leuke mensen ontmoet met vrijwilligerswerk.
maandag 6 juli 2009 om 14:55
Maria, wat een lieve reactie, dank je wel voor je knuffel! ergens weet ik dat ook wel, als ik heel diep graaf, maar goed dat is mij wel aangepraat. ik vind het moeilijk om die gedachten/gevoelens te negeren.
ik voel mij niet alleen ongewenst omdat ik geen contact heb met ze, maar ze hebben mij (allebei) letterlijk afgedankt. en daar heb ik tot de dag van vandaag last van. ik vind mezelf niks waard. niet om goed voor mezelf te zorgen etc etc. en het leven is ook niks waard. ik weet echt niet hoe ik zin krijg in het leven, misschien is dat wel iets wat bij mij hoort
ik kan wel engels lezen, dus ga die site even op zoeken, thanks.
vrijwilligerswerk doe ik al, maar heeft niet de contacten opgeleverd, waar ik op gehoopt had.
ik voel mij niet alleen ongewenst omdat ik geen contact heb met ze, maar ze hebben mij (allebei) letterlijk afgedankt. en daar heb ik tot de dag van vandaag last van. ik vind mezelf niks waard. niet om goed voor mezelf te zorgen etc etc. en het leven is ook niks waard. ik weet echt niet hoe ik zin krijg in het leven, misschien is dat wel iets wat bij mij hoort
ik kan wel engels lezen, dus ga die site even op zoeken, thanks.
vrijwilligerswerk doe ik al, maar heeft niet de contacten opgeleverd, waar ik op gehoopt had.
maandag 6 juli 2009 om 22:08
Thanks, wijd er liever niet over uit. Zolangzamerhand zouden mensen me kunnen herkennen als ik meer vertel da's niet goed.
Wat de rest betreft,
-wijziging-
Nav jouw reactie verwijder ik dit bericht. Lijkt me beter jij hoeft niets in te slikken dit is tenslotte jouw topic.
Het was een poging jou wat prettiger te laten voelen maar werkt niet. Als je dit vaker hebt gehoord wordt het ook wel heel irritant .
Normaal gesproken zou ik wat wissen en een nieuw berichtje maken maar dat 'bewerking afgebroken' maakt me gek. Moet wel 10 keer de pagina vernieuwen voor ik hier iets kan lezen of schrijven.
Goedeavond en groetjes
Jane
Wat de rest betreft,
-wijziging-
Nav jouw reactie verwijder ik dit bericht. Lijkt me beter jij hoeft niets in te slikken dit is tenslotte jouw topic.
Het was een poging jou wat prettiger te laten voelen maar werkt niet. Als je dit vaker hebt gehoord wordt het ook wel heel irritant .
Normaal gesproken zou ik wat wissen en een nieuw berichtje maken maar dat 'bewerking afgebroken' maakt me gek. Moet wel 10 keer de pagina vernieuwen voor ik hier iets kan lezen of schrijven.
Goedeavond en groetjes
Jane
maandag 6 juli 2009 om 22:31
de pagina werkt mee gelukkig,
Mijn bericht is gewijzigd en bijgewerkt. Ik schrijf dit nog even apart zodat je in de lijst ziet dat ik heb gereageerd.
Je kunt het hier overal over hebben dat is niet verkeerd gedacht. Alleen kan het wel eens zijn dat je een reactie (goedbedoeld) niet leuk vind.
Nogmaals groet
Mijn bericht is gewijzigd en bijgewerkt. Ik schrijf dit nog even apart zodat je in de lijst ziet dat ik heb gereageerd.
Je kunt het hier overal over hebben dat is niet verkeerd gedacht. Alleen kan het wel eens zijn dat je een reactie (goedbedoeld) niet leuk vind.
Nogmaals groet
donderdag 9 juli 2009 om 20:03
@Jane: bedankt dat je het hebt verwijderd. verder weet ik niet zo goed wat ik er over moet zeggen. hoe gaat het nu met je?
@kanarie, wat lief dat je er naar vraagt het gaat, afgelopen dagen had ik iets meer te doen, maar ik zie op tegen het weekend, er staat niks gepland (niet bewust) en weet wel zeker dat ik me weer erg rot ga voelen.
Hoe is het met jou? ik las je andere topic, erg herkenbaar! ik kies er even bewust voor om daar niet mee te gaan schrijven maar ik "lees mee"
@kanarie, wat lief dat je er naar vraagt het gaat, afgelopen dagen had ik iets meer te doen, maar ik zie op tegen het weekend, er staat niks gepland (niet bewust) en weet wel zeker dat ik me weer erg rot ga voelen.
Hoe is het met jou? ik las je andere topic, erg herkenbaar! ik kies er even bewust voor om daar niet mee te gaan schrijven maar ik "lees mee"
donderdag 9 juli 2009 om 22:05
Dag Newstylista, ik ben blij voor je dat je afgelopen dagen iets om handen had, altijd fijn om even wat afleiding te hebben en niet teveel met jezelf geconfronteerd te worden.
Dat gevoel van opzien tegen het weekend ken ik, dat voelt als een enorme zwarte wolk/ zwart gat die je tegemoet gaat (zo voelt het voor mij tenminste)
leuk dat je mijn andere topic ook gelezen hebt, ik ben lekker bezig met topics openen
Dat gevoel van opzien tegen het weekend ken ik, dat voelt als een enorme zwarte wolk/ zwart gat die je tegemoet gaat (zo voelt het voor mij tenminste)
leuk dat je mijn andere topic ook gelezen hebt, ik ben lekker bezig met topics openen
